Από το tvxs:
Η Αννα Κουκουλιάτρα, μία νεαρή γυναίκα καταγγέλλει στην «Εφ.Συν.» επίθεση από αστυνομικούς στα Εξάρχεια καθώς κατευθυνόταν να βρει το μηχανάκι της μετά την βραδινή της έξοδο. Την επίθεση έκανε γνωστή η δικηγόρος Άννα Παπαρρούσου με δημοσίευση της στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
«Το αυθαίρετο εργοτάξιο της πλατείας Εξαρχείων ανοίγει πού και πού και λειτουργεί και ως άντρο βασανιστών και κακοποιών του κοινού ποινικού δικαίου», κατέληγε στο κείμενό της η κ. Παπαρρούσου. Η δικηγόρος, του θύματος ανέφερε στην «Εφ.Συν.»: «Η Αννα είχε τρομοκρατηθεί σε τέτοιο βαθμό που το πιθανότερο είναι πως δεν θα έκανε καν καταγγελία - εγώ την προσέγγισα. Θα γίνει δημοσιοποίηση του περιστατικού και μετά θα προχωρήσουμε με τις υπόλοιπες διαδικασίες. Κρίνω πως μιλάμε για τα κάτωθι αδικήματα από πλευράς των αστυνομικών: παράνομη βία, απειλή, κλοπή, εξύβριση, επικίνδυνη σωματική βλάβη. Το θέμα πάντως είναι σύνηθες και τα περιστατικά παράνομης βίας από μέρους της κρατικής μηχανής πληθαίνουν στα Εξάρχεια».
Η Αννα Κουκουλιάτρα, αφηγήθηκε τα εξής: «Η πλατεία είχε κόσμο νωρίτερα το βράδυ. Με την παρέα μου σχολιάζαμε έντονα το τι απίστευτο συμβαίνει στην πλατεία και κάποια στιγμή, πιο αργά το βράδυ, έφυγε και ο φίλος μου και πήγα κι εγώ προς το μηχανάκι μου. Αμέσως, από πιο μακριά, οι αστυνομικοί που είναι συνέχεια στην περιοχή, άρχισαν να μου φωνάζουν, να με βρίζουν, να με παρενοχλούν λεκτικά. Επειδή παρόμοια περιστατικά συμβαίνουν συνεχώς στην περιοχή πλέον, δεν έμεινα βουβή αλλά απάντησα με έναν έντονο τρόπο του στιλ “Τι θέλετε ρε; Τι κουβέντες είναι αυτές;”. Ζήτησα δηλαδή τον λόγο για τα όσα μού φώναζαν. Παρούσες ήταν και αστυνομικίνες που άκουγαν όλα αυτά τα υβριστικά και σεξιστικά από άνδρες συναδέλφους τους προς μια γυναίκα και δεν αντιδρούσαν καθόλου».
Έπειτα έκλεισε λέγοντας: «Με το που ζήτησα τον λόγο, μου φώναζαν, με απειλούσαν με προσαγωγή, με έβριζαν. Ξαφνικά με πιάνουν και με βάζουν μέσα στο εργοτάξιο, μέσα στις λαμαρίνες, από μια πόρτα. Εκεί άρχισαν να με χτυπάνε (έχω φωτογραφίες με τους μώλωπες). Με ταρακουνούσαν, με έβριζαν χυδαία. Τα έχασα! Αρχισα να ουρλιάζω “βοήθεια” και να χτυπάω τις λαμαρίνες για να με ακούσει κάποιος απ’ έξω. Είχα τρομοκρατηθεί και εξοργιστεί, καθώς δεν πίστευα το τι μου συμβαίνει! Και, κυρίως, γιατί δεν ήξερα τι θα μπορούσε να μου συμβεί! Βρήκα το θάρρος και άνοιξα μόνη μου την πόρτα, ενώ δεν είχα σταματήσει να καλώ σε βοήθεια. Πετάχτηκα έξω από τις λαμαρίνες, με τους αστυνομικούς να με απειλούν. Είχε εν τω μεταξύ μαζευτεί κάποιος κόσμος, υπάρχουν μάρτυρες. Πήρα ένα ταξί κι έφυγα αμέσως. Στον δρόμο είδα πως μου έλειπαν 100 ευρώ που είχα σε ειδική θήκη στο πορτοφόλι μου για να πληρώσω μέρος του ενοικίου μου. Τα είχα όταν έφυγα από το καφέ - έλειπαν σαν το έσκασα από το εργοτάξιο...».
Από το tvxs.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου