Eντυπωσιακά γκραφίτι στους τοίχους νηπιαγωγείου!

 Ο Okuda San Miguel επέλεξε να δώσει ζωή στους μονόχρωμους τοίχους ενός νηπιαγωγείου στην Ιταλία… Έντονα γεωμετρικά σχήματα και πολύχρωμα σύμβολα της τοπικής κουλτούρας σχεδιάστηκαν με μαεστρία στους τοίχους και ομόρφυναν τον περιβάλλοντα χώρο του σχολείου.

«Τα παιδιά αρέσκνται στα έντονα χρώματα και στα σχήματα που αφορούν στη φύση αλλά και στον κόσμο γύρω μας. Μερικές φορές αυτή η μονοτονία που υπάρχει στα σχολεία κάνει τους μαθητές αδιάφορους και προς τη μάθηση, οπότ νομίζω πως λίγο χρώμα φέρνει ενέργεια και δυναμισμό τόσο μέσα μας όσο και στο χώρο που περνάμε τόσες πολλές ώρες της ημέρας για να μορφωθούμε και να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι», λέει ο καλλιτέχνης.

Από το perierga.gr

https://perierga.gr/2016/04/gkrafiti-stous-tichous-nipiagogiou/

Ιστορική απόφαση στην Τουρκία: Ελεύθερη η Μελέκ Ιπέκ που σκότωσε τον σύζυγο – βασανιστή της

 Δικαστήριο στην Τουρκία ζήτησε την Δευτέρα το βράδυ την απελευθέρωση μιας γυναίκας η οποία σκότωσε τον βίαιο σύζυγό της εκτιμώντας ότι βρισκόταν σε νόμιμη άμυνα, μια σπάνια απόφαση την οποία χαιρέτισαν οργανώσεις που μάχονται κατά των γυναικοκτονιών.

Η Μελέκ Ιπέκ, 31 ετών, είχε συλληφθεί τον Ιανουάριο αφού σκότωσε με καραμπίνα τον σύζυγό της ο οποιος την είχε δέσει και την χτυπούσε επί ώρες και απειλούσε να σκοτώσει την ίδια και τα δύο τους παιδιά.

Όταν συνελήφθη οι φωτογραφίες από το πρόσωπό της, πρησμένο και γεμάτο μώλωπες, απόδειξη της βίας που είχε υποστεί, προκάλεσαν σοκ στην Τουρκία.

Η Ιπέκ είχε δηλώσει στη δίκη της ότι ο σύζυγός της φερόταν βίαια τόσο σε εκείνη όσο και στις δύο κόρες τους επί χρόνια.

Λαμβάνοντας υπόψη τις καταθέσεις των μαρτύρων, και κυρίως των παιδιών της Ιπέκ που είχαν δει τις σκηνές βίες, το δικαστήριο της Αττάλειας αποφάσισε ότι η γυναίκα βρισκόταν σε “αυτοάμυνα” για να προστατεύσει “τη σωματική και σεξουαλική της ακεραιότητα”.

Ο εισαγγελέας είχε ζητήσει να της επιβληθεί ποινή κάθειρξης έξι ετών.

“Είναι εκπληκτικό. Δεν έχω λέξεις. Όμως ποτέ δεν ήθελα να γίνει αυτό”, δήλωσε η Ιπέκ, ενώ πρόσθεσε ότι λυπάται που αναγκάστηκε να σκοτώσει τον σύζυγό της για να προστατευθεί.

“Η απόφαση αυτή επιτρέπει σε όλη τη χώρα να εκπνεύσει με ανακούφιση”, εκτίμησε ο δικηγόρος της Αχμέντ Οναράν.

Αγκαλιάζοντας τις δύο κόρες της, 7 και 9 ετών, έπειτα από μήνες που πέρασε στη φυλακή η Ιπέκ δήλωσε ότι το πρώτο πράγμα που θέλει να κάνει είναι “να κοιμηθώ με τα παιδιά μου αγκαλιά”.

Τα τουρκικά δικαστήρια σπάνια θεωρούν ότι γυναίκες που διέπραξαν έγκλημα για να προστατευθούν από τη βία βρίσκονται σε νόμιμη άμυνα.

Υπέρμαχοι των δικαιωμάτων των γυναικών χαιρέτισαν την απόφαση του δικαστηρίου, η οποία ελήφθη ένα μήνα μετά την αμφιλεγόμενη απόφαση της Άγκυρας να αποσυρθεί από τη Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης κατά της βίας εναντίον των γυναικών.

Η ενδοοικογενειακή βία και οι γυναικοκτονίες στην Τουρκία παραμένουν ένα ενδημικό πρόβλημα. Πέρυσι 300 γυναίκες δολοφονήθηκαν, σύμφωνα με την οργάνωση We Will Stop Femicide.

Οπαδοί της Ράγιο Βαγιεκάνο «απολύμαναν» το γήπεδο μετά από επίσκεψη ακροδεξιών

 Από το left.gr:

Οι Ισπανοί οπαδοί απολύμαναν το γήπεδο της ομάδας τους από την επίσκεψη των ηγετών του ακροδεξιού VOX

rayovallecano1.jpg

Την έντονη διαμαρτυρία των οπαδών της Ράγιο Βαγιεκάνο προκάλεσε η παρουσία του Σαντιάγο Αμπασκάλ και της Ρόσιο Μοναστέριο του ακροδεξιού κόμματος VOX της Ισπανίας στο γήπεδο για τον αγώνα με την Αλμπαθέτε.

Οι οπαδοί της ομάδας Ράγιο Βαγιεκάνο για γνωστοί για τον αντιφασισμό τους, έφθασαν έξω από το γήπεδο ντυμένοι με κίτρινες στολές για να το απολυμάνουν από την παρουσία των ακροδεξιών.

Οι οπαδοί είναι εξοργισμένοι με τον ιδιοκτήτη του συλλόγου, Ραούλ Μάρτιν Πρίσα, καθώς όπως φαίνεται αυτός προσκάλεσε τους ακροδεξιούς πολιτικούς κάτι που έκανε και πέρυσι, αμαυρώνοντας την ιστορία του αθλητικού συλλόγου.

Αφού έκαναν μια απολύμανση τραγουδώντας, πλησίασαν την πόρτα του αποδυτηρίου όπου έβαλαν μια μεγάλη αφίσα που έγραφε: «Για την επαναστατική μας αστραπή, όλα τα αυτά τα πρόσωπα έξω από τη γειτονιά μου».

Εκπρόσωπος των οπαδών διάβασε μια δήλωση των οπαδών η οποία καταφερόταν κατά του διοικητικού συμβουλίου της ομάδας και την παρουσία του VOX, τονίζοντας ότι «ο πόλεμος κατά του φασισμού είναι αγώνας για την ελευθερία».

«Κάστρο του Υμηττού»:Σύμβολο λευτεριάς - "Σας νικήσαμε τέρατα!" - (Σαν σήμερα στις 28/04/1944)

 

Από ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ:

Σαν σήμερα στις 28/04/1944 τρεις νεολαίοι ΕΛΑΣίτες ο διμοιρίτης Δημήτρης Αυγέρης και οι μαχητές Κώστας Φολτόπουλος και Θάνος Κιοκμενίδης έγραψαν μια απ’ τις πιο ηρωικές σελίδες του αγώνα του λαού μας, δίνοντας το αίμα τους, στο αγώνα κατά των δυνάμεων κατοχής και των ντόπιων συνεργατών τους στην ιστορική μάχη στο «Κάστρο του Υμηττού». 

Παραθέτουμε το σχετικό απόσπασμα από το βιβλίο του Ιάσονα Χανδρινού "Το τιμωρό χέρι του λαού", καθώς και μια σχετική αναδημοσίευση από τον «Ριζοσπάστη».

Μην παραλείψετε επίσης να διαβάσετε την παραπομπή που παραθέτουμε. Σ' αυτή συναντάμε ένα βιωματικό κείμενο που υπέγραφε ο Χ. Πασαλάρης, στην Real news και σύμφωνα με τα γραφόμενα του ο επικεφαλής των ΕΛΑΣιτών που έπεσε στο πεδίο της μάχης, προκαλώντας προηγουμένως μεγάλες απώλειες σε χιτλερικούς και συνεργάτες τους, Δημήτρης Αυγέρης, κατέληξε από ταγματασφαλίτης που τρομοκρατούσε τους κατοίκους της περιοχής του σε ήρωα του αντιστασιακού κινήματος.

--------

Τα ξημερώματα της 29ης Απριλίου, οι κάτοικοι της Γούβας και του Υμηττού αναστατώθηκαν από φωνές και πυροβολισμούς στην οδό Αγραίων. στην περιοχή της Γούβας. Σύντομα μαθεύτηκε πως μονάδες του Μηχανοκίνητου, Εύζωνοι και μικρή δύναμη Γερμανών είχαν μπλοκάρει σε ένα μικρό σπιτάκι τρεις ενόπλους.

Το μπλόκο δεν μπορούσε να είναι πιο εύστοχο: Το σπιτάκι αυτό είχε γίνει πρόσφατα μια από τις δύο μεγάλες αποθήκες οπλισμού του II Τάγματος Βύρωνα- Γούβας και από το προηγούμενο βράδυ είχαν καταλύσει σε αυτό ο διοικητής και υπεύθυνος οπλισμού της διμοιρίας ΕΛΑΣ Υμηττού, Δημήτρης Αυγέρης, και οι νεαροί μαχητές Κώστας Φολτύπουλος και Θάνος Κιοκμενίδης, οι οποίοι, χωρίς ελπίδα διαφυγής. αντιστάθηκαν χρησιμοποιώντας τον οπλισμό της αποθήκης -αρκετά Mannlicher, αυτόματα Sten και περίστροφα και πολλές ιταλικές χειροβομβίδες. Η απελπισμένη αλλά ηρωική άμυνα κράτησε αρκετές ώρες.

 Όταν σίγησαν τα πυρά, το σπιτάκι ήταν διάτρητο, οι τοίχοι και το πάτωμα είχαν ίχνη εμπρησμού, ενώ τα πτώματα των μαχητών, που εκτέθηκαν στο δρόμο σε κοινή θέα, έφεραν τραύματα σε κεφάλι και θώρακα και κακώσεις από έκρηξη, πιθανότατα χειροβομβίδας.

Η ηρωικότερη ως τότε στιγμή του ΕΛΑΣ Αθήνας, που απαθανατίστηκε από την αντιστασιακή λογοτεχνία ως «Κάστρο του Υμηττού», είχε και στοιχεία αστυνομικού δράματος: Η ηγεσία του II Τάγματος και η ΟΠΛΑ Υμηττού αναζητούσαν επίμονα ενόχους πίσω από το προφανές «κάρφωμα» της αποθήκης.
 Αυτό αρχικά χρεώθηκε σε ακριτομύθιες των ίδιων των πεσόντων, αργότερα ανακρίθηκαν και μαχητές που είχαν διανυκτερεύσει εκεί προηγούμενα. Τελικά οι υποψίες στράφηκαν στην ιδιοκτήτρια του σπιτιού, Νίτσα (ή Ανίκα) Αντωνίου, και στον έναν από τους δύο Ελασίτες που είχαν μεταφέρει τον οπλισμό προς το σπίτι.

Ο άνδρας εκτελέστηκε, το ίδιο και η γυναίκα, παρά το γεγονός πως ο συζυγός της (και συνιδιοκτήτης του σπιτιού), Επαμεινώνδας Αντωνίου, ήταν σημαντικό συνδικαλιστικό στέλεχος του ΕΑΜ στην Εθνική Τράπεζα.

Αν και με εξαντλημένα πυρομαχικά και απώλειες, ο ΕΛΑΣ βγήκε ενισχυμένος από τις παραπάνω μάχες. Είχε εμπεδώσει την εδαφική του κυριαρχία και είχε ανατρέψει κάθε σχέδιο των Ταγμάτων να αποκτήσουν έστω υποτυπώδη ερείσματα στις ανατολικές συνοικίες. Επίσης είχε παρέλθει ανεπιστρεπτί η περίοδος χάριτος για τους άνδρες των Ταγμάτων, που δεν είχαν τίποτε να ελπίζουν σε περίπτωση αιχμαλωσίας, όπως φάνηκε στις 9 Απρίλη, όταν μια περίπολος συνέλαβε τρεις από αυτούς σε μια ταβέρνα στα Νέα Σφαγεία.

Για όλους τους παραπάνω λόγους, τα γεγονότα του Απριλίου ενηλικίωσαν απότομα το μύθο των «συνοικιών-κάστρων της λευτεριάς» που «πρέπει να είναι έτοιμα να αντισταθούν και να πολεμήσουν».

 Από το βιβλίο του Ιάσονα Χανδρινού "Το τιμωρό χέρι του λαού"

***
Σύμβολο λευτεριάς

Στις 28 Απρίλη του 1944, σ' ένα μικρό σπιτάκι στον Υμηττό, στη μια γωνία της οδού Κοραή, γράφτηκε μια από τις πιο ηρωικές και δοξασμένες σελίδες της Εθνικής Αντίστασης κατά των χιτλεροφασιστών κατακτητών και των συνεργατών τους.

Τρεις ΕΠΟΝίτες του ΕΛΑΣ της Αθήνας, ο Δημήτρης Αυγέρης,ο Κώστας Φολτόπουλος και ο Φάνης Κιοκμενίδης, που φύλαγαν τον οπλισμό της διμοιρίας τους, αντιμετώπισαν για πάνω από 7 ολόκληρες ώρες, με τ' ατομικά τους όπλα, 200 Γερμανούς και ταγματασφαλίτες.

Δεν είχε καλά - καλά ξημερώσει, όταν ο εχθρός περικύκλωσε το σπίτι και από το στόμα αξιωματικού των τσολιάδων ακούστηκε:

- Παραδοθείτε τομάρια, γιατί διαφορετικά θα σας κάψουμε!

Η απάντηση των κυκλωμένων ΕΠΟΝιτών ήταν μια και απλή, η μοναδική που μπορούσαν να δώσουν πατριώτες... Μια ριπή από αυτόματο.

Η μάχη δεν άργησε να φουντώσει. Ηταν 8 το πρωί. Μα, κάθε προσπάθεια που έκαναν οι πολιορκητές να καταλάβουν το φρούριο απέβαινε άκαρπη, παρά το γεγονός ότι διέθεταν ισχυρότατη δύναμη πυρός και υπέρτερες δυνάμεις. Η αντίσταση των τριών παιδιών, των τριών αυτών ηρώων, ήταν εκπληκτική.

Πρώτος χτυπήθηκε και έπεσε νεκρός στο πάτωμα ο ήρωας Φολτόπουλος, αλλά οι δύο σύντροφοί του συνέχισαν να μάχονται με μεγαλύτερο πάθος. Κι όταν τα πυρομαχικά τους έφταναν προς το τέλος, ο ένας έπιασε τη γωνιά για να καταστρέψει τον οπλισμό, ώστε να μην πέσει στα χέρια του εχθρού, ενώ ο άλλος συνέχισε τη μάχη. Σε λίγο νεκρός έπεσε και ο Κιοκμενίδης, αλλά ο Αυγέρης δε σταμάτησε να ρίχνει κατά του εχθρού, αν και τραυματίστηκε.

Πέρασε το μεσημέρι. Ομως το σπίτι, το κάστρο του Υμηττού συνέχισε να αντιστέκεται. Ωσπου, γύρω στις 3.30 το απόγευμα οι γυναίκες της γειτονιάς που παρακολουθούσαν τη μάχη είδαν τον Δημήτρη Αυγέρη να βγαίνει τρεκλίζοντας και να φωνάζει προς τη μεριά του εχθρού:

- Σας νικήσαμε τέρατα!

Σε λίγο, μια ριπή θα τον έστελνε κι αυτόν στην αθανασία.

Η μάχη είχε τελειώσει. Και ο εχθρός που περίμενε ότι θα βρει δεκάδες πτώματα και λαβωμένους αντιλήφθηκε ότι οι ορδές του ντροπιάστηκαν από τρία αμούστακα παιδιά, τρεις ήρωες, που είχαν τάξει τη ζωή τους στη λευτεριά της πατρίδας. Ετσι, φόρτωσε γρήγορα - γρήγορα τα πτώματα των ηρώων στα αυτοκίνητα κι έφυγε ουσιαστικά νικημένος.

Από τότε, το σπιτάκι εκείνο στον Υμηττό έγινε θρύλος, σύμβολο του αγώνα για τη λευτεριά της Ελλάδας και του λαού της, για να γίνει ο ίδιος ο λαός αφέντης στον τόπο του, όπως ονειρεύτηκαν οι τρεις ΕΠΟΝίτες κι όπως το ζωγράφισαν στο νου και την καρδιά του λαού το ΕΑΜ, ο ΕΛΑΣ και το ΚΚΕ.
Εκείνο το σπιτάκι ονομάστηκε Κάστρο και "Φρούριο των ηρώων" και οι μισογκρεμισμένοι τοίχοι του γέμισαν συνθήματα, όπως αυτό της ΕΠΟΝ: "Διαβάτη που περνάς από το σπίτι των τριών ηρώων του Υμηττού, γονάτισε, σφίξε τη γροθιά σου κι ορκίσου εκδίκηση".

Στην ημερήσια διαταγή της, η Διοίκηση του Α Σώματος Στρατού του ΕΛΑΣ θα γράψει για το κατόρθωμα των τριών ΕΠΟΝιτών ηρώων: "... ούτω ο διμοιρίτης Αυγέρης Δημήτριος και οι μαχηταί Φολτόπουλος Κωνσταντίνος και Κιοκμενίδης Αθανάσιος την 28/4/1944 εκεί εις τον οικίσκον του Υμηττού έστησαν λαμπρόν ηρώον Δόξης... Το ολοκαύτωμα των αξίων και υπέροχων αυτών μαχητών του ΕΛΑΣ των Αθηνών, πυρσός πατριωτισμού, πυρπολεί τας ψυχάς μας τας ημέρας αυτάς... Αιωνία η μνήμη των τριών ανδρείων...".

"Ριζοσπάστης" 29/4/1998

ΗΠΑ: Διαδηλώσεις για τη δολοφονία 42χρονου Αφροαμερικανού από αστυνομικούς - «Τον εκτέλεσαν»

 

Δυναμική διαμαρτυρία πραγματοποιήθηκε τη Δευτέρα, στην Ελίζαμπεθ Σίτι της Βόρειας Καρολίνα, για τη δολοφονία του 42χρονου Αφροαμερικανού, Άντριου Μπράουν Τζούνιορ, από αστυνομικούς, την προηγούμενη Τετάρτη.

Από τα κεντρικά συνθήματα των διαδηλωτών, ήταν το «Black Lives Matter», και το «για να υπάρχει δικαιοσύνη για όλους, σταματήστε να μας σκοτώνετε», ενώ, σημειώνεται ότι, η εκτέλεση του 42χρονου, έλαβε χώρα, μόλις μία ημέρα αφότου ο πρώην αστυνομικός Ντέρεκ Σόβιν κρίθηκε ένοχος για τον φόνο του Τζορτζ Φλόιντ στη Μινεάπολη τον Μάιο του 2020.

«Τον πυροβολούσαν και έλεγαν: "Δείξε μας τα χέρια σου!"»

Επτά αστυνομικοί του τμήματος της πόλης έχουν τεθεί σε διαθεσιμότητα για τη συγκεκριμένη υπόθεση, με δικηγόρους της οικογένειας του θύματος, να καταγγέλλουν ότι το βίντεο από την κάμερα που έφεραν οι αστυνομικοί δείχνει ότι ο πελάτης τους «εκτελέστηκε».

Παράλληλα, επεσήμαναν ότι ο Μπράουν είχε τα χέρια του πάνω στο τιμόνι του αυτοκινήτου του, όταν πολλοί αστυνομικοί άρχισαν να τον πυροβολούν στον χώρο στάθμευσής του, έξω από το σπίτι του στην Ελίζαμπεθ Σίτι.

Οι αστυνομικοί συνέχισαν να πυροβολούν αφού ο Μπράουν προσπάθησε να οδηγήσει για να απομακρυνθεί, όπως δηλώνει ο δικηγόρος της οικογένειας, Σαντέλ Τσέρι- Λάσιτερ, η οποία επισημαίνει χαρακτηριστικά ότι: «Οι αστυνομικοί τον πυροβολούσαν και έλεγαν: "Δείξε μας τα χέρια σου!" παράλληλα».

 

Με τη σειρά του, ο Μπεν Κραμπ, δικηγόρος της οικογένειας, δήλωσε ότι υπάρχουν στοιχεία από τουλάχιστον εννέα κάμερες, περιλαμβανομένων αυτών που έφεραν οι αστυνομικοί αλλά και όσων υπήρχαν στα περιπολικά. Ωστόσο, όπως καταγγέλλει, οι Αρχές έδειξαν στους δικηγόρους, μόνο ένα απόσπασμα 20 δευτερολέπτων από μία κάμερα, έπειτα από απόφαση του εισαγγελέα της κομητείας Πασκοτάνκ, Μάικλ Κοξ.

«Θα μας το έδειχναν όλο, όμως την τελευταία στιγμή αποφάσισαν να το λογοκρίνουν», σημείωσε ο Κραμπ.

Υπεύθυνος Αστυνομίας: Είναι δύσκολο να διακρίνει κανείς…

Από την πλευρά του, ο υπεύθυνος της Αστυνομίας της Βόρειας Καρολίνα, Τόμι Γούτεν ισχυρίστηκε ότι οι «οι κάμερες των αστυνομικών κουνιόντουσαν και κάποιες φορές είναι δύσκολο να διακρίνει κανείς (σ.σ. τι δείχνουν). Λένε μόνο ένα κομμάτι της ιστορίας».

«Το τραγικό συμβάν εκτυλίχθηκε γρήγορα και τελείωσε μέσα σε λιγότερα από 30 δευτερόλεπτα», πρόσθεσε ο Γούτεν.

Τέλος, σημειώνεται ότι, οι αρχές της Ελίζαμπεθ Σίτι, μιας πόλης με 18.000 κατοίκους οι μισοί εκ των οποίων είναι Αφροαμερικανοί, κήρυξε κατάσταση έκτακτης ανάγκης , εκτιμώντας ότι ενδέχεται να προκληθούν ταραχές.

Από το tvxs.

Η καταστροφή του Τσέρνομπιλ

 26 Απριλίου 1986: Τα σχεδιαστικά σφάλματα, σε συνδυασμό με τα ανθρώπινα λάθη, έχουν ως αποτέλεσμα οι σοβιετικοί μηχανικοί να χάσουν τον έλεγχο ενός αντιδραστήρα στις εγκαταστάσεις πυρηνικής ενέργειας του Τσέρνομπιλ. Μέρος των εγκαταστάσεων λιώνει, πολλοί πεθαίνουν και πολλοί περισσότεροι υποφέρουν. 

Όταν κάποιος ακούει «πυρηνική καταστροφή» το μυαλό του δεν πάει στο Three Mile Island, oύτε Windscale, ούτε ακόμα και στη Χιροσίμα. Συνήθως, η «πυρηνική καταστροφή» φέρνει στο μυαλό το Τσέρνομπιλ.

Τραγική ειρωνεία: η καταστροφή που έχει γίνει συνώνυμη με τους κινδύνους της πυρηνικής ενέργειας προκλήθηκε εν μέρει από μια δοκιμή ασφάλειας. Το σύστημα ρύθμισης της ισχύος και το σύστημα ασφάλειας έκτακτης ανάγκης του 4ου αντιδραστήρα στο Τσέρνομπιλ στην Ουκρανία (τότε μέρος της Σοβιετικής Ένωσης) διακόπηκαν για τη δοκιμή στις 25 Απριλίου. Οι περισσότερες από τις ράβδους ελέγχου (τα συστατικά μέρη των αντιδραστήρων που σταματούν την πυρηνική διάσπαση από το να ξεφύγει εκτός ελέγχου) αποσύρθηκαν από τον πυρήνα του αντιδραστήρα, ενώ οι μηχανικοί επέτρεψαν να λειτουργήσει μόλις στο 7 % της ισχύος του.

Στις 1:23 π.μ. στις 26 Απριλίου, στον τέταρτο αντιδραστήρα σημειώθηκε μια τεράστια έκκληση ενέργειας, ή μια ξαφνική άνοδο στο επίπεδο ισχύος. Αυτό με τη σειρά του προκάλεσε μια έκρηξη ατμού, και το υδρογόνο ξέφυγε στην εξωτερική ατμόσφαιρα. Η ανάμιξή του με το οξυγόνο προκάλεσε μια χημική έκρηξη. Αυτή η δεύτερη έκρηξη διέλυσε τη στέγη του αντιδραστήρα, αφήνοντας εκτεθειμένο το ραδιενεργό πυρήνα του. Επιπλέον, από τη έκρηξη εκτινάχθηκε ένα τεράστιο ποσό ιδιαίτερα ραδιενεργών μοριακών και αεριωδών συντριμμιών στην ατμόσφαιρα - η πλειοψηφία της οποίας κατευθύνθηκε προς τη Λευκορωσία (επίσης μέρος της τότε ΕΣΣΔ).

Η προσπάθεια να περιοριστεί η πυρκαγιά που προκλήθηκε και ο καθαρισμός ήταν τραγική και καλά καταγεγραμμένη. Οι πυροσβέστες όρμηξαν στη σκηνή για να σβήσουν τις φλόγες, εκθέτοντας τους εαυτούς τους στα θανάσιμα επίπεδα ακτινοβολίας. Η πυρκαγιά σβήστηκε τελικά στις 6:35 π.μ. το επόμενο πρωί, αλλά ο ραδιενεργός πυρήνας του αντιδραστήρα παρέμεινε εκτεθειμένος. Οι σοβιετικοί μηχανικοί επιχείρησαν για να βρούν μια λύση.

Οι εργαζόμενοι με βαριά προστατευτικά κοστούμια φτυάρισαν τα ραδιενεργά συντρίμμια σε ότι παρέμεινε από τον αντιδραστήρα. Το πλήρωμα καθαρισμού μπορούσε να μείνει στις στέγες των περιβαλλόντων κτιρίων για το πολύ 40 δευτερόλεπτα, επειδή τα επίπεδα ακτινοβολίας ήταν τόσο υψηλά. Στη συνέχεια, ελικόπτερα έριξαν περίπου 5.000 μετρικούς τόνους άμμου, μολυβιού και βορικού οξέος στον αντιδραστήρα. Αλλά αυτό δεν αρκούσε για τον περιορισμό της ραδιενέργειας.

 

Εν τέλει, οι μηχανικοί αποφάσισαν να ρίξουν 20.000 τόνους μπετόν και μολυβιού στον αντιδραστήρα, τον Δεκέμβριο του 1986. Η τσιμεντένια σαρκοφάγος εξακολουθεί να υπάρχει εκεί μέχρι σήμερα, αλλά τίθενται ερωτήματα για τη σταθερότητα και την διάρκεια ζωής της. Το ραδιενεργό σύννεφο από την καταστροφή του 4ου αντιδραστήρα παρασύρθηκε προς την Ουκρανία, τη Λευκορωσία και τη Ρωσία.

Ως συνέπεια, περισσότεροι από 300.000 άνθρωποι εγκατέλειψαν τα σπίτια τους σε μια ζώνη κατά προσέγγιση 18 μιλίων. Πενήντα χιλιάδες άνθρωποι εγκατέλειψαν την κωμόπολη Pripyat, μετατρέποντας την σε πόλη φάντασμα, ουσιαστικά μέσα σε μια μόλις νύχτα. Ο απολογισμός των θυμάτων από την καταστροφή του Τσέρνομπιλ δεν είναι καλά τεκμηριωμένος. Επίσημα, υπήρξαν 56 μοιραία περιστατικά, κυρίως από δηλητηρίαση λόγω ακτινοβολίας αμέσως μετά από το γεγονός. Εντούτοις, η κάλυψη του γεγονότος από τις σοβιετικές αρχές έχει προκαλέσει πολλά ερωτήματα για το πραγματικό μέγεθος της καταστροφής και τα μακροπρόθεσμα αποτελέσματά της με την αύξηση των καρκίνων και των γενετικών παραμορφώσεων.

Λόγω των ενεργειακών απαιτήσεων, οι εγκαταστάσεις του Τσέρνομπιλ, οι τρεις εναπομείναντες αντιδραστήρες λειτούργησαν για περισσότερο από 14 έτη έως ότου απενεργοποιήθηκαν το Δεκέμβριο του 2000. Οι εγκαταστάσεις σχεδιάζεται να διαλυθούν και να απομακρυνθούν τα ίχνη τους μέχρι το έτος 2065. 

Από το tvxs.

25 Απρίλη του 1974. H «Επανάσταση των Γαρυφάλλων»

 

Στις 25 Απρίλη του 1974, η «Επανάσταση των Γαρυφάλλων», όπως ονομάστηκε από τα γαρύφαλλα που έβαζε στις κάνες των όπλων των στρατιωτών ο λαός, ανέτρεψε το φασιστικό καθεστώς της Πορτογαλίας.

Η κίνηση του στρατού απελευθέρωσε λαϊκές δυνάμεις και ένα πρωτοφανές κίνημα ανατροπής σάρωσε την Πορτογαλία.

