Πέμπτη 24 Μαΐου 2018

Οδοιπορικό στην Παλαιστίνη: Τείχη, τείχη... παντού τείχη

Από το tvxs Μαριάνθη Πελεβάνη:


Στo πλαίσιο της μεγάλης πανελλαδικής καμπάνιας «Ένα σχολείο για τη Γάζα» στην οποία συμμετείχαν δεκάδες σύλλογοι εκπαιδευτικών για τη συγκέντρωση χρημάτων με σκοπό την ανέγερση ενός κατεστραμμένου -από τους  ισραηλινούς βομβαρδισμούς- σχολείου στη Γάζα μια ομάδα εκπαιδευτικών επισκέφτηκε τη δοκιμαζόμενη αυτή γωνιά του πλανήτη, εκφράζοντας τη συμπαράσταση και την αλληλεγγύη της.
Από το υστέρημα των μαθητών, των γονιών αλλά και χιλιάδων πολιτών οι οποίοι στήριξαν την καμπάνια συγκεντρώθηκαν 100.000 ευρώ. Ένα μέρος από αυτά (20.000) παραδόθηκε τον Ιούνιο του 2010 από αντιπροσωπεία εκπαιδευτικών στο υπουργείο παιδείας στη Γάζα. Με αυτά τα χρήματα άρχισε να χτίζεται ένα σχολείο στη συνοικία Τζαμπάλια, στο μεγαλύτερο προσφυγικό καταυλισμό των κατεχόμενων, προπύργιο της αντίστασης του παλαιστινιακού λαού εδώ και εβδομήντα χρόνια. Στους βομβαρδισμούς του 2011 η ισραηλινή αεροπορία ισοπέδωσε το σχολείο που χτιζόταν.
Ο συνεχής ασφυκτικός αποκλεισμός της Γάζας δεν επέτρεψε την οργάνωση αποστολής, παρά τις συνεχείς προσπάθειες των σωματείων, και τη μεταφορά του υπόλοιπου χρηματικού ποσού. Τα χρήματα αυτά παραδόθηκαν στην Παλαιστινιακή πρεσβεία και μεταφέρθηκαν στο υπουργείο παιδείας της Παλαιστίνης. Με τα χρήματα αυτά χτίστηκαν δυο μικρά σχολεία σε χωριά στην περιοχή της Χεβρώνα, εγκαινιάστηκαν στις 26 Μαρτίου του 2018 και φοιτούσαν συνολικά 85 μαθητές οι οποίοι αναγκάζονταν να περπατάνε ώρες για να πάνε σε σχολεία γειτονικών χωριών. Τη νύχτα της 9ης Απριλίου 2018 Ισραηλινοί έποικοι χωρίς καμία δικαιολογία, στα πλαίσια της συστηματικής πολιτικής του Ισραήλ κατά της παλαιστινιακής εκπαίδευσης, κατεδάφισαν το σχολείο που είχε χτιστεί στο χωριό  Zanuta. Οι Παλαιστίνιοι κάτοικοι του χωριού τοποθέτησαν σκηνές για να ολοκληρώσουν εκεί τη σχολική χρονιά οι μαθητές του σχολείου. Λίγες μέρες αργότερα οι σκηνές βρέθηκαν σκισμένες.
Στις 8 Μαΐου 2018  ολιγομελής αντιπροσωπεία εκπαιδευτικών έφτασε στην Παλαιστίνη με σκοπό την έκφραση αλληλεγγύης στον παλαιστινιακό λαό και την επιτόπου εκτίμηση της κατάστασης του συγκεκριμένου σχολείου.  Η αντιπροσωπεία απαίτησε να ξαναχτιστεί το σχολείο και κατήγγειλε τη βαρβαρότητα του Ισραηλινού κράτους που οργανώνει ή ανέχεται τέτοιες ενέργειες. Συναντήθηκε με τις αρμόδιες αρχές, επισκέφτηκε τα σχολεία, επισκέφτηκε τους μαθητές και τους εκπαιδευτικούς, συμμετείχε στις συγκεντρώσεις που οργανώθηκαν την Παρασκευή 11 Μαΐου. Στο αεροδρόμιο του Τελ Αβίβ και στη διαδρομή προς και ιδιαίτερα από τη Ραμάλα, η αντιπροσωπεία πέρασε από εξονυχιστικούς ελέγχους παίρνοντας μια -πολύ μικρή- γεύση από την καθημερινή ταλαιπωρία των Παλαιστίνιων.
Το οδοιπορικό
Ο Ακρίτας Καλούσης (δάσκαλος, μέλος ΔΣ  του συλλόγου εκπαιδευτικών ΠΕ Νίκαιας Πειραιά, αιρετός στο ΑΠΥΣΠΕ Αττικής) και ο Γιάννης Μαρούτας, (δάσκαλος, μέλος ΔΣ  του συλλόγου εκπαιδευτικών ΠΕ Άνω Λιοσίων-Ζεφυρίου- Φυλής)  που συμμετείχαν στην αποστολή «Ένα σχολείο για τη Γάζα» μάς διηγούνται και μάς καταθέτουν τη μαρτυρία τους, το δικό τους ρεπορτάζ:
«Την πρώτη μέρα στην Παλαιστίνη συναντηθήκαμε με τον Υπουργό Παιδείας, Sabri Saidam, όπου συζητήσαμε την κατάσταση του εκπαιδευτικού συστήματος στην Παλαιστίνη. Ο Υπουργός Παιδείας μας ενημέρωσε αναλυτικά για τα σχολεία που χτίστηκαν με τα χρήματα των εκπαιδευτικών σωματείων από την Ελλάδα. Ζητήσαμε από τον Υπουργό Παιδείας να ξαναχτιστεί το σχολείο έτσι ώστε οι μαθητές στις συγκεκριμένες περιοχές της Χεβρώνα να έχουν τις στοιχειώδεις προϋποθέσεις για να παρακολουθήσουν τα μαθήματά τους.
Στη συνέχεια επισκεφτήκαμε το σπίτι της οικογένειας της Αχέντ Ταμίμι στο χωριό Nabi Saleh. Πρόκειται για την 16χρονη Παλαιστίνια η οποία βρίσκεται φυλακισμένη στις Ισραηλινές φυλακές μαζί με τη μητέρα της. Η αιτία της φυλάκισής της είναι ότι χαστούκισε έναν ισραηλινό στρατιώτη, ο οποίος λίγο πριν είχε πυροβολήσει στο κεφάλι με πλαστική σφαίρα τον 15χρονο ξάδερφό της. Φτάνοντας, η ματιά μας πέφτει σε ένα κατασκοπευτικό μπαλόνι με κάμερες και μικρόφωνα πάνω από τα κεφάλια μας. Πάνω από τα κεφάλια μας ένα υπερσύγχρονο Ισραηλινό αερόστατο καταγράφει κάθε μας κίνηση και κάθε μας λέξη. Για να ελέγχει κάθε κίνηση των κατοίκων του χωριού...  μας εξηγούν.
Το κλίμα στη συνάντηση ήταν ιδιαίτερα  φορτισμένο από την αρχή που μας μίλησε ο πατέρας της Ahed αλλά έγινε ακόμη περισσότερο τη στιγμή που πήρε το λόγο ο 15χρονος Mohamed για να μας περιγράψει τον τραυματισμό του από τον ισραηλινό στρατό. Ένας τραυματισμός που από τύχη δεν του στέρησε τη ζωή και που ακόμη και μετά από 6 μήνες δεν έχει συνέλθει πλήρως. Ο τραυματισμός του στο κεφάλι από πλαστική σφαίρα του παραμόρφωσε το πρόσωπο.. Μας εξήγησε ότι αυτό γίνεται σχεδόν κάθε μέρα από τους ισραηλινούς στρατιώτες και ότι από τύχη δεν τραυματίζονται ή δεν σκοτώνονται πιο πολλά παιδιά. Το όνειρό του είναι να μεγαλώσει και να σπουδάσει.
Τον λόγο παίρνει ο πατέρας και μας εξηγεί κάποια πράγματα όχι μόνο για την κόρη του αλλά και για το ζήτημα του αγώνα του παλαιστινιακού λαού. Η κόρη του, Ahed,  μεγάλωσε σε ένα σπίτι  με πολλούς δολοφονημένους συγγενείς - μάρτυρες τους αποκαλούν - από τον Ισραηλινό στρατό.  Ο ίδιος, τα αδέλφια του, οι συγγενείς του αγωνίζονται από μικρά παιδιά. Έχουν φυλακιστεί, βασανιστεί, τραυματιστεί. Θεωρεί ότι τόσο η κόρη του,  Ahed Tamimi, όπως και κάθε άλλο παιδί στην Παλαιστίνη που βιώνει την κατοχή, θα αντιδρούσε με τον ίδιο τρόπο χαστουκίζοντας έναν στρατιώτη που χτυπάει παιδιά.
Για την παλαιστινιακή αντίσταση τονίζει ιδιαίτερα τον ρόλο της γυναίκας λέγοντας ότι τους χρωστάνε πολλά.  Είναι γυναίκες ελεύθερες, μορφωμένες,  ασυμβίβαστες και δυναμικές,  κάτι που είναι πολύ σημαντικό για τον αγώνα της  Παλαιστίνης να γίνει μια ελεύθερη χώρα. “Η οικονομική κρίση της Ελλάδας είναι η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος του καπιταλισμού. Η δική μας κατοχή είναι στρατιωτική ενώ η δική σας στην Ελλάδα είναι οικονομικού τύπου κατοχή” μας λέει.
Στο τέλος πήρε το λόγο η 12χρονη Janna Jihad, η νεώτερη δημοσιογράφος στον κόσμο όπως μας είπε. Η Janna καλύπτει τη ειδησηογραφική ενημέρωση μέσω των social media του αγώνα του παλαιστινιακού λαού. Τη δουλειά αυτή την έκανε η φυλακισμένη Ahed. Τώρα την κάνει η ίδια. Διατηρεί σελίδα στο Facebook με το όνομά της και καλύπτει τον αγώνα τους. Η Janna, με απόλυτη ηρεμία και αποφασιστικότητα καθαρό βλέμμα  μας μίλησε για τον αγώνα τους και τη συμμετοχή των παιδιών, για το δικαίωμά τους στη ζωή και στη μόρφωση, που τους στερεί το ισραηλινό κράτος, για τις καθημερινές  δυσκολίες στην πρόσβασή τους στο σχολείο,  για τους ελέγχους και τους εξευτελισμούς που υφίστανται από το ισραηλινό στρατό, για την οικογένεια της. Απηύθυνε έκκληση στους εκπαιδευτικούς όλου του κόσμου να κάνουμε το καθήκον μας απέναντι στον αγώνα τους. Να αφυπνίσουμε τα παιδιά που διδάσκουμε, να μιλήσουμε για αυτόν τον αγώνα και να ξεσηκωθούμε μαζί τους για μια ελεύθερη Παλαιστίνη. Ήταν συγκλονιστική.
Τη δεύτερη μέρα παρουσίας μας στην Παλαιστίνη (Τετάρτη 9/5) επισκεφτήκαμε τα δύο σχολεία που χτίστηκαν στα χωριά Ζανούτα και Ραμαντίν στην περιοχή της Χεβρώνα. Μια οικονομικά υποβαθμισμένη περιοχή με δύσκολες συνθήκες διαβίωσης, οι οποίες γίνονται αφόρητες με τον καθημερινό έλεγχο στις μετακινήσεις των κατοίκων από τον ισραηλινό στρατό. Τα παιδιά αυτών των χωριών, πριν χτιστούν τα σχολεία, αναγκάζονταν να περπατάνε χιλιόμετρα και για ώρες ολόκληρες μέσα από τα check points των Ισραηλινών. Το σχολείο στη Ζανούτα, το κατεδάφισαν οι έποικοι στις 9 Απριλίου του 2018 με προφανή στόχο να εκδιώξουν τους κατοίκους από το χωριό τους. Έκτοτε οι 46 μαθητές του σχολείου κάνουν μάθημα στο ύπαιθρο κάτω από τον καυτό ήλιο ή τη βροχή. Το σχολείο στο χωριό Ραμαντίν έχει βελτιώσει σημαντικά τις συνθήκες εκπαίδευσης των παιδιών του χωριού.
Οι 45 μαθητές έχουν αίθουσες , ηλεκτρικό ρεύμα, νερό και τουαλέτες στη διάθεσή τους. Εκφράσαμε στους μαθητές και στους εκπαιδευτικούς των σχολείων αυτών την αλληλεγγύη των συναδέλφων μας και των μαθητών μας από την Ελλάδα, την απόφασή μας να συνεχίσουμε να στηρίζουμε τον αγώνα του παλαιστινιακού λαού για να ζήσουν σε μια ελεύθερη πατρίδα στη δική τους γη.
Συνεχίζουμε...Τείχη, τείχη, παντού τείχη. Τείχη που έχει υψώσει το ισραηλινό κράτος μέσα στα κατεχόμενα για να χωρίζει και να απομονώνει τους Παλαιστίνιους. Τείχη για να φυτέψει στη συνέχεια εποίκους και να αρπάξει την εύφορη γη από τους Παλαιστίνιους. Τείχη ανάμεσα στα παλαιστινιακά εδάφη για να τα χωρίσει σε τρεις τομείς. Α, Β και C. Τείχη και εποικισμοί. Τείχη και ηλεκτροφόρα καλώδια.. Aυτή η διαίρεση είναι προϊόν της συμφωνίας του Όσλο.
Την 4η και 5η μέρα επισκεφθήκαμε τη Βηθλεέμ και την Ιερουσαλήμ και διαπιστώσαμε με τα μάτια μας το καθεστώς απαρτχάιντ στις δύο αυτές μεγάλες πόλεις. Διαχωρισμένοι τομείς με τη συνύπαρξη πολλών πολιτισμών και θρησκειών που συμβιώνουν ειρηνικά τόσους αιώνες. Μια συνύπαρξη που το ισραηλινό κράτος προσπαθεί να πυρπολήσει δημιουργώντας τεχνικές εντάσεις για να εξυπηρετήσει τους ιμπεριαλιστικούς του στόχους. Κι εδώ η διαφορά είναι εμφανής, όπως και σε όλη την Παλαιστίνη, ανάμεσα στο αραβικό και στο ισραηλινό μέρος .
Στο αραβικό κομμάτι η φτώχεια είναι παραπάνω από εμφανής,  δρόμοι  χωρίς καθαριότητα, σπίτια κλουβιά (ακόμη και σε σπηλιές στην αρχαία πόλη της Ιερουσαλήμ), χωρίς το στοιχειώδες αστικό πράσινο, Το ποσοστό της ανεργίας υψηλό. Ο πληθυσμός είναι νεαρός και η πρόσβαση σε  παιδεία και υγεία δύσκολη.
Από την άλλη πλευρά, μια σύγχρονη δυτική μεγαλούπολη, με αστικό πράσινο και καθαριότητα, με μεγάλους αυτοκινητόδρομους και δίκτυο τραμ, σύγχρονες πολυκατοικίες,  εποικισμοί γεμάτοι  μονοκατοικίες και πράσινο,  εξασφαλισμένη εργασία και μισθό με όλες τις ανέσεις που παρέχει το Ισραηλινό κράτος στους εβραίους πολίτες του. Ένα σύγχρονο απαρτχάιντ…».
Η καμπάνια «Ένα σχολείο για τη Γάζα»  ολοκλήρωσε το έργο της. Δεν κατάφερε να χτίσει σχολείο στη Γάζα, αφού ο ασφυκτικός της αποκλεισμός δεν το επέτρεψε, έχτισε όμως δυο σχολεία στην περιοχή της Χεβρώνας παίρνοντας ξεκάθαρη θέση υπέρ του Παλαιστινιακού λαού, συμβάλλοντας, στο βαθμό που της αναλογεί, στην προσπάθειά του να ζήσει ελεύθερος στη δική του πατρίδα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου