Τζακ Λόντον: Συγγραφέας στρατευμένος στο πλάι του αμερικανικού προλεταριάτου

Σαν σήμερα το 1876 γεννιέται ο σοσιαλιστής Αμερικανός συγγραφέας Τζακ Λόντον. Στα 20 χρόνια του γίνεται μέλος του Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος και στρατεύεται και με το συγγραφικό έργο του να συμβάλει στην πάλη του αμερικάνικου προλεταριάτου.

Τα έργα του έχουν τεράστια απήχηση και εμπορική επιτυχία ενώ το βιβλίο του  «Σιδερένια Φτέρνα», το οποίο εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1907 μόνο στην Αγγλία πούλησε 7 εκατομμύρια αντίτυπα.

Αξίζει να διαβαστεί το παρακάτω σχετικό κείμενο που υπογράφει η Μαρία Παναγιώτου και έχει δημοσιευτεί στο περιοδικό "ΜΕΤΡΟ" -κρίμα που αυτό το αξιόλογο έντυπο έχει διακόψει την έκδοση του- τον Απρίλη του 2015:

Μέσα από τις σελίδες του υπέροχου βιβλίου του, αναδύονται το εργατικό κίνημα των ΗΠΑ, οι αγώνες των εργατών και των συνδικάτων, ο ρόλος του Τύπου της εποχής, οι μηχανισμοί καταστολής του συστήματος και κυρίως η άθλια ζωή των ανθρώπων της εργατικής τάξης στα αστικά κέντρα, ώσπου στο τέλος, με τη βοήθεια της «Σιδερένιας Φτέρνας», καταλύεται η δημοκρατία και επιβάλλεται μια δικτατορία των επιχειρήσεων.

Επιλέγω ένα απόσπασμα από το βιβλίο και σας παρακαλώ να το διαβάσετε μαζί μου. Πρόκειται για τη στιγμή στο μυθιστόρημα όπου η εργατική τάξη έχει συντρίβει.

«Ωστόσο, η ήττα της δεν έδωσε τέλος στους δύσκολους καιρούς. Οι τράπεζες, που αποτελούσαν τη σπουδαιότερη δύναμη της Ολιγαρχίας συνέχιζαν να μην δίνουν πιστώσεις. Η Wall Street μετέτρεψε τη χρηματιστηριακή αγορά σε ανεμοστρόβιλο όπου οι αξίες όλης της χώρας σχεδόν μηδενίστηκαν. Και από την κατάσταση αυτή, που πήγαινε από το κακό στο χειρότερο, ξεπήδησε η μορφή της ανερχόμενης Ολιγαρχίας, ατάραχη, αδιάφορη και σίγουρη. Η ηρεμία και η σιγουριά της ήταν τρομοκρατική. Δεν χρησιμοποιούσε μόνο τη δική της τεράστια δύναμη, αλλά και όλη τη δύναμη του Θησαυροφυλακίου των Εν. Πολιτειών για να πραγματοποιήσει τα σχέδια της. Οι παράγοντες της βιομηχανίας είχαν στραφεί εναντίον της μεσαίας τάξης. Οι σύλλογοι των εργοδοτών, που είχαν βοηθήσει τους παράγοντες της βιομηχανίας να κάνουν κομμάτια την εργατική τάξη, τώρα κομμάτιαζαν τους παλιούς συμμάχους τους. 

Ανάμεσα στους τσακισμένους της μεσαίας τάξης, οι μικρο-επιχειρηματίες και μικρο-βιομήχανοι, καθώς και τα τραστς, παρέμεναν άθικτα. Όχι, τα τραστς δεν παρέμειναν απλώς άθικτα. Δραστηριοποιήθηκαν. Κούνησαν γη και ουρανό. Γιατί μόνο αυτά ήξεραν πώς να εκμεταλλευτούν αυτόν τον ανεμοστρόβιλο και να κερδοσκοπήσουν. Και τι κέρδη! Τεράστια! Αρκετά ισχυροί οι ίδιοι για ν’ αντιμετωπίσουν τη θύελλα που ως ένα σημείο ήταν δικό τους κατασκεύασμα, χαλάρωσαν και πλιατσικολογούσαν τα ναυάγια που έπλεαν γύρω τους. Οι αξίες είχαν θλιβερά και απίστευτα συρρικνωθεί και τα τραστς  πρόσθεσαν υπέρογκα κέρδη στα περιουσιακά τους στοιχεία προεκτείνοντας τις επιχειρήσεις τους και σε άλλες περιοχές και πάντα με ζημία της μεσαίας τάξης».

Βρισκόμαστε στο έτος 1912, σύμφωνα με την πλοκή του μυθιστορήματος και ο ήρωας Ερνέστο Έβερχαν γίνεται μάρτυρας του ουσιαστικού θανάτου της μεσαίας τάξης.

Στην πραγματική ζωή βρισκόμαστε στο 2015 και ο νεοφιλελευθερισμός απειλεί πλέον με ουσιαστικό θάνατο την μεσαία τάξη. Φυσικά και στην πραγματική ζωή έχει πιο πριν κατατροπώσει και πετύχει τον θάνατο της εργατικής τάξης, οδηγώντας την σε ολοκληρωτική εξαθλίωση.  

Απο το ΒΑΘ ΚΟΚΚΙΝΟ.