Hasta La Victoria Siempre, Comandante! Σαν σήμερα το 1928 γεννήθηκε o επαναστάτης Ερνέστο (Τσε) Γκεβάρα

Από ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ :

"Ένας λαός δίχως μίσος, δεν μπορεί να θριαμβεύσει πάνω σ’ έναν κτηνώδη εχθρό.
Πρέπει να σπρώξουμε τον πόλεμο ως εκεί που τον σπρώχνει ο εχθρός: στο σπίτι του και στους τόπους της ψυχαγωγίας του. Πρέπει να τον κάνουμε ολοκληρωτικά. Πρέπει να τον εμποδίσουμε να έχει έστω και μια στιγμή ησυχίας και μια στιγμή ανάπαυλας έξω από τους στρατώνες του και μέσα σ’ αυτούς. Πρέπει να τον χτυπάμε όπου βρίσκεται, ώστε να ’χει την εντύπωση ότι είναι ένα κυνηγημένο ζώο, όπου κι αν πηγαίνει. Τότε σιγά σιγά θα χάσει το ηθικό του. Θα γίνει ακόμη πιο κτηνώδης, μα θα δούμε και τα πρώτα συμπτώματα της αποθάρρυνσής του".

Τσε Γκεβάρα.

Σαν σήμερα στις 14/6/1928 έρχεται στην ζωή ο  Αργεντινός κομμουνιστής επαναστάτης Ερνέστο Γκεβάρα.
Αρχικά θα σας προτείναμε να "Κατεβάστε" και δείτε την υπέροχη ταινία Ημερολόγια Μοτοσικλέτας.

Είναι βασισμένη στα απομνημονεύματα του Ερνέστο Τσε Γκεβάρα αλλά και του φίλου του Αλμπέρτο Γρανάδο.

Στις παραπομπές μας μπορείτε να διαβάσετε αρκετά στοιχεία από την ζωή και το έργο αυτού του μεγάλου επαναστάτη. Τώρα δημοσιεύουμε ένα απόσπασμα από ραδιοφωνική ομιλία του Τσε στις 20 Μάρτη 1960, με θέμα «Πολιτική και Οικονομική Ανεξαρτησία».

Κάθε σχόλιο για την επικαιρότητά του στην Ελλάδα του 2017 περιττεύει…

«Τώρα υπάρχουν βασιλιάδες χωρίς στέμματα: είναι τα μονοπώλια, αληθινοί αφέντες ολόκληρων χωρών, ακόμα και ηπείρων, σαν την περίπτωση της Αφρικής, ενός μεγάλου τμήματος της Ασίας και δυστυχώς επίσης της Αμερικής μας. Κατά καιρούς προσπάθησαν να κυριαρχήσουν στον κόσμο. Όπως ο Χίτλερ, ο εκπρόσωπος των μεγάλων γερμανικών μονοπωλίων, που προσπάθησε να επιβάλει την ιδέα της ανωτερότητας μιας φυλής στον κόσμο, με έναν πόλεμο που στοίχισε τη ζωή 40 εκατομμυρίων ανθρώπινων υπάρξεων.

Η σημασία των μεγάλων μονοπωλίων είναι τεράστια. Σε σημείο που να εξουδετερώνει την πολιτική ισχύ σε πολλές από τις δημοκρατίες μας. Πριν μερικά χρόνια διάβαζα ένα δοκίμιο του Παπίνι, όπου ο ήρωάς του, ο Γκογκ, αγοράζει μια Δημοκρατία και λέει πως σκέπτεται να έχει πρόεδρο, Βουλή, στρατό και αισθάνεται πραγματικός άρχοντας – ενώ στην πραγματικότητα έχει αγοράσει το αρχοντιλίκι.

Αυτή η καρικατούρα είναι απόλυτα ακριβής: υπάρχουν Δημοκρατίες που έχουν όλα τα τυπικά στοιχεία για να είναι τέτοιες και που στην πραγματικότητα εξαρτώνται από τη θέληση της πανταχού παρούσας Φρουτ Κόμπανι, από τη Στάνταρντ Όιλ ή από ένα μονοπώλιο πετρελαίων… κι άλλες πάλι από το βασιλιά του κασσίτερου ή από τους μεγαλέμπορους των καφέδων. […]

Όλες οι συνθήκες, όλοι οι κώδικες των νόμων επιβεβαιώνουν ότι η εθνική πολιτική κυριαρχία είναι μια ιδέα αδιαχώριστη από την έννοια του κυρίαρχου κράτους, του μοντέρνου κράτους. Αν δεν συνέβαινε αυτό, ορισμένες δυνάμεις δεν θα αισθάνονταν την υποχρέωση να αποκαλούν τις αποικίες τους “ελευθέρα συνεταιρικά κράτη”, προσπαθώντας με τον τρόπο αυτό να καμουφλάρουν την αποικιοποίηση με άλλους όρους. […]

Εθνική κυριαρχία εξασφαλίζει σε μια χώρα, καταρχήν, το δικαίωμά της να αρνείται οποιαδήποτε επέμβαση που θέτει σε κίνδυνο την ύπαρξή της, καθώς και το δικαίωμα να διαλέγει τον τρόπο της διακυβέρνησης που της ταιριάζει καλύτερα. Άρα, όλες αυτές οι αρχές περί πολιτικής και εθνικής ισχύος δεν είναι παρά κούφια λόγια, όταν δεν συνοδεύονται από οικονομική ανεξαρτησία. […]

Μπορούμε να πούμε πως βρισκόμαστε σε καλό δρόμο, αν κάθε μέρα λαμβάνουμε κι ένα μέτρο που εξασφαλίζει την οικονομική μας ανεξαρτησία. Αν τα κυβερνητικά μέτρα διακόψουν αυτή την πρόοδο ή κάνουν έστω κι ένα βήμα προς τα πίσω, όλα χάνονται και ξαναγυρίζουμε αμετάκλητα στο σύστημα της αποικιοποίησης λίγο-πολύ συγκαλυμμένα, ανάλογα με τα χαρακτηριστικά της κάθε χώρας και της κάθε κοινωνικής στιγμής».