ΤΟ ΔΙΚΟ ΤΟΥΣ ΜΝΗΜΟΝΙΟ

Η ΕΛΠΙΔΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΗΡΘΕ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΖΑΝΑΚΙ...

Ο Χόκινγκ μάχεται κατά των "καλάσνικοφ του αύριο"

Ο Σ.Χόκινγκ και πολλοί άλλοι ειδικοί ζητούν να απαγορευθούν τα έξυπνα οπλικά συστήματα με τεχνητή νοημοσύνη

Μια νέα παγκόσμια κούρσα εξοπλιστικών ανταγωνισμών, η οποία αυτή τη φορά θα αφορά τα αυτόνομα οπλικά συστήματα που βασίζονται στην τεχνητή νοημοσύνη, είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα ξεσπάσει τα επόμενα χρόνια, εκτός και οι κυβερνήσεις απαγορεύσουν έγκαιρα αυτά τα επικίνδυνα όπλα.

Τη σχετική έκκληση-προειδοποίηση απηύθυναν πάνω από 1.000 επιστήμονες και ειδικοί της τεχνολογίας, με επικεφαλής τον διάσημο αστροφυσικό Στίβεν Χόκινγκ, οι οποίοι έδωσαν στη δημοσιότητα σχετική ανοικτή επιστολή προς τα κράτη και κάθε αρμόδιο διεθνή οργανισμό.

Τη σχετική πρωτοβουλία είχε η οργάνωση "Future of Life Institute" (Ινστιτούτο για το Μέλλον της Ζωής) και η επιστολή παρουσιάσθηκε σε διεθνή συσνδιάσκεψη για την τεχνητή νοημοσύνη στο Μπουένος 'Αϊρες της Αργεντινής, σύμφωνα με τη βρετανική «Γκάρντιαν». Μεταξύ άλλων, την επιστολή συνυπογράφουν ο δισεκατομμυριούχος τεχνο-επιχειρηματίας Έλον Μασκ (Tesla, SpaceX, Pay Pal κ.α.), ο συνιδρυτής της Apple Στιβ Βόζνιακ, ο επικεφαλής της Google Deep Mind Ντέμης Χασάμπης, ο γλωσσολόγος Νόαμ Τσόμσκι του ΜΙΤ κ.α.

«Η κατάληξη της σημερινής τεχνολογικής πορείας είναι προφανής: τα αυτόνομα όπλα θα γίνουν τα Καλάσνικοφ του αύριο. Το βασικό ερώτημα για την ανθρωπότητα σήμερα, είναι αν θα ξεκινήσει μια παγκόσμια κούρσα εξοπλισμών τεχνητής νοημοσύνης ή αν θα εμποδίσει να αρχίσει κάτι τέτοιο», τονίζεται στην επιστολή-προειδοποίηση.

Οι συνυπογράφοντες επισημαίνουν ότι «η τεχνολογία της τεχνητής νοημοσύνης έχει φθάσει σε ένα σημείο όπου η ανάπτυξη αυτόνομων όπλων είναι -πρακτικά, αν όχι και νομικά- εφικτή μέσα στα επόμενα χρόνια, όχι δεκαετίες. Αυτά που διακυβεύονται, είναι σημαντικά: Τα αυτόνομα όπλα έχουν περιγραφεί ως η τρίτη επανάσταση στους εξοπλισμούς, μετά την πυρίτιδα και τα πυρηνικά όπλα».

Οι επιστήμονες και οι ρομποτιστές αναφέρουν ότι από τη μια η τεχνητή νοημοσύνη μπορεί όντως να χρησιμοποιηθεί για να καταστήσει πιο ασφαλές το πεδίο της μάχης για το στρατιωτικό προσωπικό. Από την άλλη όμως, τα επιθετικά όπλα που θα λειτουργούν με δική τους πρωτοβουλία, θα οδηγήσουν τελικά σε μεγαλύτερη απώλεια ανθρώπινων ζωών.

Θεωρείται δεδομένο, όπως επισημαίνεται, πως αν μια χώρα αναπτύξει πρώτη τέτοια οπλικά συστήματα, που θα καταστρέφουν τους στόχους τους χωρίς καμία ανθρώπινη παρέμβαση, τότε άλλες χώρες θα απαντήσουν και ένας φαύλος κύκλος ανταγωνιστικών εξοπλισμών θα γίνει πραγματικότητα, με συνέπεια αυτά τα όπλα να διασπαρούν παντού στη Γη, όπως τα καλάσνικοφ. Μάλιστα, αντίθετα από τα πυρηνικά όπλα, τα ρομποτικά όπλα θα είναι δύσκολο να ελεγχθούν με παρόμοιο τρόπο, ενώ κάλλιστα μπορεί να πέσουν στα χέρια τρομοκρατών και εγκληματιών.

Ο Χόκινγκ και η «παρέα» του ζητούν να υπάρξει μια απαγόρευση σε επίπεδο Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, προτού είναι πολύ αργά για να μπει ξανά «το τζίνι στο μπουκάλι».

Στο πρόσφατο παρελθόν προσωπικότητες όπως ο βρετανός αστροφυσικός και ο Μασκ έχουν προειδοποιήσει ότι η τεχνητή νοημοσύνη συνιστά «επίκληση δαιμόνων» και «τη μεγαλύτερη υπαρξιακή απειλή», που μπορεί να φέρει το τέλος της ανθρωπότητας. Κάτι περισσότερο θα ξέρουν...

Απο το News247.

Μάχη της Κρήτης: Η Κρήτη μπορούσε να κρατήσει

Απο το ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ:

Ένα σπάνιο όσο και κατατοπιστικό ψηφιακό υλικό-ντοκουμέντο ανασύρουμε σήμερα από τα αρχεία του  Α.Σ.Κ.Ι. για τη Μάχη της Κρήτης. Είναι το εμπεριστατωμένο και πολύ κατατοπιστικό άρθρο του Μ. Παπουτσάκη που δημοσιεύτηκε στο τεύχος 64 (5/1963) του περιοδικού "ΔΡΟΜΟΙ της ΕΙΡΗΝΗΣ", σελ. 26-29. Ακολουθεί σε μορφή word το κείμενο για όσους και όσες φίλες του blog έχουν δυσκολία να διαβάσουν το άρθρο από τις επισυναπτόμενες εκόνες.

του Δημήτρη Δαμασκηνού, ιστορικού

negreponte2004@yahoo.gr

Η ΚΡΗΤΗ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΚΡΑΤΗΣΕΙ

του Μ. ΠΑΠΟΥΤΣΑΚΗ

Από το περιοδικό: "ΔΡΟΜΟΙ της ΕΙΡΗΝΗΣ", τεύχος 64, 5/1963

    ΒΑΛΚΥΡΙΑΝΗ ΝΥΧΤΑ θύμιζαν οι μυριάδες φαντασμαγορικά πυροτεχνήματα που έσκιζαν τον ουρανό της Δυτικής Κρήτης κείνο το βράδυ της 8ης προς την 9η Μαΐου. Πριν λίγες ώρες η Γερμανία είχε υπογράψει την άνευ όρων υποταγή. Στο Ράιχσταγ κυμάτιζε η κόκκινη σημαία που έφεραν εδώ οι μαχητές της Μόσχας, του Λένινγκραντ, του Βόλγα. Ο Χίτλερ κι ο Γκαίμπελς είχαν αυτοκτονήσει. Μαζί με τα τελευταία υπολείμματα της Βέρμαχτ είχαν συνθηκολογήσει και οι Γερμανοί της Κρήτης. Και κείνο το βράδυ, σ’ ένα παράξενο πανηγύρι της ήττας έκαιγαν όλα τα πυρομαχικά τους. Εκατομμύρια φωτοβολίδες. Γαλάζιες, κόκκινες, κίτρινες, πράσινες, ασημένιες, μοβ… όλα τα χρώματα. Έσκαζαν στον ουρανό και σχημάτιζαν παράξενα μαγικά λουλούδια. Και πριν σβήσουν φώτιζαν τους ληόκαμπους, τους πορτοκαλεώνες και τ’ αμπέλια – τα ταπεινά σπίτια και τους άγριους βράχους στη Σούδα, στο Μάλεμε και στο Ακρωτήρι. Έκλεινε ακόμα μια σελίδα στην ιστορία της παντέρμης Κρήτης.
     Κόντευαν τέσσερα χρόνια από την 20η Μαΐου 1941.
     Στις 25 Απριλίου 1941 ο Χίτλερ είχε υπογράψει τη Διαταγή αριθμός 28, που έδινε εντολή ν’ αρχίσει η επιχείρηση Merkur (Ερμής) – όπως ονόμαζε συνθηματικά το Γερμανικό Επιτελείο την αεροπορική επίθεση κατά της Κρήτης.

Ένας πόλεμος όνειρο

 
     Ένας πόλεμος όπως τον είχε φαντασθεί και οραματισθεί ο Χίτλερ.
   «Έτσι θα γίνονται οι πόλεμοι του μέλλοντος», είχε πει μια μέρα στον Ράουσνιγκ. Ο ουρανός θα μαυρίζει με βομβαρδιστικά και μέσ’ απ’ αυτά θα πηδούν μέσα στους καπνούς οι αλεξιπτωτιστές των ταγμάτων εφόδου που καθένας θα τραβά υπό μάλης και ένα οπλοπολυβόλο».
    Ήταν το άνθος του Τρίτου Ράιχ. «Οι αλεξιπτωτιστές είναι οι πιο σκληροί μαχητές του Γερμανικού στρατού, πιο σκληροί κι απ’ αυτά τα Waffai S-S», έλεγε ο Χίτλερ.
Οι πρώτες μονάδες έφτασαν με τραίνο στην Θεσσαλονίκη από τη Σιλεσία, όπου εκπαιδεύονταν, στις 10 Μαΐου. Τα τραίνα κινιόνταν μόνο την νύχτα. Από την στολή και τα καπέλα τους είχαν αφαιρέσει τα σήματα της μονάδας των – της 7ης Μεραρχίας Αλεξιπτωτιστών. Ο ειδικός εφοδιασμός τους ερχόταν χωριστά σε σφραγισμένα κιβώτια. Τα βιβλία μισθοδοσίας δεν γράψανε την μονάδα τους. Ακόμα και τα τραγούδια των αλεξιπτωτιστών είχαν απαγορευθεί στην μετακίνηση.
     Η Γερμανική κατασκοπεία είχε βεβαιώσει το Επιτελείο πως η στάση του πληθυσμού της Κρήτης θα ήταν στάση «συμπάθειας προς τον Άξονα, ή τουλάχιστον ουδετερότητα για να εξασφαλίσει έτσι καλλίτερους όρους» στην περίπτωση Γερμανικής κατοχής του νησιού.

Χάπια κατά της δίψας

    Φορούσαν κολλητές δερμάτινες μπλούζες και μια ειδική κάσκα για να τους προστατεύει στην πτώση από το αλεξίπτωτο. Πάνω απ’ τη στολή φορούσαν ένα πρασινωπό κάλυμμα καμουφλάζ που έφτανε ως τα γόνατα. Κοντές λαστιχένιες μπότες. Στα γόνατα, στο στήθος και στους ώμους είχαν ειδικές λαστιχένιες βάττες, που τις άφηναν μαζί με το αλεξίπτωτο.

    Οι πιο πολλοί κρατούσαν μόνο τα πιστόλια τους και τα ειδικά εγχειρίδια και μάζευαν τα οπλοπολυβόλα και τα άλλα πιο βαριά όπλα τους από ειδικά κιβώτια που ρίχνανε με χωριστά αλεξίπτωτα.
    Κάθε αλεξιπτωτιστής κρατούσε μαζί του τρόφιμα για δυο μέρες και ειδικό ψωμί τυλιγμένο σε ασημόχαρτο, σοκολάτα, μπισκότα, ζάχαρη και χάπια για την καταπολέμηση της δίψας. Οι υπαξιωματικοί είχαν μαζί τους υποδερμικές σύριγγες και ενέσεις για όσους έδειχναν σημεία κούρασης.

«Φουτουριστικό θέαμα»

 
    Ολόκληρο το Γερμανικό Επιτελείο είχε την ίδια στιγμή συγκεντρώσει την προσοχή του στην παράταξη των εκατόν τριάντα επτά Γερμανικών, Φινλανδικών και Ρουμανικών μεραρχιών που επρόκειτο να επιτεθούν ταυτόχρονα, στις 22 Ιουνίου, στο Ανατολικό μέτωπο. Πλησίαζε η «ιερή στιγμή» του Χίτλερ στην εξόρμησή του για την κυριαρχία του κόσμου. Από την άποψη αυτή οι επιχειρήσεις στα Βαλκάνια και την Μεσόγειο ήταν δευτερεύουσας σημασίας.
     Μια βδομάδα έδινε ο Χίτλερ για την επιχείρηση της Κρήτης. Ύστερα ήθελε τα 1.100 αεροπλάνα που χτύπησαν το νησί για την «Επιχείρηση Μπαρμπαρόσσα». Έτσι, από στρατηγική άποψη, αν το χτύπημα στην Κρήτη αποτύχαινε στην πρώτη του εκδήλωση δεν θα είχε συνέχεια. Τα «Στούκας» είχαν την βάση τους στην Κάρπαθο. Τα δικινητήρια βομβαρδιστικά στην Ελευσίνα και το Ελληνικό. Και τα «Γιούγκερς 52», τα μεταγωγικά που θα μετάφεραν την 7η Μεραρχία Αλεξιπτωτιστών και την 5η Ορεινή Μεραρχία, θα ξεκινούσαν απ’ την Κόρινθο, τα Μέγαρα, το Τοπόλι, το Δαδί και την Τανάγρα.

    Οι αξιωματικοί έπεφταν με μοβ ή κοκκινωπά αλεξίπτωτα. Οι στρατιώτες με μαύρα. Τα κίτρινα κατέβαζαν φάρμακα και ιατρικά εφόδια και τα άσπρα όπλα και πυρομαχικά.
     Πρωί – πρωί, στις έξη η ώρα της 20ής Μαΐου, άρχισε το μεγάλο πήδημα πάνω στο νησί.
  Ένας Αυστραλός λοχίας διηγιότανε αργότερα:«Ήμουνα σαν μαγεμένος από το φουτουριστικό θέαμα και το μεγαλείο της σκηνής που αντίκριζα. Τα αεροπλάνα ερχότανε σε μέτωπο οκτώ χιλιομέτρων και σε βάθος, όσο μπορούσε να δει το μάτι σου. Πετούσανε περίπου 35 μέτρα πάνω από τη θάλασσα και, όταν φτάνανε στην στεριά, υψώνονταν στα 100 περίπου μέτρα, έριχναν τους αλεξιπτωτιστές τους, βουτούσαν πάλι και γύριζαν προς τη θάλασσα. Είδα πολλούς γερμαναράδες να πέφτουν κάτω σαν πέτρες, γιατί δεν άνοιξαν τ’ αλεξίπτωτά τους. Είδα έναν που τ’ αλεξίπτωτό του είχε πιαστεί στην ουρά του αεροπλάνου, που το έσερνε μέσα στη θάλασσα».
    «Βρέθηκαν ξαφνικά ανάμεσά μας», αφηγείται ο Νεοζηλανδός λοχαγός Ουίλσον. «Κοίταζα προς την περιοχή του 21ου τάγματος όταν μέσα από τα κλαδιά μια ελιάς, δίπλα μου, παρουσιάστηκαν δυο πόδια. Ήταν ακριβώς από πάνω μας. Γύρω μου άρχισαν οι πυροβολισμοί. Είχα ένα τόμμυγκαν… ήταν σαν να σκοτώνεις πάπιες».
      Στα χωριά της Κρήτης χτύπησαν γρήγορα – γρήγορα οι καμπάνες. Κίνδυνος… Οι άντρες για τ’ άρματα λείπανε στην Αλβανία. Μα ήταν εδώ ακόμα οι γέροι, οι γυναίκες, τα παιδιά και τα σκυλιά. Οπλίστηκαν με ό,τι έβρισκαν μπροστά τους. Σισανέδες από τα χρόνια των επαναστάσεων, κυνηγετικά όπλα, αξίνες, τσαπιά…
     Κι άρχισε η μάχη, που κράτησε δώδεκα μέρες. Μια μάχη, που για τους άντρες και τις γυναίκες του νησιού συνεχίστηκε ως την ημέρα που έφυγε κι ο τελευταίος Γερμανός… Και που κόστισε πολύ βαριά στην Κρήτη.

«Προχωρήστε πιο πέρα»…

Ο Φον ντερ Χέυντε, επικεφαλής των δυνάμεων που έπεσαν στον κάμπο της Αγυιάς, γράφει για τις πρώτες ώρες της μάχης:

«Ήταν ένα παράξενο αίσθημα και σχεδόν με ανακούφιση ακούσαμε τους πυροβολισμούς της μάχης από τα υψώματα του Γαλατά, που ήταν τουλάχιστο μια απόδειξη ότι δεν είμαστε ολομόναχοι σ’ αυτό τον εχθρικό κόσμο. Οι στριμμένοι κορμοί των λιόδεντρων φάνταζαν σαν παραμορφωμένα και κακά πνεύματα που μάς κορόιδευαν σαν να έλεγαν: «Προχωρήστε πιο πέρα, ίσια μπροστά σας, ξένοι επιδρομείς! Όσο πιο πέρα προχωρείτε, τόσο πιο σίγουρα πηγαίνετε προς την καταστροφή σας!»
     Δώδεκα μέρες μάχης, ηρωισμού και αυτοθυσίας. Οι απώλειες των Γερμανών στην Κρήτη ήταν μεγαλύτερες απ’ ό,τι σε οποιαδήποτε άλλη εκστρατεία μέχρι εκείνη την ημέρα – στην Πολωνία, στην Ολλανδία και το Βέλγιο, στη Γαλλία, στη Νορβηγία, στα Βαλκάνια. Μα η Κρήτη έπεσε στα χέρια των Γερμανών του Χίτλερ.

Το λάθος του Τσόρτσιλ

     Όμως η Κρήτη μπορούσε να κρατήσει.
    Αυτό είναι μια μεγάλη αλήθεια που πριν από την επίθεση την πίστευαν βαθειά οι Κρητικοί. Χωρίς να διαθέτουν γνώσεις στρατηγικής. Ίσως γιατί πάντα πίστευαν στην λευτεριά κι αγαπούσαν το χώμα και τις πέτρες του νησιού. Κι αυτή την πίστη την μοιράζονταν μαζί τους κι οι Βρετανοί, Αυστραλοί και Νεοζηλανδοί που πολέμησαν πλάι τους λεονταρίσια. Μαζί τους πίστευε κι ο Τσόρτσιλ – σε πείσμα των στρατιωτικών του συμβούλων – που απ’ το Λονδίνο διέβλεπε πως η μάχη της Κρήτης μπορούσε να γίνει η πρώτη αποφασιστική συμμαχική νίκη.
     Σήμερα, που οι καπνοί της μάχης διαλυθήκανε, όλοι, και Γερμανοί και σύμμαχοι και Έλληνες, όλοι συμφωνούν πως η Κρήτη μπορούσε να κρατήσει. Γιατί όμως έπεσε το νησί;
     Το κρίσιμο, το αποφασιστικό λάθος ήτανε πάλι του Τσόρτσιλ. Με προσωπική του επέμβαση ο Νεοζηλανδός στρατηγός Φρέυμπεργκ διορίστηκε ανώτατος στρατιωτικός διοικητής των συμμαχικών δυνάμεων της Κρήτης, αμέσως μετά την κατάρρευση του Ελληνικού μετώπου. Πλήρης σύγχυση βασίλευε στην οργάνωση της άμυνας κι ως τότε αλλά – σε μεγάλο βαθμό – κι ύστερα από το διορισμό του Φρέυμπεργκ.
     Έξι φορές είχαν αλλάξει οι Άγγλοι στρατιωτικούς διοικητές στο νησί από το Νοέμβριο του 1940 ως τις αρχές Απριλίου του 1941.

27 τραύματα

 
    Ο Τσόρτσιλ είχε γνωρίσει τον Φρέυμπεργκ από τα χρόνια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, όταν το 1914 ο νεαρός τότε Νεοζηλανδός αξιωματικός παρουσιάστηκε για ν’ αναλάβει υπηρεσία στο Ναυαρχείο. Εκτιμούσε πάντα το θάρρος και την παλικαριά του. Ο ίδιος, στα 1920, σ’ ένα «γουήκεντ», έβαλε τον Φρέυμπεργκ να γυμνωθεί και μέτρησε 27 τραύματα πάνω στο κορμί του. Ο προσωπικός δεσμός κι ο συναισθηματισμός παράσυραν τον Τσόρτσιλ. Ο Φρέυμπεργκ ήταν βέβαια ένα υπέροχο παλικάρι – όχι όμως κατάλληλος άνθρωπος για το νέο είδος του πολέμου πάνω στο νησί.
     Σ’ αυτή τη μάχη, εκτός απ’ την παλικαριά που ήταν απαραίτητη, χρειαζόταν επιθετικό πνεύμα, αποφασιστική και γρήγορη δράση και προ πάντων ουσιαστική διοίκηση. Όμως και ο Φρέυμπεργκ και οι περισσότεροι ανώτεροι αξιωματικοί είχαν ανατραφεί στο πνεύμα του πολέμου των χαρακωμάτων…. Έτσι άφησε καιρό στους Γερμανούς να οργανωθούν και να επιτεθούν.

Χαμένες ευκαιρίες

     Ουσιαστικά, στην διάρκεια της μάχης δεν έδωσε διαταγές. Άφηνε τον κάθε διοικητή τομέα ή μονάδας να κάνει ό,τι νόμιζε καλλίτερο. Κι εκ των υστέρων έδινε έγκριση και στα καλά και στα κακά…
   Έτσι έχασε τρεις μεγάλες ευκαιρίες για να εκμηδενίσει τα υπολείμματα των αλεξιπτωτιστών – τις τρεις πρώτες νύχτες μετά την επίθεση – μια που μπορούσαν να δράσουν μόνο την νύχτα. Την ημέρα τα Στούκας δεν τους άφηναν να σηκώσουν κεφάλι.
     Ο στρατηγός Στουντέντ, που διεύθυνε την επιχείρηση, έλεγε αργότερα: «Κατά την διάρκεια της νυκτός, ως επίσης και κατά την πρωΐαν της 21ης Μαΐου, ο εχθρός διεξήγαγε ελαχίστας διεισδυτικάς επιθέσεις διά των δυνάμεων της 5ης Νεοζηλανδικής Μεραρχίας, που ευρίσκετο πλησίον του Μάλεμε. Κατ’ αυτόν τον χρόνον αλλά και εντελώς αχρησιμοποίητα στρατεύματα ευρίσκοντο πλησίον της ακτής μεταξύ Μάλεμε και Χανίων και ανέμενον την κυρίαν γερμανικήν επίθεσιν από θαλάσσης, πράγμα που ουδέποτε αντιμετωπίζετο».
     Και όμως ο Φρέυμπεργκ είχε κατηγορηματική διαβεβαίωση από τον διοικητή των Ναυτικών Δυνάμεων της Μεσογείου, ότι ο Βρετανικός στόλος δεν θα άφηνε να γίνει απόβαση από την θάλασσα. Όπως και δεν άφησε και ματαίωσε δυο γερμανικές απόπειρες τις νύχτες της 21-22 και 22-23 Μαΐου…

Τα πέντε καταδιωκτικά

     Τραγικό λάθος αποδείχτηκε και η απόφασή του ν’ αφήσει την περιοχή δυτικά του αεροδρομίου του Μάλεμε εντελώς ανυπεράσπιστη, μ’ όλο που στο αεροδρόμιο περίμενε την αιχμή της γερμανικής επιθέσεως. Και το λάθος πληρώθηκε πανάκριβα. Γιατί αυτή ακριβώς ήταν η μόνη περιοχή όπου οι αλεξιπτωτιστές και τα ανεμοπλάνα κατάφεραν να κατέβουν χωρίς απώλειες, να οργανωθούν, να επιτεθούν και να καταλάβουν το αεροδρόμιο, κι ύστερα πια, με τις ενισχύσεις που έρχονταν, όλο το νησί.
      Κι ως την τελευταία στιγμή, ως την παραμονή της επιθέσεως των Γερμανών, δεν το είχε πάρει απόφαση πως η μάχη θα δινόταν – και θα μπορούσε να κερδηθεί – κάτω από συνθήκες πλήρους αεροπορικής υπεροχής του εχθρού. Έτσι, ως την τελευταία μέρα έκανε εκκλήσεις να του στείλει το στρατηγείο Μέσης Ανατολής αεροπλάνα – που δεν είχε – για την άμυνα του νησιού. Το απόγευμα της 19ης Μαΐου αποχώρησαν τα τελευταία πέντε καταδιωκτικά από το Μάλεμε. Πολύ αργά για να υπονομευθούν οι διάδρομοι προσγειώσεως του αεροδρομίου. Ύστερα από δυο μέρες οι Γερμανοί άρχισαν να χρησιμοποιούν το αεροδρόμιο. Ακόμα και κάτω από τα πυρά του Αγγλικού πυροβολικού, τα γερμανικά μεταγωγικά, με αναμμένες τις μηχανές, ξεφόρτωναν ενισχύσεις και γύριζαν πίσω για να ξαναφορτώσουν…

Δεν πίστευε

 
    Βέβαια, λένε, πως μετά Χριστόν, όλοι μπορεί να κάνουμε τους προφήτες – και είκοσι δύο χρόνια μετά την μάχη να λέμε τι έπρεπε να κάνει ο Φρέυμπεργκ. Αυτό, δυστυχώς, δεν είναι σωστό. Και η μόνη εξήγηση στην αναποφασιστικότητα και τις ταλαντεύσεις του στρατηγού βρίσκεται στα αντιφατικά τηλεγραφήματα που έστελνε και που έδειχναν πως πίστευε πως η Κρήτη μπορούσε να κρατήσει. Στον πρωθυπουργό της Νέας Ζηλανδίας τηλεγραφούσε να πείσει το Λονδίνο πως «ή πρέπει να μάς δώσουν αρκετά μέσα για να υπερασπίσουμε το νησί ή να αναθεωρήσουν την απόφαση ότι η Κρήτη πρέπει να κρατηθεί». Και την ίδια μέρα τηλεγραφούσε στον Τσόρτσιλ: «Δεν μπορώ να καταλάβω την νευρικότητα. Δεν έχω την παραμικρή ανησυχία για από αέρος επίθεση. Έχω κάνει κατανομή των δυνάμεών μου και πιστεύω ότι μπορώ να τα βγάλω πέρα με δυνάμεις στη διάθεσή μου».
     Τεράστια είναι και η ευθύνη των στρατιωτικών συμβούλων του Τσόρτσιλ. Δεν έστειλαν πυροβολικό από την Αφρική, ενώ είχαν γεμάτες τις αποθήκες κανόνια. Και με πείσμα αντέδρασαν και ματαίωσαν την πρόταση του Τσόρτσιλ να στείλουν ένα πλοίο φορτωμένο με τανκς στην Κρήτη. Γιατί τα τανκς και το πυροβολικό εξασφάλιζαν ένα μοναδικό ατού και μια υπεροχή στα χέρια των υπερασπιστών του νησιού – ιδίως εκείνη την εποχή που δεν είχαν βρεθεί τα μπαζούκας, ούτε κανένα αποτελεσματικό αντιαρματικό όπλο.

"Άπελπις αγών" 

      Ως εδώ για τις ευθύνες των Άγγλων.
    Μα τι έκανε η Ελληνική ηγεσία; Γιατί άφησε άοπλο τον Κρητικό λαό; Γιατί δεν οργάνωσε έγκαιρα, πολιτοφυλακή στο νησί; Γιατί δεν διάλυσε το πνεύμα δυσπιστίας στο αξιόμαχο του Έλληνα φαντάρου που είχε καλλιεργηθεί με την ηττοπαθή και προδοτική στάση της ελληνικής ηγεσίας στην ηπειρωτική Ελλάδα; Γιατί δεν μετέφερε την 5η Μεραρχία Κρήτης από την Αλβανία στην Κρήτη πριν την κατάρρευση του μετώπου; Γιατί; Γιατί; Χιλιάδες ερωτηματικά που περιμένουν απάντηση.
      Μα φαίνεται πως ο ίδιος ο τότε Έλληνας πρωθυπουργός Εμμανουήλ Τσουδερός δεν πίστευε πως το νησί μπορούσε να κρατηθεί. Στο προσωπικό του ημερολόγιο, έγραφε στις αρχές Μαΐου: «Επληροφορηθήκαμε τον διορισμόν του στρατηγού Μπέρναρντ Φρέυμπεργκ ως γενικού αρχηγού των συμμαχικών δυνάμεων της Κρήτης. Από σήμερα κι έπειτα αρχίζει η καθαυτό περίοδος της στρατιωτικής ανασυγκροτήσεως. Ημείς απεφασίσαμε τον αγώνα, έστω και αν ήτο άπελπις. Η στρατιωτική ηγεσία της Μέσης Ανατολής ήτο εναντίον της αντιστάσεως εν Κρήτη. Αντίθετον γνώμην είχε η Βρετανική κυβέρνησις και ιδίως ο πρωθυπουργός Ουίστον Τσόρτσιλ».

«Τρεχάτε στον πόλεμο»…

     Κι όμως – κι έτσι ακόμα οι Κρητικοί πολέμησαν. Και η Κρητική Αντίσταση στάθηκε η πρώτη σε παγκόσμια κλίμακα λαϊκή εξέγερση για την απόκρουση και εκδίωξη του χιτλερικού επιδρομέα.
     Ο πατήρ Διονύσιος Ψαρουδάκης, ο «ντουφεκόπαπας», ηγούμενος της Μονής Αρκαδίου, λέει για τη στιγμή που ξεκινούσε για τη μάχη: «Μου φάνηκε πως άκουσα μια φωνή από μέσα από κείνα τα κόκαλα (το οστεοφυλάκιο του ολοκαυτώματος του Αρκαδίου) να μου λέει: «Ίντα καθόσαστε μωρέ; Δεν είσαστε σεις καλόγεροι, δεν είστε απόγονοί μας; Τρεχάτε στον πόλεμο…»
     Ναι, η Κρήτη μπορούσε να κρατήσει. Αυτή είναι η γνώμη των στρατηγών Αχιλλέα Σκουλά, τότε ανώτατου διοικητή των Ελληνικών δυνάμεων στην Κρήτη, και του Σόλωνα Καφάτου, του επιτελάρχη του. Λέει ο στρατηγός Καφάτος: «Ο Φρέυμπεργκ χαντάκωσε την Κρήτη. Κατά τη γνώμη μου, η Κρήτη μπορούσε 100% να κρατηθεί. Στο Ηράκλειο και το Ρέθυμνο η άμυνα οργανώθηκε καλλίτερα από τους τοπικά επικεφαλής Άγγλους και η Γερμανική απόπειρα απέτυχε ολοσχερώς.
       »Εζητήσαμε από τον Φρέυμπεργκ το πρώτο βράδυ, (20 Μαΐου), να μας επιτρέψει να κινηθούμε από τις Μουρνιές με ένα σύνταγμα που θα έπιανε τα αντερείσματα των υψωμάτων γύρω από το Μάλεμε και θα αντεπετίθετο πριν ξημερώσει, όπότε δεν κινδυνεύαμε από τα αεροπλάνα. Ο Φρέυμπεργκ αρνήθηκε. Έφθασε στο σημείο ν’ αντικαταστήσει ένα ταξίαρχο, διοικητή τομέως, γιατί υπεστήριζε την επιθετική τακτική. Η στάσις του αυτή αποτελεί μυστήριο, γιατί προσωπικά ο ίδιος ήταν παλικάρι».
     Και ο στρατηγός Σκουλάς: «Εάν δεν ήσαν ηθελημέναι ωρισμέναι παραλείψεις της Ελληνικής Κυβερνήσεως, η νήσος δεν θα κατελαμβάνετο. Η διατήρησις της νήσου ήτο δυνατή, παρά τας υπαιτίους παραλείψεις Οργανώσεως και εφοδιασμού των εν Κρήτη Ελληνικών δυνάμεων και των κατοίκων της νήσου και υπό μόνων των Ελληνικών δυνάμεων. Διότι και ο χρόνος και υλικά και δυνάμεις υπήρχον».
     Κλείνουμε αυτό το σημείο μ’ ένα επεισόδιο, που διηγείται ο στρατηγός Καφάτος:«Ο πόλεμος που έκαναν αυτοί οι «άμαχοι» ήταν κάτι μυθικό. Ένας γέρος 70 χρονών τότε, ο Στρατής Μαρινάκης άπω το χωριό Ασκαρδαλού, βρέθηκε στην Επισκοπή όταν έπεφταν οι αλεξιπτωτιστές. Αντί να κοιτάξει να φύγει, άοπλος καθώς ήταν, αυτός είχε στο νου του πώς να βρει όπλο. Ένας Γερμανός που τον είδε ξαφνικά μπροστά του, τραβάει το πιστόλι να τον σκοτώσει αλλά το όπλο έπαθε αφλογιστία. Ο γέρος δεν χάνει καιρό, πέφτει απάνω του και τον αφοπλίζει. Και με την κατσούνα που κρατούσε του δίνει μια κατακέφαλα και τον ξαπλώνει κάτω»…

Μ. ΠΑΠΟΥΤΣΑΚΗΣ

 

Απο το ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ.

Εξώσεις 70 οικογενειών ακύρωσε η νέα δήμαρχος της Μαδρίτης

Η δήμαρχος

Η νεοεκλεγείσα δήμαρχος της Μαδρίτης, Μανουέλα Καρμένα, που υποστηρίζεται από το κόμμα Podemos, ακύρωσε τις διαταγές έξωσης σε βάρος 70 οικογενειών που ζουν σε εργατικές κατοικίες και εξασφάλισε τη διαμονή άλλων 2.000 οικογενειών που είχε τεθεί σε κίνδυνο.

Η κίνηση αυτή προστίθεται στα μέτρα που λαμβάνει το νέο δημοτικό συμβούλιο υπέρ των προγραμμάτων στέγης σε μια χώρα όπου η φούσκα των ακινήτων είχε ως αποτέλεσμα δεκάδες χιλιάδες οικογένειες να χάσουν τα σπίτια τους. 

Η Μανουέλα Καρμένα

«Βρίσκονταν σε εξέλιξη 70 διαδικασίες, αλλά σήμερα αυτές οι οικογένειες πήραν πίσω τα σπίτια τους. Κανένας δεν θα πεταχτεί στον δρόμο» δήλωσε η δήμαρχος μετά από συνάντηση που είχε με ακτιβιστές που αντιτίθενται στις εξώσεις. «Είμαστε ευγνώμονες για το ότι φροντίζει τους κατοίκους της πόλης και λύνει τα προβλήματά τους και δεν θέλει να τους συντρίψει» είπε από την πλευρά του, ο Αλμπέρτο Ρομέραλ, συνταξιούχος που ζει σε ένα από τα διαμερίσματα και είναι μέλος του κινήματος κατά των εξώσεων Yonomevoy (Δεν φεύγω).

Οι αποφάσεις έξωσης συνδέονταν με τη συμφωνία του EMVS, του οργανισμού εργατικής κατοικίας του δήμου της Μαδρίτης, να πουλήσει πέντε πολυκατοικίες της εργατικής εστίας στην ισπανική εταιρεία ακινήτων Renta Corporacion έναντι περίπου 21 εκατ. ευρώ. Η συμφωνία απέτυχε, αλλά οι ένοικοι ανέφεραν ότι τους ζητήθηκε από τον EMVS να υπογράψουν νέα συμβόλαια, που όριζαν ότι σε περίπτωση πώλησης θα όφειλαν να εγκαταλείψουν τα διαμερίσματά τους, ώστε τα ακίνητα να γίνουν ελκυστικότερα στις επενδυτικές εταιρείες.

«Ο EMVS θα σταματήσει να πιέζει τις 220 οικογένειες που ζουν σε πέντε τετράγωνα που τους ανήκουν στο κέντρο (της πόλης) να εγκαταλείψουν τα διαμερίσματά τους και θα διακόψει τις διαδικασίες έξωσης για τα 70 σπίτια» τονίζει το δημοτικό συμβούλιο σε σχετική ανακοίνωσή του και προσθέτει ότι εγγυάται την ισχύ άλλων 2.086 συμβολαίων μίσθωσης ακινήτων του οργανισμού εργατικής κατοικίας στην πόλη.

Η Μανουέλα Καρμένα συναντήθηκε επίσης με ανώτατα στελέχη των μεγαλύτερων τραπεζών της Ισπανίας για να συζητήσει το ζήτημα των εξώσεων. Το νέο δημοτικό συμβούλιο ίδρυσε μια υπηρεσία διαμεσολάβησης για τους ανθρώπους οι οποίοι δεν μπορούν πλέον να εξυπηρετούν τα στεγαστικά τους δάνεια. Δεν είναι καθόλου λίγοι. Πάνω από 50.000 ιδιοκτήτες σπιτιών δεν μπορούσαν πια να εξυπηρετούν τα στεγαστικά τους δάνεια υπέστησαν έξωση το 2013 και το 2014 στην Ισπανία.

Η Καρμένα ανέλαβε δήμαρχος της ισπανικής πρωτεύουσας τον Ιούνιο. Ο συνασπισμός του οποίου είναι επικεφαλής, Ahora Madrid (Μαδρίτη τώρα) συνεργάζεται με τους Σοσιαλιστές. Οι δυο παρατάξεις τερμάτισαν την κυριαρχία του κεντροδεξιού Λαϊκού Κόμματος στον δήμο αυτό μετά από 24 χρόνια. Ο συνασπισμός είναι ανεξάρτητος αλλά υποστηρίζεται από τους Podemos.

Απο το tvxs.

ΤΗΝ ΠΟΥΤΣΗΣ*Μ*@

ΤΟΝ ΠΗΡΕ Ο ΥΠΝΟΣ

Η Κουβανική Επανάσταση

Την τελευταία μέρα του 1958, ο διεφθαρμένος δικτάτορας της Κούβας, Φουλχένσιο Μπατίστα, εγκαταλείπει την Αβάνα, κάτω από τη λαϊκή κατακραυγή. Μαζί με την κουστωδία του μεταφέρει και μια μικρή περιουσία: 300 εκατομμύρια δολάρια, προϊόν κατάχρησης από τα δημόσια ταμεία. Οι "μπαρμπούδος" (γενειοφόροι) του Φιντέλ Κάστρο βρίσκονται προ των πυλών!

Οι προσπάθειες του νεαρού γενειοφόρου δικηγόρου για την ανατροπή του Μπατίστα είχαν ξεκινήσει στις 26 Ιουλίου του 1953, με την αποτυχημένη επίθεση στους στρατώνες Μονκάδα. Οι 119 επαναστάτες, που πραγματοποιούν την επίθεση, κυριολεκτικά αποδεκατίστηκαν. Ο Φιντέλ διασώζεται, συλλαμβάνεται και καταδικάζεται σε φυλάκιση 15 ετών.

Το Νοέμβριο του 1956, σε μία κρίση μεγαλοψυχίας, ο Μπατίστα δίνει χάρη στον Φιντέλ, ο οποίος διαφεύγει στο Μεξικό για να ετοιμάσει το νέο γύρο αντιπαράθεσης με τον δικτάτορα. Στην ομάδα των 82, που θα ξεκινήσει την εποποιία της Κουβανικής Επανάστασης, προστίθεται και ο Τσε Γκεβάρα.

Το Νοέμβριο του 1956, οι επαναστάτες του Φιντέλ αποβιβάζονται στις ακτές της Κούβας. Αρχίζουν κλεφτοπόλεμο με τις δυνάμεις του Μπατίστα στα βουνά της Σιέρα Μαέστρα. Στόχος τους να κερδίσουν πρώτα την υποστήριξη των αγροτών και στη συνέχεια των κατοίκων των μεγάλων πόλεων.

Οι κυβερνητικές δυνάμεις, παρά τη φθορά που προκαλούν στις τάξεις των ανταρτών, χάνουν πολύ γρήγορα το παιγνίδι. Άμαθες στον ανταρτοπόλεμο, έχουν να αντιμετωπίσουν και την αυξανόμενη λαϊκή υποστήριξη προς τους επαναστάτες.

Ο Μπατίστα βλέπει το τέλος της εξουσίας του να πλησιάζει. Έτσι, αποφασίζει στις 31 Δεκεμβρίου του 1958 να εγκαταλείψει τη χώρα. Την επομένη, Πρωτοχρονιά του 1959, οι «μπαρμπούδος του Φιντέλ Κάστρο εισέρχονται θριαμβευτικά στην Αβάνα!

ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr

Εκπληκτικές εικόνες από το μουσείο των οπτικών ψευδαισθήσεων

2 

Μπορείς να φανταστείς πώς θα έμοιαζες αν σου έριχνε κλωτσιά ο Μπρους Λι ή σε 'κατάπινε' το καπάκι της τουαλέτας; Αρκεί να επισκεφτείς ένα μουσείο στην Κίνα που ξεπερνά τα όρια της φαντασίας (pics)

Ένα μουσείο στη επαρχία Ζενγκ Τζου στην Κίνα προσφέρει στους επισκέπτες την ευκαιρία να γίνουν μέρος των πολλαπλών οπτικών ψευδαισθήσεων που δημιουργούν τα εκθέματα του.

Μια ανεκτίμητη εμπειρία, αν έχεις την περιέργεια να δεις πως θα έμοιαζες αν σου έριχνε κλωτσιά ο Μπρους Λι, αν σε 'κατάπινε' το καπάκι της τουαλέτας, αν είχες φτερά αγγέλου και άλλα πολλά.

 

Πηγή: Mashable

Λευκός Οίκος: «Τρομοκρατική οργάνωση» το PKK

Αναβρασμός

 

Ενιαίο μέτωπο κατά των Κούρδων ανταρτών συγκροτούν ΗΠΑ και Τουρκία, με τον Λευκό Οίκο να χαρακτηρίζει επίσημα «τρομοκρατική οργάνωση» το Εργατικό Κόμμα του Κουρδιστάν (PKK) και να χαιρετίζει τις προσπάθειες της Τουρκίας να καταπολεμήσει το Ισλαμικό Κράτος (ΙΚ).

Οι δηλώσεις αυτές έγιναν σε συνέντευξη Τύπου στο Ναϊρόμπι από αξιωματούχο του Λευκού Οίκου κατά τη διάρκεια της επίσκεψης στην Κένυα του προέδρου των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα.

Την ίδια ώρα, ανώτερος Αμερικανός διπλωμάτης έγραψε στο Twitter ότι οι ΗΠΑ καταδικάζουν τις πρόσφατες επιθέσεις από Κούρδους αντάρτες του ΡΚΚ στην Τουρκία και πρόσθεσε ότι «δεν υπάρχει σχέση» μεταξύ των αεροπορικών επιδρομών της Τουρκίας εναντίον θέσεων του ΡΚΚ και μιας συμφωνίας για την κλιμάκωση της καταπολέμησης των τζιχαντιστών του ΙΚ.

Η συμπόρευση ΗΠΑ - Τουρκίας φάνηκε ήδη από την Παρασκευή όταν αεροσκάφη της τουρκικής Πολεμικής Αεροπορίας επιτέθηκαν σε θέσεις του ΙΚ για πρώτη φορά, συμμετέχοντας πλέον στον διεθνή συνασπισμό υπό την ηγεσία των ΗΠΑ ο οποίος πλήττει στόχους στη Συρία τους τελευταίους 10 μήνες.  Μετά από ένα μεγάλο διάστημα που αποτελούσε έναν διστακτικό εταίρο του συνασπισμού υπό τις ΗΠΑ εναντίον του ΙΚ, η τουρκική κυβέρνηση ενέκρινε επίσης αυτή την εβδομάδα τη χρήση αεροπορικών βάσεων στο έδαφός της για χρήση από αεροσκάφη της αμερικανικής Πολεμικής Αεροπορίας καθώς και άλλων κρατών για να εξαπολύονται επιθέσεις εναντίον των τζιχαντιστών.

Τουρκικά μαχητικά αεροσκάφη βομβάρδισαν τα ξημερώματα του Σαββάτου θέσεις του PKK στο βόρειο Ιράκ. Οι επιδρομές αυτές, ακολούθησαν εκείνες στη βόρεια Συρία, όπου αεροσκάφη της τουρκικής Πολεμικής Αεροπορίας έπληξαν βάσεις της τζιχαντιστικής οργάνωσης Ισλαμικό Κράτος. Οι τουρκικές αρχές δήλωσαν επίσης ότι ταυτόχρονα πραγματοποιήθηκαν και χερσαίες επιθέσεις και το τουρκικό πυροβολικό άνοιξε πυρ εναντίον στόχων του PKK και του ΙΚ στη βόρεια Συρία.

Η νέα αναταραχή στις σχέσεις της Τουρκίας με τους αντάρτες του PKK ξεκίνησε με αφορμή την πολύνεκρη επίθεση τζιχαντιστών του Ισλαμικού Κράτους την προηγούμενη εβδομάδα στο Σουρούτς. Στόχος της επίθεσης αυτοκτονίας των τζιχαντιστών ήταν ακτιβιστές της τουρκικής Αριστεράς που μάχονταν για την επίλυση του Κουρδικού ζητήματος, 32 από τους οποίους σκοτώθηκαν κι άλλοι πολλοί τραυματίστηκαν. Η επίθεση προκάλεσε νέο κύμα βίας με τους Κούρδους αντάρτες να απαντούν με αντίποινα εναντίον τουρκικών δυνάμεων της τάξης και την Τουρκία να απαντάει με μία μαζική επιχείρηση εναντίον του PKK, των μαχητών του ισλαμικού Κράτους και κάθε εξτρεμιστικού σχηματισμού εκτός αλλά κι εντός συνόρων.

Η αντίδραση του PKK ήταν άμεση: «Δεν έχει πλέον νόημα η εκεχειρία μετά τα έντονα πλήγματα του τουρκικού στρατού κατοχής» ανέφερε μήνυμα στην ιστοσελίδα του, με το οποίο το κουρδικό κίνημα εμφανίζεται ουσιαστικά να ξεθάβει το τσεκούρι του πολέμου.

Το Σάββατο το απόγευμα η τουρκική αστυνομία κατέστειλε βίαια διαδήλωση διαμαρτυρίας για τις επιθέσεις στη Συρία και το Β. Ιράκ. Περίπου 1.000 διαδηλωτές που επιχείρησαν να πραγματοποιήσουν πορεία στην Άγκυρα βρέθηκαν αντιμέτωποι με κανόνια νερού και δακρυγόνα, ενώ απαγορεύτηκε και η προγραμματισμένη για σήμερα ανάλογη συγκέντρωση ειρήνης.

Στο μεταξύ, δύο στρατιώτες σκοτώθηκαν και άλλοι τέσσερις τραυματίστηκαν χθες βράδυ από παγιδευμένο αυτοκίνητο που εξερράγη κατά τη διέλευση στρατιωτικής αυτοκινητοπομπής στην κουρδική επαρχία του Ντιγιάρμπακιρ, στη νοτιοανατολική Τουρκία.

Απο το tvxs.

Τα … Pin Up κορίτσια του Game of Thrones (Photos)

Έμπνευση από την πιο πετυχημένη τηλεοπτική σειρά των τελευταίων ετών, βρήκε ο Ρώσος καλιτέχνης ο Andrew Tarusov, με αποτέλεσμα να σχεδιάσει τις Pin Up εκδοχές των γυναικείων χαρακτήρων.

Ενδείξεις αυτοαντίληψης από ιαπωνικά ρομπότ

Τεχνητή Νοημοσύνη

Η απόκτηση συνείδησης/αυτοαντίληψης από ρομπότ και τεχνητής νοημοσύνης θεωρείται ότι ενδεχομένως να αποτελέσει το έναυσμα της «singularity», δηλαδή της στιγμής που οι μηχανές θα είναι σε θέση να εξελίσσονται ταχύτατα από μόνες τους, δημιουργώντας βελτιωμένες νέες γενιές και ξεπερνώντας κάποια στιγμή την ανθρώπινη νοημοσύνη.

Αναλόγως την οπτική γωνία του καθενός, κάτι τέτοιο θα μπορούσε να αποτελεί θαυμαστό τεχνολογικό επίτευγμα ή τρομακτική απειλή, όπως δείχνουν κλασικά σενάρια επιστημονικής φαντασίας, από τον «Εξολοθρευτή» μέχρι την «Οδύσσεια του Διαστήματος» και το «Battlestar Galactica».

Αν και ένα τέτοιο ενδεχομένο φαντάζει αυτή τη στιγμή μακριά, το γεγονός ότι τρία ρομπότ Nao (ιαπωνικής προέλευσης) κατάφεραν να περάσουν μία τροποποιημένη έκδοση του αποκαλούμενου «wise man puzzle» (το τεστ του σοφού) ίσως να δείχνει ότι είναι πιο κοντά από ό,τι πιστεύουμε.

Όπως αναφέρεται σε σχετικό δημοσίευμα του PhysOrg, η επίδειξη έγινε στο Rensselaer Polytechnic Institute της Νέας Υόρκης, εν όψει παρουσίασης στη συνδιάσκεψη RO-MAN στο Κόμπε της Ιαπωνίας.

Το «τεστ του σοφού» θεωρείται κλασικό τεστ συνείδησης του εαυτού: ένας βασιλιάς αναζητεί έναν σοφό για σύμβουλο, οπότε καλεί τρεις από τους πιο σοφούς που ξέρει στο δωμάτιό του. Εκεί βάζει ένα καπέλο στο κεφάλι του καθενός από πίσω, έτσι ώστε να μην μπορούν να το δουν.

Στη συνέχεια τους λέει ότι το κάθε καπέλο είναι είτε μπλε είτε λευκό και ότι ο «διαγωνισμός» διεξάγεται δίκαια: ο πρώτος που θα βρει το χρώμα του καπέλου στο κεφάλι του, κερδίζει. Ο μόνος τρόπος να λάβει χώρα δίκαια ο διαγωνισμός είναι να έχουν και τα τρία καπέλα το ίδιο χρώμα: ο πρώτος που θα δει το χρώμα των άλλων δύο και συμπεράνει ότι και το δικό του είναι το ίδιο, κερδίζει.

Στην περίπτωση των τριών ρομπότ, αντί για καπέλα, οι ρομποτιστές προγραμμάτισαν τα τρία «πειραματόζωα» έτσι ώστε να «πιστεύουν» πως τα δύο εξ αυτών έχουν υποστεί επέμβαση («dumbing pill»)ώστε να μειωθεί η νοημοσύνη τους, με αποτέλεσμα να είναι βουβά- αλλά δεν ήξεραν ποια.

Πρακτικά, δύο από αυτά γίνονταν βουβά μέσω ενός πατήματος κουμπιού στο κεφάλι τους. Και τα τρία ερωτήθηκαν στη συνέχεια ποια δεν είχαν λάβει το «dumbing pill». Και τα τρία προσπάθησαν να απαντήσουν «δεν ξέρω», αλλά μόνο το ένα μπόρεσε να το κάνει, κάτι που σήμαινε ότι ήταν αυτό που δεν ήταν βουβό. Ακούγοντας τον εαυτό του να συνθέτει απάντηση, το ρομπότ άλλαξε την απάντησή του, δηλώνοντας ότι το ίδιο είναι αυτό που δεν έχει λάβει το «dumbing pill».

Η μικρή αυτή άσκηση δείχνει ότι ένας βαθμός αυτοαντίληψης μπορεί να επιτευχθεί από ρομπότ, και αποτελεί σημαντική πρόοδο. Το τεστ πραγματοποίησε ο Σέλμερ Μπρίνγκσγιορντ, καθηγητής του ινστιτούτου, ο οποίος εργάζεται πάνω σε συστήματα τεχνητής νοημοσύνης στη βάση υπολογιστικής λογικής.

Πηγή: Naftemporiki

Το Ντιτρόιτ καίγεται: Η εξέγερση του 1967

Κατά τη διάρκεια του μεγάλου και ζεστού καλοκαιριού του 1967 στην πόλη Ντιτρόιτ, ξέσπασε μια από τις πλέον θανατηφόρες και βίαιες εξεγέρσεις στην ιστορία των ΗΠΑ την οποία συνόδευσε ένα τεράστιο κύμα ρατσιστικής βίας. Η αφορμή δόθηκε από την έφοδο της αστυνομίας σε παράνομο μπαρ όπου Αφροαμερικανοί βετεράνοι στρατιώτες γιόρταζαν την επιστροφή τους από τα μέτωπα του Βιετνάμ. Η αντίδραση ήταν οργισμένη και οι ταραχές που ακολούθησαν κράτησαν τέσσερις ημέρες και νύχτες αφήνοντας πίσω τους 43 νεκρούς, 467 τραυματίες, χιλιάδες συλλήψεις και πάνω από 2.000 κατεστραμμένα κτίρια.

Οι λόγοι της εξέγερσης ήταν φυσικοί κοινωνικοί, οικονομικοί και φυλετικοί. Μάλιστα κατά την διάρκεια του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου στο Ντιτρόιτ ήταν συνεχείς οι εντάσεις μεταξύ μαύρων και λευκών για τις θέσεις εργασίας στις πολεμικές βιομηχανίες.

Όμως η εξέγερση του 1967 γνωστή και ως η εξέγερση της 12ης οδού, ήταν αξιοσημείωτη όχι μόνο για την διάρκεια της αλλά και για το σύνολο των δυνάμεων που τέθηκαν σε συναγερμό από την πολιτεία και τις ομοσπονδιακές αρχές ώστε να κατασταλούν οι ταραχές στην πόλη που τυλίχτηκε στις φλόγες. Ο τότε κυβερνήτης της πολιτείας Τζορτζ Ρόμνει έστειλε στους δρόμους την τοπική εθνοφρουρά κι όταν αυτή απέτυχε ο πρόεδρος έστειλε 8.000 πεζοναύτες κάνοντας χρήση του νόμου του 1807 «κατά των εξεγέρσεων».

Πολύ πριν ακόμη η ηρεμία επανέλθει στην πόλη, ιστορίες επιθέσεων, ξυλοδαρμών και δολοφονιών είδαν το φως της δημοσιότητας. Μεταξύ αυτών η αποκάλυψη του δημοσιογράφου Τζον Χέρσει, ότι η αστυνομία του Ντιτρόιτ δολοφόνησε τρεις νεαρούς μαύρους σε ένα μοτέλ του Ντιτρόιτ κατά την διάρκεια της εξέγερσης.

Κατά την διάρκεια των γεγονότων ο μεγάλος φωτογράφος Λι Μπάλτερμαν απαθανάτισε τις σκηνές που διαδραματίζονταν στους δρόμους του Ντιτρόιτ. Σαράντα έξι χρόνια μετά το περιοδικό Life παραθέτει τις σημαντικότερες από αυτές.

Για την ιστορία, το Ντιτρόιτ ιδρύθηκε το 1701 από Γάλλους εμπόρους γουναρικών ενώ καθώς ήταν τοποθετημένο πάνω στο ποταμό Ντιτρόιτ στις μεσοδυτικές περιοχές των Ηνωμένων Πολιτειών, αποτελούσε μεγάλο λιμάνι. Αργότερα η πόλη έγινε γνωστή ως το παγκόσμιο κέντρο της αυτοκινητοβιομηχανίας, έχοντας για χρόνια το υψηλότερο κατά κεφαλήν εισόδημα σε όλες τις ΗΠΑ.

Όμως στο πλαίσιο της παγκοσμιοποίησης, οι περισσότερες αυτοκινητοβιομηχανίες που βρίσκονταν στη πόλη, μεταφέρθηκαν σε άλλες αμερικάνικες πολιτείες ή στη Κίνα και στη Βραζιλία. «Η αυτοκινητοβιομηχανία έπρεπε να αλλάξει ή να εξελιχθεί. Δυστυχώς, το Ντιτρόιτ δεν το έκανε. Τα θεωρήσαμε όλα δεδομένα» δήλωσε ο Ντέιβιντ Κόουλ, γιος ενός εκ των προέδρων της General Motors.

Το 2012 χαρακτηρίστηκε από το περιοδικό Forbes μια «μίζερη πόλη». Το ένα τρίτο της έκτασης του Ντιτρόιτ είναι είτε ακατοίκητο, είτε εγκαταλελειμμένο. Το 47 % των πολιτών του είναι αναλφάβητο. Το 60% των παιδιών ζει κάτω από το όριο της φτώχειας. Το 2013 η κατάσταση έγινε απλώς χειρότερη. Το Ντιτρόιτ υπέβαλε αίτηση πτώχευσης. Το χρέος έφτανε τα 18 δις δολάρια.

Ο δείκτης εγκληματικότητας στη πόλη είναι πέντε φορές πάνω από τον εθνικό μέσο όρο, ενώ ο δείκτης των δολοφονιών είναι 11 φορές πάνω από τον εθνικό μέσο όρο. Η αστυνομία, - που λόγω έλλειψης προσωπικού μένει ανοιχτή για το κοινό 8 ώρες την ημέρα - εξιχνιάζει μόνο το 10% των υποθέσεων που αναλαμβάνει. Η εγκληματικότητα είναι τόσο αυξημένη που οι αρχές προειδοποιούν ότι «εισέρχεστε στο Ντιτρόιτ με δική σας ευθύνη».

Απο το tvxs.