Ειδήσεις, σάτιρα, απόψεις, περίεργα και άλλα πολλά. Αυτό είναι το ΒΡΩΜΙΚΟ@blogspot.com , το blog μας.
Τετάρτη 31 Οκτωβρίου 2018
Ο στρατός της Συρίας ανακάλυψε γιγάντιες κρύπτες βαρέων όπλων προέλευσης ΗΠΑ και Ισραήλ που εγκατέλειψαν οι Τζιχαντιστές στο Γκολάν.
Από ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ και οι φωτο από το AMN:
Leith Aboufadel, Réseau International, 30-10-2018
O συριακός αραβικός στρατός, ψάχνοντας σε περιοχές που προηγουμένων κατείχαν οι Τζιχαντιστές στην διοικητική επαρχία της Κουνέιτρα, ανακάλυψε πρόσφατα μια γιγάντια ποσότητα όπλων.
Σύμφωνα με στρατιωτική πηγή της Δαμασκού, βοηθήθηκε στην ανακάλυψη των όπλων από τους κατοίκους της περιοχής.
Ο ανταποκριτής του πρακτορείου ΣΑΝΑ στην Κουνέιρα δήλωσε ότι οι δυνάμεις ασφαλείας, σε συνεργασία με τις επιτροπές συμφιλίωσης και τους κατοίκους, ανακάλυψαν μεγάλες ποσότητες όπλων, όπως πυραύλους που είχαν δοθεί στους Τζιχαντιστές από τις ΗΠΑ και το Ισραήλ, στα χωριά Μπρίγκα, Μπέϊρ Ατζάμ και Ρασμ αλ-Σανάντ.
Επίσης μια μεγάλη ποσότητα συσκευών επικοινωνίας, αναγνωριστικών αεροπλάνων χωρίς πιλότο, φορητών αντιαρματικών ολμοβόλων TOW αμερικανικής κατασκευής, όπλων διαφόρων κατηγοριών, όπως οβίδες πυροβόλων και όλμων, πυραύλους, ανιχνευτές εκρηκτικών, συσκευές ηλεκτρονικού επικοινωνιακού φραγμού και διόπτρες νυχτερινής κατόπτευσης, μεταξύ άλλων.
Ο συριακό στρατός ανακάλυψε πολλές τέτοιες αποθήκες γεμάτες όπλα, τα οποία οι Τζιχαντιστές είχαν εγκαταλείψει φεύγοντας από τις επαρχίες Ντάραα και Αλ- Κουνέιτρα, κοντά στο κατεχόμενο από το Ισραήλ τμήμα των υψωμάτων του Γκολάν.
O συριακός αραβικός στρατός, ψάχνοντας σε περιοχές που προηγουμένων κατείχαν οι Τζιχαντιστές στην διοικητική επαρχία της Κουνέιτρα, ανακάλυψε πρόσφατα μια γιγάντια ποσότητα όπλων.
Σύμφωνα με στρατιωτική πηγή της Δαμασκού, βοηθήθηκε στην ανακάλυψη των όπλων από τους κατοίκους της περιοχής.
Ο ανταποκριτής του πρακτορείου ΣΑΝΑ στην Κουνέιρα δήλωσε ότι οι δυνάμεις ασφαλείας, σε συνεργασία με τις επιτροπές συμφιλίωσης και τους κατοίκους, ανακάλυψαν μεγάλες ποσότητες όπλων, όπως πυραύλους που είχαν δοθεί στους Τζιχαντιστές από τις ΗΠΑ και το Ισραήλ, στα χωριά Μπρίγκα, Μπέϊρ Ατζάμ και Ρασμ αλ-Σανάντ.
Επίσης μια μεγάλη ποσότητα συσκευών επικοινωνίας, αναγνωριστικών αεροπλάνων χωρίς πιλότο, φορητών αντιαρματικών ολμοβόλων TOW αμερικανικής κατασκευής, όπλων διαφόρων κατηγοριών, όπως οβίδες πυροβόλων και όλμων, πυραύλους, ανιχνευτές εκρηκτικών, συσκευές ηλεκτρονικού επικοινωνιακού φραγμού και διόπτρες νυχτερινής κατόπτευσης, μεταξύ άλλων.
Ο συριακό στρατός ανακάλυψε πολλές τέτοιες αποθήκες γεμάτες όπλα, τα οποία οι Τζιχαντιστές είχαν εγκαταλείψει φεύγοντας από τις επαρχίες Ντάραα και Αλ- Κουνέιτρα, κοντά στο κατεχόμενο από το Ισραήλ τμήμα των υψωμάτων του Γκολάν.
Photo credit: SANA
Photo credit: SANA
Photo credit: SANA
Photo credit: SANA
Photo credit: SANA
Photo credit: SANAΗ ιστορία της οδοντόβουρτσας…
Παραδόξως, η οδοντόβουρτσα δεν δημιουργήθηκε από τους οδοντιάτρους σε ένα εργαστήριο. Διάφοροι πολιτισμοί ανά τους αιώνες, σε όλη την ιστορία της ανθρωπότητας, δοκίμασαν διάφορους τρόπους καθαρισμού των δοντιών, από το δάχτυλο μέχρι το μάσημα των κλαδιών, ώσπου ένα τυχαίο γεγονός αλλά και η υπομονή ενός κρατουμένου στις βρετανικές φυλακές να φέρουν στο μπάνιο μας την οδοντόβουρτσα στη σημερινή της μορφή…
1. Κλαδιά δέντρων για… μάσημα!
Η πρώτη μορφή «οδοντόβουρτσας» έκανε την εμφάνισή της στην αρχαία Αίγυπτο και ήταν ένα απλό κλαδί δέντρου το οποίο οι άνθρωποι καθάριζαν από τα φύλλα και στη συνέχεια μασούσαν τη μία άκρη του μέχρι να «ξεφτίσει», καθαρίζοντας παράλληλα τα δόντια τους. Για καλύτερο αποτέλεσμα χρησιμοποιούσαν μια «πάστα» που έφτιαχναν με νερό, σκόνη από οπλή βοδιών, μύρο, τσόφλι από αβγό και ελαφρόπετρα. Παρόμοια «οδοντόβουρτσα» χρησιμοποιείται και σήμερα με την ονομασία «miswak από Μουσουλμάνους και αφρικανικές φυλές.
2. Κλαδιά μέντας… για δροσερή αναπνοή!
Οι αρχαίοι Κινέζοι γύρω στο 1600 π.Χ. χρησιμοποιούν τον ίδιο τρόπο καθαριότητας των δοντιών με τους αρχαίους Αιγυπτίους, με κλαδιά δηλαδή, με τη διαφορά, όμως, ότι επιλέγουν πλέον κλαδάκια από αρωματικά δέντρα (μέντας, για παράδειγμα), ώστε το καθάρισμα των δοντιών να αφήνει και ευχάριστη αναπνοή στο στόμα. Επίσης, δημιούργησαν σε αυτά μια μυτερή άκρη που τη χρησιμοποιούσαν για να καθαρίζουν ευκολότερα ανάμεσα στα δόντια. Έτσι πέτυχαν και δροσερή αναπνοή αλλά και καλύτερη αφαίρεση πλάκας.
3. Βούρτσα από μπαμπού… για την ελίτ!
Τα πρωτόγονα κλαδιά «αναβαθμίστηκαν» στο πέρασμα του χρόνου και έγιναν ξύλινες ράβδοι, στην άκρη των οποίων τοποθετήθηκαν λεπτοί μίσχοι μπαμπού, «οδοντόβουρτσες» τις οποίες χρησιμοποιούσαν κυρίως οι υψηλές κοινωνικές τάξεις, αφήνοντας τα παντός είδους κλαδιά στους άλλους.
4. Με τρίχες αλόγου…
Το 1223 μ.Χ. Κινέζοι μοναχοί δημιούργησαν την πρώτη πραγματική βούρτσα με τρίχες από ουρές αλόγων, ενώ με τον καιρό χρησιμοποιήθηκαν και τρίχες από άλλα ζώα. Η λαβή έγινε αρχικά ξύλινη, ενώ δεκαετίες αργότερα χρησιμοποιήθηκε μπρούντζος και ασήμι. Μάλιστα, δεν ήταν λίγες οι φορές που τεχνίτες σκάλιζαν την οδοντόβουρτσα, δημιουργώντας πραγματικά κομψοτεχνήματα.
5. Λαβή κοκάλινη και τρίχες… χοίρου
Το 1870 ο William Addis, τρόφιμος σε βρετανική φυλακή, εφηύρε μια οδοντόβουρτσα η οποία είχε ένα σχέδιο κοντά στο σημερινό. Η λαβή της έγινε από κόκαλο ζώου (που κράτησε ο Addis από το μεσημεριανό φαγητό!), στην άκρη της οποίας άνοιξε μικροσκοπικές οπές, όπου τοποθέτησε σκληρές τρίχες χοίρου που προμηθεύτηκε από έναν δεσμοφύλακα. Το 1884 αυτό το μοντέλο τελειοποιήθηκε και ο κόσμος απέκτησε σιγά σιγά την οδοντόβουρτσα που έχει σήμερα.
6. Πλαστικό για πάντα!
Οι τρίχες χοίρου χρησιμοποιούνται στην οδοντόβουρτσα μέχρι το 1938, οπότε ανακαλύφθηκε το νάιλον από την Du Pont. Μέχρι το 1950 οι οδοντόβουρτσες με φυσική τρίχα χάθηκαν από τα ράφια των καταστημάτων και τη θέση τους πήραν πολύχρωμες πλαστικές που άντεχαν περισσότερο στο χρόνο και δεν προκαλούσαν φθορές στην αδαμαντίνη.
7. Ηλεκτρική για… καλύτερα αποτελέσματα
Αργότερα, μια άλλη καινοτομία έκανε την εμφάνισή της στην ιστορία «οδοντόβoυρτσα», όταν το 1939 η πρώτη ηλεκτρική πήρε το πράσινο φως για να βγει στην παραγωγή. Το 1960 η εταιρεία Broxodent ήταν η πρώτη που ξεκίνησε μαζική παραγωγή για ηλεκτρικές οδοντόβουρτσες στις ΗΠΑ.
Από το perierga.gr
Τρίτη 30 Οκτωβρίου 2018
Εκπληκτική μεταμόρφωση κτηρίων με γκράφιτι
Από το perierga.gr:
Τα τελευταία χρόνια η ζωγραφική του δρόμου παρουσιάζει μεγάλη ανάπτυξη ανά τον κόσμο και δεν είναι λίγοι οι καλλιτέχνες που αφήνουν ανεξίτηλη την σφραγίδα τους στις προσόψεις και στους τοίχους διάφορων πόλεων, εντυπωσιάζοντας τους κατοίκους…
Ωστόσο η σύγκριση στο πριν & το μετά έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον γιατί μόνο έτσι μπορούμε να κατανοήσουμε τη σημαντική αλλαγή του τοπίου… Δείτε στη συνέχεια μερικά παραδείγματα…
Το Solar Parker γράφει ιστορία: Έφτασε πιο κοντά στον Ήλιο από κάθε άλλο σκάφος
news247:
Έσπασε το ρεκόρ του Helios 2 από το 1976 - Στις 5 Νοεμβρίου, το Solar Parker αναμένεται να πετάξει για πρώτη φορά μέσα από το στέμμα του Ήλιου.
Το σκάφος Solar Parker Probe της Αμερικανικής Διαστημικής Υπηρεσίας (NASA), το οποίο εκτοξεύθηκε φέτος στις 12 Αυγούστου για να μελετήσει τον Ήλιο από κοντά, έγραψε ήδη ιστορία, καθώς έσπασε το ρεκόρ προσέγγισης του μητρικού άστρου μας, που κατείχε το Helios 2 από το 1976.
Τον Απρίλιο του 1976, το γερμανο-αμερικανικό Helios 2 είχε φθάσει σε απόσταση 42,73 εκατομμυρίων χιλιομέτρων από τον Ήλιο, αλλά στις 29 Οκτωβρίου (στις 19:04 ώρα Ελλάδας) το Solar Parker έσπασε αυτό το ρεκόρ, ενώ συνεχίζει ακάθεκτο να πλησιάζει ολοένα περισσότερο τον «πατέρα» του ηλιακού μας συστήματος.
Στις 5 Νοεμβρίου, το σκάφος αναμένεται να πετάξει για πρώτη φορά μέσα από το στέμμα του Ήλιου (την εξωτερική «ατμόσφαιρά» του), σε απόσταση περίπου 24 εκατ. χλμ. από την επιφάνειά του. Το Solar Parker θα πραγματοποιήσει συνολικά 24 κοντινές προσεγγίσεις του Ήλιου μέσα στα επόμενα επτά χρόνια, φθάνοντας τελικά το 2025 σε απόσταση μόνο 6,16 εκατ. χλμ. από την ηλιακή επιφάνεια.
Εξάλλου, στις 04:54 ώρα Ελλάδας της 30ής Οκτωβρίου, όπως έκανε γνωστό η NASA, το κόστους 1,5 δισεκατομμυρίων δολαρίων Solar Parker έσπασε ένα ακόμη ρεκόρ του Helios 2, αυτό της ταχύτητας των 246.960 χιλιομέτρων την ώρα σε σχέση με τον Ήλιο.
Το ρεκόρ αυτό δεν διαρκέσει για πολύ, καθώς, όταν το Solar Parker φθάσει πιο κοντά από ποτέ στον Ήλιο το 2025, η ισχυρή βαρύτητα του άστρου μας θα επιταχύνει το σκάφος τόσο, ώστε αυτό να κινείται με την εντυπωσιακή ταχύτητα των 690.000 χιλιομέτρων την ώρα. Το ρεκόρ ταχύτητας σε σχέση με τη Γη κατέχει το σκάφος Juno της NASA, έχοντας φθάσει τα 265.000 χιλιόμετρα την ώρα τον Ιούλιο του 2016.
«Έχουν περάσει μόνο 78 μέρες από τότε που το Parker Solar Probe εκτοξεύθηκε και ήδη έχουμε πλησιάσει τον άστρο μας περισσότερο από κάθε άλλο διαστημικό σκάφος στην ιστορία. Είναι μια στιγμή υπερηφάνειας για την ομάδα μας, αν και παραμένουμε προσηλωμένοι στην πρώτη μας προσέγγιση του Ήλιου, η οποία θα αρχίσει στις 31 Οκτωβρίου», δήλωσε ο επικεφαλής της αποστολής Άντι Ντρίσμαν του Εργαστηρίου Εφαρμοσμένης Φυσικής του Πανεπιστημίου Τζον Χόπκινς.
Η αποστολή έχει ως βασικό στόχο να κατανοήσουν καλύτερα οι επιστήμονες τη δομή, τη σύνθεση και τη δραστηριότητα του Ήλιου. Ένα από τα μυστήρια που αναζητά εξήγηση, είναι γιατί το ηλιακό στέμμα (η εξωτερική «ατμόσφαιρα») είναι τόσο πιο καυτή σε σχέση με την ηλιακή επιφάνεια, ενώ θα περίμενε κανείς το αντίθετο, καθώς επίσης τι είναι αυτό που επιταχύνει τόσο πολύ τα φορτισμένα σωματίδια του ηλιακού «ανέμου».
Δευτέρα 29 Οκτωβρίου 2018
Μια 3D εκτυπωμένη γέφυρα
Από το perierga.gr:
Η ολλανδική εταιρία robotics MX3D έχει ολοκληρώσει την τρισδιάστατη εκτύπωση μιας χαλύβδινης γέφυρας, η οποία θα τοποθετηθεί σε ένα κανάλι στο Άμστερνταμ τη χρονιά που μας έρχεται.
Θα είναι μια πεζοδρομημένη γέφυρα μήκους 12 μέτρων η οποία κατασκευάστηκε από ρομπότ από στρώματα τετηγμένου χάλυβα. Η πρώτη ιδέα προέκυψε το 2015 ενώ τώρα βρίσκεται στο τελικό στάδιο της διαδικασίας κατασκευής.
Τα ρομπότ έχτισαν τη δομή πλάτους έξι μέτρων από στρώματα λιωμένου χάλυβα και έχουν επιτελέσει αρκετές επαναλήψεις καθόλη τη διάρκεια της κατασκευής της για να ενισχυθεί η δομή της 3D εκτυπωμένης γέφυρας ενάντια στις ενδεχόμενες συγκρούσεις κυρίως με πλοία.
«Ο αρχικός σχεδιασμός άλλαξε σημαντικά λόγω των τεχνικών ανησυχιών», δηλώνουν οι υπεύθυνοι. «Η δομή της στέκεται πάνω σε τέσσερις πυλώνες. Η ανησυχία προέκυπτε ότι εάν ένας από αυτούς τους πυλώνες χτυπηθεί από κάποιο σκάφος, η δομή θα μπορούσε να καταρρεύσει».
«Ως εκ τούτου δημιουργήθηκε μια εντελώς νέα ιδέα, η οποία θα έχει σαν αποτέλεσμα μια ιδιαίτερη 3D εκτυπωμένη γέφυρα μέσα στο 2019».
Κυριακή 28 Οκτωβρίου 2018
Τι κάνει αυτό το... περίεργο Nissan;
Από το zoygla( 1/6/18 ):
Μπορεί να σας ακούγεται κάπως παράξενο, αλλά ο λόγος γίνεται για το Pitch-R, ένα αυτόνομο ρομπότ το οποίο είναι ικανό να αναλάβει τη σήμανση των γραμμών σε γήπεδα ποδοσφαίρου. Η Nissan, επίσημος χορηγός του Uefa Champions League, παρουσίασε το Pitch-R στο πλαίσιο του μεγάλου τελικού το περασμένο Σάββατο.
Είναι προϊόν εμπνευσμένο από την προηγμένη τεχνολογία υποστήριξης του οδηγού ProPILOT της Nissan, σύστημα που ανήκει στον βασικό εξοπλισμό του νέου Nissan Leaf. Διαθέτει σύστημα ορατότητας με τέσσερις κάμερες, συστήματα εντοπισμού θέσης GPS, καθώς και συστήματα αποφυγής συγκρούσεων, ενώ τροφοδοτείται από μια επαναφορτιζόμενη μπαταρία.
Το Pitch-R μπορεί να «τραβήξει» λευκές γραμμές στο γρασίδι, στην άσφαλτο ή στο χαλίκι με φιλικό προς το περιβάλλον διασπώμενο χρώμα. Μέσα σε μόλις 20 λεπτά καταφέρνει να δημιουργήσει γήπεδα για ομάδες 5Χ5, 7Χ7 ή για κανονικές 11άδες.
Θα... λέγαμε πως είναι ιδανικό για ερασιτέχνες που επιθυμούν να αναδείξουν τις ποδοσφαιρικές τους ικανότητες το Σαββατοκύριακο ή μετά το γραφείο μετατρέποντας την «αλάνα» δίπλα στο σπίτι τους, σε γήπεδο επαγγελματικών προδιαγραφών.
Το Πείραμα της Φιλαδέλφειας
Στις 28 Οκτωβρίου 1943, εν μέσω του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ, εφαρμόζοντας τις θεωρητικές αρχές του Αϊνστάιν, εξαφάνισε ένα ολόκληρο πλοίο με το πλήρωμά του στη Φιλαδέλφεια και το επανέφερε στη θέση του μέσα σε λίγα λεπτά της ώρας. Πρόκειται για το περίφημο «Πείραμα της Φιλαδέλφειας», που μάλλον δεν έγινε ποτέ και το όλο αφήγημα αποτελεί αστικό μύθο.
Το υποτιθέμενο πείραμα, που είχε ως στόχο να κάνει αόρατα τα πολεμικά μέσα από τον εχθρό, αποκαλύφθηκε για πρώτη φορά από τον αστρονόμο και ουφολόγο Μόρις Τζέσαπ. Στις 13 Ιανουαρίου 1955 έλαβε ένα γράμμα από κάποιον Κάρλος Αλέντε, ο οποίος του απεκάλυπτε ότι ήταν αυτόπτης μάρτυς του περιστατικού της εξαφάνισης του πλοίου. Ο Τζέσαπ συνέχισε να αλληλογραφεί με τον πληροφοριοδότη του, ο οποίος στην πορεία άλλαξε το όνομά του σε Καρλ Άλεν. Σύμφωνα με το βιβλίο των Τζέιμς Μόσλεϊ και Καρκ Φλοκ, που κυκλοφόρησε το 2002, ο Τζέσαπ συνέχισε τις έρευνές του για το περιστατικό, αλλά το 1959 πέθανε, ύστερα από σοβαρό τραυματισμό του σε τροχαίο.
Αρκετοί συγγραφείς και ερευνητές ασχολήθηκαν με την υπόθεση, αλλά το πιο γνωστό και επιδραστικό έργο είναι το βιβλίο «Το Πείραμα της Φιλαδελφείας» των αμερικανών συγγραφέων Τσαρλς Μπέρλιτζ και Γουίλιαμ Μουρ, που κυκλοφόρησε το 1979 (στα ελληνικά από τις εκδόσεις «Ωρόρα»). Σύμφωνα με τους δύο συγγραφείς, η ιστορία ξεκινάει τη δεκαετία του ‘20, όταν ο Άλμπερτ Αϊνστάιν ολοκληρώνει τη «θεωρία του ενοποιημένου πεδίου», σύμφωνα με την οποία η βαρύτητα συνδέεται με τον ηλεκτρισμό και τον μαγνητισμό. Ο Αϊνστάιν, θέλοντας να επαληθεύσει τη θεωρία του, συνεργάστηκε με το αμερικανικό πολεμικό στο αποκληθέν «Πείραμα της Φιλαδέλφειας».
Γύρω στις 28 Οκτωβρίου του 1943, το αντιτορπιλλικό «US Eldridge» με το πλήρωμά του εξαφανίστηκε με τη χρήση ηλεκτρομαγνητικών πεδίων από τη ναυτική βάση της Φιλαδέλφειας και εμφανίστηκε στη ναυτική βάση του Νόρφολκ της Βιρτζίνια, 350 χιλιόμετρα μακριά από τη βάση του. Αμέσως μετά επανήλθε με τον ίδιο αόρατο τρόπο στη Φιλαδέλφεια. Και όλα αυτά, μέσα σε λίγα μόνο λεπτά της ώρας, όταν ο κανονικός πλους από τη Φιλαδέλφεια στη Βιρτζίνια και τούμπαλιν θα απαιτούσε τουλάχιστον 24 ώρες.
Το ηλεκτρομαγνητικό πεδίο επεκτάθηκε σε μία απόσταση εκατό μέτρων από κάθε άκρη του πλοίου. Είχε περίπου το σχήμα σφαίρας γύρω από το αντιτορπιλλικό. Ο καθένας από τους ναύτες και τους αξιωματικούς που ήταν πάνω στο πλοίο έπαψε να βλέπει τον εαυτό του και τους συντρόφους του, ενώ όποιος βρισκόταν έξω από τη σφαίρα του μαγνητικού πεδίου δεν μπορούσε να δει τίποτα άλλο από το γενικό σχήμα του πλοίου σαν σε πυκνή ομίχλη.
Μετά την ολοκλήρωση του πειράματος, ο Αϊνστάιν συνειδητοποίησε ότι η ανθρωπότητα δεν ήταν έτοιμη να αποδεχθεί μια τέτοια γνώση, που θα του άλλαζε την ιδέα που είχε για το χώρο, και κατέστρεψε τις σημειώσεις του. Σύμφωνα με τους συγγραφείς, το πολεμικό ναυτικό των ΗΠΑ αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το εγχείρημα, επειδή κάποιοι από το πλήρωμα του πλοίου κάηκαν, άλλοι εξαφανίστηκαν και άλλοι τρελάθηκαν.
Το ενδιαφέρον της υπόθεσης είναι ότι το πλοίο που συμμετείχε στο υποτιθέμενο πείραμα, το US Eldridge, δόθηκε στο ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό, στο πλαίσιο της αμερικανικής βοήθειας, και μετονομάστηκε σε «Λέων». Ανέλαβε υπηρεσία το 1951 και παροπλίσθηκε το 1992. Το «Λέων» συνόδευαν πάντα περίεργες ιστορίες και φήμες. Θρυλείται ότι κατά τη διάρκεια ασκήσεων στο Ιόνιο τη δεκαετία του ‘50 εξαφανίστηκε για δύο ημέρες ή ότι κάποιοι χώροι του πλοίου είχαν σφραγιστεί χωρίς προφανή λόγο. Λέγεται, επίσης, ότι πολλοί ναύτες που υπηρέτησαν στο πλοίο παρουσίασαν ανεξήγητα ψυχολογικά και νευρολογικά προβλήματα.
Από το ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ.
Δωσίλογοι: Οι Έλληνες που στράφηκαν κατά των Ελλήνων
της Ελένη Μπέλλου, ΠΗΓΗ tvxs:
Μπορεί σήμερα να γιορτάζουμε το «ΟΧΙ», αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε και το «ΝΑΙ». Το «ΝΑΙ» που ένα μέρος του ελληνικού πληθυσμού είπε στις δυνάμεις Κατοχής, με αποτέλεσμα οι Έλληνες να στραφούν εναντίον των Ελλήνων.
Ο δωσιλογισμός είναι μία από τις πιο μελανές σελίδες της ιστορίας, που επιμελώς έμεινε κρυμμένη στο σκοτάδι. Υπήρξε για δεκαετίες ένα ταμπού της δημόσιας μνήμης του πολέμου. Όχι τυχαία καθώς εκείνοι που συνεργάστηκαν και δεν τιμωρήθηκαν, στελέχωσαν το μεταπολεμικό κράτος, με τους απογόνους τους να συνεχίζουν την παρακαταθήκη τους μέχρι και σήμερα.
Στο πλαίσιο της μεγάλης έρευνας του «Ρεπορτάζ Χωρίς Σύνορα» για την Κατοχή στην Ελλάδα, είχαμε μιλήσει με τους ιστορικούς Στράτο Δορδανά και Δημήτρη Κουσουρή για τον δωσιλογισμό και τις προεκτάσεις του στη μεταπολεμική ιστορία της χώρας. Με αφορμή την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου, δημοσιεύουμε μερικά ανέκδοτα αποσπάσματα από όσα είχαν πει στον φακό της εκπομπής.
Αυτοί που συνεργάστηκαν
Η Ελλάδα δεν είδε το πρόσωπο του φασισμού για πρώτη φορά στις 28 Οκτωβρίου του 1941. Ήδη από τις 4 Αυγούστου του 1936, όταν ο Ιωάννης Μεταξάς ανακοίνωσε την απόφασή του να αναστείλει επ' αόριστον την ισχύ των διατάξεων του Συντάγματος που κατοχύρωναν τις προσωπικές και συλλογικές ελευθερίες και με τη συγκατάθεση του βασιλιά επέβαλε δικτατορία, οι Έλληνες είχαν πάρει μια πρώτη γεύση για το τι θα ακολουθούσε σε ολόκληρη την Ευρώπη. Η δικτατορία του Μεταξά είχε αρκετά εξωτερικά γνωρίσματα των φασιστικών καθεστώτων, αλλά ουσιαστικά κατατασσόταν από σύγχρονους παρατηρητές ως «απροσδιόριστο» περισσότερο και όχι ως φιλοφασιστικό καθεστώς. Παρόλ'αυτά, οι νέοι του Μεταξά, η Εθνική Οργάνωση Νεολαίας (ΕΟΝ) με τη χαρακτηριστική σκούρα μπλε στολή και την άσπρη γραβάτα, που χαιρετούσαν δι’ ανατάσεως της δεξιάς χειρός τον δικτάτορα, επιδόθηκαν στην προπαγάνδα υπέρ του καθεστώτος αλλά και με ιδιαίτερη σκληρότητα, στον αγώνα κατά των κομμουνιστών και κατά των εν γένει δημοκρατικών πολιτών. Από τα «τάγματα» των νεολαίων αυτών θα γεννιόταν λίγο αργότερα ένα τέρας – Λερναία Ύδρα, που όσα κεφάλια και αν του κόψεις, παραμένει ζωντανό μέχρι και σήμερα...
«Οι γερμανικές αρχές Κατοχής είχαν χρησιμοποιήσει τα ρήγματα τα οποία υπήρχαν στις τοπικές κοινωνίες, ήδη από τον Μεσοπόλεμο. Ρήγματα τα οποία στηρίζονταν στην διαφορετικότητα της γλώσσας, των εθνοτικών ομάδων, των πολιτικών πεποιθήσεων και στη συνέχεια ήρθαν ακριβώς με μια πάρα πολύ εύστοχη πολιτική να ανοίξουν τα ρήγματα αυτά», λέει ο Στράτος Δορδανάς. «Όχι από την πρώτη στιγμή αλλά σταδιακά οι γερμανικές αρχές χτίσανε μια πολιτική στις κατεχόμενες χώρες η οποία ήταν πολιτική συνεργασίας μ’ εκείνους οι οποίοι ήταν πρόθυμοι να συνεργαστούν μαζί τους. Δεν έγινε από την πρώτη στιγμή, γιατί στο σχεδιασμό τους επικρατούσε η άποψη ότι θα έπρεπε να πάρουν μαζί τους όλη την κοινωνία. Όταν λοιπόν αυτό δεν έγινε κατορθωτό έγινε φανερό ότι μόνο ένα μέρος των τοπικών κοινωνιών ήταν πρόθυμοι να συνεργαστούν με τους Γερμανούς», εξηγεί. «Κυρίως η συνεργασία ξεκίνησε τη στιγμή που ενδυναμώνονται τα κινήματα αντίστασης στις κατεχόμενες χώρες. Έτσι λοιπόν και στην περίπτωση της Ελλάδος από τις αρχές του 1943 όταν επανακάμπτει το κίνημα αντίστασης μέσα κυρίως από το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, εκείνη είναι η χρονική στιγμή κατά την οποία οι Γερμανοί κάνουν δεκτές πλέον προτάσεις τις προηγούμενης περιόδου που είχαν απορρίψει κι εμφανίζονται από την άνοιξη του 1943 τα πρώτα δωσιλογικά τμήματα», λέει ο Στράτος Δορδανάς. «Αυτά καταρχάς ντύνονται κάτω από μία κίνηση κυβερνητική. Η κυβέρνηση Ράλλη ένας από τους όρους που θέτει στους Γερμανούς για να σχηματίσει κατοχική κυβέρνηση είναι να δημιουργηθούν εθνικά δωσιλογικά τμήματα. Πρόκειται για τους γερμανοτσολιάδες. Την ίδια στιγμή στην Πελοπόννησο, την Εύβοια και την Μακεδονία, η δημιουργία των Τμημάτων Ασφαλείας γίνεται απευθείας από τους Γερμανούς», συνεχίζει.
Χαρακτηριστικό είναι ότι ο όρκος που έδιναν τα Τάγματα Ασφαλείας ήταν ο εξής:
«Ορκίζομαι εις τον Θεόν τον Άγιον τούτον όρκον ότι θα υπακούω απολύτως εις τας διαταγάς του ανώτατου αρχηγού του Γερμανικού Στρατού Αδόλφου Χίτλερ. Ανατεθησόμενός μοι υπηρεσίας και θα υπακούω άνευ όρων εις διαταγάς των ανωτέρων μου. Γνωρίζω καλώς δια μίαν αντίρρησιν εναντίον των υποχρεώσεων μου, τας οποίας δια του παρόντος αναλαμβάνω, θέλω τιμωρηθή παρά των Γερμανικών Στρατιωτικών Αρχών».
Γιατί κανείς αποφασίζει να ενταχτεί στα Τάγματα Ασφαλείας ή στην ομάδα «Χ» όμως και να υπακούσει στον Χίτλερ; Υπάρχουν λόγοι ιδεολογικοί; Λόγοι επιβίωσης; Τυχοδιωκτισμός; Ο λόγος είναι εθνοτικός; Έχουμε να κάνουμε με θρησκευτικές ή γλωσσικές διαφοροποιήσεις; Σύμφωνα με τους ιστοριογράφους που μελετούν την περίοδο της Κατοχής, όλα αυτά τα στοιχεία θα πρέπει να εξετάζονται συλλογικά και να μην μπαίνει ο δωσιλογισμός κάτω από τη γενική ομπρέλα του «εθνικού προδότη».
Αυτοί που άφησαν απογόνους
Αντιμέτωποι οι Έλληνες με τους Έλληνες και το παρελθόν με το παρόν, δεν κατάφεραν να κόψουν ποτέ το νήμα της ιστορίας που τους ενώνει στο πέρας του χρόνου.
«Είμαστε η σπορά των ηττημένων. Αυτοί είμαστε! Είμαστε οι εθνικιστές, οι εθνικοσοσιαλιστές, οι φασίστες!», δήλωνε ο αρχηγός της Χρυσής Αυγής, Νίκος Μιχαλολιάκος, λίγο πριν η νεοναζιστική οργάνωση περάσει για πρώτη φορά την πύλη του ελληνικού κοινοβουλίου στις εκλογές του 2012.
Κάπως έτσι από την 4η Αυγούστου του Μεταξά φτάσαμε στην μεταπολιτευτική «4η Αυγούστου» του Μιχαλολιάκου και ύστερα τη Χρυσή Αυγή, με ενδιάμεσους σταθμούς τους μετεμφυλιακούς «χίτες» του Γρίβα και τα ΤΕΑ, μια χούντα των συνταγματαρχών και το μεταδικτατορικό παρακράτος... εν κράτει.
Οι δίκες των δωσιλόγων στην Ελλάδα ξεκίνησαν αμέσως μετά την Απελευθέρωση και δεν ήταν τόσο λίγες όσο νομίζουμε. Ήταν αρκετές εκατοντάδες, αλλά το 85% των υποθέσεων αρχειοθετήθηκε. Στα αλήθεια μόνο τα «μικρά ψάρια» βρέθηκαν αντιμέτωποι με την μετα-κατοχική δικαιοσύνη. «Ο ρόλος δικαιοσύνης ήταν ένας ρόλος αναπαραγωγής των προηγούμενων κοινωνικών ιεραρχιών και πολιτικών σχεδιασμών και υπηρέτησε την επιλογή των κυρίαρχων τάξεων στην Ελλάδα, να μην προχωρήσουν σε κάποιου τύπου μεταπολεμικό συμβιβασμό με τις δυνάμεις του εργατικού κινήματος και της Αριστεράς, αλλά να προχωρήσουν στην πλήρη και συντριπτική καταστολή του ΕΑΜικού κινήματος και μετά τον πόλεμο», θα πει ο Δημήτρης Κουσουρής.
«Ο εμφύλιος πόλεμος θα λειτουργήσει ως η κολυμβήθρα του Σιλωάμ. Δηλαδή περνώντας όλος αυτός ο κόσμος της συνεργασίας και του δωσιλογισμού της Κατοχής μέσα απ’ τον εμφύλιο πόλεμο, αφού πρώτα καταγραφεί και καταδικαστεί, αναβαπτίζεται και επανεντάσσεται στον εθνικό κορμό, από το 'φιλεύσπλαχνο' κράτος της εθνικοφροσύνης. Και αρχίζουν σιγά – σιγά να χτυπούν τις πόρτες των πολιτικών γραφείων ζητώντας διάφορα επιδόματα ως 'αγωνιστές της εθνικής αντίστασης'. Το ίδιο το κράτος δέχεται να τους παραχωρήσει ένα μικρό κομμάτι από αυτό ως πρόνοια, αλλά όχι με το αζημίωτο. Είναι ακραιφνείς αντικομουνιστές, μπαρουτοκαπνισμένοι την περίοδο της κατοχής και τον εμφύλιο πόλεμο», λέει από την πλευρά του ο Στράτος Δορδανάς. «Αρχίζει λοιπόν να στήνεται μία βιομηχανία παροχών και συντάξεων και συγχωροχάρτια για τη συνεργασία με τους Γερμανούς, καθώς όλοι συμμετείχαν στον.... εθνικό απελευθερωτικό αγώνα», συμπληρώνει.
Κατά τα 7 χρόνια που η Ελλάδα μπήκε στον γύψο, στήνονται «εργοστάσια» παραγωγής βεβαιώσεων και αναγνωρίζονται όλοι ως αντιστασιακοί. Και κάπως έτσι η ιστορία ξαναγράφεται. «Το παρακράτος είναι το χέρι εφαρμογής του παρά-συντάγματος - της ειδικής δηλαδή νομοθεσίας που θέτει εκτός νόμου την κομμουνιστική αριστερά εκείνη την περίοδο - και που θα χρησιμοποιηθεί στις καίριες στιγμές όταν το καθεστώς θα μπορούσε να κλονιστεί. Τούτο συνέβη το 1963, για παράδειγμα, με τη δολοφονία Λαμπράκη. Είναι γνωστό ότι οι δολοφόνοι του Λαμπράκη, ο Γιοσμάς και οι λοιποί, ήταν δωσίλογοι στην Κατοχή. Το πραξικόπημα των Συνταγματαρχών φέρνει ξανά στο προσκήνιο όλο το απωθημένο παρελθόν του δωσιλογισμού που μέχρι τότε μπορούσε να κατοικοεδρεύει στις παρυφές του κυρίαρχου μπλοκ της κοινοβουλευτικής δεξιάς και ήρθε να πάρει την εξουσία και να επανα-νομιμοποιηθεί και δια νόμου», σημειώνει ο Δημήτρης Κουσουρής.
«Μετά την πτώση της χούντας, δεν υπήρξε κανενός τύπου βαθιά εκκαθάριση του κρατικού μηχανισμού από τους ανθρώπους που στήριξαν, στελέχωσαν και εφάρμοσαν τελικά τη δικτατορία στην Ελλάδα. Η διαδικασία της από-χουντοποίησης ήταν εξαιρετικά περιορισμένη στους πρωταίτιους του πραξικοπήματος. Ωστόσο, όπως συνέβη και μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο η λογική της συνέχειας του κράτους υπερίσχυσε και τελικά επί της ουσίας είχαμε, μηχανισμούς της αστυνομίας, της χωροφυλακής και το δικαστικό μηχανισμό, οι οποίοι δε διέφεραν πάρα πολύ από τους μηχανισμούς που είχαν υπηρετήσει τα προηγούμενα χρόνια στη διάρκεια της δικτατορίας», λέει στη συνέχεια.
«Tα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης είναι χρόνια τα οποία χαρακτηρίζονται από αλλεπάλληλες επιθέσεις και βομβιστικές επιθέσεις σε cinema ή θέατρα για παράδειγμα, κάτι που δεν είναι, παρεμπιπτόντως ελληνική ιδιαιτερότητα», σημειώνει ο κ. Κουσουρής. «Θυμίζω ότι ήμασταν ακόμα σε χρόνια Ψυχρού Πολέμου, ότι διεθνή δίκτυα όπως η Gladio στην Ιταλία, δηλαδή αυτά τα διεθνή παραστρατιωτικά δίκτυο αναχαίτισης και απόκρουσης του κομμουνιστικού κινδύνου συνέχιζε να υπάρχει και να λειτουργεί σε ολόκληρο το δυτικό κόσμο. Αντιστοίχως, τα ακροδεξιά δίκτυα σε συνεργασία αλλά και αυτόνομα από τον κρατικό μηχανισμό συνέχιζαν την πορεία τους. Ανάμεσα σε εκείνους ήταν μεταξύ άλλων ο αρχηγός της Χρυσής Αυγής», συνεχίζει.
Της Χρυσής Αυγής που σήμερα είναι τρίτη δύναμη στη Βουλή και οι επικεφαλής της όπως και δεκάδες μέλη της είναι υπόδικοι για σύσταση εγκληματικής οργάνωσης, κατηγορούμενοι ανάμεσα σε άλλα για τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα.
Ο Δημήτρης Κουσουρής που το 1992, ως φοιτητής δέχτηκε δολοφονική επίθεση από το πρωτοπαλίκαρο του Μιχαλολιάκου, τον διαβόητο Περίανδρο, ευτυχώς γλίτωσε...
Μια χαρακτηριστική ιστορία
Ο διαβόητος δωσίλογος και ταγματασφαλίτης Ξενοφώντας Γιοσμάς, γνωστός και ως φον Γιοσμάς, συμμετείχε ως υπουργός Προπαγάνδας στην τελευταία φιλοναζιστική κυβέρνηση-φάντασμα της Βιέννης, υπό τον Έκτωρα Τσιρονίκο.
Το 1945 καταδικάστηκε ερήμην σε θάνατο. Το 1947 επιστρέφοντας στην Ελλάδα, ο Γιοσμάς συνελήφθη και καταδικάστηκε και σε έναν επιπλέον χρόνο κάθειρξη και σε ισόβια στέρηση των πολιτικών του δικαιωμάτων, για συνεργασία με τη γερμανική Μυστική Αστυνομία Στρατού. Το 1949 κατέθεσε αίτηση αναθεώρησης της απόφασης με την οποία του είχε επιβληθεί η θανατική ποινή, η οποία απορρίφθηκε. Με διάταγμα της 7ης Απριλίου 1950 ο βασιλιάς Παύλος του απένειμε χάρη, μετατρέποντας τη θανατική ποινή σε πρόσκαιρα δεσμά 20 ετών. Στα μέσα Νοεμβρίου 1950 το Ειδικό Δικαστήριο Δωσιλόγων αποφάσισε τη συγχώνευση των έως τότε ποινών που του είχαν επιβληθεί και τελικά ο Γιοσμάς αφέθηκε ελεύθερος από τις φυλακές Επταπυργίου Θεσσαλονίκης στις 8 Ιουνίου 1952, έχοντας μείνει στη φυλακή για συνολικά 5 χρόνια.
Το 1960 μαζεύοντας παλιούς γνωστούς και συμπολεμιστές του, αλλά και νέα μέλη, ίδρυσε το «Σύνδεσμο Αγωνιστών και Θυμάτων Εθνικής Αντιστάσεως Βορείου Ελλάδος». Ο Σύνδεσμος είχε έδρα την Θεσσαλονίκη και σκοπός του ήταν η αναγνώριση και ενίσχυση όσων συμμετείχαν στον «αντικομμουνιστικό αγώνα» κατά την περίοδο της ναζιστικής Κατοχής. Έμβλημα του συνδέσμου ήταν ο γερμανικός Σιδηρούς Σταυρός. Το ίδιο έμβλημα έφερε και η εφημερίδα που εξέδιδε ο Γιοσμάς.
Το 1963 συνελήφθη ως ηθικός αυτουργός της δολοφονίας Λαμπράκη. Το 1967 με την επιβολή της δικτατορίας όμως, πήρε σύνταξη ως αντιστασιακός.
Κι επειδή... σόι πάει το βασίλειο, να σημειωθεί ότι ο γιος του φον Γιοσμά, Αλέξανδρος, ακολούθησε τα χνάρια του πατέρα του κατεβαίνοντας στην πολιτική αρχικά με το ΛΑ.Ο.Σ. και τώρα πια με τη Χρυσή Αυγή.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)