Παρασκευή 31 Μαρτίου 2017

ΕΤΣΙ ΦΟΥΜΑΡΟΥΝ ΟΙ ΓΑΤΕΣ...


Αναρτήθηκε από στις Δεν υπάρχουν σχόλια:

ΕΚΕΙ ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ


Αναρτήθηκε από στις Δεν υπάρχουν σχόλια:

ΤΟΝ ΚΥΝΗΓΑΕΙ Ο ΚΟΤΖΙΑΣ


Αναρτήθηκε από στις Δεν υπάρχουν σχόλια:

Απεργία πείνας ξεκίνησαν ο φυλακισμένος ηγέτης του HDP Σελαχαντίν Ντεμιρτάς και άλλοι πολιτικοί κρατούμενοι

Από ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ :

Ο Σελαχατίν Ντεμιρτάς, ηγέτης του κυριότερου φιλοκουρδικού σοσιαλδημοκρατικού κόμματος της Τουρκίας  ανακοίνωσε ότι από σήμερα ότι Παρασκευή 31 Μάρτη ξεκινάει απεργία πείνας για να διαμαρτυρηθεί για τις απάνθρωπες συνθήκες κράτησής του στη φυλακή όπου έχει εγκλειστεί από τον Νοέμβρη.

Να θυμίσουμε ότι πρόσφατα και σύμφωνα με τηλεγράφημα του ΑΠΕ, ανεξάρτητοι παρατηρητές έκαναν αναφορά ότι οι συνθήκες στις φυλακές της Τουρκίας δεν διαφέρουν από αυτές που υπήρχαν στα στρατόπεδο συγκεντρώσεων του ναζιστικού καθεστώτος.

Ο συμπρόεδρος του Δημοκρατικού Κόμματος των Λαών (HDP) σε μήνυμα του αναφέρει πως η απεργία πείνας έχει σκοπό να καταγγείλει τις «παράνομες και απάνθρωπες πρακτικές» στη φυλακή της Εντίρνε (Αδριανούπολη, βορειοδυτική Τουρκία), όπου και άλλοι Κούρδοι κρατούμενοι έχουν ήδη αρχίσει απεργία πείνας.

Εκτός της Εντίρνε, πολιτικοί κρατούμενοι ξεκίνησαν πρόσφατα απεργίες πείνας στις φυλακές της Σμύρνης (δυτικά), της Άγκυρας και της Βαν (ανατολικά) για να διαμαρτυρηθούν για τις συνθήκες κράτησής τους.

Ο ηγέτης του HDP είναι αντικείμενο πολλών δικαστικών διώξεων και κινδυνεύει να καταδικαστεί σε 142 χρόνια κάθειρξη στο πλαίσιο μιας δίκης όπου κατηγορείται για «διεύθυνση τρομοκρατικής οργάνωσης» και για «τρομοκρατική προπαγάνδα».

Οι τουρκικές αρχές κατηγορούν το HDP ότι είναι η πολιτική βιτρίνα του Εργατικού Κόμματος του Κουρδιστάν (PKK). Το HDP έχει πληγεί σκληρά από τις διώξεις που ακολούθησαν το αποτυχημένο στρατιωτικό πραξικόπημα του Ιουλίου, με περίπου 10 βουλευτές του να βρίσκονται σήμερα υπό κράτηση, μεταξύ των οποίων ο Ντεμιρτάς και η συμπρόεδρος του κόμματος Φιγκέν Γιουκσεντάγ.

Πληροφορίες από ΑΠΕ
Αναρτήθηκε από στις Δεν υπάρχουν σχόλια:

Τετάρτη 29 Μαρτίου 2017

Μαζικοί τάφοι στην Ιρλανδία: Η μακρά ιστορία των εγκλημάτων της Εκκλησίας


Όταν ανθρώπινα οστά ανακαλύφθηκαν σε έναν βόθρο στο Τουάμ της δυτικής Ιρλανδίας, τον περασμένο μήνα, η είδηση δεν αποτέλεσε έκπληξη για όλους. 
Το μακάβριο εύρημα ανακαλύφθηκε κάτω από ένα πρώην ίδρυμα για ανύπαντρες μητέρες. Και έρχεται ως αποτέλεσμα μιας κυβερνητικής επιτροπής που συστάθηκε για τη διερεύνηση καταγγελιών κακοποίησης νεαρών ανύπαντρων γυναικών που έλαβαν χώρα υπό την εντολή στελεχών της Εκκλησίας. 
Η ιστορικός Κάθριν Κόρλες είχε αρχικά ανακαλύψει και δημοσιοποιήσει πληροφορίες και λεπτομέρειες για την ύπαρξη ενός ομαδικού τάφου στο ίδρυμα το 2014. Το ίδρυμα διοικούσε το Τάγμα των Αδελφών του Ελέους, υπό την Καθολική Εκκλησία, και σε αυτό είχαν ταφεί ανεπίσημα, περίπου 200 βρέφη - αρχικά οι αναφορές έκαναν λόγο για 800 - που γεννήθηκαν από ανύπαντρες μητέρες.
Μετά τη δημοσιοποίηση της ιστορίας, ένα email από τον εκπρόσωπο του Τάγματος, Τέρι Προν προς την σκηνοθέτιδα Σάσκια Γουέμπερ, που ενδιαφέρθηκε για την υπόθεση, υποστήριζε ότι δεν υπάρχει ανάγκη για την πραγματοποίηση έρευνας στο σημείο: «Αν έρθετε εδώ, δεν θα βρείτε κανέναν ομαδικό τάφο, κανένα στοιχείο ότι τα παιδιά θάφτηκαν και ένα τοπικό αστυνομικό περίπολο μπορεί να λέει: ‘Ναι, μερικά οστά βρέθηκαν’, αλλά εδώ ήταν μια περιοχή όπου θάφτηκαν τα θύματα του λιμού. Επομένως;».
Η αποκάλυψη, ωστόσο, προκάλεσε κλυδωνισμούς στην Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία της Ιρλανδίας. Στο φως ήρθε και αναφορά του 1944, που κάνει λόγο για άθλιες συνθήκες διαβίωσης των παιδιών, τα οποία ήταν αποσκελετωμένα και πεινασμένα. Η Καθολική Εκκλησία αρνούνταν να τα βαφτίσει ή να τα θάψει κανονικά επειδή είχαν γεννηθεί εκτός γάμου. Έτσι τα τύλιγαν σε σάβανα και τα πέταγαν στο βόθρο. 
Η Κάθριν Κόρλες στο μνημείο των μωρών που πετάχτηκαν στον μαζικό τάφο του Τουάμ
Την ίδια ώρα, οι νεαρές γυναίκες έπεφταν θύματα κακοποίησης σε πολλά αντίστοιχα ιδρύματα. Γνωστή είναι η υπόθεση με τα «Πλυντήρια της Μαγδαληνής» ή «Πλυντήρια της Ντροπής» όπως έχουν χαρακτηριστεί, τα οποία εκμεταλλεύονταν εμπορικά οι μοναχές - λαμβάνοντας και κρατική επιχορήγηση - και όπου νεαρές γυναίκες - σκλάβοι δούλευαν ακατάπαυστα, όλες τις ημέρες της εβδομάδας, υπό απάνθρωπες συνθήκες, χωρίς να πληρώνονται. 
Η έκθεση 1.000 σελίδων του γερουσιαστή Μάρτιν Μακλίς, που παρουσιάστηκε το 2013, αποκάλυψε ότι το ιρλανδικό κράτος ήταν συνένοχο στον εγκλεισμό των γυναικών σε αυτά τα ιδρύματα. Η ιρλανδική κυβέρνηση είχε αναγκαστεί να ζητήσει συγγνώμη.  
«Πήραν το μωρό μου μακριά μου»
Για πολλούς στην Ιρλανδία, η τελευταία ανακάλυψη στο Τουάμ, αναθέρμανε οδυνηρές μνήμες για τον τρόπο συμπεριφοράς του κράτους απέναντι στις ανύπαντρες μητέρες, οι οποίες καταπατούσαν τα αυστηρά πολιτισμικά και κοινωνικά πρότυπα μιας βαθύτατα συντηρητικής κοινωνίας.
Πολλά χρόνια αφού οι μοναχές είχαν κλείσει τις πόρτες του ιδρύματος στο Τουάμ - αυτό έγινε το 1961 - η Λουίζ Γκάλαχερ βρέθηκε σε ένα από τα τελευταία σπίτια για ανύπαντρες μητέρες, το 1988. 
«Όταν άκουσα για το Τουάμ, δεν αισθάνθηκα καλά. Ένιωθα χάλια αλλά δεν μπορούσα να το εξηγήσω», λέει η 44χρονη Λουίζ, μιλώντας στο Al Jazeera. «Οι νεότερες γυναίκες σαν εμένα δεν είχαν τόσο άσχημη μοίρα όσο οι παλαιότερες. Δεν εργαστήκαμε για χρόνια στα πλυντήρια. Έτσι νιώθεις άσχημα που αναστατώνεσαι». 
«Αλλά πραγματικά, δεν αισθάνθηκα ποτέ καλά, αφού μου πήραν το μωρό μου. Βρίσκομαι σε μια μόνιμη κατάσταση θρήνου». 
Η Λουίζ, η οποία ζούσε σε μια αγροτική περιοχή στην Ιρλανδία, ανακάλυψε ότι ήταν έγκυος στα 16 της χρόνια. Αλλά ως ανύπαντρη μητέρα έφερε ένα στίγμα που διαιωνίζεται από την Καθολική Εκκλησία και παίρνει ώθηση από την ευρύτερη κοινωνία. 
Στάλθηκε λοιπόν σε σπίτι για ανύπαντρες μητέρες και μωρά που διοικείται από καλόγριες στην πόλη Ντανμπόιν. «Το κανόνισαν η μητέρα μου, ο τοπικός γιατρός και η Cura, μια καθολική οργάνωση που ασχολείται με τις ‘κρίσεις εγκυμοσύνης’». 
«Πέρασα δύο μήνες εκεί. Το μέρος ήταν γεμάτο από κορίτσια όταν έφτασα. Η μητέρα μου είπε ότι θα έπρεπε να κοιμάμαι στο πάτωμα, αν δεν υπήρχε κρεβάτι για εμένα. Ποτέ δεν είχα επιλογή. Ένιωθα αδύναμη κι ότι θα έπρεπε να ήμουν ευγνώμων». 
Το σπίτι για άγαμες μητέρες του Τουάμ 
Μαζικοί τάφοι 
Τα σπίτια της Ιρλανδίας για τις ανύπαντρες μητέρες και τα παιδιά τους διοικούνταν από την   Εκκλησία και χρηματοδούνταν από το κράτος. Οι γονείς πήγαιναν, συχνά εκεί, τις άγαμες έγκυες κόρες τους, που θα ήταν δακτυλοδεικτούμενες από την κοινότητα. 
Στα πιο βάναυσα χρόνια - που διήρκεσαν σχεδόν έναν αιώνα - χιλιάδες παιδιά έχασαν τη ζωή τους σε αυτά, λόγω της κακής διατροφής και της έλλειψης φροντίδας. Αυτά ρίχνονταν σε μαζικούς τάφους σε γη που άνηκε επίσης στην Καθολική ηλικία. 
Πολλές γυναίκες που εγγράφονταν ως ενήλικες ενώ δεν ήταν, αναγκάστηκαν να δώσουν τα παιδιά τους για υιοθεσία, βάζοντας την υπογραφή τους υπό το άγρυπνο βλέμμα και την πίεση των μοναχών και των κοινωνικών λειτουργών. 
«Μας χρησιμοποιούσαν για να βγάλουν λεφτά», λέει η Λουίζ. «Συσκευάζαμε κάρτες για τις μοναχές στο σπίτι. Δεν ήμασταν αναγκασμένες αλλά μας έκαναν να νιώθουμε ευγνωμοσύνη ακόμα και αφού είχαν πάρει τα μωρά μας». 
«Έπαιρναν επίσης χρήματα από την κυβέρνηση για να μας ‘κανονίζουν’. Μια πλούσια κοπέλα που μοιραζόταν μαζί μου το δωμάτιο, μου είπε ότι οι γονείς της έδιναν στις μοναχές δωρεές. Το ίδιο και τα ζευγάρια που πήραν τα μωρά μας. Έδιναν δωρεές στο Τάγμα». 
«Μας μετέφεραν από το σπίτι στο νοσοκομείο της Χολ Στριτ στο Δουβλίνο για φροντίδα. Στη συνέχεια η Καθολική Προστασία και η Υπηρεσία Διάσωσης της Ιρλανδίας φρόντιζαν για τις αναγκαστικές υιοθεσίες. Ο καθένας έπαιρνε το μερίδιο του», προσθέτει η Λουίζ. 
Παρά την ανακάλυψη στο Τουάμ, τα θρησκευτικά τάγματα της Ιρλανδίας δεν έχουν συνεισφέρει στις προσφυγές των γυναικών που τα παιδιά τους έχασαν τη ζωή τους ή δόθηκαν σε αναγκαστικές υιοθεσίες από τα ιδρύματα για τις ανύπαντρες μητέρες. 
Αποζημιώσεις 
Ο υπουργός Υγείας της Ιρλανδίας, Σίμον Χάρι, ζήτησε σκληροπυρηνική αντιμετώπιση των Ταγμάτων, που δεν έχουν αποζημιώσει τα θύματα κακοποίησης της Εκκλησίας. 
Μέχρι στιγμής, τα θρησκευτικά τάγματα - που υποτίθεται ότι πρέπει να πληρώσουν κατά το μισό το πρόγραμμα αποζημιώσεων στα θύματα - έχουν πληρώσει μόλις 192 εκ. ευρώ από το 1,5 δισ. ευρώ που απαιτείται συνολικά. 
Η ανεξάρτητη βουλευτής, Κλερ Ντάλι, υποστηρίζει ότι το πρόγραμμα των αποζημιώσεων είναι έτσι φτιαγμένο που επιτρέπει τόσο στην Εκκλησία, όσο και στο κράτος να αποποιηθούν της ευθύνης τους. Αλλά συμφωνεί με τον Χάρι ότι πρέπει να ασκηθούν μεγαλύτερες πιέσεις στα θρησκευτικά τάγματα. 
«Είναι προφανές ότι η αρχική συμφωνία είναι κακή για τον Ιρλανδό φορολογούμενο και τα θύματα που έχουν επιζήσει και καλή για τα θρησκευτικά τάγματα που έπεσαν στα μαλακά. Σε αυτό το στάδιο πρέπει να ασκηθεί μεγάλη πίεση στις θρησκευτικές οργανώσεις, ώστε να εκπληρώσουν τις αρχικές τους δεσμεύσεις. Ενώ φαίνεται ότι δεν έχουν καμία νομική υποχρέωση να το κάνουν, έχουν σίγουρα ηθική υποχρέωση», λέει. 
Κι ενώ αρνούνται να αποζημιώσουν πλήρως τις γυναίκες που στάλθηκαν στα ιδρύματα για ανύπαντρες μητέρες, τα θρησκευτικά τάγματα κατηγορούνται για προσπάθεια φίμωσης όσων καταγγέλλουν ότι κακοποιήθηκαν στα σχολεία για ορφανά ή παιδιά άγαμων μητέρων που επίσης διοικούνταν από την Εκκλησία και χρηματοδοτούνταν από το κράτος. 
Νεαρές γυναίκες εργάζονται σε συνθήκες σκλαβιάς στα «Πλυντήρια της Μαγδαληνής»
Θύματα κακοποίησης από την Εκκλησία 
Ο Τομ Γουόλ, από την μικρή πόλη Γκλιν της επαρχίας του Λίμερικ, στάλθηκε σε ένα βιομηχανικό σχολείο που διοικούσαν οι «Χριστιανοί Αδελφοί», αφού ένας δικαστής υπέγραψε το σχετικό έγγραφο που έδινε την επιμέλειά του στην Εκκλησία. Παρέμεινε εκεί από το 1952 έως το 1965. Επέστρεψε στα 16 του χρόνια. 
Ο ίδιος καταγγέλλει ότι κατά την περίοδο αυτή κακοποιήθηκε σεξουαλικά πολλές φορές, ενώ τον χτυπούσαν συστηματικά. Ο Τομ που έγραψε ένα βιβλίο για τον χρόνο που πέρασε στο Γκλιν, έχει πλέον εμπλακεί σε μια νομική διαμάχη με τους «Χριστιανούς Αδελφούς». Ισχυρίζεται ότι εσκεμμένα προσπαθούν να αποκρύψουν την έκταση της κακοποίησης που αντιμετωπίζουν τα παιδιά υπό την κηδεμονία της Εκκλησίας. 
«Όταν οι ‘Χριστιανοί Αδελφοί’ έφυγαν από το Γκλιν το 1973, ο Αδελφός Μιούρι μου ζήτησε να κάψω όλα τα έγγραφα που μου έδωσε αλλά είπε οτι θα μπορούσα να κρατήσω κάποιο που ήθελα ιδιαίτερα», σημειώνει. 
«Καθώς έψαχνα για το δικό μου αρχείο ξεχώρησα κάποια από τα έγγραφα που μου είχαν πει να κάψω και τα φύλαξα στη σοφίτα ενός σπιτιού στο Γκλιν. Το 2015, δώρισα τα έγγραφα στο Πανεπιστήμιο του Λίμερικ». 
Ο Τομ ήταν το τελευταίο παιδί που στάλθηκε στο βιομηχανικό σχολείο. Η μάχη του με το τάγμα για την υπόθεση της κακοποίησής του δεν έχει ολοκληρωθεί. Σήμερα είναι 67 ετών. 
Οι Χριστιανοί Αδελφοί σήμερα διεκδικούν δικαιώματα ιδιοκτησίας επί των αρχείων και των εγγράφων που εστάλησαν στα αγόρια από τα μέλη της οικογένειάς τους, που προσπάθησαν να επικοινωνήσουν μαζί τους. Το Τάγμα υποστηρίζει ότι τα έγγραφα αποτελούν ιδιοκτησία της Εκκλησίας και δεν ανήκουν στο Πανεπιστήμιο, όπου τα δώρισε ο Τομ. 
«Δεν καταλαβαίνω πώς οι Χριστιανοί Αδελφοί, οι οποίοι κρίθηκαν ένοχοι για σοβαρή σωματική, σεξουαλική και συναισθηματική κακοποίηση των παιδιών που βρίσκονταν - υπό κρατική μέριμνα - στα βιομηχανικά σχολεία, μπορούν τώρα να ισχυρίζονται ότι είναι δικά τους τα τελευταία εναπομείναντα έγγραφα που καταγράφουν τις ζωές αυτών των αγοριών, πολλά από τα οποία κακοποιήθηκαν», τονίζει ο 67χρονος. 
Η Κλερ Ντάλι υποστηρίζει ότι αρχεία σαν κι αυτά που διέσωσε ο Τομ, πρέπει να παραδοθούν στην κυβέρνηση, ώστε να εκτιμηθεί πλήρως η έκταση και οι επιπτώσεις των υποθέσεων αυτών.
«Το κράτος πρέπει να δώσει συνέχεια στις συστάσεις και τα αιτήματα για τα οποία οι επιζώντες φωνάζουν εδώ και χρόνια, να συμπεριλάβει τους πάντες στις έρευνες, να παραδώσει όλα τα αρχεία που κατέχονται από τα αρμόδια θεσμικά όργανα και να προβεί στον πλήρη έλεγχό τους», τονίζει. 
Νομικές μάχες
Η Ιρλανδία απασχολείται τα τελευταία χρόνια με μια μακρά σειρά από σκάνδαλα της Εκκλησίας. Αυτά για τα οποία απευθύνθηκε στους καθολικούς θεσμούς παραμένουν στο επίπεδο μιας δαπανηρής νομικής μάχης ενάντια στην Εκκλησία, η οποία δείχνει μικρά σημάδια μεταμέλειας. Η χώρα έχει πολλές φορές επικριθεί από τον ΟΗΕ για την αποτυχία της να παρέχει επαρκή αποζημίωση στα θύματα.  
Η δικηγόρος ανθρωπίνων δικαιωμάτων, Γουέντι Λυόν, αντιπροσωπεύει θύματα κακοποίησης σε κρατικά ιδρύματα. Ισχυρίζεται ότι οι νόμοι της Ιρλανδίας περί παραγραφής απαλλάσσουν ουσιαστικά το κράτος από την ευθύνη και μπλοκάρουν τη δικαιοσύνη για τα θύματα των εν λόγω ιδρυμάτων. 
«Στην Ιρλανδία, η παραγραφή είναι απόλυτη. Σε αντίθεση με άλλες χώρες, αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχει καμία πρόβλεψη ώστε το δικαστήριο να μπορέσει να άρει την παραγραφή προς το συμφέρον της δικαιοσύνης. Επιπλέον κάθε πρόγραμμα αποκατάστασης των θυμάτων που παρουσιάζεται είναι προοδευτικά χειρότερο», τονίζει στο Al Jazeera. 
Η Λυόν πιστεύει ότι το κράτος θα προχωρήσει μόνο τις περιπτώσεις που γίνονται γνωστές μέσω των μέσων μαζικής ενημέρωσης και θα χρησιμοποιήσει το νόμο για να εμποδίσει όσους ζητούν οικονομική αποζημίωση. 
«Αυτή τη στιγμή, η πολιτεία εμποδίζει τις γυναίκες από την πρόσβαση σε αυτά τα ανεπαρκή προγράμματα αποζημιώσεων. Τώρα τρέχουμε δικαστικά δυο περιπτώσεις για γυναίκες που έμειναν χωρίς αποζημίωση γιατί δεν πληρούσαν τα δικά τους κριτήρια. Το κράτος θα καταβάλλει μεγάλες προσπάθειες για να μην δώσει χρηματικές αποζημιώσεις, κάτι που είναι περίεργο αν σκεφτεί κανείς πόσα πληρώνει σε νομικά έξοδα
Τώρα έχουμε δύο περιπτώσεις το δικαστήριο για τις γυναίκες κλειδωθεί έξω από τα καθεστώτα, για να μην τοποθέτηση τους κριτήρια. Το κράτος θα καταβάλλει μεγάλες προσπάθειες για να τους κρατήσει έξω από χρηματική αποζημίωση, το οποίο είναι περίεργο αν σκεφτεί κανείς πόσα πληρώνουν σε νομικά έξοδα», προσθέτει. 
Η Λουίζ από την πλευρά της λέει ότι συνεχίζει να την στοιχειώνει η αμετανόητη στάση της Εκκλησίας. «Κατηγορώ την Εκκλησία», λέει. «Η κοινωνία την ενεργοποίησε και την χρηματοδότησε αλλά η Εκκλησία έθετε τις αξίες της εποχής. Πέρασα μια ζωή νιώθοντας κατώτερη εξαιτίας τους. Από τότε που ήμουν 16. Δεν ξέρω πως είναι να νιώθεις κανονική. Ακόμη αισθάνομαι τόσο μεγάλη ντροπή». 
Από το tvxs.
Αναρτήθηκε από στις Δεν υπάρχουν σχόλια:

Aπίστευτοι σχηματισμοί από σύννεφα…

«Το χέρι του θεού» απαθανάτισε φωτογράφος, μέλος του Manchester Astronomical Society…

Παράλληλα καταγράφηκε ένα φοβερό θέαμα (σύννεφα με πόδια) στο Harrogate του North Yorkshire...

Φυσικά πρόκειται για εντυπωσιακούς σχηματισμούς από σύννεφα στον βρετανικό ουρανό.



Αναρτήθηκε από στις Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δευτέρα 27 Μαρτίου 2017

Γιούρι Γκαγκάριν, η ιστορία του πρώτου ανθρώπου που ταξίδεψε στο διάστημα

 «Κοιτάζω τη Γη και είναι τόσο όμορφη». Πρόκειται για τις πρώτες λέξεις που «ακούστηκαν» ποτέ στο διάστημα. Τις πρόφερε ο Ρώσος Yuri Gagarin, ο πρώτος άνθρωπος που ταξίδεψε στο διάστημα και μπήκε σε τροχιά γύρω από τη Γη στις 12 Απριλίου του 1961, μέσα στο Vostok 1. Σχεδόν 7 χρόνια μετά την ιστορική πτήση του, στις 27 Μαρτίου 1968, ο Gagarin σκοτώθηκε μαζί με τον εκπαιδευτή του, ενώ πετούσε με ένα MiG-15 κοντά στο Kirzhach.

Και ενώ όλοι θυμόμαστε λίγο πολύ το κατόρθωμα αυτό, το οποίο πραγματοποιήθηκε στα πλαίσια της ψυχροπολεμικής κούρσας του διαστήματος, πόσοι γνωρίζουμε την ιστορία του πρώτου ανθρώπου που το τόλμησε;
O Yuri Alekseyevich Gagarin γεννήθηκε στις 9 Μαρτίου του 1934 σε μικρό χωριό δυτικά της Μόσχας. Ταπεινής καταγωγής, οι γονείς του δούλευαν σε κολλεκτίβα της περιοχής και ο ίδιος, αφού εργάστηκε σε χυτήριο, αφοσιώθηκε στην αγάπη του για τα αεροπλάνα, φοιτώντας στην τεχνικής σχολή του Saratov. Ακολούθησε το 1955 η Σχολή Πιλότων του Orenburg και μετά την αποφοίτηση του κατετάγη στην Πολεμική Αεροπορία.
Το 1959 υπέβαλε αίτηση για συμμετοχή για την πρώτη επανδρωμένη πτήση στο διάστημα και, μαζί με άλλους 20 συνυποψηφίους, υπεβλήθη σε μια πολύ σκληρή διαδικασία επιλογής και εκπαίδευσης. Τελικά το 1960 επελέγη ο ίδιος, με εφεδρικό τον Gherman Titov, τόσο για την απόδοσή τους όσο και για το χαμηλό τους ανάστημα, καθώς ο χώρος στο Vostok ήταν εξαιρετικά περιορισμένος. Η συνέχεια ανήκει στην ιστορία.
Ο Gagarin απογειώθηκε με το Vostok 1 στις 12 Απριλίου του 1961, στις 09.07 ώρα Μόσχας και 25 λεπτά αργότερα μπήκε σε μια ελλειπτική τροχιά με απόγειο 302 χιλιόμετρα, περίγειο 175 χιλιόμετρα και περίοδο 89 λεπτά και 34 δευτερόλεπτα, κινούμενος με ταχύτητα 7,61 χιλιομέτρων το δευτερόλεπτο (27.400 χιλιόμετρα ανά ώρα). Το κωδικό του όνομα κατά τη διάρκεια της πτήσης ήταν Кедр (Κέδρος). Η συνολική διάρκεια της αποστολής ήταν 108 λεπτά.
Σύμφωνα με τους επιστήμονες, οι πιθανότητες επιβίωσης του ήταν μόλις 5%, με την επιστροφή του στη Γη να φαντάζει μάλλον απίθανη. Στην πραγματικότητα, κανείς δεν ήταν σίγουροςΑΝ ο άνθρωπος θα μπορούσε να επιβιώσει στο διάστημα. Κι όμως, μετά από 67 λεπτά σε τροχιά, το προσωπικό ελέγχου πτήσης έδωσε εντολή στο σκάφος να πυροδοτήσει τους κινητήρες επιβράδυνσης και να αρχίσει την επανείσοδό του στην ατμόσφαιρα. Ο Gagarin δεν προσγειώθηκε μαζί με την κάψουλα, αλλά χρησιμοποίησε το εκτινασσόμενο κάθισμά του σε ύψος 7 χιλιομέτρων, και μετά από ελεύθερη πτώση χρησιμοποίησε το αλεξίπτωτό του και προσγειώθηκε κοντά στην πόλη Τακτάροβα.
H πτήση αυτή μας έδωσε απαντήσεις σε πολλά ερωτήματα. Ο άνθρωπος μπορεί να επιβιώσει στο διάστημα και ο ανθρώπινος εγκέφαλος συνεχίζει να λειτουργεί το ίδιο καλά στις συνθήκες αυτές. Αποτέλεσμα, λοιπόν, η πτήση αυτή να «ανοίξει το δρόμο για την κατάκτηση του διαστήματος». Όσο για τον Gagarin, όπως ήταν αναμενόμενο έγινε παγκοσμίως γνωστός και ταξίδεψε σε πολλές χώρες προκειμένου να διαφημίσει την επιτυχία της Σοβιετικής Ένωσης. Του απαγορεύτηκε να ξαναπετάξει, παρά μόνο με αεροπλάνα και με τη συνοδεία δεύτερου πιλότου.
Ο Gagarin σκοτώθηκε μαζί με τον εκπαιδευτή του στις 27 Μαρτίου 1968, ενώ πετούσε με ένα MiG-15 κοντά στο Kirzhach. Ήταν μόλις 34 ετών, και σύμφωνα με πηγές, ένας τσακισμένος άνθρωπος από το παιχνίδι της διασημότητας με προβλήματα στο γάμο του.
Αναρτήθηκε από στις Δεν υπάρχουν σχόλια:

Σάββατο 25 Μαρτίου 2017

Σε «κυνήγι μαγισσών» παραπέμπει η απόφαση της ακροδεξιάς κυβέρνησης του πρωθυπουργού Ορμπαν στην Ουγγαρία, να εφαρμόσει την νομοθεσία της εναντίον των «ολοκληρωτικών συμβόλων», σε βάρος… του λογότυπου της διάσημης ολλανδικής μπύρας Heineken.
Σύμφωνα με την βρετανική εφημερίδα «The Guardian», προσφάτως η Ουγγαρία προωθεί νομοσχέδιο που θέτει εκτός νόμου ναζιστικά και κομμουνιστικά σύμβολα. Στα τελευταία περιλαμβάνεται και το κόκκινο πεντάκτινο αστέρι, το οποίο, όμως, αποτελεί, ταυτόχρονα και λογότυπο της Heineken από την δεκαετία του ’30.
Σε περίπτωση που το νομοσχέδιο γίνει νόμος του κράτους, οι παραβάτες θα αντιμετωπίζουν χρηματικό πρόστιμο που μπορεί να φτάσει ακόμη και τα 6,5 εκατομμύρια ευρώ και ποινή φυλάκισης δύο χρόνων.


 Η Heineken υποστηρίζει ότι το λογότυπο της «δεν έχει απολύτως κανένα πολιτικό περιεχόμενο» και ότι παραπέμπει στις μεσαιωνικές ευρωπαϊκές ζυθοποιίες.Σε «κυνήγι μαγισσών» παραπέμπει η απόφαση της ακροδεξιάς κυβέρνησης του πρωθυπουργού Ορμπαν στην Ουγγαρία, να εφαρμόσει την νομοθεσία της εναντίον των «ολοκληρωτικών συμβόλων», σε βάρος… του λογότυπου της διάσημης ολλανδικής μπύρας Heineken.
Ωστόσο, η εφημερίδα σημειώνει, ότι είναι πολύ πιθανόν, η επίθεση του Ορμπαν στην ολλανδική μπύρα να μην έχει μόνο ιδεολογικά κίνητρα. Συγκεκριμένα αναφέρει, ότι ίσως να πρόκειται για αντίποινα λόγω της απόφασης ρουμανικού δικαστήριου, με την οποία, μια ουγγρική μπύρα που είναι ιδιαίτερα δημοφιλής μεταξύ της ουγγρικής μειονότητας της Ρουμανίας, «προσομοιάζει», στην γλωσσική ρουμανική εκδοχή της Heineken, άρα υπήρχε ζήτημα εμπορικής προσβολής εναντίον του «σήματος κατατεθέν» της Heineken.
Η Βουδαπέστη αντέδρασε χαρακτηρίζοντας την απόφαση ως «αναξιοπρεπής», «άδικη» και «αντι-ουγγρική» καλώντας σε μποϊκοτάζ της Heineken.
Πάντως δεν είναι η πρώτη φορά που το αστέρι της ολλανδικής μπύρας προκαλεί προβλήματα στην εταιρεία. Μετά την λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, όταν ξεκίνησε ο «Ψυχρός Πόλεμος», το κόκκινο αστέρι κατηγορήθηκε επίσης ως «κομμουνιστικό σύμβολο», αναγκάζοντας την εταιρεία… να το ασπρίσει. Έγινε πάλι κόκκινο μετά την διάλυση της ΕΣΣΔ το 1991.
Από το tvxs.
Αναρτήθηκε από στις Δεν υπάρχουν σχόλια:

Νατ Τέρνερ: Ο ηγέτης της μεγαλύτερης εξέγερσης σκλάβων

Από τις σημαντικότερες εξεγέρσεις σκλάβων της νεότερης ιστορίας είναι αναμφισβήτητα εκείνη στην αμερικανική πολιτεία της Βιρτζίνια, στις 21 Αυγούστου του 1831.
Επικεφαλής της ήταν ο Αφροαμερικανός σκλάβος, Νατ Τέρνερ.
‘Οταν γεννήθηκε, ο ιδιοκτήτης του έγραψε μόνο το μικρό του όνομα, παραδοσιακά όμως οι σκλάβοι έπαιρναν το επίθετο του αφέντη τους, στην προκειμένη περίπτωση, του Σάμιουελ Τέρνερ. 
Ο ίδιος ο Νατ δεν γνώριζε πολλά για τον πάτερα του, ο οποίος φαίνεται ότι κατάφερε να το σκάσει όταν ο Νατ ήταν ακόμη μικρός. Τον μεγάλωσε η, επίσης σκλάβα, γιαγιά του, Μπρίτζιτ, η οποία προερχόταν από μία φυλή της Γκάνα, η οποία ήταν από τις κύριες «πηγές» σκλάβων για τους δουλέμπορους και, γι’ αυτόν τον λόγο, εξεγέρθηκαν και περισσότερο από τις άλλες φυλές. Η γιαγιά αρπάχθηκε από δουλέμπορους μόλις στα 13 της και πουλήθηκε στις ΗΠΑ.
Ο Νατ πέρασε τα παιδικά του χρόνια στο Σάουθάμπτον της Βιρτζίνια, του οποίου ο πληθυσμός ήταν πλειοψηφικά μαύρος. Ο μικρός ξεχώρισε για την φιλομάθειά του. Έμαθα να διαβάζει και να γράφει από μικρή ηλικία, πράγμα έτσι κι αλλιώς σπάνιο για σκλάβο. Όπως όλοι οι σκλάβοι, έτσι και ο Νατ ήταν βαθιά θρησκευόμενος και ήξερε την Βίβλο σχεδόν απ’ έξω, ενώ την διάβαζε και στους άλλους σκλάβους οι οποίοι τον σέβονταν απόλυτα. Επηρέαζε ακόμη και τους λευκούς. Μάλιστα λέγεται ότι άλλαξε προς το καλύτερο την άστατη ζωή ενός λευκού, μετά από συζήτηση.
Δεν είναι σίγουρο ότι τα «οράματα» που υποστήριζε ότι «έβλεπε» τα πίστευε σοβαρά ή προσπαθούσε να βρει εύληπτους τρόπους να διαπεράσει την συνείδηση των σκλάβων με τα προτάγματα της εξέγερσης. Το βέβαιο είναι ότι στις αρχές του 1828 ο Νατ ήταν διαβεβαίωνε ότι «ορίστηκε για κάποιους μεγάλους σκοπούς στα χέρια του παντοδύναμου». Υποστήριξε επίσης, ότι στις 12 Μαΐου και ενώ δούλευε στις φυτείες, «άκουσε» έναν «δυνατό ήχο στους ουρανούς» και μετά, δήθεν ένα πνεύμα που του μίλαγε. Δήλωνε επίσης βέβαιος ότι ο θεός του έδωσε εντολή «να σκοτώσει τους εχθρούς με τα δικά τους όπλα». Τέσσερις νεαροί σκλάβοι, οι Χένρι, Χαρκλ, Νέλσον και Σαμ τον ακολουθούν πρώτοι.
Στις αρχές Φεβρουαρίου του 1831 ο Τέρνερ ξεκινά την προετοιμασία της εξέγερσης, με το αρχικό σχέδιο να την προγραμματίζει για τις 4 Ιουλίου, την ημέρα της αμερικανικής ανεξαρτησίας. Ωστόσο αυτή η ημερομηνία αναθεωρήθηκε.
Στις 13 Αυγούστου ο ουρανός παίρνει ένα πρασινογαλάζιο χρώμα, προφανώς λόγω της διάθλασης των ηλιακών ακτίνων που περνούσαν μέσα από την τέφρα του ηφαιστείου Σεντ Χέλενς που ήταν σε έντονη δραστηριότητα. Για τον Τέρνερ όμως αυτό ήταν «σημάδι». Στις 21 Αυγούστου ξεσπά η εξέγερση.
Ο Τέρνερ απελευθερώνει αρχικά μερικούς έμπιστους σκλάβους και στην συνέχεια οι εξεγερμένοι πηγαίνουν από σπίτι σε σπίτι, απελευθερώνουν σκλάβους και όποτε χρειάζεται πυροβολούν εναντίον των ιδιοκτητών τους. Σύντομα δημιουργείται μια αποφασισμένη ομάδα που υπερβαίνει τους 70 σκλάβους.
Για να μην προκαλέσουν την άμεση αντίδραση των λευκών, οι εξεγερμένοι στην αρχή δεν χρησιμοποιούν όπλα για να μην ακουστούν οι πυροβολισμοί και οι πρώτες συγκρούσεις γίνονται με όπλα, τσεκούρια και όποιο εργαλείο βρεθεί.
Ο ίδιος ο Τέρνερ διέταξε να μην πειραχτούν σπίτισ φτωχών λευκών διότι θεωρούσε ότι εκείνοι δεν ζουν καλύτερα από τους μαύρους.
Θεωρούσε επίσης ότι η επαναστατική βία θα προκαλούσε την αφύπνιση της συνείδησης των λευκών για την πραγματικότητα της δουλοκτητικής κοινωνίας. Αργότερα θα έλεγε ότι ήθελε να σπείρει την φρίκη και την θλίψη μεταξύ των λευκών.
Η εξέγερση κατεστάλη μέσα στα επόμενα δύο 24ωρα, ωστόσο ο Τέρνερ κρυβόταν μέχρι τις 30 Οκτωβρίου, μέσα σε μια τρύπα στο έδαφος καλυμμένη με σανίδες.
Στις 5 Νοεμβρίου του 1831 δικάστηκε και καταδικάστηκε σε θάνατο. Απαγχονίστηκε στις 11 Νοεμβρίου στην Ιερουσαλήμ της Βιρτζίνια, το σημερινό Κέρτλαντ και μετά του έγδαραν το δέρμα.
Μαζί με τον Τέρνερ δικάστηκαν δεκάδες σύντροφοί του. Οι 18 από αυτούς απαγχονίστηκαν, ενώ σε 12 δόθηκε χάρη και πουλήθηκαν στο κράτος.
Συνολικά η αμερικανική κυβέρνηση εκτέλεσε 56 σκλάβους λόγω της συμμετοχής τους στην εξέγερση, ενώ, οι παρακρατικές συμμορίες των λευκών επιδόθηκαν σε ένα όργιο αίματος, με πάνω από 200 νεκρούς σκλάβους.
Σε 60 υπολογίζονται οι νεκροί μεταξύ των λευκών.
Τόσο στην Βιρτζίνια, όσο και σε άλλες πολιτείες, η νομοθεσία σκλήρυνε περισσότερο. Απαγορεύθηκε η εκπαίδευση των μαύρων και η τακτική των απελεύθερων, περιορίστηκαν, έως σχεδόν εξαφάνισης, όσα πολιτικά δικαιώματα είχαν κατακτήσει μέχρι τότε οι σκλάβοι, αλλά και οι απελεύθεροι, και απαιτήθηκε από τους τοπικούς κρατικούς υπαλλήλους να είναι οπωσδήποτε παρόντες στις εκκλησιαστικές λειτουργίες των μαύρων ώστε να τους παρακολουθούν.
Μετά την εκτέλεση του Τέρνερ, ένας ντόπιος δικηγόρος, ο Τόμας Ράφιν Γκρέι, δημοσίευσε την «Ομολογία του Τόμας Τέρνερ», στην οποία περιέχονται και συζητήσεις με τον ίδιο τον Τέρνερ όσο περίμενε φυλακισμένος την εκτέλεσή του. Το βιβλίο του Γκρέι παραμένει η πολυτιμότερη πηγή πληροφοριών για τον ηγέτη αυτής της συγκλονιστικής εξέγερσης για την ελευθερία.
Αναρτήθηκε από στις Δεν υπάρχουν σχόλια:

Εκατοντάδες αστυνομικοί κρίνονται ανίκανοι να έχουν όπλο

Αναρτήθηκε από στις Δεν υπάρχουν σχόλια:

Bayer - Monsanto: Το σκοτεινό παρελθόν του μελλοντικού μονοπωλίου

Δεν έχει περάσει πολύ καιρός που σαν βόμβα έσκασε η περιβόητη εξαγορά-μαμούθ της Monsanto από την Bayer. Πίσω όμως από την εκ πρώτης όψεως οικονομική είδηση κρύβονται πολλά και άμεσα συνδεδεμένα με τη ζωή ολόκληρου του πλανήτη.
Εξάλλου και διόλου τυχαία δεν ήταν η πρώτη φορά που οι δυο πολυεθνικές επιχείρησαν να συγχωνευθούν. Γυρνώντας πενήντα χρόνια πίσω, οι εταιρίες Monsanto και Bayer αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν και να διαχωριστούν, ώστε να αποφευχθεί η παραβίαση των βασικών αντιμονοπωλιακών κανονισμών. Δικαστήρια των ΗΠΑ τότε δήλωναν ότι οι δύο «χημικοί γίγαντες» όταν λειτουργούν εμποδίζουν τον ανταγωνισμό στην αγορά.
Αλλά αυτό ήταν τότε. Σήμερα, για την ακρίβεια τον Σεπτέμβρη του 2016, ανακοινώθηκε η εξαγορά της Monsanto από την Bayer με τίμημα 66 δισ. δολάρια, δημιουργώντας το μεγαλύτερο παγκοσμίως μονοπώλιο στους γεωργικούς σπόρους και στη χημική βιομηχανία.. Η εκ νέου γάμου, μέγα-συγχώνευση, θα έχει ως αποτέλεσμα το 30 τοις εκατό του συνόλου των παγκόσμιων πωλήσεων φυτοφαρμάκων και γεωργικών σπόρων να ελέγχεται από αυτήν τη νέα εταιρία. Με μια πρόταση το μέλλον της διατροφής του πλανήτη φαίνεται πως θα τους ανήκει.
Ωστόσο η συγχώνευση αυτή αντιμετωπίζει ή μάλλον προσπαθεί ακόμη να προσπεράσει τους κανονισμούς και τη νομοθεσία που αφορούν τον αντιμονοπωλιακό έλεγχο για να μπορέσει να ολοκληρωθεί, μια διαδικασία που βρίσκεται σε εξέλιξη. Βέβαια, έχει ήδη περάσει το πρώτο τεστ της τον Ιανουάριο, όταν πήρε τις ευλογίες του εκλεγέντος Προέδρου Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος προέβη σε αποκλειστική συνάντηση με τους διευθύνοντες συμβούλους των δύο εταιρειών, απόδειξη για την πραγματική δύναμη της βιομηχανίας των τροφίμων.
Η Wall Street Journal δημοσίευσε πρόσφατα απόλυτα απογοητευτικά στοιχεία για το παρόν και το μέλλον του αμερικάνου αγρότη.  Στο σύνολό τους οι αγρότες σήμερα αριθμούν λιγότερα από 2 εκατομμύρια, ο χαμηλότερος αριθμός από το 1800. Η θλιβερή πραγματικότητα για τους αγρότες είναι ότι, ενώ η συγχώνευση αφορά δισεκατομμύρια δολάρια,  η εκμετάλλευσή τους αλλά και το εισόδημά τους κατρακυλούν όλο και πιο βαθιά. Αυτά όσο αφορούν τους αριθμούς, γιατί πίσω από αυτούς, στις ζωές μας, στην υγεία μας τα πράγματα είναι ακόμη πιο τραγικά.
Εκτός από τον έλεγχο της αγοράς, τόσο η Bayer όσο και η Monsanto, έχουν βρεθεί αντιμέτωπες με έναν μακρύ κατάλογο απαράδεκτων δραστηριοτήτων που ξεπερνούν ακόμη κι αυτές των τοξικών φυτοφαρμάκων και γενετικά τροποποιημένων οργανισμών. Μάλιστα, οι αποκαλύψεις για την «μαύρη» ιστορία τους, επηρέασαν τη δημόσια εικόνα τους και τη φήμη τους, αναγκάζοντας τες να προσπαθήσουν να την βελτιώσουν, αντιπαραθέτοντας  «φιλανθρωπικές» και «φιλολαΐκές» δράσεις τους.
Ό,τι όμως κι αν παρουσιάσουν είναι πολύ δύσκολο να αντιπαρέλθουν των εγκλημάτων τους, που θεωρούνται από τα πιο σκληρά εγκλήματα στην ιστορία της ανθρωπότητας.
Bayer: Ναζί και ηρωίνη, μια ιστορία ντροπής
Η Bayer, είναι μια γερμανική εταιρεία με ειδίκευση στα χημικά και φαρμακευτικά προϊόντα. Ήταν θυγατρική από το 1925 της εταιρείας που ξεχώρισε στο φασιστικό καθεστώς της Γερμανίας, IG Farben, κατασκευάστρια του χημικού «Zyclon Β» που χρησιμοποίησαν οι Ναζί στους θαλάμους αερίων. Αποδεδειγμένα υπό τη διεύθυνση του Fritz Τer Meer, η IG Farben ήταν αυτή που παρασκεύαζε το θανατηφόρο αέριο που χρησιμοποιούσαν οι Ναζί στους θαλάμους αερίων.
Ήταν το μεγαλύτερο καρτέλ του κόσμου εκείνη την εποχή και η μεγαλύτερη εταιρεία στην Ευρώπη. Η IG Farben ήταν αναμφισβήτητα συντηρητική και αντιτίθεντο στις πιο φιλελεύθερες πολιτικές της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης. Μεγάλες δωρεές από την IG Farben δόθηκαν στους Ναζί.
Η ηγεσία της Bayer / IG Farben εντάχθηκε στο Ναζιστικό Κόμμα από το 1937, παίζοντας πρωταγωνιστικό ρόλο στην ενορχήστρωση της ναζιστικής θηριωδίας. Μάλιστα ακολουθούσε τα ναζιστικά στρατεύματα και αναλάμβανε σημαντικά τμήματα της βιομηχανίας χημικών, άνθρακα και πετρελαίου στα κατεχόμενα έθνη. Όλα αυτά τεκμηριώνεται και στο βιβλίο του Joseph Borkin, το έγκλημα και η τιμωρία του IG Farben. Εξάλλου στις δίκες εγκληματιών πολέμου στη Νυρεμβέργη, το καρτέλ IG Farben ήταν κι αυτό κατηγορούμενο.
Κι ενώ πολλοί καταδικάστηκαν ως εγκληματίες πολέμου στη Νυρεμβέργη, κανένα από τα στελέχη της IG Farben δεν εξέτισε ποινή μεγαλύτερη των τεσσάρων ετών και όλοι ήταν σε θέση να συνεχίσουν την εταιρική τους σταδιοδρομία.
Από τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο στα εργαστήρια της IG Farben πραγματοποιήθηκαν έρευνες, παρασκευάστηκαν και χρησιμοποιήθηκαν διάφορα αέρια χημικού πολέμου, όπως  το νευροτοξικό«αέριο μουστάρδας».
Οι εφευρέσεις αερίων χημικού πολέμου συνεχίστηκαν και μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο ενώ χρησιμοποιούνται μέχρι και σήμερα. Όπως το Sarin, το αέριο που χρησιμοποιήθηκε στο Τόκιο σε επίθεση στο μετρό το 1995 και σκότωσε 12 ανθρώπους, και πιο πρόσφατα, κατά της Συρίας σκοτώνοντας μεμιάς 1.200 σουνίτες αντάρτες.
Η μεγάλη επίσης επιτυχία της Bayer ήταν η ανακάλυψη και η παρασκευή της ηρωίνης, που την λάνσαρε ως αντιβηχικό φάρμακο και ως μη εθιστικό υποκατάστατο της μορφίνης και πωλούνταν ελεύθερα από το 1898 ως το 1910.
Μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, η Bayer ανεξαρτητοποιήθηκε και πάλι και σαν να μην είχε συμβεί ποτέ τίποτα, και καθιερώθηκε σε πολύ λίγα χρόνια ως μία από τις μεγαλύτερες φαρμακοβιομηχανίες του κόσμου. Περιορίστηκε στην παραγωγή και την εμπορία των προϊόντων της στις ΗΠΑ, τη Γαλλία, την Αγγλία και σε άλλες περιοχές της Ευρώπης. ‘Ομως, για να κρύψει το παρελθόν της και να συνεχίσει την εταιρική ηγεμονία της στις ΗΠΑ, η Bayer ενορχήστρωσε μια συγχώνευση με την Monsanto το 1954, που οδήγησε στην Mobay Corporation.
Το 1964, όμως, το Υπουργείο Δικαιοσύνης των ΗΠΑ «είδε» τις επιθετικές πρακτικές της Mobay Corporation και κατέθεσε αγωγή εναντίον της, για παραβίαση της αντιμονοπωλιακής νομοθεσίας των ΗΠΑ, ζητώντας να «σπάσει». Το 1967, ένας ομοσπονδιακός δικαστής αποφάνθηκε υπέρ και διέταξε τη Monsanto να «επιστρέψει» το 50 τοις εκατό της Mobay στη Bayer.
Επίσης, η θυγατρική της Bayer, Cropscience, αναπτύσσει σήμερα τεχνολογίες για τη μετάλλαξη του καλαμποκιού αλλά και φυτοφάρμακα. Εν ολίγοις ψεκάζουμε με τα φυτοφάρμακά  τις μεταλλαγμένες τροφές που φτάνουν στο πιάτο μας και έπειτα, όταν αρρωσταίνουμε, παίρνουμε το χημικό χάπι της για να αντέξουμε.
Όσο κι αν η Bayer προσπαθεί να μας κάνει να ξεχάσουμε το παρελθόν της, «διαφημίζοντας» την εφεύρεση της ασπιρίνης το1898, το σκοτεινό παρελθόν της την κατατρέχει.
Monsanto: Agent Orange, καρκινογόνα φυτοφάρμακα και ζιζανιοκτόνα, μεταλλαγμένα
Η Monsanto ιδρύθηκε το 1901 από τον John Francis Queeny, έναν έμπειρο φαρμακοβιομήχανο. Στην αρχή, η εταιρεία ασχολήθηκε με την παραγωγή διατροφικών πρόσθετων όπως τα συνθετικά γλυκαντικά, το 1920 επεκτάθηκε στην παραγωγή βασικών βιομηχανικών χημικών ενώ το 1960 και 1970, παρήγαγε το Agent Orange, ένα από τα φυτοκτόνα που χρησιμοποιήθηκαν από το στρατό των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, για την απογύμνωση των δασών του Βιετνάμ και την εξάλειψη του κομμουνιστικού κινδύνου. Εκτιμάται από το Βιετνάμ πως η χημική αυτή ουσία σκότωσε ή ακρωτηρίασε 400.000 ανθρώπους και είναι υπεύθυνη για 500.000 παιδιά γεννημένα με δυσμορφίες. Το 1983 η Monsanto ξεκινάει τη γενετική τροποποίηση των σπόρων και πέντε χρόνια μετά έγιναν τα πρώτα πειράματα με ολόκληρες γενετικά τροποποιημένες καλλιέργειες. Έκτοτε η Monsanto μετατρέπεται σε έναν πραγματικό γίγαντα, αφού εξαγοράζει δεκάδες μεγάλες εταιρείες και σταδιακά αναδεικνύεται στη μεγαλύτερη εταιρεία του κόσμου στο εμπόριο σπόρων. Σήμερα ελέγχει μέχρι και το 26% της παγκόσμιας αγοράς.
Στην ιστορία της έχει αναπτύξει προϊόντα υψηλής τοξικότητας που έχουν αποτελέσει αιτία μόνιμων  βλαβών στο περιβάλλον και ασθενειών ή θανάτων για χιλιάδες ανθρώπους, όπως το PCBs (πολυχλωριωμένα διφαινύλια), ένας από τους δώδεκα επίμονους οργανικούς ρύπους που επηρεάζουν τη γονιμότητα των ανθρώπων και των ζώων, το 2,4,5 Τ (2,4,5-τριχλωροφαινοξυοξικό οξύ), ένα συστατικό-που περιέχει διοξίνη- του αποφυλλωτικού Agent Orange, το Lasso, ένα ζιζανιοκτόνο που είναι τώρα απαγορευμένο στην Ευρώπη, το RoundUp, το πιο ευρέως χρησιμοποιούμενο τοξικό ζιζανιοκτόνο στον κόσμο που  χρησιμοποιείται σε συνδυασμό με τους  γενετικά τροποποιημένους σπόρους σε μονοκαλλιέργειες μεγάλης κλίμακας, κυρίως για την παραγωγή σόγιας καλαμποκιού, για ζωοτροφές και βιοκαύσιμα και ενοχοποιείται για συμμετοχή στην ανάπτυξη καρκίνων.
«Η εταιρεία κατέχει ένα ακόμη ρεκόρ: των περισσότερων δικαστικών αγωγών και μηνύσεων που έχουν ασκηθεί ποτέ σε βιομηχανία. Για αιτίες που αφορούν απόκρυψη και αλλοίωση στοιχείων για τα προϊόντα της, ψευδείς πληροφορίες, για μόλυνση ολόκληρων περιοχών ακόμη και πόλεων, όπως και για δωροδοκίες σε κυβερνητικούς αξιωματούχους για να παραβλέψουν τους νόμους και τους κανονισμούς. Κι όμως η Monsanto αναπτύσσεται διαρκώς και τα κέρδη της αυξάνονται. Ο κόσμος σύμφωνα με τη Monsanto, είναι ένας κόσμος απρόσωπος, χωρίς ηθική, χωρίς κανόνες, ένας κόσμος όπου μετράει μόνο το κέρδος» αναφέρει  η Γαλλίδα δημοσιογράφος και συγγραφέας,  Μαρί-Μονίκ Ρομπέν, και τα τεκμήρια υπάρχουν στο αποκαλυπτικό ντοκιμαντέρ της «Ο κόσμος σύμφωνα με τη Monsanto».
Τα μισά σχεδόν των καλλιεργήσιμων εδαφών που χρησιμοποιούν σπόρους της Monsantο βρίσκονται στις ΗΠΑ και ακολουθεί η Αργεντινή, η Βραζιλία, ο Καναδάς, η Παραγουάη, η Κίνα, η Νότια Αφρική, και η Ινδία. Με εξαίρεση την Ισπανία και την Ρουμανία η Ευρώπη είχε μείνει στο απυρόβλητο.
Η μεταλλαγμένη σόγια εγκρίθηκε για καλλιέργεια στην Αργεντινή το 1996. Στην αρχή χρησιμοποιήθηκαν 14 εκατομμύρια εκτάρια γης αλλά μέχρι το 2008 έφτασαν τα 42 εκατομμύρια. Σταδιακά όμως, άρχισαν να φαίνονται οι παρενέργειες. Πλέον στις εκτάσεις αυτές και στις γύρω από αυτές δεν μπορούσε να καλλιεργηθεί απολύτως τίποτα άλλο, με αποτέλεσμα, τη ραγδαία πτώση της παραγωγής άλλων παραδοσιακών μη μεταλλαγμένων αγροτικών προϊόντων όπως το ρύζι, τα όσπρια, οι πατάτες κ.λπ. Μέχρι το 2004 πάνω από 150.000 αγρότες εγκατέλειψαν τη γη τους και μετανάστευσαν στις πόλεις ενώ μέχρι το 2009 η περιοχή Chaco, όπου καλλιεργούταν η μεταλλαγμένη σόγια θύμιζε έρημο. Το 2013, η Monsanto προσπαθεί να επεκταθεί και σε άλλες περιοχές της Αργεντινής όπως η Cordoba αλλά οι περιβαλλοντικές οργανώσεις αντιδρούν έντονα. Παρόλο που πολιτικοί, αξιωματούχοι και δικαστές την υποστηρίζουν, η αντίδραση ήταν τόσο μεγάλη που εξανάγκασαν την κυβέρνηση να σταματήσει, έστω προσωρινά, τα σχέδια της Monsanto.
Στην Ινδία οι αγρότες μη μπορώντας να ανταπεξέλθουν στα όλο και αυξανόμενα έξοδα της αγροτικής παραγωγής τους, μιας και είναι υποχρεωμένοι αφενός να αγοράζουν συνεχώς τους σπόρους τους και τα χημικά που απαραίτητα τους συνοδεύουν, αφετέρου να πωλούν το προϊόν τους σύμφωνα με τις τιμές που ορίζει το χρηματιστήριο τροφίμων που βρίσκεται στο Σικάγο, οδηγούνται στην αυτοκτονία. Τα τελευταία 15 χρόνια 200.000 αγρότες έχουν αυτοκτονήσει. Γιατί , όπως καταγγέλλει η Ινδή ακτιβίστρια Βαντάνα Σίβα στον Γιώργο Αυγερόπουλο στο ντοκιμαντέρ του «Πεθαίνοντας στην Αφθονία»: «Η πείνα, που έχει γίνει μόνιμη και παγκόσμια, είναι ολοκληρωτικά δημιουργία του παγκόσμιου επισιτιστικού συστήματος, το οποίο δεν έχει δημιουργηθεί για να θρέφει τους λαούς του κόσμου, αλλά για να μεγιστοποιεί τα κέρδη της Μονσάντο, για το εμπόριο, για να πουλάνε παρασιτοκτόνα, φυτοκτόνα, λιπάσματα…».
TVXS.
Αναρτήθηκε από στις Δεν υπάρχουν σχόλια:
Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)