ΠΟΤΑΜΙ ή ΒΟΥΡΚΟΣ;

Ο ΑΝΤΩΝΗΣ ΘΕΛΕΙ ΤΟ ΤΙΜΟΝΙ

Τα δέντρα γίνονται τέχνη όταν …γεράσουν

Πολλά δέντρα στην περιοχή Craig του Κολοράντο, έπτεπε να κοπούν καθώς ήταν πλέον …γερασμένα και επικίνδυνα για την ασφάλεια των πολιτών. Το δημοτικό συμβούλιο της πόλης ενέκρινε μια έξυπνη ιδέα, διοργανώνοντας ένα διαγωνισμό ξυλογλυπτικής στο πάρκο, προσφέροντας μάλιστα και βραβείο.

Έτσι οι κορμοί των γέρικων δέντρων μετατράπηκαν σε έργα τέχνης.

Τα σέξι γυναικεία τατουάζ που δεν χάνο υν ποτέ

Είναι πιο πιθανό να χάσει ο Ολυμπιακός από τη μικτή επιλέκτων της κοινότητας Ζέεφελντ παρά να σε απογοητεύσει κάποιο από τα παρακάτω τατουάζ.

Έχουμε κάνει την κριτική μας στα γυναικεία τατουάζ που βαρεθήκαμε να βλέπουμε. Ναι, είναι πολύ πιο συναρπαστικός ένας σκέτος σβέρκος παρά ένας σβέρκος με μια μικρή κορώνα. (Άσε που δεν είναι και η καλύτερη περίοδος για φιλοβασιλικές εκδηλώσεις από τη μεριά σου). Παρ' όλ' αυτά, ανεξαρτήτως των γυναικών που τα φέρουν, υπάρχουν μερικά τατουάζ-εμβλήματα. Τατουάζ που δεν χάνουν, τατουάζ που δεν κινδυνεύουν από την πατίνα του χρόνου. Σχέδια που σε κάνουν να πετάγεσαι ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ από την ξαπλώστρα και να τρέχεις για ένα μακροβούτι δροσιάς.

Ας μιλήσουμε γι' αυτά τα τατουάζ. Ας τα βάλουμε σε μουσείο για να μάθουν και οι επόμενες γενιές. Συγχαρητήρια σε όλους τους συντελεστές.

Μια νεράιδα στον γλουτό

Δεν ξέρω αν χρησιμοποιείται ως ξόρκι κατά της κυτταρίτιδας και δεν είναι κάτι που μας αφορά με οποιονδήποτε τρόπο. Αυτό που λάνσαρε η Σάσα Μπάστα στο ευρύ κοινό είναι προσφορά στα αδηφάγα ανδρικά μυαλά και στην τέχνη του τατουάζ γενικότερα. Σαφώς και βοηθάει το γεγονός ότι οι γλουτοί της Σάσας δεν είναι οι μέσοι γλουτοί, αλλά όλη η τσαχπινιά είναι στη νεράιδα. Και στο σημείο που κάνει τα μαγικά της.

Μια λέξη στον καρπό

Ο καρπός είναι αβανταδόρικο σημείο, μη γράφουμε τα αυτονόητα. Από εκεί και πέρα, είναι στο χέρι (στον καρπό δηλαδή) κάθε γυναίκας να τον εκμεταλλευτεί με μια λέξη ή ένα μικρό στιχάκι που να έχει σημασία και όχι με ένα τατουάζ-χάσιμο χρόνου. Η επιλογή του σημείου είναι η μισή αρχοντιά. Η άλλη μισή είναι αυτό που κρύβεται στη λέξη.

Ένα καλό σχέδιο στον μηρό

Και ένα καλό σορτσάκι για να το αναδείξει. Εν αρχή ην η μόδα των τζιν ψηλοκάβαλων σορτς που λάνσαρε η Λάνα ντελ Ρέι και εν συνεχεία ην η μόδα να στολίζουν τα κορίτσια έναν από τους δύο μηρούς με ένα φανταστικό σχέδιο, κατά προτίμηση με χρώμα. Αυτή η αίσθηση του σχεδίου που βγαίνει από το σορτσάκι είναι μέλι για τα μάτια.

Γράμματα στο πλάι της μέσης

Ας λένε ό,τι θέλουν, αρκεί να μην λένε κάτι στα γκρίκλις έ; Το πλάι της μέσης, σε πρόσφατη φανταστική διάσκεψη στο Πανεπιστήμιο της Ουπσάλα, ανακηρύχτηκε ως το πιο σέξι σημείο του γυναικείου σώματος, κερδίζοντας τα προφανή και γεμίζοντάς μας ελπίδες για έναν καλύτερο και πιο δίκαιο κόσμο.

Κάτι που να χάνεται μέσα από το κάτω μπικίνι

Το γνωρίζουμε καλά, το παιχνίδι κάπου εδώ αρχίζει και γίνεται πολύ 'βρώμικο'. Οι σκέψεις βλέποντας ένα σχέδιο να χάνεται στο κάτω μέρος ενός μαγιό δεν είναι και οι πιο αθώες που γεννήθηκαν ποτέ σε ανδρικό εγκέφαλο. Θες να δεις τη συνέχεια. Βασικά λυσσάς να δεις τη συνέχεια, αλλά ας κρατήσουμε ένα στοιχειώδες επίπεδο.

Ένα μανίκι με τριαντάφυλλα

Τα μανίκια δεν είναι καθόλου ανδρικό μονοπώλιο, ή τουλάχιστον δεν θα 'πρεπε να είναι τέτοιο. Το να γεμίσεις το μανίκι σου με τριαντάφυλλα είναι μια υπέροχη λύση, που υποδηλώνει στιλ και που στο κάτω-κάτω, μαλακώνει λίγο την εικόνα μιας γυναίκας με 'χτυπημένο' ολόκληρο το χέρι.

Μια ονειροπαγίδα (κάπου)

Να, βλέπεις ποιες είναι οι αδικίες της ζωής; Ένα εξαιρετικό σχέδιο όπως η ονειροπαγίδα είναι καταδικασμένο να 'φοριέται' ως επί το πλείστον από γυναίκες. Τουλάχιστον προσωπικά, έχω δει ελάχιστους άνδρες με μια ονειροπαγίδα πάνω τους. Εξαιρείται ο Τζόνι Ντεπ που δεν θα μου έκανε καμία εντύπωση αν είχε μία δίπλα από μια γλαφυρότατη μπουλντόζα για παράδειγμα. Μια συνετή επιλογή σημείου απογειώνει την ονειροπαγίδα στο γυναικείο σώμα και αφήνει συνειρμούς για το τι ρομαντική ψυχή είναι η κάτοχος.

Τρεις λέξεις κάτω από το στήθος

Ή δύο. Ή πέντε. Τι σημασία έχει; Η καμπύλη (του τατουάζ) κάνει όλη τη δουλειά που πρέπει να κάνει. Με το τρία, ξεφυσάμε όλοι μαζί.

Μια λέξη στα πλευρά

Τι είπαμε για το σέξινες της μέσης λίγο παραπάνω; Αυτό επί δέκα, επί είκοσι, επί εκατό. Τα πλευρά κρύβουν πολλά μυστικά και μπορούν να φέρουν με χάρη δεκάδες διαφορετικούς τύπους τατουάζ. Δεν ξέρω αν το 'χεις παρατηρήσει κι εσύ, αλλά τα γυναικεία πλευρά έχουν την απίστευτη δύναμη να μαγνητίζουν το βλέμμα και την προσοχή σου.

Κάτι ακριβώς στη γραμμή του κάτω μαγιό

Κάτι που μπορούν να δουν λίγοι, ελάχιστοι, ορισμένοι. Εκτός αν το κορίτσι μοιράζεται χωρίς προβλήματα γυμνές ή ημίγυμνες φωτογραφίες του. Το τατουάζ στο συγκεκριμένο σημείο είναι μια πρόκληση. Καλείσαι να το κάνεις δικό σου, πρέπει να προσπαθήσεις και φυσικά το πιθανότερο είναι ότι δεν θα τα καταφέρεις. Γι' αυτό στοιχειώνει το μυαλό σου, γιατί το πιθανότερο είναι ότι δεν θα τα καταφέρεις.

Σαν σήμερα το 1905 γεννιέται ο θρυλικός πρωτοκαπετάνιος του ΕΛΑΣ Αρης Βελουχιώτης. (Βίντεο)

Από ΒΑΘΥ , Πέμπτη, 27 Αυγούστου 2015 | 6:26 μ.μ.

"Κι όταν χτυπήσαμε τα εγκλήματα αυτά και πατάξαμε την προδοσία, αυτοί σαν δεσποινίδες της αριστοκρατίας, που δε βλέπουν γύρω τους τη δυστυχία και την κακομοιριά πού βασιλεύει, αλλά συγκινούνται από ένα άρρωστο γατάκι, έμπηξαν τις φωνές και μας κατηγόρησαν ότι σκοτώνουμε. Επί Μεταξά βιάστηκαν γυναίκες, υπέστησαν μαρτύρια χιλιάδες άνθρωποι, σκοτώθηκαν και γκρεμίστηκαν από τα μπαλκόνια της Ασφάλειας γέροι, έγιναν τόσα εγκλήματα, μα κανείς απ' αυτούς δεν είπε τίποτα. Μα τώρα φωνάζουνε ότι ο Άρης σφάζει.

Ναι, σφάξαμε κι είμαστε έτοιμοι να ξανασφάξουμε, αν χρειαστεί. Ποιους όμως σφάξαμε; Εμείς είμαστε πιο πονόψυχοι απ' αυτούς. Απόδειξη είναι ότι εμείς είμαστε κείνοι που τρώγαμε χρόνια τώρα τις καρπαζιές και καταδιωκόμασταν. Σφάξαμε κείνους που πρόδιδαν στους καταχτητές τους Έλληνες, κείνους που κλέβανε το λαό και διαπράττανε εγκλήματα".

Απ' τον ιστορικό λόγο του Αρη στην Λαμία

Σαν σήμερα το 1905 γεννιέται στην Λαμία, ο θρυλικός πρωτοκαπετάνιος του ΕΛΑΣ Αρης Βελουχιώτης.

Ας θυμηθούμε σχετικές αναρτήσεις μας γ' αυτή την ηγετική μορφή της εθνικής μας αντίστασης.

Στην μνήμη του Αρη Βελουχιώτη

«Άρης Βελουχιώτης: ΤΟ ΔΙΛΗΜΜΑ»

Ο Αρης Βελουχιώτης απαντάει στους επικριτές του


Στις 16 Ιούνη του 1945, έδωσε τέλος στη ζωή του ο πρωτοκαπετάνιος του ΕΛΑΣ, όντας περικυκλωμένος ο ίδιος και η ομάδα του στο Φαράγγι του Φάγγου (Μεσούντα Αρτας) από τους στρατιώτες του μονορχοφασιστικού στρατού μη θέλοντας να πέσει ζωντανός στα χέρια τους.

Ελάχιστα πράγματα γνωρίζουμε για τις συνθήκες του θανάτου του Αρη Βελουχιώτη. Η μοναδική μαρτυρία που υπάρχει είναι ενός τύπου –του Αγγελου Λύκκα- που συμμετείχε στην ομάδα του ΕΔΕΣ κάτω απ’ τις διαταγές του Βόιδαρου (απ’ τα γνωστά «πρωτοπαλίκαρα» του Ναπολέοντα Ζέρβα)  και έχει δημοσιευθεί στο βιβλίο του ΓΓ του ΕΑΜ, Νίκου Αποστόλου «Ο Άρης Βελουχιώτης όπως τον γνώρισα».

Την αναδημοσιεύουμε:

«Ήταν καλοκαίρι 1945 και ήμασταν στη χαράδρα του Φάγκου στη Μεσούντα… Έπεφταν σποραδικοί πυροβολισμοί και ξαφνικά ακούστηκε έκρηξη χειροβομβίδας. Τελικά τους περικυκλώσαμε και όταν φτάσαμε κοντά ακούστηκε ο Δράκος να λέει: "Μην πυροβολάτε ορέ παιδιά", ενώ λίγο παραπέρα με το κεφάλι προς την κατηφόρα ήταν ο Άρης μέσα στα αίματα και τα έντερα έξω από την κοιλιά. Είχε τραβήξει χειροβομβίδα ακουμπισμένη στην κοιλιά. Αηδίασα και πήγα παραπέρα να κάνω εμετό. Ο Βόιδαρος όλο χαρά, διέταξε το Δράκο να κόψει το κεφάλι του Άρη με το σχιά (= σουγιά) για αποδεικτικό στοιχείο. Έβγαλε ένα σχιά ο Δράκος απ’ αυτά που διπλώνουν στα δυό και πήγε να το κόψει, αλλά δεν έκοβε και ταλαιπωρήθηκε ο έρμος. Δεν μπορούσα να βλέπω και πήγα παραπέρα, δεν αισθάνομαν καλά, ήθελα να κάνω εμετό, αλλά πρέπει νάκανε πάνω από 15 λεπτά, δυσκολεύτηκε εκεί που είναι τα νεύρα. Το κεφάλι το πήρε ο Βόιδαρος απ' τα μαλλιά, το σήκωσε ψηλά να το ιδούν και οι άλλοι και έσταζε αίματα ακόμα. Το αλάτισαν μετά και τόβαλαν στον τορβά να το πάνε στη Διοίκηση του ΕΔΕΣ στο Βουργαρέλι».

Για την ιστορία αναφέρουμε ότι το κεφάλι του Άρη Βελουχιώτη και του «Τζαβέλλα» μεταφέρθηκαν στα Τρίκαλα.  Εκεί κρεμάσθηκαν από τους οπαδούς του Ζέρβα σε φανοστάτη στην πλατεία και στήθηκε γλέντι με νταούλια και κλαρίνα.

Αυτά ήταν τα καθάρματα του ΕΔΕΣ 

Ένα βίντεο μιας εκπομπής του διαδικτυακού μας ρ/σ για τον Αρη Βελουχιώτη που επιμελήθηκε και παρουσίασε η συντρόφισσα Σ. 

Απο το ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ.

ΤΟΛΜΗΣΕ ΝΑ ΠΕΙ ΨΩΝΙΟ ΤΗΝ ΖΩΗ...

"ΠΑΕΙ ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΣΟΥ... ΠΑΝΟ"

ΚΟΥΚΛΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΚΟΝΤΑ;;;

Μάικλ Κόλινς 1890 – 1922

Ήρωας του Ιρλανδικού Αγώνα της Ανεξαρτησίας και πολιτικός, το «Γελαστό Παιδί» του τραγουδιού του Μίκη Θεοδωράκη.

Ο Μάικλ Τζέιμς Κόλινς (Michael James Collins στα αγγλικά, Mícheál Séamus Ó Coileáin στα Ιρλανδικά) γεννήθηκε στο Κλονακίλτι της κατεχόμενης από τους Άγγλους Ιρλανδίας στις 16 Οκτωβρίου 1890. Ήταν το τρίτο από τα οκτώ παιδιά του Μάικλ Τζον Κόλινς, αγρότη, λάτρη των μαθηματικών και μέλους μιας μυστικής οργάνωσης για την απελευθέρωση της Ιρλανδίας.

Ο μικρός Μάικλ ήταν ένα προικισμένο παιδί, με δυναμικό ταμπεραμέντο, που ζούσε και ανέπνεε για την αποτίναξη του βρετανικού ζυγού από την πατρίδα του. Σε ηλικία 15 ετών εγκατέλειψε το σχολείο και δούλεψε ως ταχυδρομικός στο Λονδίνο και θεληματάρης σε μια χρηματιστηριακή εταιρεία. Κατά τη διάρκεια της παραμονής του στο Λονδίνο σπούδασε νομικά και εντάχθηκε, όπως και ο πατέρα του, στην «Ιρλανδική Ρεπουμπλικανική Αδελφότητα» (IRB), μία μυστική οργάνωση που όρκιζε τα μέλη της στην απελευθέρωση της Ιρλανδίας και ήταν υπεύθυνη για τις σημαντικότερες εξεγέρσεις του 19ου αιώνα.

Στις αρχές του 1916 επέστρεψε στο Δουβλίνο και προσελήφθη σ’ ένα δικηγορικό γραφείο. Λίγους μήνες αργότερα έλαβε ενεργό μέρος στην «Εξέγερση του Πάσχα» (24 Απριλίου 1916), που, αν και απέτυχε, άνοιξε τον δρόμο πέντε χρόνια αργότερα για την ανεξαρτησία της Ιρλανδίας. Συνελήφθη, κρατήθηκε σε στρατόπεδο συγκέντρωσης και απολύθηκε το Δεκέμβριο του 1916.

O Μάικλ Κόλινς ως υπουργός Οικονομικών

Στις βρετανικές εκλογές του Δεκεμβρίου του 1918, πλειοψήφησε στην Ιρλανδία το κόμμα Σιν Φέιν («Εμείς οι ίδιοι»), που υποστήριζε την ανεξαρτησία της χώρας, με επικεφαλής τον Ίμον Ντε Βαλέρα και επίλεκτο μέλος τον Μάικλ Κόλινς. Οι ιρλανδοί βουλευτές συγκρότησαν στο Δουβλίνο προσωρινή κυβέρνηση και Εθνοσυνέλευση («Ντάιλ Έρεαν»), η οποία ψήφισε υπέρ της ανεξαρτησίας. Ο αιρετός πρόεδρος Ίμον Ντε Βαλέρα και ο αντιπρόεδρος Άρθουρ Γκρίφιθ ήταν στη φυλακή και μεγάλο μέρος της ευθύνης τους περιήλθε στον Κόλινς, ο οποίος υπήρξε ο πρώτος υπουργός Εσωτερικών του Σιν Φέιν. Στη συνέχεια οργάνωσε την απόδραση του Ντε Βαλέρα από τη φυλακή Λίνκολν (Φεβρουάριος 1919) και ο ίδιος έγινε υπουργός Οικονομικών.

Ο Κόλινς διακρίθηκε, κυρίως, για τις στρατιωτικές του ικανότητες κατά τη διάρκεια του Αγγλοϊρλανδικού Πολέμου (1919-1921). Δημιούργησε μικρές και ευκίνητες ομάδες ανταρτών («flying columns»), οι οποίες χτυπούσαν γρήγορα αγγλικούς στόχους και εξαφανίζονταν. Οι ομάδες αυτές βασιζόταν στην καθοδήγηση τοπικών ηγετών, στην καλή γνώση της περιοχής όπου δρούσαν και στη στενή σχέση με το λαό της, που αντιστάθμιζε την έλλειψη εφοδίων. Αυτή η τακτική ανέδειξε τον Μάικλ Κόλινς ως έναν από τους μεγαλύτερους θεωρητικούς του ανταρτοπολέμου, που αργότερα αντιγράφτηκε από την ΕΟΚΑ στην Κύπρο. Ως κύριος σχεδιαστής και συντονιστής του επαναστατικού κινήματος στην Ιρλανδία, ήταν στην πρώτη θέση της λίστας με τους καταζητούμενους από τους Βρετανούς, που τον είχαν επικηρύξει αντί 10.000 λιρών.

Μετά την ανακωχή του Ιουλίου 1921, ο Γκρίφιθ και ο Κόλινς ήταν οι απεσταλμένοι του Ντε Βαλέρα στο Λονδίνο για τις διαπραγματεύσεις ειρήνης (Οκτώβριος - Δεκέμβριος 1921). Η Συνθήκη της 6ης Δεκεμβρίου 1921 υπογράφηκε από τον Γκρίφιθ, με την πεποίθηση ότι ήταν η πιο ευνοϊκή που μπορούσε να επιτευχθεί την εποχή εκείνη για την Ιρλανδία και με την απόλυτη βεβαιότητα ότι έτσι υπέγραφε τη δική του καταδίκη σε θάνατο. Η Συνθήκη εκχωρούσε στην Ιρλανδία καθεστώς αυτοκυβερνώμενης πολιτείας (dominion) με την επωνυμία Ιρλανδικό Ελεύθερο Κράτος, στο πλαίσιο της Βρετανικής Κοινοπολιτείας.

Οι όροι για τη διχοτόμηση της Ιρλανδίας σε βόρεια και νότια, καθώς και ο όρκος πίστης στο αγγλικό στέμμα ήταν απαράδεκτοι για τον Ντε Βαλέρα και τους άλλους εθνικιστές ηγέτες. Η πειστικότητα του Κόλινς οδήγησε στην αποδοχή της Συνθήκης, που ψηφίστηκε από την Ιρλανδική Συνέλευση με μικρή πλειοψηφία. Σχηματίστηκε προσωρινή διακυβέρνηση, με πρόεδρο τον Γκρίφιθ και πρωθυπουργό τον Κόλινς.

Σχεδόν αμέσως ξέσπασαν στασιαστικές κινήσεις κατά της Συνθήκης. Ο Κόλινς απέφυγε να λάβει μέτρα εναντίον των πρώην συναδέλφων του, ώσπου επαναστάτες του Ιρλανδικού Ρεπουμπλικανικού (Δημοκρατικού) Στρατού (IRA) κατέλαβαν τα «Τέσσερα Δικαστήρια» στο Δουβλίνο, με αναπόφευκτο αποτέλεσμα τον εμφύλιο πόλεμο. Ο Κόλινς ανέλαβε την αρχηγία του στρατού και κατέστειλε τη στάση. Μετά το θάνατο του Γκρίφιθ (12 Αυγούστου 1922) ήταν ο μόνος κυρίαρχος κι έτσι ανέλαβε και την προεδρία της κυβέρνησης.

Δέκα μέρες αργότερα ήρθε και το δικό του τέλος. Ενώ βρισκόταν σε περιοδεία στην περιφέρειά του στο δυτικό Κορκ, πυροβολήθηκε σε ενέδρα στο Μπιλ Να Μπλαθ και πέθανε στις 22 Αυγούστου 1922. Ο θάνατός του σκεπάστηκε από αχλύ μυστηρίου κι ακόμα και σήμερα εγείρει θεωρίες συνωμοσίας.

Σχετικά

• Τον Απρίλιο του 1962 ανέβηκε στην Αθήνα το θεατρικό έργο του ιρλανδού συγγραφέα Μπρένταν Μπίαν «Ένας Όμηρος». Στην παράσταση ακουγόταν το τραγούδι «Το γελαστό παιδί», που θρηνούσε το χαμό του Μάικλ Κόλινς. Ο Βασίλης Ρώτας μετέφρασε το ποίημα του Μπίαν από τα αγγλικά και ο Μίκης Θεοδωράκης έγραψε τη μουσική. Το τραγούδι γνώρισε μεγάλη εμπορική και καλλιτεχνική επιτυχία και συνδέθηκε με ελληνικά συμβάντα (δολοφονία Λαμπράκηκ.ά.).
• Η ζωή και ο αγώνας του Κόλινς πέρασαν και στον κινηματογράφο το 1996, από τον συμπατριώτη του σκηνοθέτη Νιλ Τζόρνταν. Η ταινία «Μάικλ Κόλινς ο επαναστάτης», με τον Λίαμ Νίσον στον επώνυμο ρόλο, απέσπασε το Χρυσό Λιοντάρι καλύτερης ταινίας και βραβείο καλύτερης ερμηνείας στο Φεστιβάλ Βενετίας και Όσκαρ καλύτερης φωτογραφίας και μουσικής.

ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr

Η γυναίκα που χτυπάει νεοναζί

Μία εικόνα 1000 λέξεις

Για τους Σουηδούς «η φωτογραφία του αιώνα», για το σήμερα και την πόλη που τραβήχτηκε ένα σύμβολο βίας!

13 Απριλίου 1985, στην πόλη Växjö το νεοναζιστικό κόμμα NRP είχε προγραμματίσει πορεία στο κέντρο της πόλης. Την ίδια στιγμή και σε μικρή απόσταση είχε συγκέντρωση το Κομμουνιστικό Κόμμα. Η ατμόσφαιρα μύριζε μπαρούτι και αυτό μπορούσαν να το διαβεβαιώσουν οι ανταποκριτές των εφημερίδων που είχαν πάει να καλύψουν τα γεγονότα. Ανάμεσα τους και ο τοπικός φωτογράφος Hans Runesson. Όπως θυμάται «μέσα σε πέντε λεπτά η πλατεία γέμισε με κόσμο. Πήρα όσο καλύτερη θέση μπορούσα καθώς οι νεοναζί έκαναν την πορεία, και έτσι κατάφερα να πετύχω την λήψη που μία γυναίκα χτυπάει ένα μέλος της ομάδας με την τσάντα της. Θυμάμαι τον τοπικό αρχηγό των νεοναζί να φωνάζει και να τον προειδοποιεί, είναι ο άντρας που φαίνεται δεξιά στην φωτογραφία. Ακόμη και σήμερα τσιμπάω το χέρι μου για να δω ότι είναι αλήθεια όταν σκέφτομαι αυτή την εικόνα. Ανατριχιάζω σε όλο το σώμα μου στην ιδέα ότι ήμουν εγώ αυτός που τράβηξε αυτή την φωτογραφία».

Για τον 66χρόνο σήμερα Runesson, όντως η συγκεκριμένη φωτογραφία ήταν η σημαντικότερη στιγμή της καριέρας του. Αναδείχθηκε φωτογραφία της χρονιάς για το 1985 στην Σουηδία, ενώ στο γύρισμα της χιλιετίας τόσο η Κοινότητα ιστορικής φωτογραφίας της Σουηδίας όσο και το περιοδικό Vi την ανακήρυξαν φωτογραφία του αιώνα για την χώρα. Παράλληλα η φωτογραφία φιλοξενείται σε σχολικό βιβλίο της Σουηδίας με λεζάντα που αναφέρεται στο δημοκρατικό δικαίωμα στην διαδήλωση που είναι σεβαστό στην χώρα αρκεί να έχουν από πριν ενημερωθεί οι αρχές.

Στην προκειμένη περίπτωση η διαδήλωση των νεοναζί είχε ως αφορμή την αύξηση των μεταναστών στην χώρα. Το εξαγριωμένο πλήθος κυνήγησε τους νοσταλγούς του ναζισμού και τους ανάγκασε να βρουν τελικά καταφύγιο στις τουαλέτες του τοπικού σιδηροδρομικού σταθμού αφού πρώτα είχαν καλέσει σε βοήθεια την αστυνομία. Όπως φαίνεται και σε σχετικό βίντεο από το ρεπορτάζ της σουηδικής τηλεόρασης το πλήθος, μεταξύ των άλλων πετούσε αυγά στην μικρή ομάδα, και μεταξύ σοβαρού και αστείου αναφέρεται ότι είναι η ημέρα που πουλήθηκαν τα περισσότερα αυγά στην Växjö.

Η θλιβερή πραγματικότητα του σύγχρονου κόσμου σε σκίτσα!

Η τέχνη δεν είναι μόνο ωραιοποιημένες φωτογραφίσεις και λήψεις υπέροψων τοπίων αλλά μπορεί να δράσει σαν καταλύτης αλλαγής. Ο Steve Cutts, σκιτσογράφος και animator με έδρα το Λονδίνο, πιστεύει ότι πολλά πράγματα στον κόσμο θα πρέπει να είναι διαφορετικά. Οι σύγχρονες συνθήκες εργασίας, το άγχος της καθημερινότητας, το κυνήγι του πλούτου, ο καταναλωτισμός και η εξάρτηση από τα κοινωνικά δίκτυα είναι στον πυρήνα της κριτικής του.

Δημιουργεί βίντεο και εικόνες που επικρίνουν τη σύγχρονη ζωή και δηλώνει ότι η παραφροσύνη της ανθρωπότητας είναι μια ατελείωτη πηγή έμπνευσης γι αυτόν.

Περισσότερα μπορείτε να δείτε στην ιστοσελίδα του stevecutts.com