70 χρόνια από τότε που το αστικό κράτος προχώρησε στην εκτέλεση του ΕΛΑΣίτη, κομμουνιστή, ποδοσφαιριστή του Ολυμπιακού, Νίκου Γόδα. (Βίντεο)

Από ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ :

Σήμερα συμπληρώνονται 70 χρόνια από τότε που το αστικό κράτος προχώρησε στην εκτέλεση του ΕΛΑΣίτη, κομμουνιστή, ποδοσφαιριστή του Ολυμπιακού, Νίκου Γόδα.

Ο Γόδας δεν υπέγραψε δήλωση μετανοίας και έτσι η τύχη του ήταν προδιαγεγραμμένη. Στο τελευταίο γράμμα προς τους δικούς του έγραψε: «πεθαίνω για την πατρίδα και τα ιδανικά μου». Το ποια ήταν αυτά τα ιδανικά το μαρτυρούν πέρα απ' τη δράση του, τα ίδια του τα λόγια τη στιγμή που τον έπαιρναν για να τον εκτελέσουν: -«Νενικήκαμεν. Ζήτω οι ολυμπιονίκες του σοσιαλισμού». Την ίδια στιγμή οι συγκρατούμενοι του τραγουδούσαν τον ύμνο της Διεθνούς. Τελευταία επιθυμία του ήταν να τον εκτελέσουν με τη φανέλα της αγαπημένης του ομάδας! Όπως και έγινε! Εκείνο το βροχερό πρωινό της 19ης Νοέμβριου 1948 η φανέλα του Ολυμπιακού βάφτηκε κόκκινη.

Με την ευκαιρία αυτή θα σας προτείναμε να διαβάσετε ένα πολύ καλό σχετικό άρθρο που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «ΑΠΑΤΡΙΣ» τον Απρίλη 2013, όπως και να παρακολουθήσετε ένα βίντεο που αναφέρεται στον Νίκο Γόδα έναν αταλάντευτο αγωνιστή που με το παράδειγμα της θυσίας του μετατράπηκε σε συμβολική μορφή.

 Νίκος Γόδας: Στο απόσπασμα με την φανέλα του Ολυμπιακού

Πηγή: Hot Doc

 Ηταν ποδοσφαιριστής του Ολυμπιακού, στον οποίο πήρε μεταγραφή εν μέσω του πολέμου και τη διετία1942-43 διέπρεψε με τους «ερυθρόλευκους».
Παράλληλα ο Νίκος Γόδας ήταν αγωνιστής της Εθνικής Αντίστασης και μέλος του επίλεκτου 5ου Λόχου του ΕΛΑΣ στην Κοκκινιά, με συμμετοχή σε πολύ σημαντικές μάχες στο λεκανοπέδιο.

Ο Νίκος Γόδας γεννήθηκε το 1921 στο Αϊβαλί. Μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή η οικογένειά του πέρασε στη Λέσβο και από εκεί στην Κρήτη. Τελικά ήρθε στον Πειραιά και εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Παλιά Κοκκινιά. Το πατρικό σπίτι του βρισκόταν στην οδό Κυδωνιών, τη σημερινή Πέτρου Ράλλη. Ηταν τότε που γνώρισε και τον μεγάλο ρεμπέτη Γιάννη Παπαϊωάννου που έπαιζε ποδόσφαιρο στον Πειραϊκό και έκαναν παρέα

Ο Γόδας έπιασε δουλειά σε ένα εργοστάσιο με κεραμικά στη συμβολή Πειραιώς και Φαλήρου (εκεί όπου σήμερα βρίσκεται η Ελαΐς), μόλις 200 μέτρα από το γήπεδο Καραϊσκάκη. Αρχισε να παίζει ποδόσφαιρο με την ομάδα του εργοστασίου και εκεί, σε ηλικία 18 χρόνων, τον είδαν από τον Ολυμπιακό και του έβγαλαν δελτίο.

Στο βιβλίο «Μια θρησκεία χωρίς απίστους: Ποδόσφαιρο» των Νίκου Μπογιόπουλου και Δημήτρη Μηλάκα αναφέρεται για τον Γόδα ότι «από τα τέλη του 42 είναι ο βασικός μεσοεπιθετικός του Ολυμπιακού. Σκοράρει στο 4-0 κατά του Εθνικού και κατά του Απόλλωνα Είναι στην ενδεκάδα του Ολυμπιακού όταν κερδίζει τον Παναθηναϊκό στον τελικό του Κυπέλλου που διοργανώνει ο Δήμος Πειραιά το Μάιο του 1943, όταν ο Ολυμπιακός επικράτησε με 5-2 απέναντι πάλι στον Παναθηναϊκό. Αλλά ο Γόδας είναι “βασικός” και στους αγώνες για τη λευτεριά Εκτός από τη μάχη της Ηλεκτρικής, τον συναντάμε να ηγείται του λόχου του στη μάχη της 7ης Μάρτη του 44. Τον Δεκέμβριο του 44 ο λόχος του Νίκου Γόδα πολεμάει τους Αγγλους στον Πειραιά, στο νεκροταφείο της Ανάστασης. Η μονάδα του ηττήθηκε αλλά κατάφερε να οδηγήσει όσους συμπολεμιστές του σώθηκαν στο όρος Βελούχι, στη Ρούμελη».

Αρχές του 1945, αμέσως μετά τη Συμφωνία της Βάρκιζας, ο Γόδας, άρρωστος με πνευμονία, επιστρέφει στην Αθήνα όπου τον καρφώνουν και συλλαμβάνεται.
Οπως αναφέρουν οι μαρτυρίες, σε μια δίκη-φιάσκο με περισσότερους από 50 ψευδομάρτυρες ο Νίκος Γόδας στις 13 Ιουλίου του 1945 καταδικάστηκε σε θάνατο μαζί με άλλους δέκα συντρόφους του. Εμεινε στη φυλακή τρία χρόνια και από τις φυλακές Αβέρωφ πήγε στις φυλακές της Αίγινας και από εκεί στην Κέρκυρα. Είναι χαρακτηριστικό ότι αυτά τα τρία χρόνια τον πίεζαν να υπογράψει δήλωση μετάνοιας για να γλιτώσει, αλλά ακόμη και την παραμονή της εκτέλεσής του αρνήθηκε να το κάνει!

Τελικά, στις 19 Νοεμβρίου 1948 ο Γόδας οδηγήθηκε μαζί με άλλους συναγωνιστές του στο εκτελεστικό απόσπασμα στο νησάκι Λαζαρέτο της Κέρκυρας. Η τελευταία επιθυμία του; Να φορέσει τη φανέλα του Ολυμπιακού!

«Να μου ρίξετε και να με δολοφονήσετε με τη φανέλα του Ολυμπιακού και να μη μου δέσετε τα μάτια, για να βλέπω τα χρώματα της ομάδας μου πριν τη χαριστική βολή» φώναξε χαρακτηριστικά και λίγο προτού ακουστεί το «πυρ» είπε στους συγκρατούμενούς του: «Νενικήκαμεν. Ζήτω οι ολυμπιονίκες του σοσιαλισμού. Γεια σας, συναθλητές μου».

Να σημειωθεί ότι τότε στον Ολυμπιακό συμπαίκτες με τον Νίκο Γόδα ήταν αρκετοί αγωνιστές της Αντίστασης, όπως οι Ανδρέας Μουράτης, Μίμης Αποστολόπουλος, Γιώργος Δαρίβας, Γιάννης Φερλεμής, Μιχάλης Ανα-ματερός (σκοτώθηκε το 1944 από τους Αγγλους), Ηλίας Μαλαμόπουλος, Νίκος Πολίτης, οι οποίοι οδηγήθηκαν για τη δράση τους στη Μακρόνησο, τη Γυάρο και αλλού.