Τέσσερα χρόνια μετά τη δολοφονία του έφηβου Αλέξη Γρηγορόπουλου στα
Εξάρχεια από το υπηρεσιακό περίστροφο ειδικού φρουρού και οι μνήμες της
6ης Δεκεμβρίου του 2008 είναι ακόμη ζωντανές και προκαλούν στους μεν
πολίτες οργή στους δε μηχανισμούς του κράτους δέος.
Η Αθήνα έζησε το 2008 τα «Δεκεμβριανά» της με μία εξέγερση, η οποία προκάλεσε τον φόβο στις καγκελαρίες της Δύσης, που μίλησαν για «μεταδοτικότητα» της οργής, και καταπόνησε στην κυριολεξία την τότε κυβέρνηση Καραμανλή, η οποία έδειξε πως απώλεσε τον έλεγχο.
Η Δικαιοσύνη μπορεί να τιμώρησε τον ένοχο, αλλά, παρ' όλα αυτά, το μεγάλο ερώτημα για τη δολοφονία του νεαρού παιδιού εκείνο το βράδυ στα Εξάρχεια παραμένει ακέραιο και στοιχειώνει τους μηχανισμούς καταστολής, υπενθυμίζοντας πως σε ορισμένες στιγμές αρκεί μία σπίθα για να βάλει φωτιά σε μία κοινωνία γεμάτη οργή, αδιέξοδα και πόνο.
Τέσσερα χρόνια μετά, η νεολαία της χώρας θυμάται και διεκδικεί. Τότε, το βράδυ της 6ης Δεκεμβρίου οι νέοι άνθρωποι στην αρχή και οι πατεράδες τους στη συνέχεια, χωρίς κομματικές επιταγές και αποφάσεις των πολιτικών γραφείων, κατέβηκαν στους δρόμους αυθόρμητα διεκδικώντας το αυτονόητο: το δικαίωμα στη ζωή, το δικαίωμα στην τιμωρία των ενόχων, το δικαίωμα να είσαι νέος και να διεκδικείς τα όνειρα και τις ελπίδες σου. Το κράτος απάντησε σπασμωδικά, με αγριότητα και τρόμο μπροστά στο μέγεθος της αντίδρασης.
Η δολοφονία στα Εξάρχεια
Ήταν λίγο μετά τις 21.00 το βράδυ του Σαββάτου 6 Δεκεμβρίου 2008. Ο Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος βρισκόταν με φίλους του στη διασταύρωση των οδών Τζαβέλλα και Μεσολογγίου στα Εξάρχεια.
Λίγο νωρίτερα, πλήρωμα περιπολικού διαπληκτίστηκε με τους νεαρούς. Το περιπολικό αποχώρησε, αλλά οι ειδικοί φρουροί Επαμεινώνδας Κορκονέας και Βασίλης Σαραλιώτης επέστρεψαν με τα πόδια στο σημείο.
Ο
Επαμεινώνδας Κορκονέας ζήτησε τον λόγο από τους νεαρούς, σήκωσε το όπλο
του και πυροβόλησε δύο φορές. Μία σφαίρα βρήκε τον Αλέξανδρο, με
αποτέλεσμα να πέσει νεκρός.
Η σφαίρα, σύμφωνα με τον ιατροδικαστή, διαπέρασε την καρδιά του 15χρονου, καρφώθηκε στον 10ο θωρακικό σπόνδυλο και ο θάνατός του ήταν ακαριαίος.
Η είδηση-σοκ μεταδόθηκε αστραπιαία και χιλιάδες κόσμου, κάθε ηλικίας, βγήκαν στους δρόμους της Αθήνας και άλλων μεγάλων πόλεων, με δάκρυα στα μάτια και ένα «γιατί» στα χείλη.
Οι εκδηλώσεις διαμαρτυρίας ξεφεύγοντας από τον ειρηνικό χαρακτήρα και παίρνοντας τη μορφή βίαιης εξέγερσης.
Η Αθήνα έζησε το 2008 τα «Δεκεμβριανά» της με μία εξέγερση, η οποία προκάλεσε τον φόβο στις καγκελαρίες της Δύσης, που μίλησαν για «μεταδοτικότητα» της οργής, και καταπόνησε στην κυριολεξία την τότε κυβέρνηση Καραμανλή, η οποία έδειξε πως απώλεσε τον έλεγχο.
Η Δικαιοσύνη μπορεί να τιμώρησε τον ένοχο, αλλά, παρ' όλα αυτά, το μεγάλο ερώτημα για τη δολοφονία του νεαρού παιδιού εκείνο το βράδυ στα Εξάρχεια παραμένει ακέραιο και στοιχειώνει τους μηχανισμούς καταστολής, υπενθυμίζοντας πως σε ορισμένες στιγμές αρκεί μία σπίθα για να βάλει φωτιά σε μία κοινωνία γεμάτη οργή, αδιέξοδα και πόνο.
Τέσσερα χρόνια μετά, η νεολαία της χώρας θυμάται και διεκδικεί. Τότε, το βράδυ της 6ης Δεκεμβρίου οι νέοι άνθρωποι στην αρχή και οι πατεράδες τους στη συνέχεια, χωρίς κομματικές επιταγές και αποφάσεις των πολιτικών γραφείων, κατέβηκαν στους δρόμους αυθόρμητα διεκδικώντας το αυτονόητο: το δικαίωμα στη ζωή, το δικαίωμα στην τιμωρία των ενόχων, το δικαίωμα να είσαι νέος και να διεκδικείς τα όνειρα και τις ελπίδες σου. Το κράτος απάντησε σπασμωδικά, με αγριότητα και τρόμο μπροστά στο μέγεθος της αντίδρασης.
Η δολοφονία στα Εξάρχεια
Ήταν λίγο μετά τις 21.00 το βράδυ του Σαββάτου 6 Δεκεμβρίου 2008. Ο Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος βρισκόταν με φίλους του στη διασταύρωση των οδών Τζαβέλλα και Μεσολογγίου στα Εξάρχεια.
Λίγο νωρίτερα, πλήρωμα περιπολικού διαπληκτίστηκε με τους νεαρούς. Το περιπολικό αποχώρησε, αλλά οι ειδικοί φρουροί Επαμεινώνδας Κορκονέας και Βασίλης Σαραλιώτης επέστρεψαν με τα πόδια στο σημείο.
Η σφαίρα, σύμφωνα με τον ιατροδικαστή, διαπέρασε την καρδιά του 15χρονου, καρφώθηκε στον 10ο θωρακικό σπόνδυλο και ο θάνατός του ήταν ακαριαίος.
Η είδηση-σοκ μεταδόθηκε αστραπιαία και χιλιάδες κόσμου, κάθε ηλικίας, βγήκαν στους δρόμους της Αθήνας και άλλων μεγάλων πόλεων, με δάκρυα στα μάτια και ένα «γιατί» στα χείλη.
Οι εκδηλώσεις διαμαρτυρίας ξεφεύγοντας από τον ειρηνικό χαρακτήρα και παίρνοντας τη μορφή βίαιης εξέγερσης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου