Οι πιστωτές που είχαν αναλάβει το αγρόκτημα σπαραγγιών Spargel Ritter στο Bornheim της Βόννης στη Γερμανία, πίστευαν ότι θα μπορούσαν να ξεφύγουν χωρίς να πληρώσουν όσα χρωστούν στους χαμηλόμισθους εργάτες γης που δουλεύουν σε αυτούς ως εποχιακοί. Μια εκστρατεία όμως, που οργανώθηκε με τη βοήθεια της συνδικαλιστικής ένωσης FAU σύντομα τους στέρησε αυτή τη δυνατότητα.
Το πρόβλημα στο Spargel Ritter ξεκίνησε δύο μήνες πριν από τη συγκομιδή η οποία είχε προγραμματιστεί να ξεκινήσει τον Απρίλιο του τρέχοντος έτους, όταν οι πιστωτές άρχισαν τη διαδικασία πτώχευσης εναντίον των ιδιοκτητών αγροκτημάτων Claus και Sabine Ritter. Οι μετανάστες εργάτες είχαν ήδη προσληφθεί, ως επί το πλείστον από τη Ρουμανία παρά την προφανή οικονομική κατάρρευση των αφεντικών, καθώς οι Ritters αντιμετώπιζαν όλο και πιο βαθιά οικονομικά προβλήματα.
Μια έκθεση του Φεβρουαρίου σχετικά με την περιοχή περιέγραψε ένα σκουπιδότοπο γεμάτο κοντέινερς για να μένουν οι εργάτες μετανάστες, τα οποία δεν συντηρούνταν ούτε στοιχειωδώς . Μια κατάσταση που σίγουρα δεν θα βελτιωνόταν από τη στιγμή που ανέλαβαν την κατάσταση οι πιστωτές έχοντας όρισει για επικεφαλή τους την δικηγορική εταιρεία Dr. Schulte-Beckhausen & Bühs.
Αντίθετα, τα πράγματα χειροτέρευαν σημαντικά για τους εργάτες, στα μέσα του Απρίλη, όταν άρχισαν να φθάνουν για τη συγκομιδή των σπαραγγιών. Όπως αποδείχθηκε ο επικεφαλής – διαχειριστής Andreas Schulte-Beckhausen δεν είχε καμία πρόθεση να πληρώσει τους 240 βοηθούς συγκομιδής που εργάστηκαν με εξοντωτικούς ρυθμούς και διένυσαν 1.800 μίλια μέχρι να φτάσουν.
Στις 15 Μαΐου, οι μετανάστες εργάτες περίμεναν να πάρουν τους μισθούς για τους οποίους είχαν εργαστεί. Αντ ‘αυτού έλαβαν χρηματικά ποσά της τάξης των 100-200€ για την εργασία ενός μήνα στα χωράφια, που αντιστοιχεί σε 3-7 € την ημέρα. Κι όλα αυτά έχοντας αφήσει τα σπίτια τους και τις οικογένειες τους για να ζουν 4-5 άτομα ανά δωμάτιο, μέσα σε ”καλύβες” με σκουπίδια και δίπλα σε ένα εργοστάσιο επεξεργασίας λυμάτων, σε μια από τις πλουσιότερες περιοχές της Γης. Χωρίς καμία εγγύηση ότι οι εργαζόμενοι θα δουν και τα υπόλοιπα χρήματα, καθώς οι πιστωτές προσπάθησαν να ξεπλύνουν την εταιρεία που κατέρρευσε.
Ήταν ένα τελευταίο χαστούκι στο πρόσωπο μετά από μια συνεχή προσβλητική συμπεριφορά από τους νέους ιδιοκτήτες, οι οποίοι, σύμφωνα με τους εργαζόμενους, είχαν ήδη κάνει περικοπές, όπου ήταν δυνατόν, συμπεριλαμβανομένης της παροχής τροφίμων που ήταν μουχλιασμένα και ληγμένα, χωρίς να μπουν στον κόπο να δώσουν σόμπες ή να φροντίσουν για εγκαταστάσεις υγιεινής και, τελευταία, η έλλειψη προστατευτικού εξοπλισμού για τους εργάτες ή ακόμα και μέτρα για την απόσταση και την προστασία από τον ιό. Η ασφάλεια ήταν τόσο φτωχή που ένας εργάτης είχε παραλύσει.
Έτσι, η απάντησή των εργαζομένων ήταν άμεση. Περισσότερα από 150 άτομα διαμαρτυρήθηκαν στην αυλή του αγροκτήματος, καθιστώντας σαφές ότι δεν πρόκειται να χάσουν το χρόνο τους δουλεύοντας χωρίς μισθό.
Η κατάσταση κλιμακώθηκε γρήγορα και όταν η FAU προσπάθησε να στείλει αντιπροσώπους – τρεις εργαζόμενοι ήταν μέλη της – οι διαχειριστές προσπάθησαν να κάνουν lock down, αποκλείοντας τους από τον χώρο. Προσλήφθηκαν σεκουριτάδες, με μεγάλο κόστος, και έως και 20 αστυνομικοί της Βόννης ενεργοποιήθηκαν για να διατηρήσουν τον έλεγχο, ενόσω τα αφεντικά απείλησαν να εκκενώσουν τα πυκνοκατοικημένα κοντέινερ στα οποία διέμεναν οι εργάτες.
Στις 19 Μαΐου, περίπου 80 εργαζόμενοι στη συγκομιδή με την στήριξη μέγαλου αριθμού μελών από τα συνδικάτα πραγματοποίησαν πορεία με προορισμό το Προξενείο της Ρουμανίας στη Βόννη για να εκφράσουν τα αιτήματα τους, μετατρέποντάς το σε διεθνές πολιτικό ζήτημα, προτρέποντας σημαντικά ειδησεογραφικά μέσα να αναδείξουν το ζήτημα και να ασκήσουν πίεση στον Schulte – Ο Beckhausen, για τον οποίο ανέφεραν ότι λειτουργεί σαν μαφιόζος. Ένας εκπρόσωπος της FAU δήλωσε στη διαδήλωση: «Το δούλεμα στο Spargel Ritter ήρθε η ώρα να τελειώσει. Οι μισθοί πρέπει να καταβληθούν και όσοι αρρωσταίνουν να περιθάλπτονται άμεσα. Είναι απαράδεκτο να συνεχιστεί έτσι αυτή η κατάσταση».
Μια μέρα αργότερα, βρέθηκαν πολλά χρήματα με ένα μαγικό τρόπο, καθώς οι διαχειριστές προσπάθησαν να εξαγοράσουν τους διαμαρτυρόμενους εργάτες όσο πιο φθηνότερα γινόταν. Ακόμα κι έτσι, προσπάθησαν να έχουν την εποπτεία των συνδικάτων, κατακερματίζοντας τους εργαζόμενους σε ομάδες των δέκα ατόμων, μεταφέροντάς τους έξω από τον χώρο και επιτρέποντας την πρόσβαση μόνο στη FAU.
FAU Bonn Tweet: «Επιτύχαμε τον μικρό μας στόχο: οι εργαζόμενοι δεν είναι απένταροι πλέον και δεν υπάρχει ο κίνδυνος να πεταχτούν στο δρόμο. Τώρα αρχίζει η δικαστική μάχη. “
Τα αιτήματα των εργαζομένων στο Spargel Ritter είναι τα παρακάτω :
  • Όλοι οι εργαζόμενοι να πληρωθούν τους μισθούς τριών μηνών. Ο μηνιαίος μισθός αντιστοιχεί σε 30 ώρες εργασίας την εβδομάδα, με αμοιβή 9,35 € την ώρα.
  • Σε όσους εργάτες το επιθυμούν να χορηγείται παραπεμπτικό για άλλες εταιρείες
  • Η επιστροφή στην πόλη καταγωγής πρέπει να είναι εφικτή για κάθε εργαζόμενο που επιθυμεί να φύγει, με το κόστος να είναι καλυμμένο από τον εργοδότη. Στην περίπτωση που ένας εργαζόμενος χρειάζεται ιατρική περίθαλψη, το κόστος θα πρέπει να το επωμίζεται ο εργοδότης.
  • Όλοι οι εργαζόμενοι να δικαιούνται άδεια ανάρρωσης για τις μέρες που είναι άρρωστοι, λαμβάνοντας κανονικό μισθό.
Η τελική ευθεία της νομικής αναμέτρησης βρίσκεται σε εξέλιξη καθώς η FAU προσπαθεί να κατοχυρώσει όλα τα εργασιακά δικαιώματα για τους εργαζόμενους και να γυρίσουν σπίτι με ολόκληρο το μισθό τους. Το συνδικάτο ζητά οικονομική υποστήριξη για τα τρέχοντα δικαστικά έξοδα.