Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος: Διαμαρτυρία στο σημείο της δολοφονίας του για την αποφυλάκιση Κορκονέα

Στο σημείο που ο Επαμεινώνδας Κορκονέας δολοφόνησε με το όπλο του τον 15χρονο Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο, τη νύχτα της 6ης Δεκέμβρη του 2008, συγκεντρώθηκαν πολίτες που διαμαρτύρονται για την απόφαση του δικαστηρίου και την αποφυλάκιση του δολοφόνου.

Με τα συνθήματα που κυριάρχησαν στην συγκέντρωση να είναι αυτά του "Δεκέμβρη του 2008" και ένα πανό που γράφει τη λέξη "Δολοφόνοι", περίπου 350 άτομα συγκεντρώθηκαν στο σημείο της δολοφονίας του Αλέξη Γρηγορόπουλου και στη συνέχεια πραγματοποίησαν πορεία διαμαρτυρίας μετά την πρόσφατη απόφαση του Μεικτού Εφετείου Λαμίας για τον Επαμεινώνδα Κορκονέα, που τον οδήγησε στην αποφυλάκισή του.

Η "Πρωτοβουλία ενάντια στη λήθη" που κάλεσε σε συγκέντρωση στην διασταύρωση των οδών Μεσολογγίου και Τζαβέλα, τονίζει πως "η απόφαση του Μεικτού Εφετείου Λαμίας για τον Κορκονέα αποτελεί πρόκληση. Η αναγνώριση του ελαφρυντικού του «πρότερου σύννομου βίου» που οδήγησε στην καταδίκη-«χάδι» σε δεκατρία χρόνια του δολοφόνου αστυνομικού όπως επίσης και η αθώωση του συνεργού του Σαραλιώτη, δεν προσβάλλουν μόνο τη μνήμη του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου. Στέλνουν το μήνυμα στους εκκολαπτόμενους Κορκονείς ότι μπορούν να δολοφονούν με τα υπηρεσιακά όπλα και να πέφτουν στα μαλακά. Η απόφαση του δικαστηρίου δείχνει ότι η αστική δικαιοσύνη περιθάλπει με ποινική ασυλία τα εγκλήματα των ενστόλων, ανοίγοντας έναν νέο κύκλο αποχαλινωμένης κρατική αυθαιρεσίας.

Για εμάς όμως το αίμα δεν είναι νερό, η μνήμη δεν είναι σκουπίδι. Έντεκα χρόνια μετά τη δολοφονία του Αλέξη τίποτα δεν έχει ξεχαστεί, κανένας δεν έχει συγχωρεθεί. Έντεκα χρόνια μετά την εξέγερση του Δεκέμβρη γνωρίζουμε καλά ότι το δίκιο θα κριθεί στους δρόμους".

Eπεισόδια σημειώθηκαν μετά τη λήξη της πορείας, αργά το βράδυ στα Εξάρχεια. 

ΕΣΥ ΤΙ ΕΙΣΑΙ ΤΩΡΑ?

Η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΤΟΥΣ ΒΡΩΜΕΙ

Πουλικάκος για Κορκονέα: Να χαίρεστε τη Δικαιοσύνη, γενικώς!!!

Με τον συνήθη καυστικό του τρόπο σχολίασε μέσω ανάρτησής του στο facebook ο Δημήτρης Πουλικάκος την απόφαση του δικαστηρίου για τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από τον Επαμεινώνδα Κορκονέα, η οποία ουσιαστικά τον οδήγησε στην αποφυλάκισή του.

Ο δημοφιλής τραγουδιστής, συνθέτης και ηθοποιός καταφέρεται ανοιχτά κατά των δικαστών που αποφάσισαν την επιβολή ποινής 13 ετών στον Κορκονέα και τη συγκρίνει με τη 10ετή κάθειρξη η οποία είχε επιβληθεί στη γυναίκα που είχε πλαστογραφήσει το πτυχίο του δημοτικού προκειμένου να εργαστεί ως καθαρίστρια.

Αναλυτικά ο Δημήτρης Πουλικάκος στην ανάρτησή του σημειώνει:

«Κοντολογίς, αν έχω καταλάβει καλά, αν όχι, διορθώστε με, η ποινή
του Κορκονέα,
(13 χρόνια),που δολοφόνησε εν ψυχρώ και με δόλο
ένα δεκαπεντάχρονο παιδί,
(και που εξ αιτίας της πράξης του, κάηκε η Αθήνα!!),
είναι, μέσες-άκρες σαν την ποινή (10 χρόνια!!) που είχε επιβληθεί
στη γυναίκα εκείνη, που διόρθωσε (βλέπε:πλαστογράφησε!!) την ηλικία της,
σε “δημόσιο έγγραφο”(sic!!),για να δουλέψει καθαρίστρια και να μπορέσει
να ζήσει τα παιδιά της!!!
Χαίρε, Ελληνική Δικαιοσύνη!!!…Εύγε εις τους και εις τας δικαστάς!!!
Να χαίρεστε τη Δικαιοσύνη, γενικώς!!!
Εβίβες και μπάμ-μπάμ!!!»

Από το tvxs.

Συγκέντρωση διαμαρτυρίας για τον Αλέξη Γρηγορόπουλο αύριο στα Εξάρχεια

Κάλεσμα μέσω των social media γίνεται τις τελευταίες ώρες για συγκέντρωση διαμαρτυρίας, αύριο το βράδυ στις 20:00, στον τόπο της δολοφονίας του Αλέξη Γρηγορόπουλου στα Εξάρχεια.

Το κάλεσμα σε διαμαρτυρία έρχεται στον απόηχο της ποινής για τον Επαμεινώνδα Κορκονέα καθώς και της αθώωσης του Βασίλη Σαραλιώτη. 

Η ανακοίνωση της Πρωτοβουλίας ενάντια στη λήθη:

Το αίμα δεν είναι νερό – Η μνήμη δεν είναι σκουπίδι

Συγκέντρωση διαμαρτυρίας για την απόφαση «χάδι» στον Κορκονέα

Η απόφαση του Μεικτού Εφετείου Λαμίας για τον Κορκονέα αποτελεί πρόκληση. Η αναγνώριση του ελαφρυντικού του «πρότερου σύννομου βίου» που οδήγησε στην καταδίκη-«χάδι» σε δεκατρία χρόνια του δολοφόνου αστυνομικού όπως επίσης και η αθώωση του συνεργού του Σαραλιώτη, δεν προσβάλλουν μόνο τη μνήμη του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου. Στέλνουν το μήνυμα στους εκκολαπτόμενους Κορκονέες ότι μπορούν να δολοφονούν με τα υπηρεσιακά όπλα και να πέφτουν στα μαλακά.

Η απόφαση του δικαστηρίου δείχνει ότι η αστική δικαιοσύνη περιθάλπει με ποινική ασυλία τα εγκλήματα των ενστόλων, ανοίγοντας έναν νέο κύκλο αποχαλινωμένης κρατική αυθαιρεσίας. Για εμάς όμως το αίμα δεν είναι νερό, η μνήμη δεν είναι σκουπίδι.

Έντεκα χρόνια μετά τη δολοφονία του Αλέξη τίποτα δεν έχει ξεχαστεί, κανένας δεν έχει συγχωρεθεί.

Έντεκα χρόνια μετά την εξέγερση του Δεκέμβρη γνωρίζουμε καλά ότι το δίκιο θα κριθεί στους δρόμους.

Την Τετάρτη 31 Ιουλίου στις 8:00 μ.μ. συγκεντρωνόμαστε στον τόπο της δολοφονίας του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου (Τζαβέλλα και Μεσολογγίου). Για τη μνήμη, τη δικαιοσύνη, την αξιοπρέπεια!

Τρύπησαν το τείχος και έβαλαν τραμπάλες στα σύνορα Μεξικού-ΗΠΑ

Την ώρα που ο αμερικανός πρόεδρος, Ντόναλντ Τραμπ, συνεχίζει τη ρητορική μίσους εναντίον των μεταναστών που εισέρχονται από τα σύνορα της χώρας με το Μεξικό, ενώ πιέζει πολιτικά για να χρηματοδοτηθεί η ιδέα του για ένα τεράστιο τείχος στα σύνορα, δυο καθηγητές από την Καλιφόρνια βρήκαν μια πολύ όμορφη ιδέα για να αποδείξουν πως σύνορα μεταξύ των ανθρώπων δεν υπάρχουν, παρά μόνο στο βρώμικο μυαλό ορισμένων – όπως ο Τραμπ: τοποθέτησαν μειρκές ροζ τραμπάλες στο τείχος.

Οι τραμπάλες για να λειτουργήσουν χρειάζονται ένα άτομο από την μια πλευρά των συνόρων και ένα άλλο από την άλλη. Σύμφωνα με τους δυο καθηγητές, τον Ronald Rael και την Virginia San Fratello, σχεδίαζαν τις τραμπάλες από το 2009 και στόχος τους ήταν να φέρουν κοντά τις δυο πλευρές και να δείξουν ότι η πράξη της μιας πλευράς έχει αντίκτυπο στην άλλη και αντίστοιχα…όπως μια τραμπάλα.

Οι τραμπάλες λειτουργούν από χθες και αποδεικνύουν πως τα τείχη δεν μπορούν να χωρίσουν όταν οι άνθρωποι θέλουν να ενωθούν. 

 Από το 3point magazine.gr

ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΟ ΑΣΥΛΟ

Eνας πολίτης-δολοφόνος ένος αστυνομικού θα τύχαινε ποτέ του προνομίου της επιείκειας από το ίδιο δικαστήριο;

Από ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ :

Πηγή: Του Θανάση Καμπαγιάννη - f/b

Η στιγμή των ελαφρυντικών είναι, για την ποινική δίκη, η στιγμή της επιείκειας.
Η ενοχή έχει καταγνωστεί και δεν τίθεται σε αμφιβολία. Η αψάδα της αντιπαράθεσης υπεράσπισης και πολιτικής αγωγής είναι πλέον παρελθόν.

Η συζήτηση για τα ελαφρυντικά δεν ακυρώνει την απόφαση περί ενοχής. Έχει όμως επίπτωση στο ύψος της ποινής. Η επιείκεια ως διακριτή φάση της ποινικής δίκης - όπως και ο γραπτός νόμος, η δημόσια ακροαματική διαδικασία, η διαφοροποίηση κατηγόρου και δικαστή, η πρόβλεψη πλαισίου ποινής - είναι μια κατάκτηση του ανθρώπινου πολιτισμού.
Κάθε κατηγορούμενος τη δικαιούται ως δυνατότητα, ανεξάρτητα από την καταγνωσθείσα ενοχή του (ο αθώος δεν την χρειάζεται): ακόμα και ένας αμετανόητος δολοφόνος όπως ο Κορκονέας, τελεσίδικα καταδικασμένος για ανθρωποκτονία από πρόθεση ενός 15χρονου παιδιού, δικαιούται να την αξιώσει.

Όμως, η χορήγηση στον Κορκονέα του ελαφρυντικού του σύννομου βίου (όπως έχει διαμορφωθεί το – πάλαι ποτέ – ελαφρυντικό του πρότερου έντιμου βίου στον νέο Ποινικό Κώδικα) είναι εσφαλμένη.
Αυτό που είχε να εξετάσει το δικαστήριο δεν ήταν το ποινικό μητρώο του Κορκονέα (έστω και αν φαινομενικά η αλλαγή του Ποινικού Κώδικα αποσκοπούσε στην παράκαμψη της γνωστής νομολογίας των δικαστηρίων που απαιτούσαν ιδιαίτερες πράξεις πέραν του καθαρού πονικού μητρώου για την διάγνωση “έντιμου βίου”).
Το δικαστήριο είχε μπροστά του έναν αστυνομικό. Το ποινικό μητρώο του καθαρό θα ήταν. Η στοιχειώδης αναλογικότητα θα επέτασσε αυστηρότερα κριτήρια εκτίμησης του σύννομου βίου: για να αξιώνει το κράτος την ιδιότητα μιας ανώτατης ηθικής αρχής που επιβάλλει τη νομιμότητα, χρειάζεται να επιδεικνύει ιδιαίτερη αυστηρότητα στους λειτουργούς του που φέρουν την εξουσία επιβολής της, πρώτα και κύρια στους αστυνομικούς.

Το δικαστήριο – και χωρίς να θέλω να απαλλάξω από την ευθύνη τους 4 λαϊκούς δικαστές, εννοώ ιδίως τους 3 τακτικούς δικαστές που ο λόγος τους μέτρησε καταλυτικά σ' ένα κατεξοχήν νομικό ζήτημα σαν και αυτό – έστειλε το μήνυμα της ανοχής της βίας ενός αστυνομικού που, με σκοπό και σχέδιο, δολοφόνησε έναν 15χρονο μαθητή. Η ιερή στιγμή της επιείκειας τσαλαπατήθηκε.
Ο πήχης του “σύννομου” για τους φορείς της νομιμότητας μπήκε πολύ χαμηλά. Κάθε πολίτης, ακόμα και ο πλέον άσχετος με τον νόμο, δικαιούται να αναρωτιέται: ένας πολίτης-δολοφόνος ένος αστυνομικού θα τύχαινε ποτέ του προνομίου της επιείκειας από το ίδιο δικαστήριο; 
Και τι θα σκεφτόντουσαν, αλήθεια, οι συγγενείς και οι συνάδελφοι του νεκρού αστυνομικού σε μια ανάλογη υπόθεση;

Η πολιτική κοινωνία – όπως και η φύση – δεν επιτρέπει τα κενά. Όπου το κοινωνικό αίσθημα της δικαιοσύνης δεν ικανοποιείται, άλλες πρωτοβουλίες φύονται και νομιμοποιούνται. Και το λέω αυτό χωρίς να πιστεύω ότι ο Κορκονέας – και ο κάθε Κορκονέας – έπρεπε να πεθάνει στη φυλακή, καθώς τα 11 χρόνια φυλακή για τον οποιοδήποτε είναι ήδη πολλά.
Το κρίσιμο στην υπόθεση είναι το μήνυμα του κράτους ότι τα παραστρατημένα του παιδιά ήταν και θα είναι πάντα “δικά του”.

Ανακαλύφθηκαν τρεις νέοι κοντινοί εξωπλανήτες - Ο ένας είναι μια μικρή βραχώδης υπέρ - Γη

Τρεις νέοι εξωπλανήτες ανακαλύφθηκαν κοντά στη Γη. Τους εξωπλανήτες που είναι μεταξύ των μικρότερων που έχουν βρεθεί και οι οποίοι περιστρέφονται γύρω από ένα άστρο σε απόσταση «μόνο» 73 ετών φωτός από τη Γη, εντόπισε το τηλεσκόπιο TESS της NASA. 

Ένας από τους εξωπλανήτες φαίνεται να είναι μια μικρή βραχώδης υπέρ - Γη και οι άλλοι δύο είναι αέριοι και έχουν περίπου το μισό μέγεθος του Ποσειδώνα. 

Ο πιο μακρινός από το άστρο του εξωπλανήτης εκτιμάται ότι διαθέτει μια ατμόσφαιρα που θα μπορούσε η ίδια να υποστηρίξει δυνητικά κάποιες μορφές ζωής, αλλά πιθανότατα είναι πολύ πυκνή, λειτουργώντας ως παγίδα θερμότητας και καθιστώντας την επιφάνεια του πλανήτη υπερβολικά ζεστή για την ύπαρξη νερού ή επιφανειακής ζωής. 

Οι τρεις κόσμοι στο πλανητικό σύστημα με την ονομασία ΤΟΙ-270 έχουν σχετικά παρόμοιο μέγεθος, κάτι διαφορετικό από το δικό μας ηλιακό σύστημα των άκρων, όπου συνυπάρχουν ο μικροσκοπικός Ερμής και οι γίγαντες Δίας και Κρόνος, ενώ δεν υπάρχουν καθόλου πλανήτες με ενδιάμεσο μέγεθος όπως η Γη και ο Ποσειδώνας, κάτι που συμβαίνει με δύο πλανήτες του ΤΟΙ-270.

Το άστρο ΤΟΙ-270, που φαίνεται στον ουρανό του νοτίου ημισφαιρίου της Γης, είναι ένας «ηλικιωμένος» μικρός νάνος τύπου Μ, ήσυχος, αρκετά φωτεινός και σχετικά ψυχρός (περίπου με τη μισή θερμότητα του Ήλιου), κάτι που θα διευκολύνει τη μελέτη του πλανητικού συστήματος του με τα μελλοντικά μεγαλύτερα τηλεσκόπια όπως το υπό κατασκευή James Webb της NASA.

Οι τρεις πλανήτες ΤΟΙ b, c και d χρειάζονται αντίστοιχα περίπου τρεις, πέντε και 11 μέρες για μια πλήρη περιφορά γύρω από το άστρο τους (αυτές είναι και οι αντίστοιχες διάρκειες του έτους τους), σύμφωνα με τους επιστήμονες, με επικεφαλής τον Μαξιμίλιαν Γκίντερ του Ινστιτούτου Αστροφυσικής και Διαστημικής Έρευνας του Πανεπιστημίου ΜΙΤ, οι οποίοι έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό αστρονομίας «Nature Astronomy».

Καταγραφή του ηλιακού μας συστήματος 

Μέχρι σήμερα το τηλεσκόπιο TESS, το οποίο έχει συμπληρώσει περίπου ένα έτος λειτουργίας, έχει ανακαλύψει 21 εξωπλανήτες στον ουρανό του νοτίου ημισφαιρίου και πλέον στρέφει την προσοχή του στον ουρανό του βορείου ημισφαιρίου. Έχει ακόμη εντοπίσει πάνω από 850 υποψήφιους (προς το παρόν μη επιβεβαιωμένους) εξωπλανήτες, ενώ έχει συλλέξει στοιχεία και για άλλα φαινόμενα, όπως μαύρες τρύπες, κομήτες και υπερκαινοφανείς αστέρες (σούπερ-νόβα).

Το TESS χρησιμοποιεί τέσσερις μεγάλες κάμερες και επικεντρώνεται σε άστρα με απόσταση έως 300 ετών φωτός από το ηλιακό σύστημα μας. Οι εξωπλανήτες που έχει ήδη βρει, κυμαίνονται από έναν με μέγεθος μικρότερο της Γης (το 80%) μέχρι πλανήτες μεγαλύτερους από το Δία και τον Κρόνο. Όπως και ο προκάτοχος του, το διαστημικό τηλεσκόπιο «Κέπλερ», το TESS βρίσκει πολλούς ενδιάμεσους πλανήτες, που είναι μικρότεροι από τον Ποσειδώνα, αλλά μεγαλύτεροι από τη Γη. Τέτοιοι πλανήτες θεωρούνται ο χαμένος «κρίκος» στο δικό μας ηλιακό σύστημα.

Από το tvxs.

ΠΑΙΖΕΙ ΜΕ ΤΟ ΚΑΡΑΒΑΚΙ ΤΟΥ Ο ΚΥΡΙΑΚΟΣ

Μιχαήλ Μίνιν 1922 – 2008

Από το ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ:

Ρώσος στρατιωτικός. Υπήρξε ο πρώτος σοβιετικός στρατιώτης που ύψωσε την κόκκινη σημαία με το σφυροδρέπανο στη στέγη της γερμανικής Βουλής (Ράιχσταγκ), κατά τη διάρκεια της Μάχης του Βερολίνου (16 Απριλίου - 2 Μαΐου 1945).

Ο Μιχαήλ Μίνιν (Mikhail Minin) γεννήθηκε το 1922 στην πόλη Βανίνο της ρωσικής Άπω Ανατολής. Τον Ιούνιο του 1941 κατατάχθηκε εθελοντής στον Κόκκινο Στρατό και πολέμησε τους Ναζί στο Λένινγκραντ, όπου τραυματίστηκε. Μετά την αποθεραπεία του, ακολούθησε τη μονάδα του ως το Βερολίνο.

Στις 30 Απριλίου 1945, μέρα της αυτοκτονίας του Χίτλερ, ο λοχίας Μίνιν ήταν μεταξύ των πρώτων που εισέβαλαν στο κτίριο του Ράιχασταγκ και ο πρώτος που ύψωσε τη σοβιετική σημαία με το σφυροδρέπανο στη στέγη του, μαζί με τους λοχίες Ζαγκίτοφ, Μπαμπρόφ και Λισιμένκο. Το ρολόι εκείνη την ώρα έδειχνε 22:40, αλλά δεν βρέθηκε μία κινηματογραφική ή φωτογραφική κάμερα να απαθανατίσει και να πιστοποιήσει τη σκηνή. Η ιστορική φωτογραφία του Χαλντέι τραβήχτηκε δύο μέρες αργότερα.

Την εντολή για την ανύψωση ακόμη κι ενός κόκκινου πανιού στο εμβληματικό κτίριο του Βερολίνου την είχαν δώσει οι ανώτεροί του (ίσως ο στρατάρχης Ζούκοφ), ως σύμβολο της νίκης των Σοβιετικών, παρά τη διαταγή του Στάλιν να μην αναρτηθεί καμία σημαία πριν από την 1η Μαΐου. Ίσως γι' αυτό το λόγο ο Μίνιν και οι τρεις συμπολεμιστές του (Ζαγκίτοφ, Μπαμπρόφ, Λισιμένκο), παρότι είχαν προταθεί δεν τιμήθηκαν με τον κορυφαίο τίτλο του Ήρωα της Σοβιετικής Ένωσης και δεν παρέλαβαν ποτέ το αστέρι που τον συνοδεύει.

Στην επίσημη ιστοριογραφία δεν αναφερόταν πουθενά το όνομά του και η συμμετοχή του στη μάχη του Βερολίνου. Η ταυτότητά του έγινε γνωστή μόλις πριν από λίγα χρόνια, έπειτα από σχετική έρευνα του Ινστιτούτου Ιστορίας του ρωσικού υπουργείου Άμυνας.

Τις τιμές και τη δόξα έκλεψαν οι στρατιώτες που εισήλθαν την επομένη μέρα στο Ράιχσταγκ και ύψωσαν επισήμως τη σημαία της Σοβιετικής Ένωσης στο ψηλότερο σημείο του κτιρίου. Τη σκηνή απαθανάτισε με τον φακό του ο Γεβγκένι Χαλντέι, σε μία από τις ιστορικότερες φωτογραφίες του Β' Παγκοσμίου Πολέμου (2 Μαΐου 1945). Στη φωτογραφία δεν εικονίζεται, όπως γενικώς πιστεύεται, ο Μίνιν, αλλά ο γεωργιανός λοχίας Μελίτων Καντάρια, συμπατριώτης του σοβιετικού ηγέτη.

Μετά τον πόλεμο, ο Μίνιν συνέχισε τη θητεία του στο στρατό και το 1969 αποστρατεύτηκε με τον βαθμό του συνταγματάρχη. Από τότε και ως τον θάνατό του στις 10 Ιανουαρίου 2008, έζησε στην πόλη Πσκοφ της Δυτικής Ρωσίας.

Σωτηρία Βασιλακοπούλου: Μια σύγχρονη ηρωίδα του ΚΚΕ

Από το ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ:

Τη Δευτέρα 28 Ιουλίου 1980, μία ομάδα φοιτητών της ΚΝΕ μοίραζε προκηρύξεις και προπαγανδιστικό υλικό στους εργαζόμενους της κλωστοϋφαντουργίας ΕΤΜΑ στο Βοτανικό, ενάντια στην ανεργία, τις απολύσεις και την ακρίβεια. Την Ελλάδα, που βρισκόταν σε δύσκολη οικονομική κατάσταση, εξαιτίας των πετρελαϊκών κρίσεων, κυβερνούσε η Νέα Δημοκρατία, με πρωθυπουργό τον Γεώργιο Ράλλη και αξιωματική αντιπολίτευση το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου, που όδευε ολοταχώς προς την εξουσία.

Λίγο μετά τις 2 το μεσημέρι, από την κεντρική πύλη του εργοστασίου της ΕΤΜΑ έκαναν την εμφάνιση τους οι πρώτοι εργάτες, που είχαν ολοκληρώσει την πρωινή βάρδιάς τους, ενώ ακολουθούσαν οι υπόλοιποι με τα λεωφορεία της επιχείρησης. Η ΚΝίτισα Σωτηρία Βασιλακοπούλου, τριτοετής φοιτήτρια της Παντείου, προσπάθησε να ρίξει προκηρύξεις σ' ένα από τα λεωφορεία της επιχείρησης, που έβγαινε από το προαύλιο του εργοστασίου. Κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες, βρέθηκε κάτω από τις ρόδες του υπ’αριθμόν ΥΜ 1633 πούλμαν, που οδηγούσε ο 27χρονος Μάριος Χαρίτος. Η άτυχη κοπέλα βρήκε ακαριαίο θάνατο, αφού το κεφάλι της κυριολεκτικά πολτοποιήθηκε.

Αμέσως μετά το τραγικό συμβάν, το ΚΚΕ εξέδωσε δριμεία ανακοίνωση, όπου κατήγγειλε «την εργοδοσία για εγκληματική ενέργεια, που προκάλεσε ο εγκάθετος οδηγός της επιχείρησης» και καταλόγιζε ευθύνες στην αντεργατική πολιτική της κυβέρνησης Ράλλη. Με λίγα λόγια θεωρούσε τον θάνατο της Βασιλακοπούλου δολοφονία, όπως έγραφε το πρωτοσέλιδο του Ριζοσπάστη της 29ης Ιουλίου. Από την πλευρά της, η Αστυνομία θεώρησε το περιστατικό τροχαίο δυστύχημα και ανέφερε ότι οφείλεται σε ατυχείς συμπτώσεις. Την ίδια ημέρα, το Συνδικάτο Κλωστοϋφαντουργίας και η Εργοστασιακή Επιτροπή κήρυξαν απεργία στο εργοστάσιο της ΕΤΜΑ, η οποία ξεκίνησε στις 10 το βράδυ.

Την επομένη, 29 Ιουνίου, ο εισαγγελέας Γεώργιος Θεοφανόπουλος (ο δικαστικός που δολοφονήθηκε από την τρομοκρατική οργάνωση 17 Νοέμβρη την 1η Απριλίου1985), άσκησε ποινική δίωξη κατά του οδηγού του πούλμαν, Μάριου Χαρίτου, για το αδίκημα της ανθρωποκτονίας από αμέλεια. Στο ίδιο μήκος κύματος κινήθηκε με δηλώσεις του ο Υπουργός Προεδρίας, Κωστής Στεφανόπουλος (ο μετέπειτα Πρόεδρος της Δημοκρατίας).

Η κηδεία της άτυχης κοπέλας έγινε στις 30 Ιουλίου στο Α' Νεκροταφείο Αθηνών, παρουσία πλήθους κόσμου και της ηγεσίας του ΚΚΕ. Την ίδια ημέρα, στην καθιερωμένη ενημέρωση των πολιτικών συντακτών ένας δημοσιογράφος του Ριζοσπάστη έκανε λόγο για καθαρή δολοφονία της Βασιλακοπούλου. Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Αθανάσιος Τσαλδάρης, εξεμάνη και του αντιγύρισε: «Σταματήστε τη λέξη δολοφονία. Εσείς κάθε ημέρα δολοφονείτε στο Αφγανιστάν. Εσείς δολοφονείτε τη δημοκρατία». Να σημειώσουμε ότι εκείνη την περίοδο, η Σοβιετική Ένωση είχε εισβάλλει στο Αφγανιστάν, εξ ου και το μποϊκοτάζ των Αμερικανών στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Μόσχας, που βρίσκονταν σε εξέλιξη.

Από τις 11 έως τις 14 Σεπτεμβρίου πραγματοποιήθηκε στο Περιστέρι το 6ο Φεστιβάλ της ΚΝΕ. Ήταν αφιερωμένο στη μνήμη της Σωτηρίας Βασιλακοπούλου, με το σύνθημα «Συντρόφισσα, σε σένα ανήκει η πιο τιμητική θέση». Ο Γιάννης Ρίτσος, τιμώντας τη μνήμη της, εκφώνησε ένα απόσπασμα από τις Γειτονιές του Κόσμου:

Και συ να λείπεις…

Σκέψου η ζωή να τραβάει το δρόμο της,
και συ να λείπεις,

να 'ρχονται οι Άνοιξες με πολλά διάπλατα παράθυρα,
και συ να λείπεις,

να 'ρχονται τα κορίτσια στα παγκάκια του κήπου με χρωματιστά φορέματα,
και συ να λείπεις,

οι νέοι να κολυμπάνε το μεσημέρι,
και συ να λείπεις,

Ένα ανθισμένο δέντρο να σκύβει στο νερό,
πολλές σημαίες ν' ανεμίζουν στα μπαλκόνια,
και συ να λείπεις,

Κι ύστερα ένα κλειδί να στρίβει
η κάμαρα να 'ναι σκοτεινή,
δυο στόματα να φιλιούνται στον ίσκιο,
και συ να λείπεις,

Σκέψου δυο χέρια να σφίγγονται,
και σένανε να σου λείπουν τα χέρια,
δυο κορμιά να παίρνονται,
και συ να κοιμάσαι κάτου απ' το χώμα,
και τα κουμπιά του σακακιού σου ν' αντέχουν πιότερο από σένα
κάτου απ' το χώμα,
κι η σφαίρα η σφηνωμένη στην καρδιά σου να μη λιώνει.

Όταν η καρδιά σου,
που τόσο αγάπησε τον κόσμο,
θα 'χει λιώσει.

Να λείπεις- δεν είναι τίποτα να λείπεις.
Αν έχεις λείψει για ό,τι πρέπει,
θα 'σαι για πάντα μέσα σ' όλα εκείνα που γι' αυτά έχεις λείψει,
θα 'σαι για πάντα μέσα σ' όλο τον κόσμο...

Στο δικαστικό σκέλος της υπόθεσης, το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών Αθηνών, με την 5341/80 απόφασή του (9 Ιανουαρίου 1981) παρέπεμψε τον Χαρίτο στο ακροατήριο του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου για το αδίκημα της ανθρωποκτονίας από αμέλεια. Στις 9 Ιανουαρίου του 1982 το Δ' Τριμελές Πλημμελειοδικείο Αθηνών, που δίκασε την υπόθεση, ανέτρεψε την κατάσταση. Μετέτρεψε την κατηγορία σε ανθρωποκτονία από πρόθεση και τον παρέπεμψε στο Κακουργιοδικείο, λαμβάνοντας τα εύσημα από τον κομματικό τύπο του ΚΚΕ. Ο συνήγορος του Χαρίτου, Αλέξανδρος Λυκουρέζος, άσκησε έφεση, η οποία εκδικάστηκε από το Τριμελές Εφετείο Αθηνών. Το δικαστήριο δέχθηκε τελικά ότι ο οδηγός του μοιραίου λεωφορείου ενεπλάκη σε τροχαίο και τον καταδίκασε σε φυλάκιση 12 μηνών για ανθρωποκτονία από αμέλεια (15 Ιανουαρίου 1983).

Κάθε χρόνο στις 28 Ιουλίου τα μέλη της ΚΝΕ οργανώνουν εκδήλωση μνήμης για τη Σωτηρία Βασιλακοπούλου στην πύλη του εργοστασίου της ΕΤΜΑ.

Ο Τραμπ εξετάζει να εντάξει το κίνημα Antifa στον κατάλογο των τρομοκρατικών οργανώσεων

 Από το tvxs:

Ο Αμερικανός πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ δήλωσε το Σάββατο ότι εξετάζει να εντάξει το κίνημα Antifa στον κατάλογο των τρομοκρατικών οργανώσεων.

«Εξετάζεται να κηρυχθούν οι ANTIFA, αυτοί οι δειλοί ακροαριστεροί παλαβοί που τριγυρνούν και χτυπούν ανθρώπους στο κεφάλι με ρόπαλα του μπέιζμπολ, μια Τρομοκρατική Οργάνωση (μαζί με την MS-13 και άλλους»), τόνισε ο Τραμπ με tweet του. «Θα διευκολύνει την αστυνομία να κάνει τη δουλειά της», πρόσθεσε ο μεγιστάνας.

Ο πρόεδρος των ΗΠΑ έχει επιτεθεί επανειλημμένα στο ακροαριστερό κίνημα, χαρακτηρίζοντας πρόσφατα τα μέλη του «άρρωστους, κακούς ανθρώπους» κατά τη διάρκεια ομιλίας του σε μια προεκλογική του συγκέντρωση στη Βόρεια Καρολίνα.

Οι Ρεπουμπλικανοί γερουσιαστές Τεντ Κρουζ και Μπιλ Κάσιντι εισήγαγαν ένα ψήφισμα στα μέσα Ιουλίου, ζητώντας να συμπεριληφθούν οι Antifa στον αμερικανικό κατάλογο τρομοκρατικών οργανώσεων. Οι γερουσιαστές χαρακτηρίζουν τα μέλη του κινήματος «τρομοκράτες, βίαιους κουκουλοφόρους τραμπούκους που μάχονται τον φασισμό με πραγματικό φασισμό».

Υπενθυμίζεται ότι ο Αμερικανός πρόεδρος είχε προκαλέσει οργισμένες αντιδράσεις όταν είπε ότι «υπήρχαν καλοί άνθρωποι και στις δύο πλευρές» έπειτα από μια συγκέντρωση υπέρμαχων της λευκής φυλής στην πόλη Σάρλοτσβιλ το 2017, όπου μια γυναίκα σκοτώθηκε από τον 22χρονο Τζέιμς Φιλντς, έναν αυτοχαρακτηριζόμενο «νεοναζί» που οδήγησε το αυτοκίνητό του πάνω σε ένα πλήθος διαδηλωτών που διαμαρτύρονταν εναντίον της συγκέντρωσης.

Φυλακή υιοθέτησε αδέσποτες γάτες και άλλαξε η ζωή των κρατουμένων

Κείμενο: Μυρτώ Τζώρτζου, Πηγή Bored Panda:

Τα ζώα είναι η καλύτερη ψυχοθεραπεία. Αλλά και το καλύτερο φάρμακο για το άγχος, τη μοναξιά αλλά και κάποιες ασθένειες. Τα ζώα είναι οι καλύτεροι φίλοι μας, οι καλύτεροι σύντροφοι, αυτοί που δεν θα σε προδώσουν ποτέ. Σου προσφέρουν την αγάπη τους δίχως όρια και είναι δίπλα σου σε όλα τα δύσκολα και τα εύκολα.

Όπως γνωρίζουμε πολλά ζώα εκπαιδεύονται ως ζώα-θεραπείας. Και πηγαίνουν σε νοσοκομεία, σχολεία, γηροκομεία και κάνουν παρέα σε αυτούς που είναι εκεί.

Κάτι ανάλογο συνέβη και στη μια φυλακή Pendleton της Πολιτείας Ιντιάνα των Ηνωμένων Πολιτειών όπου από το 2015 ξεκίνησε ένα ιδιαίτερα πρωτότυπο πρόγραμμα από την Animal Protection League, το οποίο λέγεται  F.O.R.W.A.R.D.

Το πρόγραμμα αυτό πήρε γάτες από καταφύγια αδέσποτων και τις πήγε να ζήσουν στις φυλακές για να τις φροντίζουν οι κρατούμενοι αλλά και για να τους κρατάνε συντροφιά. Οι κρατούμενοι δέχτηκαν με μεγάλο ενθουσιασμό αυτήν την ιδέα.

Το όφελος από αυτή το πρόγραμμα ήταν και για τις δυο πλευρές. Από τη μία οι γατούλες έγιναν πιο κοινωνικές και συνήθισαν την παρέα των ανθρώπων, κάτι που δύσκολα μπορεί να γίνει σε ένα καταφύγιο και από την άλλη οι κρατούμενοι άρχισαν να χρησιμοποιούν τα συναισθήματά τους και να νιώθουν πράγματα που μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν είχαν νιώσει.

Πολλοί από τους κρατούμενους ανέφεραν ότι ήταν η πρώτη φορά που φρόντιζαν κάποιον και ένιωθαν πράγματα για αυτόν. Άλλοι πάλι είδαν τη ζωή διαφορετικά και της έδωσαν κάποιο νόημα. Έμαθαν πώς είναι να έχεις την ευθύνη για κάποιο ζωντανό πλάσμα και πώς είναι η ανιδιοτελής αγάπη.

Παρόμοια προγράμματα έχουν ξεκινήσει σε πολλές φυλακές των Ηνωμένων Πολιτειών, με ιδιαίτερα θετικά αποτελέσματα.

Παρόλα αυτά δεν ήταν λίγοι εκείνοι που ασκούν αρνητική κριτική για αυτό, καθώς θεωρούν ότι είναι επικίνδυνο τα ζώα να ζουν μαζί με τους κρατούμενους στα κελιά τους και ότι ανά πάσα στιγμή κινδυνεύουν.

Από το Pet Pet

( http://petpet.news/news/39793?fbclid=IwAR0_bMvRskyV2gdEObvDGa4qGwDYKr7Q4gPSpZyfcaq4LEbDbWNsgZCw1vs )

ΦΑΠΑ ΣΤΟΝ ΠΟΠΟ

Κατασκεύασαν ρομπότ σε μέγεθος… μυρμηγκιού

Ρομπότ μεγέθους μόλις πέντε χιλιοστών τα οποία διαθέτουν αισθητήρες που ανιχνεύουν τις δονήσεις του περιβάλλοντος και ενεργοποιούν την κίνηση κατάφεραν να δημιουργήσουν ερευνητές του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Τζόρτζια (Georgia Tech).

Οι ερευνητές έφτιαξαν τα μικροσκοπικά ρομπότ σε τρισδιάστατο εκτυπωτή, με τη βοήθεια της τεχνικής λιθογραφίας πολυμερισμού δύο φωτονίων. Η τεχνολογία αυτή χρησιμοποιεί ως πρώτη ύλη ένα εύπλαστο υλικό το οποίο σκληραίνει όταν εκτεθεί στο φως ενός λέιζερ. Ετσι, αφού σχεδίασαν τα μικρορομπότ στον υπολογιστή, οι επιστήμονες υπέδειξαν το σχέδιο στο λέιζερ και αυτό ακτινοβόλησε το υλικό με τέτοιον τρόπο ώστε να γίνει η εκτύπωση των ρομπότ.

Όπως εξήγησε η ερευνήτρια Αζάντε Ανζάρι που συμμετείχε στη δημοσίευση στην επιστημονική επιθεώρηση «Journal of Micromechanics and Microengineering», το λέιζερ χρησιμοποιείται για να χαράξει πάνω στο φωτοπολυμεριζόμενο υλικό το τελικό προϊόν. Ωστόσο, προς το παρόν η τεχνική αυτή είναι αρκετά χρονοβόρα για να φτιάξει ένα και μόνο μικρορομπότ τη φορά. Γι’ αυτόν τον λόγο οι ερευνητές θέλουν να την αναπτύξουν έτσι ώστε να χαράσσουν ταυτόχρονα εκατοντάδες ή χιλιάδες μικροσκοπικά ρομπότ. Τα ρομπότ που κατασκεύασαν οι ειδικοί του Georgia Tech δεν μιμούνται μόνο το μέγεθος ενός μυρμηγκιού αλλά και τα μικροσκοπικά του πόδια, τα οποία τυπώθηκαν έτσι ώστε να μπορούν να λυγίζουν και να υποστηρίζουν την κίνηση.

Με ποιον τρόπο όμως κινούνται τα μικροσκοπικά ρομπότ; Δεδομένου ότι το μέγεθός τους είναι τόσο μικρό, ήταν πολύ δύσκολο να προσαρμοστούν επάνω τους μπαταρίες. Ετσι οι ερευνητές προσάρτησαν αισθητήρες οι οποίοι αξιοποιούν το φαινόμενο του πιεζοηλεκτρισμού, κατά το οποίο μία ταλάντωση επάγει την παραγωγή ηλεκτρικής τάσης.

Με τον τρόπο αυτόν τα ρομπότ είναι ικανά μέσω των αισθητήρων να αντιληφθούν τις δονήσεις, είτε αυτές είναι μηχανικής φύσης είτε ηχητικής.

Οι δονήσεις αυτές μετατρέπονται σε ηλεκτρική τάση η οποία με τη σειρά της κινεί τα μικροσκοπικά τυπωμένα πόδια πάνω-κάτω. Τα πόδια είναι σχεδιασμένα ώστε να λυγίζουν σε συγκεκριμένες γωνίες και να ωθούν τα ρομπότ να «περπατήσουν». Μέχρι σήμερα, τα ρομπότ-μυρμήγκια μπορούν να καλύψουν απόσταση μέχρι και έξι χιλιοστών.

Η απόσταση αυτή μπορεί να φαίνεται μικρή, ωστόσο αποτελεί ένα επίτευγμα για τη μικρορομποτική.

Τα ρομπότ που δημιούργησαν οι ερευνητές δεν μπορούν να κινηθούν παρά μόνο προς μία κατεύθυνση.

Για να μπορέσουν να αποκτήσουν τον έλεγχο της κίνησης, οι επιστήμονες ένωσαν δύο ρομπότ τα οποία τοποθέτησαν με τέτοιον τρόπο ώστε να μετακινούνται σε διαφορετικές κατευθύνσεις.

Το καθένα από αυτά ενεργοποιούνταν σε διαφορετική συχνότητα. Τελικώς κατάφεραν να φτιάξουν ένα σύνθετο ρομπότ του οποίου την κατεύθυνση μπορούσαν να ελέγξουν εναλλάσσοντας τις συχνότητες.

Η σημασία αυτής της έρευνας είναι μεγάλη αφού συμβάλλει τόσο στην κατασκευή ρομπότ που θα είναι ευαίσθητα σε εξωτερικά ερεθίσματα όπως ο ήχος όσο και στην ανάπτυξη του επιστημονικού πεδίου της μικρορομποτικής.

Πηγή: in.gr

Εθνική Ημέρα Υπναράδων (Φινλανδία)

Από το ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ:

Γιορτή με σκωπτικό περιεχόμενο και θρησκευτικές ρίζες («Unikeonpäivä» στα φιλανδικά). Όποιος ξυπνήσει τελευταίος το πρωί της 27ης Ιουλίου, «μπουγελώνεται» από τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας ή πετιέται στην κοντινότερη λίμνη. Και δόξα τω Θεώ η Φινλανδία διαθέτει χιλιάδες λίμνες, οπότε η γιορτή αποκτά νόημα.

Στην πόλη Νάνταλι (Naantali) στα νότια της Φινλανδίας, η γιορτή έχει πιο επίσημο χαρακτήρα. Στις 7 το πρωί της 27ης Ιουλίου μία προσωπικότητα της χώρας, που έχει προσφέρει στην πόλη, επιλέγεται με μυστικότητα και ρίχνεται στη θάλασσα. Συνήθως, οι τοπικοί πολιτικοί έχουν τις περισσότερες «ρίψεις», που αποτελούν και τίτλο τιμής γι’ αυτούς.

Η γιορτή έλκει την καταγωγή της από την ιστορία των εν Εφέσω Aγίων Επτά Παίδων(Αντωνίνος, Διονύσιος, Εξακουστιδιανός, Ιάμβλιχος, Κωνσταντίνος, Μαξιμιλιανός και Μαρτινιανός), που σύμφωνα με την παράδοση κοιμήθηκαν για 200 χρόνια σε μια σπηλιά για να αποφύγουν τις διώξεις του Ρωμαίου αυτοκράτορα Δέκιου γύρω στο 250 μ.Χ. Η μνήμη των εν Εφέσω Αγίων Επτά Παίδων γιορτάζεται στις σκανδιναβικές χώρες στις 27 Ιουλίου και από την Ορθόδοξη Χριστιανική Εκκλησία στις 4 Αυγούστου.

Μια ένορκη κατάθεση ενός Ναζί ξανανοίγει την υπόθεση του εμπρησμού στο Ράιχσταγκ

Μια ένορκη κατάθεση, ηλικίας άνω των 60 ετών, που είχε δώσει ένα πρώην μέλος της ναζιστικής παραστρατιωτικής οργάνωσης SA (Sturmabteilub-Τάγματα Εφόδου) ενισχύει τη θέση ότι το Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα του Αδόλφου Χίτλερ ήταν υπεύθυνο για την πυρκαγιά στο Ράιχσταγκ το 1933, σύμφωνα με γερμανικά μέσα ενημέρωσης.

Το έγγραφο αυτό, που αποκαλύφθηκε από τον όμιλο μμε RND, χρονολογείται από το 1955 και προέρχεται από τα αρχεία του διοικητικού δικαστηρίου του Ανόβερου. Το δικαστήριο επιβεβαίωσε ότι είναι αυθεντικό.

Η μαρτυρία αυτή αποκαθιστά τον υποτιθέμενο δράστη του εμπρησμού, τον Ολλανδό κομμουνιστή συνδικαλιστή Μαρίνους βαν ντερ Λούμπε, ο οποίος είχε καταδικαστεί σε θάνατο και εκτελέστηκε το 1934.

Το πρώην μέλος των SA αφηγείται ότι οδήγησε τον νεαρό άνδρα, που κατά τα λεγόμενά του έδειχνε να βρίσκεται σε σύγχυση, από το αναρρωτήριο των Ταγμάτων Εφόδου μέχρι το Ράιχσταγκ. Όταν έφτασαν εκεί παρατήρησαν, όπως και άλλα μέλη της οργάνωσης, "μια παράξενη μυρωδιά καμένου" και "καπνό να βγαίνει από τα δωμάτια".

Σύμφωνα με το Γερμανικό Πρακτορείο, που έχει στην κατοχή του ένα αντίγραφο αυτής της κατάθεσης, ο μάρτυρας Χανς Μάρτιν Λένινγκς (1904-1962) είπε ότι ο ίδιος και άλλα μέλη των SA διαμαρτυρήθηκαν για τη σύλληψη του Ολλανδού. "Επειδή ήμασταν πεπεισμένοι ότι ο βαν ντερ Λούμπε δεν μπορούσε να είναι ο εμπρηστής αφού διαπιστώσαμε ότι η πυρκαγιά είχε ήδη ανάψει στο Ράιχσταγκ όταν μεταφέραμε εκεί τον βαν ντερ Λούμπε", φέρεται να είπε.

Λόγω αυτής της διαμαρτυρίας, τέθηκαν όλοι τους υπό κράτηση για προληπτικούς λόγους και αναγκάστηκαν "να υπογράψουν ένα έγγραφο όπου δήλωναν ότι δεν γνώριζαν τίποτα".

Η κατάθεση αυτή δόθηκε το 1955 στο πλαίσιο της αναψηλάφισης, μετά θάνατον, της υπόθεσης του βαν ντερ Λούμπε.

Ο νεαρός Ολλανδός φέρεται να ομολόγησε ότι έβαλε φωτιά στο κτίριο και ότι έδρασε μόνος του. Ο Χίτλερ κατήγγειλε μια κομμουνιστική συνωμοσία και χρησιμοποίησε τον εμπρησμό ως πρόσχημα για να εγκαθιδρύσει τη δικτατορία του. Μετά τον πόλεμο διατυπώθηκαν πολλές αμφιβολίες και εκφράστηκαν διαφορετικές θέσεις για το αν οι ναζί έφεραν ή όχι την ευθύνη.

Στα τέλη της δεκαετίας του 1950, ο συγγραφέας και πρώην δημόσιος υπάλληλος Φριτς Τομπίας δημοσίευσε μια έρευνα που ενίσχυε το σενάριο της μεμονωμένης ενέργειας εκ μέρους του Ολλανδού συνδικαλιστή. Την άποψη αυτή δημοσίευσε και το έγκυρο περιοδικό Der Spiegel. Όμως, σύμφωνα με τον RND, μετά τον θάνατο του Τομπίας το 2011 διαπιστώθηκε ότι είχε στην κατοχή του ένα αντίγραφο της κατάθεσης του Λένινγκς. Το έγγραφο δεν δημοσιεύτηκε επειδή αντέκρουε τη θέση του συγγραφέα.

Πηγή: ΑΠΕ

Διανυκτέρευση σε αυτοκίνητο - χοτ ντογκ

Είστε λάτρεις του χοτ ντογκ; Θέλετε να περάσετε ένα βράδυ μέσα σε ένα χοτ ντογκ; Μπορείτε. Η εταιρεία Oscar Mayer Company – ανήκει στον όμιλο Kraft-Heinz –, σε συνεργασία με την Airbnb, δίνει την ευκαιρία στους κατοίκους του Σικάγου να φάνε, να ζήσουν και να κοιμηθούν μέσα σε ένα Weinermobile, ένα μήκους οκτώ μέτρων χοτ ντογκ πάνω σε ρόδες.

 
 Το πρώτο Weinermobile δημιουργήθηκε το 1936, από τον Καρλ. Τζ. Μάγιερ, ανιψιό του Όσκαρ Μάγιερ, για να διαφημίσει τα προϊόντα της εταιρείας. Είχε τα πίσω φώτα της Ford Thunderbird και τον σκελετό της Chevrolet. Στο εσωτερικό, άνετος χώρος για δύο, με κρεβάτι και «καθιστικό». Μίνι ψυγείο, εφοδιασμένο με χοτ ντογκ Oscar Mayer και όλα τα επιπλέον για ένα χοτ ντογκ. Έχει προβλεφθεί και εξωτερικός χώρος για πικ νικ με χοτ ντογκ.
 

«Και για να σας βοηθήσουμε να γιορτάσετε, κατά την παραμονή σας, την αγάπη σας για τα χοτ ντογκ, κάθε επισκέπτης θα παραλάβει με το “καλωσόρισμα” ένα κιτ με όλα τα με έμπνευση το χοτ ντογκ αξεσουάρ που θα θελήσετε μετά από μια όλο μουσική μέρα φεστιβάλ» διαβάζουμε στον ιστότοπο του Airbnb.
 
Η τιμή διανυκτέρευσης είναι 136 δολάρια, όσα και τα χρόνια που η Oscar Mayer Company προσφέρει χοτ ντογκ.

Πηγή: ΑΠΕ - ΜΠΕ

Ιούλιος 1967: Η εξέγερση του Ντιτρόιτ

Από το TVXS:

Το καυτό καλοκαίρι του 1967 ξέσπασε στην πόλη του Ντιτρόιτ μία από τις πιο αιματηρές εξεγέρσεις στην ιστορία των Ηνωμένων Πολιτειών.

Όλα ξεκίνησαν τα χαράματα της 23ης Ιουλίου, όταν αστυνομικοί του Ντιτρόιτ εισέβαλαν στο μπαρ “Blind Pig” που λειτουργούσε χωρίς άδεια σε μία από τις φτωχότερες περιοχές της πόλης. Εκεί γιόρταζαν την επιστροφή των βετεράνων μαύρων στρατιωτών από τον πόλεμο του Βιετνάμ.  Οι αστυνομικοί άρχισαν να συλλαμβάνουν τους δεκάδες θαμώνες που βρίσκονταν εκεί. Μέχρι να ολοκληρωθεί η διαδικασία της σύλληψης, ένα μικρό πλήθος συμπαράστασης συγκεντρώθηκε έξω από το μπαρ. Λίγο μετά τις 5:00 π.μ., ένα μπουκάλι ρίχτηκε στο πίσω παράθυρο ενός αστυνομικού αυτοκινήτου και έπειτα ένα κάδος σκουπιδιών έσπασε μια βιτρίνα. Από εκεί ξεκίνησε μία πύρινη κόλαση που κράτησε για τις επόμενες πέντε μέρες και είχε σημαντικές απώλειες και ανεπανόρθωτες ζημιές.

Στην εξέγερση του Ντιτρόιτ του 1967, γνωστή και ως εξέγερση της "12ης οδού", παρά τις κατά συρροή παραβάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τα εν ψυχρώ εγκλήματα, και την έντονη χρήση βίας, η αστυνομία δεν κατάφερε να θέσει την κατάσταση υπό έλεγχο. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα την παρέμβαση του ομοσπονδιακού στρατού και της εθνοφυλακής ύστερα από διαταγή του τότε κυβερνήτη της πολιτείας Τζορτζ Ρόμνει. Στην πόλη μπήκαν τανκς, οπλοπολυβόλα, 4.700 αλεξιπτωτιστές και 8.000 πεζοναύτες.

Στις πέντε μέρες και νύχτες της ατελείωτης βίας 43 άτομα σκοτώθηκαν, 1.189 τραυματίστηκαν και πάνω από 7.200 άνθρωποι συνελήφθησαν. Περίπου 2.500 καταστήματα λεηλατήθηκαν και η συνολική ζημιά εκτιμάται σε περίπου 32 εκατομμύρια δολάρια.

Οι λόγοι πίσω από τις ταραχές, φυσικά είχαν βαθιές κοινωνικές, οικονομικές και φυλετικές ρίζες. Το Ντιτρόιτ ήταν η καρδιά του “Αμερικάνικου ονείρου” με την μαζική παραγωγή, τους μεγάλους αυτοκινητόδρομους και τα μεγάλα εμπορικά κέντρα. Το μεγάλο μεταναστευτικό ρεύμα, κυρίως Αφροαμερικάνων, αύξησε ραγδαία τον πληθυσμό της πόλης, δημιουργώντας προβλήματα απασχόλησης και στέγασης.

Οι μεγάλες αυτοκινητοβιομηχανίες που άνθιζαν οικονομικά εκείνη την περίοδο εκμεταλλεύτηκαν την εισροή των μεταναστών που τους είδαν σαν φθηνά εργατικά χέρια. Οι Αφροαμερικάνοι ανέβαιναν σιγά σιγά τα οικονομικοκοινωνικά σκαλοπάτια, γεγονός που φαίνεται να επηρέαζε και να ενέτεινε τις φυλετικές εντάσεις, τις ανισότητες και τις διακρίσεις. Αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης ήταν και ο ματωμένος Ιούλης του 1967.

Μέσα σε μερικές δεκαετίες, η εκμετάλλευση, οι οικονομικές εξελίξεις της παγκοσμιοποίησης, η εκτεταμένη διαφθορά και η κακή διοίκηση διέλυσαν την πόλη λίκνο της αμερικανικής αυτοκινητοβιομηχανίας αλλά και της μουσικής. Ο πληθυσμός του Ντιτρόιτ συρρικνώθηκε από τα δύο εκατομμύρια στις 700.000, μετατρέποντας την άλλοτε ισχυρή βιομηχανική περιοχή σε μια πόλη φάντασμα. Το αμερικανικό όνειρο έγινε εφιάλτης, αφήνοντας ένα τρίτο της πόλης ακατοίκητο και εγκαταλειμμένο. Το 47% των πολιτών ήταν αναλφάβητοι, η ανεργία κυμαινόταν στο 30% με 40% ενώ το 48% των παιδιών βρέθηκαν να ζουν κάτω από το όριο της φτώχιας. Το μόνο που άνθιζε ήταν η εγκληματικότητα.  Η οικονομική κρίση του 2008 έδωσε το τελικό χτύπημα και το 2013 η πόλη προχώρησε στη μεγαλύτερη χρεοκοπία σε επίπεδο τοπικής αυτοδιοίκησης που έχει γίνει ποτέ στην Αμερική. Σήμερα προσπαθεί να ανακάμψει, να αναγεννηθεί, και οι πρώτοι σπόροι ζωής φυτρώνουν στο πτωχευμένο Ντιτρόιτ. 

Το «Δικό μου Ντιτρόιτ» δεν είναι ένα συνηθισμένο βιβλίο με τις αναμνήσεις ενός μετανάστη δεύτερης γενιάς. Ο Νταν Γεωργακάς είναι ένας «επαναστάτης της διασποράς» και το βιβλίο του είναι η οπτική του για την πόλη που γεννήθηκε και μεγάλωσε, αλλά και για τους ανθρώπους της: γηγενείς και μετανάστες, λευκούς και μαύρους, ανθρώπους της διπλανής πόρτας, ανθρώπους του μόχθου.