Ειδήσεις, σάτιρα, απόψεις, περίεργα και άλλα πολλά. Αυτό είναι το ΒΡΩΜΙΚΟ@blogspot.com , το blog μας.
Παρασκευή 28 Απριλίου 2017
«Σας νικήσαμε τέρατα!» Η θρυλική μάχη τριών αντιστασιακών νέων, που αντιμετώπισαν δύο λόχους ταγματασφαλίτων στον Υμηττό
Την άνοιξη του 1944 η Αθήνα συγκλονίζεται από σφοδρές μάχες μεταξύ Γερμανών, ταγμάτων ασφαλείας και του ΕΛΑΣ, ο οποίος αμφισβητεί πλέον ανοικτά την εξουσία των αρχών κατοχής στις γειτονιές της πρωτεύουσας. Τα ξημερώματα της 28ης Απριλίου, δύο λόχοι ταγματασφαλιτών με βαρύ οπλισμό, περικύκλωσαν ένα μικρό σπίτι επί της οδού Αγρέων στον Υμηττό για το οποίο υπήρχαν πληροφορίες πως ήταν «γιάφκα» ΕΛΑΣιτών. Οι πληροφορίες τους ήταν σωστές. Το σπίτι χρησίμευε ως αποθήκη οπλισμού του ΙΙ Τάγματος Βύρωνα-Γούβας του ΕΛΑΣ. Το προηγούμενο βράδυ είχαν καταλύσει εκεί τρεις μαχητές, ο Δημήτρης Αυγέρης, ο Θάνος Κιοκμενίδης και ο Κώστας Φολτόπουλος. Αποφάσισαν να αντισταθούν χρησιμοποιώντας τα όπλα της αποθήκης. Η μάχη άρχισε λίγο πριν τις 08.00. Οι ταγματασφαλίτες «ράντισαν» το σπίτι με πυρά βαρέων πολυβόλων και βλήματα όλμων. Στη συνέχεια προσπάθησαν να προωθηθούν. Οι αμυνόμενοι όμως, απάντησαν με ανασχετικά πυρά και ρίψη χειροβομβίδων. Κάθε προσπάθεια των πολιορκητών να πλησιάσουν πνιγόταν στο αίμα. Η μάχη συνεχιζόταν άγρια όταν ο Φολτόπουλος χτυπήθηκε θανάσιμα. Οι άλλοι δύο μαχητές συνέχισαν να μάχονται με μεγαλύτερο πείσμα. Οι όλμοι κατέστρεψαν την οροφή του σπιτιού, ενώ το πάτωμα πήρε φωτιά. Τα πυρομαχικά των ανταρτών έφταναν στο τέλος τους. Τότε άρχισαν να καταστρέφουν τον οπλισμό για να μην πέσει στα χέρια των εχθρών. Ξαφνικά ο Κιοκμενίδης έπεσε νεκρός. Ο Αυγέρης συνέχισε να αμύνεται λυσσασμένα, σύντομα όμως τραυματίστηκε. Κατά τις 15.30, σύμφωνα με μαρτυρίες γειτόνων, ο μαχητής του ΕΛΑΣ επιχείρησε έξοδο αυτοκτονίας. Βγήκε έξω πυροβολώντας και φωνάζοντας «σας νικήσαμε τέρατα». Μια ριπή τον έριξε νεκρό. Οι ταγματασφαλίτες όρμησαν στο σπίτι να συλλάβουν και άλλους αντάρτες. Θεωρούσαν ότι βρίσκονταν εκεί δεκάδες. Τότε συνειδητοποίησαν ότι είχαν εμπλακεί σε μάχη επτά ωρών με τρείς μόνο αντιπάλους. Μια μάχη την οποία πλήρωσαν με δεκάδες νεκρούς. Ο 84χρονος σήμερα ΕΠΟΝιτης, Πέτρος Μπουρδουκούτας έχει δημιουργήσει βιβλιοθήκη στο «Κάστρο του Υμηττού» Η ηρωική θυσία των τριών ΕΛΑΣιτών αποτέλεσε μια από τις πιο λαμπρές σελίδες δόξας της Εθνικής Αντίστασης η οποία δυστυχώς, όπως και πολλές άλλες, παραμένει άγνωστη στην Αθήνα, την πόλη που «καταπίνει» την ιστορική μνήμη. Νίκος Γιαννόπουλος ιστορικός Με αυτούς τους στίχους κατέγραψε η ποιήτρια της Εθνικής μας Αντίστασης Σοφία Μαυροειδή – Παπαδάκη, δέκα μόλις μέρες μετά τη θυσία τους, τη νίκη των τριών νεολαίων της ΕΠΟΝ ενάντια στους φασίστες κατακτητές και τους ντόπιους προδότες-συνεργάτες τους:
ΣΑΝ ΘΡΥΛΟΣ Κάστρο δεν ήταν, ένα σπίτι απλό βαμμένο απ’ τα συνθήματα του αγώνα σαν όλα τ’ άλλα εκεί στον Υμηττό. Μα τ’ όρισε η τύχη προμαχώνα.
Κάστρο δεν ήταν, μ’ άντεξε σαν Κάστρο. Ολάκερη μια μέρα και βωμός υψώθηκε κι ολόκληρο σαν άστρο στην αίγλη του το πήρεν ο ουρανός.
Τρία παιδιά, τρεις νέοι, τρεις επονίτες ήταν οι μόνοι άξιοι του φρουροί και γύρω ένα φουσάτο γκεσταμπίδες, τσολιάδες, καστροπάρτες Γερμανοί.
Κι όταν το γέρμα του ήλιου οι αντρειωμένοι σιγήσαν πια κι αυτοί, χωρίς πνοή προχώρησαν αργά, δειλά, σκιαγμένοι οι πολιορκητές μες στη σιγή.
Σωρό τα πτώματα έλεγαν θα βρούνε και βρήκαν μόνον τρία νεκρά παιδιά. Κατάπληκτοι τα βλέπουν κι απορούνε πούθε έβγαινε μια τέτοια λεβεντιά.
Πούθε έβγαινε; Απ’ τα Νιάτα απ’ τη θυσία, τάχεν η ΕΠΟΝ γεννήσει η ηρωική να ξαναγράψουν μια παλιά ιστορία σε νέα σελίδα ακόμα πιο λαμπρή.
Στο Κούγκι τώρα και στ’ Αρκάδι, το σπίτι – Κάστρο στέκεται ιερό. Κι οι τρεις λεβέντες λάμπουν κάθε βράδυ τρίδυμα αστέρια εκεί στον Υμηττό.
πηγή:mixanitouxronou.gr
Τετάρτη 26 Απριλίου 2017
Ο Βομβαρδισμός της Γκουέρνικα
Πολύνεκρη αεροπορική επίθεση κατά της βασκικής πόλης Γκουέρνικα από γερμανούς και ιταλούς εθελοντές αεροπόρους, που συνεργάζονταν με τους εθνικιστές του στρατηγού Φράνκο κατά τη διάρκεια του Ισπανικού Εμφύλιου Πολέμου (1936-1939). Έλαβε χώρα το απόγευμα της 26ης Απριλίου 1937 κι έμεινε στην ιστορία κυρίως χάρις στον πίνακα του μεγάλου ισπανού ζωγράφου Πάμπλο Πικάσο, που αποτύπωσε μοναδικά τη φρίκη του πολέμου.
Την άνοιξη του 1937 οι εθνικιστές του Φράνκο, έχοντας υπό τον έλεγχό τους το μεγαλύτερο μέρος της Ισπανίας, θέλησαν να διασφαλίσουν την κυριαρχία τους και στο βορά, με την κατάληψη του Μπιλμπάο, της μεγαλύτερης πόλης των ανυπότακτων Βάσκων, που συνεργάζονταν με τη δημοκρατική κυβέρνηση της Μαδρίτης. Το μεγαλύτερο εμπόδιο ήταν η Γκουέρνικα (Γκερνίκα η σωστή της προφορά στα ισπανικά), που βρισκόταν σε στρατηγικό σημείο στο δρόμο για το Μπιλμπάο. Η Γκουέρνικα, στην οποία ζούσαν 5.000 άνθρωποι, αλλά και χιλιάδες Δημοκρατικοί πρόσφυγες. ήταν σημαντική πόλη για τους Βάσκους, γιατί κάτω από μια βελανιδιά στο κέντρο της πόλης συνήθιζε να συνεδριάζει η Βουλή τους.
Η εντολή για τον βομβαρδισμό της Γκουέρνικα δόθηκε από τους φρανκιστές στον αντισμήναρχο Βόλφραμ Φράιχερ φον Ριχτχόφεν, που ήταν επικεφαλής των γερμανών εθελοντών, οι οποίοι είχαν συγκροτήσει τη «Λεγεώνα Κόνδωρ». Τυπικά, η ναζιστική Γερμανία ήταν ουδέτερη στον Ισπανικό Εμφύλιο. Συμμετείχε, όμως, ουσιαστικά στις επιχειρήσεις με μια ομάδα εθελοντών, που ήταν όλοι τους έμπειροι αεροπόροι της Λουτβάφε και πιλοτάριζαν τελευταίου τύπου αεροπλάνα. Όπως παραδέχθηκε αργότερα ο αρχιναζιστής Χέρμαν Γκέρινγκ στη Δίκη της Νυρεμβέργης, οι νεαροί πιλότοι είχαν σταλεί με διαταγή του Ράιχ για να εμποδίσουν την εξάπλωση του Κομμουνισμού, αλλά και να δοκιμαστούν σε συνθήκες μάχης.
Στην επιχείρηση που σχεδίασε ο Ριχτχόφεν θα έπαιρναν μέρος 20 γερμανικά μαχητικά και 3 ιταλικά, τα οποία αποτελούσαν τμήμα του ιταλικού εθελοντικού σώματος, που είχε στείλει ο Μουσολίνι για την υποστήριξη του ομοϊδεάτη του Φράνκο. Τα αεροπλάνα θα επιχειρούσαν πέντε κύματα επιθέσεων, πρώτα στα περίχωρα και στη συνέχεια μέσα στη Γκουέρνικα, με βόμβες των 250 και 50 κιλών και εμπρηστικές του ενός κιλού.
Αυτό δεν μειώνει σε τίποτα τη φρίκη της επίθεσης, που ήταν ένα κλασσικό έγκλημα πολέμου, ένα τυφλό χτύπημα και μια πράξη τρομοκρατίας, αφού η επίθεση δεν εκδηλώθηκε κατά στρατιωτικού στόχου. Σύμφωνα με εικασίες που αναπτύχθηκαν αργότερα, οι Γερμανοί θα πρέπει να υπερέβησαν τις οδηγίες των Ισπανών και να εκδήλωσαν την επίθεση με περισσή ένταση, ως αντίποινα για το λιντσάρισμα από Δημοκρατικούς, ενός γερμανού πιλότου, το αεροπλάνο του οποίου είχε πέσει κοντά στο Μπιλμπάο, λίγες ημέρες νωρίτερα.
Οι εθνικιστές, χωρίς να αρνηθούν τον βομβαρδισμό της Γκουέρνικα, έριξαν τις ευθύνες για τις μεγάλες πυρκαϊές και τις εκτεταμένες καταστροφές στους υποχωρούντες Δημοκρατικούς και στις τακτικές της «καμμένης γης» που εφάρμοζαν. Δημοσιογραφικές μαρτυρίες από πρώτο χέρι τούς δικαιώνουν εν μέρει.
Όπως και σε ανάλογες περιπτώσεις την Ελλάδα, η Δημοκρατική Γερμανία ζήτησε συγγνώμη για τις ωμότητες που διέπραξαν οι ναζιστές στην Ισπανία. Στην 60η επέτειο του βομβαρδισμού της Γκουέρνικα το 1997, ο γερμανός πρόεδρος Ρόμαν Χέρτζοχ, με επιστολή τους προς του επιζώντες, τους «έτεινε χείρα φιλίας και συμφιλίωσης, εξ ονόματος του γερμανικού λαού». Το 1998 η γερμανική Βουλή με απόφασή της αφαίρεσε όλα τα ονόματα των μελών της Λεγεώνας Κόνδωρ, που είχαν δοθεί σε γερμανικά στρατόπεδα.
Η Γκουέρνικα του Πικάσο
Την εποχή του βομβαρδισμού της Γκουέρνικα, ο μεγάλος ισπανός ζωγράφος Πάμπλο Πικάσο ετοίμαζε ένα πίνακα, παραγγελία της Δημοκρατικής Κυβέρνησης της Μαδρίτης, που θα κοσμούσε το Ισπανικό Περίπτερο στη Διεθνή Έκθεση των Παρισίων. Μόλις πληροφορήθηκε τη μεγάλη σφαγή, ονόμασε τον πίνακα Γκουέρνικα, θέλοντας να εκφράσει την απέχθειά του προς τους στρατιωτικούς «που βύθισαν την Ισπανία στον ωκεανό του πόνου και του θανάτου».
Το έργο του Πικάσο είναι μία τεράστια ελαιογραφία (3,49 x 7,77 μ.), που περιγράφει την απανθρωπιά, τη βιαιότητα και την απόγνωση του πολέμου. Δείχνει ένα σκηνικό θανάτου, με διαμελισμένα ζώα και ανθρώπους, γυναίκες να κλαίνε, κρατώντας νεκρά μωρά και κατεστραμμένα κτίρια. Αρχικά, ο Πικάσο πειραματίστηκε με χρώμα, αλλά τελικά κατέληξε στο άσπρο, το μαύρο και το γκρι, καθώς θεώρησε ότι έτσι δίνει μεγαλύτερη ένταση στο θέμα.
Ο πίνακας εκτέθηκε τον Ιούλιο του 1937 στη Διεθνή Έκθεση των Παρισίων και συγκέντρωσε το γενικό ενδιαφέρον. Στη συνέχεια, περιόδευσε σε μεγάλες πρωτεύουσες του κόσμου, προκειμένου να συγκεντρωθούν χρήματα για την προάσπιση της Δημοκρατίας στην Ισπανία. Μετά την επικράτηση του Φράνκο, το 1939, η Γκουέρνικα βρήκε προσωρινό καταφύγιο στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της Νέας Υόρκης (ΜΟΜΑ).
Το 1968 ο Φράνκο εξέφρασε την επιθυμία να εκτεθεί ο πίνακας στην Ισπανία. Ο Πικάσο αρνήθηκε και εξουσιοδότησε το ΜΟΜΑ να επιστρέψει τον πίνακα στην Ισπανία, μόλις αποκατασταθεί η Δημοκρατία. Αυτό έγινε το 1975, όταν πέθανε ο Φράνκο κι ενώ ο Πικάσο είχε φύγει από τη ζωή, δύο χρόνια νωρίτερα. Το 1981 η «Γκουέρνικα» επέστρεψε στα πάτρια εδάφη και αποτέλεσε ένα από τα σπουδαιότερα εκθέματα του Μουσείου «Πράδο» της Μαδρίτης. Από το 1992 κοσμεί το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης Βασίλισσα Σοφία της Μαδρίτης.
Νότια Κορέα: Δέκα τραυματίες σε διαδήλωση κατά της εγκατάστασης αντιπυραυλικού συστήματος των ΗΠΑ
Μερικοί από τους τραυματίες φέρουν κατάγματα, σύμφωνα με τον Κιμ Γιονγκ-κιανγκ που είναι μεταξύ των διοργανωτών της διαδήλωσης. Περισσότεροι από 200 κάτοικοι που αντιδρούν στην εγκατάσταση του THAAD στην περιοχή τους πραγματοποίησαν ολονύχτια διαδήλωση, ενώ θα παραμείνουν στην περιοχή που έχει επιλεγεί για την ανάπτυξή του. “Θα συνεχίσουμε τον αγώνα μας, ενώ υπάρχει χρόνος μέχρι το πυραυλικό σύστημα να τεθεί σε λειτουργία. Θα αγωνιστούμε μέχρι τα διάφορα υποσυστήματα του THAAD να μεταφερθούν από την περιοχή εγκατάστασής του, ενώ θα ζητήσουμε από τη νέα κυβέρνηση της Νότιας Κορέας να επανεξετάσει τα σχέδια της,” δήλωσε τηλεφωνικά ο Κιμ στο Reuters.
Ένας αξιωματικός της αστυνομίας από την πόλη Σεοντζού, σε περιοχή της οποία θα εγκατασταθεί το THAAD, δήλωσε ότι η αστυνομία έχει απομακρυνθεί από το χώρο που έχει επιλεγεί για την ανάπτυξη του συστήματος, ενώ δήλωσε άγνοια για τους τραυματίες.
Η Ουάσιγκτον και η Πιονγιάνγκ έχουν κατά τις προηγούμενες εβδομάδες κλιμακώσει επικίνδυνα την ένταση στην Κορεατική Χερσόνησο, ενώ λιμάνι της Νότιας Κορέας επισκέπτεται πυρηνοκίνητο αμερικανικό υποβρύχιο, αλλά και αμερικανική ναυτική αρμάδα αναμένεται να αγκυροβολήσει στα ανοιχτά της Νότιας Κορέας.
Στο μεταξύ, η Βόρεια Κορέα πραγματοποίησε χθες μεγάλης κλίμακας άσκηση πυροβολικού με πραγματικά πυρά για την 85η επέτειο από την ίδρυση των ενόπλων δυνάμεων της χώρας. Το σενάριο της άσκησης υλοποιήθηκε στην ανατολική ακτή της Βόρειας Κορέας, αφού πραγματοποίησαν βολές 300 πυροβόλα μακρού βεληνεκούς. Η άσκηση αυτή είχε ως αντικειμενικό σκοπό την αποστολή ενός πρακτικά πολεμικού επιθετικού μηνύματος στη Νότια Κορέα και κυρίως στη Σεούλ, καθώς η νοτιοκορεατική πρωτεύουσα βρίσκεται εντός του δραστικού βεληνεκούς των πυροβόλων της Πιονγιάνγκ.
Από την άλλη μεριά, το αμερικανικό πυρηνοκίνητο υποβρύχιο USS Michigan μεταφέρει 150 πυραύλους “Τομαχόκ,” κι έχει “δέσει” σε νοτιοκορεατικό λιμάνι. Δυνατότητα διεξαγωγής αεροπορικών βομβαρδισμών έχει και η ναυτική νηοπομπή υπό το αεροπλανοφόρο USS Carl Vinson που κατευθύνεται στα ανοιχτά της Κορεατικής Χερσονήσου με τη συμμετοχή και δύο ιαπωνικών αντιτορπιλικών, κλιμακώνοντας την ένταση της πολεμικής ατμόσφαιρας.
Οι τελευταίες δοκιμαστικές εκτοξεύσεις πυραύλων, αλλά και οι πυρηνικές δοκιμές που έχει πραγματοποιήσει η Βόρεια Κορέα, προκάλεσαν ανησυχία στη Σεούλ που επιτάχυνε τις διαβουλεύσεις της με την Ουάσιγκτον για την ταχεία ανάπτυξη του THAAD. Έτσι, τμήματα του συστήματος μεταφέρονται από τις ΗΠΑ στην περιοχή που έχει επιλεγεί για την ανάπτυξή του στο νοτιοκορεατικό έδαφος. Ωστόσο, η εγκατάσταση του αποτελεί αντικείμενο πολιτικής αντιπαράθεσης, με την αντιπολίτευση να διατυπώνει δεύτερες σκέψεις.
Αντίθετη με την εγκατάσταση του συστήματος είναι και η Κίνα, καθώς το Πεκίνο προσδίδει χαρακτήρα απειλής, στο ραντάρ του THAAD, που θα σαρώνει περιοχές εντός των κινεζικών συνόρων κι έτσι η Νότια Κορέα, αλλά και οι ΗΠΑ, θα έχουν τακτική εικόνα για τις μετακινήσεις κινεζικών στρατιωτικών δυνάμεων, εντός της κινεζικής επικράτειας. Η επίσπευση της εγκατάστασης του αναφερόμενου αντιπυραυλικού συστήματος εκτιμάται ότι θα κάνει το Πεκίνο περισσότερο δισταχτικό στην ανάληψη προληπτικής διπλωματικής δράσης έναντι της Βόρειας Κορέας.
(Με πληροφορίες από ΑΠΕ, φωτογραφία: AP Photo/Lee Jin-man)
Η Επανάσταση των Γαρυφάλλων
Υπήρξε το κίνημα που έβαλε οριστικό τέλος στη φασιστική δικτατορία Σαλαζάρ στην Πορτογαλία.
Ένα σχεδόν αναίμακτο κίνημα του πορτογαλικού στρατού που εκδηλώθηκε τις πρώτες πρωινές ώρες της 25ης Απριλίου 1974 τερματίζοντας μια στυγνή δικτατορία που διήρκεσε περίπου μισό αιώνα.
Η κίνηση που «έριξε» τη χούντα της Πορτογαλίας, έμεινε στην ιστορία με το όνομα «Επανάσταση των Γαρυφάλλων», καθώς οι χιλιάδες Πορτογάλοι που ξεχύθηκαν στους δρόμους προέτρεψαν τους κυβερνητικούς στρατιώτες να ενωθούν με τους επαναστάτες και να βάλουν στις κάννες των όπλων τους από ένα κόκκινο γαρίφαλο σε ένδειξη ειρήνης και συμφιλίωσης.
Στις 28 Μαΐου του 1926, πραξικοπηματίες στρατιωτικοί εγκατέστησαν στην Πορτογαλία μια φασιστική δικτατορία με επικεφαλής τον Αντόνιο ντε Ολιβέιρα Σαλαζάρ. Το δικτατορικό καθεστώς ονομάστηκε «Estado Novo» (Νέο Κράτος) και έμεινε στην εξουσία έως το 1974, δηλαδή για 48 χρόνια. Από το 1968 και μετά τον Σαλαζάρ διαδέχθηκε ο Μαρσέλο Καετάνο.
Στις 28 Μαΐου του 1926, πραξικοπηματίες στρατιωτικοί εγκατέστησαν στην Πορτογαλία μια φασιστική δικτατορία με επικεφαλής τον Αντόνιο ντε Ολιβέιρα Σαλαζάρ. Το δικτατορικό καθεστώς ονομάστηκε «Estado Novo» (Νέο Κράτος) και έμεινε στην εξουσία έως το 1974, δηλαδή για 48 χρόνια. Από το 1968 και μετά τον Σαλαζάρ διαδέχθηκε ο Μαρσέλο Καετάνο.
Από το 1961 έως το 1974 το καθεστώς διεξήγαγε πόλεμο για να διατηρήσει τον έλεγχο των αποικιών της στην Αφρική. Είχε αποβεί ιδιαίτερα δαπανηρός και ξεσήκωσε τις αντιδράσεις των φιλοδημοκρατικών και φιλοκομμουνιστικών μελών του Πορτογαλικού στρατού. Συγκροτήθηκε λοιπόν το Κίνημα των Ενόπλων Δυνάμεων που στράφηκε εναντίον της πορτογαλικής Χούντας.
Το ξημέρωμα της 25ης Απριλίου 1974, με αρχηγό τον ταγματάρχη Οτέλο Σαράιβα ντε Καρβάλιο εκδηλώθηκε η εξέγερση. Στις 12.20 τα ξημερώματα ακούστηκε από το ραδιόφωνο το τραγούδι «Γκράντολα, μελαψή πόλη» («Grandola, Vila Morena») του αντιστασιακού τραγουδιστή Ζέκα Αφόνσο που αποτέλεσε το γενικό πρόσταγμα της επανάστασης.
Τα μέλη του Κινήματος κατέλαβαν στρατηγικά σημεία εξουσίας σε όλη χώρα. Αν και απηύθυναν έκκληση στους κατοίκους της Λισαβόνας να μείνουν στα σπίτια τους, χιλιάδες βγήκαν στους δρόμους και αναμείχθηκαν με τους στρατιώτες των επαναστατών, βάζοντας γαρίφαλα στις κάννες των όπλων τους. Έξι ώρες μετά η Χούντα είχε καταρρεύσει. Οι πολιτικοί κρατούμενοι απελευθερώνονται από τις φυλακές, οι εργάτες καταλαμβάνουν τα εργοστάσια, ενώ ακτήμονες αγρότες καταλαμβάνουν εκτάσεις γαιοκτημόνων και δημιουργούν αυτοδιοικούμενους συνεταιρισμούς. Επιπλέον αμέσως μετά την Επανάσταση, η Πορτογαλία προχώρησε σε συνομιλίες για την ανεξαρτησία των αποικιών της στην Αφρική.
Στις 28 του Απρίλη επιστρέφει στην Πορτογαλία από το Παρίσι ο ηγέτης του Σοσιαλιστικού Κόμματος, Μάριο Σοάρες. Δυο μέρες αργότερα επιστρέφει από τη Μόσχα και γίνεται δεκτός από δεκάδες χιλιάδες λαού ο ηγέτης του Κομουνιστικού Κόμματος, Αλβάρο Κουνιάλ. Οι δύο ηγέτες είναι οι ομιλητές στην κεντρική εκδήλωση της Εργατικής Πρωτομαγιάς, που μετατρέπεται σε ογκωδέστατο συλλαλητήριο για τον εορτασμό της Επανάστασης.
Τη διακυβέρνηση της Πορτογαλίας θα αναλάβει για τα επόμενα δύο χρόνια η επταμελής «Χούντα Εθνικής Σωτηρίας», με επικεφαλής τον στρατηγό Αντόνιο Ριμπέιρο ντε Σπίνολα. Την περίοδο αυτή δόθηκε στους κόλπους σκληρή μάχη για την εξουσία μεταξύ αριστερών και δεξιών αξιωματικών. Επικράτησε η λογική της μετριοπάθειας.
Στις 25 Απριλίου του 1975 διοργανώθηκαν στην Πορτογαλία οι πρώτες ελεύθερες εκλογές, για την ψήφιση νέου συντάγματος. Το 1976 έγιναν εκ νέου εκλογές και η πρώτη συνταγματική πλέον κυβέρνηση ανέλαβε καθήκοντα. Στην Προεδρία ανήλθε ο στρατηγός Αντόνιο Ραμάλιο Εάνες και στην πρωθυπουργία ο σοσιαλιστής Μάριο Σοάρες. Η Πορτογαλία είχε μπει οριστικά σε μια δημοκρατική πορεία και το 1986 έγινε μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Μαζί με τη Χούντα τερματίστηκε και η αποικιοκρατική εποχή της Πορτογαλίας. Το 1974 ανεξαρτητοποιήθηκε η Γουϊνέα - Μπισάου και σύντομα ακολούθησαν η Μοζαμβίκη, η Αγκόλα, το Σάο Τομέ ε Πρίνσιπε και τα Νησιά του Πράσινου Ακρωτηρίου.
Όμως το κίνημα δεν περιορίστηκε στα σύνορα της Πορτογαλίας, αλλά αποτέλεσε ένα εφαλτήριο για αντίστοιχα κινήματα σε όλη την Ευρώπη. Η «Επανάσταση των Γαρυφάλλων» ήταν η αρχή του «τρίτου κύματος εκδημοκρατισμού», όπως έμεινε στην ιστορία, το οποίο εξαπλώθηκε στην Ελλάδα, την Ισπανία αλλά και τη Λατινική Αμερική.
Κυριακή 23 Απριλίου 2017
«Κυρίες του Θανάτου»: Οι Ρωσίδες που προκαλούσαν τρόμο στους Ναζί [ΦΩΤΟ]
Toν Ιούνιο του 1941, η ναζιστική Γερμανία εισέβαλε στη Σοβιετική Ένωση. Τότε, 2.000 Ρωσίδες αποφάσισαν ότι δεν πρόκειται να αφήσουν κάτι τέτοιο να συμβεί. Στρατολογήθηκαν ως ελεύθεροι σκοπευτές στον Κόκκινο στρατό.
Η καλλιτέχνης Όλγα Σιρνίνα ξαναλέει τις ιστορίες τους δημιουργώντας από μια σειρά έγχρωμων πια φωτογραφιών μέσα από ψηφιακή επεξεργασία.
Οι γυναίκες σκοπευτές που μπήκαν στις πρώτες γραμμές του Β’ Παγκοσμίου πολέμου έγιναν ο φόβος και ο τρόμος για τους Γερμανούς στρατιώτες.
Η πιο γνωστή υπήρξε η Λουντμίλα Παβλιτσένκο, η επονομαζόμενη «Κυρία του Θανάτου». Εκτέλεσε πάνω από 300 Ναζί, ενώ εκείνη είχε μόνο ελαφριούς τραυματισμούς κατά τα χρόνια που πολέμησε.
Η «Κυρία του Θανάτου». Αργότερα βραβεύτηκε ως Ηρωίδα της Σοβιετικής Ένωσης. Ήταν η μεγαλύτερη τιμητική διάκριση στη χώρα.
Η Ρόζα Σανίνα. Σκότωσε συνολικά 59 Ναζί όταν ήταν μόλις 16 ετών. Την έλεγαν «ο αόρατος τρόμος». Η ίδια σκοτώθηκε το 1945 σε ηλικία 20 ετών. Κρατούσε ημερολόγιο το οποίο αργότερα εκδόθηκε.
Η Ζίμπα Γκανίγιεβα, με αζερική και ουζμπεκική καταγωγή. Εντάχθηκε στο ρωσικό στρατό σε ηλικία 18 ετών. Βρέθηκε στην πρώτη γραμμή συνολικά 16 φορές.
Η Ευγενία Μακέεβα, ενώ με την Παβλιτσένκο. Φέρεται να σκότωσε 68 Γερμανούς στρατιώτες.
Η Ναντέζντα Κολέσνικοφ και η Λιούμπα Μακάροβα υπερασπίστηκαν το ανατολικό μέτωπο κατά τη διάρκεια του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου της Σοβιετικής Ένωσης από το 1941 έως το 1945.
«Υπάρχουν πολύ λίγες εικόνες με στρατιώτες του Κόκκινου Στρατού, αποφάσισα να γεμίσω αυτό το κενό», λέει η Σιρνίνα. «Ενδιαφέρομαι για την ιστορία της Ρωσίας. Είναι γεμάτη από δραματικά γεγονότα που επηρέασαν την ιστορία τόσο της ίδιας της χώρας όσο και ολόκληρου του κόσμου», προσθέτει, σύμφωνα με τη Daily Mail.
«Μερικές φορές μια φωτογραφία μπορεί να πει περισσότερα από πολλά λόγια και θα χαρώ αν οι άνθρωποι μάθουν περισσότερα για τη Ρωσία και τους ανθρώπους της μέσω της δουλειάς μου. Ειδικά για τις γενναίες γυναίκες μας. Καμιά άλλη χώρα δεν είχε τόσες πολλές γυναίκες στο στρατό. Ελεύθερους σκοπευτές, πιλότους, γιατρούς», σημειώνει.
Περίπου 800.000 γυναίκες υπηρέτησαν στις Σοβιετικές Ένοπλες Δυνάμεις κατά τη διάρκεια του πολέμου ως ελεύθεροι σκοπευτές, πιλότοι, γιατροί αλλά και στο πυροβολικό.
«Οι ασπρόμαυρες φωτογραφίες είναι και παραμένουν ένα κομμάτι της ιστορίας αλλά ο κόσμος δεν ήταν ποτέ μονόχρωμος, ακόμη και κατά τη διάρκεια του πολέμου», λέει η Σιρνίνα και προσθέτει: «Είναι ενδιαφέρον να φανταζόμαστε πως ήταν τα πράγματα πριν από πολλά χρόνια, πως έδειχναν οι ιστορικές μορφές που γνωρίζαμε από βιβλία ή άρθρα. Το χρώμα απομακρύνει αυτό το φράγμα μεταξύ του τότε και του τώρα ή τουλάχιστον το καθιστά πιο διάφανο».
tvxs.
Παρασκευή 21 Απριλίου 2017
21 Απριλίου 1975: Η εισβολή των διαδηλωτών στην αμερικανική πρεσβεία [Βίντεο]
Η εισβολή διαδηλωτών στην αμερικανική πρεσβεία κατά τη διάρκεια της αντιφασιστικής διαδήλωσης, ήταν το γεγονός που σημάδεψε την πρώτη επέτειο του πραξικοπήματος της 21ης Απριλίου μετά τη μεταπολίτευση.
Στο βίντεο ντοκουμέντο, απόσπασμα από το ντοκιμαντέρ «Μαρτυρίες» του Νίκου Καβουκίδη, μας μεταφέρει στις 21 Απριλίου του 1975, παρουσιάζοντας τη μεγαλειώδη πορεία που πραγματοποιήθηκε, την εισβολή στην αμερικανική πρεσβεία και τις συγκρούσεις που ακολούθησαν...
Στο βίντεο ντοκουμέντο, απόσπασμα από το ντοκιμαντέρ «Μαρτυρίες» του Νίκου Καβουκίδη, μας μεταφέρει στις 21 Απριλίου του 1975, παρουσιάζοντας τη μεγαλειώδη πορεία που πραγματοποιήθηκε, την εισβολή στην αμερικανική πρεσβεία και τις συγκρούσεις που ακολούθησαν...
Από το tvxs.
Το κοντέινερ στα Εξάρχεια, ενόχλησε τους βουλευτές που χαρίζουν δημόσια γη στους καταπατητές!
Από ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ:
Το πιο εύκολο πράγμα είναι να αποδομήσεις μια πρωτοβουλία που δεν ταιριάζει με την πολιτική τσίχλα που έχει κολλήσει στον εγκέφαλό σου. Βρίσκεις ένα έξυπνο ή εξυπνακίστικο αστείο για να την χαρακτηρίσεις και μετά αναλαμβάνουν τη δουλειά τα κομματικά αλλά και τα πλήρως απολιτίκ τρολ στα social media.
Για παράδειγμα, το «ΚΕΠ των αντιεξουσιαστών» στην πλατεία Εξαρχείων, όπως έσπευσαν να το χαρακτηρίσουν οι γνωστοί – άγνωστοι καπηλευτές του πατρίς, θρησκεία, οικογένεια. Το μικρό κοντέινερ, που στήθηκε στα Εξάρχεια και που χαρακτηρίζοντάς το «ΚΕΠ» άφηναν τη φαντασία να ταξιδεύει σε εικόνες με αναρχικούς που είτε μοιράζουν μολότωφ είτε δίνουν αναλυτικές πληροφορίες για την κατασκευή μολότωφ. Και κάπως έτσι άρχισαν και οι κομματικές τοποθετήσεις, όπως του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, που αλίμονο έσπευσε να τοποθετηθεί μην τυχόν και η κομματική του πελατεία παρεξηγηθεί.
Είναι, όμως, αυτή η πραγματικότητα; Αντιεξουσιαστές έστησαν κοντέινερ στην πλατεία Εξαρχείων για να καταλύσουν το κράτος; Για να στοιβάξουν πολεμοφόδια και να ξεκινήσουν επανάσταση ένα ανοιξιάτικο βράδυ του Απριλίου;
Ασφαλώς και όχι. Μόνο που κανείς από εκείνους που κάνουν πολιτική με 140 χαρακτήρες δεν μπήκε καν στον κόπο να ρωτήσει. Και ποιόν να ρωτήσει θα πείτε… Μα, τους κατοίκους της περιοχής.
Η πραγματικότητα είναι, λοιπόν, ότι στήθηκε ένα μικρό κοντέινερ στο πλαίσιο πρωτοβουλίας για την επανάκτηση της γειτονιάς των Εξαρχείων. Έγιναν, μάλιστα, εγκαίνια και παρέστησαν κάτοικοι της περιοχής. Πωλούνται βιβλία, θα γίνουν πολιτικές συζητήσεις, θεατρικές παραστάσεις, καλλιτεχνικές εκδηλώσεις ενώ στήνεται και παιδική χαρά.
Πολύ μπρουτάλ εκδηλώσεις για τα γούστα των τρολ. Και ειδικά η παιδική χαρά έχει υποχθόνιο μήνυμα αφού εκεί θα γίνεται πλύση εγκεφάλου στα αθώα παιδάκια για τον αναρχισμό και την αντιεξουσιαστική πάλη.
Και εκεί ακριβώς είναι το πρόβλημα. Οι εμφανιζόμενοι ως προστάτες του δημόσιου χώρου (λίγη αιδώς δεν βλάπτει), εκείνοι που από τα social media ψάχνουν την πολεοδομία και εγκαλούν την αστυνομία, είναι οι ίδιοι που από τα έδρανα της Βουλής εδώ και δεκαετίες και μέχρι σήμερα επιβραβεύουν τους καταπατητές και τους αυθαίρετους. Με μια διαφορά. Οι καταπατητές και οι αυθαίρετοι είναι η κομματική τους πελατεία ενώ το κοντέινερ στην πλατεία των Εξαρχείων, ενοχλεί και μόνο που θα ψελλίσει μια άλλη άποψη που δεν ταιριάζει με την πολιτικά ορθή αυθαιρεσία τους.
Αφιέρωμα: 50 χρόνια μετά την αμερικανοκίνητη δικτατορία των Συνταγματαρχών
Από ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ:
Το ισχυριζόμαστε αυτό γιατί πέρα από τις πολλές σχετικές αναρτήσεις που ήδη έχουμε και τις οποίες παραθέτουμε σαν παραπομπές, εμπλουτίσαμε την συγκεκριμένη θεματική ενότητα με δυο εξόχως ενδιαφέροντα πονήματα. Το πρώτο είναι ολόκληρο το βιβλίο του Παναγιώτη Κανελλάκη «ΜΑΡΤΥΡΙΑ. Στα κρατητήρια της ΕΣΑ το 1973» . (Κυκλοφόρησε πρόσφατα σαν ένθετο στην «Εφημερίδα των Συντακτών»).
Από την εισαγωγή ακόμα του βιβλίου, την οποία υπογράφει ο Δημήτρης Ψαρράς παίρνουμε μια εικόνα για το τι πρόκειται να διαβάσουμε στην συνέχεια. Μιλάμε για γεγονότα τα οποία βίωσε στις τις 147 μέρες της κράτησής του στα κελιά της χουντικής ΕΑΤ/ΕΣΑ το 1973, ο συγγραφέας του βιβλίου. Είναι στην κυριολεξία συγκλονιστικές οι περιγραφές που κάνει ο Παναγιώτη Κανελλάκη για τα βασανιστήρια που του έκαναν οι –κατ’ ομολογία τους σαδιστές- αξιωματικοί της ΕΣΑ.
Εξίσου ενδιαφέρον είναι και το σχετικό αφιέρωνα που υπάρχει στο περιοδικό Hot Doc History –κυκλοφόρησε μαζί με την εφημερίδα Documento-.
Τα κεφάλαια που περιλαμβάνει είναι τα εξής:
«Δικτατορία 1967. Ποιοι την έκαναν. Ποιοι την υποκίνησαν»,
«Πώς οι παγκόσμιες εξελίξεις ευνόησαν το πραξικόπημα των συνταγματαρχών»,
«ΧΟΥΝΤΑ: Καρπός του αμοιβαίου έρωτα ακροδεξιών αξιωματικών και ΗΠΑ»,
«Πως τα μνημόσυνα για τα Δεκεμβριανά έθαψαν την δημοκρατία»
Επίσης θα σας συνιστούσαμε να διαβάσετε από το βιβλίο του Βασίλη Ραφαηλίδη «Ιστορία (κωμικοτραγική) του Νεοελληνικού κράτους 1830 -1974» ολόκληρο το κεφάλαιο που έχει με τίτλο "Η 21η Απριλίου 1967"
Πέμπτη 20 Απριλίου 2017
Σαν σήμερα το 1914 η σφαγή του Λάντλοου και η δολοφονία του Ελληνα αρχηγού των απεργών-ανθρακωρύχων Λούη Τίκα ((Ηλία Σπαντιδάκη)
Από ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ
Η συγκεκριμένη απεργία και τα όσα επακολούθησαν αποτελούν μία από τις πιο σημαντικές και πιο αιματηρές σελίδες στην ιστορία του εργατικού κινήματος στην Αμερική,
Μετά τη σφαγή στο Λάντλοου, οι συγκρούσεις των εργατών με την εθνοφρουρά σε όλη την Πολιτεία του Κολοράντο έλαβαν τεράστιες διαστάσεις. Τα συνδικάτα κάλεσαν τους εργάτες να εξοπλιστούν με «όλα τα όπλα και τα πυρομαχικά που μπορούσαν να αποκτήσουν νόμιμα» και άρχισε πραγματικός ανταρτοπόλεμος ανάμεσα στην εθνοφρουρά και στα συνδικάτα που διήρκεσε δέκα ημέρες.
Για την σφαγή του Λάντλοου, καθώς και την ιστορία του Λούη Τίκα, αρχηγού των απεργών-ανθρακωρύχων, γράφτηκαν βιβλία, γυρίστηκαν ντοκιμαντέρ, ενώ παραμένει αναφορά στην ιστορία του παγκόσμιου εργατικού κινήματος.
Στις παρακάτω παραπομπές μας γίνεται εκτενεί αναφορά σ' αυτό το γεγονός.
Σαν σήμερα: Η σφαγή του Λάντλοου
Η "κηδεία του αιώνα" για τον Λούη Τίκα που έγινε σύμβολο αγώνα!
Πώς ο Ροκφέλερ δολοφόνησε τον ηρωικό κρητικό αγωνιστή ανθρακωρύχο Λούη Τίκα
Δευτέρα 17 Απριλίου 2017
Εντυπωσιακά βίντεο: Στον Νέο Κόσμο η Ανάσταση γίνεται με μολότοφ
Εκρηκτική Ανάσταση και φέτος στον Ιερό Ναό της Αναλήψεως στον Νέο Κόσμο της Αθήνας. Μια συνήθεια που τείνει να γίνει παράδοση (Vid)
Βεγγαλικά, δυναμιτάκια, πυροτεχνήματα, ακόμα και... μολότοφ. Η Ανάσταση στον Νέο Κόσμο και συγκεκριμένα στον Ιερό Ναό της Αναλήψεως στη Χαμοστέρνας, είναι διαφορετική.
Φέτος, με το "Χριστός Ανέστη", όπως και άλλες χρονιές, ακολούθησαν δύο εκρηκτικά λεπτά, με τις εικόνες που κατέγραψαν στις κάμερες τους οι παρευρισκόμενοι, να είναι τουλάχιστον εντυπωσιακές.
Η αρχή έγινε πριν από έξι χρόνια και πλέον, η "εκρηκτική" Ανάσταση μοιάζει να γίνεται κανονικό έθιμο. Η εκκλησία βρίσκεται ανάμεσα στη λεωφόρο Συγγρού, και την οδό Ηλία Ηλιού, και την ώρα του εορτασμού η κυκλοφορία για τα οχήματα διακόπτεται για να αποφευχθούν ατυχήματα.
Από το news247.
Χίλιοι φυλακισμένοι Παλαιστίνιοι ξεκίνησαν απεργία πείνας
Ομαδική απεργία πείνας άρχισαν σήμερα περισσότεροι από 1.000 Παλαιστίνιοι που κρατούνται στις ισραηλινές φυλακές, διαμαρτυρία που γίνεται για πρώτη φορά εδώ και χρόνια, έπειτα από έκκληση του Μαρουάν Μπαργούτι, του αρχηγού της δεύτερης Ιντιφάντα που είναι καταδικασμένος σε ισόβια, δήλωσε ένας παλαιστίνιος αξιωματούχος.
«Περίπου 1.300 παλαιστίνιοι φυλακισμένοι άρχισαν απεργία πείνας και ο αριθμός αυτός μπορεί να αυξηθεί μέσα στις επόμενες ώρες», δήλωσε στο Γαλλικό Πρακτορείο ο Ίσα Καράκι, αρμόδιος της Παλαιστινιακής Αρχής για το ζήτημα των φυλακισμένων.
«Σύμφωνα με τις πληροφορίες που διαθέτουμε προς το παρόν, 1.500 κρατούμενοι αρνούνται να δεχθούν τροφή» για να καταγγείλουν τις συνθήκες κράτησής τους, δήλωσε από την πλευρά του στο Γαλλικό Πρακτορείο ο Αμάνι Σαράνεχ, εκπρόσωπος της Λέσχης Φυλακισμένων Παλαιστίνιων, της μκο που ασχολείται στα κατεχόμενα εδάφη με το ζήτημα των φυλακισμένων.
Οπως μεταδίδει το Αθηναϊκό Πρακτορείο, ο εκπρόσωπος της ισραηλινής διοίκησης σωφρονιστικών καταστημάτων Ασάφ Λιμπράτι δήλωσε στο Γαλλικό Πρακτορείο πως «700 φυλακισμένοι ανακοίνωσαν χθες (Κυριακή) την πρόθεσή τους να αρχίσουν απεργία πείνας».
Σήμερα το πρωί, πρόσθεσε, η διοίκηση διεξάγει «ελέγχους για να διαπιστώσει πόσοι φυλακισμένοι αρνούνται πράγματι να τραφούν, επειδή ορισμένοι μπορεί να αρκεσθούν σε μια συμβολική απεργία και να ξαναρχίσουν στη συνέχεια να τρώνε».
Ο Λιμπράτι δεν έδωσε περισσότερες λεπτομέρειες, όμως σύμφωνα με τη Λέσχη Φυλακισμένων Παλαιστίνιων «η διοίκηση των φυλακών κατέσχεσε όλα τα αντικείμενα που βρίσκονταν μέσα στα κελιά των απεργών και άρχισε να μεταφέρει απεργούς κρατουμένους σε άλλες φυλακές».
Αυτή η επ' αόριστον απεργία πείνας πραγματοποιείται με την ευκαιρία της γιορτής για την «ημέρα των φυλακισμένων» που τιμάται κάθε χρόνο από τους Παλαιστινίους εδώ και περισσότερα από 40 χρόνια.
Η είδηση για την απεργία αυτή βρίσκεται σήμερα στην πρώτη σελίδα όλων των παλαιστινιακών μέσων ενημέρωσης, καθώς περισσότεροι από 6.500 Παλαιστίνιοι, μεταξύ των οποίων 62 γυναίκες και 300 ανήλικοι (αγόρια και κορίτσια), είναι αυτή τη στιγμή φυλακισμένοι από το Ισραήλ.
Από το tvxs.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)