Ήταν 24 Δεκεμβρίου του 1968 στις 18:00 (ώρα Ελλάδος) όταν οι αστροναύτες του Απόλλων 8, απαθανάτισαν για πρώτη φορά τον πλανήτη μας από το διάστημα, ευρισκόμενοι σε τροχιά γύρω από τη Σελήνη.
Αυτή η φωτογραφία έμελλε να γίνει επίσης σύμβολο για την οικολογία.
«Η αυγή της Γης είναι το σύμβολο του πόσο εύθραυστο είναι το περιβάλλον μας» λέει στην Repubblica ο Ιταλός αστροναύτης Ρομπέρτο Βιτόρι που έχει «πετάξει» τρεις φορές μέχρι τώρα στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό . «Αυτή η φωτογραφία της Γης, με γεμίζει με μια αίσθηση λύπης, επειδή έχω δει τη Γη από τον ISS, και από εκεί με θέα το γαλάζιο χρώμα, το οποίο μεταδίδει θετική ενέργεια. Αν μπορώ να ταυτιστώ με το εκείνους που τράβηξαν αυτή τη φωτογραφία, αντιλαμβάνομαι ένα διπλό συναίσθημα, τη μοναξιά του να είσαι τόσο μακριά από το πιο όμορφο μέρος στο ηλιακό σύστημα, τον μπλε πλανήτη μας, αλλά και τη γνώση για τις επιθέσεις που δέχεται το οικοσύστημα» λέει.
Η συνειδητοποίηση ότι όλα αυτά είναι απλά μια μπλε κουκίδα στην απεραντοσύνη του σύμπαντος, και η ατμόσφαιρα είναι μόλις μια λεπτή παρουσία: «Ακόμα και από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, αυτό που βλέπουμε είναι, εντελώς διαφορετικό από την καθημερινή εμπειρία. Αν κοιτάξουμε τον ουρανό μοιάζει ατελείωτος, αλλά είναι μόνο 100 χιλιόμετρα μακριά. Ακόμη περισσότερο και με την τεχνολογική πρόοδο μας, θα πρέπει να βρούμε τρόπους να απομακρύνουμε τις ρυπογόνες δραστηριότητες έξω από το οικοσύστημα μας» προσθέτει ο Ιταλός αστροναύτης.
Αυτή η φωτογραφία έμελλε να γίνει επίσης σύμβολο για την οικολογία.
«Η αυγή της Γης είναι το σύμβολο του πόσο εύθραυστο είναι το περιβάλλον μας» λέει στην Repubblica ο Ιταλός αστροναύτης Ρομπέρτο Βιτόρι που έχει «πετάξει» τρεις φορές μέχρι τώρα στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό . «Αυτή η φωτογραφία της Γης, με γεμίζει με μια αίσθηση λύπης, επειδή έχω δει τη Γη από τον ISS, και από εκεί με θέα το γαλάζιο χρώμα, το οποίο μεταδίδει θετική ενέργεια. Αν μπορώ να ταυτιστώ με το εκείνους που τράβηξαν αυτή τη φωτογραφία, αντιλαμβάνομαι ένα διπλό συναίσθημα, τη μοναξιά του να είσαι τόσο μακριά από το πιο όμορφο μέρος στο ηλιακό σύστημα, τον μπλε πλανήτη μας, αλλά και τη γνώση για τις επιθέσεις που δέχεται το οικοσύστημα» λέει.
Η συνειδητοποίηση ότι όλα αυτά είναι απλά μια μπλε κουκίδα στην απεραντοσύνη του σύμπαντος, και η ατμόσφαιρα είναι μόλις μια λεπτή παρουσία: «Ακόμα και από τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, αυτό που βλέπουμε είναι, εντελώς διαφορετικό από την καθημερινή εμπειρία. Αν κοιτάξουμε τον ουρανό μοιάζει ατελείωτος, αλλά είναι μόνο 100 χιλιόμετρα μακριά. Ακόμη περισσότερο και με την τεχνολογική πρόοδο μας, θα πρέπει να βρούμε τρόπους να απομακρύνουμε τις ρυπογόνες δραστηριότητες έξω από το οικοσύστημα μας» προσθέτει ο Ιταλός αστροναύτης.
Από το zoygla.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου