Φαλάκρα τέλος με ένα… τατουάζ μαλλιών!

Η τριχόπτωση και η φαλάκρα είναι κάτι απολύτως συνηθισμένο στους άντρες, γεγονός που συχνά τους προκαλεί κατάθλιψη, στρέφοντας τους περισσότερους στην επιλογή μιας μεταμόσχευσης μαλλιών σε μια προσπάθεια να καλύψουν το… κενό μια για πάντα!

Τώρα, όμως, υπάρχει μία ακόμη λύση στο πρόβλημα της φαλάκρας, και μάλιστα πιο οικονομική και λιγότερο χρονοβόρα. Τι εννοώ; Το περίφημο τατουάζ μαλλιών λύνει μια για πάντα το αντιαισθητικό πρόβλημα της φαλάκρας! Λίγες ώρες πόνου και θα έχετε «μαλλιά» για μια ζωή, είναι το σλόγκαν κλινικής στο Μάντσεστερ!

Το τατουάζ μαλλιών είναι «πνευματικό τέκνο» του Ian Watson, ο οποίος στα 35 του έχασε τον αδελφό του και ακολούθως έπαθε αλωπεκία λόγω στενοχώριας , χάνοντας όλα τα μαλλιά του. Απελπισμένος ζήτησε από τη χήρα του αδελφού του να «ζωγραφίσει» με έναν λεπτό μαρκαδόρο… τελίτσες στο κεφάλι του, ελπίζοντας ότι οι κουκκίδες θα κάλυπταν έστω προσωρινά το κενό.

Η ανόητη -όπως πίστευαν αρχικά- ιδέα τους φάνηκε εν τέλει να αξίζει κάτι! Μετά από αρκετά χρόνια εντατικής έρευνας, κατάρτισης και συνεργασίας με make-up artists και ειδικούς επιστήμονες στην τριχόπτωση, το «δίδυμο» τελειοποίησε τις ικανότητές του «κρύβοντας» εντέχνως τη φαλάκρα με μελάνι!

Η θεραπεία ονομάζεται MHT (Micro Hair Technique) και πραγματοποιείται εφαρμόζοντας στο δέρμα του κεφαλιού διαφορετικές αποχρώσεις χρωστικής ουσίας, έτσι ώστε το μέγεθος, η πυκνότητα αλλά και το σχήμα των κοντών μαλλιών να αναπαράγονται στην εντέλεια.

Πρόκειται δηλαδή για ένα «συμβατικό» τατουάζ που γίνεται στο κρανίο, σχηματίζοντας μια σκουρόχρωμη «σκιά» εν είδει ενός συνηθισμένου ξυρισμένου κεφαλιού, το κόστος του οποίου δεν ξεπερνά τα 3.000 δολάρια! Το αποτέλεσμα, πάντως, είναι άκρως εντυπωσιακό και φαίνεται να αξίζει -και με το παραπάνω- τον πόνο!
 
Απο το  perierga.gr

Προφυλακτικά με γεύση μπέικον

 Για τους λάτρεις του φαγητού και όχι μόνο, μόλις κυκλοφόρησαν προφυλακτικά με γεύση μπέικον.

Απίστευτο και όμως αληθινό! 

 Δύο από τις μεγαλύτερες απολαύσεις στη ζωή, δύο σε ένα για να συμφέρει. Μάλλον αυτό σκέφτηκε αμερικανική εταιρεία τροφίμων και κατασκεύασε προφυλακτικά και λιπαντικό με γεύση μπέικον.

Ποιος είπε πως το μπέικον είναι μόνο για συνταγές μαγειρικής; Από σήμερα θα το έχετε και στο κρεβάτι σας. Τα προφυλακτικά είναι κατασκευασμένα από λάτεξ, φέρουν την επωνυμία της εταιρείας και θυμίζουν κατά πολύ... μπέικον.
Η ιδέα για τα προϊόντα ξεκίνησε ως αστείο, ωστόσο γρήγορα διαπιστώθηκε η επιτυχία τους και πέρασαν στη φάση της δημιουργίας.
Η εταιρεία είναι γνωστή για τα παράξενα αντικείμενα που παράγει καθώς όλα έχουν σαν βάση κάποιο φαγώσιμο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα lip balm με γεύση μαγιονέζα.
Για όσους ενθουσιάστηκαν να σας ενημερώσω πως η εταιρεία J&D's Foods παράγει και αντηλιακό με άρωμα μπέικον. Έρχεται και καλοκαίρι.
Δεν είναι τυχαίο πως το μότο της εταιρείας είναι : ''Τα πάντα πρέπει να είναι μπέικον''.
Τα εν λόγω προφυλακτικά πωλούνται σε συσκευασία των τριών για περίπου 10 δολάρια. Αν και η τιμή τους είναι λίγο ''τσιμπημένη'' οι παραγγελίες δε σταματούν.
Προσοχή στις απομιμήσεις!

Πηγή: huffingtonpost.com

ΚΑΤΙ ΣΥΜΒΑΝΕΙ ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΤΟΥ

Θερινή ώρα από την Κυριακή

Μία ώρα μπροστά μετακινούνται οι δείκτες του ρολογιού τα ξημερώματα της Κυριακής καθώς τίθεται σε ισχύ η θερινή ώρα. Στις 3 οι δείκτες των ρολογιών θα δείξουν 4.

 

Η θερινή ώρα θα ισχύει μέχρι την τελευταία Κυριακή του Οκτωβρίου.

Νίκος Μπελογιάννης (1915 – 1952)

Ο Νίκος Μπελογιάννης γεννήθηκε στις 22 Δεκεμβρίου του 1915 στην Αμαλιάδα. Από μαθητής του Γυμνασίου βρέθηκε στο δημοκρατικό κίνημα. Σπούδασε νομικά, αλλά δεν τέλειωσε τις σπουδές του, διότι αποβλήθηκε από το Πανεπιστήμιο με απόφαση της Συγκλήτου για τη δράση του «εναντίον της κοσμογονίας του Κονδύλη».
Έγινε μέλος του ΚΚΕ το 1934. Από τότε, πέρασε από πολλές δοκιμασίες. Φυλακές, εξορίες, βασανιστήρια στην Ασφάλεια Πατρών, τρομοκρατία στα ιταλικά στρατόπεδα. Στα χρόνια της ναζιστικής κατοχής ήταν καπετάνιος μεραρχίας του ΕΛΑΣ στην Πελοπόννησο και μέλος του Γραφείου Περιοχής Πελοποννήσου του ΚΚΕ. Στον εμφύλιο, ο Νίκος Μπελογιάννης ήταν πολιτικός επίτροπος μεραρχίας του Δημοκρατικού Στρατού. Παράλληλα με την καθοδηγητική του δουλειά, έγραψε άρθρα και μελέτες που αφορούσαν στην ελληνική ιστορία και στην οικονομική ανάπτυξη της χώρας.
Περίπου ένα χρόνο μετά τη λήξη του εμφυλίου πολέμου, ο Νίκος Μπελογιάννης και 93 ακόμη σύντροφοί του -μεταξύ των οποίων ο δημοσιογράφος Στάθης Δρομάζος, ο Στέργιος Γραμμένος και η Έλλη Ιωαννίδου- συλλαμβάνονται και στις 22 Οκτωβρίου 1951 οδηγούνται σε δίκη. Κατηγορούνται για απόπειρα ανασυγκρότησης του Κομουνιστικού Κόμματος Ελλάδος (ΚΚΕ), το οποίο -βάση του Αναγκαστικού Νόμου 509/1947- θεωρείται παράνομο, προδοτικό και ξενοκίνητο κόμμα, που δρα ενάντια στην εδαφική ακεραιότητα της Ελλάδας.

Στις 15 Νοεμβρίου ο πρόεδρος του έκτακτου στρατοδικείου Αντισυνταγματάρχης Ανδρέας Σταυρόπουλος ανακοινώνει την ετυμηγορία, πλαισιωμένος από τους στρατοδίκες Γεώργιο Παπαδόπουλο (τον μετέπειτα δικτάτορα), Ν. Κομιάνο, Γ. Κοράκη, και Θ. Κυριακόπουλο. Ο Νίκος Μπελογιάννης είναι μεταξύ των καταδικασθέντων σε θάνατο. Η απόφαση προκαλεί διεθνή κατακραυγή, ενώ στο εσωτερικό της χώρας το πολιτικό κλίμα φορτίζεται και πάλι επικίνδυνα. Τρεις μήνες μετά, στις 15 Φεβρουαρίου 1952, η δίκη επαναλαμβάνεται. Δεσπόζουσα μορφή, ο 37χρονος Μπελογιάννης, ο οποίος παρακολουθεί την όλη διαδικασία μ' ένα κόκκινο γαρύφαλλο στο χέρι, άψογα ντυμένος και με περισσή ευπρέπεια και ψυχραιμία. Την 1η Μαρτίου ο πρόεδρος του Στρατοδικείου Σίμος ανακοινώνει την ετυμηγορία... Εις θάνατον καταδικάζονται ο Νίκος Μπελογιάννης και επτά ακόμη κατηγορούμενοι.
Τα ξημερώματα της Κυριακής 30 Μαρτίου, ο βασιλικός επίτροπος συνταγματάρχης Αθανασούλας ανακοινώνει στους Μπελογιάννη, Καλούμενο, Αργυριάδη και Μπάτση ότι η αίτηση χάριτος που υπέβαλαν απορρίφθηκε. Λίγο αργότερα οδηγούνται στο Γουδί, όπου και εκτελούνται δια τυφεκισμού στις 4:12 π.μ. Στο άκουσμα των πυροβολισμών, ο πρωθυπουργός Νικόλαος Πλαστήρας κυριολεκτικά καταρρέει. Όλη η κινητοποίηση εντός και εκτός Ελλάδας δεν κατάφερε να αποτρέψει το γεγονός.
Τα άσχημα μαντάτα ταξιδεύουν γρήγορα μέχρι το στρατόπεδο συγκέντρωσης πολιτικών κρατουμένων στον Αϊ Στράτη, όπου ζει εξόριστος ο Γιάννης Ρίτσος. Την ίδια μέρα θα γράψει το ποίημα Ο Άνθρωπος με το Γαρύφαλλο.

Από το ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ.

Ο ΟΜΠΑΜΑ ΚΑΙ Ο... ΓΑΜΠΡΟΣ...

Η ασυδοσία νίκησε το Τείχος

ΝΥΧΤΑ ΤΟ «ΕΦΑΓΑΝ» ΤΑ ΣΥΝΕΡΓΕΙΑ ΣΤΟ ΒΕΡΟΛΙΝΟ

Νύχτα απομακρύνθηκαν κομμάτια της East Side Gallery του Βερολίνου, για να χτιστούν πολυτελείς κατοικίες στην όχθη του Σπρέε. Ισως είναι συμβολικό: η ιστορία της χώρας έχει μικρότερη σημασία από το δικαίωμα ενός πλουσίου να κερδίσει ακόμη περισσότερα, χτίζοντας υπερπολυτελείς κατοικίες για επίσης πλουσίους, εκεί όπου μέχρι πριν από μερικά χρόνια υπήρχε η νεκρή ζώνη ανάμεσα στον αχαλίνωτο καπιταλισμό και την αποτυχημένη εκδοχή του σοσιαλισμού.

Οι αστυνομικοί ήταν περισσότεροι από τους εργάτες που ξήλωσαν τα κομμάτια του Τείχους  Χθες τα ξημερώματα, λίγο πριν από τις 5.30, ξανάρχισαν οι εργασίες για την απομάκρυνση ενός μέρους του μεγαλύτερου τμήματος του Τείχους του Βερολίνου που παραμένει ακόμη όρθιο. Εκεί όπου πάνω από 100 καλλιτέχνες από διάφορες χώρες είχαν ζωγραφίσει έργα που έγιναν μνημείο ελευθερίας και διαμαρτυρίας, την East Side Gallery. Τη «μυστική επιχείρηση» προστάτευαν 250 αστυνομικοί και όλα τελείωσαν πριν σηκωθούν από τα κρεβάτια τους οι ακτιβιστές της πρωτοβουλίας που προσπαθεί να ματαιώσει την καταστροφή του μνημείου.
Η υπόθεση της East Side Gallery είναι ένας καθρέφτης της δημόσιας ζωής στη Γερμανία. Επί μήνες τώρα οι Αρχές της πόλης είναι αντιμέτωπες με μια διελκυστίνδα ανάμεσα στο νόμιμο δικαίωμα ενός πλούσιου επενδυτή και στην αγανάκτηση χιλιάδων πολιτών, που δεν πιστεύουν ότι όλα μπορούν να αποτιμηθούν σε χρήμα. Με την απομάκρυνση αυτού του τμήματος της υπαίθριας γκαλερί, οι διαβεβαιώσεις του δημάρχου/πρωθυπουργού του Βερολίνου, Κλάους Βόβεραϊτ, ότι θα βρεθεί λύση για να μη θιγεί η East Side Gallery, αποδεικνύονται ένα ασύστολο τέχνασμα. Το ίδιο και οι δηλώσεις του επενδυτή ότι είναι πρόθυμος να βρει άλλη δίοδο για το οικόπεδό του, στην όχθη του ποταμού Σπρέε. Η απόφαση προφανώς είχε ληφθεί και το μόνο που έμενε ήταν να μεθοδευτεί η υλοποίησή της με τις κατά το δυνατόν λιγότερες αντιδράσεις.
Αντιδράσεις όμως υπήρξαν και, όπως φαίνεται, θα συνεχίσουν να υπάρχουν. Λίγες ώρες μετά την απομάκρυνση των τσιμεντένιων κομματιών του Τείχους, οι διαδηλωτές είχαν αρχίσει να συγκεντρώνονται και πάλι στον τόπο του εγκλήματος. Είναι σχεδόν λιγότεροι από τους τουρίστες, που καθημερινά επισκέπτονται την γκαλερί-μνημείο. Φωτογραφίζουν το τμήμα του Τείχους που λείπει, τους αστυνομικούς που φρουρούν την τρύπα (ως μόνοι εκπρόσωποι των Αρχών) και τους διαδηλωτές. Φωνάζουν, μάλιστα, σε σπαστά γερμανικά ότι «το Τείχος πρέπει να μείνει».
Λίγο αργότερα ο επιχειρηματίας δεσμεύεται ότι μόλις τελειώσουν οι εργασίες της οικοδομής, τα κομμάτια θα ξαναμπούν στη θέση τους. Είναι απολύτως φυσιολογικό κανείς να μην πιστεύει ότι λέει την αλήθεια.

Απο Enet.gr

Η Παρισινή Κομμούνα

Επαναστατική απόπειρα της εργατικής τάξης να πάρει την εξουσία στα χέρια της σε τοπικό επίπεδο, καταργώντας τις συγκεντρωτικές δομές του κράτους. Το πολιτικό πείραμα έλαβε χώρα στο Παρίσι και αποδείχτηκε θνησιγενές. Διήρκεσε 72 ημέρες (18 Μαρτίου - 28 Μαΐου 1871) και πνίγηκε στο αίμα από την κυβέρνηση του Λουί Τιερ (γνωστός και με το εξελληνισμένο επίθετο Θιέρσος).
Η Κομμούνα αναπτύχθηκε από το πολιτικό κενό που προέκυψε μετά τη συντριπτική ήττα της Γαλλίας στον πόλεμο με την Πρωσία (19 Ιουλίου 1870 - 10 Μαΐου 1871). Στις αρχές του 1871 οι Πρώσοι πολιορκούσαν το Παρίσι και μάλιστα στις 17 Φεβρουαρίου έκαναν θριαμβευτική πορεία στους δρόμους της γαλλικής πρωτεύουσας. Την ίδια μέρα, ο μετριοπαθής δημοκράτης Λουί Τιερ, που είχε αντιταχθεί στον Γαλλοπρωσικό Πόλεμο και είχε κατηγορηθεί ως προδότης, κέρδισε τις εκλογές, μετά την παραίτηση του αυτοκράτορα Ναπολέοντα Γ'.
Το Παρίσι εκείνη την περίοδο ξεχώριζε από την υπόλοιπη Γαλλία για την πολυπληθή του εργατική τάξη, που διεκδικούσε μαχητικά τα δικαιώματά της και το 1864 είχε κερδίσει το δικαίωμα της απεργίας. Το 1866 το Παρίσι αριθμούσε 1.799.980 κατοίκους, το 57% των οποίων εργαζόταν στη βιομηχανία.
Το βράδυ της 17ης προς τη 18η Μαρτίου, σε μια προσπάθεια να επιβάλει την εξουσία του στο ανυπότακτο Παρίσι, ο Τιερ αποφάσισε να αφοπλίσει την πόλη για τον φόβο εργατικής εξέγερσης. Στη Μονμάρτη και την Μπελβίλ υπήρχαν 227 κανόνια για την άμυνα της πόλης υπό τον έλεγχο της ριζοσπαστικοποιημένης Εθνοφρουράς. Οι στρατιωτικές δυνάμεις που εστάλησαν δεν κατόρθωσαν να τα καταλάβουν, καθώς κυκλώθηκαν από εθνοφρουρούς και πολίτες. Οι στρατιώτες δεν πυροβόλησαν κατά του πλήθους, αλλά συνέλαβαν τους επικεφαλής τους στρατηγούς Λεκόντ και Τομά, τους οποίους εκτέλεσαν δια τυφεκισμού.
Ο Τιερ, που είχε συνθηκολογήσει με τους Πρώσους, διέταξε το στρατό να εκκενώσει την πόλη, ενώ ο ίδιος κατέφυγε σε ασφαλές καταφύγιο, στο οχυρό των Βερσαλιών, για να μην συλληφθεί. Η Εθνοφρουρά, που είχε εξελιχθεί σε επαναστατική δύναμη, αποφάσισε οι προαποφασισμένες δημοτικές εκλογές να διεξαχθούν στις 26 Μαρτίου. Όλο αυτό το διάστημα ενεργούσε ως κυβέρνηση, με τη βοήθεια των μαρξιστών εργατών της Α' Διεθνούς. Στις 26 Μαρτίου 1871 έγιναν με υποδειγματικό τρόπο οι δημοτικές εκλογές, στις οποίες πήρε μέρος το 50% των Παριζιάνων.
Το Δημοτικό Συμβούλιο που εκλέχθηκε ήταν 92μελές και εγκαταστάθηκε στο Δημοτικό Μέγαρο στις 28 Μαρτίου. Έλαβε την ονομασία «Κομμούνα των Παρισίων» («Commune de Paris») και ανέλαβε τις εξουσίες τις Εθνοφρουράς, εκπροσωπώντας ένα ευρύ ιδεολογικό φάσμα: Δημοκράτες και ριζοσπάστες αστούς, σοσιαλιστές, ανεξάρτητους επαναστάτες, σοσιαλιστές, μαρξιστές και αναρχικούς. Από τη σύνθεσή της είναι προφανές ότι η ηγεσία της Κομμούνας δεν είχε σαφές ιδεολογικό περίγραμμα κι έτσι δεν κατάφερε να λειτουργήσει αποτελεσματικά. Ένα από τα ηγετικά μέλη της Κομμούνας ήταν κι ένας Έλληνας, ο δικηγόρος Παύλος Αργυριάδης από την Καστοριά.

Λουί Μπλανκί

Πρόεδρος της Κομμούνας εξελέγη ο πολιτικός ακτιβιστής Λουί Μπλανκί, ο οποίος, όμως, είχε συλληφθεί στις 17 Μαρτίου από τις κυβερνητικές δυνάμεις. Οι κομουνάροι προσπάθησαν πολλές φορές ανεπιτυχώς να τον απελευθερώσουν, συλλαμβάνοντας ομήρους από την άλλη πλευρά, μεταξύ αυτών και τον αρχιεπίσκοπο των Παρισίων, Ζορζ Νταρμπουά. Παρά τις αδυναμίες της, το έργο που επιτέλεσε ήταν σημαντικό, ιδιαίτερα στους τομείς της εργασίας και της παιδείας. Στον τομέα της εργασίας είχε τοποθετηθεί επικεφαλής ένας ούγγρος μαρξιστής, ο Λέον Φράνκελ, που πήρε μια σειρά από μέτρα για να ανακουφίσει τους εργάτες και τους μικροαστούς: κολλεκτιβοποίηση βιομηχανιών, χρεοστάσιο στο εμπόριο και τα ενοίκια, κατάργηση της νυχτερινής εργασίας στα αρτοποιεία, απαγόρευση τοκογλυφικών γραφείων και καθιέρωση της δεκάωρης ημερήσιας εργασίας.
Η Επιτροπή Παιδείας υπό τον Βαγιάν προχώρησε στην καθιέρωση της δωρεάν παιδείας και τον χωρισμό κράτους και εκκλησίας, ενώ έλαβε μέτρα φεμινιστικού χαρακτήρα. Στην Επιτροπή Οικονομικών τοποθετήθηκε ένας έντιμος λογιστής, ο Φρανσουά Ζουρντ, ο οποίος αρνήθηκε να «εθνικοποιήσει» την Τράπεζα της Γαλλίας, στερώντας από τους κομμουνάρους πολύτιμο χρήμα για την επιτυχία του αγώνα τους.
Πολύ γρήγορα, η προσπάθεια της Κομμούνας αφιερώθηκε στον αγώνα εναντίον των κυβερνητικών δυνάμεων, που εν τω μεταξύ είχαν ενισχυθεί σημαντικά, μετά την αποχώρηση των Πρώσων. Διέθεταν 200.000 άνδρες απέναντι στους 60.000 άνδρες της Κομμούνας. Ο στρατός άρχισε τις επιχειρήσεις για την ανακατάληψη του Παρισιού στις 3 Απριλίου με την πολιορκία της πόλης. Μετά τις πρώτες στρατιωτικές αποτυχίες, η Κομμούνα σκλήρυνε τη στάση της, με την Επιτροπή Κοινής Σωτηρίας που συνέστησε την Πρωτομαγιά του 1871, παρά την αντίδραση των αναρχικών.
Στις 21 Μαΐου οι δυνάμεις του Τιερ μπήκαν στο Παρίσι, όπου συνάντησαν σκληρή αντίσταση από τους κομμουνάρους. Σκληρές μάχες διεξάγονταν από δρόμο σε δρόμο και από γειτονιά σε γειτονιά. Τα ανάκτορα του Κεραμεικού, το Δημαρχείο και το Μέγαρο του Ελεγκτικού Συνεδρίου τυλίχτηκαν στις φλόγες. Ο στρατός προέβη σε μαζικές σφαγές αμάχων και οι Κομμουνάροι απάντησαν με την εκτέλεση 52 επιφανών Παριζιάνων, τους οποίους κρατούσαν ως ομήρους. Ανάμεσά τους, ο αρχιεπίσκοπος της πόλης Ζορζ Νταρμπουά.
Οι κυβερνητικές δυνάμεις επικράτησαν πλήρως στις 28 Μαΐου 1871, έπειτα από μια εβδομάδα άγριων μαχών, που έμεινε στην ιστορία ως «Η Ματωμένη Εβδομάδα» («La semaine sanglante»). Κατά τη διάρκεια των συγκρούσεων 30.000 - 40.000 κομμουνάροι σκοτώθηκαν, ενώ οι απώλειες για τους κυβερνητικούς ανήλθαν σε 1000 άνδρες. Μετά έπιασαν δουλειά τα στρατοδικεία, που εξέδωσαν 10.137 καταδικαστικές αποφάσεις: 93 σε θάνατο, 251 σε καταναγκαστικά έργα και 4586 σε εξορία στο υπερπόντιο νησί της Νέας Καληδονίας. Χιλιάδες, εξάλλου, από τους ηττημένους αναγκάσθηκαν να αυτοεξορισθούν.

Πτώματα μαχητών της Παρισινής Κομμούνας

Η Γαλλία έζησε υπό στρατιωτικό νόμο έως το 1876, ενώ αμνηστία για όλα τα αδικήματα που διαπράχθηκαν κατά τη διάρκεια της Παρισινής Κομμούνας δόθηκε το 1880. Καταπνίγοντας στο αίμα την επανάσταση των λαϊκών τάξεων του Παρισιού και εξουδετερώνοντας τους μοναρχικούς, το αστικό καθεστώς σταδιακά σταθεροποιείται και επιβάλλεται. Η Γαλλική Δεξιά θεωρεί την Παρισινή Κομμούνα ως ένα κλασσικό παράδειγμα οχλοκρατίας και τρομοκρατίας. Η παγκόσμια αριστερά την αποθεώνει και τη θεωρεί ως δείγμα ωριμότητας της εργατικής τάξης, η οποία για πρώτη φορά αναλαμβάνει την εξουσία.
Ο Καρλ Μαρξ ανακήρυξε την Παρισινή Κομμούνα ως σύμβολο της εργατικής εξέγερσης κατά της αστικής τάξης. Στο έργο του «Ο εμφύλιος πόλεμος στη Γαλλία» (εκδόσεις «Στοχαστής») γράφει: «Το Παρίσι των εργατών με την Κομμούνα του θα γιορτάζεται πάντα σαν δοξασμένος προάγγελος μιας νέας κοινωνίας. Τους μάρτυρές της τους έχει κλείσει μέσα στη μεγάλη της καρδιά η εργατική τάξη. Τους εξολοθρευτές της τους κάρφωσε κιόλας η Ιστορία στον πάσσαλο της ατίμωσης, απ' όπου δεν μπορούν να τους λυτρώσουν μήτε όλες οι προσευχές των παπάδων τους».
Ασκεί, όμως, κριτική στους επικεφαλής της, γιατί έχασαν πολύτιμο χρόνο, εφαρμόζοντας τις δημοκρατικές διαδικασίες, αντί να επιτεθούν και να συντρίψουν τις δυνάμεις του Τιερ. Ο Λένιν μελέτησε προσεκτικά την Παρισινή Κομμούνα, προκειμένου να διατυπώσει τη θεωρία του για τη δικτατορία του προλεταριάτου και να εφαρμόσει τα διδάγματά της στην Οκτωβριανή Επανάσταση.
Για τον αναρχικό Μιχαήλ Μπακούνιν, η Παρισινή Κομμούνα ήταν η «καθαρή άρνηση του κράτους», ενώ αντίθετη ήταν η άποψη ενός άλλου εξέχοντος αναρχικού, του Πιοτρ Κροπότκιν, ο οποίος τη θεωρεί ως μια μικρογραφία του κράτους σε τοπικό επίπεδο, αφού δεν τόλμησε να καταργήσει τους θεσμούς του.
Ο αντίκτυπος της Παρισινής Κομμούνας έφθασε και στην Ελλάδα. Το σύνολο των αθηναϊκών εφημερίδων της εποχής τάχθηκε εχθρικά στην Κομμούνα και μόνο η εφημερίδα «Μέλλον» του Δήμου Παπαθανασίου την υπερασπίστηκε. Γράφει ο εκδότης της στις 11 Μαΐου 1871: «Ναι, χαίρετε οι πρόμαχοι και οσονούπω μάρτυρες των αρχών εφ' ων μόνον δύναται να θεμελιωθή η αληθής, η ακράδαντος, η λαοσώτηρα ελευθερία. Αι αρχαί σας θέλουν καταπνιγή εν τω αίματι και τω πυρί υπό των διαπλέων εκ της απορροφήσεως και του δεσποτισμού κιβδήλων δημοκρατών, αλλ' αι αρχαί σας εισί προωρισμέναι να αναπλάσσουν τα έθνη και τους λαούς».
Την Παρισινή Κομμούνα αποδοκίμασε και η Βουλή, στη συνεδρίαση της 22ας Μαΐου 1871. Ο βουλευτής Λομβάρδος ανέφερε στην ομιλία του: «Μικρά και αδύνατος η Ελλάς αλλ' υπέρ της ελευθερίας πάντοτε αγωνισθείσα και αγωνιζόμενη δεν ημπορεί παρά να υψώσει δυνατά την φωνήν της αγανακτήσεώς της εναντίον εκείνων οι οποίοι εν τη καταχρήσει του ονόματος της ελευθερίας, την ελευθερίαν εσχάτως εν Παρισίοις επολέμησαν. Η Ελλάς μικρά και αδύνατος έλαβε την πείραν ότι ουδέν πολεμιώτερον της ελευθερίας όσον η αταξία. Εάν δεν εξασφαλίζη τι την ελευθερίαν, την εξασφαλίζει ο σεβασμός των νόμων και των δικαιωμάτων εκάστου».

Απο το ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ.

Αερόστατα – βόμβες, ένα μεγάλο μυστικό του Β’ ΠΠ!

Ένα από τα καλύτερα κρυμμένα μυστικά του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου ήταν τα αερόστατα βόβμες που χρησιμοποίησαν οι Ιάπωνες εναντίων των ΗΠΑ. Καθώς δεν διέθεταν τα απαραίτητα μέσα για να επιτεθούν στην αμερικανική ενδοχώρα κατά τη διάρκεια του πολέμου, οι Ιάπωνες κατασκεύασαν 9000 αερόστατα υδρογόνου στα οποίο προσδέσανε βόμβες εμπρηστικές και κατά προσωπικού. Στη συνέχεια αφήσανε τα μπαλόνια βόμβες να παρασυρθούν από τον άνεμο προς τις ΗΠΑ.

Εκτιμάται ότι περίπου 1000 αερόστατα διανύσανε με επιτυχία τα 6000 μίλια που χωρίζουν την Ιαπωνία από τις αμερικανικές ακτές φτάνοντας ανατολικά μέχρι το Michigan. Όταν οι αμερικανικές ένοπλες δυνάμεις αντελήφθησαν το περιεχόμενο των μπαλονιών άρχισαν να τα καταρίπτουν υιοθετώντας ταυτόχρονα πολιτική απόλυτης μυστικότητας ώστε να μη διαρρεύσουν προς τους Ιάπωνες ειδήσεις επιτυχίας του εγχειρήματος. Η απόλυτη απόκρυψη του γεγονότος πέτυχε το σκόπό της, καθώς πέντε μήνες αργότερα οι Ιάπωνες εγκατέλειψαν το σχέδια ως μη αποτελεσματικό.
Η πραγματικότητα βέβαια δεν ήταν και πολύ διαφορετική, καθώς αναφέρθηκαν 285 περιστατικά βομβών και έξι θάνατοι οι οποίοι όμως αφορούν μια ομάδα εκδρομέων που προσπάθησαν να μετακινήσουν μια βόμβα που δεν είχε εκραγεί!

Από το  perierga.gr

Γιούρι Γκαγκάριν (1934 – 1968)

«Κοιτάζω τη Γη και είναι τόσο όμορφη». Αυτές ήταν οι πρώτες λέξεις του ανθρώπου στο διάστημα. Εκπρόσωπός του, ο Γιούρι Γκαγκάριν (Yuri Gagarin), ο πρώτος που μπήκε σε τροχιά γύρω από τη Γη.
Γεννήθηκε στις 9 Μαρτίου του 1934 σ’ ένα μικρό χωριό, 160 χιλιόμετρα δυτικά της Μόσχας. Όταν τελείωσε το σχολείο, το 1950, γράφτηκε σε τεχνική σχολή, με σκοπό να γίνει μεταλλουργός, ενώ στον ελεύθερο χρόνο του παρακολουθούσε μαθήματα πιλότου. Ο εκπαιδευτής του διέκρινε το ταλέντο του και τον σύστησε στην Πολεμική Αεροπορία, όπου διακρίθηκε για τις πτητικές του ικανότητες, την πειθαρχία και τη σωματική του δύναμη.
Στα τέλη του 1959 υπέβαλε αίτηση για το πρώτο πρόγραμμα εκπαίδευσης κοσμοναυτών και παρότι διέθετε τη λιγότερη πείρα μεταξύ των δεκάδων συνυποψηφίων του, επιλέχθηκε για την πρώτη επανδρωμένη διαστημική αποστολή, στις 12 Απριλίου του 1961.
Ταξίδεψε με ταχύτητα 27.400 χιλιομέτρων την ώρα κι έφθασε σε ύψος 327 χιλιομέτρων. Η πτήση διήρκεσε 1 ώρα και 48 λεπτά. Αν και ήταν σύντομη, χρειάστηκε πολύ θάρρος. Κανείς δεν ήξερε πραγματικά εάν ο άνθρωπος θα μπορούσε να επιζήσει στο διάστημα. Οι πιθανότητες επιβίωσης κατά τους επιστήμονες ήταν μόλις 5%, ενώ η ασφαλής επιστροφή του στη Γη φάνταζε ως ένα μάλλον απίθανο ενδεχόμενο. Ουσιαστικά επρόκειτο για μία αποστολή αυτοκτονίας.
Η πτήση του έδωσε απαντήσεις σε πολλά σημαντικά ερωτήματα. Οι λεπτομερέστατες παρατηρήσεις του απέδειξαν ότι ο ανθρώπινος εγκέφαλος συνεχίζει να λειτουργεί το ίδιο καλά και στο διάστημα, διαψεύδοντας μία από τις σημαντικότερες ανησυχίες των επιστημόνων. Επίσης, διαπιστώθηκε ότι η βαρύτητα δεν είναι απαραίτητη για την πέψη. Κατά την εκτόξευση και την επιστροφή του, ένιωσε τη βαρύτητα έξι έως οκτώ φορές μεγαλύτερη απ’ ότι στη Γη. Κατάφερε, όμως, να επιβιώσει.
Τραγική ειρωνεία, ο Γιούρι Γκαγκάριν σκοτώθηκε σε αεροπορικό δυστύχημα, στις 27 Μαρτίου του 1968. Είχε επιλεχθεί να ηγηθεί της σοβιετικής αποστολής στο φεγγάρι, αλλά δεν πρόλαβε να επιστρέψει στο διάστημα. Ωστόσο με την ιστορική του πτήση άνοιξε το δρόμο για την κατάκτηση του διαστήματος.

Από το ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ.

"ΔΕΝ ΓΛΙΤΩΝΟΥΜΕ"!

"ΕΛΑΤΕ ΣΤΟΝ ΘΕΙΟ..."

Στο πόρτ-μπαγκάζ του Μπερλουσκόνι δεμένες και φιμωμένες γυναίκες

 

Σάλο έχει προκαλέσει μία κακόγουστη και σεξιστική διαφήμιση αυτοκινήτων της Ford. Οδηγός ο πρώην πρωθυπουργό της Ιταλίας Σίλβιο Μπερλουσκόνι... και στο πόρτ-μπαγκάζ γυναίκες δεμένες και φιμωμένες.

Μία σειρά από διαφημίσεις για αυτοκίνητα, μεταξύ των οποίων και μία στην οποία απεικονίζονται γυναίκες δεμένες και φιμωμένες στον χώρο αποσκευών ενός οχήματος μάρκας Ford με οδηγό τον πρώην πρωθυπουργό της Ιταλίας Σίλβιο Μπερλουσκόνι προκάλεσε την οργή των χρηστών του Ίντερνετ στην Ινδία και ανάγκασε το παράρτημα της αυτοκινητοβιομηχανίας στη χώρα να ζητήσει συγγνώμη.

Οι διαφημίσεις κυκλοφόρησαν μόλις λίγες μέρες αφότου η Ινδία ενέκρινε έναν αυστηρό, νέο νόμο για την τιμωρία των σεξουαλικών εγκλημάτων ύστερα από τον ομαδικό βιασμό και θάνατο φοιτήτριας τον Δεκέμβριο.
Η απόφαση αυτή προκάλεσε ογκώδεις διαμαρτυρίες σχετικά με την μεταχείριση των γυναικών στη χώρα.
Οι διαφημίσεις που ανέβηκαν στην ιστοσελίδα της αυτοκινητοβιομηχανίας είναι έργο στελεχών της JWT India, μίας θυγατρικής της μεγαλύτερης διαφημιστικής εταιρείας στον κόσμο, της WPP.
Η Φορντ της Ινδίας ανακοίνωσε ότι η διαδικασία παραγωγής της διαφήμισης δεν πέρασε από τον προβλεπόμενο και συνήθη έλεγχο.
"Λυπούμεθα βαθύτατα για το περιστατικό και συμφωνούμε με τους συνεταίρους μας ότι δεν θα έπρεπε να έχει συμβεί ποτέ", αναφέρει η εταιρεία σε ανακοίνωσή της.
Μία από τις διαφημίσεις δείχνει τον Μπερλουσκόνι, ο οποίος κατηγορείται στην Ιταλία ότι πλήρωσε για να έχει ερωτική επαφή με ανήλικη, να κάθεται στο μπροστινό κάθισμα ενός μοντέλου της Ford, του Figo hatchback, και να σχηματίζει με τα δάκτυλά του το σήμα της νίκης με τρεις ημίγυμνες γυναίκες δεμένες στο χώρο των αποσκευών.
Μία άλλη διαφήμιση από την ίδια σειρά δείχνει μία καρικατούρα της Πάρις Χίλτον στη θέση του οδηγού και τρεις γυναίκες που μοιάζουν με τις αδελφές Καρντάσιαν δεμένες στο πορτ μπαγκάζ.
Πάνω στην αφίσα αναγράφεται το εξής: "Άφησε πίσω τις έννοιες σου με τον υπερμεγέθη χώρο αποσκευών του Figo".
"Αυτό ήταν το αποτέλεσμα (της δουλειάς) ατόμων που ενήργησαν χωρίς την σωστή εποπτεία και εντός της εταιρείας όπου εργάζονται ελήφθησαν τα απαραίτητα μέτρα για την αντιμετώπιση της κατάστασης", αναφέρει σε ανακοίνωσή της η WPP.
Σε σχόλιά τους που ανήρτησαν στο Twitter και το Facebook οι χρήστες τους κατήγγειλαν τις διαφημίσεις ως "αποκρουστικές" και "απρεπείς".
Χαρακτηριστικό είναι αυτό που έγραψε ένας χρήστης του Facebook: "Αν η Ford αντιπροσωπεύει αυτό, δεν θα αγοράσω ποτέ ξανά Ford και θα προσπαθήσω να μην ξαναμπώ σε αυτοκίνητό της".

Από το news247.

«Κράξιμο» και στην Ιταλία για Κατίδη

Πανό κατά του Γιώργου Κατίδη ανάρτησαν στην Ιταλία οπαδοί της Λιβόρνο, για τον ναζιστικό χαιρετισμό του παίκτη της ΑΕΚ στον αγώνα με την Βέροια.

Τα… σύνορα της Ελλάδας έχει περάσει ο ναζιστικός χαιρετισμός του Γιώργου Κατίδη στην αναμέτρηση της ΑΕΚ με την Βέροια.

Οπαδοί της Λιβόρνο στο παιχνίδι με την Λαντσιάνο για την Serie B ανάρτησαν πανό κατά του παίκτη της «Ένωσης», το οποίο έγραφε «Katidis figlio de troia», που σημαίνει «Κατίδη κάθαρμα».

Οι οπαδοί της Λιβόρνο είναι αδελφοποιημένοι με την «Original» και με αυτόν τον τρόπο θέλησαν να εκφράσουν την έντονη δυσαρέσκειά τους για την χειρονομία του Κατίδη.

Πηγή: sport-fm.gr

ΤΙ ΣΟΥΤ ΡΕ....;

Αργεντινή: «Να ανοίξουν τα αρχεία της Εκκλησίας για τη δικτατορία»

Αίτημα των διαδηλωτών προς τον συμπατριώτη τους νέο Πάπα

Χιλιάδες άνθρωποι διαδήλωσαν χθες στην Αργεντινή για να αποτίσουν φόρο τιμής στα θύματα της δικτατορίας, να δηλώσουν «ποτέ ξανά» ή να απαιτήσουν από τον νέο πάπα τη συνεργασία της ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας στην αναζήτηση της αλήθειας.

Μπουένος Άιρες 24/3/2013 Διαδηλωτές με επικεφαλής τις "Μητέρες της Πλατείας του Μαϊου", με πανό που γράφει "Μνήμη" και "Δικαιοσύνη" Φωτ.: ALEJANDRO PAGNI / AFP  

 

Στην 37η επέτειο του πραξικοπήματος του 1976, οι διαδηλωτές έκαναν ξεχωριστές πορείες στο Μπουένος Άιρες. Από την μια ήταν οι μητέρες και οι γιαγιάδες της Πλατείας του Μαΐου και οργανώσεις προσκείμενες στην κεντροαριστερή κυβέρνηση υπό την πρόεδρο Κριστίνα Κίρσνερ. Από την άλλη ήταν οργανώσεις κυρίως της άκρας αριστεράς, πιο μαχητικές και επικριτικές.

 

Στις τάξεις των τελευταίων ήταν και η Συλλογικότητα της Θεολογίας της Απελευθέρωσης-ονομασία που παραπέμπει σε ένα ισχυρό εκκλησιαστικό ρεύμα στη Λατινική Αμερική τις δεκαετίες του 1970 και του 1980. Ο συλλογικότητα απαίτησε από τον νεοεκλεγέντα Πάπα Φραγκίσκο «να ανοίξει τα αρχεία της εκκλησίας για την διάρκεια της δικτατορίας» ώστε να διαλευκανθούν ορισμένα από τα εγκλήματα που διαπράχθηκαν κατά τη διάρκεια της δικτατορίας. 

 

Οργανώσεις προάσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων υπολογίζουν ότι 30.000 άνθρωποι, υποστηρικτές και χαρακτηρισθέντες συνοδοιπόροι της αντιπολίτευσης «εξαφανίστηκαν» από το 1976 ως το 1983. Ο στρατός παραδέχεται 6.000 ως 7.000. Η κυβέρνηση έχει ως σήμερα καταβάλει 16.000 αποζημιώσεις.

 

Η εκκλησία της Αργεντινής έχει κατηγορηθεί πως στελέχη της περιστασιακά συνεργάζονταν με τους χουντικούς και δεν καταδίκασε τα εγκλήματα. 

 

Πηγή: ΑΠΕ

Μια διαφορετική παρέλαση στις Σκουριές Χαλκιδικής

 

Με μπλουζάκια με συνθήματα ενάντια στην εξόρυξη χρυσού, και με μάσκες έκαναν παρέλαση για την 25η Μαρτίου οι μαθητές της Χαλκιδικής.

Με αυτόν τον τρόπο περνάνε και το μήνυμά τους ενάντια στα μεταλλεία χρυσού στις Σκουριες.



Πηγή: seleo.gr

ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ ΣΤΟ ΣΤΑΥΡΟ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΜΕΤΑΛΛΕΙΑ ΧΡΥΣΟΥ ΣΤΙΣ ΣΚΟΥΡΙΕΣ(ΦΩΤΟ) #skouries

Πλήθος κόσμου συγκενρώθηκε σήμερα στο Σταυρό Θεσσαλονίκης προκειμένου να διαμαρτυρηθεί για τις εξορύξεις χρυσού στις Σκουριές Χαλκιδικής.
"Πέρασαν κοντά 15 χρόνια από τότε, που σύσσωμος ο κόσμος του Στρυμονικού Κόλπου και της ευρύτερης περιοχής, απέτρεψε με την μεγαλειώδη κινητοποίησή του, την επιχειρούμενη εγκατάσταση της μεταλλουργίας χρυσού στην Ολυμπιάδα – Βαρβάρα. Με τον αγώνα μας τότε προστατέψαμε τον τόπο που ζούμε, από την βέβαιη καταστροφή. Τα τελευταία χρόνια βιώνουμε την εκ νέου και σε απίστευτα μεγαλύτερη κλίμακα προσπάθεια υλοποίησης του σχεδίου της « Ελληνικός Χρυσός Α.Ε» με επίκεντρο τις Σκουριές της ΒΑ Χαλκιδικής. Οι συνέπειες θα είναι τρομακτικές και μη αναστρέψιμες για την ευρύτερη περιοχή, καταστρέφοντας χιλιάδες υπάρχουσες θέσεις εργασίας."


Από:
Seleo.gr News 
και ΠΡΕΖΑ TV

ΣΚΙΣΤΗΚΕ ΤΟ ΠΑΝΤΕΛΟΝΙ ΤΗΣ...

Συγκροτήματα κατοικιών σε δεξαμενές αερίου!

Το 1896 οι βιεννέζικες Αρχές αποφάσισαν να παρέχουν σε όλους τους κατοίκους αέριο άνθρακα για τις σόμπες, τα φώτα του δρόμου και τους φούρνους. Έτσι η πόλη της Βιέννης κατασκεύασε μεγάλες εγκαταστάσεις για να χειριστεί τις ανάγκες του αερίου. Τέσσερις ογκώδεις δεξαμενές αποθήκευσης δημιουργήθηκαν στο 11ο διαμέρισμα του Simmering, καθεμία από τις οποίες είχε ύψος περίπου 70 μέτρα και διάμετρο 60 μέτρα και με χωρητικότητα πάνω από 90.000 κυβικά μέτρα. Εκείνη την εποχή, ήταν οι μεγαλύτερες στην Ευρώπη.

Το 1984 οι δεξαμενές παροπλίστηκαν, όμως λόγω της εξαιρετικής αρχιτεκτονικής και ιστορικής αξία τους δεν κατεδαφίστηκαν αλλά χαρακτηρίστηκαν ως κτήρια πολιτιστικής κληρονομιάς της χώρας. Δέκα χρόνια μετά η Βιέννη ανέλαβε την αναδιαμόρφωση των προστατευομένων μνημείων και το 1995 ζήτησε ιδέες για τη νέα χρήση των δομών. Τέσσερις αρχιτέκτονες (Jean Nouvel, Coop Himmelblau, Manfred Wehdorn και Wilhelm Holzbauer) πρότειναν τη μετατροπή τους σε συγκροτήματα κατοικιών, και έτσι έγινε. Κάθε δεξαμενή χωρίστηκε νοητά σε τρεις ζώνες: Διαμερίσματα στην κορυφή, γραφεία στο κέντρο και εμπορικά καταστήματα στο ισόγειο. Επιπλέον δημιουργήθηκε αίθουσα κινηματογράφου, κοιτώνες φοιτητών και πάρκο, ενώ διατηρήθηκαν όλα τα αρχιτεκτονικά στοιχεία του παρελθόντος στην εξωτερική πλευρά των δεξαμενών.

Από το perierga.gr

ΚΑΤΟΙΚΟΙ ΤΗΣ ΚΕΡΑΤΕΑΣ ΜΕΤΑΒΑΙΝΟΥΝ ΣΤΗΝ ΙΕΡΙΣΣΟ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ #SKOURIES

Τριήμερη εκδήλωση συμπαράστασης στους κατοίκους της ευρύτερης περιοχής της Ιερισσού Χαλκιδικής, σχετικά με το θέμα των μεταλλείων στις Σκουριές, πραγματοποιεί η Συντονιστική Επιτροπή Αγώνα Κερατέας.

Περίπου 20 μέλη και κάτοικοι της Κερατέας θα βρεθούν από σήμερα και για τις επόμενες μέρες (23-25 Μαρτίου), στο πλαίσιο οργανωμένης εκδρομής, στην Χαλκιδική, όπου θα προβάλουν το ντοκιμαντέρ “128 μέρες στα μπλόκα”, που αναφέρεται στον αγώνα της Κερατέας.
Το ντοκιμαντέρ, που έχουν επιμεληθεί οι Αφροδίτη Μπάμπαση, ο Κώστας Κάπριος και ο Νώντας Σκαρπέλης, θα προβληθεί σήμερα το απόγευμα, στις 20.00 στην Ιερισσό και αύριο την ίδια ώρα στη Μεγάλη Παναγιά, ενώ θα ακολουθήσει συζήτηση.
 

Από το ΠΡΕΖΑ TV.

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΚΡΙΣΗΣ

ΑΝΕΚΔΟΤΟ: Οι καλοί τρόποι

Ήταν δύο παιδιά τον έναν τον έλεγαν Σκάσε και τον άλλον Tρόπο . Μια μέρα τα δύο παιδιά πήγαιναν βόλτα . Για μια στιγμή λέει ο Τρόπος στον Σκάσε :

- " Σκάσε θέλω να κατουρήσω . "

- " Να , πήγαινε εκεί στη γωνία να κατουρήσεις " , του λέει .

Καθώς ο Τρόπος κατουράει περνάει ένας μπάτσος και ρωτάει τον Σκάσε :

- " Πώς σε λένε παιδί μου ; "

- " Σκάσε " , του λέει .

- " Παιδί μου σε ρώτησα πως σε λένε ; "

- " Ε ! Σκάσε " , του λέει ξανά .

- " Που είναι ο τρόπος σου παιδί μου " , τον ρωτάει ο αστυνομικός ;

- " Εκεί στη γωνία κατουράει ! "

Από το Asteiakia.gr

ΙΝΕ ΓΣΕΕ: Το 29% θα αγγίξει η ανεργία μέσα στο 2013

Το 29% θα αγγίξει κατά μέσο όρο το 2013 η ανεργία, σημειώνοντας αύξηση 5 ποσοστιαίων μονάδων, σύμφωνα με τις προβλέψεις του Ινστιτούτου Εργασίας της ΓΣΕΕ, όπως αυτές καταγράφονται στο Πρόγραμμα Δράσης της Συνομοσπονδίας. Σε 1.450.000 άτομα θα αυξηθούν οι άνεργοι, ενώ την ίδια ώρα οι μέσες πραγματικές ακαθάριστες αποδοχές σε σχέση με το 2009 μειώθηκαν κατά 29%, ενώ οι τιμές των βασικών αγαθών αυξήθηκαν κατά 17%.

Το Πρόγραμμα Δράσης θα παρουσιαστεί σήμερα, κατά τη διάρκεια του 35ου Τακτικού Πανεργατικού Συνεδρίου της ΓΣΕΕ, το οποίο ξεκίνησε την Πέμπτη στην Αλεξανδρούπολη.
Κατά την επίσημη έναρξη των εργασιών χθες, η γενική γραμματέας της Διεθνούς Συνδικαλιστικής Συνομοσπονδίας, Sharan Burrow, μεταξύ άλλων επεσήμανε ότι το ελληνικό συνδικαλιστικό κίνημα επέδειξε δύναμη και πρωτοπορία κατά την φρικτή περίοδο που διέρχεται η Ελλάδα, κάτι που αποτελεί πηγή έμπνευσης για όλους. Όπως η ίδια υπογράμμισε, η ανισότητα και η αγριότητα των χρηματοπιστωτικών αγορών εκφράστηκαν με μια άνευ προηγουμένου αμφισβήτηση τόσο των εργασιακών δικαιωμάτων όσο και της κοινωνικής προστασίας.
Ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ Γιάννης Παναγόπουλος έκανε λόγο για άγρια δημοσιονομική και διαρθρωτική προσαρμογή που εκβιαστικά επιβλήθηκε στην Ελλάδα, που γρήγορα μετέβαλε μια κρίση χρέους σε πρωτοφανή οικονομική, κοινωνική και πολιτική κρίση, σημειώνοντας πως το δόγμα του σοκ δεν μπορεί να βάλει την ελληνική οικονομία σε τροχιά δημοσιονομικής βιωσιμότητας.
«Χωρίς ανάπτυξη δεν νοείται δημοσιονομική βελτίωση. Αντίθετα, αυξάνεται η ανεργία και οι χρεοκοπίες, μειώνονται τα φορολογικά έσοδα και διογκώνεται η λαϊκή αντίδραση», ανέφερε ο Γ. Παναγόπουλος, ενώ τόνισε πως η Ελλάδα οδηγείται σε «τζαμαϊκανοποίηση», βιώνοντας την πιο βαθιά ύφεση στη μεταπολεμική της ιστορία. «Ας γίνει επιτέλους αντιληπτό: Δεν θα επιτρέψουμε το μέλλον της Ελλάδας, το μέλλον των λαών στην Ευρώπη και στον κόσμο, να γίνει βορά των αγορών», κατέληξε.
Οι εργασίες συνεχίζονται σήμερα με ομιλίες εκπροσώπων κομμάτων, της γενικής γραμματέως της Συνομοσπονδίας Ευρωπαϊκών Συνδικάτων Bernadette Sėgol, ενώ θα συζητηθούν κυρίως ο απολογισμός και ο προγραμματισμός δράσης της ΓΣΕΕ.
 
Πηγή: ΑΜΠΕ

ΕΤΣΙ ΘΑ ΜΑΣ ΠΑΝΕ...

ΤΟ ΠΑΡΕΞΗΓΗΣΑΝ ΤΟ ΠΑΙΔΙ...

Σατιρίζοντας με τη ζωγραφική!

Η τέχνη ανά τους αιώνες, σε κάθε της μορφή, χρησιμοποιήθηκε από τους καλλιτέχνες για να σαρκάσει, να σατιρίσει ακόμη να περάσει κάποια σημαντικά μηνύματα για την εκάστοτε κοινωνική, οικονομική και πολιτική κατάσταση του κόσμου.

Στο πλαίσιο αυτό ο Πολωνός καλλιτέχνης Pawel Kuczynski χρησιμοποιεί τη ζωγραφική για να καταδείξει τη σύγχρονη ωμή πραγματικότητα. Πιο συγκεκριμένα, αποτυπώνει στον καμβά σκηνές της καθημερινότητας, όπως λαμβάνουν χώρα σε διάφορα σημεία του πλανήτη, και στη συνέχεια σατιρίζει την εικόνα με τον τρόπο του.

«Αυτό που θέλω να επισημάνω στον κόσμο είναι ότι τα πράγματα γύρω μας δεν είναι όπως φαίνονται. Κανείς δεν πρέπει να παραμένει αμέτοχος στο… έγκλημα που συντελείται, είτε πρόκειται για έναν πόλεμο, για την καταπίεση που υφίστανται οι άνθρωποι στον πλανήτη, για την πείνα που μαστίζει τα παιδιά ή για τα ψέματα των πολιτικών», επισημαίνει ο Pawel.

Στη συλλογή που παρουσιάστηκε πρόσφατα οι εικόνες μιλάνε από μόνες τους, λέγοντας… χίλιες λέξεις για ό,τι συμβαίνει στον κόσμο αυτό. Και ένα σχόλιο είναι πάντα σημαντικό, όταν το πινέλο και τα χρώματα δείχνουν την ωμή πραγματικότητα!

Από το perierga.gr