Gil Elvgren, τo photoshop στην εποχή των Pin-Up Girls

Σήμερα υπάρχει το photoshop, τη δεκαετία του ’50 όμως υπήρχε ο Gil Elvgren (15 Μαρτίου 1914 - 29 Φεβρουαρίου 1980), ο άνθρωπος που μετέτρεπε γυναίκες μοντέλα στα γνωστά «Pin-up Girls», τα οποία αποτέλεσαν σύμβολο μιας ολόκληρης εποχής και σήμα κατατεθέν της «ποπ κουλτούρας».

Ο όρος «Pin-up» αναφέρεται στην τεχνική, ενώ οι επεξεργασμένες φωτογραφίες των μοντέλων δημοσιεύονταν κυρίως σε περιοδικά ή εφημερίδες, αλλά και σε καρτ ποστάλ, ημερολόγια, διαφημιστικά φυλλάδια και αφίσες. Η μαζική παραγωγή των «Pin-up» δημιουργιών τις καθιέρωσε ως αναπόσπαστο κομμάτι της μεταπολεμικής περιόδου, ενώ το «photoshop» της εποχής σύντομα δημιούργησε και τα «Pin Up Boys», και εξελίχθηκε σε ένα καλλιτεχνικό ρεύμα.

Στις φωτογραφίες που ακολουθούν γίνονται εύκολα αντιληπτές οι αλλαγές σε διάφορα μέρη του σώματος όπως στον αστράγαλο, τα πόδια, το πρόσωπο, το στήθος και το αδυνάτισμα των μοντέλων, στα πρότυπα της εποχής.

Η έκρηξη των «Pin-up Girls» στο πρώτο μισό του 20ου αιώνα δίχασε την κοινή γνώμη αλλά και τις γυναίκες. Οι υποστηρικτές ανέφεραν πως πρόκειται για μια θετική μετάβικτωριανή εικόνα, που απελευθερώνει τη γυναίκα και προβάλει το σώμα, χωρίς προκαταλήψεις και ενοχές, και διακατέχεται από έναν υγιή σεβασμό για τη γυναικεία ομορφιά. Αντίθετα όσοι αντιδρούσαν τόνιζαν πως αυτές οι εικόνες διαφθείρουν την κοινωνία και προσβάλουν την γυναίκα υποβαθμίζοντάς την και καταστρέφοντας την αξιοπρέπειά της.

Ποιος είναι ο Gil Elvgren

Ο Gil Elvgren (15, Μαρτίου, 1914 - 29 Φεβρουαρίου, 1980) είναι ο διασημότερος και ο σπουδαιότερος καλλιτέχνης της «Pin-up art» παγκοσμίως. Αρκετά παραγωγικός και με μεγάλη επιρροή τόσο ως καλλιτέχνης, όσο και ως δάσκαλος, ο Gil Elvgren είναι στην ουσία η επιτομή των Pin-up.

Από τα μέσα της δεκαετίας του 1930 έως τα μέσα του 1972 ο Gil Elvgren δημιούργησε περίπου 500 έργα «Pin-up» ξεπερνώντας συνεχώς τον εαυτό του, βελτιώνοντας διαρκώς την ιδέα, τη σύνθεση, το χρώμα και την τεχνική.

Η επιρροή του στους νέους καλλιτέχνες γινόταν αισθητή με το πέρασμα των χρόνων. Δεκάδες νέοι δημιουργοί μελέτησαν το έργο του και μαθήτευσαν δίπλα του, επιχειρώντας να τον μιμηθούν. Ο Elvgren δεν σημάδεψε μόνο την «Pin-up art» αλλά με τις δημιουργίες του επηρέασε το σύνολο της «ποπ κουλτούρα», ενώ η τεχνική του χρησιμοποιείται ακόμα και σήμερα από πολλούς νέους καλλιτέχνες. 

Δείτε τις δημιουργίες του Gil Elvgren

Η ιστορία της Μπενφίκα

      

Αθλητικός σύλλογος της Λισαβώνας, με πληθώρα εγχώριων τίτλων και διεθνών διακρίσεων στο ποδόσφαιρο. Μαζί με την Πόρτο και τη συμπολίτισσά της Σπόρτινγκ συγκροτούν τις τρεις μεγάλες δυνάμεις του Πορτογαλικού ποδοσφαίρου.

Τα πρώτα χρόνια

Στις 28 Φεβρουαρίου 1904 μία ομάδα από απόφοιτους της σχολής «Κάζα Πία» (εκπαιδευτικό ίδρυμα της Λισαβώνας για ορφανά και εγκαταλελειμμένα παιδιά) συγκεντρώθηκε στο φαρμακείο του Φράνκο, που βρισκόταν στην οδό Μπελέμ της νοτιοδυτικής Λισαβώνας, και αποφάσισε την ίδρυση μιας ποδοσφαιρικής ομάδας με την ονομασία Sport Lisboa. Ως χρώματα επελέγησαν το κόκκινο και το λευκό, ως έμβλημα ο αετός και ως γνωμικό η λατινική φράση «E Pluribus Unum» («Ένας από τους πολλούς»). Ψυχή της συνάντησης ήταν ο 18χρονος Κόσμε Νταμιάο (1885-1947), ο οποίος αργότερα διέπρεψε ως ποδοσφαιριστής και προπονητής της Μπενφίκα και αποτελεί ένα από τα σύμβολα της ομάδας.

Δύο χρόνια αργότερα και συγκεκριμένα στις 26 Ιουλίου 1906 στη συνοικία Μπενφίκα της βόρειας Λισαβώνας ιδρύθηκε ο ομώνυμος αθλητικός όμιλος (Grupo Sport Benfica). Στις 13 Σεπτεμβρίου 1908 οι δυο σύλλογοι αποφάσισαν να συγχωνευτούν για να αντιμετωπίσουν τη Σπόρτιγκ, που κυριαρχούσε τότε στα αθλητικά πράγματα της πρωτεύουσας της Πορτογαλίας. Ο νέος σύλλογος ονομάστηκε Sport Lisboa e Benfica και θεωρήθηκε διάδοχη κατάσταση του Sport Lisboa με έτος ίδρυσης την 28η Φεβρουαρίου 1904. Τα χρώματα, το έμβλημα και το γνωμικό παρέμειναν τα ίδια, απλώς στο σήμα της νέας ομάδας προστέθηκε μια ρόδα, που αντιπροσώπευε την ποδηλασία, το κύριο άθλημα του Grupo Sport Benfica.

Τα πρώτα χρόνια η Μπενφίκα ταλαιπωρήθηκε από τις συχνές αλλαγές γηπέδων, αλλά έδειξε αμέσως τη δύναμή της, κατακτώντας δέκα πρωταθλήματα Λισαβώνας μέχρι την καθιέρωση του εθνικού πρωταθλήματος της Πορτογαλίας το 1934. Παράλληλα, ο σύλλογος προχώρησε στην ίδρυση τμημάτων μπάσκετμπολ, βόλεϊμπολ, χαντμπολ, μπιλιάρδου, ράγκμπι, χόκεϊ επί χόρτου και χόκεϊ με πατίνια. Το 1930 κατέκτησε το πρώτο κύπελλο και το 1936 το πρώτο πρωτάθλημα Πορτογαλίας. Το 1950 ήλθε και ο πρώτος διεθνής τίτλος, με την κατάκτηση του Λατινικού Κυπέλλου. Το 1954 βρήκε τη μόνιμη έδρα της στο περίφημο «Estadio da Luz» («Στάδιο του Φωτός»), που αργότερα έγινε το μεγαλύτερο ποδοσφαιρικό γήπεδο της Ευρώπης και το τρίτο μεγαλύτερο του κόσμου με 135.000 θέσεις.

Η Χρυσή Εποχή (1960-1970)

Η δεκαετία του '60 χαρακτηρίστηκε ως η χρυσή εποχή της Μπενφίκα. Με ηγέτη τον περίφημο Εουσέμπιο, υπήρξε η πρώτη ομάδα που έσπασε την κυριαρχία της Ρεάλ Μαδρίτης στο Κύπελλο Πρωταθλητριών (νυν Τσάμπιονς Λιγκ), με δύο συνεχείς κατακτήσεις: το 1961 με αντίπαλο την Μπαρτσελόνα (3-2) και το 1962 με αντίπαλο τη Ρεάλ Μαδρίτης (5-3), ενώ έφθασε άλλες τρεις φορές στον τελικό, το 1963 (με τη Μίλαν1-2), το 1965 (με την Ίντερ 0-1) και το 1968 (με τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ 1-4). Στις εγχώριες διοργανώσεις κυριάρχησε απόλυτα με 8 πρωταθλήματα και τρία κύπελλα. Το 1968, η Μπενφίκα ανακηρύχθηκε κορυφαία ομάδα της Ευρώπης.

Η Αργυρή Εποχή (1970-1994)

Τη δεκαετία του '70 η Μπενφίκα εξακολούθησε να κυριαρχεί στις εγχώριες ποδοσφαιρικές διοργανώσεις και το 1973 κατέκτησε αήττητη το πρωτάθλημα Πορτογαλίας, με 23 νίκες και 7 ισοπαλίες. Στην Ευρώπη, η πορεία της δεν ήταν ανάλογη με της προηγούμενης δεκαετίας. Δεν κατέκτησε κάποιο τίτλο, αλλά παρέμενε μια σπουδαία ομάδα με μεμονωμένες επιτυχίες.

Η δεκαετία του '80 κύλησε με λιγότερους πορτογαλικούς τίτλους, αλλά με τη συμμετοχή των «αετών» στον τελικό του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ το 1983, όπου ηττήθηκαν από την Άντερλεχτ με 1-0. Την εποχή αυτή η διοίκηση της Μπενφίκα, που εκλέγεται από τα μέλη του συλλόγου (socios), πραγματοποίησε ένα εκτεταμένο πρόγραμμα επενδύσεων, για να καταστήσει την ομάδα και πάλι ανταγωνιστική στην Ευρώπη. Προχώρησε στην κατασκευή και τρίτου διαζώματος στο «Ντα Λουζ», με αποτέλεσμα η χωρητικότητά του να φθάσει τις 135.000 θέσεις, ενώ πραγματοποίησε μία σειρά ακριβών μετεγγραφών. Η Μπενφίκα συνέχισε να κυριαρχεί στην Πορτογαλία κι έφθασε δύο φορές σε τελικούς του Κυπέλλου Πρωταθλητριών, χωρίς να σηκώσει την κούπα. Το 1988 το έχασε στα πέναλτι από την Αϊντχόφεν και το 1990 ηττήθηκε από τη Μίλαν με 1-0.

Τα «Πέτρινα Χρόνια» (1994-2003)

Το 1994 ξεκινούν τα «πέτρινα χρόνια» για την Μπενφίκα, εξαιτίας των τεράστιων οικονομικών προβλημάτων που αντιμετώπισε. Μέχρι το 2003 κατέκτησε μόλις ένα κύπελλο Πορτογαλίας, την ίδια περίοδο που η μεγάλη της αντίπαλος Πόρτο σάρωνε τους τίτλους στην Πορτογαλία και διακρινόταν στην Ευρώπη. Πάντως, την εποχή αυτή πραγματοποιεί την ακριβότερη μετεγγραφή στην ιστορία του πορτογαλικού ποδοσφαίρου, με την ένταξη στο δυναμικό της του Σιμάο Σαμπρόζα, έναντι 13 εκατομμυρίων ευρώ. Το 2001 αποφασίζεται η κατεδάφιση του «Ντα Λουζ» και η ανέγερση ενός νέου γηπέδου, σύγχρονου και με τη μισή χωρητικότητα του παλαιού, για τις ανάγκες του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος του 2004.

Η ανάκαμψη (2004 - σήμερα)

Το 2004, με πρόεδρο τον Λουίς Φελίπε Βιέιρα και προπονητή τον ισπανό Χοσέ Αντόνιο Καμάτσο, αρχίζει η περίοδος της ανάκαμψης, με κατακτήσεις εγχώριων τίτλων (2 πρωταθλήματα κι ένα κύπελλο) και αξιοπρεπή παρουσία στην Ευρώπη. Όμως, εξακολουθεί να βρίσκεται στη σκιά της Πορτ. Την περίοδο αυτή τη φανέλα της ομάδας φόρεσαν και τρεις διεθνείς Έλληνες ποδοσφαιριστές, ο Τάκης Φύσσας (2003-2005), ο Γιώργος Καραγκούνης (2005-2007) και ο Κώστας Κατσουράνης (2006-2009), ενώ ο προπονητής της Εθνικής Ελλάδας, Φερνάντο Σάντος, που είχε ξεκινήσει την ποδοσφαιρική του καριέρα από την Μπενφίκα, κάθισε στον πάγκο της την περίοδο 2006-2007. Αυτή την περίοδο, στην ομάδα της Μπενφίκα αγωνίζονται οι έλληνες διεθνείς Ανδρέας Σάμαρης και Κώστας Μήτρογλου.

Σπουδαίοι ποδοσφαιριστές

Την κόκκινη φανέλλα των «Αετών» έχουν φορέσει σπουδαίοι ποδοσφαιριστές, όπως οι: Εουσέμπιο, Ζοζέ Άγκουας, Νενέ, Μάριο Κολούνα, Ζοζέ Αουγκούστο, Νούνιο Γκόμεζ, Σιμάο, Σαβιόλα, Ζεοβάνι, Πάμπλο Αϊμάρ, Φάμπιο Κοεντράο, Ντι Μαρία, Ραμίρες και Οσκαρ Καρντόζο.

Τίτλοι

• Πρωταθλήματα Πορτογαλίας (34): 1936, 1937, 1938, 1942, 1943, 1945, 1950, 1955, 1957, 1960, 1961, 1963, 1964, 1965, 1967, 1968, 1969, 1971, 1972, 1973, 1975, 1976, 1977, 1981, 1983, 1984, 1987, 1989, 1991, 1994, 2005, 2010, 2014, 2015.
• Κύπελλα Πορτογαλίας (28): 1930, 1931, 1935, 1940, 1943, 1944, 1949, 1951, 1952, 1953, 1955, 1957, 1959, 1962, 1964, 1969, 1970, 1972, 1980, 1981, 1983, 1985, 1986, 1987, 1993, 1996, 2004, 2014.
• Πορτογαλικό Λιγκ Καπ (5): 2009, 2010, 2011, 2012, 2014.
• Πορτογαλικό Σούπερ Καπ (4): 1980, 1985, 1989, 2005.
• Κύπελλο Πρωταθλητριών Ευρώπης (2): 1961, 1962.
• Λατινικό Κύπελλο (1): 1950.

Από το ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ.

Αποκάλυψη: Γιατί είναι κίτρινο το «δώρο» στα Kinder Έκπληξη;

Όλοι έχουμε φάει, απολαμβάνοντας τη σοκολάτα και ανυπομονώντας να δούμε τι δώρο μας κρύβει η μαγική «κίτρινη» συσκευασία μέσα στο Kinder έκπληξη.

Έχει όμως αναρωτηθεί ποτέ κανείς γιατί είναι κίτρινη αυτή η συσκευασία, όταν αντικειμενικά θα μπορούσε να είναι κάθε άλλο χρώμα;

Η απάντηση δόθηκε πρόσφατα και είναι εξαιρετικά απλή. Ο λόγος που επιλέχθηκε αυτό το χρώμα είναι για να θυμίζει τον κρόκο ενός πραγματικού αυγού. 

ΤΟ ΧΕΙ ΠΛΥΝΕΙ?

1942: Η μάχη του Λος Άντζελες

Λιγότερο από τρεις μήνες μετά την είσοδο των ΗΠΑ στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, τα ξημερώματα της 25ης Φεβρουαρίου του 1942, το Λος Άντζελες τέθηκε σε κατάσταση συναγερμού, εξαιτίας άγνωστης ταυτότητας ιπτάμενων αντικειμένων (UFO).

Διατάχθηκε συσκότιση σε ολόκληρη την πόλη και οι αντιαεροπορικές πυροβολαρχίες άνοιξαν πυρ. Ύστερα από περίπου 1.400 βλήματα, το αποτέλεσμα ήταν τρεις νεκροί και αρκετές θεωρίες για τα μυστηριώδη ιπτάμενα αντικείμενα.

Αρχικά, είχε γίνει γνωστό ότι υπήρχε φόβος για μία επικείμενη επίθεση από την Ιαπωνία, ωστόσο λίγες ώρες μετά τη «μάχη», ο υπουργός Ναυτιλίας Frank Knox έκανε λόγο για «λάθος συναγερμό».

Ο Στρατός σε ανακοίνωσή του την επόμενη ημέρα σημείωνε ότι η σύγχυση πιθανόν να προκλήθηκε από εμπορικά αεροπλάνα που χρησιμοποιήθηκαν στο πλαίσιο ψυχολογικού πολέμου με σκοπό τη δημιουργία πανικού.

Εφημερίδες της εποχής μιλούσαν για συγκάλυψη, ενώ κάποιοι ανέφεραν ότι τα μυστηριώδη ιπτάμενα αντικείμενα ήταν εξωγήινα.

Η Long Beach Independent έγραφε: «Υπάρχει μια μυστηριώδης επιφυλακτικότητα σχετικά με την όλη υπόθεση και φαίνεται ότι κάποια μορφή λογοκρισίας προσπαθεί να σταματήσει τη συζήτηση επί του θέματος».

Οι εικασίες ήταν πολλές και οι θεωρίες περιλάμβαναν την ύπαρξη μυστικής βάσης στο βόρειο Μεξικό καθώς και ιαπωνικά υποβρύχια που μπορούσαν να κουβαλήσουν αεροπλάνα.

Το 1983, η αμερικανική υπηρεσία ιστορίας της πολεμικής αεροπορίας απέδωσε το γεγονός σε «νεύρα πολέμου» που προκλήθηκαν από ένα χαμένο μετεωρολογικό αερόστατο.

Οι Iάπωνες μετά τον πόλεμο διαβεβαίωσαν πως ποτέ δεν έστειλαν αεροσκάφη πάνω από την νότια Καλιφόρνια. Συνολικά τρία άτομα πέθαναν από τα πυρά εκείνο το βράδυ και άλλα τρία από καρδιακή προσβολή, ενώ ζημιές προκλήθηκαν σε πολλά κτίρια.

Ανακαλύφθηκαν πάνω από 100 νέοι εξωπλανήτες κοντά στη Γη

Οι αστρονόμοι ανακοίνωσαν ότι εντόπισαν πάνω από 100 νέους δυνητικούς -με επιβεβαιωμένους ακόμη- εξωπλανήτες, μερικοί από τους οποίους είναι σχετικά κοντά στη Γη. Ιδίως ένας που βρίσκεται γύρω από το τέταρτο κοντινότερο άστρο, σε απόσταση «μόνο» 8,1 ετών φωτός.

Οι νέες παρατηρήσεις έγιναν με το φασματόμετρο υψηλής ανάλυσης HIRES του διαμέτρου δέκα μέτρων αμερικανικού τηλεσκοπίου Κεκ της Χαβάης, με επικεφαλής τον Στιβ Βογκτ του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια στη Σάντα Κρουζ και τον Πολ Μπάτλερ του Ινστιτούτου Επιστημών Κάρνεγκι της Ουάσιγκτον.

Tο HIRES ανιχνεύει εξωπλανήτες με τη μέθοδο της «ακτινικής ταχύτητας» (radial velocity method), με βάση τις ανεπαίσθητες βαρυτικές ανωμαλίες που οι εξωπλανήτες προκαλούν στα μητρικά άστρα τους. H τεχνική αυτή εντοπισμού είναι διαφορετική από την πιο δημοφιλή μέθοδο «των διελεύσεων» (transit method) που, μεταξύ άλλων, χρησιμοποιεί το διαστημικό τηλεσκόπιο «Κέπλερ» και η οποία βασίζεται στις αμυδρές αυξομειώσεις του φωτός ενός άστρου, όταν περνά μπροστά του ένας εξωπλανήτης.

Η νέα «φουρνιά», που προέκυψε από σχεδόν 61.000 παρατηρήσεις σε περισσότερα από 1.600 άστρα και παρουσιάσθηκε σε σχετική δημοσίευση στο περιοδικό αστρονομίας "The Astronomical Journal", περιλαμβάνει 60 δυνητικούς εξωπλανήτες που θα χρειασθούν επιβεβαίωση, καθώς και 54 άλλες περιπτώσεις που χρειάζονται περαιτέρω μελέτη, προτού πάρουν τον χαρακηρισμό των δυνητικών εξωπλανητών.

Ο πιο κοντινός πιθανός εξωπλανήτης περιφέρεται γύρω από το άστρο GJ 411, γνωστό και ως Λαλάντ 21185, που βρίσκεται σε απόσταση 8,1 ετών φωτός και έχει μόνο το 40% της μάζας του Ήλιου μας. Μόνο τρία άλλα άστρα είναι πιο κοντά. Το πιο κοντινό είναι ο Εγγύτατος (Proxima) του Κενταύρου, σε απόσταση 4,22 ετών φωτός από τη Γη, γύρω από τον οποίο πέρυσι τον Αύγουστο ανακαλύφθηκε ένας εξωπλανήτης που πιθανώς έχει ομοιότητες με τον δικό μας πλανήτη.

Ο δυνητικός εξωπλανήτης GJ 411b του άστρου GJ 411 είναι περίπου τετραπλάσιος από τη Γη και πιθανώς πολύ καυτός για να είναι κατοικήσιμος, καθώς κινείται πολύ κοντά στο άστρο του, ολοκληρώνοντας την τροχιά του (το έτος του) κάθε δέκα γήινες μέρες.

Έως σήμερα οι αστρονόμοι έχουν ανακαλύψει 3.450 επιβεβαιωμένους εξωπλανήτες, τα δύο τρίτα εκ των οποίων με τη βοήθεια του «Κέπλερ», ενώ αρκετές ακόμη χιλιάδες αναμένουν επιβεβαίωση.

Ο αριθμός αυτός ασφαλώς θα αυξηθεί τα επόμενα χρόνια, καθώς θα γίνουν νέες παρατηρήσεις από το αστρονομικό παρατηρητήριο Gaia του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA), που εκτοξεύθηκε το Δεκέμβριο του 2013, καθώς και από τον δορυφόρο TESS (Transit Exoplanet Survey Satellite) της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας (NASA), που προγραμματίζεται να εκτοξευθεί στις αρχές του 2018.

Από ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ.

ΟΛΑ ΤΑ ΛΑΜΟΓΙΑ ΜΑΖΙ...

Σαν σήμερα το 1947 τίθεται στην παρανομία η ΕΠΟΝ - «Το ακόλαστον και έκφυλον παρελθόν των κομμουνιστών»

Απο το ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ.

Του Γ. Γ.

Σαν σήμερα στις 20/02/1947, το Πρωτοδικείο Αθήνας επικαλούμενο τον Α.Ν. 509 κηρύσσει παράνομη την ΕΠΟΝ και αποφασίζει την διάλυσή της. Εδώ να θυμίσουμε ότι πρόκειται για ένα νόμο που είχε ψηφίσει  η κεντροδεξιά κυβέρνηση του Θ. Σοφούλη στις 27 Δεκέμβρη του ίδιου χρόνου και είχε τίτλο: «Περί μέτρων ασφαλείας του Κράτους, του Πολιτεύματος, του Κοινωνικού Καθεστώτος και προστασίας των ελευθεριών των πολιτών».  Το αστικό κράτος θωράκιζε το αστικό του οπλοστάσιο και έτσι έθετε εκτός νόμου το ΚΚΕ, το ΕΑΜ και την Εθνική Αλληλεγγύη ενώ νομιμοποιούσε τα πογκρόμ της αστυνομίας και των παρακρατικών  ενάντια στους αγωνιστές.

 Με την ψήφιση αυτού του νόμου έχουμε την ολοκλήρωση του αντικομμουνιστικού – αντιλαϊκού κράτους. (Διαβάστε εδώ λεπτομέρειες)

Μετά απ’ αυτή την εξέλιξη χιλιάδες ήταν τα μέλη και στελέχη της ΕΠΟΝ που πέρασαν στον ένοπλο αγώνα στελεχώνοντας τον Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας, γράφοντας σελίδες αφάνταστου ηρωισμού.

Εμείς δεν θα αναφερθούμε για την δράση της ΕΠΟΝ. Αλλωστε με μια αναζήτηση στον ιστότοπο μας θα βρείτε πολλά σχετικά κείμενα.

Θα προσπαθήσουμε να σας χαρίσουμε ένα χαμόγελο για να πάει καλά η εβδομάδα.

Το παρακάτω είναι απόσπασμα ενός βιβλίου που έχει γράψει ένα πρωτοκλασάτο στέλεχος του ένοπλου δοσιλογισμού των Ταγμάτων ασφαλείας, που αργότερα σταδιοδρόμησε σαν αξιωματικός, -με «μεγάλες επιδόσεις» κατά την διάρκεια του εμφυλίου πολέμου-  φτάνοντας στις ανώτατες βαθμίδες, του λεγόμενου «Εθνικού Στρατού» (Αποστρατεύτηκε με τον βαθμό του ταξιάρχου).

Το βιβλίο εκδόθηκε το 1952, έχει τίτλο  «Ιστορία των Ταγμάτων Ασφαλείας» και ο συγγραφέας του ονομαζόταν  Διονύσιος Παπαδόπουλος.

Σημείωση: Κρατήσαμε την ορθογραφία και το συντακτικό του προτύπου. Αποσπάσματα του βιβλίου αναπαράχθηκαν από πολλές φυλλάδες του μετεμφυλιακού καθεστώτος, ενώ συμπεριλαμβανόταν στα Ιστορικά αρχεία που διατηρούσε το Γενικό Επιτελείο Στρατού.

«Μα η πιο μεγάλη συμφορά που μας έκανε ο κομμουνισμός, είναι ότι κατόρθωσαν να διαφθείρη ψυχικός και σωματικός τα παιδιά μας. Την Ελληνικήν Νεολαίαν μας, την οποίαν επότισε με το δηλητήριον της διαφθοράς και της ακολασίας και ιδού κατά ποιον απαίσιον και σατανικόν τρόπον.

Ένα παρακλάδι της οργανώσεως του ΕΑΜ είναι το παιδικό κίνημα. [...] Η οργάνωσις αυτή παρελάμβανε τα παιδιά, (αγόρια και κορίτσια) από 10 μέχρι 14 ετών. Οπως όπως όλοι γνωρίζετεεις την ηλικίαν αυτήν αρχίζει το σεξουαλικόν ένστικτον.

Ακόλαστοι διαφθορείς, που ήσαν φυσικά αξιόλογα στελέχη του ΚΚΕ, εχρησίμευαν ως"Δάσκαλοι" των αθώων αυτών παιδιών και η σπουδαιότερη διδασκαλία τους ήτανε ναγαργαλίζουν και να εξάπτουν μεθοδικά το γεννετήσιον ένστικτον.

Τα εδίδασκον π.χ. όταν ένα αγόρι συναντά στο δρόμο ένα κορίτσι να του λέη καλημέρα χρυσό μου ...να το πιάνη από το χέρι και να κάθωνται παράμερα κάτω από ένα ίσκιο ή στην λιακάδα και να συζητούν ελεύθερα για ό,τι θέλουν.

Ταυτοχρόνως οι ακόλαστοι αυτοί παιδαγωγοί (ήσαν συνήθως ένας κομμουνιστής και μία κομμουνίστρια σε κάθε συγκέντρωσι) παρουσιάζουν εις τα παιδιά αισχρές σκηνές εκ τον φυσικού.
Άλλοτε πάλι εχάϊδευαν και αγκάλιαζαν τα πιο μεγαλύτερα παιδιά και τα έσπρωχναν να ακολουθούν μόνα των τον δρόμον τον ορμεμφύτου.

Για να εξουδετερώσουν την επιρροήν των γονέων, τους έλεγαν συγχρόνως ότι αυτοί δεν έχουν κανένα δικαίωμα να τα συμβουλεύουν, να τα μαλώνουν ή να τα κτυπούν. Τα μπόλιαζαν έτσι με μίσος για τους πραγματικούς προστάτας, για εκείνους που λαχταρούσαν να τα φέρουν στον δρόμον της αρετής και εμπότιζαν τας ψυχάς των με την αποστροφή για το καλό και την ηθική. Και το παιδί, όπως ξέρουμε όλοι, στερείται λογικής και ακολουθεί τον δρόμον του ενστίκτου, που είναι σ' αυτή την ηλικία η ροπή προς το κακό. [...]

Η ΕΠΟΝ, άλλο παρακλάδι του ΕΑΜ, οι νέοι από 15-24 ετών ανήκον εις τούτην, ήτανε μία οργάνωσις για τα αγόρια και άλλη για τα κορίτσια.
Εγίνοντο όμως από καιρού εις καιρόν και συνεδριάσεις μικταί. Αύται εκανονίζοντο με τέτοιο τρόπο που να μην επέρχεται ο κόρος και να διατηρήται ο νέος εις διαρκή έξαψιν και έτσι να κατέχεται από διαρκή ζωηράν επιθυμίαν δια την οργάνωσιν.

Στας συνεδριάσεις αυτός εγίνοντο ανάλογοι διδασκαλίαι, όπως και στο παιδικό κίνημα, αλλά βαθύτερες και μεθοδικότερες. Τους εδίδασκαν πως οι γονείς μας, οι διδάσκαλοί μας, οι προϊστάμενοί μας, και οι άνθρωποι γενικά που κατέχουν θέσεις και αξιώματα είναι ολέθριοι εχθροί μας, γιατί μας εμποδίζουν να χαρούμε την ελευθερία, που η φύσις εχάρισε εις όλα τα όντα. Δεν έχουν κανένα δικαίωμα εις τας πράξεις μας. και να μας δίδουν οδηγίες και διαταγές. Όλοι είμαστε ίσοι με τα αυτά δικαιώματα. [...]

Aι κοιναί συνεδριάσεις που κρατούσαν συνήθως έως τας πρωινάς ώρας εγίνοντο άλλοτε εις το ύπαιθρο και άλλοτε μέσα στα σπίτια, όπου ωρισμένας στιγμάς έσβηναν το φως δι’ ευνόητους σκοπούς. [...]

Το αποτέλεσμα: Κατά τας εκστρατείας του Τάγματος ανευρέθησαν στις σπηλιές, στα βουνά, στις ρεματιές και στους λόγγους μαζί με τους αντάρτες και φυγοδικούντας κομμουνιστάς πλήθος κοριτσιών με σημεία κατά και παρά φύσιν ασελγείας.
Εξ αυτών το 40% εις ενδιαφέρουσαν κατάστασιν. Εις όλα τα κρυσφύγετα. αλλά και στις τσέπες πολλών κοριτσιών, ανευρέθησαν φάρμακα διααφροδίσια νοσήματα.

Να γιατί αυτή η συμφορά που μας βρήκε είναι η μεγαλύτερη. [...] Κατάρα εις τους απαίσιους διαφθορείς της Ελληνικής νεότητος. Κατάρα εις τους εχθρούς της φυλής μας»

Το λογότυπο των McDonald's και το... ένοχο μυστικό του

Όλοι έχουμε δει το λογότυπο των McDonald's και είναι ξεκάθαρο ότι πρόκειται για το γράμμα «M», αλλά δεν τελειώνει εκεί η ιστορία. 

Όπως αναφέρει ο Eric Schlosser, συγγραφέας του βιβλίου «Fast Food Nation: The Dark Side of the All-American meal», η εταιρεία ήθελε να αλλάξει το λογότυπο στην δεκαετία του '60 αλλά ο σύμβουλος design, Louis Cheskin, τους έπεισε ότι το γεγονός ότι το γράμμα «M» με τον τρόπο που ήταν γραμμένο παρέπεμπε σε γυναικείο στήθος και αυτό θα λειτουργούσε υπέρ της εταιρείας.

Συγκεκριμένα, όπως γράφει η ιστοσελίδα INSIDER, χρησιμοποίησε την πειθώ του λέγοντας ότι το σχήμα που έμοιαζε με γυναικείο στήθος θα έκανε τους πελάτες να το συνδέσουν με τη μητρική φροντίδα.

Πηγή: usa.gr

Το Λαϊκό Μέτωπο της Ισπανίας κερδίζει τις εκλογές του 1936

 Στις 16 Φεβρουαρίου του 1936 πραγματοποιείται η «μετωπική» εκλογική σύγκρουση ανάμεσα στο Λαϊκό Μέτωπο και το Εθνικό Μέτωπο, που βρίσκει νικήτριες τις δημοκρατικές, κομουνιστικές και σοσιαλιστικές δυνάμεις του πρώτου. Την πρωτοβουλία για τη δημιουργία του εκλογικού αυτού συνασπισμού, έχει πάρει τον Ιανουάριο του ’36 ο Manuel Azaña, ο οποίος και ανακυρήσσεται πρωθυπουργός της Ισπανίας.

Το διεθνές ρεύμα των «λαϊκών μετώπων» της δεκαετίας του ‘30, αποτελεί ίσως την ενστικτώδη αντίδραση της Αριστεράς στην άνοδο εθνικιστικών και φασιστικών ρευμάτων, ενώ εμπνευστής και οργανωτής των απανταχού συσπειρώσεων είναι, κατά κύριο λόγο, η Κομουνιστική Διεθνής, δηλαδή –για τα δεδομένα της εποχής- ο Στάλιν.

Η ανάγκη αντιμετώπισης της φασιστικής απειλής, αναγκάζει τα Κομουνιστικά Κόμματα να συμμαχήσουν με πολύ ετερόκλητες πολιτικές δυνάμεις, από αυτονομιστικά κινήματα και αναρχοσυνδικαλιστικές οργανώσεις, μέχρι δημοκρατικές παρατάξεις και αστικά κόμματα. Φυσικά, οι παθογένειες των εσωτερικών τριβών και της απουσίας συμβιβασμού δε θα αργήσουν να εμφανιστούν, οδηγώντας έτσι στην –εκ του αποτελέσματος- αποτυχία τα λαϊκά μέτωπα.

Το Λαϊκό Μέτωπο της Ισπανίας απαρτίζεται από το Σοσιαλιστικό Κόμμα (PSOE), το Κομμουνιστικό Κόμμα (PCE), το ανεξάρτητο και νεοσύστατο Εργατικό Κόμμα Μαρξιστικής Ενοποίησης (POUM), τη Δημοκρατική Αριστερά (IR) του Azaña και τη Δημοκρατική Ένωση (UR) του Barrio, ενώ έχει την υποστήριξη των αυτονομιστών της Γαλικίας (PG) και της Καταλωνίας (Esquerra), της σοσιαλιστικής Ένωσης Εργατών (UGT), καθώς και της αναρχοσυνδικαλιστικής συνομοσπονδίας του CNT.

Οι αναρχικοί, μετέπειτα συναγωνιστές του Λαϊκού Μετώπου στον εμφύλιο, αρνούνται φυσικά να συμμετάσχουν στις εκλογές, ωστόσο αρκετοί κάνουν την υποχώρηση να μετριάσουν την εκστρατεία υπέρ της αποχής. Εκλογικός αντίπαλος είναι το Εθνικό Μέτωπο, που συγκεντρώνει τις μεγαλύτερες δυνάμεις της Δεξιάς, καθώς και την ανεπίσημη συμπαράσταση της Ισπανικής Φάλαγγας.

Η συμμετοχή των Ισπανών είναι μεγάλη και, παρά την πλήρη πολιτική πόλωση, οι εκλογές πραγματοποιούνται σε άκρως ειρηνικό κλίμα. Λαμβάνοντας 4.650.116 ψήφους, το Λαϊκό Μέτωπο κερδίζει τις εκλογές με ποσοστό 34,3% έναντι 33,2% που σημειώνει η Δεξιά, και σχηματίζει κυβέρνηση πλειοψηφίας με πρωθυπουργό τον Azaña.

Οι πρώτες κινήσεις του Λαϊκού Μετώπου ως κυβέρνηση, αιφνιδιάζουν τους συντηρητικούς: Οι Αριστεροί πολιτικοί κρατούμενοι αφήνονται αμέσως ελεύθεροι, οι αγροτικές μεταρρυθμίσεις στρέφονται κατά των αριστοκρατών γαιοκτημόνων, ο Φράνκο διορίζεται σε στρατιωτική θέση εκτός Ισπανίας, η Φάλαγγα τίθεται εκτός νόμου και η Καταλωνία αποκτά πολιτική και διοικητική αυτονομία.

Παρατηρώντας τις εξελίξεις, οι «έχοντες» τη Ισπανίας στέλνουν ένα τεράστιο κομμάτι πλούτου εκτός της χώρας, με αποτέλεσμα να ξεσπάσει οικονομική κρίση και να υποβαθμιστεί σοβαρά η πεσέτα, κατακερματίζοντας το εμπόριο και τον τουρισμό. Οι αυξανόμενες τιμές πιέζουν πολύ τους Ισπανούς εργάτες που περιμένουν από τη νέα κυβέρνηση να αυξήσει τους μισθούς και προχωρούν σε εκτεταμένες απεργίες.

Παράλληλα, ο Azaña αντικαθιστά στη θέση του Προέδρου της Ισπανικής Δημοκρατίας τον συντηρητικό Zamora, αλλά στην προσπάθειά του να ευχαριστήσει όλες τις πλευρές του Λαϊκού Μετώπου, κάνει μια σειρά από λάθος επιλογές για τη θέση του πρωθυπουργού.

Στην έκκρυθμη αυτή πολιτική κατάσταση, οι φασιστικές δυνάμεις βρίσκουν την ιδανική ευκαιρία για αντεπίθεση και, πριν καν το Λαϊκό Μέτωπο προλάβει να συμπληρώσει ένα εξάμηνο στην εξουσία, τον Ιούλιο του 1936, προχωρούν στο πραξικόπημα που θα σημάνει την έναρξη Ισπανικού Εμφυλίου.

Κινητό σπίτι επιτρέπει τη διαμονή σε κάθε σημείο του κόσμου!

Τι θα λέγατε εάν μπορούσατε να τοποθετήσετε παντού το σπίτι σας χωρίς να θυσιάσετε τις ανέσεις σας; Το Coodo είναι ένα κινητό σπίτι, απόλυτα φιλικό προς το περιβάλλον που υπόσχεται ακριβώς αυτό με τον ευέλικτο και τον σύγχρονο αρθρωτό σχεδιασμό του. Δημιουργήθηκε στη Γερμανία, μπορεί να τοποθετηθεί σχεδόν οπουδήποτε στον κόσμο – από τις αστικές στέγες μέχρι τις πιο απομακρυσμένες παραλίες – και μπορεί να μεταφερθεί εύκολα δίνοντας στον χρήστη την ελευθερία να ταξιδεύει όπου θέλει απολαμβάνοντας τις ανέσεις του σπιτιού του.

Σχεδιασμένο από το γραφείο LTG Lofts είναι προκατασκευασμένο, σε μια ποικιλία από μεγέθη (από 36 έως 96 τετραγωνικά μέτρα), αλλά και πλωτό. Όλα τα μοντέλα διαθέτουν μοντέρνο σχεδιασμό, που μπορεί να προσαρμοστεί στις ανάγκες του ιδιοκτήτη, και είναι εύκολα στην τοποθέτηση.

ΟΥΤΕ Η ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΟΥΤΕ ΤΑ ΠΟΔΙΑ ΜΑΣ...

Πεδίο μάχης η δίκη της Χρυσής Αυγής - Χάος στο δικαστήριο (Photos)

Εκρηκτική κατάσταση με ανταλλαγή συνθημάτων και απειλή σύρραξης εντός της δικαστικής αίθουσας, οδήγησε γι ακόμη μία φορά στη διακοπή της δίκης της Χρυσής Αυγής.

Το δικαστήριο αποσύρθηκε, όταν εντός της αίθουσας η κατάσταση παρεκτράπηκε με τους υποστηρικτές της Χρυσής Αυγής να φωνάζουν συνθήματα και να πετούν αντικείμενα στην απέναντι πλευρά, από την οποία έρχονταν απαντήσεις.

Από νωρίς το πρωί είχαν συγκεντρωθεί στο Εφετείο δεκάδες μέλη αντιφασιστικών και αντιεξουσιαστικών οργανώσεων, ενόψει της έναρξης εξέτασης μαρτύρων για την υπόθεση της επίθεσης χρυσαυγιτών στο στέκι «Αντίπνοια», στα Πετράλωνα, στις 30 Ιουνίου 2008.

Σύμφωνα με καταγγελίες τους, η Αστυνομία δεν επέτρεψε την είσοδο εντός της δικαστικής αίθουσας σε πολλούς από αυτούς, ενώ, όπως λένε, υπήρχαν κενές θέσεις. Και από την πλευρά της Χρυσής Αυγής, ωστόσο, είχαν προσέλθει στο δικαστήριο αρκετοί που θέλησαν να παρακολουθήσουν τη δίκη στους, στους οποίους -όπως καταγγέλθηκαν- επιτράπηκε η είσοδος από την Αστυνομία.

Η έκρηξη εκδηλώθηκε όταν ανέβηκε στο βήμα ο πρώτος μάρτυρας για την υπόθεση της επίθεσης στα Πετράλωνα και ζήτησε να επιτραπεί η είσοδος -στο δικαστήριο- συντρόφων του. Η πλευρά των χρυσαυγιτών άρχισε να φωνάζει συνθήματα όπως «αίμα τιμή Χρυσή Αυγή» και «π..ς γιοι αναρχικοί» και άτομα να πετούν αντικείμενα. Η άλλη πλευρά ανταπέδωσε τα συνθήματα και απειλήθηκε σύρραξη με τους αστυνομικούς στη μέση και την Έδρα του δικαστηρίου να αποχωρεί.

Η ένταση με την παρέμβαση της αστυνομίας εκτονώθηκε, ωστόσο, η διαδικασία διεκόπη και θα συνεχιστεί τις 16 Φεβρουαρίου.

Από ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ.