Εκατοντάδες Αμερικανοί «Αγανακτισμένοι» πραγματοποίησαν πορεία διαμαρτυρίας γύρω από τις πολυτελείς πολυκατοικίες και τα αρχοντικά του Άπερ Σάϊντ στο Μανχάταν εχθές, με αφορμή τις πολιτικές εξαιτίας των οποίων ευνοούνται αποκλειστικά οι πλούσιοι. Η πορεία - συμπαράσταση στο κίνημα «Κατάληψη της Γουόλ Στριτ», έκανε στάση έξω από το σπίτι του δισεκατομμυριούχου Ντέιβιντ Κοχ, του Ρούπερτ Μέρντοχ της News Corp. και του διευθύνοντα συμβούλου της JP Morgan, Τζέιμι Ντάιμον.
Οι «Αγανακτισμένοι» φώναζαν: «Είμαστε το 99%» θέλοντας να τονίσουν ότι δεν απολαμβάνουν την οικονομική άνεση ή την ισχύ της αμερικανικής ελίτ η οποία αποτελεί μόλις το 1% του πληθυσμού. «Ήρθε η ώρα για μεταρρυθμίσεις σε αυτά που γίνονται στην Ουάσινγκτον» δήλωσε χαρακτηριστικά η Λένορ Σιλβερστάιν, μέλος της πολυπληθούς πορείας στο Άπερ Σάϊντ.
Η πορεία ξεκίνησε στην 59η οδό και την Πέμπτη Λεωφόρο. Πίσω από την πρωτοβουλία κρύβεται ένας συνασπισμός κοινωνικών ομάδων που συμπεριλαμβάνει, μεταξύ άλλων, τις “United New York”, “New York Communities for Change and Strong Economy for All”. O Doug Forand, εκπρόσωπος του συνασπισμού, δήλωσε ότι «σχεδίαζαν αυτή την πορεία εδώ και αρκετούς μήνες. Η απόφαση για την υλοποίηση των σχεδίων του συνασπισμού έγινε πραγματικότητα τελικά με αφορμή τις δράσεις του κινήματος «Καταλάβετε τη Γουόλ Στρίτ», από το οποίο τα μέλη του συνασπισμού άντλησαν «περισσότερη ενέργεια».
Νωρίτερα την ίδια ημέρα, η αστυνομία διέλυε μία διαδήλωση κατά της Γουόλ Στρίτ, στη διάρκεια της οποίας συνελήφθηκαν 129 πολίτες. Ο Έντι Κρίσπιν, εκπρόσωπος της αστυνομίας της Βοστόνης, δήλωσε ότι οι περισσότεροι από τους συλληφθέντες είναι αντιμέτωποι με κατηγορίες για παράνομη συγκέντρωση. Το κίνημα «Να καταλάβουμε τη Βοστόνη», σημειώνει στην ιστοσελίδα του, ότι «εκατοντάδες αστυνομικοί με εξάρτυση για την καταστολή ταραχών επιτέθηκαν βίαια» σε διαδηλωτές.
ΕΙΝΑΙ Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ ΗΛΙΘΙΕ
ΑπάντησηΔιαγραφή(από το Cogito ergo sum):
"Θέλω να πω, δίχως περιττούς προλόγους, ότι το βιβλίο “Είναι ο Καπιταλισμός, ηλίθιε“, του Νίκου Μπογιόπουλου, αποτελεί ένα σύνολο εκπλήξεων, από τις οποίες καμμία δεν είναι δυσάρεστη. Η πρώτη έκπληξη έρχεται νωρίς-νωρίς, από το εξώφυλλο όπου υπάρχει το σηματάκι των εκδόσεων “Λιβάνη”. Θα περιμέναμε ότι ένας από τους γνωστότερους δημοσιογράφους του “Ριζοσπάστη” (και, μάλιστα, με ξεκάθαρη ιδεολογική και κομματική τοποθέτηση), θα εξέδιδε το βιβλίο του από την “Σύγχρονη Εποχή”, τον εκδοτικό οίκο που είναι γνωστός ως “εκδοτικός οίκος του ΚΚΕ”. Όμως, ο Μπογιόπουλος δεν γράφει απευθυνόμενος στους ομοϊδεάτες του αλλά για τον κάθε κοινό, απλό πολίτη. Μάλιστα, τολμώ να πω ότι η αίσθηση που αποκόμισα από τούτο το βιβλίο είναι πως ο Μπογιόπουλος απευθύνεται κυρίως στους μη-κομμουνιστές. Έτσι, μπορούμε να πούμε ότι επιτυγχάνει καλύτερα τον στόχο του μέσω του “Λιβάνη”.
Αλλά τί πράγμα είναι τούτο το βιβλίο; Δεν είναι εύκολο να κολλήσεις μια ταμπέλλα σε ένα σύγγραμμα κάπου πεντακοσίων σελίδων, αλλά μπορούμε ανώδυνα να πούμε ότι το “Είναι ο Καπιταλισμός, ηλίθιε” αποτελεί το εγκόλπιο της οικονομικής κρίσης για κάθε κοινό νου. Το βιβλίο απευθύνεται στην κοινή λογική του αναγνώστη, όχι με φωνές, συνθήματα και τσιτάτα, αλλά με πειθώ κι επιχειρήματα, προκειμένου να του αποκαλύψει όσα πρέπει -και θέλει- να γνωρίζει για την παγκόσμια οικονομική κρίση.
Η δεύτερη μεγάλη έκπληξη συνίσταται στον τρόπο γραφής. Ο Μπογιόπουλος γράφει ως μαρξιστής (οι αναφορές στα κείμενα των Μαρξ και Λένιν είναι άφθονες) αλλά υποχρεώνει ακόμα και τον αντικομμουνιστή αναγνώστη να παρακολουθήσει με προσήλωση τα λεγόμενά του. Όσοι έχουν μάθει να μέμφονται τον τάχα “ξύλινο λόγο” των κομμουνιστών, σίγουρα θα υποχρεωθούν να αναθεωρήσουν αυτή την άποψη, μιας και η κοινή λογική δεν μπορεί να μείνει ασυγκίνητη στον παρατιθέμενο ορυμαγδό επιχειρημάτων και στοιχείων. Και για να πάω ένα βήμα παραπέρα, το ”Είναι ο Καπιταλισμός, ηλίθιε” διαβάζεται ηδονικά ακόμη κι από τον πλέον αμύητο στα πολιτικά ή στα οικονομικά πράγματα αναγνώστη.
Πράγματι, σ’ αυτό το βιβλίο ξεδιπλώνεται το πανόραμα της σημερινής κεφαλαιακής κρίσης με όλα τα στοιχεία της. Στο πρώτο μέρος του, ο αναγνώστης εξοικειώνεται με τις διαστάσεις της παγκόσμιας κρίσης του καπιταλισμού. Στο δεύτερο μέρος εξετάζεται η εκδήλωση της κρίσης σε Ελλάδα και ευρωζώνη. Και στο τρίτο -και τελευταίο- μέρος, ο συγγραφέας προσπαθεί να σκιαγραφήσει τα πολιτικά προτάγματα που αποτελούν λογική απόρροια της κρίσης. Επαναλαμβάνω ότι το “Είναι ο Καπιταλισμός, ηλίθιε” απευθύνεται στον απλό αναγνώστη. Επομένως, εδώ δεν πρόκειται να βρείτε βαθυστόχαστες μαρξιστικές αναλύσεις. Εδώ θα αφεθείτε στην απόλαυση της ανάγνωσης και, τελειώνοντας, θα αισθανθείτε πράγματι σοφώτεροι.
Ελπίζω ότι, με όλα όσα αράδιασα παραπάνω, σας έπεισα ότι αξίζει να θυσιάσετε κάπου 15 ευρώ για να αποκτήσετε αυτό το βιβλίο και να “τεστάρετε” την σιγουριά σας ότι έχετε μάθει τα πάντα για την κρίση από τους “αναλυτές” των καναλιών και των “έγκυρων” κυριακάτικων φυλλάδων. Οι δυο εκπλήξεις, στις οποίες αναφέρθηκα πρωτύτερα, δεν είναι τίποτε μπροστά στις αλλεπάλληλες εκπλήξεις που σας περιμένουν σελίδα με σελίδα και θα σας κάνουν να απορείτε πως “αλλοιώς μας τα έχουν πει”…
Κατ' αρχή να σε ευχαριστήσουμε για το e-mail σου. Όλα αυτά που μας έγραψες είναι πολύ ενδιαφέροντα και χρήσιμα. Θα το προτιμήσουμε το βιβλίο αυτό να είσαι σίγουρη, ως τότε ελπίζουμε να τα ξαναπούμε μέσω e-mail.
ΑπάντησηΔιαγραφή