ΤΙ OSCAR ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΕΡΕΙ ΑΥΤΟΣ...;

ΤΟ ΠΛΗΚΤΡΟΛΟΓΙΟ ΤΟΥ ΒΡΩΜΙΚΟΥ...

Η ιστορία της Μπενφίκα

Αθλητικός σύλλογος της Λισαβώνας, με πληθώρα εγχώριων τίτλων και διεθνών διακρίσεων στο ποδόσφαιρο. Μαζί με την Πόρτο και τη συμπολίτισσά της Σπόρτινγκ συγκροτούν τις τρεις μεγάλες δυνάμεις του Πορτογαλικού ποδοσφαίρου.

Τα πρώτα χρόνια

Στις 28 Φεβρουαρίου 1904 μία ομάδα από απόφοιτους της σχολής «Κάζα Πία» (εκπαιδευτικό ίδρυμα της Λισαβώνας για ορφανά και εγκαταλελειμμένα παιδιά) συγκεντρώθηκε στο φαρμακείο του Φράνκο, που βρισκόταν στην οδό Μπελέμ της νοτιοδυτικής Λισαβώνας, και αποφάσισε την ίδρυση μιας ποδοσφαιρικής ομάδας με την ονομασία Sport Lisboa. Ως χρώματα επελέγησαν το κόκκινο και το λευκό, ως έμβλημα ο αετός και ως γνωμικό η λατινική φράση «E Pluribus Unum» («Ένας από τους πολλούς»). Ψυχή της συνάντησης ήταν ο 18χρονος Κόσμε Νταμιάο (1885-1947), ο οποίος  αργότερα διέπρεψε ως ποδοσφαιριστής και προπονητής της Μπενφίκα και αποτελεί ένα από τα σύμβολα της ομάδας.
Δύο χρόνια αργότερα και συγκεκριμένα στις 26 Ιουλίου 1906 στη συνοικία Μπενφίκα της βόρειας Λισαβώνας ιδρύθηκε ο ομώνυμος αθλητικός όμιλος (Grupo Sport Benfica). Στις 13 Σεπτεμβρίου 1908 οι δυο σύλλογοι αποφάσισαν να συγχωνευτούν για να αντιμετωπίσουν τη Σπόρτιγκ, που κυριαρχούσε τότε στα αθλητικά πράγματα της πρωτεύουσας της Πορτογαλίας. Ο νέος σύλλογος ονομάστηκε Sport Lisboa e Benfica και θεωρήθηκε διάδοχη κατάσταση του Sport Lisboa με έτος ίδρυσης την 28η Φεβρουαρίου 1904. Τα χρώματα, το έμβλημα και το γνωμικό παρέμειναν τα ίδια, απλώς στο σήμα της νέας ομάδας προστέθηκε μια ρόδα, που αντιπροσώπευε την ποδηλασία, το κύριο άθλημα του Grupo Sport Benfica.
Τα πρώτα χρόνια η Μπενφίκα ταλαιπωρήθηκε από τις συχνές αλλαγές γηπέδων, αλλά έδειξε αμέσως τη δύναμή της, κατακτώντας δέκα πρωταθλήματα Λισαβώνας μέχρι την καθιέρωση του εθνικού πρωταθλήματος της Πορτογαλίας το 1934. Παράλληλα, ο σύλλογος προχώρησε στην ίδρυση τμημάτων μπάσκετμπολ, βόλεϊμπολ, χαντμπολ, μπιλιάρδου, ράγκμπι, χόκεϊ επί χόρτου και χόκεϊ με πατίνια. Το 1930 κατέκτησε το πρώτο κύπελλο και το 1936 το πρώτο πρωτάθλημα Πορτογαλίας. Το 1950 ήλθε και ο πρώτος διεθνής τίτλος, με την κατάκτηση του Λατινικού Κυπέλλου. Το 1954 βρήκε τη μόνιμη έδρα της στο περίφημο «Estadio da Luz» («Στάδιο του Φωτός»), που αργότερα έγινε το μεγαλύτερο ποδοσφαιρικό γήπεδο της Ευρώπης και το τρίτο μεγαλύτερο του κόσμου με 135.000 θέσεις.

Η Χρυσή Εποχή (1960-1970)

Η δεκαετία του '60 χαρακτηρίστηκε ως η χρυσή εποχή της Μπενφίκα. Με ηγέτη τον περίφημο Εουσέμπιο, υπήρξε η πρώτη ομάδα που έσπασε την κυριαρχία της Ρεάλ Μαδρίτης στο Κύπελλο Πρωταθλητριών (νυν Τσάμπιονς Λιγκ), με δύο συνεχείς κατακτήσεις: το 1961 με αντίπαλο την Μπαρτσελόνα (3-2) και το 1962 με αντίπαλο τη Ρεάλ Μαδρίτης (5-3), ενώ έφθασε άλλες τρεις φορές στον τελικό, το 1963 (με τη Μίλαν 1-2), το 1965 (με την Ίντερ  0-1) και το 1968 (με τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ 1-4). Στις εγχώριες διοργανώσεις κυριάρχησε απόλυτα με 8 πρωταθλήματα και τρία κύπελλα. Το 1968, η Μπενφίκα ανακηρύχθηκε κορυφαία ομάδα της Ευρώπης.

Η Αργυρή Εποχή (1970-1994)

Τη δεκαετία του '70 η Μπενφίκα εξακολούθησε να κυριαρχεί στις εγχώριες ποδοσφαιρικές διοργανώσεις και το 1973 κατέκτησε αήττητη το πρωτάθλημα Πορτογαλίας, με 23 νίκες και 7 ισοπαλίες. Στην Ευρώπη, η πορεία της δεν ήταν ανάλογη με της προηγούμενης δεκαετίας. Δεν κατέκτησε κάποιο τίτλο, αλλά παρέμενε μια σπουδαία ομάδα με μεμονωμένες επιτυχίες.
Η δεκαετία του '80 κύλησε με λιγότερους πορτογαλικούς τίτλους, αλλά με τη συμμετοχή των «αετών» στον τελικό του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ το 1983, όπου ηττήθηκαν από την Άντερλεχτ με 1-0. Την εποχή αυτή η διοίκηση της Μπενφίκα, που εκλέγεται από τα μέλη του συλλόγου (socios), πραγματοποίησε ένα εκτεταμένο πρόγραμμα επενδύσεων, για να καταστήσει την ομάδα και πάλι ανταγωνιστική στην Ευρώπη. Προχώρησε στην κατασκευή και τρίτου διαζώματος στο «Ντα Λουζ», με αποτέλεσμα η χωρητικότητά του να φθάσει τις 135.000 θέσεις, ενώ πραγματοποίησε μία σειρά ακριβών μετεγγραφών. Η Μπενφίκα συνέχισε να κυριαρχεί στην Πορτογαλία κι έφθασε δύο φορές σε τελικούς του Κυπέλλου Πρωταθλητριών, χωρίς να σηκώσει την κούπα. Το 1988 το έχασε στα πέναλτι από την Αϊντχόφεν και το 1990 ηττήθηκε από τη Μίλαν με 1-0.

Τα «Πέτρινα Χρόνια» (1994-2003)

Το 1994 ξεκινούν τα «πέτρινα χρόνια» για την Μπενφίκα, εξαιτίας των τεράστιων οικονομικών προβλημάτων που αντιμετώπισε. Μέχρι το 2003 κατέκτησε μόλις ένα κύπελλο Πορτογαλίας, την ίδια περίοδο που η μεγάλη της αντίπαλος Πόρτο σάρωνε τους τίτλους στην Πορτογαλία και διακρινόταν στην Ευρώπη. Πάντως, την εποχή αυτή πραγματοποιεί την ακριβότερη μετεγγραφή στην ιστορία του πορτογαλικού ποδοσφαίρου, με την ένταξη στο δυναμικό της του Σιμάο Σαμπρόζα, έναντι 13 εκατομμυρίων ευρώ. Το 2001 αποφασίζεται η κατεδάφιση του «Ντα Λουζ» και η ανέγερση ενός νέου γηπέδου, σύγχρονου και με τη μισή χωρητικότητα του παλαιού, για τις ανάγκες του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος του 2004.

Η ανάκαμψη (2004 - σήμερα)

Το 2004, με πρόεδρο τον Λουίς Φελίπε Βιέιρα και προπονητή τον ισπανό Χοσέ Αντόνιο Καμάτσο, αρχίζει η περίοδος της ανάκαμψης, με κατακτήσεις εγχώριων τίτλων (2 πρωταθλήματα κι ένα κύπελλο) και αξιοπρεπή παρουσία στην Ευρώπη. Όμως, εξακολουθεί να βρίσκεται στη σκιά της Πορτ. Την περίοδο αυτή τη φανέλα της ομάδας φόρεσαν και τρεις διεθνείς Έλληνες ποδοσφαιριστές, ο Τάκης Φύσσας (2003-2005),  ο Γιώργος Καραγκούνης (2005-2007) και ο Κώστας Κατσουράνης (2006-2009), ενώ ο προπονητής της Εθνικής Ελλάδας, Φερνάντο Σάντος, που είχε ξεκινήσει την ποδοσφαιρική του καριέρα από την Μπενφίκα, κάθισε στον πάγκο της την περίοδο 2006-2007.

Σπουδαίοι ποδοσφαιριστές

Την κόκκινη φανέλλα των «Αετών» έχουν φορέσει σπουδαίοι ποδοσφαιριστές, όπως οι: Εουσέμπιο, Ζοζέ Άγκουας, Νενέ, Μάριο Κολούνα, Ζοζέ Αουγκούστο, Νούνιο Γκόμεζ, Σιμάο, Σαβιόλα, Ζεοβάνι, Πάμπλο Αϊμάρ,  Φάμπιο Κοεντράο, Ντι Μαρία, Ραμίρες και Οσκαρ Καρντόζο.

Τίτλοι

• Πρωταθλήματα Πορτογαλίας (32): 1936, 1937, 1938, 1942, 1943, 1945, 1950, 1955, 1957, 1960, 1961, 1963, 1964, 1965, 1967, 1968, 1969, 1971, 1972, 1973, 1975, 1976, 1977, 1981, 1983, 1984, 1987, 1989, 1991, 1994, 2005, 2010.
• Κύπελλα Πορτογαλίας (27): 1930, 1931, 1935, 1940, 1943, 1944, 1949, 1951, 1952, 1953, 1955, 1957, 1959, 1962, 1964, 1969, 1970, 1972, 1980, 1981, 1983, 1985, 1986, 1987, 1993, 1996, 2004.
• Πορτογαλικό Λιγκ Καπ (4): 2009, 2010, 2011, 2012.
• Πορτογαλικό Σούπερ Καπ (4): 1981, 1986, 1990, 2006.
• Κύπελλο Πρωταθλητριών Ευρώπης (2): 1961, 1962.
• Λατινικό Κύπελλο (1): 1950.

Από το ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ.

Πωλείται το πιο extreme Mini Cooper!

Το πιο ιδιαίτερο και με τις μεγαλύτερες off-road δυνατότητες Mini Cooper, πουλά ένας κύριος από την Georgia των ΗΠΑ. Ο «μερακλής» αμερικάνος, έχει τροποποιήσει το όχημα πάνω σε ένα Wrangler, δημιουργώντας ένα απο τα πιο εντυπωσιακά Mini που έχουμε δει. 


Πατά πάνω στο πλαίσιο του Wrangler

Το όχημα όπως φαίνεται από τις φωτογραφίες και περιγράφεται στην αγγελία στο eBay, είναι σε πολύ καλή κατάσταση και λειτουργεί κανονικά. Το ύψος του αμαξώματος είναι αυξημένο κατά 15 εκατοστά σε σχέση με το απλό Wrangler, φέρει προβολείς στο πάνω τμήμα, τροχούς 35 ιντσών και τροφοδοτείται από ένα θηριώδη κινητήρα V8 5,7 λίτρων.
Το εσωτερικό είναι το ίδιο με αυτό του Mini του 1965, με τον ιδιοκτήτη να έχει αλλάξει μόνο τα καθίσματα, τοποθετώντας και ζώνες τεσσάρων σημείων.


Προς πώληση στο eBay για 11.400 ευρώ 

Από Zoygla.

Η ιστορία της Μπάγερν Μονάχου

Η πιο επιτυχημένη ποδοσφαιρική ομάδα της Γερμανίας, με 21 πρωταθλήματα και 4 Κύπελλα Πρωταθλητριών/Τσάμπιονς Λιγκ στο ενεργητικό της. Ιδρύθηκε στις 27 Φεβρουαρίου 1900 από 18 νεαρούς γυμναστές στο εστιατόριο Γκιζέλα του Μονάχου, οι οποίοι τη βάφτισαν Μπάγερν (Βαυαρία στα γερμανικά).
Είναι μία από τις τρεις επαγγελματικές ομάδες του Μονάχου. Οι άλλες δύο είναι η μεγάλη της αντίπαλος Μόναχο 1860 και η Ουντερχάχινγκ. Η κόντρα Μπάγερν - Μόναχο 1860, που έθρεψε γενιές ποδοσφαιρόφιλων στη βαυαρική πρωτεύουσα, έχει ατονήσει τα τελευταία χρόνια. Η Μόναχο 1860 από τους τίτλους και τη δόξα της δεκαετίας του '60 έχει περιπέσει σε αφάνεια και φυτοζωεί μεταξύ πρώτης και δεύτερης κατηγορίας, ενώ η Μπάγερν έχει ξεφύγει προ πολλού από τα όρια της Γερμανίας. Ένα στοιχείο που φωτίζει την κατάσταση των δύο ομάδων σήμερα είναι ότι η 1860 αντλεί τους οπαδούς της από τη φθίνουσα εργατική τάξη του Μονάχου, ενώ η Μπάγερν από την ακμάζουσα μεσαία τάξη ολόκληρης της Βαυαρίας.
Η Μπάγερν έχει 120.000 μέλη και είναι 5η στη σχετική λίστα μετά την Μπενφίκα, τη Ρεάλ, τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και την Μπαρτσελόνα. Την εποπτεία του ποδοσφαιρικού τμήματος έχει η ΠΑΕ Μπάγερν, που ανήκει κατά 90% στην ερασιτεχνική Μπάγερν και κατά 10% στη γνωστή εταιρεία αθλητικού υλικού Αντίντας. Εκτός από το ποδόσφαιρο, η Μπάγερν έχει τμήματα μπάσκετ, χάντμπολ, γυμναστικής, πινγκ-πονγκ, ζατρικίου και μπόουλινγκ.
H Μπάγερν έκανε αισθητή την παρουσία της στο γερμανικό ποδόσφαιρο μόλις το 1932, όταν κατέκτησε τον πρώτο της τίτλο. Πέρασαν 25 πέτρινα χρόνια μέχρι το 1957, για να σηκώσουν οι κόκκινοι του Μονάχου το πρώτο τους Κύπελλο. Στα χρόνια του Γ' Ράιχ, η ομάδα περιέπεσε σε δυσμένεια, εξαιτίας του εβραίου προέδρου της Κουρτ Λαντάουερ, του ανθρώπου που την έβγαλε από την αφάνεια. Ο Λαντάουερ διέφυγε στο εξωτερικό και επανήλθε στο Μόναχο το 1947 για να συνεχίσει το έργο του. Μέχρι τη δημιουργία της Μπουντεσλίγκα, το 1963, η Μπάγερν βολόδερνε στα τοπικά πρωταθλήματα της Βαυαρίας.
Ο τότε πρόεδρος της ομάδας Βίλχελμ Νοϊντέκερ και ο γνωστός μας από τη θητεία του στην ΑΕΚ προπονητής Ζλάτκο Τσαϊκόφσκι κατέστρωσαν ένα φιλόδοξο πλάνο και δημιούργησαν τη σημερινή παντοκρατορία της Μπάγερν στο γερμανικό ποδόσφαιρο. Στηρίχθηκαν σε μια φουρνιά ταλαντούχων πιτσιρικάδων, με επικεφαλής τους Φραντς Μπεκενμπάουερ (σημερινός πρόεδρος της ομάδας), Ζεπ Μάγιερ και Γκερντ Μίλερ. Τα αποτελέσματα ήρθαν γρήγορα, με αποκορύφωμα τα τρία συνεχόμενα Κύπελλα Πρωταθλητριών, στα μέσα της δεκαετίας του '70.
Εκτός των ανωτέρω, από τις τάξεις της Μπάγερν έχουν περάσει σπουδαίοι ποδοσφαιριστές, όπως οι Αουγκεντάλερ, Ρουμενίγκε, Χένες, Μπρέμε, Ματέους, Έλμπερ, Μπράιτνερ, Κλίνσμαν, Έφενμπεργκ, Ζε Ρομπέρτο, Λιζαραζού, Μπάλακ και οι σύγχρονοι Καν, Λούσιο, Πισάρο, Ποντόλσκι, Σανιόλ, Χάργκριβς και Σολ.
Η Μπάγερν στα υπερεκατό χρόνια της ύπαρξής της έχει κατακτήσει:

• 22 πρωταθλήματα Γερμανίας (1932, 1969, 1972, 1973, 1974, 1980, 1981, 1985, 1986, 1987, 1989, 1990, 1994, 1997, 1999, 2000, 2001, 2003, 2005, 2006, 2008, 2010)
• 15 Κύπελλα Γερμανίας (1957, 1966, 1967, 1969, 1971, 1982, 1984, 1986, 1998, 2000, 2003, 2005, 2006, 2008,  2010)
• 4 Κύπελλα Πρωταθλητριών/Τσάμπιονς Λιγκ (1974, 1975, 1976, 2001)
• 1 Κύπελλο Κυπελλούχων (1967)
• 1 Κύπελλο ΟΥΕΦΑ (1996)
• 2 Διηπειρωτικά (1976, 2001)

Απο το ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ.

ΣΙΓΑ ΡΕ ΜΠΕΠΕ ΘΑ ΠΑΘΕΙΣ ΤΙΠΟΤΑ...

ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΔΟΥΝ ΜΠΑΛΑ... ΑΛΛΑ...

Τα σαγόνια του καρχαρία …κανονικότατα!

Ο φωτογράφος Sam Cahir δεν πανικοβλήθηκε όταν αντιλήφθηκε τον εικονιζόμενο καρχαρία να φέρνει βόλτες γύρω από τη βάρκα του, ενώ έπλεε ανοιχτά της νότιας Αυστραλίας. 

 

Αντίθετα, βούτηξε την κάμερα του στο νερό αποτυπώνοντας στο φακό του φωτογραφίες που θυμίζουν την ταινία «Τα Σαγόνια του καρχαρία», μόνο που αυτή τη φορά ο καρχαρίας ήταν πραγματικός!
Ο Cahir συμμετείχε σε ταξίδι για τον εντοπισμό Μεγάλων Λευκών Καρχαριών όταν συνάντησε έναν θηλυκό καρχαρία Mako και μάλιστα από πολύ κοντά.
Ο καρχαρίας Shortfin Mako έμεινε για δύο ώρες με τον φωτογράφο και τελικά έφυγε αφού έφαγε δολώματα τόνου που του πέταξε στο νερό.
«Σε μερικές στιγμές ο καρχαρίας ήταν απειλητικός, κάποιες φορές παραλίγο να καταπιεί την κάμερα, κι έτσι μου έδωσε την ευκαιρία να φωτογραφίσω κυριολεκτικά μέσα στα σαγόνια του», περιέγραψε ο ίδιος. «Ήταν η ευκαιρία μιας ζωής. Νιώθω ταπεινός μπροστά σε αυτή την επίδειξη της φύσης», πρόσθεσε.
«Όταν είδα τον καρχαρία δεν μπορούσα να μπω στο νερό αρκετά γρήγορα για να βγάλω φωτογραφίες. Δεν το πίστευα πως τον έβλεπα από τόσο κοντά, ο θηλυκός Mako ήταν τολμηρός σχεδόν μανιακός. Κάποια στιγμή ήταν δύο οι καρχαρίες που τριγυρνούσαν τα δολώματα, ένας Mako κι ένας Μεγάλος Λευκός. Ο Mako έδιωξε κακήν κακώς τον Μεγάλο Λευκό, ο οποίος ήταν μάλιστα αρσενικός και έξι φορές μεγαλύτερος! Όταν αυτός έφυγε, ο Mako αποφάσισε πως εγώ ήμουν η επόμενη απειλή στο γεύμα του. έκανε κύκλους γύρω μου για δύο ώρες, κάνοντας απειλητικά περάσματα πολύ κοντά μου».
Ο Sam επισημαίνει την ανάγκη να ενταθούν τα μέτρα προστασίας των καρχαριών: «ογδόντα εκατομμύρια καρχαρίες σκοτώνονται κάθε χρόνο για τα πτερύγιά τους, είναι θλιβερό», εξηγεί. «Χωρίς προστασία συναντήσεις σαν αυτή που είχα εγώ θα είναι σπάνιες ή θα εκλείψουν. Αν δεν παρέμβουμε, είναι πιθανό ο γιος μου και η γενιά του να μην δει ποτέ αυτά τα εντυπωσιακά ζώα στο φυσικό τους περιβάλλον, κι αυτό θα ήταν τεράστια αδικία».

Από το newsbomb.gr

Αντιμέτωπο με τη φτώχεια το 31% του πληθυσμού

 

Φωτογραφία: Κωνσταντίνος Τσακαλίδης / FosPhotos

Το 31% του πληθυσμού στην Ελλάδα βρίσκεται αντιμέτωπο με τον κίνδυνο της φτώχειας ή του κοινωνικού αποκλεισμού, ενώ στην ΕΕ το αντίστοιχο ποσοστό είναι 24,2%, σύμφωνα με στοιχεία της Eurostat που δόθηκαν σήμερα στη δημοσιότητα στις Βρυξέλλες και αναφέρονται στο 2011. 

Ειδικότερα, προκύπτει ότι στην Ελλάδα, ανά ηλικιακή ομάδα, το 30,4% των παιδιών κάτω των 18 ετών αντιμετωπίζει τον κίνδυνο της φτώχειας ή του κοινωνικού αποκλεισμού (27% στην ΕΕ), ενώ στους πολίτες 18-64 ετών το ποσοστό ανέρχεται στο 31,6% (24,3% στην ΕΕ) και στους ηλικιωμένους (άνω των 65 ετών) είναι 29,3% (20,5% στην ΕΕ).

Παράλληλα, ο κίνδυνος της φτώχειας μειώνεται όσο υψηλότερο είναι το επίπεδο εκπαίδευσης των γονέων.

Αναλυτικότερα, στην Ελλάδα το 50,2% των παιδιών με γονείς με χαμηλό επίπεδο εκπαίδευσης απειλείται με τον κίνδυνο φτώχειας (49,2% στην ΕΕ), ενώ για τα παιδιά με γονείς με μέσο επίπεδο εκπαίδευσης το ποσοστό αυτό μειώνεται στο 28,7% (22,4% στην ΕΕ) για να μειωθεί περαιτέρω στο 7,9% για τα παιδιά με γονείς υψηλού επιπέδου εκπαίδευσης (7,5% στην ΕΕ).

Από το tvxs.

ΠΑΛΙ ΓΙΑ ΤΟ ΒΡΩΜΙΚΟ....

«Ζωντανές» διαφημίσεις εταιρειών σε γυναικεία πόδια!

Ένας καλός τρόπος για να διαφημιστεί ένα προϊόν είναι να τοποθετηθεί η ρεκλάμα εκεί όπου οι περισσότεροι άνθρωποι θα τη δουν στα σίγουρα και ο γυμνός μηρός μιας νεαρής κοπέλας σίγουρα προσελκύει τα βλέμματα, των αντρών τουλάχιστον! Τη… φαεινή αυτή ιδέα έχουν υιοθετήσει πολλές εταιρείες στην Ιαπωνία, τοποθετώντας εικόνες και αυτοκόλλητα με τα λογότυπά τους και το προϊόν που αντιπροσωπεύουν στα πόδια Γιαπωνέζων γυναικών.

Οι εταιρείες πληρώνουν τις κοπέλες να φορούν μίνι φούστες και ψηλές κάλτσες και κάπου εκεί… ανάμεσα να τοποθετούν τη διαφήμιση, η οποία δεν θα περάσει απαρατήρητη ανάμεσα στα πλήθη, καθώς το μάτι εστιάζει στον προκλητικό μηρό. Οι νεαρές κοπέλες οφείλουν επίσης κάνουν βόλτες στην πόλη για 8 ώρες την ημέρα! Κι αν νομίζετε ότι οι εταιρείες δυσκολεύονται να βρουν κοπέλες, μάλλον πλάνη οικτράν σας διακατέχει. Πάνω από 1.300 γυναίκες έχουν στείλει αιτήσεις και ο αριθμός τους αυξάνεται διαρκώς. Μάλιστα, πολλές είναι οι κοπέλες που ντύνονται ανάλογα και κυκλοφορούν στο δρόμο, προκειμένου το έμπειρο μάτι του αντιπροσώπου της εταιρείας να τις εντοπίσει από μόνο του. Άλλωστε, ο γυμνός γυναικείος μηρός κάνει θραύση στην Ιαπωνία (και όχι μόνο!)…





Από το perierga.gr

ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΕΙΝΑΣ 3000 ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΩΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΩΝ

Περίπου 3.000 Παλαιστίνιοι κρατούμενοι στις Ισραηλινές φυλακές αποφάσισαν να πραγματοποιήσουν σήμερα απεργία πείνας, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τον θάνατο ενός νεαρού ομοεθνούς τους, ο οποίος βρισκόταν σε καθεστώς διοικητικής κράτησης. Την ίδια στιγμή αναμένονται πολυάριθμες κινητοποιήσεις στα Κατεχόμενα.«Περίπου 3.000 κρατούμενοι ανακοίνωσαν πως θα απόσχουν του συσσιτίου», ανακοίνωσε στο Γαλλικό Πρακτορείο ο Σιμόν Βάιζμαν, εκπρόσωπος των ισραηλινών σωφρονιστικών υπηρεσιών, προσδιορίζοντας πως «απλώς πρόκειται για τα τρία σημερινά γεύματα».



«Συναγερμός για επεισόδια», τιτλοφορεί το σημερινό της φύλλο η εφημερίδα Ισραήλ Χαγιόμ, που θεωρείται προσκείμενη στον πρωθυπουργό Μπένγιαμιν Νετανιάχου, επικαλούμενη «την ένταση που επικρατεί στους κόλπους της διοίκησης των υπηρεσιών ασφαλείας, που φοβούνται επεισόδια και συγκρούσεις έπειτα από τον θάνατο ενός Παλαιστινίου κρατουμένου».

«Όλος ο μηχανισμός των δυνάμεων ασφαλείας, των σωφρονιστικών υπηρεσιών, βρίσκονται σε κατάσταση ενισχυμένου συναγερμού σήμερα», υπογραμμίζει από την πλευρά της η εφημερίδα Μααρίβ.

Ο 30χρονος Παλαιστίνιος κρατούμενος Αραφάτ Τζαραντάτ έφυγε από τη ζωή χθες έπειτα από «αδιαθεσία» όπως διατείνονται οι ισραηλινές αρχές.

Ο Παλαιστίνιος πρωθυπουργός Σαλάμ Φαγιάντ δήλωσε «συγκλονισμένος» από τον θάνατό του και ζήτησε να μάθει τους «πραγματικούς λόγους», υπογραμμίζοντας συνάμα την ανάγκη να «δωθούν στη δημοσιότητα αυτοί οι λόγοι που τον οδήγησαν στο μαρτύριο».

Η νεκροψία θα πραγματοποιηθεί σήμερα στο κεντρικό ιατροδικαστικό κέντρο του Ισραήλ. Ο Παλαιστίνιος υπουργός Προσφύγων Ίσα Καρακάε επιβεβαίωσε ότι παρόντες θα είναι ένας Παλαιστίνιος γιατρός και η οικογένεια του νεκρού.

Πηγή: ΑΜΠΕ
http://www.enet.gr
ΠΡΕΖΑ TV

Φανταστικοί χαρακτήρες που βασίζονται σε πραγματικούς ανθρώπους… Γιατί ο Ιντιάνα Τζόουνς, ο Τζέιμς Μποντ, ο Βρόμικος Χάρι και ο Ζορό υπήρξαν πράγματι

---

---

Όταν η πραγματικότητα γίνεται πιο περίεργη ακόμα και από τη μυθοπλασία, είναι από τις φορές που η ζωή βάζει τα γυαλιά στους δημιουργούς του φανταστικού.


Γι’ αυτό ίσως οι συγγραφείς βασίζουν τόσο συχνά τους μυθιστορηματικούς τους χαρακτήρες σε υπαρκτούς ανθρώπους, έστω κι αν δεν αποκαλύπτουν πάντοτε τις πηγές της έμπνευσής τους.

Μιλάμε φυσικά για ανθρώπους που μεταχειρίζονται ευφυή τεχνάσματα και η ζωή τους είναι απείρως πιο ενδιαφέρουσα από όλες τις πλασματικές ιστορίες που μπορεί να σκαρφιστεί ο μυθιστορηματικός νους!

Ας δούμε λοιπόν 10 κλασικούς χαρακτήρες που βασίζονται πράγματι σε περιπτώσεις ανθρώπων με σάρκα και οστά…

Τεντέν



Ο κοσμογυρισμένος ρεπόρτερ-καρτούν Τεντέν, δημιούργημα του βέλγου κομίστα Herge (Georges Remi), περιδιαβαίνει τον κόσμο ήδη από το 1929, με περισσότερες από 200 εκατομμύρια ιστορίες του να έχουν πουληθεί παγκοσμίως. Λίγοι ωστόσο γνωρίζουν την πραγματική έμπνευση του Τεντέν: το προσκοπάκι από τη Δανία Palle Huld, ο οποίος σε ηλικία 15 ετών κέρδισε τον διαγωνισμό της αναπαράστασης του περίφημου ταξιδιού του Φινέας Φογκ, όπως απεικονίστηκε στην πασίγνωστη νουβέλα «Ο Γύρος του Κόσμου σε 80 Ημέρες». Ο Huld χρειάστηκε βέβαια μόνο 44 μέρες για να ολοκληρώσει τον γύρο της Γης, γεγονός που συνέβη το 1928, λιγότερο από έναν χρόνο πριν κάνει την εμφάνισή του ο Τεντέν…

Εμπενέζερ Σκρουτζ



Ο περίφημος φιλάργυρος χαρακτήρας του κλασικού βιβλίου του Τσαρλς Ντίκενς «Χριστουγεννιάτικη Ιστορία» δεν χρειάζεται φυσικά συστάσεις. Αυτός που χρειάζεται ενδεχομένως
μια υπενθύμιση είναι ο άνθρωπος που δάνεισε στον Σκρουτζ τη λογοτεχνική του υπόσταση, ο φοβερός και τρομερός σπαγγοραμένος John Elwes! Ο βρετανός πολιτικός του 18ου αιώνα ζούσε σαν ρακοσυλλέκτης παρά την τεράστια περιουσία του, τρώγοντας χαλασμένο φαγητό και ζώντας σε εγκαταλειμμένα σπίτια. Αρνιόταν να ξοδέψει χρήματα για τα πράγματα που μπορούσε να βρει δωρεάν, επιλέγοντας μια ζωή μιζέριας και έναν θάνατο που θα έρθει ακριβώς λόγω της διαβόητης τσιγκουνιάς του. Διαβάστε περισσότερα για τον «τσιφούτη» John Elwes στους σπαγγοραμμένους που άφησαν εποχή…

Severus Snape



Ο Severus Snape είναι από τους πλέον αναγνωρίσιμους χαρακτήρες του σύμπαντος του Χάρι Πότερ, με την ψυχρότητα και την αμφίβολη ηθική του να τον κάνουν αυτόματα εχθρό του μικρού μάγου. Θα περίμενε βέβαια κανείς ότι ο δυνητικά κακός αυτός μάγος δεν θα είχε καμία σχέση με την πραγματικότητα, σωστά; Λάθος! Ο καθηγητής Snape βασίζεται στον πραγματικό άνθρωπο John Nettleship, που αποτέλεσε την πηγή έμπνευσης για τον «σκοτεινό» μάγο. Πρώτα απ’ όλα, ήταν καθηγητής της Ρόουλινγκ, συγγραφέως των περιπετειών του Χάρι Πότερ. Ο Snape διδάσκει παρασκευή φίλτρων στο Χόγκουαρτς, ήταν επόμενο λοιπόν ο Nettleship να είναι καθηγητής Χημείας στην πραγματική ζωή! Η μητέρα της Ρόουλινγκ εργαζόταν μάλιστα ως βοηθός του καθηγητή Nettleship, θα έπρεπε λοιπόν να του ήρθε ο ουρανός σφοντύλι όταν πληροφορήθηκε από το βιβλίο ότι το μυθιστορηματικό του ανάλογο ήταν ερωτευμένο με τη μητέρα του Χάρι Πότερ. Ο καθηγητής πέθανε το 2011…

Βρόμικος Χάρι



Το όνομα Dave Toschi μπορεί να μη σας λέει τίποτα (και γιατί να σας λέει δηλαδή;), την κινηματογραφική του ενσάρκωση ωστόσο από τον Κλιντ Ίστγουντ την έχουμε λατρέψει όλοι! Ο Toschi ήταν πράγματι ντετέκτιβ στο Αστυνομικό Τμήμα του Σαν Φρανσίσκο και υπεύθυνος για την έρευνα στη διαβόητη υπόθεση του Zodiac Killer. Ο Στιβ ΜακΚουίν άντλησε έμπνευση από τον Toschi για τον χαρακτήρα του στο «Bullitt», την ίδια στιγμή που ολόκληρη η φιγούρα του «Βρόμικου» Χάρι Κάλαχαν βασίζεται πάνω του! Εννοείται ότι στον κινηματογράφο ο Dave Toschi
παρουσιάζεται περισσότερο αντισυμβατικός απ’ ό,τι ήταν στην καθημερινότητά του, πολλές ωστόσο λεπτομέρειες της πρώτης ταινίας του Κάλαχαν έχουν ευθείες αναφορές στα πεπραγμένα του αστυνομικού ντετέκτιβ. Η μεγάλη διαφορά; Ότι αντίθετα με τον κινηματογραφικό Χάρι, ο Toschi δεν εξιχνίασε ποτέ τις δολοφονίες του Zodiac, με την υπόθεση να παραμένει μέχρι και σήμερα ανοιχτή…

Ντόριαν Γκρέι



Το «Πορτρέτο του Ντόριαν Γκρέι» είναι η μόνη νουβέλα που έγραψε ποτέ ο πνευματώδης Όσκαρ Ουάιλντ και αφηγείται την ιστορία ενός άντρα με αξεπέραστη ομορφιά που αποτύπωσε τη μορφή του σε ένα πορτρέτο. Ο Ντόριαν πούλησε την ψυχή του στον Διάολο για να διατηρήσει τη νεότητα και την ομορφιά του αναλλοίωτη, την ώρα που το πορτρέτο του γερνούσε αντ’ αυτού. Παρά την υπερφυσική χροιά της νουβέλας, ο χαρακτήρας του Ντόριαν Γκρέι -όσο απίστευτο κι αν μοιάζει- στηρίχθηκε στον John Gray! Ο Gray ήταν ποιητής και αργότερα εραστής του Ουάιλντ, που σύχναζε στους ίδιους κύκλους με τον συγγραφέα. Το ιδιαίτερό του χαρακτηριστικό ήταν η απαράμιλλη ομορφιά του που του είχε χαρίσει το παρατσούκλι «Άδωνις». Κι ενώ ο Ουάιλντ δεν ασχολήθηκε να αλλάξει το επίθετο του Gray για τη λογοτεχνική εκδοχή της ιστορίας του, το έκανε ωστόσο για το όνομά του, κι αυτό επειδή είχε λόγο: το Ντόριαν, που παρέπεμπε ευθέως στο ελληνικό φύλο των Δωριέων, είχε στο μυαλό του Ουάιλντ μια ευθεία συσχέτιση με την ομοφυλοφιλία, γεγονός που ήθελε να περάσει στο αφήγημά του. Όταν μάλιστα κυκλοφόρησε το βιβλίο, ο πραγματικός Gray «κεραυνοβολήθηκε» και ένα τεράστιο ρήγμα χώριζε πλέον τους δύο άντρες…

Νόρμαν Μπέιτς



Ο ψυχωσικός χαρακτήρας Νόρμαν Μπέιτς του χιτσκοκικού «Ψυχώ» δεν έχει σε μια πρώτη ανάγνωση τίποτα κοινό με άλλους ξακουστούς «κακούς» του κινηματογραφικού τρόμου, όπως ο Leatherface του «Σχιζοφρενή Δολοφόνου με το Πριόνι» και ο Buffalo Bill της «Σιωπής των Αμνών». Κι όμως, όλοι τους βασίζονται στον ίδιο άνθρωπο! Ο 51χρονος πολυτεχνίτης Ed Gein ήταν ένας κατά συρροή δολοφόνος που έδρασε τη δεκαετία του ’50 στο Ουισκόνσιν των ΗΠΑ, σκοτώνοντας και γδέρνοντας γυναίκες. Σαν τον Buffalo Bill μάλιστα της «Σιωπής των Αμνών», ο Gein ήθελε να φτιάξει ένα «γυναικείο κοστούμι» από τη σάρκα των θυμάτων του, ενώ η αστυνομία θα έβρισκε αργότερα διασκορπισμένα στη φάρμα του ανθρώπινα μέλη. Ο συγγραφέας που έγραψε λοιπόν το «Ψυχώ» ζούσε σε απόσταση λιγότερο από μια ώρα από το σπίτι της φρίκης, όταν ξεκίνησε να μετατρέπει σε μυθιστορία το διαταραγμένο μυαλό του Gein…

Ιντιάνα Τζόουνς



Ο περίφημος αρχαιολόγος με το μαστίγιο και την ακόρεστη δίψα για περιπέτεια έγινε από τις πλέον αγαπημένες κινηματογραφικές φιγούρες του κόσμου. Ο χαρακτήρας και οι περιπέτειές του αντλούν βέβαια έμπνευση από τα κορυφαία γεγονότα του 20ού αιώνα, ο «Ίντι» ωστόσο είναι ένα αμάλγαμα από τις ιστορίες αληθινών ανθρώπων, αν και κανείς δεν μπορεί να πει ποιος άνθρωπος δάνεισε κάθε φορά το κινηματογραφικό του αντίστοιχο. Εκτός κι αν μιλάμε για τον Hiram Bingham III! Ο Bingham ήταν καθηγητής Ιστορίας, ειδικός στα χρονικά της Λατινικής Αμερικής, ο οποίος δίδαξε στο Γέιλ από το 1907-1915. Το πλέον περίφημο κατόρθωμά του ήταν η επανανακάλυψη του περίφημου μνημείου του Περού, Μάτσου Πίτσου. Αυτό που συνδέει τον περίφημο καθηγητή με τον κινηματογραφικό αρχαιολόγο ήταν η ταινία του 1954 «Το Μυστικό των Ίνκα», όπου ο χαρακτήρας Harry Steele (ενσαρκωμένος από τον Τσάρλτον Ίστον) εξερευνά τη χαμένη πόλη του Μάτσου Πίτσου. Ο Steele είναι φυσικά το κινηματογραφικό ανάλογο του Bingham, με τους δημιουργούς των «Κυνηγών της Χαμένης Κιβωτού» να παραδέχονται ανοιχτά ότι έχουν βασίζει τον Ιντιάνα Τζόουνς στον Harry Steele…

Τζέιμς Μποντ



Όπως και με τον Ιντιάνα Τζόουνς, είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι ο υπερπράκτορας Μποντ έζησε πράγματι. Δεν είναι εύκολο να βρεις από ποιον εμπνεύστηκε ο Ίαν Φλέμινγκ τον μυθιστορηματικό του χαρακτήρα, υπάρχουν πάντως μπόλικοι υποψήφιοι από τον καιρό που ο Φλέμινγκ ήταν μέλος της Βρετανικής Αντικατασκοπείας. Οι περισσότεροι συμφωνούν ότι ο Μποντ μπορεί να συσχετιστεί ευθέως με τον Forest Yeo-Thomas, έναν από τους πλέον περίφημους βρετανούς κατασκόπους κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Ο Yeo-Thomas προσγειώθηκε με αλεξίπτωτο σε εχθρικό έδαφος τουλάχιστον σε τρεις μυστικές αποστολές, ενώ αναφερόταν κατευθείαν στον Ουίνστον Τσόρτσιλ. Κάποτε μάλιστα θα συλλαμβανόταν και θα βασανιζόταν από την Γκεστάπο πριν εγκλειστεί σε στρατόπεδο συγκέντρωσης, απ’ όπου και απέδρασε καταφέρνοντας να φτάσει σε συμμαχικά εδάφη. Τότε ήταν που θα πληροφορηθεί ο Φλέμινγκ για τον άθλο του Yeo-Thomas, με τους ανθρώπους που τον ήξεραν να αναφέρουν ότι ο κατοπινός συγγραφέας θαμπώθηκε από τα κατορθώματα του «Λευκού Κούνελου», όπως ήταν το μυστικό όνομα του Yeo-Thomas, γεγονός που οδηγεί στο συμπέρασμα ότι ο περίφημος βρετανός πράκτορας αποτέλεσε μια από τις μεγαλύτερες εμπνεύσεις για τον χαρακτήρα Τζέιμς Μποντ…

Ζορό



Με τα χρόνια, ο Ζορό έχει γίνει κάτι σαν σούπερ-ήρωας στη λαϊκή συνείδηση. Ο μασκοφόρος εκδικητής δημιουργήθηκε το 1919 και έκτοτε έχει απεικονιστεί σε κόμικ, τηλεόραση και κινηματογράφο, κάνοντάς τον μια από τις πλέον αναγνωρίσιμες απεικονίσεις του λαϊκού ήρωα. Κι όμως, είχε πραγματικό ανάλογο, τον Joaquin Murrieta, επίσης γνωστό ως «Μεξικανό Ρομπέν των Δασών»! Γεννημένος το 1829, ο χρυσοθήρας Murrieta βρήκε πράγματι χρυσό στην Καλιφόρνια, πριν του επιτεθούν αμερικανοί ανθρακωρύχοι και σκοτώσουν την οικογένειά του. Ανήμπορος να βρει δικαιοσύνη μέσα από το ποινικό σύστημα, ο εκδικητής θα στραφεί στην παρανομία: θα σχηματίσει μια συμμορία για να εκδικηθεί αρχικά τους φονιάδες της οικογένειάς του και αργότερα θα περάσει σε ληστείες τραπεζών και εκτέλεση εχθρών. Όλα αυτά βέβαια πριν εμπλακούν στο κυνήγι του οι Rangers του Τέξας, οι οποίοι και θα σκοτώσουν τον Murrieta το 1853, όχι βέβαια πριν γίνει λαϊκός θρύλος και τρανός υπερασπιστής των φτωχών!

Σέρλοκ Χολμς



Σε μια πρώτη ματιά, ο περίφημος ντετέκτιβ Σέρλοκ Χολμς κι ένας λέκτορας ιατρικής δεν έχουν και πολλά κοινά. Σε τελική ανάλυση, ο Σέρλοκ είναι μυθιστορηματικός ντετέκτιβ! Κι όμως, βγάζει εντελώς νόημα ο ντετέκτιβ να έχει δανειστεί τα χαρακτηριστικά ενός ανθρώπου ιδιαίτερα φημισμένου για τις παρατηρητικές του ικανότητες και την ανώτερη ευφυΐα του. Αυτός ο άνθρωπος υπήρξε και ήταν ο Dr. Joseph Bell, λέκτορας Ιατρικής στο Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου κατά τον 19ο αιώνα. Ο Bell ήταν φίλος του δημιουργού του Χολμς, σερ Άρθουρ Κόναν Ντόιλ, ο οποίος μάλιστα είχε εργαστεί ως γραμματέας του γιατρού στο Βασιλικό Νοσοκομείο του Εδιμβούργου. Η περίφημη ικανότητα του γιατρού ήταν η παρατήρηση ενός ανθρώπου και ο άμεσος συμπερασμός πραγμάτων και γεγονότων που δεν θα μπορούσε να ξέρει ο Bell γι’ αυτόν, χαρακτηριστικό που μας θυμίζει αμέσως τον Σέρλοκ Χολμς! Ο Bell βοηθούσε μάλιστα την αστυνομία σε πολυάριθμες υποθέσεις σε όλη τη Σκωτία, ενώ κατέθετε και στο δικαστήριο ως ειδικός επιστήμονας σε υποθέσεις ανθρωποκτονιών. Ένας Σέρλοκ Χολμς της καθημερινότητας δηλαδή…

 Πηγή: topeiraxtiri.blogspot.gr

ΣΥΜΠΤΩΣΗ; ΜΠΑ...

Στρατιωτικός νόμος στις Σκουριές

Απο το ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ:

Μέχρι και σε απαγωγές κατοίκων προχώρησε η ΕΛ.ΑΣ στη Β. Χαλκιδική

του Λευτέρη Αρβανίτη -  «Δρόμος της Αριστεράς»

Ηταν το περασμένο Σάββατο, όταν ομάδα 25 ατόμων επιτέθηκε σε εργοτάξιο της Ελληνικός Χρυσός στις Σκουριές της Χαλκιδικής, καταστρέφοντας μηχανήματα της εταιρίας, πυρπολώντας τα γραφεία διοίκησης και αφήνοντας πίσω μόνο στάχτη. Και όπως φαίνεται αρκούσε αυτή, η ακραία επιθετική ενέργεια κάποιων για να κηρυχτεί η Β. Χαλκιδική σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης, να γίνουν περισσότερες από 60 προσαγωγές κατοίκων και να επισκεφτεί την περιοχή ο υπουργός Δημόσιας Τάξης, Νίκος Δένδιας, ανακοινώνοντας πάταξη κάθε παράνομης πράξης, χωρίς να περιλαμβάνει σε αυτές τη λειτουργία των παράνομων μεταλλείων.

Μείζον θέμα τήρησης της νομιμότητας

Ο Νίκος Δένδιας, συνοδευόμενος από τον αρχηγό της Ελληνικής Αστυνομίας βρέθηκε στη Χαλκιδική, προκειμένου να ενημερωθεί για τις έρευνες της ΕΛΑΣ. Σε δηλώσεις του, ανέφερε πως η Ελλάδα είναι ευρωπαϊκό κράτος Δικαίου και υποχρέωση μας είναι να εξασφαλίσουμε τη δυνατότητα ξένων επενδύσεων στη χώρα. Ο κ.  Δένδιας, στη συνέχεια, μετέβη στο χώρο του εργοταξίου της εταιρίας Ελληνικός Χρυσός που δέχθηκε την επίθεση.

Η επίσκεψη, όμως, του κ. Δένδια γέννησε ερωτήματα και ενστάσεις, όσον αφορά τη διαδικασία που ακολουθείται σε ανάλογες περιπτώσεις και την τήρηση της νομιμότητας, με «γκρίνιες και παράπονα» και στο εσωτερικό των αστυνομικών Αρχών. Για πρώτη φορά υπουργός συνδέει τόσο ξεκάθαρα το κράτος και τις επίσημες Αρχές με τους στόχους μιας εταιρίας, φθάνοντας στο σημείο να ζητήσει από την Ασφάλεια Χαλκιδικής να κινηθεί στα «όρια» του νόμου, προκειμένου να βρεθούν οι ένοχοι της επίθεσης. Παράλληλα, όπως λένε οι κάτοικοι της περιοχής, με εντολή του υπουργού, έχει εγκατασταθεί στρατός αστυνομικών στην περιοχή, καθιστώντας δύσκολη, ακόμη και την κυκλοφορία.

Ο κ. Δένδιας, όμως, πέρα από τις εξαγγελίες για τήρηση της τάξης στην περιοχή, ξεπέρασε το θεσμικό του ρόλο, θέτοντας την αστυνομία στις υπηρεσίες της εταιρίας, προκειμένου να ξεκινήσουν τα έργα. Να θυμίσουμε ότι μόλις πριν από μερικούς μήνες, τα συνδικαλιστικά όργανα των αστυνομικών, κατήγγειλαν ότι η ηγεσία του υπουργείου, τους έχει μετατρέψει σε ιδιωτικό στρατό της εταιρίας του Μπόμπολα, ενώ είχαν επισημάνει ότι επιχειρείται μια στρατηγική έντασης με χρησιμοποίηση τους.

Μια βδομάδα φόβου και τρομοκρατίας

Της επίθεσης των αγνώστων στο εργοτάξιο της εταιρίας συμφερόντων Μπόμπολα ακολούθησε μια εβδομάδα τρομοκρατίας των κατοίκων της περιοχής, με χρήση αστυνομικών μεθόδων που θυμίζουν άλλες εποχές - αν όχι άλλα  καθεστώτα. Τις πρώτες ώρες μετά την επίθεση στο εργοτάξιο, προσάγονται στο Αστυνομικό Τμήμα Πολυγύρου περισσότερα από 40 άτομα και λίγες ώρες μετά αφήνονται ελεύθερα, χωρίς καμία κατηγορία. Παράλληλα με εντολή του υπουργού, καλούνται όλη την εβδομάδα στην Ασφάλεια Πολυγύρου κάτοικοι της περιοχής και  τους ζητείται να δώσουν γενετικό υλικό, προκείμενου  να ταυτοποιηθούν οι δράστες της εμπρηστικής επίθεσης.

Το βράδυ της Δευτέρας, αστυνομικοί εξαπολύουν πογκρόμ κατά των κατοίκων και γρήγορα γίνεται γνωστή η σύλληψη ενός άντρα που, κυριολεκτικά, απήχθη από μαγαζί της περιοχής. Ο 54χρονος, κάτοικος της περιοχής των Μεταλλείων, προσήχθη μαζί με δύο ακόμη άτομα στο Τμήμα Ασφαλείας Πολυγύρου. Μετά την εξέταση τους, οι αστυνομικοί προχώρησαν στη σύλληψη του, καθώς, όπως έγινε γνωστό, σε βάρος του προέκυψαν επιβαρυντικά στοιχεία, ενώ οι άλλοι δύο αφέθηκαν ελεύθεροι. Ο 54χρονος δεν ήταν άλλος από το μέλος της Ν.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ Χαλκιδικής, Λάζαρος Τόσκας, που συμμετείχε σε όλες τις κινητοποιήσεις ενάντια στα μεταλλεία. Ο κ. Τόσκας οδηγήθηκε στο Αυτόφωρο και τελικά αφέθηκε ελεύθερος, καθώς δεν στοιχειοθετήθηκαν κατηγορίες εις βάρος του.

Πάντως η προκαταρκτική έρευνα θα συνεχιστεί και ο ίδιος αναμένεται να ξανακληθεί να καταθέσει. Η εισαγγελέας Πλημμελειοδικών Χαλκιδικής Μαγδαληνή Γαλάταλη αποφάσισε να επιστρέψει στις αστυνομικές Αρχές τη δικογραφία για να συνεχιστεί η προανάκριση. Ο 54χρονος Λάζαρος Τόσκας κατηγορήθηκε για ηθική αυτουργία στην επίθεση στις εγκαταστάσεις της εταιρίας Ελληνικός Χρυσός,  τα ξημερώματα της Κυριακής. Σε καταθέσεις τους υπάλληλοι της εταιρείας ονομάτιζαν τον κ. Τόσκα και άλλα δυο άτομα ως ηθικούς αυτουργούς, με καταθέσεις που δεν διαφέρουν στοιχειωδώς και εμφανώς είναι υπαγορευμένες στους δύο μάρτυρες.

Ο ίδιος ο κ. Τόσκας δηλώνει για τη σύλληψη του πως «θέλουμε ένα κράτος δικαίου και είμαστε υπέρ της νομιμότητας. Άλλοι είναι οι παράνομοι. Παράνομοι είναι αυτοί που εγκατέστησαν την Eldorado Cold στην περιοχή. Εμείς θα συνεχίσουμε τον αγώνα μας για να σώσουμε τον τόπο μας». Επιπλέον, σε δηλώσεις του χαρακτήρισε «στοχοποιημένη» τη σύλληψη του, επειδή, όπως είπε, είναι στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ. Από την πλευρά της η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Κατερίνα Ιγγλέζη  χαρακτηρίζει γελοία τη σύλληψη του μέλους του ΣΥΡΙΖΑ και τονίζει πως ««ηθικός αυτουργός θα μπορούσε να είναι οποιοσδήποτε κάτοικος της περιοχής συμμετείχε μαζικά στις διαδηλώσεις κατά των μεταλλείων Χρυσού». Παράλληλα η κυρία Ιγγλέζη αναφέρει ότι «στοχοποιούν τον ΣΥΡΙΖΑ. Το έκανε πολύ συγκεκριμένα ο δήμαρχος Αριστοτέλη, Χρήστος Πάχτας», συμπληρώνοντας η βουλευτής ότι «δεν είναι δήμαρχος αλλά εκπρόσωπος της εταιρίας».

Οι προσαγωγές και συλλήψεις, όμως, δεν εξαντλήθηκαν στα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Τετάρτη βράδυ οι καμπάνες στην Ιερισσό ξεκίνησαν και πάλι να χτυπούν, καθώς τέσσερις κάτοικοι είχαν «απαχθεί» από άντρες της Ασφάλειας και κανείς δεν γνώριζε ούτε το λόγο, αλλά ούτε και τον τόπο μεταφοράς τους, Τελικά, έπειτα από αρκετές ώρες και αφού είχε ξεκινήσει να συγκεντρώνεται κόσμος στα αστυνομικά τμήματα της περιοχής, οι προσαχθέντες αφέθηκαν ελεύθεροι, χωρίς κατηγορίες.

Οργανωμένη επίθεση στον ΣΥΡΙΖΑ, στήριξη στον Μπόμπολα

Αμέσως μετά την επίθεση στο εργοτάξιο της εταιρίας ξεκίνησε ένα γαϊτανάκι δηλώσεων θεσμικών παραγόντων και εργαζόμενων στην εταιρεία, με στόχο των Σύριζα, αλλά και έντονη την προσπάθεια στήριξης του έργου.

Την αρχή έκανε ο δήμαρχος Αριστοτέλη, Χρήστος Πάχτας, ο οποίος σε δηλώσεις του ανέφερε πως «οι κουκουλοφόροι είναι γνωστοί, είναι ντόπιοι και ξένοι, τους έχουμε δει, ξέρουμε ποιοι είναι» και πρόσθεσε ότι «ενώ η κοινωνία έχει αγκαλιάσει την επένδυση, υπάρχει μια μειοψηφία του ΣΥΡΙΖΑ και κάποιων δυνάμεων που δεν είναι δυνατόν να υποκαταστήσουν τους νόμους του κράτους».

 Ο κ. Πάχτας δεν σταμάτησε όμως εκεί. Αναφερόμενος εκ νέου στον ΣΥΡΙΖΑ έσπευσε να τονίσει ότι «η κυρία Ιγγλέζη είναι μέρος αυτού του προβλήματος. Και τον Οκτώβρη οι ίδιοι κουκουλοφόροι μαζί με βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και μαζί με μη κουκουλοφόρους έκαψαν 50 στρέμματα, κατέστρεψαν αυτοκίνητα της Πυροσβεστικής που πήγαν να σβήσουν τις φωτιές, χτύπησαν τους πάντες, διέλυσαν τα πάντα. Συνυπήρχε η κυρία Ιγγλέζη με άλλους 5 συναδέλφους και μαζί με κουκουλοφόρους».

Αιχμές για τον ΣΥΡΙΖΑ άφησε όμως και ο Ε. Βενιζέλος σημειώνοντας ότι «η επιλογή της αντιπολίτευσης για ένα κίνημα ανυπακοής που προέρχεται από διάφορες μήτρες πολιτικές δεν οδηγεί πουθενά». Και αν οι απόψεις του κ. Πάχτα είναι γνωστές, καθώς εμπλέκεται άμεσα στη σκανδαλώδη μεταβίβαση των ορυχείων στην Ελληνικός Χρυσός, εντύπωση προκαλούν οι δηλώσεις κυβερνητικών παραγόντων και του κ. Γιάννη Μπουτάρη, που πέρα από την στοχοποίηση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, δηλώνουν και την πρόθεση της κυβέρνησης να λήξει το θέμα του χρυσού το προσεχές διάστημα.

 «Θεωρούμε ότι η τρομοκρατική επίθεση με μολότοφ στις Σκουριές δημιουργεί μεγάλα ερωτηματικά για τις προθέσεις των επιτεθέντων. Αναρωτιόμαστε ποιον άραγε να αντιπροσωπεύουν και ζητούμε από το κράτος να προβεί σε άμεσες ενέργειες προκειμένου να ξεκαθαρίσει το τοπίο», είπε μεταξύ άλλων και ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης, Γιάννης Μπουτάρης.

Στα άκρα οδηγούνται όμως και οι σχέσεις εργαζομένων στην εταιρία με τους κατοίκους της περιοχής, καθώς οι πρώτοι, αφού οδήγησαν με εμφανώς στημένες καταθέσεις στα δικαστήρια 3 κατοίκους της περιοχής, με δηλώσεις τους σε εφημερίδες και τηλεοπτικούς σταθμούς, ζητούσαν επίμονα από την αστυνομία να παρέμβει και να «τελειώσει» τις όποιες αντιδράσεις διά της καταστολής.

Ξανάστησαν τα παράνομα λυόμενα

Στο μεταξύ, οι καταγγελίες γι' αυτό το κλίμα στρατιωτικού νόμου και για την κατάσταση έκτακτης ανάγκης στην οποία έχει ουσιαστικά κηρυχθεί μια ολόκληρη περιοχή της χώρας, οδήγησε στην παρέμβαση του Δικηγορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης που θα εκδώσει ανακοίνωση και θα πραγματοποιήσει παρέμβαση στον υπουργό Δικαιοσύνης, καθώς φαίνεται ότι προκύπτουν και ποινικά αδικήματα από τη δράση της ΕΛΑΣ τις τελευταίες ημέρες (σε αντίθεση, ο Δικηγορικός Σύλλογος Χαλκιδικής δεν έχει βγάλει ούτε ανακοίνωση για τα θέματα αυτά).

Αυτά ανακοινώθηκαν στη χθεσινή συνέντευξη Τύπου, όπου η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ Κατ. Ιγγλέζη τόνισε ότι τα λυόμενα που κάηκαν ήταν παράνομες εγκαταστάσεις και ότι η επανατοποθέτηση τους από την εταιρία, η συνέχιση της παρανομίας δηλαδή, έγινε δημόσια, μπροστά στα τηλεοπτικά συνεργεία. Όπως σημείωσε η βουλευτής, έγιναν οι σχετικές καταγγελίες στην Πολεοδομία και στο Αστυνομικό Τμήμα Αρναίας. Η αστυνομία είπε ότι οι άντρες της που στη συνέχεια ανέβηκαν στο χώρο όπου γινόταν η παρανομία δεν βρήκαν τους υπεύθυνους της εταιρίας. Σε όλο αυτό το φόντο, η κυρία Ιγγλέζη κάλεσε τους άλλους δύο βουλευτές της Χαλκιδικής να πάρουν θέση για τα όσα συντελούνται αυτές τις μέρες, αλλιώς θα είναι επίορκοι, όπως είπε.

Απο το ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ.

Το πρώτο τρισδιάστατο στυλό!

Οι τρισδιάστατοι εκτυπωτές, όσο περνάει ο καιρός, γίνονται όλο και πιο μικροί σε μέγεθος και φυσικά πιο προσιτοί στο κοινό, όμως ακόμα δεν έχουν καταφέρει να διεισδύσουν στα σπίτια των καταναλωτών. Το 3Doodler είναι μία προσπάθεια για να αλλάξει αυτό. Πρόκειται για μία μικρή συσκευή, σε σχήμα στυλό, που σύμφωνα με τους δημιουργούς του “είναι ο πιο οικονομικός τρόπος για να χρησιμοποιήσει κανείς τις τρισδιάστατες εκτυπώσεις”.

Φυσικά, δεν θα μπορεί να εκτυπώσει προ-σχεδιασμένα αντικείμενα, όμως επιτρέπει το σχεδιασμό αντικειμένων μετακινώντας το στον αέρα. Όπως και οι περισσότεροι 3D εκτυπωτές, έτσι και το 3Doodler χρησιμοποιεί πλαστικό ABS που θερμαίνεται και αμέσως μετά ψύχεται. Η εταιρία WoobleWorks, παρουσίασε το πρότζεκτ της στο KickStarter, εντυπωσιάζοντας με το αποτέλεσμα.

Απο το perierga.gr

Ένας «αόρατος» καλλιτέχνης ξέρει καλά από… καμουφλάζ!

Γεννήθηκε το 1973 στην Κίνα και είναι απόφοιτος της Κεντρικής Ακαδημίας Καλών Τεχνών του Πεκίνου. Ο  Liu Bolin διακρίνεται για την ικανότητά του στην τέχνη του καμουφλάζ, καθώς καταφέρνει με επιτυχία να «κρύβεται» μέσα στις φωτογραφίες του και να γίνεται κυριολεκτικά «αόρατος» στα μάτια των θεατών.

Πιο συγκεκριμένα, επιλέγει πρώτα την εικόνα που θα φωτογραφίσει και στη συνέχεια -με τη βοήθεια ενός ζωγράφου- ζωγραφίζει το σώμα του στα ίδια χρώματα, δημιουργώντας μια εντυπωσιακή «συγχώνευση»… του εαυτού του μέσα στη φωτογραφία… σαν άλλος «πολεμιστής» που θέλει να περάσει απαρατήρητος από τους εχθρούς του!

Οι θεατές με μια πρώτη ματιά δεν συνειδητοποιούν την ύπαρξή του μέσα στα χρώματα, στα σχέδια ή στα σχήματα, ή ακόμη καλύτερα δεν καταλαβαίνουν… τίποτα προτού ο Liu κάνει κάποιες κινήσεις. Κάθε φωτογραφία για να ολοκληρωθεί χρειάζεται περίπου 10 ώρες προετοιμασίας, ενώ ο βασικός λόγος της δημιουργίας τους είναι μια σιωπηλή διαμαρτυρία του καλλιτέχνη προς το κράτος του:

«Η κατάσταση για τους καλλιτέχνες στην Κίνα είναι πολύ δύσκολη και θέλω με τον τρόπο αυτό να δηλώσω στους κυβερνώντες την επιτακτική ανάγκη της επιβίωσής τους. Είναι για μένα μια σιωπηλή διαμαρτυρία κατά του κράτους…», εξηγεί ο Liu Bolin.








 
Απο το  perierga.gr

Η ιστορία του ποπ-κορν

Δημοφιλές σνακ από καβουρντισμένους κόκκους αραβοσίτου. Προτού το ανακαλύψουν οι κινηματογραφόφιλοι ήταν ήδη γνωστή και αγαπητή συνήθεια στους κατοίκους των σπηλαίων. Το παλαιότερο εύρημα, ηλικίας 5.000 ετών, εντοπίστηκε στο Νέο Μεξικό και οι επιστήμονες το θεωρούν καθαρά αμερικανικό προϊόν.
Οι ιθαγενείς το απολάμβαναν τοποθετώντας έναν - έναν τους σπόρους αραβοσίτου πάνω από τη φλόγα με τη βοήθεια ενός κλαδιού. Με το ποπ-κορν έφτιαχναν μπύρα και σούπες, ενώ το χρησιμοποιούσαν και για την κατασκευή κοσμημάτων. Κάπως έτσι έμαθε την ύπαρξη του ο Χριστόφορος Κολόμβος.
Είναι καταγεγραμμένο ότι στις 22 Φεβρουαρίου 1630 ένας ινδιάνος ονόματι Κουαντακένα από τη φυλή των Γουαμπανοάγκ έμαθε την τέχνη του ποπ-κορν σε κάποιους βρετανούς αποίκους στο Πλίμουθ της Μασαχουσέτης. Όσοι από τους Ευρωπαίους το δοκίμασαν ενθουσιάστηκαν τόσο πολύ από τη γεύση του, που το έτρωγαν κάθε πρωί, συνοδεύοντάς το με κρέμα και ζάχαρη. Αργότερα έγινε απαραίτητο συνοδευτικό στο δείπνο της Ημέρας των Ευχαριστιών.
Το ποπ-κορν διαδόθηκε ακόμη περισσότερο τον 19ο αιώνα από τους υπαίθριους πωλητές στα πάρκα, στα πανηγύρια και τα καρναβάλια, όταν ο μέσος Αμερικανός άρχισε να έχει περισσότερο ελεύθερο χρόνο στη διάθεσή του.
Με την εξάπλωση της κινούμενης εικόνας, οι πλανόδιοι πωλητές έστησαν την πραμάτεια τους έξω από τους κινηματογράφους. Γρήγορα ήρθαν σε σύγκρουση με τους αιθουσάρχες, που δεν ήθελαν να αποσπάται η προσοχή των θεατών κατά τη διάρκεια της προβολής. Όταν, όμως, οι θεατές επέβαλαν τη θέλησή τους και συνόδευαν την προβολή της ταινίας με ποπ κορν, οι αιθουσάρχες αναγκάστηκαν να προσαρμοστούν στη νέα κατάσταση και πήραν στα χέρια τους τη διάθεση του προϊόντος, που τους απέφερε επιπλέον κέρδη.
Η γλυκιά συνήθεια άλλαξε κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και το ποπ κορν απόκτησε αλμυρή γεύση, όταν η ζάχαρη ήταν είδος εν ανεπαρκεία. Στις μέρες μας, το ποπ-κορν είναι ο απαραίτητος σύντροφος της ελαφράς διασκέδασης στους πολυκινηματογράφους όλου του κόσμου. Οι Αμερικανοί κρατούν και σήμερα τα σκήπτρα στην κατανάλωση ποπ-κορν, με 400.000 τόνους τον χρόνο ή 80 κιλά ανά Αμερικανό.

Απο το ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ.

ΑΝΤΩΝΑΚΗΣ ΚΑΙ ΟΛΑΝΤ...

"ΠΩΣ ΘΕΣ ΝΑ ΣΕ ΚΟΥΡΕΨΩ";

Ο γύρος του κόσμου μέσα σε ένα πάρκο!

Το περίφημο «Πάρκο με τις Μινιατούρες» (ή αλλιώς « Minimundus Park») βρίσκεται στο Klagenfurt της Αυστρίας, αποτελώντας ένα από τα σημαντικότερα αξιοθέατα της πόλης, καθώς δίνει τη δυνατότητα σε τουρίστες και ντόπιους να μετακινηθούν από το ένα σημείο του πλανήτη στο άλλο, θαυμάζοντας πασίγνωστα κτίρια από όλο τον κόσμο!

Άνοιξε τις πύλες του για πρώτη φορά το 1958, έχοντας αποκλειστικά φιλανθρωπικό χαρακτήρα, αφού όλα τα έσοδα του πάρκου προορίζονται για τον μη κερδοσκοπικό οργανισμό »Rettet gives Kind» (σ.σ. «Για να σωθούν τα παιδιά»).

Στην ουσία πρόκειται για έναν χώρο όπου οι επισκέπτες μπορούν να θαυμάσουν από κοντά τα σημαντικότερα αξιοθέατα του κόσμου… σε μικρογραφία. 140 και πλέον μινιατούρες κτιρίων από την Ευρώπη, την Ασία και την Αμερική συνθέτουν ένα μοναδικό πάρκο στον κόσμο, όπου ο χρόνος και οι χιλιομετρικές αποστάσεις δεν έχουν καμία σημασία…

Γιατί σε λίγα μόνο λεπτά μπορείς να βρεθείς από την Ακρόπολη στο Ταζ Μαχάλ και από την Πίζα στον Πύργο του Άιφελ, σε μια «τουριστική» ξενάγηση σε ολόκληρο τον κόσμο!

Από το perierga.gr