Πόσες εργατοώρες κοστίζει ένα iPhone ανα τον κόσμο;

Η έρευνα

Τα iPhones βρίσκονται παντού, με τους κατόχους τους να είναι μανιωδώς σκυμμένοι πάνω τις οθόνες τους από τη Νέα Υόρκη, και το Λονδίνο μέχρι το Κίεβο. Αλλά το κατά πόσο αυτοί μπορούν να ανταπεξέλθουν οικονομικά στην αγορά τους, ποικίλλει ακόμη και μεταξύ των πλέον εύρωστων πόλεων του κόσμου.

Δεν είναι τόσο πολύ η τιμή του τηλεφώνου, αλλά οι μισθοί αυτών που θέλουν να το αποκτήσουν που κάνει τη διαφορά.

Συγκρίνετε τη Νέα Υόρκη και το Λονδίνο, για παράδειγμα. Οι άνθρωποι και των δύο αυτών πόλεων τείνουν να δουλεύουν ασταμάτητα, να είναι κολλημένοι στα smartphones τους και να είναι παγιδευμένοι σε έναν πολιτισμό του χρήματος. Και οι δύο πόλεις είναι στο top 5 των πιο ακριβών πόλεων του κόσμου.

Να όμως μια διαφορά. Σύμφωνα με μελέτη της UBS ένας Λονδρέζος θα πρέπει να δουλέψει 41,2 ώρες για να μπορέσει να αγοράσει ένα iPhone 6, την ίδια στιγμή πουένας Νεο-Υορκέζος αρκεί να δουλέψει 24.

Πολύ περισσότερες εργατο-ώρες κοστίζει όμως ένα iPhone 6 για έναν Αθηναίο, ο οποίος σύμφωνα με την έρευνα θα πρέπει να δουλέψει κατά μέσο όρο 98 ώρες για να αποκτήσει ένα. Οι ώρες εκτοξεύονται για έναν εργαζόμενο στο Πεκίνο, που θα πρέπει να ξοδέψειμισθό 218 ωρών για να αποκτήσει το πολυπόθητο τηλέφωνο.

Υπάρχουν όμως και πολύ χειρότερα, καθώς ένας εργαζόμενος στο Ναϊρόμπι θα πρέπει να σπαταλήσει 468 ώρες δουλειάς για το iPhone 6, ενώ κάποιος που δουλεύει στο Κίεβο... 627 ώρες!

Αν όμως κάποιος ζει στη Ζυρίχη, την πόλη με τους υψηλότερους μισθούς στη μελέτη, θα μπορούσε να πάρει ένα μετά από μόλις 20,6 ώρες εργασίας.

Έτσι είναι οι ανισότητες.

Πηγή: The New York Times

Το Facebook καταγράφει τη δραστηριότητα σου είτε είσαι μέλος είτε όχι

Πέρυσι τον Απρίλιο έσκασε η είδηση ότι το Facebook παρακολουθεί και την δραστηριότητα των χρηστών που δεν είναι μέλη του κοινωνικού δικτύου, μέσα από την ενσωμάτωση των Like buttons σε εκατομμύρια ιστοσελίδες. Γι’ αυτόν τον λόγο, άλλωστε, Βελγικό Δικαστήριο αποφάσισε τον περασμένο να επιβάλλει πρόστιμο ύψους €250.000 ημερησίως για να αφαιρέσει το “datr cookie”. Παρόλα αυτά, η εταιρεία δεν πτοείται και ενισχύει ακόμη περισσότερο την καταγραφή της δραστηρίοτητας όλων των χρηστών επεκτείνοντας το δίκτυο των διαφημίσεων της.

Για την ακρίβεια, η Facebook ανακοίνωσε ότι αλλάζει τον τρόπο διανομής των διαφήμισεων της πλατφόρμας της στο σύνολο του ιστού μέσω του Audience Network, το οποίο εξυπηρετεί third-party ιστοσελίδες και συνεργάτες που επιθυμούν να διαφημιστούν. Μέχρι σήμερα, οι διαφημίσεις αυτές ήταν ορατές μόνο στα μέλη του κοινωνικού δικτύου, αλλά στο εξής θα εμφανίζονται σε όλους και με κάθε κλικ χρήστη θα δημιουργείται ένα διαφημιστικό προφίλ, ανεξάρτητα αν είναι μέλος ή όχι του κοινωνικού δικτύου.

“Τα κουμπιά και τα plugins αποστέλουν βασικές πληροφορίες για τη δραστηριότητα των χρηστών. Για τα μη-μέλη του Facebook δεν τα χρησιμοποιούσαμε. Αυτό πλέον θα αλλάξει για να καταλάβουμε καλύτερα πως να στοχεύσουμε σε αυτούς τους χρήστες”

Σε περίπτωση που είχατε κάποια ψευδαίσθηση περί παρακολούθησης…

Αν υπήρχε τρόπος επικοινωνίας με τον γορίλα Χαράμπε ...

Από ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ 

Γράφει ο mitsos175.

 Οργή έχει προκαλέσει ο θάνατος του γορίλα Χαράμπε στο ζωολογικό κήπο του Σινσινάτι στις ΗΠΑ, έπειτα από πυροβολισμό από τους φύλακες. Η αρμόδια ομάδα "πήρε μία σκληρή απόφαση και ήταν η σωστή απόφαση, γιατί σώθηκε η ζωή ενός μικρού αγοριού" υποστήριξε ο διευθυντής. Όπως είναι γνωστό ένα αγοράκι βρέθηκε μέσα στον χώρο του γορίλα και οι φύλακες εκτίμησαν ότι το παιδί κινδύνευε. Μάρτυρες βέβαια υποστηρίζουν ότι το ζώο δεν έκανε καμιά επιθετική κίνηση.

Άλλοι κατηγορούν τη μητέρα για παραμέληση, άλλοι τους φύλακες. Σκόπιμα μάλλον αποσιωπούν τα ΜΜΕ τις ευθύνες του ίδιου ζωολογικού κήπου όσον αφορά την ασφάλεια. Τα κλουβιά έχουν σκοπό να μην δραπετεύουν τα αιχμάλωτα ζώα, αλλά θα έπρεπε να είναι και σχεδιασμένα ώστε να μην μπαίνουν μέσα τα παιδιά.

Η συμπάθεια για το γορίλα είναι δικαιολογημένη, αφού καταστρέφουμε το φυσικό τους περιβάλλον, τους αιχμαλωτίζουμε - όταν δεν τους σκοτώνουμε, δεν παίρνουμε μέλη τους ως τρόπαια - κάνουμε πειράματα πάνω τους κλπ. Με την παραμικρή αφορμή τους εκτελούμε, καθόσον "οι γορίλες είναι επικίνδυνοι". Οι γορίλες, όχι εμείς, που "πηδήξαμε" τον πλανήτη.

Κυρίως όμως η συμπάθια είναι, διότι ο γορίλας πλήρωσε τις αμαρτίες άλλων και την ατυχία του. Ατυχία ήταν η στιγμιαία απροσεξία της μητέρας, η έμφυτη περιέργεια του μικρού, κι ο φόβος των φυλάκων, ότι αν συμβεί κάτι κακό στο παιδί, θα είχαν σοβαρά μπλεξίματα. Αμαρτία είναι η ίδια η λογική της αιχμαλωσίας κι ο τρόπος που γίνεται με σκοπό πάντα το κέρδος. "Πληρώστε να δείτε τον επικίνδυνο γορίλα κι είναι επικίνδυνος αφού τον σκοτώνουμε"! Να ξεκαθαρίσω όμως ότι, αν ο γορίλας επιτίθονταν στο παιδί, θα προείχε η ασφάλεια του μικρού. Αλλά, αν πράγματι έκανε επίθεση, που μάλλον δεν έκανε. Επίσης καλό είναι να προλαβαίνεις τέτοια διλλήματα, πράγμα που η διεύθυνση (κι όχι οι φύλακες) ΔΕΝ έκανε.

Αν υπήρχε τρόπος επικοινωνίας με το Χαράμπε θα του έλεγα:
Αγαπητέ γορίλα, κι εμείς εδώ στην Ελλάδα φυλακισμένοι είμαστε. Αιχμάλωτοι, θύματα. Εσύ ηλιθίων, εμείς σαδιστών τοκογλύφων. Λυπάμαι που σε σκότωσαν τσάμπα και βερεσέ. Υπάρχουν όμως και χειρότερα. Εμάς μας σκοτώνουν για τις Τράπεζες. Μάλιστα μας βασανίζουν πρώτα, όχι "μια κι έξω". Βλέπεις, αν σε παρηγορεί, δεν είμαστε πια εμείς οι άνθρωποι στην κορυφή της τροφικής αλυσίδας. Πάνω από μας υπάρχουν τα λεφτά. Δεν είναι ζώα, κτήνη όμως είναι όσοι τα προσκυνούν. Αιμοβόρα κι αδίστακτα αρπακτικά που κάνουν και τα πιο τρομερά θηρία του πλανήτη, να μοιάζουν αγγελούδια μπροστά τους. Άλλωστε τα ζώα ζουν αρμονικά με το Περιβάλλον, ενώ οι πλούσιοι έχουν πόλεμο με αυτό. Το λεηλατούν, το καταστρέφουν για να κάνουν χρήμα. Κάτι σαν αρρώστια.

Ο θάνατος κι ο δικός σου κι ο δικός μας είναι σίγουρος. Δεν έχει σημασία, αν έχουμε δεχθεί μοιρολατρικά τη φυλακή μας, αν φοβόμαστε την αποτυχία μιας απόπειρας δραπέτευσης κι Ελευθερίας, είμαστε απειλή. Γιατί υπάρχουμε. Κερδίζουν βέβαια από μας, εις βάρος μας. Αλλά μας φοβούνται, μας μισούν. Γιατί αυτό που κάνουν είναι έγκλημα και το γνωρίζουν. Ξέρουν ότι ένα ζώο ποτέ δεν επιτίθεται, αν δεν νιώσει απειλή, αν δεν είναι άρρωστο ή πεινασμένο. Τα παιδιά δεν αποτελούν το μενού του γορίλα... Όπως ξέρουν επίσης, ότι εμείς οι εργαζόμενοι δεν φταίμε για τα δικά τους εγκλήματα ή λάθη, αλλά εμείς τα πληρώνουμε πανάκριβα.

Το λάθος σου και το δικό σου και το δικό μας είναι πως δεν τολμάμε να φύγουμε, να Αντισταθούμε, κι ας πεθάνουμε. Θα πεθάνουμε όμως Ελεύθεροι. Είσαι πιο συμπαθής από πολλούς ανθρώπους, διότι δεν έχεις την ανθρώπινη νοημοσύνη. Ευτυχώς! Αλλιώς τι δικαιολογία θα είχες, που μένεις σκλάβος; 

Εστιατόριο μέσα σε παροπλισμένο αεροπλάνο

Εστιατόριο στη Ζυρίχη της Ελβετίας λειτουργεί σε χώρο που μοιάζει με υπόστεγο στάθμευσης και περιλαμβάνει ένα αληθινό αεροπλάνο που παροπλίστηκε από τις ρωσικές αερογραμμές.

Δείτε μοναδικές εικόνες:

TSAKALOTOS

Γαλλία: Αστυνομικός αρπάζει γυναίκα από τον λαιμό και την 'πετάει' στο έδαφος

Το βίντεο κάνει τον γύρο του κόσμου και προκαλεί αντιδράσεις. Αστυνομικός, κατά τη διάρκεια των επεισοδίων στη Γαλλία άσκησε βία σε μεσήλικη γυναίκα

Ένα βίντεο, στο οποίο ένας αστυνομικός ασκεί αδικαιολόγητη βία σε βάρος γυναίκας, κατά τη διάρκεια των μαζικών διαδηλώσεων και επεισοδίων στη Γαλλία, κάνει τον γύρο του κόσμου.

Το περιστατικό σημειώθηκε στην Τουλούζη, πριν δύο ημέρες. Η γυναίκα, μέσης ηλικίας, περπατούσε στον δρόμο κατευθυνόμενη προς το πεζοδρόμιο, όταν ο αστυνομικός, απροκάλυπτα όπως φαίνεται στο βίντεο, την άρπαξε από τον λαιμό και την έσπρωξε προς τα πίσω.

Χωρίς να ασκήσει οποιαδήποτε αντίσταση, η γυναίκα αφήνεται στο "μένος" του αστυνομικού, που την σπρώχνει στα κάγκελα, πριν την ρίξει στο έδαφος.

Ένας άνδρας, που βιντεοσκοπεί όσα γίνονται, σπεύδει να βοηθήσει τη γυναίκα, ενώ ο αστυνομικός απομακρύνεται, σαν να μην συνέβη τίποτα.

Αργεντινή: Καταδίκη 15 απόστρατων ανώτατων αξιωματικών για τα εγκλήματα της Χούντας

Δικαστήριο της Αργεντινής καταδίκασε την Παρασκευή 15 απόστρατους ανώτατους αξιωματικούς που κατηγορούνταν για εγκληματική συνωμοσία, με σκοπό την απαγωγή και την εξόντωση αντιφρονούντων, στο πλαίσιο του λεγόμενου Σχεδίου Κόνδωρ.
Η απόφαση έγινε δεκτή με επιδοκιμασίες από το ακροατήριο στην αίθουσα του δικαστηρίου, όπου ήταν παρόντες πολλοί ακτιβιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Στη συντονισμένη επιχείρηση για την καταδίωξη και την εξόντωση πολιτικών εξορίστων από τις χώρες του νότιου κώνου της Λατινικής Αμερικής, τις δεκαετίες του 1970 και του 1980, συμμετείχαν οι στρατιωτικές δικτατορίες της Αργεντινής, της Χιλής, της Ουρουγουάης, της Παραγουάης, της Βραζιλίας και της Βολιβίας.

Στον πρώην δικτάτορα της Αργεντινής Ρεϊνάλντο Μπινιόνε, 88 ετών σήμερα, που είχε κυβερνήσει την περίοδο 1982-1983, επιβλήθηκε ποινή 20ετούς κάθειρξης. Σε δεκατέσσερις από τους υπόλοιπους 16 κατηγορούμενους επιβλήθηκαν ποινές κάθειρξης οκτώ ως 25 ετών. Δύο αθωώθηκαν.

Ορισμένα μεμονωμένα εγκλήματα που είχαν διαπραχθεί στο πλαίσιο της επιχείρησης Σχέδιο Κόνδωρ είχαν ήδη εξεταστεί σε προηγούμενες δίκες. Όμως η δίκη που ολοκληρώθηκε χθες ήταν η πρώτη η οποία επικεντρώθηκε στο Σχέδιο Κόνδωρ καθαυτό.

«Αυτή η ετυμηγορία, η οποία αφορά τον συντονισμό των στρατιωτικών δικτατοριών της Λατινικής Αμερικής για τη διάπραξη ωμοτήτων, δημιουργεί ισχυρό νομικό προηγούμενο, ώστε να εξασφαλιστεί πως αυτές οι κατάφωρες παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων δεν θα επαναληφθούν ποτέ ξανά στην περιοχή», σχολίασε ο Χοσέ Μιγκέλ Βιβάνκο, ο επικεφαλής της διεύθυνσης της οργάνωσης Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (HRW) για τη Λατινική Αμερική, κατά τη διάρκεια συνέντευξης που παραχώρησε τηλεφωνικά στο πρακτορείο Reuters.

Στην ετυμηγορία γίνεται λόγος για τις εξαφανίσεις 105 ατόμων επί των ημερών της στρατιωτικής δικτατορίας στην Αργεντινή (1976-1983).

Οι περισσότερες από τις εκτελέσεις και τις απαγωγές αντιφρονούντων (89) διαπράχθηκαν στην Αργεντινή, όπου ζούσαν πολλοί Ουρουγουανοί, Χιλιανοί και Παραγουανοί πολιτικοί πρόσφυγες, μετά τη φυγή τους από τις πατρίδες τους.

Η απόφαση «προσδιορίζει ότι όχι μόνο η κρατική τρομοκρατία στην Αργεντινή ήταν αποτέλεσμα μιας εγκληματικής συνωμοσίας, αλλά ότι ήταν το αποτέλεσμα συντονισμού με άλλες δικτατορίες», επισήμανε η Λους Πάλμας Σαλδούα, δικηγόρος του Κέντρου Νομικών και Κοινωνικών Μελετών (CELS), η οποία εκπροσώπησε πολλά από τα θύματα που είχαν προσφύγει στη Δικαιοσύνη.

«Συνεργάστηκαν για να μεγιστοποιήσουν τις προσπάθειές τους να καταδιώξουν τους πολιτικούς αντιπάλους της καθεμιάς από αυτές τις δικτατορίες και για να "εξαφανίσουν" ή να εξοντώσουν όσους θεωρούσαν ανατρεπτικούς», πρόσθεσε η κ. Σαλδούα μιλώντας σε δημοσιογράφους μετά την ανάγνωση της ετυμηγορίας από τον πρόεδρο του δικαστηρίου Όσκαρ Αλμιράντε.

Το Σχέδιο Κόνδωρ συντονιζόταν από επιχειρησιακό κέντρο στο Σαντιάγο, στο αρχηγείο της DINA, διαβόητης υπηρεσίας εσωτερικής ασφαλείας του καθεστώτος του Αουγκούστο Πινοτσέτ στη Χιλή.

Οι ΗΠΑ γνώριζαν την ύπαρξη του Σχεδίου και ουδέποτε αντιτάχθηκαν σε αυτό - ορισμένοι μελετητές αντιθέτως θεωρούν ότι το υποστήριζαν ενεργά. Κατά τη διάρκεια της επίσημης επίσκεψης του στην Αργεντινή τον Μάρτιο, ο πρόεδρος των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα αναγνώρισε ότι η Ουάσινγκτον άργησε πολύ να καταδικάσει τις ωμότητες της δικτατορίας, απέφυγε όμως να ζητήσει συγγνώμη για την υποστήριξη που είχε προσφέρει ο Λευκός Οίκος στη στρατιωτική χούντα.

tvxs.

«Πορείες αξιοπρέπειας» στην Ισπανία ενάντια στη λιτότητα

Έναν μήνα πριν από τις εκλογές, χιλιάδες Ισπανοί συμμετείχαν σήμερα σε «πορείες αξιοπρέπειας» με κεντρικό σύνθημα «ψωμί, δουλειά, στέγη» για να απορρίψουν «τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές που επιβάλλουν οι Βρυξέλλες».

Στη Μαδρίτη, οι διαδηλώσεις κατευθύνθηκαν προς την Πουέρτα ντε Σολ, όπου τους διαδηλωτές περίμενε ένα πανό που έγραφε: «για την δημοκρατική εξέγερση των λαών της Ευρώπης, κυριαρχία, αξιοπρέπεια, αλληλεγγύη». Οι διαδηλωτές καταλάμβαναν το ήμισυ της πλατείας.

Οι πρώτες μεγάλες «πορείες αξιοπρέπειας» πραγματοποιήθηκαν στη Μαδρίτη στις 22 Μαρτίου 2014 συγκεντρώνοντας δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους.

Σήμερα, περισσότερες από 125 πολιτικές, συνδικαλιστικές και κοινωνικές οργανώσεις απηύθυναν κάλεσμα για πορείες σε τριάντα περίπου ισπανικές πόλεις από τη Σεβίλη μέχρι τη Βαρκελόνη, «ώστε οι άνθρωποι να κάνουν φανερή την αγανάκτησή τους».

Στα 81 του χρόνια, ο Φεδόρ Ασουάρ, συνταξιούχος μηχανικός και μέλος του αντικαπιταλιστικού συνδικάτου Εργατικές Επιτροπές, κρατούσε πλακάτ που έγραφε:«παππούδες φτωχοί, παιδιά υποθηκευμένα, εγγόνια άνεργα». Συμμετείχε στην πορεία «για να υπερασπιστεί τη μικρή του σύνταξή» και κατά «των συνεχών περικοπών στην Παιδεία και την Υγεία».

Οι διαδηλωτές φοβούνται ότι, όποια και να είναι η επόμενη κυβέρνηση της Ισπανίας μετά τις εκλογές της 26ης Ιουνίου, θα επιβληθούν νέες μεταρρυθμίσεις και περικοπές του δημοσίου τομέα, τη στιγμή που ένας Ισπανίος στους πέντε ζει στο όριο της φτώχειας (περισσότερο από το 22% του πληθυσμού) με ετήσιο εισόδημα μικρότερο των 8.011 ευρώ.

Η Γιάγιο Χερέρο, 50χρονη καθηγήτρια, διάβασε στο συγκεντρωμένο πλήθος το απόσπασμα ενός μανιφέστου: «...με πρόσχημα την κρίση που προκλήθηκε από τις τράπεζες, η Ευρωπαϊκή Ενωση αφαίρεσε την κυριαρχία των χωρών που την απαρτίζουν… υποχρεώνοντάς τις να εφαρμόζουν πολιτικές κατά των πληθυσμών τους και υπέρ του κεφαλαίου».

Άλλοι πάλι διαδηλωτές εναντιώθηκαν στη συμφωνία ελευθέρου εμπορίου ανάμεσα στην Ευρωπαϊκή Ενωση και τις ΗΠΑ, ενώ άλλοι ζητούσαν μία πραγματική πολιτική υποδοχής των προσφύγων.

ΤΙ ΛΕΕΙ ΡΕ...

Ένα πλωτό νεκροταφείο προσφύγων στην Μεσόγειο

Η καμπάνια

Περίπου 200 ταφόπλακες επιπλέουν στη Μεσόγειο, στην μνήμη όλων αυτών των προσφύγων που έχασαν την ζωή τους προσπαθώντας να ξεφύγουν από τον συριακό εμφύλιο και αναζητώντας μια καλύτερη τύχη στην Ευρώπη. Η ταφόπλακα που ξεχωρίζει… αυτή του μικρού Αϊλάν Κουρντί, του παιδιού που έγινε το σύμβολο της προσφυγικής κρίσης όταν ξεβράστηκε νεκρό στα τουρκικά παράλια.

Από την έναρξη του συριακού εμφυλίου στα μέσα του 2011 περίπου 4,6 εκατομμύρια Σύριοι έχουν εγκαταλείψει την πατρίδα τους και περνάνε στην Τουρκία και από εκεί με βάρκες προσπαθούν να περάσουν στην Ελλάδα, αναζητώντας ένα καλύτερο μέλλον σε ευρωπαϊκό έδαφος.

Περισσότεροι από 4.000 άνθρωποι έχουν χάσει τη ζωή τους στην προσπάθεια αυτή.

Η Μη Κυβερνητική Οργάνωση «Support For Life»έστησε στη Μεσόγειο ένα πλωτό νεκροταφείο, θέλοντας με αυτόν τον παραστατικό τρόπο να ευαισθητοποιήσει την κοινή γνώμη για το δράμα της προσφυγικής κρίσης.

Δείτε το βίντεο της καμπάνιας του «Θαλάσσιου Κοιμητηρίου», όπου Σύροι πρόσφυγες που έχασαν ότι πολυτιμότερο είχαν, τους ανθρώπους τους, περιγράφουν τα όσα έζησαν.

Βayer - Monsanto: Ένας διαβολικός γάμος

X - Business

 

Το deal δεν έχει ακόμη κλείσει, όμως τα σχέδια της γερμανικής Bayer για εξαγορά της αμερικανικής Monsanto έχει προκαλέσει έντονες συζητήσεις στην παγκόσμια αγορά και κυρίως στους κλάδους των φυτοφαρμάκων, των σπόρων και των γενετικά τροποποιημένων οργανισμών (GMO), ενώ δεν είναι λίγοι αυτοί που συνδέουν την κίνηση της Bayer με τις εν εξελίξει συζητήσεις για την TTIP.

Όπως ανακοινώθηκε η Bayer κατέθεσε επίσημη πρόταση 62 δισεκατομμυρίων δολαρίων (55 δισεκατομμυρίων ευρώ) για την εξαγορά της Monsanto. Πρόκειται για το μεγαλύτερο ποσό που έχει διαθέσει ποτέ γερμανική εταιρεία για την εξαγορά ξένης εταιρείας και σύμφωνα με αναλυτές δείχνει την αποφασιστικότητά της για την ολοκλήρωση της συμφωνίας.

Το καμάρι της γερμανικής βιομηχανίας φαρμάκων και χημικών εντυπωσίασε τους επενδυτές την επιθετική κίνησή της, όχι όμως και την κοινή γνώμη της Γερμανίας που σε μεγάλο βαθμό αναγνωρίζει τον «δαίμονα» στη Monsanto, τους γενετικά τροποποιημένους οργανισμούς της και το ζιζανιοκτόνο της Roundup.

«Η Monsanto δεν είναι πουθενά αλλού τόσο απεχθής όσο στη Γερμανία», δηλώνει στο Γαλλικό Πρακτορείο η βερολινέζα Αν Ιζάκοβιτς, μέλος της ομάδας πίεσης Sum of Us που οργανώνει εκστρατεία κατά της εξαγοράς.

Η ένωση των δύο γιγάντων θα είναι «ένας κολασμένος γάμος, καταστροφικός. Ο μεγαλύτερος φόβος είναι ότι η Bayer επιδιώκει την εξαγορά της Monsanto για να κατακλύσει την ευρωπαϊκή αγορά με γενετικά τροποποιημένα προϊόντα», σημειώνει.

Ενδεικτικό του κλίματος, όπως αναφέρει το Αθηναϊκό Πρακτορείο, είναι πως στη Γερμανία, βάσει έρευνας του υπουργείου Περιβάλλοντος, το 76% των πολιτών θεωρεί σημαντική την απαγόρευση των γενετικά τροποποιημένων προϊόντων. Αυτός ήταν και ο λόγος που τόσο το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα (SPD) όσο και το Χριστιανοδημοκρατικό τάχθηκαν κατά της εξαγοράς.

«Είμαι τελείως αντίθετη. Η Monsanto έχει εξαιρετικά κακή φήμη στη Γερμανία για τα GMO», εξηγεί η Ελβίρα Ντρομπίνσκι-Βάις, βουλευτής επιφορτισμένη με τα γενετικά τροποποιημένα προϊόντα στο SPD.

Το εχθρικό κλίμα είναι τέτοιο, που η BASF, ο άλλος γερμανικός κολοσσός που δραστηριοποιείται στον κλάδο των αγροχημικών, μετέφερε το 2012 στις ΗΠΑ το τμήμα έρευνας για τους γενετικά τροποποιημένους οργανισμούς και διέκοψε την παραγωγή σπόρων για την Ευρώπη.

Η ένωση της Bayer με την Monsanto θα ανοίξει και πάλι τη δημόσια συζήτηση για τους GMO. «Το ελπίζω», λέει η Ντρομπίνσκι-Βάις, που θα ήθελε να εκμεταλλευθεί την ευκαιρία για να πετύχει την απαγόρευση των GMO στη Γερμανία σε ομοσπονδιακό επίπεδο. Σήμερα, εναπόκειται σε κάθε κρατίδιο της ομοσπονδίας να αποφασίσει εάν θα απαγορεύσει ή όχι τις καλλιέργειες αυτές στο έδαφός του. «Όμως ο νέος κολοσσός θα έχει τεράστια δύναμη άσκησης πίεσης και στις δύο όχθες του Ατλαντικού», προειδοποιεί ο Μάρκο Κοντιέρο, υπεύθυνος για την αγροτική πολιτική της Greenpeace.

Με την κίνηση αυτή, η Bayer «πηγαίνει αντίθετα στο παγκόσμιο ρεύμα για μία υγιεινότερη διατροφή», λέει η Ρενάτε Κούναστ, πρώην υπουργός Γεωργίας και μέλος των Πρασίνων της Γερμανίας. Και προειδοποιεί για τις πολιτικές παλινωδίες απέναντι στο θέμα του γλυφοσάτ (glyphosate), που περιέχει του ζιζανιοκτόνου Roundup της Monsanto , η προοπτική απαγόρευσης του οποίου διχάζει τα μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Στη Γερμανία, το SPD πιέζει την κυβέρνηση να απόσχει επισήμως και πολλές αλυσίδες καταστημάτων έχουν απαγορεύσει το εν δυνάμει καρκινογόνο προϊόν. Ομως, η Ρενάτε Κούναστ φοβάται πολύ μήπως, εάν το προϊόν τεθεί υπό γερμανική σημαία, οι Σοσιαλδημοκράτες αλλάξουν στάση και «αφεθούν στην επιρροή της Bayer...».

Ωστόσο, η Bayer είναι συνηθισμένη να βρίσκεται στο στόχαστρο, κυρίως εξαιτίας των νεονικοτινοϊδών, φυτοφαρμάκων που κατηγορούνται ότι σκοτώνουν τις μέλισσες και βρίσκονται σήμερα υπό καθεστώς μορατόριου της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Η Bayer έχει προσβάλει στα δικαστήρια το ευρωπαϊκό μέτρο και παράλληλα χρηματοδοτεί ένα κέντρο «για την υγεία των μελισσών», εξαπολύοντας επικοινωνιακή εκστρατεία μέσω του Twitter και του Facebook.

«Θεωρούμε ότι μπορούμε να διαχειρισθούμε (επικοινωνιακά) τη φήμη της Monsanto...ξέρουμε ότι πρέπει να ασχοληθούμε αποφασιστικά με το θέμα», εξηγεί ο νέος διευθύνων σύμβουλος της Bayer Βέρνερ Μπάουμαν.

Κινητικότητα στην παγκόσμια αγορά

Σε περίπτωση που ολοκληρωθεί η εξαγορά της Monsanto από τη Bayer τότε θα δημιουργηθεί μια εταιρεία που αναμφίβολα θα αποτελεί τον κυρίαρχο της παγκόσμιας γεωργίας. Θα πρόκειται για τη μεγαλύτερη εταιρεία παγκοσμίως στους τομείς των σπόρων και των φυτοφαρμάκων.

Ο νέος κολοσσός «θα αποφασίζει τι θα βάζει ο καταναλωτής στο τραπέζι του...διότι είναι θα είναι σε θέση να επιβάλλει στους αγρότες τι να φυτέψουν και πώς να το καλλιεργήσουν, μέσω προσφορών “όλα σε ένα” που θα περιλαμβάνουν σπόρους και χημικά προϊόντα (λιπάσματα, φυτοφάρμακα…)», προειδοποιεί η Greenpeace.

Η κινητικότητα ωστόσο στον εν λόγω τομέα δεν περιορίζεται μόνο στις Bayer και Monsanto. Οι αμερικανικές Dow Chemical και Dupont επιδιώκουν επίσης να ενωθούν, η κινεζική ChemChina επιδιώκει να εξαγοράσει την ελβετική Syngenta.

Απο το tvxs.

Σαν σήμερα το 1976 υπήρξε μια «ξεχασμένη» δολοφονία εργάτριας από την κυβέρνηση του "Εθνάρχη"

Από ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ 

Σαν σήμερα το 1976 υπήρξε μια «ξεχασμένη» δολοφονία εργάτριας απ’ τις δυνάμεις καταστολής. Ηταν της μικροπωλήτριας («ζητιάνα» την είχε χαρακτηρίσει η επίσημη κυβερνητική ανακοίνωση) Αναστασίας Τσιβίκα.

Ηταν η εποχή που ο ανεκδιήγητος υπουργός Απασχόλησης της κυβέρνησης Καραμανλή, Κ. Λάσκαρης επιδίωκε με νομοθετήματα να «καταργήσει» την πάλη των τάξεων.

Μ’ αυτή την ευκαιρία φτιάξαμε και ένα βιντεάκι για τις μέρες και την πολιτεία του «Εθνάρχη» Κωνσταντίνου Καραμανλή. Βασικό μας ερέθισμα ήταν ότι εκτός από τονΑλέξη Τσίπρα που είχε προηγηθεί, πριν μερικές μέρες και ο δημοσιογράφος Μανώλης Κοττάκης μέσα από την ραδιοφωνική του εκπομπή έκανε την «αγιογραφία» του Κ. Καραμανλή απαλλάσσοντας τον ταυτόχρονα από τις ευθύνες που είχε για την δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη. (Είχε επικαλεστεί μια δήλωση της Α. Παπαρήγα που σύμφωνα μ’ αυτόν «αθώωνε» τον «εθνάρχη» από τις ευθύνες του. Είχαμε στείλει ένα μαιηλ με δυο ανακοινώσεις της Κ.Ε του ΚΚΕ στις 24/5 και 27/5/1963 που έβαζαν τα πράγματα στην θέση τους, αλλά για κάποιο λόγο το ηλεκτρονικό μας μήνυμα δεν πήγε στον αποστολέα του).

Ας επιστρέψουμε όμως στην δολοφονία της εργάτριας από το Καραμανλικό καθεστώς αναφέροντας το σκηνικό μέσα στο οποίο έγινε:

Ο αντεργατικός του νόμος 330 που προωθούσε η κυβέρνηση  ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων και λαϊκών κινητοποιήσεων.

Στις 24 Μάη πραγματοποιείται 48ωρη απεργία και πανεργατικό συλλαλητήριο με τηνσυμμετοχή δεκάδων χιλιάδων κόσμου.

Στις 25 Μάη το μεσημέρι γίνεται πάλι συγκέντρωση με πρόθεση να υπάρξει πορεία προς το υπουργείο απασχόλησης. Οι μπάτσοι επιτίθενται στους συγκεντρωμένους με πυροβολισμούς στον αέρα, δακρυγόνα και κλομπ. Υπήρξαν πάνω από 100 τραυματίες, ενώ ένα θωρακισμένο αυτοκίνητο καταστολής –«αύρα»- καταδιώκοντας διαδηλωτές παρασέρνει δολοφονώντας την 67χρονη Αναστασία Τσιβίκα.

Οι δεξιές φυλλάδες κάνουν λόγο για «εξτρεμιστικά στοιχεία» που «ματοκύλησαν την Αθήνα», ενώ οι τότε νεολαίες του ΠΑΣΟΚ, ΚΚΕ, ΚΚΕεσ και της ΕΔΑ υπογράφουν κοινή ανακοίνωση για τα "έκτροπα", όπου μιλούν για «οργανωμένο σχέδιο προβοκατόρων». 

Εμίλ Ανρί 1872 – 1894

Γάλλος αναρχικός, που καταδικάστηκε σε θάνατο για τρομοκρατικές ενέργειες και εκτελέστηκε δι’ απαγχονισμού.

Ο Εμίλ Ανρί (Emile Henry) γεννήθηκε στις 26 Σεπτεμβρίου 1872 στη Βαρκελώνη, σ' ένα φιλελεύθερο αριστοκρατικό περιβάλλον. Ο πατέρας του ήταν κομουνάρος (στέλεχος της Κομμούνας των Παρισίων) και πέρασε πολλά χρόνια εξόριστος στην Ισπανία για τα πιστεύω του. Ο αδελφός του Ζαν Σαρλ ήταν σημαίνον στέλεχος του γαλλικού αναρχικού κινήματος και το 1903 ίδρυσε μια πρότυπη κομμουνιστική αποικία στο Εγκλμόν των Αρδεννών.

Ο Εμίλ Ανρί, όπως οι περισσότεροι Γάλλοι αναρχικοί ήταν διανοούμενος. Εξαιρετικός μαθητής στο Λύκειο και έντιμος χαρακτήρας, σύμφωνα με τους δασκάλους του, προοριζόταν για λαμπρή καριέρα. Αλλά απέτυχε στις προφορικές εξετάσεις για την είσοδό του στο Πολυτεχνείο και στράφηκε στην ατομική αναρχική δράση, σε έξαρση στα τέλη του 19ου αιώνα στην Ευρώπη, μετά την αποτυχία μιας σειράς εξεγέρσεων και επαναστάσεων.

Οπαδός της «προπαγάνδας της πράξης» του ιταλού αναρχικού Ενρίκο Μαλατέστα, ο 20ετής Εμίλ Ανρί τοποθετεί βόμβα στα γραφεία της μεταλλευτικής εταιρείας Καρμό στο Παρίσι στις 8 Νοεμβρίου 1892. Ο θυρωρός του κτιρίου τη μεταφέρει άθελά του στο διπλανό αστυνομικό τμήμα. Εκεί εκρήγνυται, προκαλώντας τον θάνατο έξι ανθρώπων.

Ο Ανρί μετά την πράξη του κατορθώνει να διαφύγει και νοικιάζει ένα σπίτι στο 20ο διαμέρισμα των Παρισίων με το ψευδώνυμο Λουί Ντιμπουά, από το οποίο σχεδιάζει την επόμενη «επαναστατική» του ενέργεια. Η αφορμή δίνεται από την εκτέλεση ενός άλλου αναρχικού, του Ογκίστ Βαγιάν, ο οποίος είχε πραγματοποιήσει βομβιστική επίθεση στη Γαλλική Βουλή στις 9 Δεκεμβρίου 1893, με αποτέλεσμα να τραυματισθούν 20 βουλευτές. Ο Ανρί αποφασίζει να εκδικηθεί τον θάνατο του ομοϊδεάτη του.

Στις 7 μ.μ. της 12ης Φεβρουαρίου 1894, εισέρχεται στο πολυτελές καφενείο Café Terminus στο Σταθμό του Σεν Λαζάρ στο Παρίσι και παραγγέλνει δύο μπύρες κι ένα πούρο. Το ανάβει και με αυτό πυροδοτεί στη συνέχεια τη βόμβα που κρύβει στο παλτό του. Από την έκρηξη και τον πανικό που δημιουργείται ένας άνθρωπος σκοτώνεται και είκοσι τραυματίζονται. Ο Ανρί καταδιώκεται από ένα σερβιτόρο του καταστήματος κι έναν διερχόμενο αστυνομικό. Κατορθώνει να διαφύγει μπαίνοντας σ' ένα τρένο, αλλά γρήγορα συλλαμβάνεται, αφού προηγουμένως τραυματίζει ένα αστυνομικό.

Η δίκη του αρχίζει στο Παρίσι στις 27 Απριλίου 1894. Ο Τύπος και η κοινή γνώμη διάκεινται εχθρικά στις ατομικές πράξεις τρομοκρατίας των αναρχικών, ιδιαίτερα όταν αυτές στοχεύουν στο ανώνυμο πλήθος. Εκείνη την εποχή το κίνημα του αναρχισμού ήταν αρκετά δημοφιλές στους γαλλικούς λογοτεχνικούς κύκλους. Ο Ανρί είδε το καφενείο ως μια μικρογραφία της μπουρζουαζίας και σκόπευε να σκοτώσει όσους περισσότερους ανθρώπους μπορούσε. Όταν ρωτήθηκε στο δικαστήριο γιατί έβλαψε τόσους πολλούς αθώους πολίτες, είπε: «Δεν υπάρχουν αθώοι αστοί».

Στην απολογία του τόνισε μεταξύ άλλων: «Απαγχονίσατε στο Σικάγο, αποκεφαλίσατε στη Γερμανία, στραγγαλίσατε στο Ζερέζ, τουφεκίσατε στη Βαρκελώνη, αποκεφαλίσατε στο Μομπριζόν και στο Παρίσι, αλλά αυτό που δεν θα μπορέσετε να καταστρέψετε ποτέ είναι η αναρχία. Οι ρίζες της είναι πολύ βαθιές, γεννήθηκε στο στέρνο μιας κοινωνίας σάπιας, που εξαρθρώνεται, είναι μια βίαιη αντίδραση εναντίον της καθεστηκυίας τάξης. Αντιπροσωπεύει τον πόθο για ισότητα και ελευθερία, που έρχεται να καταστρέψει η παρούσα εξουσία. Είναι παντού, πράγμα που την κάνει άπιαστη. Η κατάληξη θα είναι να σας σκοτώσει.»

Ο Εμίλ Ανρί  καταδικάστηκε σε θάνατο και εκτελέστηκε δι’ αποκεφαλισμού στις 4:14 το πρωί της 21ης Μαΐου 1894. Τα τελευταία του λόγια ήταν «Κουράγιο Σύντροφοι. Ζήτω η Αναρχία!». Την εκτέλεση παρακολούθησε και ο μετέπειτα γάλλος πρωθυπουργός Ζορζ Κλεμανσό, που τότε εργαζόταν ως δημοσιογράφος. Την επομένη, σε άρθρο του στην εφημερίδα Λε Ματέν στηλίτευσε την ατμόσφαιρα που επικρατούσε κατά τη διάρκεια της εκτέλεσης με τις επευφημίες του συγκεντρωμένου πλήθους και τάχθηκε κατά της θανατικής ποινής, που, όπως έγραψε, αποτελεί «εκδίκηση της κοινωνίας».

ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr

Μακρόνησος: Το βασανιστήριο με το τσουβάλι και τη γάτα

Διήγηση της Ζωζώς Νικηφορίδη για τον αδελφό της Νίκο και τα βασανιστήρια που υπέστη  στη Μακρόνησο. Ο Νίκος ΝΙκηφορίδης εκτελέστηκε το 1951 επειδή μάζευε υπογραφές στη Θεσσαλονίκη για την παγκόσμια εκστρατεία υπέρ της ειρήνης.

Ήταν μικρός και όταν πρωτοπήγε εξορία, ακόμα φορούσε κοντά παντελονάκια. Τον πρωτοπήγαν στηνΙκαρία, στον Εύδηλο Ικαρίας, και μας έγραφε από κει και άντρεψε εκεί πέρα. Και όταν μας έστειλε φωτογραφία, δεν τον γνώρισα. Έφυγε παιδάκι -και πόσο είχε κάνει τότε εξορία;- κι όταν μας έστειλε την πρώτη φωτογραφία, είδα έναν άντρα με τα κοντά βέβαια, σαν εγγλέζικα, παντελονάκια και με κασκέτο στο κεφάλι. Τις έχω τις φωτογραφίες αυτές.

Μετά τους άφησαν και ξαναγύρισαν. Σε λίγο πάλι τους ξανάπιασαν. Τους ξανάπιασαν, τελευταία φορά τους ξαναστέλνουν πάλι Ικαρία. Δεν πήγε Αϊ-Στράτη ο αδελφός μου, πήγε Ικαρία και από κει θυμάμαι -εγώ παντρεύτηκα εν τω μεταξύ το ’48- τους παίρνουν και τους πάνε στη Μακρόνησο. Τώρα ποια είναι η Μακρόνησος και τι είναι η Μακρόνησος, ιδέα δεν είχαμε. Και μαθαίναμε κρυφά ότι τους δέρνουν, τους ταλαιπωρούν, τους κακοποιούν, ότι τους σκοτώνουν μέσα στη χαράδρα, κι έκλαιγε η μάνα μου και κλαίγαμε κι εμείς, χωρίς να ξέρουμε τι συμβαίνει ακριβώς. Σιγά σιγά βέβαια μαθεύονταν αυτά, γιατί πολλοί απολύθηκαν. Γιατί έκαναν δήλωση, γιατί έτσι, γιατί αλλιώς… και μαθαίναμε από αυτούς τι συμβαίνει στη Μακρόνησο. Τρομερά πράγματα δηλαδή. Στην κυριολεξία τρομερά πράγματα. Και πολλοί απ’ αυτούς έγραψαν βιβλία μετά.

Λοιπόν, όταν πέρασε αρκετός καιρός, γέννησα την Όλγα μου και ήταν η Όλγα δύο χρονών περίπου όταν τον άφησαν. Δηλαδή, σε χρονολογίες, ’48 παντρεύτηκα, αρχές του ’50 θα τον άφησαν. Αλλά πώς τον άφησαν; Ξέρεις πώς τον έφεραν όταν πήγαν και τον πήραν από το Λαύριο η μάνα μου κι ο πατέρας μου; Τον κρατούσαν και τον έφεραν σέρνοντας κουτσό.

Ο Θεόφιλος ο Φατσέας, αργότερα δήμαρχος του Βύρωνα, ήταν μαζί με τον Νίκο στο Μακρονήσι και, όπως μας είπε, είχε φάει κι αυτός πολύ ξύλο… όχι σαν τον Νίκο αλλά πολύ. Ήταν στο κεφάλι του Νίκου επάνω και τον πρόσεχε γιατί ο Νίκος ήταν σχεδόν αναίσθητος, ούτε έτρωγε κι ούτε μπορούσε να πηγαίνει για τις ανάγκες του. Ήταν λοιπόν ο Θεόφιλος ο Φατσέας, ο Βαγγέλης ο Γκρόζος ο οποίος πέθανε δυστυχώς, και ο Μακρής ο Παναγιώτης, ο δήμαρχος Καισαριανής, ο οποίος είναι ο μόνος που ζει, και άλλα παιδιά που εγώ δεν τα ξέρω. Λοιπόν, ο Φατσέας και ο Γκρόζος ο Βαγγέλης τον τάιζαν κουταλάκι κουταλάκι για να μην πεθάνει από την πείνα. Του άνοιγαν το στόμα και του έριχναν μέσα λίγο γάλα και οτιδήποτε άλλο. Και τον έγδυναν, έπαιρναν τα ρουχαλάκια του και τα έπλεναν στη θάλασσα, γιατί στη θάλασσα έπλεναν τα ρούχα τους εκεί πέρα. Τα μαρτύρια που πέρασε στη Μακρόνησο μου τα έλεγε και έλεγα ότι αυτά είναι απίστευτα. «Κοίταξε, γράψτε τα να μην ξεχαστούν. Εγώ δεν θα τα γράψω, είναι τόσοι άλλοι που θα τα γράψουν», έλεγε. Και πράγματι, βγήκαν βιβλία πολλά. Φοβερά πράγματα τα οποία δεν τα λέει μόνο ο Νίκος, τα λένε όλοι.

Μου είπε το εξής που θυμάμαι: «Κοίταξε να δεις, μπορούσα όλα να τα ξαναπεράσω και εκείνο που δεν θέλω ποτέ να ξαναπεράσω είναι το τσουβάλι με τη γάτα». Δηλαδή τους έβαζαν σ’ ένα τσουβάλι με μια γάτα μέσα, έκλειναν το τσουβάλι και τους έριχναν στη θάλασσα. Αυτό ήταν το χειρότερο μαρτύριο. Επίσης η ρέγκα που τους έδιναν το βράδυ. Ένα κομμάτι ψωμί, ρέγκα και νερό καθόλου το καλοκαίρι. Λοιπόν η ρέγκα χωρίς νερό ήταν το χειρότερο, λέει, μαρτύριο μαζί με το τσουβάλι με τη γάτα.

Όπως μου είπαν, δεν έβλεπε καθόλου πρώτα. Έβλεπε λιγάκι όταν ήρθε στο σπίτι. Με τραύμα στον εγκέφαλο από το ξύλο με ρόπαλο του Ιωαννίδη. Πάθαινε κρίσεις επιληπτικές από το χτύπημα. Και πεταγόταν απάνω, ψηλά, χωρίς να έχει συναίσθηση, κι έλεγε: «Κρατήστε με άμα με πιάσει κρίση, γιατί μπορεί να πέσω πάνω στα τζάμια και να τα σπάσω… δεν ξέρω τι κάνω». Όταν τον έπιανε η κρίση, σηκωνόμασταν -ο μπαμπάς μου είχε το νου του ο καημένος- και πέφταμε επάνω του να τον κρατήσουμε. Κι εκεί ήταν που φώναζε: «Όχι, βρε… όχι, βρε πουλημένοι… όχι, δεν υπογράφω». Δεν τα θυμάμαι τι ακριβώς φώναζε. Φώναζε, φώναζε κι έβγαινε και λίγο άσπρο σαν αφρός στο στόμα του. Και μετά έπεφτε σαν σε κώμα και μετά συνερχόταν σιγά σιγά.

Εκείνη την περίοδο, ήρθαν δύο παιδιά αλφαμίτες(*) -ήταν με στολή-, να δουν εάν όντως είναι στο σπίτι ο Νίκος… μήπως τον φυγαδεύσαμε, μήπως δεν ξέρω τι. Εγώ καθόμουν στο κρεβάτι δίπλα του και μου λέει: «Πήγαινε έξω». Πήγα. Μίλησαν… τι είπαν, δεν ξέρω, δεν μου είπε. Ξανάρχεται τη δεύτερη φορά ο ένας απ’ αυτούς. Κάθισαν μόνοι τους μέσα και μιλούσαν… τι είπαν δεν ξέρω. Φεύγοντας ο αλφαμίτης τον βλέπω και σκούπιζε τα μάτια του. Βουρκωμένα ήταν τα μάτια του και τα σκούπιζε. Και μπαίνω μέσα και είχε ανασηκωθεί στο κρεβάτι και μου έλεγε: «Νίκη μεγάλη… νικήσαμε… μεγάλη νίκη έχουμε σήμερα». «Τι, βρε αγόρι μου;» «Τι να σου πω τώρα», μου λέει, «άμα σου λέω, νικήσαμε!». Και εκ των υστέρων μου είπε ότι αυτό το παιδί πριν έδερνε χωρίς να έχει συναίσθηση γιατί δέρνει, το είχαν βάλει να δέρνει το παιδί, και ότι αυτό το παιδί του ορκίστηκε πλέον ότι είναι στο πλευρό μας. Τόσο πολύ δηλαδή συγκινήθηκε με την κουβέντα που του έκανε ο Νίκος, τον έπεισε. Μάλιστα είχαμε λάβει και κάτι γράμματα από μερικά παιδιά τα οποία δεν ξέρω τι έγιναν, τα κρατούσε η μάνα μου σ’ ένα φάκελο κι όταν ήρθε η χούντα, φοβήθηκε κι έπιασε και τα έκαψε όλα. Είχαμε κι άλλα πράγματα τότε.

Οι κρίσεις κράτησαν κάμποσο καιρό. Τον πήγαμε στο Δαφνί τότε και του κάναμε ηλεκτροσόκ να επουλωθεί το τραύμα στον εγκέφαλο.

* Αλφαμίτες: άνδρες της Α.Μ. (Αστυνομία Μονάδων).

Απόσπασμα από την μαρτυρία της Ζωζώς Νικηφορίδη  στο βιβλίο του Στέλιου Κούλογλου «Μαρτυρίες για τον Εμφύλιο και την ελληνική αριστερά» (Εκδόσεις Εστία)

Απο το tvxs.

Ο Στάλιν, οι Τατάροι της Κριμαίας και η Eurovision

Από το Erodotos

 

Μάλιστα…Νικητής στη Eurovision του 2016 ένα τραγούδι με…»πολιτικό περιεχόμενο»…Ένα τραγούδι για την «εξορία των Τατάρων της Κριμαίας από τον Στάλιν το 1944″…Ποιοι ήταν οι Τατάροι της Κριμαίας όμως, γιατί η Σοβιετική κυβέρνηση έλαβε μέτρα μετεγκατάστασής τους, κανείς δεν ασχολήθηκε…»Γιατί έτσι» θα πει κανείς…Στάλιν ήταν αυτός, κομμουνιστές ήταν αυτοί, απλά σφάζανε και ταλαιπωρούσαν τον κόσμο χωρίς λόγο! Έτσι είναι αυτοί! Ένας απροκάλυπτος κεκαλυμμένος αντικομμουνισμός με μια δόση μαζικής ποπ κουλτούρας!!

Θυμήθηκα λοιπόν χθες ότι κάπου είχα διαβάζει για το τι ήταν οι Τατάροι της Κριμαίας και γιατί η Σοβιετική κυβέρνηση (και πως) τους μετεγκατέστησε από κει που βρίσκονταν…Σας το παραθέτω λοιπόν, έτσι, για να υπάρχει και ένας αντίλογος στην αντικομμουνιστική υποκουλτούρα που πλασάρεται (αθώα;) στις μέρες μας… 

«Ένα επιπλέον στοιχείο που σπανίως αναδεικνύεται στη σχετική ιστοριογραφία είναι η ιδιαίτερη σκληρότητα με την οποία έπεσε η ναζιστική κατοχή πάνω στους λαούς της Κριμαίας. Στα εγκλήματα του φασισμού συγκαταλέγονται μεταξύ άλλων και η εκτέλεση 91.678 σοβιετικών πολιτών μεταξύ του Οκτώβρη του 1941 και του Απρίλη του 1942. Με άλλα λόγια, μέσα σε έξι μήνες περίπου εκτελέστηκε από τις δυνάμεις κατοχής ο ένας στους δέκα κατοίκους της περιοχής. Σε αυτό το πλαίσιο, η συνεργασία με τις δυνάμεις κατοχής, είτε αυτή ήταν στρατιωτικού είτε οικονομικού χαρακτήρα, αποκτά την πραγματική της διάσταση. Και όμως, σήμερα, ο αστικός αναθεωρητισμός έχει φτάσει σε τέτοιο σημείο αποθράσυνσης ώστε να απαιτεί (!) την ‘δικαίωση’ ακόμα και εκείνων οι οποίοι πήραν τα όπλα και πολέμησαν τον σοβιετικό λαό στο πλευρό των Ναζί, συμμετέχοντας ενεργά στα εγκλήματα του φασισμού κατά την διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου.[1] 

Χαρακτηριστική ως προς αυτό είναι η περίπτωση των Τατάρων της Κριμαίας:

Γράφει ο J. O. Pohl: «Η γερμανική στρατιωτική κατοχή της Κριμαϊκής Χερσονήσου στηρίχθηκε εν μέρει πάνω στις τοπικές μονάδες αυτοάμυνας των Τατάρων (Selbschutze). Οι μονάδες αυτές διεξήγαν αντι-παρτιζανικό πόλεμο ενάντια στις σοβιετικές άτακτες μονάδες που δρούσαν στα μετόπισθεν των γερμανικών γραμμών. Όταν ο Σοβιετικός Κόκκινος Στρατός ανακατέλαβε την χερσόνησο της Κριμαίας, το καθεστώς του Στάλιν επέβαλε μια αδίστακτη τιμωρία στους Τατάρους της Κριμαίας για την δράση αυτών των μονάδων αυτοάμυνας. Το σταλινικό καθεστώς εξόρισε ολόκληρο τον πληθυσμό των Τατάρων της Κριμαίας σε ειδικούς οικισμούς στο Ουζμπεκιστάν ως απάντηση στις μονάδες αυτοάμυνας των Τατάρων.»[2]

Ποιο το εύρος της συνεργασίας των Τατάρων με τους Ναζί; Σύμφωνα με τον ίδιο τον J O Pohl -που καταγγέλλει το «σταλινικό καθεστώς», χαρακτηρίζοντας την απόφαση της μετοίκησης ως «γενοκτονία»- καθ’ όλη τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, οι κατοχικές αρχές οργάνωσαν περίπου 20.000 Τατάρους σε μάχιμες μονάδες «αυτοάμυνας». Ταυτόχρονα, μόλις 630 Τάταροι της Κριμαίας εντάχθηκαν σε σοβιετικές παρτιζάνικες ομάδες.[3] Κατά τις εκκαθαριστικές επιχειρήσεις του Κόκκινου Στρατού, μετά την απώθηση των δυνάμεων του Άξονα από την περιοχή τον Απρίλη-Μάη του 1944, εντοπίστηκε και κατασχέθηκε σημαντικός όγκος οπλισμού από αντισοβιετικές ομάδες που συνέχιζαν να δρουν στα δάση της Κριμαίας: 39 εκτοξευτείς όλμων, 981 πολυβόλα παντός τύπου, 7.238 τουφέκια, 3.657 όλμους, 10.296 χειροβομβίδες και 280.000 σφαίρες. Η επιχείρηση της μετοίκησης άρχισε λίγες μέρες μετά…
Υπό ποιες συνθήκες πραγματοποιήθηκε η διαδικασία της μετεγκατάστασης; Αξίζει σε αυτό το σημείο να παραθέσουμε σχετικά την απόφαση της Κρατικής Επιτροπής Άμυνας της ΕΣΣΔ για τους Τατάρους της Κριμαίας, οι οποίοι αποτέλεσαν και την συντριπτική πλειοψηφία των μετεγκατεστημένων:

Άκρως Απόρρητο
Απόφαση νο.5859 της Κρατικής Επιτροπής Άμυνας
11 Μαΐου 1944, Κρεμλίνο Μόσχα

Για τους Τατάρους της Κριμαίας[4]

Κατά τη διάρκεια του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου, πολλοί Τάταροι της Κριμαίας πρόδωσαν την Μητέρα πατρίδα, αυτομολώντας από τις μονάδες του Κόκκινου Στρατού που υπερασπίζονταν την Κριμαία και περνώντας στο πλευρό του εχθρού, εντασσόμενοι σε εθελοντικές στρατιωτικές μονάδες που σχημάτισαν οι Γερμανοί προκειμένου να πολεμήσουν ενάντια στον Κόκκινο Στρατό. Ως μέλη των Γερμανικών ταγμάτων τιμωρίας, κατά την διάρκεια της κατοχής της Κριμαίας από τα Γερμανικά φασιστικά στρατεύματα, οι Τάταροι της Κριμαίας ειδικότερα διακρίθηκαν για τις βάρβαρες αντεκδικήσεις τους εναντίων των σοβιετικών παρτιζάνων, ενώ βοήθησαν επίσης τους Γερμανούς επιδρομείς να οργανώσουν βίαιες συγκεντρώσεις σοβιετικών πολιτών που προορίζονταν για σκλάβοι των Γερμανών, καθώς και στη μαζική εξόντωση των σοβιετικών πολιτών.

Οι Τάταροι της Κριμαίας συνεργάστηκαν ενεργά με τις Γερμανικές αρχές κατοχής, συμμετέχοντας στις λεγόμενες «Ταταρικές Εθνικές Επιτροπές», που συστάθηκαν από τα Γερμανικά όργανα πληροφοριοδοτών, και χρησιμοποιήθηκαν συχνά για την διείσδυση στα νώτα του Κόκκινου Στρατού από κατασκόπους και δολιοφθορείς. Με την υποστήριξη των Τατάρων της Κριμαίας, οι «Ταταρικές Εθνικές Επιτροπές», στις οποίες ηγετικό ρόλο έπαιξαν οι Λευκοφρουροί-Τάταροι του εξωτερικού, προσανατόλισαν τις δραστηριότητές τους στις διώξεις και την καταπίεση του μη-Ταταρικού πληθυσμού της Κριμαίας, ξεκινώντας τις προετοιμασίες για την απόσπαση της Κριμαίας από τη Σοβιετική Ένωση με την βία, με την βοήθεια των Γερμανικών στρατιωτικών δυνάμεων.

Λαμβάνοντας υπόψη τα γεγονότα που παρατέθηκαν παραπάνω, η Κρατική Επιτροπή Άμυνας αποφασίζει πως:

1. Όλοι οι Τάταροι πρέπει να φύγουν από την περιοχή της Κριμαίας και να μετεγκατασταθούν μόνιμα ως ειδικοί μέτοικοι στις περιοχές της Ουζμπεκικής ΣΣΔ. Η μετεγκατάσταση θα ανατεθεί στην Σοβιετική NKVD. Η Σοβιετική NKVD (σύντροφος Μπέρια) θα πρέπει να ολοκληρώσει την μετεγκατάσταση μέχρι την 1η Ιουνίου 1944.
2. Η ακόλουθη διαδικασία και συνθήκες μετεγκατάστασης πρέπει να λάβουν χώρα:

α) Θα επιτραπεί στους ειδικούς μέτοικους να πάρουν μαζί τους προσωπικά αντικείμενα, ρούχα, οικιακά αντικείμενα, πιάτα και άλλα σκεύη και μέχρι 500 κιλά τροφή για κάθε οικογένεια.
β) Ιδιοκτησίες, κτίρια, εξωτερικές κατασκευές, έπιπλα και γαίες που αφήνονται πίσω θα αναλαμβάνονται από τις τοπικές αυτοδιοικήσεις. Όλα τα οικόσιτα ζώα θα αναλάβει το Λαϊκό Επιτροπάτο των Βιομηχανιών Κρέατος και Γάλακτος, όλη την αγροτική παραγωγή θα αναλάβει το Λαϊκό Επιτροπάτο για τη Γη της ΕΣΣΔ, τα άλογα το Λαϊκό Επιτροπάτο για την Αγροτική Οικονομία… Θα αποδοθούν αποδείξεις για την παραλαβή (των παραπάνω) σε κάθε μέρος εγκατάστασης των πληθυσμών και σε κάθε αγρόκτημα, αποδείξεις για κάθε ζώο, σιτηρά, λαχανικά, και για άλλους τύπους αγροτικής παραγωγής. Μέχρι την 1η Ιουλίου αυτού του έτους, η NKVD της ΕΣΣΔ, το Λαϊκό Επιτροπάτο για την Βιομηχανία Κρέατος και Γάλακτος, Αγροτικής Οικονομίας και Γης…[κλπ] πρέπει να καταθέσουν στο Συμβούλιο των Λαϊκών Επιτρόπων της ΕΣΣΔ προτάσεις για την διαδικασία αποπληρωμής των ειδικών μετοίκων, βάσει των αποδείξεων παραλαβής για τα ζώα και την αγροτική παραγωγή που παρέλαβαν από αυτούς.
γ) Το Λαϊκό Επιτροπάτο για τους Σιδηροδρόμους (σύντροφος Καγκάνοβιτς) να οργανώσει την μεταφορά των ειδικών μετοίκων από την Κριμαία στην Ουζμπεκική ΣΣΔ, χρησιμοποιώντας ειδικά διαμορφωμένα τρένα, σύμφωνα με ένα χρονοδιάγραμμα που θα εκπονηθεί από κοινού με την NKVD της ΕΣΣΔ…
δ) Σε κάθε τρένο ειδικών μετοίκων, το Λαϊκό Επιτροπάτο Δημόσιας Υγείας (σύντροφος Μήτερεφ) να μεταθέσει, μέσα σε ένα χρονικό πλαίσιο που θα οριστεί από την NKVD της ΕΣΣΔ, ένα γιατρό και δύο νοσοκόμες, καθώς επίσης και την κατάλληλη ποσότητα φαρμάκων, και να καλύψει τις ανάγκες για ιατρική φροντίδα και πρώτες βοήθειες στους ειδικούς μετοίκους κατά την μετάβασή τους.
ε) Το Λαϊκό Επιτροπάτο της ΕΣΣΔ για το Εμπόριο (σύντροφος Λιουμπίμοφ) θα τροφοδοτήσει όλα τα τρένα που θα μεταφέρουν τους ειδικούς μετοίκους με ζεστό φαγητό και βραστό νερό σε καθημερινή βάση…

3. Μέχρι την 1η Ιουνίου αυτού του έτους, ο Γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος (Μπολσεβίκοι) του Ουζμπεκιστάν, ο σύντροφος Γιουσούποφ, ο Πρόεδρος του Συμβουλίου των Λαϊκών Επιτρόπων της ΣΣΔ του Ουζμπεκιστάν, σύντροφος Αμπντουραχμάνοφ, και ο Λαϊκός Επίτροπος Εσωτερικών Υποθέσεων της ΣΣΔ του Ουζμπεκιστάν, σύντροφος Κομπούλοφ, πρέπει να φέρουν εις πέρας τα εξής σε σχέση με την υποδοχή και εγκατάσταση των ειδικών μετοίκων:

α) Να υποδεχθούν και να εγκαταστήσουν στην ΣΣΔ του Ουζμπεκιστάν 140 με 160 χιλιάδες ειδικούς μετοίκους, Τατάρους, σταλμένους εκ μέρους της NKVD της ΕΣΣΔ από την ΑΣΣΔ της Κριμαίας.
Η εγκατάσταση των ειδικών μετοίκων θα πραγματοποιηθεί σε κοινότητες κρατικών αγροκτημάτων, υπάρχουσες αγροτικές κολεκτίβες, αγροκτήματα σχετιζόμενα με βιομηχανίες, σε εργατικές κοινότητες, με σκοπό την επαγγελματική τους αποκατάσταση στη γεωργία και τη βιομηχανία.
β) Να σχηματίσουν επιτροπές στις περιοχές (Oblast) όπου οι ειδικοί μέτοικοι πρόκειται να εγκατασταθούν, αποτελούμενες από τον πρόεδρο της εκτελεστικής επιτροπής της περιοχής, τον αρχηγό της διοίκησης της NKVD, αναθέτοντάς τους την εφαρμογή όλων των μέτρων σχετικά με την υποδοχή και κατανομή των νεοαφιχθέντων  ειδικών μετοίκων.
γ) (το ίδιο σε επίπεδο Raion)…
δ) Να οργανώσουν την μηχανοκίνητη μεταφορά των ειδικών μετοίκων, κινητοποιώντας τα μεταφορικά μέσα των διαφόρων επιχειρήσεων και θεσμών [της τοπικής αυτοδιοίκησης, της περιοχής, κλπ] για αυτό τον σκοπό.
ε) Να χορηγήσουν κομμάτια καλλιεργήσιμης γης στους νεοαφιχθέντες ειδικούς μετοίκους και να τους βοηθήσουν να χτίσουν σπίτια προμηθεύοντάς τους με οικοδομικά υλικά…

4. Επταετή δάνεια μέχρι και 5.000 ρούβλια ανά οικογένεια, για την οικοδόμηση και εξοπλισμό οικιών, θα αποδοθούν από την Αγροτική Τράπεζα (σύντροφος Κράβτσοφ) στους ειδικούς μετοίκους στην ΣΣΔ του Ουζμπεκιστάν, στους τόπους εγκατάστασής τους.
5. Κάθε μήνα κατά την διάρκεια της περιόδου Ιούνης-Αύγουστος 1944, ίσες ποσότητες αλευριού, δημητριακών, και λαχανικών θα αποδοθούν από το Λαϊκό Επιτροπάτο για τη Γη της ΕΣΣΔ (σύντροφος Σουμπότιν) στο Συμβούλιο των Λαϊκών Επιτρόπων της ΣΣΔ του Ουζμπεκιστάν για να κατανεμηθούν στους ειδικούς μετοίκους.

Το αλεύρι, τα δημητριακά, και τα λαχανικά θα μοιραστούν δωρεάν στους ειδικούς  μετοίκους κατά την περίοδο Ιούνη-Αυγούστου, ως αποπληρωμή της αγροτικής παραγωγής και του ζωικού αποθέματος που παραλήφθηκαν από τις περιοχές που εγκατέλειψαν…

Ι. Στάλιν
Πρόεδρος, Κρατική Επιτροπή Άμυνας
[…]
Οι υποδείξεις της Κρατικής Επιτροπής Άμυνας για τις μέριμνες που έπρεπε να ληφθούν, τόσο κατά την μεταφορά όσο και κατά την εγκατάσταση των Ειδικών Μετοίκων έχουν ειδική σημασία. Ακόμα περισσότερο δε αν αναλογιστεί κανείς τις βαρύτατες κατηγορίες που επέβαλαν τα συγκεκριμένα μέτρα. Οι εκάστοτε μαρτυρίες που έχουν επικαλεσθεί ανά καιρούς στην βιβλιογραφία κάνοντας λόγο για απάνθρωπες συνθήκες μεταφοράς δεν συνάδουν με το γενικό πνεύμα που απορρέει από τα κρατικά ντοκουμέντα. Το «παράδοξο» αυτό μπορεί ενδεχομένως να οφείλεται στα εξής: είτε α) σε υποκειμενικές υπερβολές, είτε β) σε πραγματικές ελλείψεις ή παρατυπίες κατά την μεταφορά που δεν αποκλείεται να συνέβησαν σε μια τόσο μεγάλη επιχείρηση.

Το ποσοστό θνησιμότητας μεταξύ των Ταταρικών πληθυσμών, για παράδειγμα, κατά την διάρκεια της μετακίνησής και εγκατάστασής τους ήταν περίπου 0,09% σύμφωνα με τις επίσημες καταγραφές της NKVD. Εκτιμήσεις του Radio Liberty (προβοκατόρικου ραδιοφωνικού σταθμού, που συστάθηκε από το Κογκρέσο των Ηνωμένων Πολιτειών και την CIA με αποκλειστικό σκοπό να εκπέμπει την πολιτική προπαγάνδα των ΗΠΑ στις Σοβιετικές Δημοκρατίες) ανεβάζουν «με δικούς τους υπολογισμούς» το ποσοστό αυτό στο 5%: 55 φορές και πλέον δηλαδή πάνω από τα επίσημα στοιχεία! Περιττό ίσως να πούμε τι από τα δύο υιοθετείται και προβάλλεται από την αστική ιστοριογραφία.[5]

Σε καμιά περίπτωση δεν θα μπορούσε κανείς να ισχυριστεί πως μια τέτοια διαδικασία θα δύνατο ποτέ να χαρακτηριστεί «εύκολη» ή «ευχάριστη». Όμως το περιεχόμενο και το πνεύμα των οδηγιών που εξέδωσε η κεντρική εξουσία αναφορικά με την μεταφορά και εγκατάσταση των εν λόγω πληθυσμών δεν φανερώνει πουθενά προθέσεις «αντεκδίκησης». Τουναντίον, γίνεται λόγος για μια ιδιαίτερα εκτενή και σύνθετη επιχείρηση ώστε να εξασφαλιστεί ή όσο το δυνατόν ομαλή μετακίνηση και κοινωνικοοικονομική αποκατάστασή τους.

Στα παραπάνω συνηγορεί και η πρόνοια που προβλέφθηκε ιδιαίτερα για τα περισσότερο «αδύναμα» μέλη των οικογενειών των Ειδικών Μετοίκων. Σε σχετική έκθεση του καθοδηγητή του τμήματος των σοβχόζ της ΚΕ του ΚΚ(μπ) του Ουζμπεκιστάν αναφέρεται πως «Για την ενίσχυση της διατροφής των παιδιών, αρρώστων και εξαντλημένων στο σοβχόζ ‘Ναρπάι’, στη διάρκεια των πέντε μηνών το 1944 δαπανήθηκαν: Ξηρά Φρούτα -1,5 τόνοι, Κρέας -3 τόνοι, Λίπος -300 κιλά, Πατάτα -3 τόνοι, Φρέσκα Λαχανικά -20 τόνοι, Ζάχαρη -350 κιλά, Γαλακτοκομικά Είδη -300 κιλά, Ρύζι -150 κιλά, Γάλα 3.500 λίτρα, Αποβουτυρωμένο Γάλα 1.400 λίτρα. Σε πιο φτωχές οικογένειες παραχωρήθηκαν 10 αγελάδες και 10 κατσίκες.»[6]»

[1] Κάποιοι δε υποστηρίζουν πως η περίπτωση των Τατάρων της Κριμαίας οφείλεται «να μνημονεύεται όπως γίνεται με τα κρεματόρια του Άουσβιτς και του Νταχάου». Βλέπε Alexeyeva L (1998) «Mustafa Jemiloglu: His Character and Convictions», στο Allworth (επ.) «The Tatars of Crimea: Return to the Homeland» (Durham, NC: Duke University Press) σελ.214
[2] Pohl J O (1999) σελ.109
[3] Pohl J O (1999) σελ.109-118 και Fisher A (1978) σελ.155
[4] Πηγή: Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου των ΗΠΑ
[5] Uehling G (2000) «Having a Homeland: Recalling the Deportation, Exile, and Repatriation of the Crimean Tatars to their Historic Homeland» (PhD: University of Michigan) σελ.213-214 και Critchlow J (1991) «Punished Peoples of the Soviet Union: The Continuing Legacy of Stalin’s Deportations» (Washington D.C.: Human Rights Watch) σελ.8. Σχετικά με το Radio Liberty βλέπε την ιστιοσελίδα του σταθμού:http://www.rfel.org/about/organization/history-print.asp
[6] Όπως παρατίθεται στο Πογκόσοβα Γ (2002) σελ.139

Πηγή: Erodotos - Ο Στάλιν, οι Τατάροι της Κριμαίας και η Eurovision - Αναστάσης Γκίκας, «Οι Έλληνες στη διαδικασία οικοδόμησης του σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ», εκδ. Σύγχρονη Εποχή, Αθήνα, 2007