Ηγετική μορφή του MFA (ΚΕΔ, Κίνημα Ενόπλων Δυνάμεων) και εκπρόσωπος της αριστερής τάσης ήταν ο Οτέλο Σαράϊβα ντε Καρβάλιο.

Η Πορτογαλία είχε βιώσει την πιο μακροχρόνια δικτατορία στην Ευρώπη· από το 1926.

Ταυτόχρονα ζούσε την τεράστια αντίφαση μιας μικρής, οικονομικά και κοινωνικά καθυστερημένης χώρας που διατηρούσε σημαντικό τμήμα της -κάποτε αχανούς- αποικιακής αυτοκρατορίας της.

Το καθεστώς, πεισματικά γαντζωμένο στις αποικίες της Αφρικής, αρνιόταν να προσαρμοστεί στον σύγχρονο κόσμο. Η κοινωνική σύνθεση του στρατεύματος άλλαζε ριζικά καθώς η αριστοκρατική τάξη δεν έστελνε πια τα τέκνα της στη στρατιωτική ακαδημία, αφήνοντας ανοιχτό τον δρόμο σε παιδιά των λαϊκών τάξεων.

Η χώρα είχε εμπλακεί σε έναν αποικιακό πόλεμο σε Ανγκόλα, Μοζαμβίκη, Γουινέα-Μπισάου και Πράσινο Ακρωτήριο που διαρκούσε 13 χρόνια χωρίς να διαφαίνεται νίκη. 

Πόλεμο με τεράστιο κόστος (απορροφούσε το 50% των κρατικών εσόδων) και σε αίμα.

Οι στρατιωτικοί, οι οποίοι πλήρωναν το κόστος, ανέλαβαν πρωτοβουλίες για παροχή ανεξαρτησίας στις αποικίες. Προσέκρουσαν στην άρνηση του δικτάτορα Καετάνο. Συγκρότησαν παράνομα το Κίνημα Ενόπλων Δυνάμεων, στο οποίο προσχώρησαν ακόμη και συντηρητικοί στρατηγοί.

Το δικτατορικό καθεστώς ήταν αδύναμο να αντιδράσει. Το σύνθημα που δόθηκε από το ραδιόφωνο με τη μετάδοση του τραγουδιού «Grandola, vila morena» έβγαλε τον στρατό στους δρόμους.

Ο πρωτοφανής τρόπος ανατροπής της δικτατορίας στην Πορτογαλία έσπασε πολλά στερεότυπα της πολιτικής σκέψης.

Ναι, ο στρατός -για συγκεκριμένους ιστορικούς λόγους- έγινε φορέας της ανατροπής αυτής που άνοιξε τον δρόμο για ριζικές δημοκρατικές αλλαγές.

Ενας 29χρονος λοχαγός προπορεύεται και κατευθύνεται στο κυβερνητικό μέγαρο για να ζητήσει την παραίτηση του δικτάτορα. Και τη λαμβάνει χωρίς ούτε μία τουφεκιά.

Και, ναι, ο λαός βγαίνει στους δρόμους, μετατρέποντας ένα στρατιωτικό κίνημα σε επανάσταση.

Από το ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ.

Περισσότεροι από 2,7 δισ. άνθρωποι παίζουν βιντεοπαιχνίδια

 

Περισσότεροι από 2,7 δισεκατομμύρια άνθρωποι στον κόσμο παίζουν βιντεοπαιχνίδια είτε σε περιστασιακή, είτε σε τακτική βάση, πράγμα που σημαίνει ότι σχεδόν το ένα τρίτο του συνολικού πληθυσμού της Γης (7,8 δισεκατομμύρια) είναι «gamers», σύμφωνα με στοιχεία από την πλατφόρμα διεθνών στατιστικών statista.com.

Όσον αφορά την Ελλάδα, σύμφωνα με συγκλίνουσες εκτιμήσεις, η συγκεκριμένη αγορά αναπτύσσεται με ταχύτατους ρυθμούς και αυτό αποδεικνύεται και από τη μεγάλη συμμετοχή που έχουν οι εκδηλώσεις αφιερωμένες στο gaming στη χώρα μας. Προ πανδημίας, περισσότερα από 25.000 άτομα μπορεί να βρίσκονταν στον ίδιο διαδικτυακό χώρο για να μοιραστούν το χόμπι τους και να περάσουν τον ελεύθερο χρόνο τους. Όμως η πανδημία έπαιξε και αυτή καταλυτικό ρόλο στην ανάπτυξη του gaming, καθώς το καθεστώς του lockdown οδήγησε ακόμα περισσότερους στον κόσμο των online παιχνιδιών.

Είναι χαρακτηριστικό ότι, σύμφωνα με στοιχεία από τη διεθνή πλατφόρμα statista.com, οι φανατικοί χρήστες που ασχολούνται με τα online παιχνίδια κατά μέσο όρο καταναλώνουν περίπου 3,5 ώρες τις καθημερινές, ενώ τα Σαββατοκύριακα μπορεί να υπερβούν και τις 6 ώρες, έχοντας δημιουργήσει μια τεράστια αγορά παγκοσμίως.

Ειδικά προϊόντα για «gamers» εμφανίστηκαν για πρώτη φορά με τη μορφή επιτραπέζιων υπολογιστών, laptops και περιφερειακών, ενώ στη συνέχεια ήρθαν και οι ειδικές καρέκλες, τα τραπέζια, τα γυαλιά και δεκάδες προϊόντα που κατασκευάζονται αποκλειστικά για gamers σε σχεδόν κάθε κατηγορία από πολλές γνωστές διεθνείς επωνυμίες. Μάλιστα σε μερικές χώρες εταιρείες εστίασης ετοιμάζουν ειδικά μενού για gamers.

Με πληροφορίες από το ΑΠΕ-ΜΠΕ

Ν. Σμύρνη: Στο αρχείο η υπόθεση με τον αστυνομικό που φαίνεται να κρατάει όπλο

 

Στο αρχείο έστειλε η αστυνομία την υπόθεση με τον αστυνομικό που φαινόνταν σε βίντεο να έχει στα χέρια του αντικείμενο που μοιάζει με όπλο. Το βίντεο είχε έρθει στο φως της δημοσιότητας τη νύχτα όπου σημειώθηκε το όργιο αστυνομικής καταστολής στη Νέα Σμύρνη, μετά τη μεγαλειώδη συγκέντρωση. Η αστυνομία επισημαίνει λιτά ότι η συγκεκριμένη υπόθεση «εκδικάστηκε και τέθηκε στο αρχείο».

Τον προηγούμενο μήνα η αστυνομία είχε διαρρεύσει την εκδοχή του εν λόγω αστυνομικού, ότι κρατούσε «τα υπηρεσιακά γάντια του κι όχι όπλο».

Η ΕΛΑΣ. αναφέρεται επίσης στην πορεία άλλων 17 καταγγελιών αστυνομικής αυθαιρεσίας.

Από το tvxs.

Το Perseverance παρήγαγε για πρώτη φορά οξυγόνο στον Άρη

 Ένα επιστημονικό όργανο πάνω στο ρομποτικό ρόβερ Perseverance στον Άρη πέτυχε για πρώτη φορά να παράγει οξυγόνο, όπως ανακοίνωσε η Αμερικανική Διαστημική Υπηρεσία (NASA).

Είναι η πρώτη φορά που μία διαστημοσυσκευή παράγει οξυγόνο σε έναν άλλο πλανήτη, ένα ορόσημο με μεγάλη σημασία για τις μελλοντικές επανδρωμένες αποστολές αποίκισης. Είναι, επίσης, ακόμη μία πρωτιά για την αποστολή του Perseverance, μετά την επιτυχή πρώτη πτήση ενός μικρού ρομποτικού ελικοπτέρου, του Ingenuity, στον Άρη τη Δευτέρα.

Το όργανο του πειράματος MOXIE (Mars Oxygen In-Situ Resource Utilization Experiment) παρήγαγε το οξυγόνο στον αρειανό κρατήρα Jezero, μέσω μετατροπής του διοξειδίου του άνθρακα της ατμόσφαιρας, κάνοντας ένα πρώτο σημαντικό βήμα για την επιτόπια παραγωγή οξυγόνου είτε για πυραυλικά καύσιμα είτε για αναπνεύσιμο αέρα.

Η αραιή ατμόσφαιρα του Άρη διαθέτει απειροελάχιστο οξυγόνο και αποτελείται κατά 96% από διοξείδιο του άνθρακα, συνεπώς θα μπορούσε να σκοτώσει γρήγορα έναν άνθρωπο που θα την ανέπνεε. Το MOXIE, που έχει μέγεθος φρυγανιέρας, απορροφά τον αρειανό τοξικό αέρα και διαχωρίζει - με μία διαδικασία ηλεκτρόλυσης που αναπτύσσει θερμοκρασία περίπου 800 βαθμών Κελσίου - τα μόρια του άνθρακα από εκείνα του οξυγόνου. Στη συνέχεια αποβάλλει τον άχρηστο άνθρακα και κρατά το πολύτιμο οξυγόνο, το οποίο μπορεί να χρησιμοποιηθεί.

Το πρώτο τεστ παρήγαγε περίπου 5,4 γραμμάρια οξυγόνου, «αρκετά για να κρατήσουν έναν αστροναύτη υγιή για περίπου δέκα λεπτά κανονικής δραστηριότητας», σύμφωνα με τη NASA. Το MOXIE, προς το παρόν, μπορεί να παράγει περίπου δέκα γραμμάρια οξυγόνου την ώρα.

Ασφαλώς, οι πύραυλοι που καίνε υγρό οξυγόνο θα χρειαστούν πολύ μεγαλύτερες ποσότητες για να μπορέσουν να εκτοξευθούν από τον Άρη. Για παράδειγμα, η εκτόξευση τεσσάρων αστροναυτών από τον «κόκκινο» πλανήτη θα απαιτήσει περίπου 7.000 κιλά πυραυλικών καυσίμων και 25.000 κιλά οξυγόνου.

Κάποια μέρα, στο μέλλον, σύμφωνα με τη NASA, μπορεί να σταλούν στον γειτονικό πλανήτη πολύ μεγαλύτερες μονάδες MOXIE, ικανές για μαζική παραγωγή οξυγόνου, πριν φθάσουν εκεί οι πρώτοι άνθρωποι.

Η NASA σχεδιάζει να παράγει οξυγόνο περίπου δέκα φορές στη διάρκεια της αποστολής του εξάτροχου Perseverance (το οποίο έφθασε στον Άρη φέτος στις 18 Φεβρουαρίου με στόχο να αναζητήσει ίχνη ζωής), δοκιμάζοντας να το κάνει σε διαφορετικές ώρες της ημέρας, τοποθεσίες και θερμοκρασίες.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

«Κάνουν σεξ στις πιλοτές»: Πάρτι στο twitter με τη viral ατάκα κατοίκου της Κυψέλης

 Από ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ Web:

https://www.topontiki.gr/2021/04/19/kanoun-sex-stis-pilotes-parti-sto-twitter-me-ti-viral-ataka-katikou-tis-kipselis/#Echobox=1618819089

Πηγή… έμπνευσης για τους χρήστες του twitter έγινε η κάτοικος της Κυψέλης, που μιλώντας στο δελτίο του ΣΚΑΙ «κατήγγειλε» ότι οι νεαροί που συμμετέχουν στα υπαίθρια πάρτι στις πλατείες της περιοχής «κάνουν σεξ στις πιλοτές».

Η ατάκα της έγινε πολύ γρήγορα viral στα social media και προκάλεσε εκατοντάδες χιουμοριστικά σχόλια.

Δείτε τα πιο χαρακτηριστικά:

Η Εισβολή στον Κόλπο των Χοίρων: Το απόλυτο φιάσκο των ΗΠΑ

 Μετά τη νίκη των επαναστατών στην Κούβα το 1959 και τη φυγή του αμερικανοθρεμμένου δικτάτορα Φουλχένσιο Μπατίστα, οι ΗΠΑ είχαν ένα και μόνο στόχο, την ανατροπή της επαναστατικής ηγεσίας του Φιντέλ Κάστρο, καθώς σε καμία περίπτωση δεν μπορούσαν να δεχτούν την ύπαρξη μιας κομμουνιστικής χώρας στο μαλακό τους υπογάστριο. Στις 17 Απριλίου του 1961 ξεκινάει η «Εισβολή στον Κόλπο των Χοίρων», η ενορχηστρωμένη από τις ΗΠΑ επιχείρηση για την ισοπέδωση των επαναστατών. Μόλις 72 ώρες αργότερα, στις 19 Απριλίου του 1961, η εισβολή αναδεικνύεται σε απόλυτο φιάσκο με νίκη του κουβανικού λαού και της επαναστατικής κυβέρνησης.

Η Εισβολή στον Κόλπο των Χοίρων, ήταν μια επιχείρηση η οποία προετοιμαζόταν από τη CIA ήδη ένα χρόνο πριν την εκλογή του John Kennedy στην προεδρία της Αμερικής. Το σχέδιο το οποίο ενέκρινε το Μάρτιο του 1960 ο τότε πρόεδρος Eisenhower είχε ως εξής: μια δύναμη Κουβανών αντεπαναστατών θα χρηματοδοτηθεί, θα εξοπλιστεί και θα γυμναστεί από Αμερικανούς στρατιωτικούς σε ένα μυστικό στρατόπεδο στη Γουατεμάλα με σκοπό να εισβάλει στην Κούβα. Όπερ και εγένετο ένα χρόνο αργότερα, στις 17 Απριλίου του 1961. Ο Τζον Φιτζέραλντ Κένεντι, παρά τις δημόσιες διαψεύσεις ακόμη και μερικές ημέρες πριν από την επίθεση, ενημερώθηκε για το σχέδιο εισβολής μετά την εκλογή του στα τέλη του 1960, πείστηκε και έδωσε τη συγκατάθεσή του. Εξάλλου οι αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες εκτιμούσαν πως η επιχείρηση θα ολοκληρωνόταν θριαμβευτικά και με συνοπτικές διαδικασίες. 

Της εισβολής προηγούνται μια σειρά σαμποτάζ, όπως η καταστροφή του εργοστασίου ηλεκτρικής ενέργειας της χώρας, και στη συνέχεια, στις 15 του μήνα, αμερικανικά βομβαρδιστικά, μεταμφιεσμένα σε κουβανέζικα, βομβαρδίζουν τα αεροδρόμια της Κούβας. «Κουβανοί, η νίκη ζυγώνει! Ένας απελευθερωτικός στρατός βρίσκεται στην Κούβα για να αγωνιστεί μαζί σας ενάντια στην κομμουνιστική τυραννία του Φιντέλ Κάστρο, αυτού του ανισόρροπου! Πολεμήστε τους φιντελιστές, το γενικό ξεσήκωμα άρχισε!», εκπέμπει εκείνη τη μέρα ο σταθμός των αντεπαναστατών έξω από τη χώρα και 1.500 εξ αυτών αποβιβάζονται πάνοπλοι στον Κόλπο των Χοίρων.

Η κυβέρνηση Castro μοιράζει όπλα στο λαό ο οποίος έχει συσπειρωθεί εναντίον των εισβολέων. “Πρέπει να θυμόμαστε ότι αυτή τη στιγμή είμαστε σε πόλεμο, στον ψυχρό πόλεμο όπως τον αποκαλούν, έναν πόλεμο χωρίς πρώτη γραμμή, χωρίς συνεχείς βομβαρδισμούς, αλλά όπου οι δύο εχθροί – αυτός ο μικρός πρωταθλητής της Καραϊβικής και η μεγάλη, ιμπεριαλιστική ύαινα – είναι πρόσωπο με πρόσωπο και γνωρίζουν ότι ένας απ’ τους δυο θα πεθάνει στη μάχη”, δηλώνει χαρακτηριστικά και ο Che Guevara, εμψυχώνοντας τους.

 

Μέσα σε μόλις 72 ώρες, στις 19 του μήνα, λήγουν όλες οι μάχες, με τις πανίσχυρες ΗΠΑ να έχουν ηττηθεί κατά κράτος. Ο επαναστατικός στρατός του Castro

συλλαμβάνει, επίσης, τους 1.200 από τους 1.500 κουβανούς φυγάδες οι οποίοι είχαν αποβιβαστεί στο νησί. Λίγους μήνες αργότερα, ο διευθυντής της CIA, Allen Dulles, όπως και όλοι όσοι είχαν βοηθήσει στην οργάνωση της επιχείρησης απομακρύνονται με συνοπτικές διαδικασίες.

Η Εισβολή στον Κόλπο των Χοίρων έμεινε στην ιστορία ως μια από τις μεγαλύτερες αποτυχίες των ΗΠΑ, καθώς τα αποτελέσματα ήταν εκ διαμέτρου αντίθετα από τις προσδοκίες. Ο κουβανικός λαός όχι μόνο δεν ξεσηκώθηκε υποστηρίζοντας τους αντεπαναστάτες, αλλά αντίθετα συσπειρώθηκε γύρω από την επαναστατική ηγεσία του Φιντέλ Κάστρο, ο οποίος ισχυροποιήθηκε εντός και εκτός της χώρας. Σοβιετική Ένωση και Κίνα ενίσχυσαν τους δεσμούς τους με την Κούβα, ενώ στη Λατινική Αμερική φούντωσε το αντιαμερικανικό κίνημα. Την ίδια στιγμή στις ΗΠΑ αναζητούσαν τους υπεύθυνους για την επιχείρηση που έμεινε στην ιστορία ως το απόλυτο φιάσκο.

Από το tvxs.