Πλωτές πολιτείες: Καπρίτσιο για πλουσίους ή το μέλλον των κοινωνιών;

Από το tvxs:

Τον περασμένο μήνα, τα θεμέλια αυτού που θα γίνει σύντομα μια πλωτή κατοικία έπεσαν στη θάλασσα στην ακτή του Παναμά. Σύμφωνα με τους κατασκευαστές, αυτό είναι το πρώτο βήμα προς την οικοδόμηση μιας νέας κοινωνίας στον ανοιχτό ωκεανό στην μετά τον κορονοϊό εποχή.

Σύμφωνα με τον Chad Elwartowski, μηχανικό από το Μίσιγκαν, «ο κορονοϊός είναι μια ευκαιρία να δείξουμε στον κόσμο ότι ένα πλωτό σπίτι θα είναι πολύ χρήσιμο στο μέλλον». Αυτή είναι η δεύτερη προσπάθειά του να οικοδομήσει μια πλωτή πόλη ως μέρος ενός κινήματος που περιγράφεται ως μια φιλελεύθερη ομάδα αφιερωμένη στην κατασκευή ανεξάρτητων πλωτών πόλεων στην ανοικτή θάλασσα.

Όπως αναφέρει και το δημοσίευμα της Guardian, η πανδημία έδωσε την ευκαιρία σε περιθωριοποιημένες ομάδες σε όλο τον κόσμο, όπως το Ινστιτούτο Seasteading, να συνεχίσουν την επιδίωξη των ονείρων τους, εν προκειμένω να οικοδομήσουν αυτόνομες νέες κοινωνίες πάνω στο νερό. Οι καραντίνες που επιβλήθηκαν από τις κυβερνήσεις και η αυξημένη ψηφιακή επιτήρηση τους έχουν κάνει ακόμη πιο σκεπτικούς απέναντι στον έλεγχο του κράτους και η αναστολή της καθημερινότητας έχει ενισχύσει τις φωνές για επαναπροσδιορισμό της κοινωνίας. Ο Elwartowski, όπως και άλλοι στο κίνημά του, πιστεύει ότι είτε από φόβο για τον Covid19 είτε από αντίδραση, η λύση θα μπορούσε να είναι μια μετακίνηση σε μια πλωτή πόλη.

Το Seasteding αντιπροσωπεύει απολύτως την προσέγγιση της Σίλικον Βάλεϊ στη διακυβέρνηση, αντιμετωπίζοντας μια κοινωνία ως τεχνολογία. Βασίζεται στην ιδέα ότι η νομοθεσία καταπνίγει την καινοτομία, επομένως μια διαδρομή προς έναν καλύτερο κόσμο μπορεί να βρεθεί μόνο από μια νέα γενιά νεοσύστατων επιχειρήσεων που αναγκάζονται να ανταγωνίζονται για τους πολίτες σε μια ελεύθερη αγορά ιδεολογιών.

Το 2017, το ινστιτούτο Seasteading υπέγραψε ένα μνημόνιο συνεργασίας με την κυβέρνηση της Γαλλικής Πολυνησίας για την κατασκευή του πρώτου seastead στα χωρικά της ύδατα. Σχεδιάστηκε και αναπτύχθηκε από ολλανδούς αρχιτέκτονες και διαθέτει τη μεγαλύτερη αποκλειστική οικονομική ζώνη στον κόσμο. Κατά τα επόμενα 40 χρόνια, αναμένεται να χτιστούν 230 δις τετραγωνικά μέτρα νέων κατασκευών, που ισοδυναμούν με την προσθήκη μιας νέας πόλης κάθε μήνα. Ο Collins Chen, ιδρυτής της εταιρείας Blue Frontiers, που συμμετέχει επίσης στο κίνημα Seasteading, πιστεύει ότι οι πλωτές πόλεις θα μπορούσαν να είναι η απάντηση στις παγκόσμιες ανάγκες στέγασης.

Ωστόσο, όταν η ιδέα προτάθηκε στην Γαλλική Πολυνησία, δεν υπήρχε τέλεια ευθυγράμμιση των συμφερόντων. Η κυβέρνηση έψαχνε κάτι για να αντιμετωπίσει την άνοδο της στάθμης της θάλασσας και την υποβάθμιση του περιβάλλοντος, ενώ η πρόταση του ινστιτούτου Seasteading αφορούσε περισσότερο την αυτονομία και την αυτόνομη ζωή. «Είναι δύσκολο να ζητήσετε υποστήριξη από μια κυβέρνηση όταν το αφήγημα είναι ότι θέλετε να απαλλαγείτε από τους πολιτικούς», λέει ο Chen. Αυτό είναι ένα από τα εμπόδια που βρήκαν όταν πρότειναν τα σχέδιά τους.

Υπό το πρίσμα της πανδημίας, όμως, η Seasteading εστιάζει πλέον τα σπίτια να αποτελούν κάτι σαν ένα σωσίβιο σκάφος, ένα ασφαλές μέρος για τους ενοίκους, να είναι εντελώς ενεργειακά ανεξάρτητα με ηλιακούς συλλέκτες στην οροφή, με υποδομές αφαλάτωσης νερού επί του σκάφους, συλλογή αποβλήτων με drone και αεροπορικά συστήματα για να καλλιέργεια τροφίμων. Ο απώτερος στόχος είναι να δούμε τέτοιες πλωτές κοινότητες να σηκώνουν τις δικές τους σημαίες στον ανοιχτό ωκεανό, και εάν αποτύχουν, οι άνθρωποι μπορούν απλά να τις αποσυναρμολογήσουν και να φύγουν.