Πριν από περίπου δύο χρόνια, ο παίκτης της Εθνικής Ποδοσφαιρικής Ένωσης (NFL) των ΗΠΑ, Colin Kaepernick, πυροδότησε ένα κύμα διαμαρτυριών στη χώρα του, ενάντια στις φυλετικές διακρίσεις. Αφορμή είχε σταθεί η άρνησή του να παρευρεθεί στην εκφώνηση του αμερικανικού εθνικού ύμνου πριν από έναν αγώνα.
Ο πρώην παίκτης των San Francisco 49ers προέβη στην κίνηση αυτή για να καταδικάσει την εκτεταμένη αστυνομική βία στις ΗΠΑ, συμπεριλαμβανομένων των δολοφονιών άοπλων Αφρο-Αμερικανών πολιτών. «Δεν πρόκειται να παρευρεθώ και να σταθώ περήφανος για τη σημαία μιας χώρας που καταπιέζει μαύρους και έγχρωμους πολίτες» ανέφερε τότε ο διαφυλετικός αθλητής από το Ουισκόνσιν.
Έκτοτε, αφού ο τριαντάχρονος Kaepernick έσπασε το συμβόλαιό του με τους San Francisco 49ers το 2017, αδυνατεί να συνάψει συμβόλαιο με οποιαδήποτε άλλη ομάδα.
Το περιστατικό και οι συνέπειές του έριξαν για ακόμη μια φορά φως στις ομιχλώδεις συνθήκες που επικρατούν διαχρονικά στον πολιτικό ακτιβισμό του χώρου του αθλητισμού στις ΗΠΑ. Εδώ και αρκετές δεκαετίες, αθλητές, κυρίως Αφρο-Αμερικανικής καταγωγής, έχουν χρησιμοποιήσει τη δημόσια ιδιότητά τους για να σχολιάσουν κοινωνικά και πολιτικά ζητήματα, γεγονός που υπό άλλες συνθήκες θα ήταν δύσκολο ή και ακατόρθωτο.

Ακολουθεί μια λίστα με επαγγελματίες αθλητές και αθλήτριες Αφρο-Αμερικανικής καταγωγής που έπαιξαν σημαντικό ρόλο στο διαχρονικό αγώνα για τη φυλετική ισότητα.
Μοχάμμεντ Άλι
Ο διάσημος πυγμάχος πάλεψε εντός του αγωνιστικού ρινγκ, αλλά και εκτός αυτού, σε μια πολυετή μάχη για την κοινωνική δικαιοσύνη. Σε μια καριέρα που διήρκεσε 21 χρόνια, ο Άλι στέφθηκε παγκόσμιος πρωταθλητής 3 φορές και χρυσός ολυμπιονίκης στη Ρώμη, ενώ κέρδισε στους 56 από τους 61 αγώνες που έδωσε στη ζωή του.
Πέρα από τις αγωνιστικές του διακρίσεις, ο Μοχάμεντ Άλι έλαβε μεγάλη δημοσιότητα για τη δημόσια κριτική του απέναντι στον αμερικανικό ρατσισμό, αλλά και την άρνησή του να συμμετάσχει ως στρατιώτης στον πόλεμο του Βιετνάμ. «Για ποιο λόγο μου ζητούν να φορέσω τη στρατιωτική στολή και να διανύσω 10.000 μίλια για να ρίξω βόμβες και σφαίρες στους πολίτες του Βιετνάμ, όταν οι αποκαλούμενοι ως Νέγροι στο Λούιβιλλ στερούνται τα απλά, ανθρώπινα δικαιώματά τους και τους συμπεριφέρονται σαν να ήταν σκυλιά;» ανέφερε ο αθλητής την εποχή του πολέμου.
Μετά από αυτές του τις δηλώσεις, οι τίτλοι του Άλι αφαιρέθηκαν, ανεστάλη η άδειά του για την άσκηση του αθλήματος και κατηγορήθηκε για φοροδιαφυγή, κατηγορία από την οποία θα απαλλασσόταν μελλοντικά. Ο Μοχάμεντ Άλι θεωρείται από πολλούς αθλητικούς ιστοριογράφους ως ο κορυφαίος αθλητής όλων των εποχών.
Jesse Owens
Το 1936, ο αθλητής του στίβου, Jesse Owens, θα προκαλούσε σάλο, όταν θα κέρδιζε τέσσερα χρυσά μετάλλια στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Βερολίνου, σπάζοντας ταυτόχρονα δύο παγκόσμια ρεκόρ. Ο Χίτλερ θα καταδίκαζε τότε τις ΗΠΑ που είχαν συμπεριλάβει έναν έγχρωμο αθλητή στο ρόστερ τους, καθώς πριν τους Ολυμπιακούς Αγώνες είχε επιβληθεί από τον ίδιο μια πολιτική που ήθελε μόνο «Άριους» να έχουν δικαίωμα συμμετοχής στη διοργάνωση. 
Η επιτυχία του Owens θα τίναζε στον αέρα τη χιτλερική μυθολογία για την «Άρια υπεροχή», ενώ θα ενίσχυε και το κίνημα για τα κοινωνικά δικαιώματα στην αμερικανική ήπειρο. Όμως παρά τα νικηφόρα αποτελέσματα των Ολυμπιακών Αγώνων, η υποδοχή του Owens στις ΗΠΑ δεν ήταν αυτή ενός ήρωα, ούτε έλαβε κάποια πρόσκληση από το Λευκό Οίκο, όπως συνηθίζεται σε τέτοιες περιπτώσεις.
Ο Χίτλερ είχε αρνηθεί την επινίκια χειραψία με τον Owens, όμως αυτό που θα ενοχλούσε τον αθλητή θα ήταν η αντίδραση του τότε προέδρου των ΗΠΑ, Franklin D Roosevelt. «Δεν ήταν ο Χίτλερ αυτός που με περιφρόνησε» θα δήλωνε λίγους μήνες μετά τους Αγώνες στο Βερολίνο. «Ήταν ο πρόεδρός μας που δεν έστειλε ούτε ένα τηλεγράφημα».
Jackie Robinson
Ο Jackie Robinson ήταν ο πρώτος Αφρο-Αμερικανός αθλητής που θα συμμετείχε σε αγώνα μπέιζμπολ της Major League Baseball (MLB) (παίζοντας για λογαριασμό των Brooklyn Dodgers), στις 15 Απριλίου του 1947. Η καριέρα του θα διαρκούσε πάνω από μια δεκαετία και κατά τη διάρκειά της θα βίωνε το φυλετικό ρατσισμό και ποικίλες παρενοχλήσεις. Το 1955, ο Jackie Robinson κέρδισε στην Παγκόσμια Σειρά του Αμερικανικού πρωταθλήματος, ανακηρύχθηκε Rookie of the Year κατά την πρώτη του σεζόν και πολυτιμότερος παίκτης (MVP) δύο χρόνια αργότερα.
Μετά την απόσυρσή του από το χώρο του αθλητισμού το 1956, ο Robinson αφιέρωσε τη ζωή του στο κίνημα για τα κοινωνικά δικαιώματα, ενώ διατέλεσε μέλος του συμβουλίου της Εθνικής Ένωσης για την Προαγωγή των Έγχρωμων Ανθρώπων στις ΗΠΑ (NAACP). Για τα επιτεύγματά του και τις προσπάθειές του, ο Robinson έλαβε δύο αμερικανικά βραβεία: το Προεδρικό Μετάλλιο της Ελευθερίας και το Χρυσό Μετάλλιο του Κογκρέσου. Ο Ken Reed, αθλητικός αναλυτής και συγγραφέας, έχει σημειώσει ότι ο Robinson είναι «ίσως ο πιο διάσημος και ισχυρός Αφρο-Αμερικανός κοινωνικός ακτιβιστής στη μάχη κατά της ανισότητας» στο χώρο του αθλητισμού.
John Carlos και Tommie Smith
Το καλοκαίρι του 1968, οι Αμερικανοί δρομείς, John Carlos και Tommie Smith, διεξήγαγαν μια σιωπηλή διαμαρτυρία στο Ολυμπιακό βάθρο. Κατά τη διάρκεια της απονομής των μεταλλίων για τους αγώνες 200 μέτρων στους Ολυμπιακούς της Πόλης του Μεξικού, ο χρυσός ολυμπιονίκης, Tommie Smith, και ο χάλκινος ολυμπιονίκης, John Carlos, ύψωσαν τις γροθιές τους και χαμήλωσαν το κεφάλι τους. Η κίνησή αυτή έγινε για να τιμήσει τη δύναμη και την ενότητα της μαύρης κοινότητας στις ΗΠΑ και θα έγραφε ιστορία.
Οι δύο αθλητές φορούσαν μαύρες κάλτσες χωρίς παπούτσια για να τονίσουν τη φτώχεια των έγχρωμων πολιτών, ενώ το μαύρο μαντήλι γύρω από το λαιμό του Smith αντιπροσώπευε τη μαύρη υπερηφάνεια. Η απροκάλυπτη πολιτική δήλωση σε μια διεθνή αγωνιστική αρένα δεν έγινε δεκτή από το πλήθος, καταδικάστηκε ευρέως στις ΗΠΑ και οι δύο αθλητές εκδιώχθηκαν στη συνέχεια από τους Αγώνες. Ωστόσο, κανείς από τους δύο δεν δήλωσε μεταμέλεια για την κίνηση αυτή. «Η Μαύρη Αμερική θα καταλάβει τι κάναμε απόψε», ανέφερε αργότερα ο Smith στη συνέντευξη τύπου.
Jack Johnson
Ο Jack Johnson υπήρξε ο πρώτος Αφρο-Αμερικανός αθλητής που κέρδισε στο παγκόσμιο πρωτάθλημα πυγμαχίας βαρέων βαρών το 1908, ανοίγοντας το δρόμο και για άλλους έγχρωμους αθλητές στο χώρο. Ο Τεξανός αθλητής είχε νικήσει τότε τον πρώην πρωταθλητή, Jim Jeffries, βγάζοντάς τον νοκ-άουτ μετά από 15 γύρους. Ο αγώνας, που έλαβε χώρα στο Λας Βέγκας της Νεβάδα, θα χαρακτηριζόταν τότε ως ο σημαντικότερος του αιώνα και θα εξόργιζε τη «λευκή» Αμερική, προκαλώντας σειρά από βίαιες διαδηλώσεις στην επικράτεια. 
Althea Gibson
Η 23χρονη αθλήτρια από την κομητεία Clarendon της Νότιας Καρολίνας, έσπασε τις φυλετικές διακρίσεις στο τένις διεθνούς επιπέδου το 1950. Έξι χρόνια αργότερα, θα γινόταν η πρώτη έγχρωμη παίκτρια του τένις που θα κέρδιζε το τρόπαιο στο Grand Slam, ανοίγοντας το δρόμο και σε παίκτριες όπως ο Arthur Ashe και οι αδελφές Williams. «Όλες οι ευκαιρίες που διαθέτω σήμερα υφίστανται χάρη σε ανθρώπους όπως η Althea», δήλωσε η Venus Williams, πέντε φορές πρωταθλήτρια στο Wimbledon. Κατά τη διάρκεια της καριέρας της, η Γκίμπσον κέρδισε συνολικά 11 τίτλους Grand Slam. Το 1964, η αθλήτρια έγραψε ακόμη περισσότερη ιστορία, στο γήπεδο του γκολφ αυτή τη φορά, όταν έγινε η πρώτη Αφρο-Αμερικανίδα γυναίκα που συμμετείχε στην περιοδεία Ladies Professional Golf Association (LPGA).
Arthur Ashe
Το 1963, ο Arthur Ashe έγινε ο πρώτος έγχρωμος παίκτης του τένις που θα εκπροσωπούσε τις ΗΠΑ στο διαγωνισμό Cup Davis και ο πρώτος Αφρο-Αμερικανός άνδρας που θα ερχόταν στο νούμερο ένα της παγκόσμιας κατάταξης. Είναι επίσης ο πρώτος μαύρος άνδρας τενίστας και, μέχρι σήμερα ο μόνος, που θα κέρδιζε τίτλους στο US Open και στο Wimbledon στα singles. Ο αθλητής θα βοηθούσε επίσης στο να μαζευτούν εκατομμύρια δολάρια για το United Negro College Fund, ενώ ίδρυσε την Αφρικανική-Αμερικανική Αθλητική Ένωση. Κατά τη διάρκεια της ζωής του συνελήφθη για τη διαμαρτυρία του ενάντια στην αμερικανική μεταχείριση των προσφύγων της Αϊτής, καθώς και στο απαρτχάιντ της Νότιας Αφρικής. Ο Ashe πέθανε από το AIDS το 1993.
Serena Williams
Με 23 τίτλους Grand Slam - αριθμό ρεκόρ για το Open- η Serena Williams είναι μια αθλήτρια που έχει γράψει ιστορία στο άθλημα του τένις. Η τριανταεξάχρονη ολυμπιονίκης, πέρα από τις κορυφαίες επιδόσεις της, έχει συμβάλει σε κοινωνικό επίπεδο και με μια σειρά από σχόλιά της κατά του ρατσισμού. «Μεγαλώνοντας, μου είπαν ότι δεν μπορούσα να κάνω τα όνειρά μου πραγματικότητα επειδή ήμουν γυναίκα και μάλιστα λόγω του χρώματος του δέρματός μου», έγραφε σε ένα δοκίμιο για το Fortune για την Ημέρα Ίσης Αμοιβής των Έγχρωμων Γυναικών.
«Σε κάθε στάδιο της ζωής μου, έπρεπε να μάθω να υπερασπίζομαι τον εαυτό μου. Με αντιμετώπισαν αθέμιτα, έχω δυσφημιστεί από τους άνδρες συναδέλφους μου και, σε πιο οδυνηρές στιγμές, έχω αποτελέσει αντικείμενο ρατσιστικών σχολίων στο γήπεδο του τένις» συνέχιζε στο ίδιο κείμενο. Όπως σημειώνουν αναλυτές, μετά από τον Ashe και τη Gibson, η Williams έχει διαδραματίσει κεντρικό ρόλο στην αμφισβήτηση των «λευκών» κανόνων στο τένις, κόντρα στα προνόμια που απολαμβάνει η λευκή φυλή στο σπορ, αλλά έχει μιλήσει ανοιχτά για την ανάγκη πραγματικού χώρου έκφρασης της μαύρης φυλής και του μαύρου ακτιβισμού.
Curt Flood
Ο παίκτης στο μπέιζμπολ, Curt Flood, θυσίασε τη σταδιοδρομία του στο άθλημα, σε μια προσπάθεια να συνεισφέρει σε μια σημαντική θεσμική αλλαγή. Ο Flood διεξήγαγε νομικό πόλεμο εναντίον του MLB, αμφισβητώντας τον κανονισμό του πρωταθλήματος στο μπέιζμπολ, ο οποίος εμπόδιζε τους παίκτες από το να αλλάζουν ομάδες ελεύθερα, εκτός αν ανταλλάσσονταν με άλλους παίκτες. Σε επιστολή του προς τον Bowie Kuhn, τον Επίτροπο του MLB, ο Flood έγραψε: «Μετά από 12 χρόνια στα μεγάλα πρωταθλήματα, δεν αισθάνομαι ότι είμαι ακίνητο για αγορά και πώληση ανεξάρτητα από τις επιθυμίες μου». Παρά το ότι έχασε στη νομική μάχη στο Ανώτατο Δικαστήριο, η επιμονή του Flood και η αγωγή του άνοιξαν το δρόμο για τα ελεύθερα πρακτορεία που υπάρχουν στο χώρο του μπέιζμπολ σήμερα.
Με πληροφορίες από το Al Jazeera