Στρατηγική επιλογή η μηδενική ανοχή

Με βαρύ χέρι η κυβέρνηση δείχνει στους χειμαζόμενους νοικοκυραίους το δρόμο προς τη συντήρηση και την υπακοή

 

Της ΝΤΙΝΑΣ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ

Σταθερά αμετακίνητη παραμένει η κυβέρνηση στο δόγμα του νόμου και της τάξης, διεγείροντας τα συντηρητικά αντανακλαστικά μιας κοινωνίας, πιστεύοντας ότι η τελευταία, τρομοκρατημένη από τη θύελλα της οικονομικής κρίσης, θα συναινέσει στην πολιτική αυτή. 

Πρόκεται για στρατηγική επιλογή της κυβέρνησης, η οποία ξεκίνησε με την εκκένωση των καταλήψεων, «τις εστίες ανομίας», και συνεχίστηκε με τη σιδηρά πυγμή που επέδειξε στους εργαζομένους των συγκοινωνιών τις τελευταίες μέρες και απ' ό,τι φαίνεται, έπεται συνέχεια.
«Δεν πρόκειται για ένα παιχνίδι ισχύος», υποστηρίζουν κυβερνητικοί κύκλοι, «πραγματοποιούμε το αυτονόητο. Εφαρμόζουμε το νόμο. Τελείωσε η εποχή καταταστρατήγησής του. Η προσήλωση στη νομιμότητα θα είναι απόλυτη. Η χώρα βρίσκεται σε κρίση. Ή βγαίνει ζωντανή ή δεν βγαίνει».
 
«Σκούπα», χημικά

Δεν έχει περάσει πολύς καιρός, όμως, που η Εθνική Επιτροπή Δικαιωμάτων του Ανθρώπου επεσήμανε, με ανακοίνωσή της, πως τα ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα κινδυνεύουν σοβαρά από τα συνεχή δημοσιονομικά μέτρα των δύο τελευταίων ετών. Είχε προηγηθεί η βαριά δεκαετία της αντιτρομοκρατικής σταυροφορίας, όπου οι κυβερνήσεις θυσίαζαν με ευκολία στο βωμό της ασφάλειας πολλές κατακτήσεις του μεταπολεμικού κράτους δικαίου (τρομονόμοι, εκτεταμένη επιτήρηση και καταστολή).Από το 2009, με την ψήφιση του «κουκουλονόμου», το δόγμα του νόμου και της τάξης εφαρμόζεται με πρωτοφανή ένταση και κορυφώνεται τα δύο τελευταία χρόνια με την επιβολή των μνημονίων: οι ογκώδεις διαδηλώσεις διαλύονται με τόνους χημικών, οι προφυλακίσεις διαδηλωτών αυξάνουν με γεωμετρική πρόοδο, οι επιχειρήσεις-σκούπα των μεταναστών, με τελευταία αυτή που φέρει την οξύμωρη ονομασία «Ξένιος Ζευς», εντείνονται.
 
Η καταστολή

«Είναι προφανές ότι από τη στιγμή που έχουμε μία μεγάλη αναστολή κοινωνικών και εργασιακών δικαιωμάτων και στην πραγματικότητα έχουμε και αναστολή ενός σημαντικού κομματιού του ίδιου του Συντάγματος, αυτή η κατάσταση δεν μπορεί να είναι διαχειρίσιμη, αν δεν υπάρξει και μία ανάπτυξη της κρατικής περιστολής και της περιστολής των πολιτικών πια δικαιωμάτων και ελευθεριών», εξηγεί ο δικηγόρος - συνταγματολόγος Δημήτρης Μπελαντής.
Ο κ. Μπελαντής εξηγεί ότι μετά την έναρξη της κρίσης και της επιβολής των μνημονίων, υπάρχει μία κορύφωση της κρατικής καταστολής, η οποία ασκείται σε πάρα πολλά επίπεδα. «Η εκκένωση των καταλήψεων και των αυτοδιαχειριζόμενων χώρων χρησιμοποιήθηκαν σαν ένα είδος αποδιοπομπαίου τράγου από την πλευρά της κυβέρνησης. Εγινε μία πιλοτική εφαρμογή ορισμένων μέτρων που μπορούν να χρησιμοποιηθούν και απέναντι σε απεργούς, όταν καταλαμβάνουν εργοστάσια ή άλλες επιχειρήσεις με στόχο την ικανοποίηση κάποιων εργασιακών δικαιωμάτων. Κάτι που το είδαμε λίγες μέρες μετά, στο αμαξοστάσιο των συρμών του Μετρό. Διαπιστώνουμε, δηλαδή, ότι το θέμα της καταστολής δεν αφορά μόνο κάποιες μειονότητες ή μειοψηφίες, αλλά την πλειοψηφία της χώρας».
Σύμφωνα με τον κ. Μπελαντή η τελευταία δικαστική απόφαση, που έκρινε παράνομη και καταχρηστική την απεργία, δεν είχε νομικό έρεισμα και αποτελεί τη συνέχεια μιας μεγάλης σειράς δικαστικών αποφάσεων, που έχουν αποδυναμώσει και υπομονεύσει πλήρως το δικαίωμα στην απεργία
Οπως επίσης και άλλα σοβαρά δικαιώματα, που έχουν να κάνουν με πολιτικές ελευθερίες, όπως το δικαίωμα στη διαδήλωση, το οποίο επίσης υπονομεύεται, με την υπερβολική χρήση χημικών και αναίτων ξυλοδαρμών.
 
Η ακροδεξιά

Παρά το γεγονός ότι «η κυβέρνηση μιλάει στο όνομα μιας συνεργασίας της Κεντροδεξιάς με την Κεντροαριστερά, αυτό που αναδεικνύεται από την ισχύ της καταστολής και τη συρρίκνωση των ελευθεριών, είναι μάλλον μία συμπόρευση με το ακροδεξιό άκρο σε σχέση πάντα και με τη ρητορική την οποία αναπτύσσει. Νομίζω ότι τα λεγόμενα της Χρυσής Αυγής, που διατυπώνονται με έναν πιο κραυγαλέο και γκροτέσκο τρόπο, υλοποιούνται σε μεγάλο βαθμό από την κυβέρνηση».

Απο Enet.gr ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ.