Ο ΚΟΙΜΙΣΜΕΝΟΣ

Ο ΠΟΝΟΚΕΦΑΛΟΣ ΤΟΥ ΟΜΠΑΜΑ

O αγώνας των Βάσκων για ανεξαρτησία και ο ρόλος της ΕΤΑ

55 χρόνια

Εδώ και πάνω από 50 χρόνια, η ΕΤΑ, η Βασκική αυτονομιστική οργάνωση μαρξιστικής ανάλυσης, δρα στη Ισπανία για την αναγνώριση του βασκικού κράτους. Το όνομά της προέρχεται από τις βασκικές λέξεις «Euskadi Ta Askatasuna» («Βάσκικη γη και Ελευθερία»). Το 1959 η ETA, κήρυξε ένοπλο αγώνα για την «ανεξαρτησία και το σοσιαλισμό για τις 7 επαρχίες της Χώρας των Βάσκων», ωστόσο σήμερα η δράση της οργάνωσης στη Χώρα των Βάσκων φαίνεται να πλησιάζει στο τέλος της. Επιμέλεια: Μικαέλα Κόλλια

Στην Ισπανία ένα από τα κεντρικότερα θέματα του δημόσιου διαλόγου είναι η ανεξαρτητοποίηση διάφορων περιοχών. Από τη Χώρα των Βάσκων, στην Γαλικία, την Καταλονία και το Νότο, κάθε περιοχή εκφράζει, εντονότερες ή ηπιότερες, τάσεις ανεξαρτητοποίησης από τη χώρα. Δεδομένου του γεγονότος ότι, κάθε μια από αυτές τις περιοχές έχει τη δική της διαφορετική ιστορία, παράδοση, γλώσσα, και οικονομική αυτονομία, σε κάποιους δε φαντάζει παράλογη η επιδίωξη για ανεξαρτητοποίηση. Στην Καταλονία το επόμενο διάστημα στοχεύουν να προχωρήσουν σε ένα ακόμη βήμα για τη δημιουργία ενός ανεξάρτητου κράτους μέσω της διεξαγωγής σχετικού δημοψηφίσματος. Παρά τις αντιδράσεις της Ισπανικής κυβέρνησης, η Καταλονία φαίνεται πως αποτελεί παράδειγμα για τις διεκδικήσεις και των υπόλοιπων περιοχών που διεκδικούν την αυτονομία τους. «Παρακολουθούμε την Καταλονία, θέλουμε να μάθουμε από αυτούς», δήλωσε στο Al Jazeera ο Txutxi Ariznaberetta, ένας από τους ηγέτες της κίνησης «Βασκική Ανεξαρτησία».

Στη Χώρα των Βάσκων, η αυτονομιστική οργάνωση ETA διεξάγει σχεδόν πέντε δεκαετίες ένοπλου αγώνα για την ανεξαρτησία. Ο αγώνας αποτελεί μια από τις τελευταίες ένοπλες συγκρούσεις στη Δυτική Ευρώπη, και μέσα στην καρδιά του βρίσκεται μία από τις αρχαιότερες γλώσσες της Δυτικής Ευρώπης.

Οι Βάσκοι έχουν καταφέρει να διατηρήσουν τα δικά τους χαρακτηριστικά και ταυτότητα, όπως το δικό τους πολιτισμό και γλώσσα διά μέσου των αιώνων. Σήμερα ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού μοιράζεται μια συλλογική συνείδηση και την επιθυμία να είναι αυτοδιοίκητο, είτε με περαιτέρω πολιτική αυτονομία ή με πλήρη ανεξαρτησία. Κατά τη διάρκεια των αιώνων, η Χώρα των Βάσκων έχει διατηρήσει διάφορα επίπεδα πολιτικής αυτο-διακυβέρνησης υπό τα διαφορετικά ισπανικά πολιτικά πλαίσια. Ως αποτέλεσμα, οι αυτονομιστές παλεύουν για την αυτοδιάθεση, ώστε να αναβιώσει ο πολιτισμός και η γλώσσα τους, η οποία ομιλείται από τουλάχιστον 1/3 του πληθυσμού της περιοχής τους.

Ύστερα από μισό αιώνα ένοπλης αντιπαράθεσης και 3 αποτυχημένες ειρηνευτικές διαδικασίες, η Βασκική Πατριωτική Αριστερά (Basque Abertzale Left) αποφάσισε την έναρξη μονομερούς διαδικασίας το 2009, με στόχο της επίτευξη μιας «διαρκούς και δίκαιης ειρήνης». Έτσι, η ΕΤΑ κήρυξε κατάπαυση του πυρός και στη συνέχεια ανακοίνωσε την οριστική διακοπή της ένοπλης δράσης της.

Η απόφαση αυτή υποστηρίχθηκε τόσο από τοπικούς όσο και από διεθνείς φορείς. Όπως πρόσθεσε ο Txutxi Ariznaberetta, «γιατί δεν έχουμε τις προϋποθέσεις για να διοργανώσουμε δημοψήφισμα στη Χώρα των Βάσκων; Λοιπόν, γιατί συνεχίζουμε να προσπαθούμε να ξεπεράσουμε την ένοπλη σύγκρουση».

Η σύγκρουση

Η σύγκρουση ξεκίνησε την εποχή της δικτατορίας του Φράνκο και συνεχίστηκε κατά τη διάρκεια της μετάβασης της Ισπανίας σε συνταγματική μοναρχία. Κατά τους τελευταίους μήνες, όμως, η ETA αποκήρυξε τον ένοπλο αγώνα, λαμβάνοντας νέα μέτρα που στοχεύουν στην έναρξη μιας ειρηνευτικής διαδικασίας. Εντούτοις, η κυβέρνηση της Ισπανίας εξακολουθεί να αρνείται να ξεκινήσει διάλογο μαζί της γιατί τη θεωρεί τρομοκρατική οργάνωση. Καθώς οι Βάσκοι αυτονομιστές συνεχίζουν τις εκκλήσεις ανεξαρτησίας, πολλοί πολιτικοί παράγοντες θεωρούν ότι η περιοχή αυτή δεν έχει ακόμη ξεπεράσει την αιματοβαμμένη ιστορία της.

Τον Απρίλιο του 1937, κατά τη διάρκεια του ισπανικού εμφυλίου πολέμου, ο Φράνκο κάλεσε τους συμμάχους του στη ναζιστική Γερμανία και τη φασιστική Ιταλία να βομβαρδίσουν τη βασκική πόλη της Γκουέρνικα. Ο ακριβής αριθμός των θυμάτων δεν είναι γνωστός, αλλά οι περισσότεροι αναλυτές αναφέρουν ότι εκατοντάδες σκοτώθηκαν από βομβαρδισμούς αέρος, με τους οποίους ο Φράνκο αποφάσισε να τιμωρήσει τους Βάσκους για την υποστήριξή τους σε δημοκρατικές απαιτήσεις. Δύο χρόνια αργότερα, ο Φράνκο έγινε δικτάτορας της Ισπανίας. Η τιμωρία του βασκικού λαού επρόκειτο να συνεχιστεί.

Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας, απαγορευόταν αυστηρά οι βασκικές πολιτικές ομάδες και οι εκφράσεις της βασκικής κουλτούρας, συμπεριλαμβανομένης της γλώσσας των Βάσκων. Ακόμα και ένα απλό «γεια» (kaixo) στα βασκικά θα μπορούσε να οδηγήσει κάποιον στη φυλακή.

Στη δεκαετία του 1950, μια ομάδα Βάσκων φοιτητών συγκρότησαν ένα κίνημα που ονομάζεται Euskadi Ta Askatasuna («Πατρίδα των Βάσκων και Ελευθερία») ή ΕΤΑ στη βασκική γλώσσα. Μέσα σε λίγα χρόνια άρχισαν να εξοπλίζουν τους εαυτούς τους με σκοπό να αντισταθούν στο Φράνκο.

Πρώην μέλος της ETA, ο Kάρλος Απεζτέγια περιγράφοντας, στο Al Jazeera, πώς ήταν να μεγαλώνει υπό το καθεστώς Φράνκο, σημειώνει ότι, «σαν παιδί έβλεπα τον πολιτισμό μας να απαγορεύεται και σκέφτηκα ότι δεν θα μπορούσα να το δεχθώ αυτό. Έγινα πιο πολιτικοποιημένος, και αποφασίσαμε με άλλους, που ένιωθαν το ίδιο, ότι έπρεπε να οργανωθούμε για να αλλάξουμε την κατάσταση».

Μετά το θάνατο του Φράνκο το 1975, ξεκίνησε η μετάβασή της Ισπανίας σε συνταγματική μοναρχία. Δεκαεπτά αυτόνομες κοινότητες δημιουργήθηκαν σε όλη τη χώρα, συμπεριλαμβανομένης της Καταλονίας και της Χώρας των Βάσκων. Η μετά Φράνκο περίοδος χαρακτηρίζεται από βαθιές διαιρέσεις στη βασκική κοινωνία, με πυρήνα το ζήτημα της ανάληψης των όπλων.

Η χρήση βίαιων μεθόδων δεν ήταν προνόμιο της ETA. Στη δεκαετία του 1980 εμφανίστηκαν παραστρατιωτικές ομάδες, συμπεριλαμβανομένης της «Αντιτρομοκρατικής Ομάδας Ελευθερίας», ή GAL, από την οποία σκοτώθηκαν 28 άτομα, συμπεριλαμβανομένων και μελών της ETA, Βάσκων αυτονομιστών και στρατιωτικών. Επίσης, η GAL, σε μια προσπάθεια να συγκεντρώσει πληροφορίες και να εκφοβίσει το αυτονομιστικό κίνημα, έχει προβεί σε δεκάδες απαγωγές και κρατήσεις. Αργότερα, σε μια έρευνα από το Ανώτατο Δικαστήριο της Ισπανίας αποκαλύφθηκε ότι οι υπάλληλοι του κυβερνώντος Σοσιαλιστικού Κόμματος είχαν εμπλακεί άμεσα στις εξωδικαστικές δραστηριότητες της ομάδας.

Αλλά καθώς οι μάχες συνεχίζονταν, πολλοί ξεκίνησαν να απαιτούν ένα τέλος στο αιματηρό κεφάλαιο της ιστορίας της Χώρας των Βάσκων.

Παλεύοντας για ειρήνη

Ύστερα από μια σειρά αποτυχημένων προσπαθειών κατάπαυσης του πυρός από την ΕΤΑ, οι πιθανότητες για ειρήνη άρχισαν να εντείνονται μετά τις εκλογές του 2004, όταν στην ηγεσία του Σοσιαλιστικού Κόμματος (PSOE) αναδείχθηκε ο Χοσέ Λουίς Θαπατέρο. Ο ίδιος υποσχέθηκε οικονομικές μεταρρυθμίσεις και απέσυρε τα ισπανικά στρατεύματα από τον αμερικανικό πόλεμο στο Ιράκ. Και το 2006, ο Θαπατέρο συγκλόνισε τη χώρα, όταν ο ίδιος δήλωσε στο κοινοβούλιο ότι η κυβέρνησή του θα αρχίσει ειρηνευτικές συνομιλίες με την ΕΤΑ.

Κλειδί στις προσπάθειες Θαπατέρο ήταν ο Jesus Eguiguren, επικεφαλής του PSOE στη Χώρα των Βάσκων. Ο Eguiguren διεξήγαγε μυστικές διαπραγματεύσεις με την ΕΤΑ από το 1980 επειδή, όπως είχε δηλώσει, το χειρότερο πράγμα που μπορεί να συμβεί σε μια κοινωνία είναι να σκοτωθούν οι άνθρωποί της. «Είμαι στην πολιτική εδώ και 30 χρόνια», σχολίασε ο Eguiguren στο Al Jazeera. «Τριάντα χρόνια με ένα σωματοφύλακα, αλλαγές σπιτιών και συνεχές κρύψιμο. Αλλά αν έπρεπε να το κάνω και πάλι, θα ήθελα να κάνω το ίδιο».

Ο Eguiguren, ο οποίος δεν έχει πλέον σωματοφύλακα, συμπάσχει με τα παράπονα των Βάσκων αυτονομιστών, που, όπως είπε, προέρχονται από την έλλειψη δικαιοσύνης για τις σχεδόν τέσσερις δεκαετίες της δικτατορίας του Φράνκο. «Μέχρι σήμερα, τα θύματα του Φράνκο δεν έχουν αναγνωριστεί στην Ισπανία», τόνισε. 

Το 2006 υπήρξε μια γενική αισιοδοξία ότι θα μπορούσε τελικά η ειρήνη στη Χώρα των Βάσκων να γίνει πραγματικότητα. Στη συνέχεια, στις 30 Δεκεμβρίου του ίδιου έτους, οι ισπανικές αρχές έλαβαν ένα τηλεφώνημα που προειδοποιούσε πως μια βόμβα επρόκειτο να εκραγεί στο γκαράζ του αεροδρομίου της Μαδρίτης. Το αεροδρόμιο εκκενώθηκε γρήγορα, εκτός από δύο μετανάστες από το Εκουαδόρ, μία εργάτρια και από έναν εργάτη οικοδομών που κοιμούνταν στα αυτοκίνητά τους περιμένοντας φίλους να φτάσουν εγκαίρως για το νέο έτος.

Ο βομβαρδισμός προκάλεσε οργή, συμπεριλαμβανομένων ορισμένων πρώην μελών της ETA. Απογοήτευση εξαπλώθηκε επίσης στις τάξεις της Αριστεράς. «Είναι άλλο πράγμα να σκοτώνεις στο γενικό πλαίσιο του Φράνκο και άλλο να σκοτώνεις εργάτες», δήλωσε ο Eguiguren. Μετά τη βομβιστική επίθεση σε τρένα το 2004, με 191 νεκρούς, η επίθεση στο αεροδρόμιο της Μαδρίτης προκάλεσε διαμαρτυρίες σε όλη την Ισπανία, ζητώντας από τον Θαπατέρο να ματαιώσει τις ειρηνευτικές συνομιλίες. Ο Θαπατέρο ενέτεινε τις προσπάθειες της αστυνομίας κατά της ETA και οι ειρηνευτικές συνομιλίες εγκαταλείφθηκαν.

Στη συνέχεια, το 2008, η οικονομική κρίση χτύπησε την Ισπανία και τα οικονομικά ζητήματα κυριάρχησαν στη δημόσια ατζέντα. Το PSOE έχασε το 2011 τις εκλογές και επέστρεψε στην εξουσία το συντηρητικό Λαϊκό Κόμμα (PP) μαζί με μια σκληροπυρηνική προσέγγιση για την αντιμετώπιση της ETA. Παρά την άρνηση της κυβέρνησης να διαπραγματευτεί, η ETA, με τα λίγα εναπομείναντα μέλη της, διώκεται έντονα από ισπανικές αρχές ενώ ο ένοπλος αγώνας της χάνει κάποια από τη δημοφιλία του. Έτσι, έγινε φανερό ότι ήταν καιρός να κάνουν κάποια αλλαγή.

Τον Οκτώβριο του 2011, η ETA κυκλοφόρησε ένα βίντεο στο οποίο τρία από τα μέλη της, φορώντας το σήμα κατατεθέν τους, τις λευκές μάσκες και τον μπερέ των Βάσκων, ανακοίνωσαν ότι η ομάδα παραιτούνταν από τον ένοπλο αγώνα, μια για πάντα. Στη συνέχεια, το Δεκέμβριο του 2013, μέλη της ETA στις ισπανικές και γαλλικές φυλακές, δήλωσαν ότι αναγνώρισαν το «πρόβλημα» που προκαλείται από τις δράσεις της ομάδας, καθώς και τη «νομιμότητα» της φυλάκισης τους.

Παράλληλα, τον Φεβρουάριο του τρέχοντος έτους, η ETA παρέδωσε μερικά από τα όπλα της μπροστά σε διεθνείς παρατηρητές, ως άλλο ένα σημάδι ότι είναι έτοιμοι για ειρήνη. Όπως παραδέχεται ο Αζπετίγια, η ομάδα είχε κάνει λάθη, αλλά ο ένοπλος αγώνας ήταν η μόνη επιλογή για τους αυτονομιστές ενάντια στο πρόσωπο της κυβερνητικής καταστολής, και ότι ήταν μια μορφή αγώνα που σε κάποιο σημείο ήταν έγκυρη.

Ο Αζπετίγια, που αποφυλακίστηκε το 2013 μετά από περισσότερα από 21 χρόνια στις ισπανικές φυλακές για τη συμμετοχή του στην ETA, παραδέχτηκε ότι ο ένοπλος αγώνας στη Χώρα των Βάσκων είναι κοντά στο τέλος, αλλά πρόσθεσε ότι η πολιτική μάχη έχει ακόμα μέλλον. «Εφ' όσον το δικαίωμα στην αυτοδιάθεση στη Χώρα των Βάσκων δεν αναγνωρίζεται, η σύγκρουση θα συνεχιστεί», υπογράμμισε.

Πολλοί, όπως ο Eguiguren, βλέπουν αισιόδοξα αυτή την αλλαγή. «Βλέπεις τον πόλεμο στο δρόμο; Η οριστική ειρήνη έχει γίνει. Τα προβλήματα σήμερα είναι αυτά των Βάσκων κρατουμένων, και τα θύματα. Όλα τα υπόλοιπα είναι πολιτική», δήλωσε στο Al Jazeera.

Νέα εποχή

Kαθώς η ένοπλη σύγκρουση πλησιάζει στο τέλος της τα τελευταία χρόνια, όλο και περισσότεροι ακτιβιστές της κοινωνίας των πολιτών εκφράζουν τις εκκλήσεις τους για συμφιλίωση μεταξύ των δύο πλευρών.

Έξω από το Δημαρχείο στο Μπιλμπάο, την πιο πυκνοκατοικημένη πόλη της Χώρας των Βάσκων, ο δικηγόρος ανθρωπίνων δικαιωμάτων Πολ Ρίος, επικεφαλής της Lokarri, μιας ΜΚΟ υπέρ της ειρήνης στη Χώρα των Βάσκων, δήλωσε ότι η βία ίσως βλάψει το στόχο για ανεξαρτησία. «Το παράδειγμα της Καταλονίας πρέπει να ενθαρρύνει όλους τους ανθρώπους που παλεύουν για την επίτευξη κυριαρχίας χωρίς βίαια μέσα», δήλωσε ο Ρίος.

Στο παρελθόν, η ETA είχε δηλώσει ότι πριν μιλήσει στην κυβέρνηση θα έπρεπε να ικανοποιηθούν ορισμένες απαιτήσεις, όπως η επέκταση της Χώρας των Βάσκων ως την περιφέρεια της Ναβάρας, και η πλήρης αμνηστία για τα φυλακισμένα και εξορισμένα μέλη της. Πολλοί παρατηρητές δήλωσαν ότι οι απαιτήσεις αυτές ήταν ανυπέρβλητες για την έναρξη διαλόγου. Έτσι, τα τελευταία χρόνια, η ΕΤΑ έχει μαλακώσει τη στάση της, αλλά ακόμη και τώρα, τόσο το PP όσο και το PSOE έχουν καταστήσει οποιοδήποτε διάλογο με την ΕΤΑ αδύνατο.

Σύμφωνα με τον Ρίος, το Λαϊκό Κόμμα και η κυβέρνηση της Ισπανίας θέλουν ειρήνη, αλλά θέλουν ειρήνη με ορισμένες προϋποθέσεις. Μια ειρήνη που μοιάζει πάρα πολύ σαν τη νίκη κάποιων και την ήττα κάποιων άλλων. Σημείωσε, ακόμα, ότι η Ισπανία έχει ανάγκη από μια ηγεσία, η οποία θα παραδεχτεί το κόστος της ειρηνευτικής διαδικασίας ως μια πραγματική ευκαιρία. «Και αυτό δεν συμβαίνει σήμερα», συμπλήρωσε απογοητευμένος.

Εν τω μεταξύ, μια πρόσφατη δημοσκόπηση που διενεργήθηκε από το Πανεπιστήμιο της Χώρας των Βάσκων έδωσε μια εικόνα για την άποψη της κοινωνίας σήμερα. Περίπου το ένα τρίτο είπε ότι θέλει ένα ανεξάρτητο κράτος των Βάσκων, αλλά περισσότεροι από τους μισούς είπαν ότι ήθελαν να συμμετέχουν στη διαδικασία της απόφασης. Έτσι, γίνεται σαφές ότι ένα δημοψήφισμα θα παρείχε σαφέστερη εικόνα της κοινής γνώμης για το ζήτημα των Βάσκων. Η δημοσκόπηση έδειξε, επίσης, ότι η συντριπτική πλειοψηφία στη Χώρα των Βάσκων είναι θετικά προσκείμενη στη λήξη των βίαιων συγκρούσεων, χωρίς να χρειάζεται να υπάρξουν νικητές και ηττημένοι.

Για τη Ρόσα Ροδέρο, της οποίας ο σύζυγος που ήταν αστυνομικός σκοτώθηκε από ένα μέλος ETA, ο αφοπλισμός της οργάνωσης είναι ένα σημαντικό βήμα προς τη διασφάλιση της ειρήνης στη χώρα των Βάσκων. Από την δολοφονία του συζύγου της έχει δραστηριοποιηθεί ενεργά υπέρ της συμφιλίωσης στη Χώρα των Βάσκων. Μάλιστα, το Νοέμβριο του 2013 αγκάλιασε δημοσίως ένα πρώην μέλος της ETA ως σημάδι καταδίκης των βίαιων συγκρούσεων.

«Πρέπει να υπάρξει συμφιλίωση, πρέπει να διεξαχθεί διάλογος. Έτσι θα φτάσουμε στην ειρήνη. Και θα φτάσουμε, πράγματι. Μερικές φορές βλέπουμε ο ένας τον άλλο στο δρόμο και δεν υπάρχει πλέον η αμηχανία υπήρχε κάποτε. Ζούμε όλοι μαζί», δήλωσε η Ροδέρο στο Al Jazeera. Όπως σημειώνεται, σε κάθε περίπτωση για να μπορέσει η βασκική κοινότητα να κερδίσει την ανεξαρτησία της θα πρέπει να υπάρξει μια εξομάλυνση των σχέσεων μεταξύ των κοινωνιών, που επί δεκαετίες ήταν αυτόπτες μάρτυρες της βίας.

Όπως ανέφερε σε συνέντευξή του στο Tvxs, o Jon Andoni Lekue, εκπρόσωπος της Πατριωτικής Αριστεράς και της κίνησης για την Ειρηνευτική Διαδικασία των Βάσκων, «εμείς προτείνουμε σθεναρά την δημιουργία μιας Επιτροπής για την Αλήθεια, που θα ασχοληθεί με όλη αυτή την τραγική πραγματικότητα και πιστεύουμε ότι το έργο της προς αυτή την κατεύθυνση θα πρέπει να ακολουθεί τις εξής αρχές: αναγνώριση, αποκατάσταση, και καμία επανάληψη οποιασδήποτε καταπάτησης από όλες τις πλευρές».

Από το tvxs.

Διαδήλωση για τη Γάζα στο Σύνταγμα

Σε νέα κινητοποίηση αλληλεγγύης προχωρούν κινήσεις και οργανώσεις στην Αθήνα δίνοντας ραντεβού σήμερα στις 7 το απόγευμα στο Σύνταγμα. Παράλληλα σε διεθνές επίπεδο, ετοιμάζεται νέα απόπειρα σπασίματος του αποκλεισμού της Γάζας.

φωτο Ορέστης ΣεφέρογλουΗ Συμμαχία του Στόλου της Ελευθερίας, με ανακοίνωσή της "καταδικάζει τις ισραηλινές επιθέσεις στη Γάζα, τον συνεχιζόμενο αποκλεισμό και τη Διεθνή συνενοχή και Προγραμματίζει νέο Στόλο της Ελευθερίας για να προσπαθήσει να σπάσει τον αποκλεισμό.

Η Διεθνής Συμμαχία του Στόλου της Ελευθερίας (στην οποία συμμετέχουν Πρωτοβουλίες με συμμετοχές από την Αγγλία, τη Γαλλία, τη Σουηδία, τη Νορβηγία, την Ισπανία, την Ιταλία, την Ελλάδα, την Τουρκία, τις ΗΠΑ, τον Καναδά και την Αυστραλία) καταδικάζει τη συνεχιζόμενη ισραηλινή στρατιωτική επίθεση σε άμαχους Παλαιστίνιους στη Γάζα, καταγγέλλει την αποτυχία της διεθνούς κοινότητας να σταματήσει την επίθεση και υπενθυμίζει την αντίθεσή της προς τον Ισραηλινό οικονομικό αποκλεισμό των Παλαιστινίων στη Γάζα, καθώς και τη συνεργασία άλλων κυβερνήσεων".

Στην ίδια ανακοίνωση αναφέρεται: "Σημειώνουμε ότι το αίτημα για την άρση του αποκλεισμού είναι ένα βασικό στοιχείο των συνομιλιών για τον τερματισμό της βίας, και ότι οι κυβερνήσεις που απορρίπτουν τον αποκλεισμό πρέπει να χρησιμοποιήσουν την επιρροή τους άμεσα, για να διασφαλιστεί ότι μια συμφωνία που θα καταλήξει σε ένα τέλος της βίας, θα πρέπει επίσης να καταλήξει στο τέλος τους αποκλεισμού".

Tέλος, αναφέρουν ότι: "Σας γνωστοποιούμε ότι προγραμματίζουμε έναν ακόμα στολίσκο στο εγγύς μέλλον, για να προσπαθήσουμε να σπάσουμε τον αποκλεισμό της Γάζας, με συμμετέχοντες από όλο τον κόσμο. Σας ανακοινώνουμε την πρόθεσή μας να σαλπάρουμε από τη Γάζα μεταφέροντας παλαιστινιακά προϊόντα, συνεχίζοντας το έργο της Κιβωτού της Γάζας.

Είμαστε μια ειρηνική πρωτοβουλία της κοινωνίας των πολιτών   που λειτουργεί με βάση την αλληλεγγύη στον   παλαιστινιακό λαό και ανεξάρτητα από οποιαδήποτε κυβέρνηση.

Σε αντίθεση με τις πρόσφατες αναφορές των μέσων ενημέρωσης,   εμείς δεν ζητήσαμε στρατιωτική συνοδεία, δεν έχουμε καμία πρόθεση να ζητήσουμε, και δεν πρόκειται να πλεύσουμε με στρατιωτική συνοδεία.

Το Μαβί Μαρμαρά - το πλοίο που στο Στόλο της Ελευθερίας το 2010,  έφερε το κύριο βάρος της επίθεσης του Ισραηλινού ναυτικού, κατά την οποία εννέα Τούρκοι πολίτες και ένας πολίτης των ΗΠΑ σκοτώθηκαν από το Ισραήλ - θα είναι σύντομα έτοιμο  να ενταχθεί στο στολίσκο με εκατοντάδες ακτιβιστές της ειρήνης από όλο τον κόσμο επί του σκάφους.

Περισσότερα νέα για τα σχέδιά μας θα είναι διαθέσιμα σε λίγες εβδομάδες. Εμείς προτρέπουμε τους υποστηρικτές μας σε όλο τον κόσμο να παρακολουθούν για τις ενημερώσεις μας και να είναι έτοιμοι να ενταχθούν και να κλιμακώσουν την εκστρατεία μας για να τελειώσει ο  ισραηλινός αποκλεισμός της Γάζας".

Η Συμμαχία του Στόλου της Ελευθερίας :

Ευρωπαϊκή Εκστρατεία για τον τερματισμό της πολιορκίας στην Γάζα
Διεθνής Επιτροπή για το Σπάσιμο της Πολιορκίας της Γάζας (ICBSG)
Στόλος της Ελευθερίας Ιταλία
Κιβωτός της Γάζας
IHH
Rumbo a Gaza Ισπανία
Πρωτοβουλία "Ένα Καράβι για τη Γάζα" Ελλάδα
Ένα Καράβι για τη Γάζα Νορβηγία
Ένα Καράβι για τη Γάζα Σουηδία

Συγκέντρωση διαμαρτυρίας για τη Γάζα, Πέμπτη 31 Ιουλίου, 7μμ,Σύνταγμα


Οι διοργανωτές επισημαίνουν: "Για τρίτη συνεχή εβδομάδα το κράτος των εγκληματιών του Ισραήλ βομβαρδίζει ανελέητα αμάχους στη Λωρίδα της Γάζας, προσπαθώντας μάταια να λυγίσει την παλαιστινιακή αντίσταση. Συνεχίζοντας τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, το ισραηλινό κράτος χτυπάει αδιακρίτως, ακόμα και τα σχολεία των Ηνωμένων Εθνών,  στα οποία έχουν καταφύγει πάνω από 150.000 εσωτερικά εκτοπισμένοι, αφαιρώντας τους και την ελάχιστη αίσθηση ασφάλειας, αλλά και  νοσοκομεία παίδων και βαριά ασθενών, ασθενοφόρα και ιατρικό προσωπικό. Ο αριθμός των νεκρών έχει ξεπεράσει τους 1000 -και αυξάνεται όσο συνεχίζεται η περισυλλογή των πτωμάτων μέσα από τα ερείπια - και οι τραυματίες ξεπερνούν τους 6.000.

 Η θαρραλέα και ακλόνητη αντίσταση που συναντούν οι ισραηλινοί στρατιώτες εμποδίζει την προέλαση του ισραηλινού στρατού. Αδυνατώντας να προκαλέσουν οποιαδήποτε σημαντική φθορά στις δυνάμεις και τις υποδομές της αντίστασης, το ισραηλινό πυροβολικό και πολεμικό ναυτικό και τα καθηλωμένα ισραηλινά τανκ, συνεχίζουν να προκαλούν τεράστιες καταστροφές σε νοσοκομεία και υποδομές κοινής ωφέλειας, αφήνοντας τη λωρίδα της Γάζας χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα και χωρίς νερό, δολοφονώντας άμαχο πληθυσμό, παιδιά και ηλικιωμένους".

Συνεχίζοντας, αναφέρουν: "Παράλληλα, συνεχίζονται οι βομβαρδισμοί της ισραηλινής αεροπορίας. Οι πιλότοι και τα αεροσκάφη που αρκετές φορές έχουν έρθει στην Ελλάδα για ασκήσεις τα τελευταία χρόνια, αυτές τις μέρες βομβαρδίζουν σπίτια και ξεκληρίζουν οικογένειες στη Γάζα. Ταυτόχρονα η Δυτική Όχθη συγκλονίζεται από τις μεγαλύτερες κινητοποιήσεις που έχουν γίνει από την εποχή της Δεύτερης Ιντιφάντα.

Η πλήρης στήριξη από ΗΠΑ και ΕΕ που δηλώνουν ότι υπερασπίζονται την «αυτοάμυνα» των σιωνιστών εναντίον «των τρομοκρατών της Χαμάς» ενθαρρύνει  τους εγκληματίες πολέμου του κράτους του Ισραήλ να συνεχίζουν τη σφαγή. Στο πλευρό τους τάσσονται καθεστώτα όπως αυτό της Αιγύπτου, που κρατάει το πέρασμα της Ράφα κλειστό συμβάλλοντας στην ενίσχυση του αποκλεισμού της Γάζας. Η ελληνική κυβέρνηση είναι συνυπεύθυνη έχοντας αναδείξει το κράτος τρομοκράτη σε «στρατηγικό εταίρο» και διατηρώντας άριστη συνεργασία με το κράτος τρομοκράτη σε όλα τα επίπεδα.

Όμως, οι λαοί,  από την Αθήνα και το Λονδίνο μέχρι το Παρίσι, τη Ν. Υόρκη και το Κάιρο, αισθάνονται διαφορετικά, στέκονται με αλληλεγγύη στους αγωνιζόμενους Παλαιστίνιους και ανταποκρίνονται στις εκκλήσεις τους να συνεχίσουν να αγωνίζονται μαζί τους με κάθε τρόπο.

Ενώνουμε τις φωνές μας με τους διαδηλωτές από όλο τον κόσμο  ενάντια στο κράτος δολοφόνο του Ισραήλ και απαιτούμε να δοθεί ένα τέλος στον παράνομο και ανήθικο αποκλεισμό της Γάζας διαφορετικά δεν είναι δυνατόν να  υπάρξει καμιά πιθανότητα για εκεχειρία και ειρήνη στην περιοχή.

Καλούμε αλληλέγγυους, συνδικάτα, συλλόγους και συλλογικότητες σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας την Πέμπτη 31 Ιουλίου στις 7μμ στην Πλατεία Συντάγματος και πορεία προς τα γραφεία της ΕΕ, για να διαδηλώσουμε την αντίθεση μας στη συνεχιζόμενη σφαγή στη Γάζα και να  απαιτήσουμε από την ελληνική κυβέρνηση να διακόψει κάθε σχέση με το σιωνιστικό απαρτχάιντ.

Καμιά συνεργασία με το ισραηλινό απαρτχάιντ και την ισραηλινή κατοχή. Λευτεριά στην Παλαιστίνη".




Μέχρις στιγμής συνυπογράφουν:

 Πρωτοβουλία Ένα Καράβι για τη Γάζα, Συμμαχία Σταματήστε τον Πόλεμο, Σύλλογος Ιντιφάντα, Δικτύωση Αλληλεγγύης στην Παλαιστινιακή Αντίσταση, Ένωση Παλαιστίνιων Εργαζόμενων, Σύλλογος Al Awda για το Δικαίωμα της Επιστροφής, Παλαιστινιακή Παροικία Ελλάδας, Γενική Ένωση Παλαιστίνιων Φοιτητών Ελλάδας, Γενική Ένωση Παλαιστινίων Εργατών Ελλάδας, Μουσουλμανική Ένωση Ελλάδας, Κίνηση Ενωμένοι Ενάντια στον Ρατσισμό και τη Φασιστική Απειλή (ΚΕΕΡΦΑ), Ένωση Μεταναστών Εργατών, Κίνηση Απελάστε τον Ρατσισμό, Πακιστανική Κοινότητα Ελλάδας, Αιγυπτιακή Κοινότητα Ελλάδας, Κοινότητα Σενεγαλέζων, Eπιτροπή αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό λαό (Πρέβεζα)

Από Enet.gr

ΟΥΣΤ ΑΠΟ 'ΔΩ.....

ΤΗΝ ΕΙΔΕ ΠΟΥΛΙ ΑΥΤΟΣ

Έρχεται η ζώνη που ξυπνά τον οδηγό

Ζώνη αυτοκινήτου με αισθητήρες, η οποία αντιλαμβάνεται πότε ο οδηγός είναι στα πρόθυρα του ύπνου και εκπέμπει ηχητικό σήμα για να τον ξυπνήσει, δημιούργησαν ισπανοί ερευνητές. Οι ειδικοί ηλεκτρονικοί αισθητήρες καταγράφουν τους ρυθμούς της αναπνοής και των χτύπων της καρδιάς και όταν αυτοί πέφτουν πολύ, η ζώνη χτυπά δυνατά.

Οι ερευνητές του Εμβιομηχανικού Ινστιτούτου της Βαλένθια, με επικεφαλής τον Χοσέ Σόλαθ, σύμφωνα με τις βρετανικές «Ντέιλι Μέιλ» και «Τέλεγκραφ», δήλωσαν ότι το σύστημα παρακολούθησης - αφύπνισης με την ονομασία HARKEN μπορεί να σώσει τη ζωή του οδηγού, αν είναι κουρασμένος ή μεθυσμένος.

 

Το σύστημα βασίζεται σε "έξυπνα" υφάσματα που έχουν ενσωματωμένους τους ηλεκτρονικούς αισθητήρες και τα οποία τοποθετούνται τόσο στη ζώνη, όσο και στο κάλυμμα της θέσης του οδηγού. Αυτά τα υλικά είναι κατασκευασμένα από ίνες και νήματα με ηλεκτρικές ιδιότητες και αναμιγνύονται με τα συνήθη υλικά από τα οποία φτιάχνονται οι ζώνες και τα καθίσματα.

 

Προς το παρόν, το νέο σύστημα έχει δοκιμαστεί με επιτυχία σε κλειστές πίστες αγώνων, ενώ σύντομα θα ακολουθήσουν δοκιμές σε πραγματικές συνθήκες στους ισπανικούς δρόμους. Εκτός από τον προειδοποιητικό ήχο, μια πιο βελτιωμένη εκδοχή θα επιτρέπει στο σύστημα να αναλαμβάνει τον έλεγχο του οχήματος και να το οδηγεί στην άκρη του δρόμου.

 

Η κόπωση του οδηγού ευθύνεται για το 20% έως 35% των σοβαρών τροχαίων. Σε πάνω από 6.000 υπολογίζονται οι θάνατοι στην Ευρώπη κάθε χρόνο εξαιτίας της κόπωσης.

 

(Πηγή:ΑΜΠΕ)

Λωρίδα θανάτου η ΓΑΖΑ

Κατεστραμμένα κτήρια και ισοπεδωμένα οικοδομικά τετράγωνα συνθέτουν την εικόνα εμπόλεμης ζώνης στη Λωρίδα της Γάζας, καθώς το Τελ Αβίβ εντείνει τις στρατιωτικές επιχειρήσεις για να στριμώξει ακόμα περισσότερο ηγετικά στελέχη της Χαμάς, αδιαφορώντας πλήρως για τις τρομακτικές επιπτώσεις στον τοπικό πληθυσμό.

Σχολεία, παιδικές χαρές και νοσοκομεία βρίσκονται στο στόχαστρο των ραντάρ που χρησιμοποιούν τα ισραηλινά αεροσκάφη. Το Ισραήλ φαίνεται αποφασισμένο να φτάσει την κατάσταση στα άκρα, κλείνοντας προκλητικά την πόρτα στοΣυμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ και την πρόσφατη απόφασή του για άμεση και άνευ όρων κατάπαυση του πυρός. Πλέον ούτε οι άμαχοι, που χρησιμοποιούνται ως «ανθρώπινες ασπίδες» από στελέχη της Χαμάς, δεν αρκούν για να περιορίσουν τη μανία της ισραηλινής πολεμικής μηχανής, η οποία σαρώνει τα πάντα στο πέρασμά της.

Η πόλη της Γάζας παραμένει χωρίς ρεύμα, βυθισμένη στον φόβο και το σκοτάδι, καθώς πύραυλοι κατέστρεψαν τον μοναδικό σταθμό παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας. Περίπου 150.000 παιδιά βρίσκονται αντιμέτωπα με τη φρίκη του πολέμου, ενώ τεράστιες είναι οι ελλείψεις σε βασικά αγαθά και φάρμακα. Κι όλα αυτά, ενώ κυριαρχεί η ανησυχία μετά την κίνηση του θρησκευτικού ηγέτη του Ιράν να ζητήσει τον εξοπλισμό των Παλαιστινίων.

Βομβαρδισμοί δίχως τέλος

Εν τω μεταξύ τους σφοδρότερους βομβαρδισμούς έζησαν την περασμένη νύχτα οι Παλαιστίνιοι στη Γάζα, καθώς πραγματοποιήθηκαν 60 αεροπορικές επιδρομές.

Ανάμεσα στις κτηριακές εγκαταστάσεις που επλήγησαν ήταν και το εργοστάσιο παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας. Παρά τις επανειλημμένες εκκλήσεις για κατάπαυση του πυρός, ο ισραηλινός στρατός συνέχισε καθ' όλη τη διάρκεια της νύχτας της Δευτέρας προς Τρίτη (29/7) να σφυροκοπά τη Λωρίδα της Γάζας με πυρά από ξηρά, αέρα και θάλασσα. Ήταν οι πιο μαζικοί βομβαρδισμοί από τότε που ξεκίνησαν οι ισραηλινές επιχειρήσεις στις 8 Ιουλίου. 

ίχε προηγηθεί τηλεοπτική παρέμβαση του πρωθυπουργού Νετανιάχου, ο οποίος ζήτησε από τον λαό του να προετοιμαστεί για μια παρατεταμένη στρατιωτική εκστρατεία στη Λωρίδα της Γάζας.

Στόχος και το σπίτι του Χανίγια

Ανάμεσα στους στόχους ήταν και η κατοικία του Ισμαήλ Χανίγια, πρώην πρωθυπουργού της Γάζας.

Το σπίτι του Ισμαήλ Χανίγια στο φως της ημέρας

Εκτός από τις υλικές ζημιές δεν υπήρξαν θύματα. Ο γιος του διαβεβαίωσε ότι την ώρα των βομβαρδισμών το σπίτι ήταν άδειο. Η πληροφορία επιβεβαιώθηκε και από τον τηλεοπτικό σταθμό της Χαμάς Αλ Ακσά, που και αυτός έγινε στόχος βομβαρδισμών, όπως μετέδωσαν οι ανταποκριτές του CNN. Παράλληλα, ο ραδιοφωνικός σταθμός Αλ Ακσά καταστράφηκε ολοσχερώς. Ο αριθμός των νεκρών στο βόρειο και στο νότιο τμήμα της Λωρίδας της Γάζας ανήλθε από τα μεσάνυχτα μέχρι το πρωί στους 17, ενώ άλλοι 50 τραυματίστηκαν, ανέφεραν αυτόπτες μάρτυρες και τραυματιοφορείς. Μόνο στην πόλη Ράφα, έχασαν τη ζωή τους 7 μέλη της ίδιας οικογένειας.

Ξεπερνούν τους 1.100 οι νεκροί

Στο Ισραήλ, για πρώτη φορά από την περασμένη Παρασκευή ήχησαν και πάλι οι σειρήνες στην ευρύτερη περιοχή του Τελ Αβίβ.

Καπνός πάνω από το λιμάνι της Γάζας μετά από σειρά βομβαρδισμών

Τα ισραηλινά ΜΜΕ μετέδωσαν ότι ακούστηκαν πολλές εκρήξεις, αλλά δεν υπάρχουν πληροφορίες για θύματα ή ζημιές. 

Σειρήνες ακούστηκαν και σε άλλες ισραηλινές πόλεις. Ο στρατός ανακοίνωσε το πρωί τον θάνατο άλλων 5 Ισραηλινών στρατιωτών σε ανταλλαγή πυρών με μαχητές της Χαμάς που πέρασαν προς το Ισραήλ μέσω σηράγγων. Ο συνολικός αριθμός των νεκρών στρατιωτών έφτασε πλέον στους 53, ενώ οι Παλαιστίνιοι θρηνούν περισσότερους από 1.100 νεκρούς, στην πλειοψηφία τους άμαχοι.

«Λυσσασμένο σκυλί»

Ηγέτες πολλών δυτικών χωρών ζήτησαν άμεση και χωρίς όρους κατάπαυση του πυρός για ανθρωπιστικούς λόγους, ενώ η Καγκελάριος Μέρκελ, ο Αμερικανός πρόεδρος Ομπάμα, ο Γάλλος ομόλογός του Ολάντ και ο Ιταλός πρωθυπουργός Ρέντσι σε τηλεφωνική διάσκεψη εξέφρασαν την ανησυχία τους για τον κίνδυνο μεγαλύτερης κλιμάκωσης των βομβαρδισμών. 

Ξεπερνούν τους 1100 οι νεκροί στη Γάζα. Οι περισσότεροι είναι άμαχοι

Από τη μεριά του ο θρησκευτικός ηγέτης του Ιράν Αγιατολάχ Αλί Χαμενεΐ, σε τηλεοπτικό του μήνυμα με αφορμή το τέλος του Ραμαζανιού, που μεταδόθηκε ζωντανά, καταφέρθηκε κατά του Ισραήλ.

«Ένα λυσσασμένο σκυλί, ένας άγριος λύκος χτυπά αθώους και παιδιά (…) Αυτό που κάνουν οι επικεφαλής του σιωνιστικού καθεστώτος είναι γενοκτονία, είναι μια ιστορικών διαστάσεων καταστροφή» είπε, ενώ τόνισε επίσης ότι «ο ισλαμικός κόσμος θα πρέπει να εξοπλίσει τους Παλαιστινίους». 

Σήμερα αντιπροσωπεία με υψηλόβαθους Παλαιστίνιους, μεταξύ αυτών και στελέχη της Χαμάς, μεταβαίνουν στο Κάιρο για να συζητήσουν αιγυπτιακό σχέδιο εκεχειρίας.

Πηγές: AFR, DPA, REUTERS, RT

Τοστιέρα βγάζει… selfies στο ψωμί!

Η μανία των selfies έχει κατακυριεύσει τον πλανήτη και όλοι αναρτούν διαρκώς selfies με τον εαυτό τους να ποζάρει με χάρη σε διάφορα σημεία και στάσεις! Σε αυτόν το δρόμο λοιπόν της ανάγκης για αυτοπροβολή και ενημέρωση των διαδικτυακών φίλων για τα κατορθώματά μας μια αμερικανική εταιρεία πηγαίνει τις selfies ένα βήμα παραπέρα, ικανοποιώντας τον εγωκεντρισμό και του πλέον απαιτητικού αυτό-παπαράτσι! Τι σημαίνει αυτό;

Η δημιουργία μιας τοστιέρας-φρυγανιέρας που έχει την ικανότητα να αποτυπώνει στο ψωμί τη φωτογραφία του χρήστη είναι γεγονός. Λίγο πριν αλείψεις λοιπόν το ψωμί σου με μαρμελάδα και βούτυρο μπορείς να δεις τη selfie σου πάνω στην ψίχα και να αισθανθείς ακόμα μεγαλύτερη ικανοποίησης, πέραν της γεύσης του πρωινού σου γεύματος. Η συσκευή κοστίζει μόλις 75 δολάρια και είναι έτοιμη προς χρήση και τέρψιν των οφθαλμών!

Από το perierga.gr

Αποκάλυψη: Η κυβέρνηση των ΗΠΑ ήθελε να φτιάξει στρατιωτική βάση στο φεγγάρι

Πάνω από 50 χρόνια πριν, προτού ο άνθρωπος πατήσει ακόμα το πόδι του στη σελήνη, η τότε κυβέρνηση των ΗΠΑ συνέλαβε ένα μυστικό σχέδιο για στρατικοποίηση του φεγγαριού, τον καιρό που ξεσπούσε ο ψυχρός πόλεμος ανάμεσα στις τότε μεγάλες δυνάμεις του πλανήτη μας. Σενάριο που υπό άλλες συνθήκες θα έμοιαζε κείμενο για ταινία επιστημονικής φαντασίας και θα έκανε τους οπαδούς των θεωριών συνωμοσίας να πηδήξουν από τη χαρά τους.

Και όμως, το " Project Horizon" υπήρξε και έρχεται τώρα στο φως της δημοσιότητας από το The National Security Archive των ΗΠΑ.

Το Αρχείο Εθνικής Ασφαλείας της χώρα, επιβεβαιώνει όσα μέχρι τώρα φάνταζαν εικασίες και ψυχροπολεμικοί μύθοι. Ο στρατός των ΗΠΑ λοιπόν, το μακρινό 1959 πρότεινε να δημιουργηθεί μια στρατιωτική βάση στο φεγγάρι για την ασφάλεια των Ηνωμένων Πολιτειών αλλά και για καλύτερη παρακολούθηση των αντιπάλων.

 

Σε συνεργασία με τη NASA, οι υπεύθυνοι του προγράμματος αποφάσισαν πως θα έπρεπε να δημιουργήσουν μια βάση εκτόξευσης πυραύλων και σαν καταλληλότερο σημείο επιλέχθηκε το νησί τον Χριστουγέννων στον Ειρηνικό Ωκεανό.

Η λογική ήταν ότι οι εκτοξεύσεις θα έπρεπε να ξεκινούν από σημείο που θα ήταν όσο πιο κοντά γίνεται στον ισημερινό, λόγω της  περιστροφής της Γης.

Το Ακρωτήριο Κανάβεραλ αποκλείστηκε λόγω μυστικότητας, μιας και ήταν ήδη γνωστό και χαρτογραφημένο από την ΕΣΣΔ.

 

Το "Horizon" λοιπόν προτάθηκε πολύ πριν τα προγράμματα "Απόλλων", αλλά τελικά έμεινε μόνο στα χαρτιά. Η μελέτη κοινοποιήθηκε με επιστολή στης 20 Μαρτίου 1959 από το τμήμα στρατού στον προϊστάμενο υλικού πολέμου και στη συνέχεια στη γενική, Χαρτογραφική Υπηρεσία Στρατού.

Το προσχέδιο ανέλυε ότι η δημιουργία ενός επανδρωμένου φυλακίου σε σεληνιακό περιβάλλον θα αναδείκνυε της Ηνωμένες Πολιτείες σαν ηγέτιδα δύναμη στο διάστημα, καθώς επίσης, θα παρείχε τη βάση για περαιτέρω εξερευνήσεις σχετικά με την σεληνιακή επιφάνεια, καθώς και δυνατότητες για την υποστήριξη άλλων αποστόλων.

 

Επίσης, θα έδινε τη δυνατότητα παρακολούθησης και ελέγχου του χώρου, την επέκταση και βελτίωση των επικοινωνιών, την παροχή ενός βασικού εργαστηριακού περιβάλλοντος και την υποστήριξη μελετών για τη διαστημική έρευνα και την ανάπτυξη.

Και φυσικά, μέσω δορυφόρων, θα διευκόλυνε ως προς την παρακολούθηση των επί Γης συνομιλιών. Η βάση θα ήταν αρκετά μεγάλη έτσι ώστε να περιλαμβάνει επαρκή εξοπλισμό για 10 με 20 άντρες σαν ελάχιστο αριθμό.

Επίσης, θα έπρεπε να ήταν σχεδιασμένη για επέκταση των εγκαταστάσεων ενώ θα ήταν αυτάρκης για όσο το δυνατόν μεγαλύτερο διάστημα χωρίς εξωτερική υποστήριξη.

Διαβάστε εδώ όλη τη μελέτη

Ανάμεσα στα μεγαλόπνοα και κρυφά σχέδια, ήταν μάλιστα και η κατασκευή ενός μικρού πυρηνικού αντιδραστήρα στην επιφάνεια της σελήνης, σε βάθος χρόνου. Οι επιστήμονες της NASA ήλπιζαν πως παρότι δεν είχαν την πλήρη τεχνογνωσία, θα μπορούσαν να κάνουν μια καλή αρχή με το πρώτο χτίσιμο της βάσης και σταδιακά όσο θα εξέλισσαν τις μελέτες τους, θα την εξόπλιζαν και ακόμα αρτιότερα.

Μεταξύ άλλων, εντύπωση προκαλεί πως η NASA είχε σχεδιάσει διαστημικά παπούτσια για τους "αστροστρατιώτες" της που μοιάζουν με "ice skates". Ιδέα που δεν προχώρησε και δεν υιοθετήθηκε φυσικά στα προγράμματα "Απόλλων".

Η επίσημη εκδοχή για τη μη υλοποίηση του προγράμματος, ήταν οικονομικοί λόγοι. Παρόλα αυτά, οι Αμερικανοί κατάφεραν λίγα χρόνια μετά να στείλουν τον πρώτο άνθρωπο στο φεγγάρι.

Και εγένετο, Asteroid Redirect Mission

Τα σχέδια της NASA πάντως, εμπλουτίζονται και ανανεώνονται στο πέρασμα του χρόνου, με το τελευταίο να ανακοινώνεται μόλις πριν από μια εβδομάδα.

Σύμφωνα με το νέο σχέδιο, από το το 2019 η Σελήνη θα πάψει να περιστρέφεται "μόνη" της γύρω από τον πλανήτη μας, αφού θα αποκτήσει για "περέα" έναν αστεροειδή, ο οποίος θα γίνει ουσιαστικά ο πρώτος δορυφόρος της.

Όπως δημοσιεύει η "Καθημερινή", με αυτόν τον τρόπο ο διαστημικός βράχος θα ακολουθεί το φεγγάρι στην κίνησή του, διαγράφοντας κυκλική τροχιά γύρω από αυτό, ώστε λίγα χρόνια αργότερα να μπορέσουν να τον επισκεφθούν αστροναύτες από τη Γη για να τον μελετήσουν.

Το παραπάνω σχέδιο ανήκει στην αμερικανική διαστημική υπηρεσία, η οποία για να το κάνει πραγματικότητα προετοιμάζει εδώ και μερικά χρόνια την αποστολή Asteroid Redirect Mission (ARM). Στόχος της αποστολής, που αναμένεται να κοστίσει 2,6 δισ. δολάρια, θα είναι να "παγιδεύσει" με ένα ρομποτικό διαστημόπλοιο έναν αστεροειδή που περνά από κοντινή απόσταση από τη Γη και να τον μεταφέρει στη "γειτονιά" της Σελήνης, όπου θα παραμείνει μόνιμα περιμένοντας τους αστροναύτες.

Η μεταφορά του βράχου θα γίνει μόλις σε πέντε χρόνια από σήμερα και η επίσκεψη των αστροναυτών την αμέσως επόμενη δεκαετία.

Όσον αφορά το ουράνιο σώμα που θα καταλήξει στη Σελήνη, η ΝΑΣΑ έχει δύο εναλλακτικές δυνατότητες – αφού μπορεί είτε να "αιχμαλωτίσει" έναν ολόκληρο μικρό αστεροειδή είτε να αφαιρέσει ένα τμήμα από κάποιον μεγαλύτερο βράχο.

Η αμερικανική υπηρεσία αναμένεται να αποφασίσει στα τέλη του 2014 ποια από τις δύο λύσεις είναι καλύτερη, προσαρμόζοντας στη συνέχεια τις υπόλοιπες παραμέτρους της αποστολής στην επιλογή που θα κάνει. Πάντως, και στα δύο σενάρια, ο βράχος δεν θα μπορεί να ξεπερνά σε διάμετρο τα 10 μέτρα.

Στην περίπτωση που αποφασίσει να μεταφέρει έναν ολόκληρο αστεροειδή, τότε το ρομποτικό σκάφος θα κλείσει τον βράχο σε ένα φουσκωτό σάκο και, χρησιμοποιώντας τον κινητήρα του που θα λειτουργεί με ηλιακή ενέργεια, θα τον οδηγήσει στη συνέχεια σε μια σταθερή τροχιά γύρω από τη Σελήνη.

Η NASA έχει εντοπίσει ήδη επτά ουράνια σώματα που δείχνουν να είναι κατάλληλα για κάτι τέτοιο. Προς το παρόν, ο πιο πιθανός υποψήφιος είναι ο αστεροειδής 2011 MD, ο οποίος, με βάση τις μετρήσεις του διαστημικού τηλεσκοπίου Spitzer, έχει διάμετρο μόλις 6 μέτρα. Οι ίδιες μετρήσεις δείχνουν ότι θα είναι σχετικά εύκολο να αλλάξει η πορεία του 2011 MD, επειδή η πυκνότητά του είναι πολύ μικρή, σχεδόν όση και του νερού.

Από τη στιγμή που ο βράχος "εγκατασταθεί" στο φεγγάρι, η αποστολή των αστροναυτών θα γίνει με το διαστημόπλοιο "Orion", το οποίο βρίσκεται στα τελικά στάδια της κατασκευής του και στα τέλη της χρονιάς αναμένεται να ξεκινήσει τις πρώτες δοκιμαστικές εκτοξεύσεις. Με το Orion, οι αστροναύτες θα χρειαστούν περίπου 25 ημέρες για να φτάσουν στο σημείο, να πάρουν δείγματα πετρωμάτων και να επιστρέψουν στη Γη. Δείγματα που θα επιτρέψουν στους επιστήμονες να αποκτήσουν ακόμη καλύτερη εικόνα για τα πρώτα στάδια σχηματισμού του ηλιακού μας συστήματος.

Οπως αναφέρει χαρακτηριστικά ο Τζον Γκράνσφελντ, αναπληρωτής διευθυντής του τμήματος σχεδίασης αποστολών της ΝΑΣΑ: "Μελετώντας ένα τέτοιο "υπόλειμμα", θα εμπλουτίσουμε τις γνώσεις μας για τον κόσμο μας και το διαστημικό "περιβάλλον" στο οποίο βρισκόμαστε".

Μένει να δούμε αν αυτή τη φορά, η NASA μπορέσει να στείλει "κατοίκους" στη Σελήνη.

(Με πληροφορίες από: Gizmodo, Καθημερινή και news247)

Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος

Η μεγαλύτερη και πιο πολύνεκρη πολεμική αναμέτρηση που γνώρισε ο κόσμος μέχρι τις αρχές του 20ου αιώνα. Ξεκίνησε στις 28 Ιουλίου 1914, όταν η Αυστροουγγαρία κήρυξε τον πόλεμο κατά της Σερβίας και τελείωσε με την ταπεινωτική ήττα της Γερμανίας και των συμμάχων της στις 11 Νοεμβρίου 1918. Ονομάστηκε Α' Παγκόσμιος Πόλεμος ή Μεγάλος Πόλεμος, επειδή εξαπλώθηκε πέρα από τα σύνορα της Ευρώπης και αναμίχθηκαν σ’ αυτόν όλες οι μεγάλες δυνάμεις της εποχής.

Τα αίτια, που οδήγησαν στην έκρηξη του Α' Παγκοσμίου Πολέμου θα πρέπει να αναζητηθούν στις οικονομικές συνθήκες της εποχής και στις επεκτατικές βλέψεις των διαφόρων κρατών, που αύξησαν τον μεταξύ τους ανταγωνισμό. Ειδικότερα, η οικονομική ανάπτυξη της Γερμανίας, που προήλθε από τη ραγδαία εκβιομηχάνισή της, οδήγησε στην όξυνση του ανταγωνισμού της με την Αγγλία για την κυριαρχία στις μεγάλες αγορές του κόσμου. Ταυτόχρονα, η γαλλική πολιτική της «ρεβάνς», δηλαδή η επιθυμία της Γαλλίας να αποκαταστήσει το γόητρό της και να ανακτήσει την Αλσατία και τη Λορένη (που είχε χάσει στο Γαλλογερμανικό πόλεμο του 1870 - 1871), είχε δημιουργήσει ένταση στις σχέσεις της με τη Γερμανία.

Την ίδια εποχή, η Αυστροουγγαρία βρισκόταν σε ανταγωνισμό με τη Ρωσία σχετικά με την κυριαρχία στα Βαλκάνια. Τα νέα εθνικά βαλκανικά κράτη, που είχαν δημιουργηθεί μετά την παρακμή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, κρατούσαν ευνοϊκή στάση απέναντι στις διεκδικήσεις των εθνικών μειονοτήτων της Αυστροουγγαρίας και απειλούσαν την ενότητά της. Έτσι, η Αυστροουγγαρία επιθυμούσε να διατηρηθεί το στάτους - κβο των Βαλκανίων. Η Ρωσία, από την άλλη πλευρά, επιθυμούσε να βρει διέξοδο στη Μεσόγειο, υποστήριζε την κίνηση του πανσλαβισμού και θεωρούσε τον εαυτό της φυσικό προστάτη των ορθόδοξων λαών των Βαλκανίων, πράγματα που έβρισκαν αντίθετες τη Γερμανία και την Αυστροουγγαρία.

Τη σπίθα του πολέμου άναψε η δολοφονία του διαδόχου του θρόνου της Αυστροουγγαρίας Φραγκίσκου Φερδινάνδου και της συζύγου του Σοφίας από τον νεαρό σερβοβόσνιο εθνικιστή Γκαβρίλο Πρίντσιπ στο Σαράγεβο της Βοσνίας στις 28 Ιουνίου 1914. Για τη δολοφονία οι Αυστριακοί θεώρησαν υπεύθυνη την κυβέρνηση της Σερβίας και της κήρυξαν τον πόλεμο στις 28 Ιουλίου 1914.

Την 1η Αυγούστου η Γερμανία κηρύσσει τον πόλεμο κατά της Ρωσίας και δύο ημέρες αργότερα κατά της Γαλλίας. Στις 4 Αυγούστου η Αγγλία και στις 23 Αυγούστου η Ιαπωνία κηρύσσουν με τη σειρά τους τον πόλεμο κατά της Γερμανίας, όταν αυτή εισβάλει στο Βέλγιο (4 Αυγούστου).

Με το μέρος της Γερμανίας και της Αυστρίας τάχθηκαν η Οθωμανική Αυτοκρατορία και η Βουλγαρία, που αποτέλεσαν τις λεγόμενες «Κεντρικές Δυνάμεις». Από την άλλη πλευρά, με τους Αγγλογάλλους και τους Ρώσους συντάχθηκαν η Σερβία, το Μαυροβούνιο, το Βέλγιο, η Ιαπωνία, η Ιταλία, η Πορτογαλία, η Ρουμανία, η Ελλάδα (από το 1916 η «κυβέρνηση της Θεσσαλονίκης» και από το 1917 το ενωμένο ελληνικό κράτος), η Κίνα και οι Ηνωμένες Πολιτείες (από το 1917). Όλες μαζί οι δυνάμεις αυτές συγκρότησαν τον συνασπισμό, γνωστό ως «Αντάντ» (Entente=Συνεννόηση στα γαλλικά).

Στην αρχή του πολέμου, οι πιο μεγάλες μάχες έγιναν στη Γαλλία και το Βέλγιο («Δυτικό Μέτωπο»). Οι Γερμανοί κυρίευσαν μεγάλο τμήμα των χωρών αυτών και απείλησαν το Παρίσι. Οι Γάλλοι κατόρθωσαν να οργανώσουν την άμυνά τους σ’ ένα μέτωπο 750 χλμ. από τη Βόρεια Θάλασσα ως το βορειοδυτικό άκρο της Ελβετίας, όπου έγινε ένας φοβερός πόλεμος χαρακωμάτων, που κράτησε έως το 1918.

Την περίοδο που οι Γερμανοί πολιορκούσαν το Παρίσι, τους επιτέθηκαν οι Ρώσοι και κυρίευσαν σημαντικά εδάφη της Ανατολικής Πρωσίας («Ανατολικό Μέτωπο»). Ο αρχιστράτηγος του γερμανικού στρατού φον Μόλτκε διόρισε διοικητή του στρατού της Ανατολικής Πρωσίας τον γηραιό στρατηγό Χίντεμπουργκ, ο οποίος κατόρθωσε να απωθήσει τους Ρώσους, νικώντας τους στις μάχες του Τάνεμπεργκ (26-31 Αυγούστου 1914) και των Μαζουριανών Λιμνών (9-14 Σεπτεμβρίου).

Οι Ρώσοι με νέες δυνάμεις οργάνωσαν την άμυνα τους στη γραμμή από την Ανατολική Πρωσία ως τα Καρπάθια (900 χλμ.) και ο πόλεμος αυτός έγινε αγώνας χαρακωμάτων. Τον Μάιο του 1915 οι Ρώσοι αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν, αφού έχασαν πολύ στρατό.

Τον Οκτώβριο του 1915, η «Αντάντ» κήρυξε τον πόλεμο κατά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, προσπαθώντας να βοηθήσει τους Ρώσους. Ο συμμαχικός στόλος με βάση τη Λήμνο επιχείρησε να περάσει τα στενά των Δαρδανελλίων, αλλά δεν το κατόρθωσε, γιατί οι Τούρκοι τους απώθησαν. Απόπειρα να εισχωρήσουν από την ξηρά με απόβαση στη χερσόνησο της Καλλίπολης, επίσης, απέτυχε. Οι Σύμμαχοι αναζητούσαν βάση για το στόλο και το στρατό τους στο Αιγαίο και χωρίς την άδεια της Ελλάδας, που τηρούσε ουδετερότητα, αποβιβάστηκαν στη Θεσσαλονίκη (2 Οκτωβρίου 1915). Οι Γερμανοί και οι Βούλγαροι κατέλαβαν τη Σερβία κι έτσι δημιουργήθηκε το «Βαλκανικό Μέτωπο».

Η παρουσία των συμμαχικών στρατευμάτων της «Αντάντ» στη Θεσσαλονίκη προκάλεσε αναστάτωση στην Ελλάδα, γιατί άλλα κόμματα είχαν φιλικές διαθέσεις προς τους συμμάχους και άλλα ήταν αντίθετα. Όταν οι Βούλγαροι κατέλαβαν τη Σερβία, ο ελληνικός στρατός δεν έσπευσε να βοηθήσει τους παλιούς του συμμάχους Σέρβους. Αυτό εξερέθισε τους Συμμάχους, που έριξαν την ευθύνη στο φιλογερμανό βασιλιά Κωνσταντίνο. Την άνοιξη του 1916 οι Βούλγαροι κατέλαβαν την Ανατολική Μακεδονία κι έκαναν φοβερές σφαγές σε βάρος των Ελλήνων.

Ο Ελευθέριος Βενιζέλος τότε έκαμε το χωριστικό κίνημα (κίνημα «Εθνικής Αμύνης»). Πήγε στη Θεσσαλονίκη και σχημάτισε φιλική κυβέρνηση προς την «Αντάντ» (26 Αυγούστου 1916). Η Ελλάδα χωρίστηκε στα δυο: Το «κράτος των Αθηνών» υπό τον βασιλιά Κωνσταντίνο υποστήριζε την ουδετερότητα και το «κράτος της Θεσσαλονίκης» υπό τον Ελευθέριο Βενιζέλο την έξοδο στον πόλεμο στο πλευρό της «Αντάντ». Τη λύση έδωσαν οι Γάλλοι, δια του γερουσιαστή Ζονάρ, που υποχρέωσαν το βασιλιά Κωνσταντίνο να φύγει από την Ελλάδα. Έτσι, η ενωμένη Ελλάδα εισήλθε στον πόλεμο στο πλευρό της «Αντάντ» και στις 27 Ιουνίου 1917 κήρυξε τον πόλεμο κατά των «Κεντρικών Δυνάμεων».

Στο Δυτικό Μέτωπο, στις φονικές μάχες των χαρακωμάτων προστέθηκε το 1916 η φοβερή μάχη του Βερντέν, ανάμεσα σε Γάλλους και Γερμανούς, που κράτησε 10 μήνες (21 Φεβρουαρίου - 18 Δεκεμβρίου), με τρομακτικές απώλειες και για τους δύο αντιπάλους. Οι Σύμμαχοι, για να εξασθενήσουν τη Γερμανία, απέκλεισαν με τους στόλους τους τη Βαλτική και την Αδριατική. Οι Γερμανοί, όμως, με τα υποβρύχιά τους βύθισαν πολλά συμμαχικά πλοία. Στις 3 Φεβρουαρίου 1917, οι Ηνωμένες Πολιτείες εισήλθαν στον πόλεμο για να «εξασφαλίσουν την ελευθερία των θαλασσών», όπως διακήρυξε ο αμερικανός πρόεδρος Γούντροου Ουίλσον και βαθμηδόν η πλάστιγγα του πολέμου άρχισε να γέρνει προς τη μεριά της «Αντάντ».

Τον Μάρτιο του 1917 (Φεβρουάριο με το παλαιό ημερολόγιο) ξέσπασε επανάσταση στη Ρωσία που ανέτρεψε τον τσάρο Νικόλαο Β' και ανακηρύχτηκε δημοκρατία με επικεφαλής τον σοσιαλδημοκράτη πολιτικό Αλεξάντρ Κερένσκι. Ο ρωσικός στρατός συνέχισε να μάχεται στο ανατολικό μέτωπο, αλλά χωρίς ηθικό. Στις 24 Οκτωβρίου 1917, οι μπολσεβίκοι του Λένιν ανέτρεψαν τον Κερένσκι και ανέλαβαν την εξουσία, εγκαθιστώντας σταδιακά  κομμουνιστικό καθεστώς στην αχανή χώρα («Οκτωβριανή Επανάσταση»). Το νέο καθεστώς υπέγραψε χωριστή συνθήκη με τη Γερμανία στις 3 Μαρτίου 1918 («Συνθήκη Μπρεστ-Λιτόφσκ») και η Ρωσία εξήλθε του πολέμου.

Παρά την απώλεια της Ρωσίας, η κατάσταση δεν άλλαξε δραματικά και το πάνω χέρι στον πόλεμο εξακολουθούσε να το έχει η «Αντάντ». Οι μεγάλες γερμανικές επιθέσεις στο «Δυτικό Μέτωπο» (μάχες Σεμέν Ντε Νταμ και Μάρνη) αποκρούστηκαν από τις γαλλοαμερικανικές δυνάμεις. Οι Άγγλοι νίκησαν τους Τούρκους στην Παλαιστίνη και τη Μεσοποταμία, όπως και ο ελληνικός στρατός τους Βούλγαρους στο Σκρα (16 Μαΐου 1918). Μεγάλες ήταν και οι επιτυχίες των Ιταλών κατά των Αυστριακών.

Οι Γερμανοί άρχισαν να βλέπουν ότι χάνουν τον πόλεμο. Για να αποφύγουν μεγαλύτερη αιματοχυσία, επαναστάτησαν και ζήτησαν να κλείσει ανακωχή με βάση τους 14 όρους του Αμερικανού προέδρου Γουίλσον, που είχαν δημοσιοποιηθεί σταδιακά από τις 8 Ιανουαρίου έως τις 27 Σεπτεμβρίου 1918 (4 Οκτωβρίου 1918). 

Στις 9 Νοεμβρίου ανακηρύσσεται στη Γερμανία δημοκρατία και την επομένη ο αυτοκράτορας Γουλιέλμος Β' εγκαταλείπει τη χώρα. Στις 5 το απόγευμα της 11ης Νοεμβρίου 1918 υπογράφεται η παράδοση της Γερμανίας μέσα σ’ ένα βαγόνι τραίνου και στις 11 το βράδυ της ίδιας ημέρας, ο Α' Παγκόσμιος Πόλεμος, που στοίχισε 16 εκατομμύρια νεκρούς και εξαφανισθέντες και 20 εκατομμύρια τραυματίες στα πεδία των μαχών, λαμβάνει τέλος. Οι συνέπειές του, όμως, θα στοιχειώνουν για πολλά χρόνια ακόμα τη Γηραιά Ήπειρο. Στις 18 Ιουνίου 1919 υπογράφτηκε η συνθήκη των Βερσαλιών, με τη συμμετοχή του Ελευθερίου Βενιζέλου, που επέβαλε επαχθείς όρους στη Γερμανία.

Η Ελλάδα, κατά τη διάρκεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, είχε συνολικές απώλειες 27.000 ανδρών στα πεδία των μαχών (6.000 νεκρούς και αγνοούμενους και 21.000 τραυματίες). Η Ελλάδα βγήκε κερδισμένη εδαφικά από τον Μεγάλο Πόλεμο. Με την συνθήκη του Νεϊγί (27 Νοεμβρίου 1919) της αποδόθηκε η Δυτική Θράκη, ενώ με τη συνθήκη των Σεβρών (10 Αυγούστου 1920) της παραχωρήθηκαν η Ανατολική Θράκη (μέχρι τα πρόθυρα της Κωνσταντινούπολης), τα νησιά Ίμβρος και Τένεδος, καθώς και η δυνατότητα εξάσκησης κυριαρχικών δικαιωμάτων στην περιοχή της Σμύρνης. Στην Ιταλία δόθηκαν τα Δωδεκάνησα και το Καστελόρριζο, ενώ στη Μεγάλη Βρετανία αναγνωρίστηκε η προσάρτηση της Κύπρου.

ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr

ΤΙ ΤΟΥ ΛΕΝΕ;

Μηχανή του Χρόνου: Ο εγκληματίας που έγινε ήρωας, επειδή λήστευε τράπεζες την εποχή του κράχ

n

Στα 31 χρόνια πέφτει νεκρός μπροστά σε θέατρο στο Σικάγο από τον πράκτορα του FBI, Μέλβιν Πάρβις. Έως τότε είχε καταφέρει να κηρυχτεί ο «Υπ’ αριθμόν 1 Δημόσιος Κίνδυνος», να αποδράσει δύο φορές και να κλέψει πάνω από 20 τράπεζες. Για τους Αμερικάνους που έχασαν τα σπίτια τους ήταν ο λαϊκός ήρωας, ο σύγχρονος Ρομπέν των Δασών. Αντίθετα, για την αστυνομία ήταν το «καθίκι» που τους ξέφευγε συνέχεια.

Τα δύσκολα παιδικά χρόνια

Ο Τζον Ντίλινγκερ πέρασε μια πολύ άσχημη παιδική ηλικία. Σε καμία περίπτωση βέβαια δεν ήταν αυτός ο μοναδικός λόγος της μετέπειτα επικίνδυνης προσωπικότητάς του. Γεννήθηκε στις 22 Ιουνίου του 1903 στην Ιντιανάπολις των ΗΠΑ και σε ηλικία τριών ετών έχασε τη μητέρα του. Ο Τζον ήταν συντετριμμένος, αλλά και αναγκασμένος να μεγαλώσει με τον δεσποτικό πατέρα του. Ο πατέρας του, ένας μικροαστός, είχε δικό του παντοπωλείο, πήγαινε τακτικά στην εκκλησία και δεν ανεχόταν καμία παρέκκλιση από τους κανόνες που είχε θέσει. Από μικρή ηλικία όμως, ο Ντίλινγκερ ήταν ατίθασος και ανήσυχος και συχνά αντιμετώπιζε τη σκληρή τιμωρία από τον πατέρα του. Αν και στην συνέχεια ο πατέρας του προσπαθούσε να επανορθώσει με όμορφα λόγια και δώρα, η πικρία και οι ψυχολογικές συνέπειες δεν άλλαζαν.MTE5NTU2MzE2MjAxMTkwOTIz Όταν η μεγαλύτερη αδερφή του παντρεύτηκε, τον πήρε μαζί της στο νέο της σπίτι.

 

Γρήγορα όμως κι εκεί ο Τζον κατάλαβε ότι δεν ταίριαζε. Το καλό ήταν ότι δεν είχε να αντιμετωπίσει τη σκληρότητα του γονιού του που ξαναπαντρεύτηκε, όταν ο Τζον ήταν έφηβος. Ο Ντίλινγκερ επέστρεψε το πατρικό του. Χωρίς να έχει ξεπεράσει τον θάνατο της αγαπημένης του μητέρας, θεώρησε ότι η μητριά του θα ήταν κι εκείνη σκληρή, όπως ο πατέρας του. Τα πράγματα δεν ήταν καθόλου έτσι. Στη μητριά του βρήκε στοργή και μητρική αγάπη. Την αγάπησε σαν να ήταν η αληθινή του μάνα. Πολλά χρόνια αργότερα, όταν έμαθε μέσα από τη φυλακή ότι πέθανε, ήταν τόσο άσχημα ψυχολογικά που δεν είχε τη δύναμη να πάει στην κηδεία της.

 

Τα πρώτα χρόνια της παρανομίας

Ο Τζον δεν αγαπούσε το σχολείο και το παράτησε για να πιάσει δουλειά σε ένα μηχανουργείο. Η σχέση του με την παραβατικότητα είχε ήδη ξεκινήσει. Οι μικροκλοπές, οι δημόσιοι καυγάδες, αλλά και ο εκφοβισμός μικρότερων παιδιών ήταν κάτι συνηθισμένο.

Εγκλήματα και πολεμικό ναυτικό

Εξαιτίας του εκρηκτικού του χαρακτήρα και της κλίσης του προς το έγκλημα, ο πατέρας του αποφάσισε να φύγουν από την πόλη που έμεναν μέχρι τότε. Το 1920 πούλησε το μαγαζί του και εγκαταστάθηκαν στο Μούρσβιλ, μια μικρή επαρχιακή πόλη. Ο Τζον βέβαια, συνέχισε να εργάζεται στο μηχανουργείο της Ιντιανάπολις, αφού τα 18 χιλιόμετρα που έκανε καθημερινά με τη μηχανή του, δεν ήταν πολλά. Ο ατίθασος χαρακτήρας του δικαιολογούσε τα συνεχή ξενύχτια, τους καυγάδες και τις συχνές επισκέψεις σε πορνεία. Δύο χρόνια αργότερα, η σχέση του με τον πατέρα χειροτέρεψε ακόμη περισσότερο. Στην προσπάθεια του να εντυπωσιάσει ένα κορίτσι που πολιορκούσε, ο Τζον Ντίλινγκερ έκλεψε ένα αμάξι. Για να αποφύγει μια πιθανή φυλάκιση, την ίδια μέρα, έφυγε από την μικρή πόλη και κατατάχθηκε στο πολεμικό ναυτικό. Η πειθαρχία και η πίεση ήταν κάτι που ποτέ δεν του άρεσαν κι έτσι το 1924 επέστρεψε στο Μούρσβιλ.

 

Η αποπομπή του από το ναυτικό σαν λιποτάχτης ήταν πέρα για πέρα ντροπιαστική. Στις 12 Απριλίου του 1924 παντρεύτηκε την 16χρονη Μπέριλ Χόβιους. Μη μπορώντας να βρει δουλειά για να συντηρήσει την οικογένεια του, ο Ντίλινγκερ υπέκυψε σε παρανομίες, αυτή τη φορά ληστεύοντας ένα μανάβικο για το ποσό των 50 δολαρίων.

Η φυλάκισή του

Η ληστεία έγινε αντιληπτή από τον σερίφη της περιοχής. Ο πατέρας του Τζον, τον παρακάλεσε να παραδοθεί και να ομολογήσει. Ο Ντίλινγκερ άκουσε την συμβουλή του πατέρα του, αλλά χωρίς την παρουσία δικηγόρου στο δικαστήριο, καταδικάστηκε για 10 χρόνια, παρόλο που ήταν η πρώτη του καταδίκη για μόλις πενήντα δολάρια. John_Dillinger_mug_shotΠικραμένος από την υπερβολική απόφαση του δικαστηρίου, ο Τζον Ντίλινγκερ είπε: «Θα γίνω ο χειρότερος μπάσταρδος που έχετε δει ποτέ σας όταν θα βγω από δω μέσα». Έμεινε στη φυλακή για 8,5 χρόνια. Το 1929, ένα μήνα πριν απότα γενέθλια του, η γυναίκα του τον χώρισε. Ο Ντίλινγκερ κλείστηκε ακόμη περισσότερο στον εαυτό του. Στη φυλακή, όμως, ήρθε σε επαφή με διαβόητους εγκληματίες, όπως ο Πίερποντ και ο Φαν Μέτερ και έμαθε πολλά μυστικά για τον υπόκοσμο. Μόλις αποφυλακίστηκε, λήστεψε αμέσως μια τράπεζα στο Οχάιο. Τον συνέλαβαν, αλλά κατόρθωσε να δραπετεύσει, σκοτώνοντας δύο φύλακες.

 

Η δράση του γκάνγκστερ

Ο Ντίλινγκερ και η συμμορία του, μέσα σε λίγο καιρό λήστεψαν πάνω από 11 τράπεζες. Σκότωσαν 15 πολίτες και αστυνομικούς και άφησαν πίσω τους πολλούς τραυματίες. Η κτηνωδία του Τζον δεν πέρασε απαρατήρητη ούτε από τα μέλη της συμμορίας του. Αδίστακτος, σκότωνε όποιον του στεκόταν εμπόδιο, πολλούς από αυτούς εν ψυχρώ. Πάντως εκείνη την εποχή της Μεγάλης Ύφεσης, οι ληστές τραπεζών αντιμετωπίζονταν σαν ήρωες από τον μέσο Αμερικάνο. Η ολοκληρωτική κατάρρευση της οικονομίας άφησε χιλιάδες ανθρώπους χωρίς δουλειά και σπίτια.

Οι αποταμιεύσεις μιας ζωής που οι άνθρωποι κατέθεταν στις τράπεζες, εν μία νυκτί εξαφανίστηκαν. Οι ληστές τραπεζών, πόσο μάλλον ο Ντίλινγκερ και η παρέα του, αντιμετωπίζονταν περισσότερο ως λαικοί ευεργέτες και διασημότητες και λιγότερο ως επικίνδυνοι εγκληματίες. Ο Τζον Ντίλινγκερ συνέχισε την εγκληματική του δράση στο Σικάγο και η φήμη του αυξήθηκε κατακόρυφα. Η νέα του συμμορία, η «Βρόμικη Ντουζίνα», αποτελούνταν από διαβόητους κακοποιούς, φυγάδες και ψυχοπαθείς, μεταξύ των οποίων και ο Λέστερ Γκίλις. Η αγριότητα και η συχνότητα των εγκλημάτων εκνεύρισε το FBI που αποφάσισε να λήξει τη δράση του. Ο επικεφαλής της Υπηρεσίας, Τζ. Έντγκαρ Χούβερ, αποφάσισε να οργανώσει σχέδιο για την σύλληψη του. Σε αυτήν την προσπάθεια τον διευκόλυνε ο εγκληματίας, όταν το 1934 έκλεψε υπηρεσιακό όχημα, αλλά τραυματίστηκε.

Η προδοσία και ο θάνατος του Ντίλινγκερ

Ο Ντίλινγκερ κατέφυγε στο σπίτι του πατέρα του για να αναρρώσει. Εικάζεται ότι έκανε πλαστικές εγχειρήσεις και αλλαγή δακτυλικών αποτυπωμάτων για να μην τον αναγνωρίσει η αστυνομία. Ο Μέλβιν Πάρβις, επικεφαλής της επιχείρησης σύλληψης του Ντίλινγκερ Ο Μέλβιν Πάρβις, επικεφαλής της επιχείρησης σύλληψης του Ντίλινγκερ Όταν επέστρεψε στο Σικάγο, σύναψε σχέση με την Άνα Κουμπάνας ή αλλιώς Άνα Σάτζ, που ήταν ιδιοκτήτρια ενός πορνείου. Αυτή ήταν και η περίφημη «Γυναίκα με τα Κόκκινα» που πρόδωσε τον Ντίλινγκερ.

 

Το βράδυ της 22 Ιουλίου του 1934, ο Τζον Ντίλιγκερ, που είχε επικηρυχτεί για 10.000 δολάρια, υπό την συνοδεία δύο όμορφων θηλυκών, πήγε στο θέατρο Μπίογκραφ του Σικάγο, στην περίφημη λεωφόρο Λίνκολν. Εκεί τον περίμενε η ομάδα του Μέλβιν Πάρβις, επικεφαλής της επιχείρησης. Αν και ο Ντίλινγκερ αμέσως κατάλαβε ότι επρόκειτο για παγίδα, δεν κατάφερε να ξεφύγει. Δέχτηκε 4 σφαίρες. Η μία πέρασε από πίσω μέρος του λαιμού του και βγήκε δεξιά κάτω από το μάτι του. Αυτή ήταν η θανατηφόρα βολή. Στις 11 παρά 10 ο Ντίλινγκερ ήταν και επισήμως νεκρός, σύμφωνα με την ανακοίνωση του νοσοκομείου Αλέξιαν Μπρόδερς. Πολλά έχουν ειπωθεί για τον θάνατο του διασημότερου εγκληματία της εποχής της ποτοαπαγόρευσης. Κατά τη διάρκεια της συμπλοκής υπήρχε η φήμη ότι ο Ντίλινγκερ ψέλλισε : «Με πιάσατε!». Αργότερα όμως είπαν ότι πέθανε ακαριαία, χωρίς να πει λέξη. Λεπτομέρειες που μάλλον δεν έχουν σημασία. Η άλλη εκδοχή που επικράτησε ήταν ότι ο Ντίλιγνκερ δεν σκοτώθηκε τελικά εκείνο το βράδυ και το σώμα που βρέθηκε ήταν ενός μικροεγκληματία.

 

Ο πατέρας του δεν αναγνώρισε τη σωρό του γιου του, εξαιτίας ίσως των πλαστικών στις οποίες είχε υποβληθεί ο κακοποιός. Ο θάνατος του Ντίλινγκερ εκείνη την εποχή ήταν το πιο πολυσυζητημένο γεγονός και η μεγαλύτερη επιτυχία του FBI. Διάσημος όμως έγινε κι ο Μέλβιν Πάρβις. Ο Χούβερ, θεωρώντας αυτή τη διασημότητα απειλή, εξανάγκασε τον Πάρβις να παραιτηθεί. Ο Πάρβις, μην μπορώντας να αντέξει άλλο αυτήν την πίεση, το 1960, αυτοκτόνησε με το ίδιο όπλο που είχε μαζί του το βράδυ της δολοφονίας του Ντίλινγκερ.

Από το news247.