ΤΟΝ ΑΦΗΣΑΝ ΜΟΝΟ...

Απαγορεύουν την αντιφασιστική διαδήλωση, κλείνουν μάτι στους νεοναζί

Με απόφαση του γενικού αστυνομικού διευθυντή

Η αστυνομία αποφάσισε να απαγορέψει την κοινή αντιφασιστική διαδήλωση που διοργανώνεται το Σάββατο από κινήσεις, φορείς, φοιτητικούς συλλόγους και συνδικάτα, κάνοντας τα στραβά μάτια στους νεοναζί της Χρυσής Αυγής. Με απόφαση του γενικού αστυνομικού διευθυντή επιτρέπονται όλες οι συγκεντρώσεις, απαγορεύονται όλες οι διαδηλώσεις το Σάββατο.

Φωτογραφία: Ορέστης Σεφέρογλου "Ε" 
  "Αστυνομικοί του ΑΤ Ακροπόλεως επέδωσαν στον συντονιστή της Κίνησης Ενωμένοι Ενάντια στο Ρατσισμό και τη Φασιστική Απειλή Πέτρο Κωνσταντίνου «Απόφαση του Γενικού Αστυνομικού Διευθυντή Αττικής» Κωνσταντίνου Μιχαιρίνα με την οποία απαγορεύεται η πραγματοποίηση της αντιφασιστικής πορείας από τα Προπύλαια στις 4μμ που είχαν καλέσει η ΚΕΕΡΦΑ, η Ένωση Μεταναστών Εργατών, ο Αντιφασιστικός συντονισμός επιτροπών-συλλογικοτήτων-πρωτοβουλιών Αθήνας -Πειραιά, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ , φοιτητικοί σύλλογοι και συνδικάτα. Επίσης απαγορεύει την πορεία του Αντιφασιστικού Μετώπου από το Μοναστηράκι στις 4μμ", αναφέρει η ανακοίνωση της ΚΕΕΡΦΑ.
Η ανακοίνωση προσθέτει μεταξύ άλλων:

Την ίδια ώρα επιτρέπει στους νεοναζί της Χρυσής Αυγής να αμαυρώσουν τη Πλατεία Συντάγματος με την κάλυψη της ΕΛΑΣ , να πραγματοποιήσουν σύναξη μίσους υπέρ των επικεφαλής των Ταγμάτων εφόδου των νεοναζί που βρίσκονται στη φυλακή για τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα και άλλων φασιστικών και ρατσιστικών επιθέσεων κατά αριστερών, μεταναστών, συνδικαλιστών, καλλιτεχνών. Η κυβέρνηση του Σαμαρά και του Δένδια μπροστά στην απομόνωση της από τις ηρωικές απεργίες στα ΑΕΙ, την μάχη των εργαζόμενων της ΕΡΤ, των γιατρών του ΕΣΥ και του ΕΟΠΠΥ επιστρατεύει ξανά την άθλια θεωρία των δύο άκρων βγάζοντας στο Σύνταγμα μπροστά από τη Βουλή τους νεοναζί της Χρυσής Αυγής χρησιμοποιώντας την εγκληματική αυτή οργάνωση ως πολιορκητικό κριό κατά του αντιφασιστικού και του εργατικού κινήματος. Για να επιβάλει τον άθλιο προϋπολογισμό-νέο Μνημόνιο παίζει το χαρτί του αποπροσανατολισμού, στοχοποιώντας την αριστερά και τους μετανάστες με νέα ρατσιστικά μέτρα και ξαναφέρνοντας στην επιφάνεια τη Χρυσή Αυγή.
 
  Αποτελεί θράσος η απόπειρα να εξισωθεί η αντιφασιστική κινητοποίηση των κινημάτων, των φοιτητικών συλλόγων, των συνδικάτων με τη φασιστική παρασύναξη των λιγοστών θλιβερών οπαδών των έγκλειστων στο Κορυδαλλό κατηγορούμενων για την σύσταση εγκληματικής οργάνωσης επικεφαλής των ταγμάτων εφόδου που έσπειραν το τρόμο στις γειτονιές.

Η κάλυψη της ΝΔ προς τους νεοναζί της Χρυσής Αυγής, το κράτημα των γεφυρών με την ακροδεξιά και ανοιχτά ναζιστική πτέρυγα της δεξιάς πολυκατοικίας είναι απειλή για τις ελευθερίες όλων μας.
Καλούμε τα συνδικάτα, τα κόμματα της αριστεράς να καταδικάσουν την άθλια επίθεση στο αντιφασιστικό κίνημα, την πραγματική ασπίδα υπεράσπισης των ελευθεριών απέναντι στην φασιστική απειλή και να δώσουν δυναμικό παρών στα Προπύλαια στις 4μμ ώστε να αποτρέψουμε το να μπει το δικαίωμα στην πορεία που καταχτήθηκε με αγώνες και θυσίες στην μεταπολίτευση στο γύψο. Είναι ώρα τα συνδικάτα να καλέσουν άμεσα Γενική Απεργία για να διώξουμε την επικίνδυνη κυβέρνηση των νέων Μνημονίων και των συνεργατών των νεοναζί.
Όλοι και όλες στο μεγάλο αντιφασιστικό συλλαλητήριο για να ματαιώσουμε την φασιστοσύναξη των νεοναζί της Χρυσής Αυγής και να καταγγείλουμε τη κάλυψη της δράσης της από την ΕΛΑΣ του Δένδια".

Από το Enet.gr

Διεθνής Ημέρα Αλληλεγγύης προς τον Παλαιστινιακό Λαό

Η Διεθνής Ημέρα Αλληλεγγύης προς τον Παλαιστινιακό Λαό γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 29 Νοεμβρίου, σύμφωνα με απόφαση της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ που ελήφθη το 1977, με σκοπό να κάνει γνωστό στο διεθνές κοινό το παλαιστινιακό πρόβλημα.
Η επιλογή της 29ης Νοεμβρίου δεν είναι τυχαία. Την ημερομηνία αυτή του 1947 η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ υιοθέτησε την απόφαση 181, η οποία προέβλεπε τη δημιουργία δύο ξεχωριστών κρατών στην περιοχή της Παλαιστίνης, ενός «Εβραϊκού» και ενός «Αραβικού», με κοινή πρωτεύουσα την Ιερουσαλήμ, η οποία θα υπέκειτο σε ειδικό καθεστώς.
Η απόφαση ελήφθη με 33 θετικές ψήφους (ΗΠΑ, Σοβιετική Ένωση, Γαλλία κ.ά.), έναντι 13 αρνητικών (Αραβικές χώρες, Ελλάδα, Τουρκία). 10 χώρες απείχαν από την ψηφοφορία (Μεγάλη Βρετανία κ.ά.) και 1 απουσίαζε. Η αρνητική ψήφος της χώρας μας, που ισοδυναμούσε με την παραδοχή ενός μοναδικού αραβικού κράτους στην περιοχή της Παλαιστίνης, σχετιζόταν με την ύπαρξη της μεγάλης ελληνικής παροικίας στην Αίγυπτο.
Οι Ισραηλίτες αποδέχθηκαν την απόφαση του ΟΗΕ, ενώ οι Παλαιστίνιοι την απέρριψαν, έχοντας με το μέρος τους την πληθυσμιακή υπεροχή (65%-35%) και την υποστήριξη των αραβικών κρατών. Από τα δύο κράτη που προέβλεπε η απόφαση 181 του ΟΗΕ, μόνο το Ισραήλ υφίσταται σήμερα.
Οι Παλαιστίνιοι, που αριθμούν γύρω στα 8 εκατομμύρια ψυχές, μόλις τα τελευταία χρόνια άρχισαν να κάνουν τα πρώτα βήματα -μετ’ εμποδίων είναι η αλήθεια- για τη δημιουργία του δικού τους κράτους. Πολλοί, όμως, Παλαιστίνιοι ζουν ακόμη σε εδάφη που κατέχουν οι Ισραηλινοί, συμπεριλαμβανομένης και της Ανατολικής Ιερουσαλήμ. Ο πρόεδρος της Παλαιστινιακής Αρχής, Μαχμούτ Αμπάς, σε δηλώσεις του το 2011 παραδέχθηκε ότι η απόρριψη της απόφασης του ΟΗΕ το 1947 εκ μέρους των Αράβων ήταν λανθασμένη.
Στις 29 Νοεμβρίου 2012 η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ ενέκρινε την αναβάθμιση της Παλαιστινιακής Αρχής σε κράτος με ιδιότητα του παρατηρητή, μία πολιτική, διπλωματική αλλά και συμβολική νίκη που θα δώσει στους Παλαιστίνιους φωνή στη διεθνή κοινότητα. Υπέρ του αιτήματος τάχτηκαν 138 χώρες (μεταξύ τους και η Ελλάδα), 9 ψήφισαν κατά και 41 χώρες απείχαν.

Από το ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ.

ΦΤΙΑΧΝΕΤΕ ΜΕ ΤΙΣ Μ***ΚΙΕΣ ΤΟΥ

ΤΙ ΣΚΕΦΤΕΤΑΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ...

Το αυτοκίνητο του Ντόναλντ Ντακ

Το χαρακτηριστικό κόκκινο αυτοκίνητο της διάσημης πάπιας υπάρχει και στην πραγματικότητα. Είναι ένα κανονικό αυτοκίνητο που προσελκύει το ενδιαφέρον καθώς κινείται στους δρόμους. Έχει όλα τα χαρακτηριστικά του αυτοκινήτου του Ντόναλντ και χωράει 2 μικρόσωμους ανθρώπους.
Έχει ακόμη και τη χαρακτηριστική πινακίδα με τον αριθμό 313, που είναι η ημερομηνία γέννησης του Ντόναλντ Ντακ, 13 Μαρτίου.

Από το perierga gr

H Δίκη των Aεροπόρων

 

Σαν σήμερα στις 28 Νοεμβρίου 1953 κλείνει η υπόθεση της «Δίκης των αεροπόρων». Πρόκειται για μία σκευωρία που έχει κατασκευαστεί με αφετηρία ένα εκπαιδευτικό αεροπορικό δυστύχημα, στη Σχολή Ικάρων.

Στις 13 Σεπτεμβρίου 1951 στη Σχολή Ικάρων ένα ατύχημα κατά τη διάρκεια εκπαιδευτικών δραστηριοτήτων έχει ως αποτέλεσμα την πτώση ενός αεροπλάνου τύπου Χάρβαρντ. Έπειτα από μερικές ημέρες, σε μία από τις αίθουσες της σχολής ο τοίχος είναι βαμμένος με ένα σύνθημα υπέρ του ΚΚΕ. Τα δύο γεγονότα συσχετίζονται. Ο τότε αρχηγός του ΓΕΑ αντιπτέραρχος Εμμανουήλ Κελαϊδής διατάσσει ένορκη προανάκριση για «ενδείξεις δολιοφθοράς σε πολεμικό αεροσκάφος της Σχολής Αεροπορίας» στις 30 Δεκεμβρίου.

Η Ελλάδα βρίσκεται στα πρόθυρα του Εμφυλίου Πολέμου. Επικεφαλής των κυβερνήσεων είναι οι Σοφοκλής Βενιζέλος και Νικόλαος Πλαστήρας, εναλλάξ, υπό την εποπτεία της Αμερικανικής Αποστολής. Ο στρατός είναι τόσο ισχυρός ώστε να λειτουργεί ως πόλος εξουσίας. Στους κόλπους του δρα η μυστική οργάνωση ΙΔΕΑ (Ιερός Δεσμός Ελλήνων Αξιωματικών). Παράλληλα, η καταδίκη του Νίκου Μπελογιάννη και των συντρόφων του σε θάνατο, κυριαρχούν ως είδηση στην επικαιρότητα.

Οι ανακρίσεις για το αεροπορικό δυστύχημα ξεκινούν στις αρχές του 1952. Οι πρώτοι κατηγορούμενοι οδηγούνται στα μπουντρούμια του Αερονομείου Παλαιού Φαλήρου. Πρόκειται για τους αντισμήναρχο ε.α. Θεοφάνη Μεταξά, σμηναγό Ηλία Παναγουλάκη και Ελευθέριο Ζαφειρόπουλο, υποσμηναγό Γεώργιο Θεοδωρίδη και Γεώργιο Μαδεμλή, επισμηναγό Νικόλαο Δόντζογλου και ανθυποσμηναγό Παναγιώτης Λεμπέσης, ακόμη επτά υπαξιωματικούς και πέντε ιδιώτες. Οι κατηγορούμενοι βασανίστηκαν με φρικτό τρόπο. Ένας από τους κατηγορουμένους μάλιστα, ο καθηγητής μαθηματικών Χρήστος Δαδαλής, δεν άντεξε τα βασανιστήρια και πέθανε. Οι υπόλοιποι ομολόγησαν ότι είναι ένοχοι για την δολιοφθορά του αεροπλάνου.

Το μόνο που μένει να αποδειχθεί είναι, η σχέση των κατηγορουμένων με το ΚΚΕ. Για το λόγο αυτό, οι εμπνευστές της σκευωρίας στρατολογούν τον Ίκαρο Νίκο Ακριβογιάννη και στις 7 Απριλίου 1952 τον στέλνουν στην Αλβανία με την ιδιότητα του φυγάδα κομμουνιστή, στα πλαίσια μίας δήθεν εθνικής αποστολής. Στη συνέχεια καταδίδουν τον Ακριβογιάννη ως διπλό πράκτορα στις αλβανικές αρχές. Ο Ακριβογιάννης καταδικάζεται σε θάνατο και εκτελείται στις 15 Απριλίου 1953.

Εν τω μεταξύ, στις 16 Απριλίου 1952 η υπόθεση των αεροπόρων αποκαλύπτεται από πληθώρα δημοσιευμάτων του δεξιού τύπου τα οποία κάνουν αναφορά για «ανακαλυφθείσα κομμουνιστική δράση στην Αεροπορία». Στις 10 Ιουλίου, εκδίδεται παραπεμπτικό βούλευμα, σύμφωνα με το οποίο κάθονται στο εδώλιο του Αεροδικείου συνολικά 19 άτομα. Κατά το βούλευμα, οι κατηγορούμενοι φέρονται να έχουν συμπήξει οργάνωση, ήδη από το 1950 η οποία φέρνει εις πέρας εντολές της ηγεσίας του ΚΚΕ.

Η «Δίκη των Αεροπόρων» ξεκινά στις 22 Αυγούστου 1952 και ολοκληρώνεται στις 17 Σεπτεμβρίου. Το δικαστήριο πείθεται ότι οι φερόμενοι ως  κατηγορούμενοι είναι ένοχοι. Στους σμηναγό Παναγουλάκη και υποσμηναγό Θεοδωρίδη επιβάλλεται η ποινή του θανάτου, τέσσερις καταδικάζονται σε ισόβια, δύο σε εικοσαετή κάθειρξη, και δύο σε δεκαετή κάθειρξη. Οι υπόλοιποι αθωώνονται.

Το Μάρτιο του 1953 η «υπόθεση των Αεροπόρων» φτάνει στο Ανώτατο Αναθεωρητικό Δικαστήριο. Η δίκη ωστόσο αναβάλλεται «λόγω σημαντικών αιτίων και για κρείσσονες αποδείξεις».
Κυβερνήτης της χώρας είναι πια ο Αλέξανδρος Παπάγος. Η δίκη στο αναθεωρητικό ξεκινά τελικά στις 30 Σεπτεμβρίου, με δέκα κατηγορούμενους αυτή τη φορά. Οι εργασίες της εν λόγω υπόθεσης ολοκληρώνονται στις 28 Νοεμβρίου 1953. Όλα τα στοιχεία που παρουσιάζονται αποδεικνύουν την ύπαρξη σκευωρίας πίσω από το δυστύχημα στη σχολή Ικάρων. Παρόλα αυτά, οι δικαστές δέχονται την ύπαρξη συνωμοσίας και τιμωρούν τους κατηγορουμένους με ελαφρύτερες ποινές: δύο καταδικάζονται σε ισόβια, έξι σε ποινές πρόσκαιρης κάθειρξης και δύο αθωώνονται.

Ο φάκελος της υπόθεσης των αεροπόρων κλείνει οριστικά το Νοέμβριο του 1955, όταν η κυβέρνηση Καραμανλή αποφασίζει να χορηγήσει αμνηστία τόσο στους καταδικασθέντες όσο και στους σκευωρούς.

Μερικά χρόνια αργότερα, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής λέει στον αμνησθέντα αξιωματικό και συμπατριώτη του από τις Σέρρες Γεώργιο Μαδεμλή κατά τη διάρκεια συνάντησής τους, ότι γνώριζε πως «είναι αθώοι».

Από το tvxs.

ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΙΔΡΩΜΕΝΟΣ

Ένα… διαφορετικό λογότυπο ελληνικής προεδρίας…

Το γύρο του διαδικτύου κάνει ένα σατιρικό, αλλά και πικρό, λογότυπο που παρωδεί το καραβάκι της ελληνικής προεδρίας, το οποίο παρουσιάστηκε χθες σε επίσημη εκδήλωση.

Το επίσημο λογότυπο εμπνέεται από τη θάλασσα και παρουσιάζει ένα καράβι που επιπλέει, με αναφορές στις έννοιες Προσδοκίες, Ανάπτυξη, Απασχόληση, Ασφάλεια,  Ευημερία, Δημοκρατία.




Το «άλλο» λογότυπο εμπνέεται από την οδυνηρή  πραγματικότητα…
 

ΥΓ. Τη φωτογραφία τη βρήκαμε στο διαδίκτυο, χωρίς να ξέρουμε τον δημιουργό της.

Από ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ.

Πορτρέτα από τσάι, μελάνι και αλκοόλ!

Δεν είναι λίγες οι φορές που καλλιτέχνες ανά τον κόσμο επιλέγουν να ζωγραφίσουν με παράδοξα υλικά, πέρα από τα συμβατικά λάδια ή νεροχρώματα. Κάπως έτσι σκέφτηκε και ο Carne Griffiths, κάνοντας ένα δυναμικό ντεμπούτο στη ζωγραφική τέχνη. Η πρώτη συλλογή ζωγραφικών έργων που παρουσίασε σε γκαλερί στο Χονγκ Κονγκ χαρακτηρίζεται από την ιδιομορφία των υλικών που χρησιμοποίησε για να φτιάξει τους πίνακές του. Αλκοόλ, μελάνι και τσάι αναμείχθηκαν και χρησιμοποιήθηκαν εν είδει χρωμάτων για να αποδώσουν τις γραμμές στα πορτρέτα του.

Κονιάκ, βότκα, τζιν και ουίσκι χρωματίστηκαν με διάφορες αποχρώσεις μελανιών και συμπληρώθηκαν με πράσινο τσάι με σκοπό να αποτελέσουν το εκκρηκτικό ζωγραφικό μείγμα του καλλιτέχνη. Από εκεί και πέρα η φαντασία και η δημιουργικότητα πήραν θέση και υπα΄ρχει το αποτέλεσμα που βλέπετε. «Το αλκοόλ έχει μια περίεργη επίδραση στο μελάνι κάνοντας το χρώμα να εισχωρεί περισσότερο στο χαρτί και μάλιστα πολύ γρήγορα, δίνοντας περισσότερη μονιμότητα σε ορισμένα μελάνια σε σχέση με το νερό», λέει ο καλλιτέχνης.

  Από το perierga.gr

ΠΟΥ ΤΟ ΠΑΕΙ Ο ΑΝΤΩΝΑΚΗΣ?

Δημιουργήθηκε το πιο αδιάβροχο υλικό στον κόσμο

Αμερικανοί ερευνητές δημιούργησαν το πιο αδιάβροχο υλικό στον κόσμο, αντλώντας έμπνευση από τα φύλλα του φυτού τροπαίουλου και τα φτερά της πεταλούδας.

Η νέα υπερ-υδροφοβική επιφάνεια μπορεί να διατηρεί στεγνά τα ρούχα ή να εμποδίζει τη συσσώρευση πάγου στα φτερά των αεροπλάνων.
Οι μηχανολόγοι μηχανικοί του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Μασαχουσέτης (ΜΙΤ), με επικεφαλής τον καθηγητή Kripa Varanasi, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Nature», κατάφεραν να ξεπεράσουν ακόμα και τα φύλλα λωτού, που είναι γνωστά για την εξαιρετική αδιαβροχότητά τους στη φύση, ενώ παρόμοιες ιδιότητες εμφανίζουν τα φτερά της πεταλούδας Morpho και τα φύλλα του φυτού τροπαίουλου.
Οι επιστήμονες διαπίστωσαν πως όσο πιο γρήγορα αναπηδά το νερό πάνω σε μία επιφάνεια, τόσο πιο στεγνή μένει αυτή. Ακολουθώντας αυτή την αρχή, κινηματογράφησαν διάφορες αδιάβροχες επιφάνειας την ώρα που έπεφτε πάνω τους νερό και μέτρησαν πόση ώρα διαρκούσε τη επαφή τους με το νερό. Στη συνέχεια, δημιουργήσουν επιφάνειες με διαφορετική υφή, χάρη σε μικρά «σαμαράκια» (ύψους 0,1 χιλιοστών του μέτρου) πάνω σε μια επιφάνεια πυριτίου, γεγονός που επέτρεψε στο νερό να γλιστράει και να απωθείται με ρυθμό κατά 40% ταχύτερο σε σχέση με ένα φύλλο λωτού. Στις πολύ χαμηλές θερμοκρασίες, το νερό αναπήδησε από τις συγκεκριμένες επιφάνειες πριν προλάβει να παγώσει.

Όπως είπε ο Varanasi, «τα περισσότερα υπερ-υδροφοβικά υλικά είναι εύθραυστα πολυμερή, που δεν αντέχουν στη διάβρωση και στις υψηλές θερμοκρασίες. Όμως με τη νέα μέθοδο, αν συνδυαστούν με ισχυρότερα υλικά, όπως μέταλλα και κεραμικά, θα μπορούν να ξεπεράσουν την πρόκληση της αντοχής».
Τα «σαμαράκια» πάνω στα υλικά μπορούν να δημιουργηθούν με τα συνήθη βιομηχανικά εργαλεία επεξεργασίας, συνεπώς η όλη διαδικασία μπορεί να εφαρμοστεί σε βιομηχανικό επίπεδο.
Οι ερευνητές αισιοδοξούν ότι μελλοντικά θα καταφέρουν να αυξήσουν κι άλλο την αδιαβροχότητα των υλικών τους, δημιουργώντας διασταυρούμενα «σαμαράκια».

Πηγή: BBC
και Enet.gr 

Επιχείρηση «Γοργοπόταμος»

Η κατεστραμμένη γέφυρα του Γοργοποτάμου

Κορυφαία αντιστασιακή πράξη κατά τη διάρκεια της Γερμανικής κατοχής. Υπήρξε αποτέλεσμα της συνεργασίας των δύο μεγαλύτερων αντιστασιακών οργανώσεων, του ΕΛΑΣ και του ΕΔΕΣ, υπό την υψηλή καθοδήγηση βρετανών κομάντος.
Στις 29 Σεπτεμβρίου 1942 μία ομάδα αποτελούμενη από δώδεκα κομάντος, με επικεφαλής τον συνταγματάρχη Έντι Μάιερς και τον ελληνομαθή ταγματάρχη Κρις Γουντχάουζ, έπεσε με αλεξίπτωτα στην περιοχή της Γκιώνας. Ανάμεσά τους ήταν ο Ελλαδίτης Θεμιστοκλής Μαρίνος κι ένας Κύπριος με το κωδικό όνομα «Γιάννης». Σκοπός τους, να έλθουν σε επαφή με έλληνες αντάρτες και να υλοποιήσουν την «Επιχείρηση Χάρλινγκ», που είχε σχεδιάσει το Συμμαχικό Στρατηγείο στο Κάιρο.
Το σχέδιο συνίστατο στην ανατίναξη μιας από τις τρεις γέφυρες Παπαδιάς, Ασωπού και Γοργοποτάμου (και οι τρεις βρίσκονται στον ορεινό όγκο του Μπράλλου), πάνω από τις οποίες διέρχεται η σιδηροδρομική γραμμή Θεσσαλονίκης - Αθηνών. Ήταν η μοναδική αξιόπιστη δίοδος προς τα λιμάνια της Νότιας Ελλάδας και η αχρήστευσή της θα προκαλούσε τη διακοπή του ανεφοδιασμού της γερμανικής στρατιάς του Ρόμελ στη Βόρειο Αφρική. Βρισκόμαστε λίγο πριν από την Μάχη του Ελ Αλαμέιν, που θα έκρινε πολλά για την πορεία των στρατιωτικών επιχειρήσεων στην περιοχή αυτή.
Τις επόμενες μέρες ο Μάιερς με τον λοχαγό Χάμσον κατόπτευσαν και τις τρεις πιθανές για σαμποτάζ περιοχές και έκριναν ότι η γέφυρα του Γεργοποτάμου ήταν ο ευκολότερος στόχος. Έπρεπε, όμως, να εξασφαλίσουν την υποστήριξη των αντάρτικων ομάδων για να έχει πιθανότητα επιτυχίας η επιχείρηση.
Στις 19 Νοεμβρίου ο Μάιερς έσπευσε προς συνάντηση του Ναπολέοντα Ζέρβα, ηγέτη του ΕΔΕΣ στο Μαυρολιθάρι Φωκίδας. Την επομένη αφίχθη και ο ηγέτης του ΕΛΑΣ, Άρης Βελουχιώτης. Όλοι συμφώνησαν ότι στόχος του σαμποτάζ θα ήταν η γέφυρα του Γοργοποτάμου, ενός παραποτάμου του Σπερχειού ποταμού. Τρεις μέρες αργότερα έγινε η κατόπτευση του χώρου από κοινή ομάδα ανταρτών και στις 22 Νοεμβρίου καταστρώθηκε το τελικό σχέδιο. Η επιχείρηση ορίστηκε για τη νύχτα της 25ης Νοεμβρίου.

Τα πρώτα αντίποινα: Οι κατοχικές δυνάμεις εκτελούν στο σημείο 9 έλληνες πατριώτες.

Η γέφυρα του Γοργοποτάμου φυλασσόταν από 100 ιταλούς και 5 γερμανούς στρατιώτες. Η φρουρά διέθετε βαριά πολυβόλα και οπλοπολυβόλα και η εξουδετέρωσή της απαιτούσε κεραυνοβόλα ενέργεια. Στην επιχείρηση αποφασίστηκε να λάβουν μέρος 150 άνδρες (86 του ΕΛΑΣ, 52 του ΕΔΕΣ και οι 12 κομάντος). Το σχέδιο προέβλεπε την εξουδετέρωση ή την παρενόχληση της φρουράς από τους αντάρτες, την ώρα που οι κομάντος θα τοποθετούσαν τα εκρηκτικά για την ανατίναξη της γέφυρας.Στις 11:07 το βράδυ της 25ης Νοεμβρίου εκδηλώθηκε η επίθεση εναντίον της φρουράς και στα δύο άκρα της γέφυρας. Όλα κυλούσαν σύμφωνα με το σχέδιο και στη 1:30 το πρωί της 26ης Νοεμβρίου ανατινάχθηκε ένα τμήμα της γέφυρας για να ακολουθήσει στις 2:21 η ανατίναξη ενός δεύτερου, που την έβγαλε οριστικά εκτός λειτουργίας. Εν τω μεταξύ, ένα τρένο με ιταλούς στρατιώτες εμποδίστηκε από τους αντάρτες και δεν μπόρεσε να προσφέρει ενισχύσεις.
Στις 4:30 το πρωί και ο τελευταίος αντάρτης είχε αποχωρήσει από την περιοχή του σαμποτάζ και βρισκόταν στην τοποθεσία Καλύβια, όπου ήταν το σημείο συνάντησης. Από τους 150 άνδρες που έφεραν σε πέρας την «Επιχείρηση Χάρλινγκ» μόνο τέσσερις τραυματίστηκαν, ενώ η φρουρά της γέφυρας έχασε 20 με 30 στρατιώτες. Σε αντίποινα, λίγες μέρες αργότερα στον χώρο της κατεστραμμένης γέφυρας εκτελέστηκαν 9 έλληνες πατριώτες.
Η ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοποτάμου ήταν μία από τις μεγαλύτερες πράξεις δολιοφθοράς κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Προκάλεσε τον θαυμασμό όλης της κατεχόμενης Ευρώπης και έδωσε κουράγιο στον δοκιμαζόμενο ελληνικό λαό. Όμως, οι επιπτώσεις της στο βορειοφρικανικό μέτωπο ήταν πολύ περιορισμένες, επειδή η εκτέλεση της επιχείρησης πραγματοποιήθηκε κατόπιν εορτής, έχοντας καθυστερήσει κατά δύο μήνες. Στο διάστημα αυτό οι δυνάμεις του Ρόμελ, έχοντας χάσει τη Μάχη του Ελ Αλαμέιν, μετατοπίστηκαν δυτικότερα κι έτσι ο ανεφοδιασμός τους μέσω Ελλάδος δεν έπαιζε κανένα ρόλο.
Χρόνια αργότερα κατά τον εορτασμό της επετείου στις 29 Νοεμβρίου 1964 σημειώθηκε ένα αιματηρό περιστατικό. Από την ανατίναξη μιας ξεχασμένης βόμβας σκοτώθηκαν 13 και τραυματίστηκαν 45 άνθρωποι. Το 1982 η κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου καθιέρωσε την επέτειο της ανατίναξης της γέφυρας του Γοργοποτάμου ως επίσημο εορτασμό της Εθνικής Αντίστασης.

Βιβλία

• Θέμη Μαρίνου: «Αποστολή Harling 1942: Η επιχείρηση Γοργοπόταμου» («Παπαζήσης»)
• Κρις Γουντχάουζ: «Το μήλο της έριδος» («Εξάντας»)
• Έντι Μάιερς: «Η ελληνική περιπλοκή» («Εξάντας»)

Ταινίες

• «Γοργοπόταμος», ταινία μυθοπλασίας του Ηλία Μαχαίρα. (1968)
• «Γοργοπόταμος», ντοκυμαντέρ του Σταύρου Στρατηγάκου. (2006)

Από το ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ.

ΠΗΓΑΙΝΕ ΜΑΖΙ ΤΟΥ ΒΡΕ...

Σκληρός δίσκος θα αποθηκεύει δεδομένα για 1 εκατ. χρόνια

Μέχρι στιγμής οι μαγνητικοί σκληροί δίσκοι μπορούν να αποθηκεύσουν δεδομένα για λίγο περισσότερο από μια δεκαετία. Εξάλλου η τεχνολογία αποθήκευσης δεδομένων σε μαγνητικούς δίσκους υπάρχει από τη δεκαετία του 1950 χάρη στην IBM.

Αυτό θέτει ένα ενδιαφέρον πρόβλημα. Πώς μπορούμε να διατηρήσουμε πληροφορίες για τον πολιτισμό μας σε ένα χρονοδιάγραμμα που θα επικρατήσει αυτού; Με άλλα λόγια, ποια τεχνολογία μπορεί να αποθηκεύσει αξιόπιστα στοιχεία για 1 εκατομμύριο χρόνια ή και περισσότερο;
Την απάντηση έρχεται να δώσει μια ομάδα επιστημόνων και νανο-τεχνολόγων από το πανεπιστήμιο του Twente της Ολλανδίας, που άλλαξε αυτήν τη συνισταμένη του χρόνου καθότι σχεδίασε και κατασκεύασε ένα δίσκο που μπορεί να αποθηκεύσει δεδομένα για ένα εκατομμύριο χρόνια τουλάχιστον.
Ξεκίνησαν με κάποια θεωρία σχετικά με τη γήρανση. Σαφώς, δεν είναι πρακτικό να προβείς σε πείραμα γήρανσης σε πραγματικό χρόνο, ιδίως όταν οι περίοδοι που εμπλέκονται μετριούνται σε εκατομμύρια χρόνια. Αλλά υπάρχει ένας τρόπος για να επιταχυνθεί η διαδικασία της γήρανσης.
Για να το καταφέρουν αυτό, επινόησαν έναν τρόπο ώστε κάθε bit από τις πληροφορίες που υπάρχουν στον δίσκο να μην έρχεται σε επαφή με τα υπόλοιπα bits. Να είναι δηλαδή “συνεργάσιμο” με τα υπόλοιπα bits, αλλά και προστατευμένο ταυτόχρονα.
Οι Ολλανδοί επιστήμονες δοκίμασαν σε ακραία υψηλές συνθήκες θερμοκρασίας τον δίσκο τους (φοβούμενοι, προφανώς την υπερθέρμανση του πλανήτη στο μέλλον) και όλα πήγαν μια χαρά. Ο νόμος του Αρρένιους λέει ότι για να επιβιώσει ένα υλικό για 1 εκ. χρόνια, πρέπει να αντέξει μία ώρα στους 171,85 βαθμούς Κελσίου. Ο δίσκος από το Τβέντε πέρασε τη δοκιμασία με ευκολία και μάλιστα στους 575 βαθμούς Κελσίου!
Υπάρχουν επιφυλάξεις, φυσικά. Η θεωρία πίσω από την επιταχυνόμενη γήρανση ισχύει μόνο σε πολύ ειδικές συνθήκες και δεν λέει τίποτα για την ικανότητα επιβίωσης σε άλλες περιπτώσεις. Είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς ο νέος αυτός δίσκος να επιζήσει από μια σύγκρουση με μετεωρίτη, για παράδειγμα. Πράγματι, θα ήταν απίθανο να αντέχει σε θερμοκρασίες που μπορεί κανείς να συναντήσει σε μια συνηθισμένη σπιτική φωτιά.
Αλλά η ομάδα της Ολλανδίας είναι σίγουρη ότι μπορεί να φτιάξει ακόμη πιο ισχυρά συστήματα αποθήκευσης δεδομένων. Το έργο τους είναι ένα ενδιαφέρον βήμα για τη διατήρηση των δεδομένων μας, για τους μέλλοντες πολιτισμούς.

Το κείμενο είναι γραμμένο από τη συντακτική ομάδα του hdblog.gr

Από Enet.gr 

Η ιστορία του Jukebox

Το Jukebox είναι ένα ημιαυτόματο μηχάνημα αναπαραγωγής μουσικής. Πήρε τ' όνομά του από την λέξη jook ή juke, που στην αφροαμερικάνικη αργκό σημαίνει χορός, πανδαιμόνιο, και τη λέξη box, που σημαίνει κουτί.
Δημιουργός του ήταν ο Λούις Γκλας, ένα τοπικό στέλεχος της General Electric. Μέσα σε ξύλινο κουτί τοποθέτησε ένα φωνογράφο Έντισον με 4 ακουστικούς σωλήνες και μία υποδοχή για νομίσματα. Ο καθένας με 5 σεντς μπορούσε να ακούσει το αγαπημένο του τραγούδι.
Το πρώτο τζουκ-μποξ τοποθετήθηκε στις 23 Νοεμβρίου 1889 σ' ένα σαλούν του Σαν Φρανσίσκο, εντυπωσιάζοντας τους θαμώνες του. Στις αρχές του 20ου αιώνα οι κύλινδροι αντικαθίστανται από πλάκες γραμμοφώνου και αργότερα με δίσκους 45 στροφών. Το 1927 γίνεται ηλεκτρικό.
Το τζουκ-μποξ γνώρισε μεγάλη άνθηση στις ΗΠΑ την εποχή της Ποτοαπαγόρευσης και της Μεγάλης Ύφεσης τη δεκαετία του '30. Το συναντάμε σε εστιατόρια, μπαρ (νόμιμα και παράνομα) και κλαμπ, όπου ο κόσμος μπορούσε να ακούσει τις αγαπημένες του επιτυχίες, να χορέψει και να ξοδέψει.
Στις μέρες μας, το τζουκ-μποξ είναι συλλεκτικό αντικείμενο, ιδιαίτερα τα Βούρλιτζερ, που είναι αληθινά έργα τέχνης. Στην αγορά κυκλοφορούν τζουκ μποξ, που παίζουν CD, ακόμη και MP3.
Το τζούκμποξ είναι ταυτισμένο στο λαϊκό υποσυνείδητο με την έκρηξη του Rock 'n' Roll και στη χώρα μας με τους λαϊκούς καημούς της δεκαετίας του '50 και του '60.

Από το ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ.

ΓΙΑΤΙ, ΓΙΑΤΙ...;

ΧΟΥΦΤΟ ΣΤΗΝ, ΧΟΥΦΤΟ ΣΤΗΝ...

Ματωμένες Κυριακές

Με τον όρο Ματωμένη Κυριακή (Bloody Sunday για τους αγγλομαθείς, Domhnach na Fola στα ιρλανδικά) εννοούμε τέσσερα διαφορά αιματηρά γεγονότα, που έλαβαν χώρα από το 1887 έως το 1972, και συνδέονται με τις αγγλοϊρλανδικές σχέσεις.

Α' Ματωμένη Κυριακή (13 Νοεμβρίου 1887)

Στις 13 Νοεμβρίου 1887, οι σοσιαλιστές και οι αναρχικοί διοργάνωσαν μια μεγάλη διαδήλωση στο Λονδίνο για να καταγγείλουν τη βρετανική πολιτική στο Ιρλανδικό και την οικονομική πολιτική της κυβέρνησης των Τόρυδων (Συντηρητικών).
Οι 10.000 διαδηλωτές έφθασαν στην Πλατεία Τραφάλγκαρ με πορείες από διάφορα σημεία του εργατικού Ανατολικού Λονδίνου. Ανάμεσά τους ξεχώριζε η μορφή του διάσημου ιρλανδού συγγραφέα και ακτιβιστή Τζορτζ Μπέρναρ Σο. Οι διαδηλωτές βρέθηκαν αντιμέτωποι με 2.000 αστυνομικούς και 400 στρατιώτες, που ήταν αποφασισμένοι να τους εμποδίσουν να πλησιάσουν την πλατεία. Από τις συγκρούσεις που ακολούθησαν, τρεις διαδηλωτές έχασαν τη ζωή τους και 200 χρειάστηκαν νοσηλεία σε νοσοκομείο. Οι επικεφαλής συνδικαλιστές της πορείας συνελήφθησαν και φυλακίσθηκαν για έξι εβδομάδες.
Η «Ματωμένη Κυριακή» του 1887 αφύπνισε τις διάσπαρτες αριστερές δυνάμεις της Μεγάλη Βρετανίας, οι οποίες απέσυραν την υποστήριξή τους στο Κόμμα των Ουίγων (Φιλελευθέρων) και προχώρησαν στην ίδρυση του Εργατικού Κόμματος στις 27 Φεβρουαρίου 1900.

Β' Ματωμένη Κυριακή (31 Αυγούστου 1913)

Το 1913, ο πληθυσμός του αγγλοκρατούμενου Δουβλίνου βίωνε την έσχατη ένδεια. 26.000 οικογένειες ζούσαν υπό άθλιες συνθήκες σε 5.000 παραπήγματα, ενώ ο δείκτης της παιδικής θνησιμότητας ήταν από τους μεγαλύτερους στην Ευρώπη (142 θάνατοι ανά 1.000 κατοίκους). Η ανεργία θέριζε και όσοι είχαν δουλειά προσπαθούσαν να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους.Στις 26 Αυγούστου 1913 ξεκίνησε η μεγαλύτερη απεργία στην ιστορία της Ιρλανδίας, που διήρκεσε μαζί με την ανταπεργία των εργοδοτών έως τις 18 Ιανουαρίου 1914. Της απεργιακής κινητοποίησης ηγούνταν οι τραμβαγιέρηδες, με επικεφαλής τον συνδικαλιστικό θρύλο της Ιρλανδίας Τζέιμς Λάρκιν. Την Κυριακή 31 Αυγούστου σε μία από τις διαδηλώσεις τους στην οδό Σάκβιλ του Δουβλίνου (σήμερα οδός Ο' Ντόνελ) χτυπήθηκαν βάναυσα από την αστυνομία, με αποτέλεσμα να σκοτωθούν δύο απεργοί και να τραυματισθούν εκατοντάδες.
Ο μεγάλος ιρλανδός ποιητής Γουίλιαμ Μπάτλερ Γέιτς έγραψε το ποίημα «Σεπτέμβρης 1913» για να εκφράσει τη συμπαράστασή του στον αγώνα των εργαζομένων και την απέχθειά του για την καθολική μπουρζουαζία της πόλης και την Εκκλησία που την υποστήριζε.
Η ανταπεργία (λοκάουτ) των εργοδοτών προκάλεσε δυσεπίλυτα προβλήματα στους εργαζομένους, οι οποίοι αναγκάστηκαν να λύσουν την απεργία και να επιστρέψουν στις δουλειές τους στις 18 Ιανουαρίου 1914.

Γ' Ματωμένη Κυριακή (21 Νοεμβρίου 1920)

Βρισκόμαστε στο μέσο του Ιρλανδικού Αγώνα της Ανεξαρτησίας (1919-1921) και η Κυριακή 21 Νοεμβρίου δικαιολόγησε τον χαρακτηρισμό της.Η ημέρα στο Δουβλίνο άρχισε με τη δολοφονία 14 άγγλων πρακτόρων και ντόπιων συνεργατών τους από τον γνωστό μας Ιρλανδικό Δημοκρατικό Στρατό (IRA). Η απάντηση των κατακτητών εκδηλώθηκε το μεσημέρι της ίδιας μέρας. Πυροβολούν στο ψαχνό και σκοτώνουν 15 φιλάθλους κατά τη διάρκεια του αγώνα ιρλανδικού ποδοσφαίρου μεταξύ Τιπερέρι και Δουβλίνου στο Κροκ Παρκ του Δουβλίνου. Οι δυνάμεις κατοχής υποστήριξαν ότι δέχθηκαν πυρά από φιλάθλους - μέλη του IRA.
Οι ταραχές συνεχίστηκαν όλο το βράδυ χωρίς νεκρούς. Όμως, στο Κάστρο του Δουβλίνου, που είχε μετατραπεί σε φυλακή, βρίσκονται νεκροί τρεις πολιτικοί κρατούμενοι, κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες. Συνολικός απολογισμός της τρίτης κατά σειρά «Ματωμένης Κυριακής»: 32 νεκροί.

Δ' Ματωμένη Κυριακή (30 Ιανουαρίου 1972)

Η πιο γνωστή «Ματωμένη Κυριακή», επειδή εξυμνήθηκε από καλλιτέχνες του ροκ, όπως οι U2 («Sunday Bloody Sunday»), Stiff Little Fingers («Bloody Sunday»), Τζον Λένον («Sunday Bloody Sunday», «The Luck of the Irish») και Πολ ΜακΚάρτνεϊ («Give Ireland Βack to the Irish»).Συνέβη την Κυριακή 30 Ιανουαρίου 1972 στο Ντέρυ της Βορείου Ιρλανδίας, όταν άγγλοι στρατιώτες των ειδικών δυνάμεων άνοιξαν πυρ κατά μιας ειρηνικής πορείας 10.000 καθολικών, που ζητούσαν την αποχώρηση των Βρετανών από τη Βόρειο Ιρλανδία και ένωσή της με τη Δημοκρατία της Ιρλανδίας. 26 διαδηλωτές σκοτώθηκαν, ανάμεσά τους και 6 παιδιά. Πολλοί διαδηλωτές πυροβολήθηκαν πισώπλατα, καθώς έτρεχαν να αποφύγουν τα επελαύνοντα τεθωρακισμένα οχήματα των Βρετανών.
Η διεθνής κατακραυγή που ξέσπασε ανάγκασε τη Συντηρητική κυβέρνηση του Έντουαρντ Χηθ να προχωρήσει σε έρευνα του αιματηρού συμβάντος. Ο αρχιδικαστής Γουάιτζερι, που επελήφθη της υποθέσεως, δεν απέδωσε ευθύνες στους στρατιώτες, επειδή δέχθηκε τον ισχυρισμό τους ότι πυροβολήθηκαν πρώτοι από κάποιους διαδηλωτές, παρά τις περί του αντιθέτου καταθέσεις των αυτοπτών μαρτύρων. Το περιστατικό επανήλθε στην επικαιρότητα το 1998, όταν ο τότε πρωθυπουργός της Μεγάλης Βρετανίας, Τόνι Μπλερ, ανέθεσε στον Λόρδο Σάβιλ να επανεξετάσει την υπόθεση. Το πόρισμα αναμένεται...

Από το ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ.

Ρίχνουν στο ψαχνό

18 Σεπτεμβρίου 2013. Λίγες ώρες μετά τη δολοφονία του μουσικού Παύλου Φύσσα πραγματοποιήθηκε στο Κερατσίνι ογκώδες αντιφασιστικό συλλαλητήριο στη μνήμη του. Κατά τη διάρκεια της συγκέντρωσης, μετά από αστυνομική επιχείρηση, εκτυλίχθηκαν επεισόδια που είχαν σαν αποτέλεσμα τον τραυματισμό 31 διαδηλωτών οι οποίοι διακομίστηκαν εσπευσμένα στο «Τζάνειο».

Ανάμεσα τους και ο Γαβριήλ Α., ο οποίος δέχτηκε χτύπημα με δακρυγόνο αστυνομικού και υποβλήθηκε εκτάκτως σε δύο χειρουργικές επεμβάσεις. Τελικά έχασε ολοκληρωτικά την όραση του ενός ματιού.

20 Νοεμβρίου 2013. Η υπόθεση της εγκληματικής αυτής επίθεσης εναντίον του παραμένει ανεξιχνίαστη, καθώς οι υπαίτιοι δεν έχουν ακόμη λογοδοτήσει για τις πράξεις τους. Η ΕΔΕ βρίσκεται σε… εξέλιξη. Οι έρευνες στο σκοτάδι...

Πρόκειται για ένα τρανό παράδειγμα υπέρμετρης αστυνομικής βίας που λύγισε ακόμη και τους γιατρούς του Τζανείου που κλήθηκαν να περιθάλψουν τον άτυχο νεαρό.

Ευθεία βολή από τα 30 μέτρα

Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, γύρω στις 19.00 το απόγευμα της 18ης Σεπτεμβρίου ξεκίνησε η πορεία για τον Παύλο.

Επί της λεωφόρου Γρηγορίου Λαμπράκη, οι δυνάμεις των ΜΑΤ, άνευ λόγου και αιτίας, εμφανίστηκαν στην πορεία και την «έσπασαν» σε δυο κομμάτια, εκσφενδονίζοντας χημικά και χειροβομβίδες κρότου λάμψης.

Αρχικά οι διαδηλωτές εξαγριώθηκαν με αυτό το περιστατικό και προσπάθησαν να κρατήσουν την γραμμή τους. Στη συνέχεια σημειώθηκαν απίστευτες βιαιότητες.

Εμφανίστηκαν επίσης οι άνδρες της ομάδας ΔΕΛΤΑ και επιδόθηκαν σε «τυφλά χτυπήματα».

Σύμφωνα με μαρτυρίες, ένας άνδρας των ΜΑΤ σημάδεψε τον νεαρό και με ευθεία βολή του έριξε δακρυγόνο στο μάτι, με αποτέλεσμα να διαλυθεί ο βολβός.

Σύντροφοι του Γαβριήλ Α. τον μετέφεραν στο νοσοκομείο και επί τέσσερις συνεχόμενες ώρες ο νεαρός βρισκόταν στο χειρουργείο με τους γιατρούς να κάνουν υπεράνθρωπες προσπάθειες, με μηδαμινές πιθανότητες αποκατάστασης της βλάβης.

Το αποτέλεσμα ήταν προδιαγεγραμμένο. Ο Γαβριήλ έχασε ολοκληρωτικά την όρασή του, ωστόσο με μεγάλο ψυχικό σθένος κοινοποίησε μία επιστολή στην οποία δηλώνει έτοιμος να αγωνιστεί εκ νέου για όλα τα ιδανικά που πιστεύει.

Η επιστολή:

«Καλημέρα σας σύντροφοι και φίλοι, δεν μπορώ να γράψω πολλά γιατί δεν βλέπω καλά, μπερδεύω τα κουμπιά και το μυαλό μου ακόμα βρίσκεται σε μια σχετική σύγχυση. ‘Ήθελα απλά να σας χαιρετίσω και να σας πω ότι το ηθικό είναι ανεβασμένο και ας λένε οι γιατροί ότι δεν υπάρχει περίπτωση να ξανά δω από το ένα μάτι. Περιμένω ακόμα ένα τελευταίο χειρουργείο για να σώσουμε άπλα το όργανο τον βολβό δηλαδή ώστε να μη χρειαστεί να το αφαιρέσουμε και αυτό . Δεν με τρομάζει τίποτα, δεν με ρίχνει τίποτα και περιμένω πως και πως να κατέβω πάλι μαζί σας στους δρόμους της φωτιάς.

Με τη πρώτη ευκαιρία θα γράψω ένα κείμενο για τα γεγονότα και τις κοινωνικοπολιτικές μου θέσεις (δεν τις έκρυψα ποτέ) απλά λίγη υπομονή γιατί για μένα πλέον η γραφή είναι (τουλάχιστον για τώρα) υπερπροσπάθεια από πολλές απόψεις. Την αλληλεγγύη μου στις καταλήψεις-αυτοοργανωμένους χώρους και εγχειρήματα, σε όλες τις αναρχικές και αντιφασιστικές συλλογικότητες, στους συλληφθέντες μας και σε όλους τους εξεγερμένους αυτής της χώρας.

Όταν έχουμε το κεφάλια μας ψηλά πάντα θα μας ρίχνουν μια σφαίρα, για να τα κατεβάζουμε, αν τα ξανασηκώσουμε έχουμε νικήσει!!! Γαβριήλ Α».

 

Από Zoygla.

ΜΗΝ ΤΟΝ ΦΑΣ, ΘΑ ΣΟΥ ΚΑΤΣΕΙ ΣΤΟΝ ΛΑΙΜΟ...

Ο ΑΝΗΣΥΧΟΣ ΓΑΤΟΥΛΗΣ...

Τα χρόνια του Οσβαλντ στη Σοβιετική Ένωση

Ο Οσβαλντ με τη γυναίκα του Μαρίνα και την κόρη τους όταν ζούσε στη Σοβιετική Ενωση.

 

Οι ατελείωτες θεωρίες συνωμοσίας που περιβάλλουν τη δολοφονία του πρώην προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών Τζ. Φ. Κένεντι, δεν άφησαν πολλά περιθώρια στο κοινό να μάθει ποιός ήταν πραγματικά ο Λι Χάρβεϊ Όσβαλντ: ο άνθρωπος που στις 22 Νοεμβρίου 1963 σκότωσε τον άνδρα επάνω στον οποίο εκατομμύρια Αμερικανοί είχαν, δικαίως ή αδίκως, εναποθέσει τις ελπίδες τους για ένα καλύτερο μέλλον.

Στο βιβλίο του Πίτερ Σαβόντνικ «The Interloper» (Ο παρείσακτος) που κυκλοφόρησε πρόσφατα στις Ηνωμένες Πολιτείες, καλύπτεται μία σημαντική περίοδος στη ζωή του Όσβαλντ, ο χρόνος που πέρασε στη Σοβιετική Ένωση του Νικίτα Χρουστσόφ. Ο Όσβαλντ γεννήθηκε το 1939, δύο μήνες μετά τον θάνατο του πατέρα του. Το μεγαλύτερο μέρος της παιδικής και εφηβικής του ηλικίας το πέρασε ταξιδεύοντας από πόλη σε πόλη με τη μητέρα του. Η εκπαίδευσή του ήταν ανεπαρκής, ενώ ο μέσος χρόνος που έμενε σε ένα σπίτι ή διαμέρισμα ήταν 10,2 μήνες.

Η πρώτη φορά που προσπάθησε να αλλάξει τη ζωή του ήταν όταν κατατάχθηκε στους πεζοναύτες σε ηλικία 17 ετών. Έφυγε με κακή φήμη δυόμισι χρόνια αργότερα. Η δεύτερη όταν με μία ταξιδιωτική βίζα για το Λένινγκραντ, γνώρισε τη Σοβιετική Ένωση. Η αμερικανική πρεσβεία προσπάθησε να τον πείσει να μην αποποιηθεί την αμερικανική υπηκοότητα αλλά εκείνος δήλωσε ότι ήταν κομμουνιστής και ήθελε να μείνει στη Σοβιετική Ένωση.

Οι σοβιετικές Αρχές τον έστειλαν να εργαστεί στο Μινσκ της Λευκορωσίας όπου βρισκόταν υπό παρακολούθηση για να διασφαλιστεί ότι δεν ήταν κατάσκοπος. Ο Όσβαλντ πήγε στο Μίνσκ στο τέλος του 1959 και έφυγε τον Ιούνιο του 1962, 17 μήνες πριν από τη δολοφονία του Κένεντι. Στη διάρκεια της παραμονής του στο Μινσκ, ο Όσβαλντ παντρεύτηκε τη Μαρίνα Προυσάκοβα και απέκτησε ένα παιδί. Σύντομα ο Όσβαλντ άρχισε να αναθεωρεί την απόφασή του να ζήσει στη Σοβιετική Ένωση και ζήτησε τον επαναπατρισμό του στις Ηνωμένες Πολιτείες. Έτσι έγινε. Ο Όσβαλντ, η Μαρίνα και η κόρη τους πήγαν στις ΗΠΑ.

Το βιβλίο του Σαβόντνικ αποκαλύπτει μία μεγάλη αλήθεια για τον δολοφόνο του Κένεντι: ο Όσβαλντ είχε την ανάγκη να εκφράσει την απογοήτευσή του από τον κόσμο, αλλά αυτή η απογοήτευση ήταν προϊόν της απόλυτης αδυναμίας του να ανεχτεί τον ίδιο του τον εαυτό. Είτε στις Ηνωμένες Πολιτείες, είτε στη Σοβιετική Ένωση, το πρόβλημα δεν ήταν οι κυβερνήσεις ή οι άνθρωποι που τον περιέβαλαν αλλά ο ίδιος.

Δεν μπορούσε να αγαπήσει και δεν είχε αγαπηθεί όπως ο ίδιος ήθελε. Η επιστροφή του στις ΗΠΑ δεν διόρθωσε κάτι στη ζωή του: ο Όσβαλντ άλλαζε συνέχεια δουλειές και τόπο διαμονής, μερικές φορές με τη Μαρίνα, άλλες χωρίς εκείνη. Τον Απρίλιο του 1963 προσπάθησε να δολοφονήσει έναν δεξιό πολιτικό ηγέτη στο Τέξας. Τον Νοέμβριο του ίδιου έτους δολοφόνησε τον πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών.

 

Από το ΒΗΜΑ.

Ρομπότ-τσοπάνης στο Σίδνεϊ!

Ένα νέο τεχνολογικό κατασκεύασμα επιτρέπει στους κτηνοτρόφους να... ελαφρύνουν το καθημερινό τους εργασιακό πρόγραμμα. Ο λόγος για το ρομπότ που δημιούργησαν επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο του Σίδνεϊ στην Αυστραλία, το οποίο οδηγεί τις αγελάδες από το λιβάδι στο γαλακτοκομείο.

Πρόκειται για ένα τετράτροχο ρομπότ ονόματι Rover. Οι επιστήμονες δήλωσαν ενθουσιασμένοι από την ευκολία με την οποία... πείθει τις αγελάδες να το ακολουθήσουν.



Το ρομπότ κατασκευάστηκε από ερευνητές του Κέντρου Ρομποτικής του Πανεπιστημίου του Σίδνεϊ.

Για την κίνησή του το πρωτότυπο ρομπότ απαιτεί ανθρώπινο χειρισμό, αλλά οι επιστήμονες αισιοδοξούν ότι σύντομα θα είναι σε θέση να αναπτύξουν ένα αυτόνομο μοντέλο.



Όπως επισήμαναν οι επιστήμονες, στο μέλλον αντίστοιχα ρομπότ θα μπορούν να παρακολουθούν το κοπάδι κατά τις βραδινές ώρες, να καταγράφουν αντιδράσεις, ακόμα και να ειδοποιούν τους κτηνοτρόφους εάν συμβεί κάποιο απρόοπτο γεγονός ή εάν κάποια αγελάδα γεννάει.

«Ακόμη πραγματοποιούμε τα πρώτα μας βήματα προς αυτήν την κατεύθυνση, αλλά σίγουρα η έρευνα για την ανάπτυξη της ρομποτικής στον τομέα της κτηνοτροφίας έχει πολύ μέλλον» δήλωσε η δρ Κέντρα Κέρισκ, καθηγήτρια και μέλος της ερευνητικής ομάδας του πανεπιστημίου του Σίδνεϊ.

 

Από Zoygla.

ΘΑ ΤΗΝ ΒΓΑΛΟΥΝ ΑΠΟ ΤΑ ΡΟΥΧΑ ΤΗΣ

Στο νοσοκομείο ο «πατέρας» του Καλάσνικοφ

  Σε νοσοκομείο της επαρχίας Ουντμουρτία στην κεντρική Ρωσία εισήχθη ο 94χρονος, Μιχαήλ Καλάσνικοφ, σχεδιαστής των ομώνυμων όπλων.

Το Καλάσνικοφ ή ΑΚ-47 όπως αποκαλείται διεθνώς είναι το πιο δημοφιλές όπλο στον κόσμο καθώς υπολογίζεται ότι παγκοσμίως χρησιμοποιούνται πάνω από 100 εκατομμύρια κομμάτια.

Το επίσημο όνομα του όπλου, ΑΚ-47, προκύπτει από τα αρχικά του «Αβτομάτ Καλασνικόβα» που σημαίνει «Αυτόματο του Καλάσνικοφ» και τον αριθμό 47 επειδή άρχισε να κατασκευάζεται το 1947. Από τότε μέχρι και σήμερα παραμένει το υπ' αριθμόν ένα όπλο που διακινείται νόμιμα ή λαθραία σε κυβερνήσεις, αντάρτες, εγκληματίες κλπ.

Από ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ.