ΟΥΤΑ ΓΙΑ ΕΝΑ ΛΕΠΤΟ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΒΡΕ ΑΝΘΡΩΠΕ

ΜΗΝ ΚΑΝΕΙΣ ΠΑΛΙ ΤΗΝ ΜΑΛ**** ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΨΗΦΙΣΕΙΣ...

Οργισμένοι και αδύναμοι μπροστά στο Μεγάλο Αδερφό

Εξοργισμένοι από την είδηση ότι η αμερικανική Υπηρεσία Εθνικής Ασφάλειας είχε αποκτήσει πρόσβαση στα κέντρα δεδομένων της Google δήλωσαν νομικοί σύμβουλοι εξ ονόματος των ιδιοκτητών της εταιρείας, μετά το δημοσίευμα της Washington Post που ανέφερε ότι η NSA είχε αποκτήσει πρόσβαση στους λογαριασμούς εκατοντάδων εκατομμυρίων χρηστών μέσω της Google και της Yahoo.

Σύμφωνα με το δημοσίευμα -που επικαλείται τα στοιχεία των διαρροών του Έντουαρντ Σνόουντεν- η NSA συνέλεγε εκατομμύρια δεδομένα κυρίως από αμερικανούς πολίτες και οι πληροφορίες αναφέρουν ότι αν και δεν κρατά όλα τα στοιχεία, διατηρεί αρκετά μεγάλο μέρος αυτών. 

 

Ο επικεφαλής των νομικών συμβούλων της Google Ντέιβιντ Ντράμοντ ανέφερε ότι η εταιρεία είχε εκφράσει εδώ και καιρό τις ανησυχίες της για το ενδεχόμενο των εν λόγω υποκλοπών «και αυτός είναι ο λόγος που συνεχίζουμε να αναπτύσσουμε τα συστήματα κρυπτογράφησης σε όλο και περισσότερες υπηρεσίες μας». Ο Ντράμοντ διαβεβαίωσε για μια ακόμη φορά πως η εταιρεία δεν παρέχει σε καμία κυβέρνηση πρόσβαση στα συστήματά της.

 

Ο επικεφαλής της NSA, Κιθ Αλεξάντερ, αρνήθηκε ότι η Υπηρεσία είχε πρόσβαση στα δίκτυα των εταιρειών, υποστηρίζοντας ότι είχε αποκτήσει πρόσβαση σε χιλιάδες και όχι εκατομμύρια διαδικτυακά αρχεία, με νόμιμο τρόπο.

 

Ωστόσο, η Washington Post επικαλείται αρχείο υψηλής ασφάλειας της 9ης Ιανουαρίου 2013, στο οποίο φαίνεται ότι η NSA έστελνε στοιχεία από εκατομμύρια καταγραφές καθημερινά από τα δίκτυα των Yahoo και Google στα κεντρικά της γραφεία για επεξεργασία και τις επόμενες 30 ημέρες-σύμφωνα με την αναφορά- είχαν συλλεγεί και σταλεί ξανά 181,280,466 νέες καταγραφές που αφορούσαν μεταδεδομένα δηλαδή ποιος απάντησε στα αρχικά e-mail και το περιεχόμενο βίντεο ή κλήσεων.

 

(Πηγή:Washington Post)

Χάλοουιν: Η παράξενη ιστορία μιας παράξενης γιορτής

 

Το Χάλοουιν είναι η γιορτή, όπου τα μικρά παιδιά ντυμένα φαντάσματα έχουν την ευκαιρία να τριγυρνάνε στους δρόμους και να ζητάνε γλυκά τρομάζοντας τους ανυποψίαστους στο δρόμο. Αν και οι περισσότεροι από εμάς έχουν στο μυαλό τους το Χάλοουιν ως την αμερικανική εμπορική γιορτή των τρομακτικών κοστουμιών, των κολοκύθων και των στοιχειωμένων σπιτιών, η ιστορία του είναι πολύ πιο πλούσια και έρχεται από τα βάθη της ιστορίας. Επιμέλεια Νικολέττα Ρούσσου. 

Το Χάλοουιν, όπως αναφέρεται σε δημοσίευμα του LiveScience.com, συνδέεται με την ιστορία μιας κέλτικης γιορτής, που ονομαζόταν «Samhain» («τέλος καλοκαιριού» στα Κέλτικα, προφέρεται Σανγουιν) και γινόταν, σύμφωνα με τους ερευνητές, πριν από 2.000 χρόνια σε ημερομηνία που σήμερα αντιστοιχεί στην τελευταία ημέρα του Οκτωβρίου. Αν και υπάρχουν κενά στα ιστορικά αρχεία που αναφέρονται σε αυτό το φεστιβάλ, οι ιστορικοί θεωρούν ότι επρόκειτο για μια ετήσια γιορτή στο τέλος του έτους της συγκομιδής της σοδειάς, όπου οι χωρικοί εξασφάλιζαν τα τρόφιμα για το χειμώνα. Η παγανιστική περιελάμβανε κάποιες θρησκευτικές και μεταφυσικές τελετουργίες, ωστόσο τίποτα δεν φαίνεται να ξεπερνούσε τα όρια.

Σύμφωνα με τον Νίκολας Ρότζερς, καθηγητή ιστορίας του Πανεπιστημίου του Γιορκ, «...δεν υπάρχει κάποια ουσιαστική απόδειξη ότι η γιορτή του Χάλοουιν ήταν αφιερωμένη στους νεκρούς ή στη λατρεία των προγόνων, παρά τις απόψεις κάποιων Αμερικανών λαογράφων, ορισμένοι από τους οποίους υποστηρίζουν ότι ήταν αφιερωμένο στον Σαμάν τον θεό των νεκρών. Το Σανγουίν είχε περισσότερο σχέση με την αλλαγή των εποχών παρά με τον θάνατο και το κακό...».

Μολονότι δεν διαπιστώνεται κάποια ουσιαστική σύνδεση μεταξύ Χάλοουιν και Σανγουίν, πολλοί πιστεύουν ότι η μέρα των Αγίων Πάντων που γιορτάζεται την 1η Νοεμβρίου και του Σανγουίν τα οποία ήταν κοντά χρονικά συνδέθηκαν και δημιουργήθηκε η γιορτή που ονομάστηκε Χάλοουιν. Οι ιερείς των Κελτών φορούσαν δέρματα και κεφάλια ζώων κατά τη διάρκεια των τελετών του Σανγουίν, το οποίο πιθανόν συνετέλεσε στο γεγονός ότι οι οικογένειες αργότερα ντύνονται με διάφορες στολές.

Η παράδοση που θέλει το Χάλοουιν γιορτή κατά την οποία τα παιδιά κάνουν φάρσες και αταξίες έχει τις ρίζες της στα τέλη του 1800. Στις Η.Π.Α και στον Καναδά τα παιδιά την περίοδο του Χάλοουιν, πετούσαν αυγά στις πόρτες των σπιτιών έκαναν ζημιές και τρόμαζαν τον κόσμο. Εντούτοις, τις δεκαετίες του 1920 και 1930 το Χάλοουιν μετατράπηκε σε ένα μεγάλο, θορυβώδες πάρτυ και οι βανδαλισμοί έγιναν πιο σοβαροί. Με σκοπό τη αποτροπή των καταστροφών των περιουσιών τους, οι γονείς και οι τοπικές αρχές προσανατόλισαν τα παιδιά στο να ζητούν γλυκά από τους ιδιοκτήτες των σπιτιών, περιορίζοντας έτσι τα περιστατικά των βανδαλισμών.

Παλιά έθιμα, δοξασίες και σύγχρονο Χάλοουιν

Στο πέρασμα των αιώνων, μεταφυσικά όντα όπως οι μάγισσες και οι νεράιδες έγιναν βασικά στοιχεία του Χάλοουιν, ενώ πάνω από έναν αιώνα στην Ιρλανδία θεωρείται ότι είναι η εποχή όπου οι νεκροί επιστρέφουν στα παλιά λημέρια τους. Επιπλέον πολλά έθιμα της γιορτής σχετίζονται με την πρόβλεψη του μέλλοντος. Οι συμμετέχοντες γεμίζουν κουβάδες με νερό και μήλα και λέγεται ότι ο πρώτος που θα τραβήξει ένα μήλο χωρίς να χρησιμοποιήσει τα χέρια του είναι ο πρώτος που θα παντρευτεί. Ένα άλλο έθιμο θέλει τα νεαρά κορίτσια να κοιτάζουν τον εαυτό τους στον καθρέφτη τα μεσάνυχτα υπό το φως ενός κεριού περιμένοντας να εμφανιστεί το πρόσωπο του μελλοντικού τους συζύγου.

Όσον αφορά το μοντέρνο Χάλοουιν, ο λαογράφος Τζακ Σαντίνο υποστηρίζει ότι «...τα έθιμα του Χάλοουιν ήρθαν στην Βόρεια Αμερική από τους πρώτους Ιρλανδούς μετανάστες. Αν και η γιορτή ήταν γνωστή από την εποχή της αποικιοκρατίας, από τα μέσα του 20ου αιώνα έγινε ουσιαστικά μια παιδική γιορτή...». Από εκείνη την εποχή η απήχηση του Χάλοουιν εξαπλώθηκε εφ’ όσον έπαψε σταδιακά να είναι μια αμιγώς παιδική γιορτή, καθώς ενήλικες άρχισαν να συμμετέχουν, ενώ εντάχθηκε στα σχολεία και στα πανεπιστήμια.    

Κάποιοι ευαγγελιστές θεωρούσαν ότι το Χάλοουιν ήταν σατανιστική γιορτή λόγω του παγανιστικού της χαρακτήρα. Όμως οι αρχαίοι Κέλτες δεν λάτρευαν ή τιμούσαν κάποιον θεό που προσομοίαζε στον διάβολο με τη χριστιανική έννοια, ενώ το αρχαίο αυτό κέλτικο φεστιβάλ είχε εξαφανιστεί πολύ καιρό πριν από το κυνήγι μαγισσών που πραγματοποιήθηκε από την καθολική εκκλησία.

Από το Tvxs,

Ο ΡΑΜΠΟ ΚΑΙ Η ΜΠΑΝΑΝΑ ΤΟΥ...

Φωτογραφίες… με φαντασία!

Η Sarolta Bán είναι μια καλλιτέχνης από την Ουγγαρία. Για τα έργα της, της αρέσει να χρησιμοποιεί καθημερινά στοιχεία και αντικείμενα τα οποία και συνδιάζει με μοναδικό τρόπο.
Το αποτέλεσμα της δουλειάς της είναι εκπληκτικό! Σουρεαλιστικές φωτογραφίες, οι οποίες όπως λέει και η ίδια, «έχουν δική τους προσωπικότητα και μια διαφορετική ιστορία να διηγηθούν σε διαφορετικούς ανθρώπους».




















 
Από το  perierga.gr

ο κοριός της NSA

Στην αμερικανική πρεσβεία είχε εγκατασταθεί ένα υπερσύχρονο κέντρο υποκλοπών και παρακολούθησης επικοινωνιών, αποκαλύπτει το «Der Spiegel».

Σύμφωνα με έγγραφο της Εθνικής Υπηρεσίας Ασφαλείας (ΝSA) των ΗΠΑ που δημοσίευσε το γερμανικό περιοδικό, εκτός από την ειδική μονάδα συλλογής πληροφοριών που βρίσκεται στη Βασιλίσσης Σοφίας, υπάρχει και εξοπλισμός που λειτουργεί εξ αποστάσεως χωρίς να απαιτείται η παρουσία προσωπικού.

Το έγγραφο περιλαμβάνεται στα στοιχεία που διέρρευσαν από τον πρώην συνεργάτη των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών Έντουαρντ Σνόουντεν. Ο εξοπλισμός τοποθετείται στους υψηλότερους ορόφους ή και στην ταράτσα των πρεσβειών και καλύπτεται με πάνελ ή κατασκευές για προστασία από τα αδιάκριτα βλέμματα.

Μια τέτοια κατασκευή από λευκά δομικά υλικά, σύμφωνα με τις πληροφορίες που δημοσιεύει η εφημερίδα «Τα Νέα», διακρίνεται και στην οροφή της αμερικανικής πρεσβείας στην Αθήνα, στο παλαιό κτήριο προς την πλευρά της οδού Πέτρου Κόκκαλη που καταλήγει στη Βασιλίσσης Σοφίας.

Ο SPIDERMAN ΦΟΒΙΤΣΙΑΡΗΣ

Έλλη Παππά (1920 – 2009)

Συγγραφέας, δημοσιογράφος και αγωνίστρια της κομμουνιστικής Αριστεράς. Με την κριτική σκέψη που τη χαρακτήριζε, διαφοροποιήθηκε από πολλές προσωπικότητες της γενιάς της. Στόχος της, όπως η ίδια έλεγε, «η κάθαρση της μαρξιστικής σκέψης από τις σταλινικές στρεβλώσεις». Ήταν σύντροφος του Νίκου Μπελογιάννη και αδελφή της Διδούς Σωτηρίου.
Η Έλλη Παππά γεννήθηκε στη Σμύρνη το 1920, «πέμπτο παιδί, αθέλητο και παραπεταμένο», όπως γράφει αυτοβιογραφούμενη, του Ευάγγελου Παππά και της Μαριάνθης Παπαδοπούλου. «Η μάνα μου αρνήθηκε να με θρέψει. Δεν ήμουν παιδί, ήμουν άλλο πράμα και με πέταξε. Επέζησα χάρη στη μεγαλύτερη αδελφή της μητέρας μου. Η καταστροφή έφερε την οικογένεια στον Πειραιά. Την υγεία μου την ανέλαβε η θάλασσα του Πειραιά και την αγωγή μου τα αλητάκια του Πειραιά. Όλα έδειχναν ότι η προλεταριακή μου συνείδηση ήταν εξασφαλισμένη. Τότε μπήκαν στη ζωή μου τα μεγαλύτερα παιδιά της οικογένειας, ο Γιώργος, που έγινε ασυρματιστής, και ο «άγγελος της ζωής μου», η Διδώ (Σωτηρίου), που ζούσε με την πλούσια αντιδραστική θεία, αδελφή του πατέρα μας. Από τη σκληρή δουλειά του ο Γιώργος, από μια έμφυτη συνείδηση η Διδώ, από κοντά κι η μάνα μας, είχαν γίνει και οι τρεις κομμουνιστές».
Από τα γυμνασιακά της χρόνια, στη διάρκεια της Μεταξικής Δικτατορίας, οργανώθηκε σε αντιδικτατορική ομάδα και στην Κατοχή, προσχώρησε στο ΕΑΜ και το ΚΚΕ. Σπούδασε φιλοσοφία και νομικά στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας, χωρίς να ολοκληρώσει τις σπουδές της, ενώ παράλληλα εργαζόταν ως δημοσιογράφος. Εργάστηκε στην παράνομη έκδοση του Ριζοσπάστη μέχρι το 1949, οπότε άρχισε η συνεργασία της με τον Νίκο Πλουμπίδη στον παράνομο μηχανισμό του ΚΚΕ και από τον Ιούνιο του 1950 με τον Νίκο Μπελογιάννη που έγινε ο άνδρας της ζωής της.
Συνελήφθη για την κομμουνιστική της δράση τον Δεκέμβριο του 1950 και καταδικάστηκε σε θάνατο μαζί με τον σύντροφό της Νίκο Μπελογιάννη τον Φεβρουάριο του 1952. Δεν εκτελέστηκε, όπως ο Μπελογιάννης, γιατί ο γιος τους Νίκος, που είχε στο μεταξύ γεννηθεί στη φυλακή, ήταν μόλις επτά μηνών. Αποφυλακίστηκε από τις φυλακές Αβέρωφ την πρωτοχρονιά του 1964 και αμέσως εντάχθηκε στην ΕΔΑ. Δούλεψε στη σύνταξη της εφημερίδας «Δημοκρατική Αλλαγή», αλλά το 1968 η Απριλιανή χούντα την εξόρισε στη Γυάρο. Αποφυλακίστηκε τον Ιούλιο του 1968, λόγω σοβαρής ασθένειας. Η Σοβιετική Ένωση προσφέρθηκε να τη φιλοξενήσει με τον γιο της, αλλά η ίδια αρνήθηκε, επειδή είχε διαφωνήσει με τη στρατιωτική εισβολή των Σοβιετικών στην Τσεχοσλοβακία.
Μέχρι την πτώση της δικτατορίας εργάστηκε σε εγκυκλοπαίδειες και περιοδικά και αργότερα στην εφημερίδα «Μακεδονία» με ψευδώνυμο. Στη μεταπολίτευση, η Έλλη Παππά προσπάθησε μάταια να επανασυνδεθεί με το ΚΚΕ: «Η επανένωση της Αριστεράς ξεκίνησε με καλούς οιωνούς και είχε οικτρό τέλος. Απεχώρησα από το ΚΚΕ, πράγμα που και η ηγεσία του επιθυμούσε». Επαγγελματικά δούλεψε στις εφημερίδες «Έθνος», «Μακεδονία» και το περιοδικό «Γυναίκα» έως το 1990, οπότε και αφιερώθηκε αποκλειστικά στο συγγραφικό της έργο.
Δημοσίευσε μελέτες για την αρχαία ελληνική φιλοσοφία, όπως «Ο Πλάτωνας στην εποχή μας» («Εκδόσεις 21ου Αιώνα»), η «Σπουδή στο θέμα της Ελευθερίας - Η έννοια της ελευθερίας στον προσωκρατικό υλισμό» («Άγρα»), και «Αρχαίοι Έλληνες Συγγραφείς στο “Κεφάλαιο” του Μαρξ» («Άγρα»), μελέτες για τον μαρξισμό και τον λενινισμό, όπως ο «Μύθος και ιδεολογία στη ρωσική επανάσταση - οδοιπορικό από το ρωσικό αγροτικό λαϊκισμό στο λαϊκισμό του Στάλιν» («Εστία») και «Ο Λένιν χωρίς λογοκρισία και εκτός μαυσωλείου».
Τα τελευταία πολιτικά βιβλία της ήταν «Αποχαιρετισμός στον αιώνα μου» («Κέδρος»), «Μακιαβέλι ή Μαρξ» («Άγρα») και «Η Κομμούνα του 1871» («Άγρα»). Το αρχείο της φυλάσσεται στο Ελληνικό Λογοτεχνικό και Ιστορικό Αρχείο (Ε.Λ.Ι.Α).
Η Έλλη Παππά πέθανε στις 27 Οκτωβρίου 2009, σε ηλικία 89 ετών.

Από το ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ.

Τα κορίτσια του 13ου φεστιβάλ κόμιξ

Τίποτα δεν έλειψε από το 13ο φεστιβάλ κόμιξ που διεξήχθη την προηγούμενη βδομάδα στη Νέα Υόρκη.

Οι φίλοι του φανταστικού κόσμου των κόμιξ είχαν την ευκαιρία να... ανταλλάξουν απόψεις για τους αγαπημένους τους ήρωες, ενώ ανακοινώθηκαν νέες κυκλοφορίες και παρουσιάστηκαν αφιερώματα σε μεγάλους δημιουργούς των εικονογραφημένων περιοδικών που απευθύνονται σε μικρά αλλά και... μεγάλα παιδιά!

Το όμορφο σκηνικό ήρθαν να ολοκληρώσουν οι «καυτές» παρουσίες των κοριτσιών που απέδειξαν ότι αγαπούν τον... χάρτινο κόσμο της περιπέτειας.

Από το Zoygla.

ΒΟΗΘΕΙΑ.... ΝΕΑ ΜΕΤΡΑ!

Πάμπλο Πικάσο (1881 – 1973)

Ο Πάμπλο (Ρούιθ) Πικάσο (Pablo Picasso) γεννήθηκε στη Μάλαγα της Ισπανίας στις 25 Οκτωβρίου του 1881. Πατέρας του ήταν ο Χοσέ Ρούιθ Μπλάσκο, καθηγητής του σχεδίου, και μητέρα του η Μαρία Πικάσο. Άρχισε να ζωγραφίζει από παιδί και σε ηλικία 14 ετών μπήκε στη Σχολή Καλών Τεχνών της Βαρκελώνης.
Το 1897 πήρε χρυσό βραβείο με τον πρώτο πίνακά του που παρουσίασε στην Ακαδημία. Έχοντας κιόλας κατακτήσει μια τεχνική σταθερή κι αξιόλογη, άρχισε να πλησιάζει τους πρωτοποριακούς καλλιτεχνικούς κύκλους της εποχής, που επέδρασαν βαθιά στη διαμόρφωσή του.
Το 1904 μετακόμισε στο Παρίσι, όπου γνωρίστηκε με άλλους μεγάλους καλλιτέχνες, όπως ο Ματίζ και ο Χουάν Μιρό. Από το 1912 έως το 1914 τα έργα του Πικάσο γίνονταν όλο και πιο γνωστά. Στις διεθνείς εκθέσεις του Μονάχου, της Κολωνίας και του Βερολίνου, οι κυβιστικοί του πίνακες βρίσκονταν στην πρώτη σειρά, δημοσιεύονταν στα πρωτοποριακά περιοδικά και οι ανανεωτικές αντιλήψεις του γίνονταν αντικείμενο συζήτησης στα πιο προωθημένα καλλιτεχνικά κέντρα. Σύντομα, το όνομα του έγινε συνώνυμο με το καινούργιο και το τολμηρό.
Ο Πικάσο ως ζωγράφος, χαράκτης, γλύπτης και δραματουργός ήταν ιδιαίτερα πολύπλευρος. Η εφευρετικότητα και η ευχέρειά του για πειραματισμούς δυσχεραίνουν την κατάταξή του σε μια συγκεκριμένη καλλιτεχνική κατηγορία. Αν και οι συνεχείς μεταλλαγές του παρεξηγήθηκαν ως έλλειψη συνέπειας, ο Πικάσο θεωρείται ο πρόδρομος κι ένας από τους κυριότερους εκπροσώπους της ζωγραφικής του 20ου αιώνα.
Ως παρακαταθήκη άφησε περίπου 20.000 αυτοτελή έργα του, κάθε μορφής. Κορυφαία στιγμή της καλλιτεχνικής του δημιουργίας αποτελεί η «Γκουέρνικα», ένας πίνακας καταγγελίας για τα εγκλήματα κατά του λαού του στον ισπανικό εμφύλιο.
Ο Πάμπλο Πικάσο πέθανε στις 8 Απριλίου του 1973.

Από το ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ.

Μεταφορές-μετακομίσεις άλλου επιπέδου

Δεν μπορείτε να φανταστείτε τι σκέφτεται το ανθρώπινο μυαλό προκειμένου να βρει λύσει για να μεταφέρει κάποια πράγματα.

Στις εικόνες που ακολουθούν θα δείτε ότι καμιά φορά δεν είναι όλες οι σκέψεις πετυχημένες.

Από το Zoygla.

Η ΦΩΤΕΙΝΗ ΚΑΙ Η ΜΥΓΑ..

ΤΑ ΕΧΕΙ ΚΑΝΕΙ ΠΑΝΩ ΤΟΥ...

Η Χρηματιστηριακή Κρίση του 1929

Το καλοκαίρι του 1929 η Αμερική ευημερούσε. Ο κόσμος δανειζόταν από τις τράπεζες για να παίξει στη Γουολ Στριτ. Ο δείκτης Ντόου Τζόουνς (DJIA) έφθασε στο υψηλότερο σημείο του, στις 381.17 μονάδες (3 Σεπτεμβρίου 1929). Οι χρηματιστηριακή αξία των μετοχών είχε αυξηθεί τόσο πολύ, που οι διορατικότεροι μιλούσαν για φούσκα έτοιμη να εκραγεί.
Οικονομικοί κύκλοι φοβούμενοι την κάμψη των τιμών των μετοχών άρχισαν να τις ρευστοποιούν. Στις 24 Οκτωβρίου 1929, 13 εκατομμύρια μετοχές άλλαξαν χέρια, αριθμός ρεκόρ για τα χρηματιστηριακά χρονικά (Μαύρη Πέμπτη). Πανικός άρχισε να καταλαμβάνει τους επενδυτές και τους χρηματιστές. Οι μεγάλοι παίκτες της Γουόλ Στριτ άρχισαν να αγοράζουν μαζικά τα καλά χαρτιά (blue chips), σε μια προσπάθεια να συγκρατήσουν την πτώση. Η τακτική αυτή είχε αποδώσει στη χρηματιστηριακή κρίση του 1907, όχι όμως και τώρα.
Το Σαββατοκύριακο που μεσολάβησε η κατάσταση δραματοποιήθηκε ακόμη περισσότερο από τον Τύπο. Τη Δευτέρα 28 Οκτωβρίου οι τιμές συνέχισαν την κατηφορική τους πορεία, με τους επενδυτές να ξεφορτώνονται τα «χαρτιά» τους, με σκοπό να αναζητήσουν πιο πρόσφορες επενδυτικές ευκαιρίες. Ο δείκτης χάνει 12% της αξίας του και 16,4 εκατομμύρια μετοχές αλλάζουν χέρια.
Την επόμενη μέρα, η Γουόλ Στριτ καταρρέει (Μαύρη Τρίτη). Πολλές τράπεζες που είχαν τοποθετήσει τα χρήματα των πελατών τους σε μετοχές για να αποκομίσουν μεγαλύτερα κέρδη, αντιμετωπίζουν δυσεπίλυτα προβλήματα και τις επόμενες μέρες κηρύσσουν πτώχευση.
Το χρηματιστηριακό κραχ χειροτέρευσε την ήδη εύθραυστη κατάσταση της αμερικανικής οικονομίας και συνέβαλε στη Μεγάλη Οικονομική Ύφεση της δεκαετίας του '30, που έπληξε Ευρώπη και Αμερική, με πτωχεύσεις εταιρειών, μαζική ανεργία και μεγάλη κεφαλαιοκρατική συγκέντρωση.
Η Γουόλ Στριτ ανέκαμψε προσωρινά στις αρχές του 1930, για να κατρακυλήσει ξανά το επόμενο διάστημα και ο δείκτης Ντόου Τζόουνς να φθάσει στις 41.22 μονάδες στις 8 Ιουλίου 1932, στο χαμηλότερο σημείο όλων των εποχών. Το 1931 το Κογκρέσο συγκρότησε την Επιτροπή Πεκόρα για να μελετήσει τις αιτίες της χρηματιστηριακής κρίσης και βάσει των πορισμάτων της ψήφισε το νόμο Γκλας - Σίγκαλ του 1933, με τον οποίον διαχωρίστηκαν οι τράπεζες σε εμπορικές και επενδυτικές.
Τα επόμενα χρόνια, με βάση την εμπειρία της Γουόλ Στριτ, τα χρηματιστήρια όλου του κόσμου πήραν μέτρα για να αποτρέψουν ένα νέο κραχ. Το κυριότερο ήταν η διακοπή των συνεδριάσεων σε περιόδους ραγδαίων μεταβολών της χρηματιστηριακής αγοράς.

Οι επιπτώσεις του Κραχ στις ΗΠΑ σε αριθμούς:

• 12.000.000 έμειναν άνεργοι. 
• 12.000 έχαναν τη δουλειά τους κάθε μέρα.
• 20.000 επιχειρήσεις κήρυξαν πτώχευση.
• 1.616 τράπεζες πτώχευσαν.
• 1 στους 20 γεωργούς ξεσπιτώθηκαν.
• 23.000 αυτοκτονίες σημειώθηκαν σ' ένα χρόνο, αριθμός ρεκόρ.

Από το ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ.

Δρομολόγια στη...στρατόσφαιρα

Ένα νέο δρομολόγιο ετοιμάζεται να εγκαινιάσει η αμερικανική εταιρεία World View Enterprises.

Αερόστατο θα μεταφέρει επιβάτες στην στρατόσφαιρα και το εισιτήριο θα κοστίζει περί τα 75.000 δολάρια. Πρόκειται για ένα ταξίδι πολύ πιο πάνω από τα σύννεφα σε απόσταση σχεδόν 30 χιλιομέτρων από το έδαφος.

Το αερόστατο που θα φθάνει μέχρι εκεί θα μεταφέρει μια ειδική κάψουλα η οποία θα μπορεί να φιλοξενεί έξι ανθρώπους. Δύο χειριστές και τέσσερις επιβάτες.



Η διάθεση των εισιτηρίων θα ξεκινήσει σε λίγους μήνες. Όσοι πιστοί προσέλθετε...

ΔΕΝ ΞΕΡΕΙΣ ΕΣΥ ΑΠΟ ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΤΟ ΦΑΓΗΤΟ ΜΩΡΗ...

Η κρίση των πυραύλων

Σοβιετικός βαλλιστικός πύραυλος R-12

Ήταν 15 Οκτωβρίου του 1962, όταν ο αμερικανός πρόεδρος Τζον Κένεντι πληροφορήθηκε από τις υπηρεσίες κατασκοπίας ότι 42 σοβιετικοί βαλλιστικοί πύραυλοι με πυρηνικές κεφαλές, βρίσκονταν εγκατεστημένοι στην Κούβα και μπορούσαν μέσα σε λίγα λεπτά να πλήξουν οποιαδήποτε πόλη των ΗΠΑ. Την ανάπτυξή τους είχε επιτρέψει ο Φιντέλ Κάστρο, φοβούμενος αμερικανική επέμβαση.
Οι δεκατρείς μέρες που ακολούθησαν ήταν οι πιο επικίνδυνες που πέρασε η ανθρωπότητα. Στις 22 Οκτωβρίου ο πρόεδρος Κένεντι ανακοίνωσε ότι το αμερικανικό Ναυτικό θα επέβαλλε αποκλεισμό της Κούβας και θα προχωρούσε στην «κατάσχεση επιθετικών όπλων και συναφούς υλικού» που σοβιετικά σκάφη θα επιχειρούσαν ενδεχομένως να τα παραδώσουν στην Κούβα. Τις επόμενες ημέρες σοβιετικά πλοία που κατευθύνονταν προς την Κούβα άλλαξαν πορεία και απομακρύνθηκαν από τη ζώνη του αποκλεισμού.
H ένταση κλιμακωνόταν διαρκώς και ο κίνδυνος του πυρηνικού ολέθρου πλησίαζε ολοένα, καθώς ανάμεσα στις δύο υπερδυνάμεις ανταλλάσσονταν πυρετώδη μηνύματα. Η κρίση κορυφώθηκε στις 27 Οκτωβρίου, όταν ένα αμερικανικό κατασκοπευτικό αεροσκάφος U2 καταρρίφθηκε στον εναέριο χώρο της Κούβας, ενώ ένα άλλο αναχαιτίστηκε πάνω από τη Ρωσία.
Η σύρραξη αποφεύχθηκε την τελευταία στιγμή, στις 28 Οκτωβρίου, όταν ο σοβιετικός ηγέτης Νικίτα Χρουστσόφ δέχτηκε να σταματήσουν οι εργασίες για την εγκατάσταση των πυραύλων και να αποσυρθούν όσοι βρίσκονταν ήδη στο νησί. Σε αντάλλαγμα, ο Κένεντι δεσμεύθηκε ότι ουδέποτε οι ΗΠΑ θα εισέβαλλαν στην Κούβα, ενώ έδωσε και μυστική υπόσχεση για την απομάκρυνση των πυρηνικών πυραύλων που είχαν εγκατασταθεί κατά το παρελθόν στην Τουρκία.
Τις εβδομάδες που ακολούθησαν οι δύο υπερδυνάμεις άρχισαν να πραγματοποιούν τα υπεσχημένα και ως το τέλος Νοεμβρίου η κρίση είχε ξεπεραστεί. Ο ηγέτης της Κούβας Φιντέλ Κάστρο αρνήθηκε να δεχθεί παρατηρητές του ΟΗΕ στη χώρα του, δυσαρεστημένος από το γεγονός ότι είχε αποκλεισθεί από τις επαφές Κένεντι - Χρουστσόφ και όντας εξοργισμένος με τον σοβιετικό ηγέτη για τη στάση του.

Από το ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ.

Πόσοι χρειάζονται για να αλλάξουν μία λάμπα;

Μοιάζει με ανέκδοτο από… τα παλιά και όμως συνέβη στ’αλήθεια! Η φωτογραφία που βλέπετε έχει ληφθεί από λεωφόρο στην πόλη Cranbrook του Devon την περασμένη Παρασκευή.

Στην εικόνα φαίνεται ένας εργάτης να έχει πάρει επ’ ώμου το έργο της αλλαγής μίας λάμπας σε φωτεινό σηματοδότη. Από κάτω, άλλοι έξι εργάτες έχουν αναλάβει το έργο του… παρατηρητή και ως φαίνεται έχουν μπει «για τα καλά» στο… πετσί του ρόλου τους τον οποίο και φαίνεται να απολαμβάνουν.

Για την ιστορία, η φωτογραφία έχει προκαλέσει σάλο στον κόσμο του διαδικτύου…

Από το Zoygla.

ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΜΑΣ ΠΙΕΙ ΤΟ ΑΙΜΑ...

Οικολογικά μολύβια φυτεύονται και μετατρέπονται σε λαχανικά!

Ένα οικολογικό μολύβι που όταν κοντύνει και αχρηστευτεί μετατρέπεται σε λουλούδια, βότανα και κηπευτικά ανέπτυξαν ερευνητές του Τεχνολογικού Ινστιτούτου της Μασαχουσέτης (MIT). Το πρωτότυπο μολύβι ονομάζεται Sprout και φτιάχνεται από κέδρο, ενώ σε αντίθεση με τα συμβατικά μολύβια, χρησιμοποιεί γραφίτη και πυλό αντί για μόλυβδο. Κάθε μολύβι έχει στην άκρη του μια κάψουλα με σπόρους. Όταν αχρηστευτεί φυτεύεται στο έδαφος και ποτίζεται κανονικά για να φυτρώσουν τα βότανα και τα λαχανικά.

Μέχρι στιγμής διατίθενται ως και 20 διαφορετικές ποικιλίες σπόρων για την καλλιέργεια τομάτας, μέντας, πιπεριάς, βασιλικού, δενδρολίβανου και άλλων φυτών. Κάθε κάψουλα περιέχει τρείς σπόρους του ίδιου λουλουδιού, βοτάνου ή λαχανικού για να διασφαλιστεί υψηλό ποσοστό επιτυχίας. Οι σπόροι απελευθερώνονται στο χώμα με το πότισμα του μολυβιού, καθώς η κάψουλα διαλύεται με το νερό. Σύμφωνα με την κατασκευάστρια εταιρεία, Democratech, οι σπόροι αρχίζουν να βλασταίνουν εντός μιας εβδομάδας.

Κάθε πακέτο μολυβιών συνοδεύεται και από μια κάρτα με οδηγίες φύτευσης. Σημειώνεται πως αν ο κάτοχος του μολυβιού το βάλει στο στόμα του, ή αν το μολύβι βραχεί κατά λάθος, η κάψουλα διαλύεται. Στην Ευρώπη τα οικολογικά μολύβια έκαναν το ντεμπούτο τους στην αγορά της Δανίας φέτος τον Ιούνιο. Το προϊόν σημείωσε μεγάλη επιτυχία και όπως ανακοινώθηκε σε σχετικά μικρό χρονικό διάστημα πουλήθηκαν πάνω από 100.000 σετ μολυβιών. Τα μολύβια Sprout είναι 100% βιώσιμα και φτιάχνονται αποκλειστικά από φυσικά υλικά.


πηγή: econews.gr