Δευτέρα 31 Οκτωβρίου 2016

Ο μπλε δρόμος βρίσκεται στην πόλη Drachten της Ολλανδίας και είναι ένα έργο του καλλιτέχνη Henk Hofstra.
Ο ενός χιλιομέτρου δρόμος που βρίσκεται μέσα στην πόλη, βάφτηκε με μπλε χρώμα και πάνω από αυτό έχει γραφτεί με γράμματα ύψους 8 μέτρων η φράση “Water is Life”, δηλαδή το νερό είναι ζωή.

Είναι ένα έργο που έγινε για περιβαλλοντικούς λόγους, για να θυμίζει στους κατοίκους της πόλης (και όχι μόνο) τη σημαντικότητα του νερού για τον άνθρωπο και το περιβάλλον. Σύμφωνα με τον Henk, ο συγκεκριμένος δρόμος επιλέχθηκε επειδή παλιότερα περνούσε από το σημείο ένα ποτάμι, το οποίο στέρεψε και αντικαταστάθηκε από το σημερινό δρόμο.
Για το περίεργο αυτό έργο χρειάστηκαν 4.000 λίτρα χρώματος και κόστισε συνολικά περίπου 75.000 ευρώ. Τα μισά από αυτά καλύφτηκαν με κονδύλια του δήμου.

Ένταση, πετροπόλεμος και συλλήψεις έξω από το Εφετείο

Επεισόδια

Ένταση επικράτησε το πρωί της Δευτέρας επί της λεωφόρου Αλεξάνδρας, στα Προσφυγικά.

Στην περιοχή με αφορμή τη δίκη της Χρυσής Αυγής για την επίθεση σε βάρος των μελών του ΠΑΜΕ τον Σεπτέμβρη του 2013 στο Πέραμα, εμφανίστηκαν μέλη του νεοναζιστικού κόμματος αλλά και αντιεξουσιαστές.

Διμοιρία των ΜΑΤ που βρισκόταν σε κοντινή απόσταση δέχτηκε επίθεση με πέτρες από ομάδα ατόμων που είχε συγκεντρωθεί στα προσφυγικά, με αποτέλεσμα οι αστυνομικοί να προχωρήσουν σε δύο συλλήψεις.

Το πρωί συγκέντρωση και πορεία προς το Εφετείοπραγματοποίησαν μέλη του ΠΑΜΕ.

Κυριακή 30 Οκτωβρίου 2016

Το κουμπί για να κλείσεις την πόρτα στο ασανσέρ είναι απάτη

Οι κατασκευαστές των ασανσέρ αποκαλύπτουν πως το κουμπί που υποτίθεται ότι επισπεύδει το κλείσιμο της πόρτας και σε γλυτώνει από την αναμονή είναι μια απάτη. Διαβάστε γιατί (Pics)

Από το news247

Νομίζατε ότι το κουμπί που υπάρχει εντός του ασανσέρ για να κλείσουν οι πόρτες επισπεύδει τη διαδικασία. Και εμείς, αλλά ετοιμαστείτε να ξεχάσετε αυτά που ξέρατε.

Οι κατασκευαστές, ενός εκ των πιο χρήσιμων πραγμάτων της καθημερινότητας μας, των ασανσέρ ή ανελκυστήρων (πείτε το όπως θέλετε) μας ανοίγουν τα μάτια.

Σύμφωνα με τους ίδιους,, το "μαγικό" κουμπί, που υποτίθεται ότι βοηθάει να κλείνει η πόρτα του ασανσέρ πιο γρήγορα απ' όσο είναι ρυθμισμένο, είναι "άχρηστο". Όπως αναφέρει η Karen W. Penafiel στους New York Times, το κουμπί αυτό πρωτοεμφανίστηκε στις αρχές των 90s είναι ψεύτικο, όσο και να επιμένεις να το πατάς δεν πρόκειται να κλείσει πιο γρήγορα την πόρτα, επομένως υπομονή.

Ο σκοπός της δημιουργίας αυτού του κουμπιού, όπως και πολλών άλλων, είναι να μας κάνει να αισθανόμαστε ότι ελέγχουμε την κατάσταση, στην προκειμένη το ασανσέρ , επομένως όταν το πατάμε νομίζουμε ότι η πόρτα κλείνει πιο γρήγορα.

Όπως αποκαλύπτει η Ellen J. Langer, καθηγήτρια ψυχολογίας στο Χάρβαρντ, είναι σημαντικό να νομίζουμε ότι ελέγχουμε τα πάντα, καθώς έτσι μειώνεται το άγχος και το στρες και ζούμε καλύτερα.

Από την άλλη, το κουμπί, που πατάμε για να ανοίξει ή για να παραμείνει ανοιχτή για περισσότερη ώρα (ναι, εκείνο δίπλα ή κάτω απ' το κουμπί απάτη) λειτουργεί.

Αυτό γιατί, όπως σημειώνουν, είναι χρήσιμο για τα ΑμεΑ ή για τους ηλικιωμένους, που χρειάζονται περισσότερη ώρα να εισέλθουν ή να εξέλθουν από το ασανσέρ.

Παράλληλα, τονίζουν πως το κουμπί για το κλείσιμο της πόρτας μπορεί να λειτουργήσει, ωστόσο μόνο για τους πυροσβέστες και τους συντηρητές, που διαθέτουν συγκεκριμένο κλειδί για τη χρήση του, λύνοντας έτσι και το μυστήριο με την κλειδαριά εντός του ασανσέρ.

(ΠΗΓΗ: Dailymail)

Σάββατο 29 Οκτωβρίου 2016

Υπό τον ύμνο του ΕΑΜ παρήλασαν οι μαθητές στο Χαλάνδρι

Για τρίτη συνεχόμενη χρονιά, ενώ οι μαθητές σε όλη τη χώρα παρελαύνουν υπό τους ήχους στρατιωτικών εμβατηρίων κι όχι αντιστασιακών τραγουδιών, οι μαθητές στο Χαλάνδρι παρήλασαν για την 28η Οκτωβρίου υπό τον ύμνο του ΕΑΜ.

Παρασκευή 28 Οκτωβρίου 2016

28 Οκτωβρίου: Ο μύθος του "ΟΧΙ" του Μεταξά, η αντίσταση του λαού μας, η στάση των κομμουνιστών και η η πέμπτη φάλαγγα στη χώρα μας

Από το ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ:

Αρχικά σας προτείνουμε να διαβάσετε την ανοιχτήεπιστολή στους μαθητές για την 28η Οκτωβρίου της Πανελλαδικής Γραμματείας Εκπαιδευτικών τουΠΑMΕ σε συνάρτηση με την ανάρτησή μας που τιτλοφορείτε «Με αφορμή την 28η Οκτώβρη- H αφήγηση του πατέρα».

Τώρα να αναφερθούμε σε ένα μύθο που κυκλοφορεί πλατιά. Μιλάμε για το «ΟΧΙ» που υποτίθεται είπε ο Μεταξάς.
Το βράδυ της 28ης Οκτωβρίου 1940, το τελεσίγραφο που επέδωσε ο Ιταλός πρεσβευτής Γκράτσι στον Μεταξά ήταν ένα τελεσίγραφο κήρυξης πολέμου, το οποίο δεν μπορούσε να «απορριφθεί», εφόσον δεν υπήρχε εναλλακτική λύση.
Αυτός είναι ο λόγος που, σύμφωνα με όσα διηγήθηκαν στη συνέχεια οι δύο μόνοι παρόντες της συνάντησης, η φράση που εκστόμισε ο Μεταξάς στα γαλλικά, μόλις διάβασε το τελεσίγραφο, ήταν «Alors, c’est la guerre» («Επομένως έχουμε πόλεμο»).
Πού βρέθηκε το «Οχι»; Ηταν μια εύστοχη δημοσιογραφική έμπνευση (εφημ. «Ελληνικό Μέλλον», 30.10.1940), η οποία μετατράπηκε γρήγορα σε βασικό προπαγανδιστικό σλόγκαν ενός καθεστώτος, το οποίο ήδη λειτουργούσε με ολοκληρωτικές μεθόδους χρησιμοποιώντας κάθε λογής ύμνους για τον «Εθνικό Κυβερνήτη». (Λεπτομέρειες δείτε εδώ)

Απ’ την επιστημονική αλήθεια, προτιμάμε τους μύθους και τις απλοϊκές ερμηνείες που αυτή προσφέρουν, μας γράφει ο Βασίλης Ραφαηλίδης στο βιβλίο του «Ιστορία (κωμικοτραγική) του νεοελληνικού κράτους» και απ’ το οποίο αντιγράφουμε:

Ο Μεταξάς ήξερε πολύ καλά όχι ο Μουσολίνι ετοιμάζεται να επιτεθεί κατά της Ελλάδας, και ωστόσο δεν συγκεντρώνει επαρκή στρατεύματα στα ελληνοαλβανικά σύνορα. Ούτε αντιδρά σοβαρά όταν τορπιλλίζεται η «Έλλη». Ούτε επικρίνει ούτε επικροτεί κάποιες απ’ τις άλλες ενέργειες του Χίτλερ και του Μουσολίνι. Πλήρης αφασία…

Θα ήθελε ίσως να βοηθήσει τους φασίστες, αλλά αυτό είναι απολύτως αδύνατο, όχι μόνο εξαιτίας της αγγλοφιλίας του βασιλιά που τον στηρίζει αλλά και εξαιτίας της σταθερά προσανατολισμένης προς τη δυτική Ευρώπη ελληνικής πολιτικής, που είχε επιβάλει ο Βενιζέλος.

Δεν ξημερώνει καλά καλά η 28η Οκτωβρίου, και κηρύσσεται γενική επιστράτευση. Όλα έγιναν τόσο απότομα, τόσο για την κυβέρνηση όσο και για το λαό, που κανείς δεν κάθεται να καλοσκεφτεί τι ακριβώς έγινε, και γιατί ό,τι έγινε, έγινε με τέτοια ταχύτητα, που αποκλείεται η αντίδραση να ήταν άλλη εκτός απ’ τον γενικό ενθουσιασμό που προκαλεί το πολύ καινούργιο και το πολύ απότομο, που σε βγάζει απ’ τη ρουτίνα της καθημερινότητας με τρόπο πολύ εντυπωσιακό.

Η αγάπη για την πατρίδα και άλλα τέτοια σχετικά δεν προμηθεύουν επιστημονικά επιχειρήματα για την ερμηνεία φαινομένων σχέση έχοντα με την ψυχολογία της μάζας. Η αγάπη για την πατρίδα, δεν είναι όμοια με την αγάπη για μια γυναίκα. Η αγάπη για την πατρίδα είναι υπαρχτή κατάσταση, όμως έχει δικούς της νόμους και κανόνες, άσχετους προς τον κοινό έρωτα. 'Αλλωστε, κεραυνοβόλος έρωτας για την πατρίδα, όπως αυτός των Ελλήνων την 28η Οκτωβρίου, είναι αδύνατο να υπάρξει. Την πατρίδα δεν την αγαπάει κανείς ξαφνικά και απότομα, και κυρίως δεν την αγαπούν όλοι με την ίδια ένταση. Και η ομοψυχία των Ελλήνων εκείνη την πραγματικά ιστορική ημέρα, ήταν κάτι το εντελώς εκπληχτικό.

Τέτοια ομοψυχία είναι υπέρ το δέον μεγάλη για Έλληνες, για να εξηγήσουμε το φαινόμενο έτσι απλά, με τη φιλοπατρία. Η επιστήμη που λέγεται ψυχολογία της μάζας μας προσφέρει πιο σίγουρες ερμηνείες. Εν πάση περιπτώσει, το γεγονός είναι πως όλος ο κόσμος τρέχει κατά τα σύνορα, γιατί ο Μεταξάς δεν είχε συγκεντρώσει στρατιωτικές δυνάμεις εκεί. ..

Είναι απίστευτο αυτό που συμβαίνει στο αλβανικό μέτωπο. Ένα μεθύσι συνεπαίρνει τους πάντες, αξιωματικούς και στρατιώτες, και προελαύνουν και προελαύνουν ακατάπαυστα μέσα στην Αλβανία κυνηγώντας τους Ιταλούς, που φεύγουν και δε γυρνούν ούτε να κοιτάξουν πίσω. Κανείς δε φροντίζει για εφεδρείες, κανείς δεν φροντίζει τον ανεφοδιασμό. Δεν είναι στρατός αυτός, είναι άσπρος σίφουνας, που λέει η διαφήμιση. Σαρώνει τα πάντα στο δρόμο του. Πρόκειται για ένα πραγματικό έπος. Μόνο που είναι πολύ μεγάλο για να είναι αληθινό και κυρίως για να διαρκέσει λιγάκι.

Πάντως, με κομμένα πόδια απ’ τα κρυοπαγήματα, άυπνοι ολόκληρα εικοσιτετράωρα, πεινασμένοι, ψειριασμένοι, οι Έλληνες στρατιώτες δεν το βάζουν κάτω με τίποτα. Καταφέρνουν να αποκρούσουν και τις δύο πάρα πολύ μεγάλες και έξοχα οργανωμένες από στρατιωτικής απόψεως αντεπιθέσεις των Ιταλών, τον Φεβρουάριο και το Μάρτιο του 1941. Κανείς δεν μπορεί να καταλάβει τι συμβαίνει μ' έναν στρατό τέσσερις φορές μικρότερο απ' αυτόν του εχθρού. Και ο Οδυσσέας Ελύτης στο «Άξιον εστί» μεταπλάθει ποιητικά μ’ έναν θαυμαστό τρόπο τις προσωπικές του εμπειρίες απ’ το μέτωπο, σε μια εποχή που και οι ποιητές μάχονταν στην πρώτη γραμμή, κι όχι σα σήμερα που κάνουν τους τρελούς για να μην παν στρατιώτες…

Το φαινόμενο είναι μοναδικό ίσως στην παγκόσμια στρατιωτική ιστορία, και δίκαια προκαλεί τον θαυμασμό των συμμάχων, και κυρίως του Τσώρτσιλ, που είναι ένας μεγάλος εξπέρ στην επιστήμη της ψυχολογίας της μάζας. Στην Πίνδο μπαίνουν στον πόλεμο και οι γυναίκες αυθόρμητα…

Και ξαφνικά, όλα αλλάζουν μέσα σε μια νύχτα, την 6η Απριλίου 1941. Κανείς δεν πήρε είδηση ότι οι Γερμανοί ετοιμάζονται να επιτεθούν για να βοηθήσουν τους Ιταλούς που έχουν σκαλώσει στα χιόνια και στο ελληνικό μάνλιχερ. Δεν ήταν τόσο που ήταν πολλοί οι Γερμανοί, οι Ιταλοί ήταν ακόμα πιο πολλοί, ούτε που είχαν καλόν οπλισμό, και οι Ιταλοί είχαν καλόν οπλισμό. Ήταν ο αιφνιδιασμός που πανικόβαλε τους πάντες, μα τους πάντες, στρατηγούς, αξιωματικούς και οπλίτες.
Και το μέτωπο καταρρέει σα χάρτινος πύργος. Ο αιφνιδιασμός που προκάλεσε τον ενθουσιασμό την 28η Οκτωβρίου, προκαλεί τον πανικό την 6η Απριλίου. Όμως, τότε ο εχθρός ήταν μακριά και ο στρατός ξεκούραστος. Τώρα ο εχθρός είναι πάνω απ’ τα κεφάλια, και ο στρατός κατάκοπος. Όχι μόνο απ’ τις κακουχίες αλλά και απ' την ψυχολογική υπερένταση. Είναι σα να βρίσκεσαι σε κατάσταση οργασμού, και κόβεσαι ξαφνικά.

Κανείς απ’ τους Έλληνες στρατηγούς δεν είχε ιδέα από ψυχολογία της μάζας. Ντοπάριζαν τους στρατιώτες με τα «αέρα» και τελικά τους πήρε ο άνεμος και τους σήκωσε όλους.

Εδώ να κάνουμε μια εκτενή αναφορά για τον Μεταξά και την δικτατορία που είχε επιβάλει πριν προχωρήσουμε αναλυτικά στη στάση του καθεστώτος όταν ξεκίνησε ο πόλεμος

«Η μοναρχοφασιστική δικτατορία της 4ης Αυγούστου εκφράζει τη θέληση της αστοτσιφλικάδικης πλουτοκρατικής ολιγαρχίας, της μοναρχίας και του ξένου κεφαλαίου να πνίξουν τη λαϊκή θέληση, που απειλούσε την κυριαρχία τους και να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντά τους" (Ν. Ζαχαριάδης). Βασική αιτία που κατάφερε να επιβληθεί η δικτατορία στάθηκε η υποστήριξη που βρήκε - ενεργητική είτε παθητική - στα αστικά κόμματα. (Δίπλα σ' αυτή θα μπορούσε να προσθέσει κανείς και την έλλειψη της απαραίτητης οργανωτικής και τεχνικής προετοιμασίας του ΚΚΕ, για να αντιμετωπίσει μόνο του το πραξικόπημα).
Οι πολιτικοί αρχηγοί των "Φιλελευθέρων", "Προοδευτικών", "Λαϊκών", "Εργατο - αγροτικών" κλπ. κομμάτων δώσανε ψήφο ανοχής στον Μεταξά κι όταν κηρύχτηκε η δικτατορία δεν αντέδρασαν καθόλου».

Ο Νίκος Μπελογιάννης στο βιβλίο του "Το ΞΕΝΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ στην ΕΛΛΑΔΑ"
_____________________________

Στις 4 Αυγούστους του 1936 η ελληνική ολιγαρχία με την αβάντα του ξένου κεφαλαίου, του αγγλικού κυρίως και με εκτελεστικά όργανα τον βασιλιά Γεώργιο Γλύξμπουργκ και τον Ι. Μεταξά επιβάλουν στην χώρα μας δικτατορία εξαπολύοντας άγριο διωγμό όχι μόνο στους κομμουνιστές αλλά ενάντια και σε άλλους δημοκράτες.

Αλλά ας τα πιάσουμε τα πράγματα από την αρχή.

Ο Μεταξάς, ένας φιλόδοξος φασίστας και εκμεταλλευόμενος την προσωπική του σχέση με τους μασόνους (Είχε φτάσει στον τριακοστό βαθμό της μασονίας. Ανήκε στην Στοά «Ησίοδος», στην οποία είχε διατελέσει «σεβάσμιος»), βρέθηκε σύντομα στα ανώτατα στάδια της πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας.

Με τις πλάτες του Βασιλιά πάει στην Γερμανία και ολοκληρώνει τις σπουδές του στην Πολεμική Ακαδημία του Βερολίνου.

Το σαράκι της πολιτικής τον οδηγεί να φτιάξει το κόμμα των Ελευθεροφρόνων το οποίο όμως δεν μπόρεσε ποτέ να βρει λαϊκά ερείσματα. Στις τελευταίες που πήρε μέρος το 1936 έλαβε μόνο 50.137 ψήφους.

Η απελπισία του ήταν μεγάλη βλέποντας τα όνειρα του να γκρεμίζονται. Στο ημερολόγιο του έγραψε:«Εκλογαί. Από χθες είχα την διαίσθησιν της αποτυχίας. Ερημιά σπιτιού. Κέντρον, χαλαρότης, μόνον οι πιστοί Κεφαλλήνες. Καμία εκδήλωσις έξω. Σήμερον επίσης, παρ' όλας τας ελπίδας οικείων και φίλων. Νύκτα εξεδηλώθη πλήρως η αποτυχία.Παντού. Εξαιρέσεις Ηλείας και Μεσσηνίας και εκεί μόνον κάτι. Εις Κεφαλληνίαν η επιτυχία όχι πλήρης.Εις Αθήνας η αποτυχία οικτρά. Συμπέρασμα, ο αντιβενιζελισμός δεν με θέλει, με απέβαλεν εκ του μέσου του. Καλλίτερα».

Όλα έδειχναν ότι η πολιτική σταδιοδρομία του Μεταξά έφτανε στο τέλος της. Ο Βασιλιάς όμως είχε διαφορετική άποψη. Στις 9 του Μάρτη τον διορίζει υπουργό στρατιωτικών και ο δρόμος για τον Μεταξά να εγκαταστήσει την δικτατορία της 4ης Αυγούστου είχε αρχίσει ήδη.

Αμέσως μετά την επικράτηση της δικτατορίας ο Μεταξάς φτιάχνει ένα υφυπουργείο Δημοσίας Ασφάλειας στο υπουργείο Εσωτερικών. Επικεφαλής διορίζει ένα πρόσωπο αφοσιωμένο στην υπόθεση της 4ης Αυγούστου και ιδιαίτερα στον αρχηγό της. Τον Κ. Μανιαδάκης.

Σ’ αυτόν ανατέθηκε να εδραιώσει την δικτατορία της 4ης Αυγούστου. Με ποιο τρόπο; Μ’ αυτόν που περιγράφει ο Σπύρος Λιναρδάτος στο βιβλίο του «4η Αυγούστου»:

«Τα βασανιστήρια που εφάρμοσαν οι χαφιέδες της αστυνομίας εναντίον των αντιπάλων του καθεστώτος, των κομμουνιστών, σοσιαλιστών, δημοκρατικών, εναντίον των πρωτοπόρων εργατών, φοιτητών, αγροτών και διανοουμένων είναι πολύ δύσκολο να περιγραφούν.
Το ρετσινόλαδο και ο πάγος ήταν από τις κυριότερες μεθόδους βασανισμού για την απόσπαση ομολογιών και δηλώσεως μετανοίας. Το βασανιστήριο του ρετσινόλαδου εφαρμοζόταν περίπου με τον παρακάτω τρόπο:

Στο τραπέζι του ανακριτή – βασανιστή υπήρχαν τρία ποτήρια, το ένα με 30 δράμια, το άλλο με 75 και το τρίτο με 100 δράμια ρετσινόλαδο. Αν ο ανακρινόμενος δεν ομολογούσε ή δεν υπέγραφε του έδιναν να πιει το πρώτο ποτήρι. Στην περίπτωση που αρνιόταν και έφερνε αντίσταση άρχιζαν το άγριο ξυλοκόπημα, το φάλαγγα ή χρησιμοποιούσαν άλλες μεθόδους βασανισμού. Ύστερα από μισή ώρα, εφόσον ο αρχιβασανιστής ανακριτής το θεωρούσε σκόπιμο, ακολουθούσε το δεύτερο στάδιο ανάκρισης και ο κρατούμενος έπινε το δεύτερο ποτήρι των 75 δραμίων.

Αν η αντίσταση του κρατουμένου ήταν μεγάλη, ύστερα από ένα τετράωρο γινόταν και η τρίτη «ανάκρισις» και τον υποχρέωναν να πιει ένα ποτήρι των 100 δραμίων. Σε αυτό το διάστημα και αρκετές ώρες ύστερα από την επενέργεια του καθαρτικού, ο κρατούμενος ήταν κλεισμένος στο κελί του και δεν του επέτρεπαν να πάει στο αποχωρητήριο. Το αποτέλεσμα ήταν ότι ο κρατούμενος γινόταν αληθινό ράκος και το κελί, στο οποίο τον άφηναν κλεισμένο τέσσερις, πέντε και περισσότερες μέρες, αληθινός υπόνομος.

Το δεύτερο βασανιστήριο ήταν η στήλη πάγου. Ανάβαζαν τον κρατούμενο στην ταράτσα της Ασφάλειας και τον υποχρέωναν να καθίσει γυμνός πάνω σε μία στήλη πάγου. Το αποτέλεσμα ήταν ίδιο με του ρετσινόλαδου. Ο κρατούμενος γινόταν αληθινό ράκος. Πολλές φορές οι βασανιστές τον υποχρέωναν να κάθεται τόση πολλή ώρα πάνω στον πάγο, ώστε ορισμένοι κρατούμενοι πάθαιναν κρυοπαγήματα. Υπάρχει μάλιστα στη ζωή ένας από αυτούς που βασανίστηκαν με τη μέθοδο του πάγου: ο Χρήστος Χριστακάκης, ο οποίος υποφέρει από τις συνέπειες του φοβερού βασανιστηρίου. Άλλο βασανιστήριο ήταν το τράβηγμα των νυχιών με τσιμπίδες. Σε άλλους έβαζαν σπίρτα στα νύχια και τα άναβαν ή τους έκαιγαν το κορμί με τσιγάρο. Άλλους τους χτυπούσαν με σακκουλάκια άμμο στα πόδια.

Το ξύλο και τα βασανιστήρια γίνονταν συνήθως στην ταράτσα της Γενικής ή Ειδικής Ασφάλειας για να μην ακούγονται οι κραυγές του κρατούμενου. [...] Την εποχή εκείνη "αυτοκτόνησε" σύμφωνα με την εκδοχή της Ασφαλείας, ο χημικός Μαρουκάκης, που είχε συλληφθεί με την κατηγορία ότι ήταν υπεύθυνος του παράνομου Ριζοσπάστη. Στην πραγματικότητα τον Κ. Μαρουκάκη, αφού τον βασάνισαν φρικτά, τον έρριξαν από την ταράτσα και τον σκότωσαν. Με τον ίδιο τρόπο δολοφόνησαν και το γέρο αγωνιστή, στέλεχος της «Εργατικής Βοήθειας», [...] Βαλλιανάτο. Υπολογίζεται ότι εκτός από τις δεκάδες αγωνιστές που πέθαναν από τις κακουχίες στις φυλακές και τις εξορίες και τις εκατοντάδες που παραδόθηκαν από το ξενοκίνητο καθεστώς της 4ης Αυγούστου στους Γερμανοϊταλούς κατακτητές και εκτελέστηκαν, δώδεκα τουλάχιστον δολοφονήθηκαν στην περίοδο της 4ης Αυγούστου κατά τον ίδιο τρόπο στα διάφορα φασιστικά κάτεργα.

Γενική αρχή του καθεστώτος ήταν "σακατεύετε αλλά μη σκοτώνετε". Οι αφηνιασμένοι βασανιστές δεν μπορούσαν πάντα να συγκρατήσουν το "ζήλο" τους σε ορισμένα όρια. Έπειτα, πολλές δολοφονίες έγιναν προμελετημένα, γιατί το καθεστώς ήθελε να "ξεπαστρέψει" και μερικούς για να φοβηθούν και να "σπάζουν" ευκολότερα οι άλλοι. Σε πολλές δεκάδες φτάνουν οι πολίτες που τρελάθηκαν, έγιναν φυματικοί ή ανάπηροι ή υπέφεραν για πολλά χρόνια ύστερα από τα βασανιστήρια».

Εδώ να συμπληρώσουμε ότι η δικτατορία του Μεταξά στηρίχτηκε από το σύνολο της αστικής τάξης και τα κόμματα της, πρώτα και καλύτερα από τους Βενιζέλους (Ελευθέριο και Σοφοκλή) και από τονΘ. Σοφούλη. Και φυσικά και από το «Λαϊκό Κόμμα» του Π. Τσαλδάρη. Επίσης μετά την κατοχή της χώρας μας από τα στρατεύματα του άξονα το μεγαλύτερο μέρος των ατόμων που στελέχωναν τον μηχανισμό της κυβέρνησης Μεταξά υπηρέτησαν πιστά τους κατακτητές.

Ερχεται λοιπόν η στιγμή που οι Ιταλοί κηρύσσουν τον πόλεμο κατά της Ελλάδας.

Η στάση που είχε τότε το διδακτορικό καθεστώς ξεκάθαρη. Ο αρχιστράτηγος Αλ. Παπάγος, λίγες μέρες πριν την ιταλική εισβολή, έλεγε πως αν μας επιτεθούν«θα ρίξωμεν μερικές τουφεκιές διά την τιμήν των όπλων» και ο δικτάτορας Μεταξάς σε συζήτηση με δημοσιογράφους, μόλις άρχισε η ιταλική επίθεση, δήλωνε πως η Ελλάδα δεν πολεμά για τη νίκη και, όπως σημειώνει στο ημερολόγιό του, τον ανησυχούσε «η υπεραισιόδοξος κοινή γνώμη».

Όταν ξεκίνησε η επίθεση του Ιταλογερμανικού άξονα πάνω από 2.000 κομμουνιστές και δημοκράτεςσάπιζαν σε φυλακές και τόπους εξορίας.

Στις 31 Οκτώβρη από τα κρατητήρια της Γενικής Ασφάλειας της Αθήνας, ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Νίκος Ζαχαριάδης καλούσε τον ελληνικό λαό με ανοιχτό γράμμα του να πολεμήσει ενάντια στο φασισμό. Το «Ανοιχτό γράμμα» του Ν. Ζαχαριάδη ήταν και η βάση της πολιτικής του γραμμής, που καθόρισε και την πορεία και την έκβαση του αγώνα:

«Ο φασισμός του Μουσολίνι χτύπησε την Ελλάδα πισώπλατα, δολοφονικά και ξετσίπωτα, με σκοπό να την υποδουλώσει και εξανδραποδίσει. Σήμερα, όλοι οι Ελληνες παλεύουμε για τη λευτεριά, την τιμή, την εθνική μας ανεξαρτησία. Η πάλη θα είναι πολύ δύσκολη και πολύ σκληρή. Μα ένα έθνος που θέλει να ζήσει, πρέπει να παλεύει αψηφώντας τους κινδύνους και τις θυσίες. Ο λαός της Ελλάδας διεξάγει σήμερα έναν πόλεμο εθνικοαπελευθερωτικό, ενάντια στο φασισμό του Μουσολίνι.

Δίπλα στο κύριο μέτωπο και ο ΚΑΘΕ ΒΡΑΧΟΣ, Η ΚΑΘΕ ΡΕΜΑΤΙΑ, ΤΟ ΚΑΘΕ ΧΩΡΙΟ, ΚΑΛΥΒΑ ΜΕ ΚΑΛΥΒΑ, Η ΚΑΘΕ ΠΟΛΗ, ΣΠΙΤΙ ΜΕ ΣΠΙΤΙ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΦΡΟΥΡΙΟ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ.

Κάθε πράκτορας του φασισμού πρέπει να εξοντωθεί αλύπητα. Στον πόλεμο αυτό, που τον διευθύνει η κυβέρνηση Μεταξά, όλοι μας πρέπει να δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις, δίχως επιφύλαξη. Επαθλο για τον εργαζόμενο λαό και επιστέγασμα για τον σημερινό του αγώνα πρέπει να είναι, και θα είναι, μια καινούρια Ελλάδα της δουλιάς, της λευτεριάς, λυτρωμένη από κάθε ξενική ιμπεριαλιστική εξάρτηση, με έναν πραγματικό λαϊκό πολιτισμό. Ολοι στον αγώνα, ο καθένας στη θέση του και η νίκη θα είναι νίκη της Ελλάδας και του λαού της. Οι εργαζόμενοι όλου του κόσμου στέκουν στο πλευρό μας»

Την ίδια στιγμή περίπου 600 κρατούμενοι στην Ακροναυπλία υπέβαλαν υπόμνημα στην κυβέρνηση που καταδίκαζε την ιταλική φασιστική επίθεση, καλούσαν σε αντίσταση και ζητούσαν να πολεμήσουν.«Εμείς οι κομμουνιστές παίρνουμε τη θέση μας στην πρώτη γραμμή του πυρός ...για τη συντριβή των επιδρομέων και την υπεράσπιση της ακεραιότητας και της ανεξαρτησίας της χώρας μας».

Το ίδιο αίτημα εξέφρασαν και οι κομμουνιστές κρατούμενοι σε Φολέγανδρο, Ανάφη, Κίμωλο, Γαύδο, Πύλο, Αίγινα κ.α. Η κυβέρνηση όμως απέρριψε το αίτημα, ζητώντας να αποκηρύξουν πρώτα τις αντιφασιστικές και κομμουνιστικές τους ιδέες.
Χαρακτηριστική η φράση του Μεταξά που είπε: «Εμείς θέλουμε να πολεμήσουμε την Ιταλία οι κομμουνιστές θέλουν να πολεμήσουν το φασισμό».

Ο πόλεμος ξεκίνησε και ο ελληνικός λαός έγραψε στα βουνά της Πίνδου μερικές απ’ τις πιο λαμπρές σελίδες στην ιστορία του.
«Οι ήρωες πολεμούν σαν Ελληνες» είχε πει ο Ουίνστον Τσώρτσιλ περιγράφοντας την στάση του ελληνικού στρατού απέναντι στον Ιταλογερμανικό άξονα.

Μετά την εισβολή των Γερμανών, το τμήμα της αστικής τάξης που είχε οικονομικοπολιτικές σχέσεις με τους Αγγλογάλλους φρόντισε να φύγει από την Ελλάδα για τη Μέση Ανατολή, το δε τμήμα της που είχε ανάλογες σχέσεις με τους Γερμανούς να μείνει στην Ελλάδα και να εγκαθιδρύσει το κατοχικό καθεστώς με διάφορα πολιτικά σχήματα και πρόσωπα και έναν κρατικό μηχανισμό.
Ενα μηχανισμό που θα αποτελούσε, όπως αποδείχτηκε μετά την απελευθέρωση, ένα από τα πιο καλά εργαλεία εξασφάλισης της εξουσίας του κεφαλαίου στο σύνολό του, με τη χρησιμοποίησή του από το φιλοαγγλικό τμήμα της άρχουσας τάξης και του αστικού πολιτικού κόσμου, που υποτίθεται ότι έκανε αντίσταση στη γερμανική κατοχή από το εξωτερικό, αλλά και τους Αγγλους. Μεμονωμένα μόνο πρόσωπα του αστικού πολιτικού κόσμου πέρασαν στην Αντίσταση.

Ηταν τότε που με πρωτοβουλία του ΚΚΕ γινόταν το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ για να αντισταθεί ένοπλα στους κατακτητές. Ηταν τότε που οι «εθνικόφρονες» στελέχωναν τους γερμανοτσολιάδες και τα «σώματα ασφαλείας» που συνεργαζόταν με τους φασίστες εισβολείς.

Τώρα θα μιλήσουμε ποιο αναλυτικά για την στάση του δικτατορικού καθεστώτος Μεταξά όταν ξεκίνησε η επίθεση των δυνάμεων του άξονα εναντίον της Ελλάδας παραθέτοντας αποσπάσματα από ένα βιβλίο, έκδοση του Ριζοσπάστη το 1944

Η πέμπτη φάλαγγα στη χώρα μας

Είναι γνωστό πως ο Χίτλερ χρωστάει την εύκολη νίκη του στην Ευρώπη στην προδοσία που εκδηλώθηκε σε μια σειρά χώρες από τις Ιθύνουσες τάξεις των χωρών αυτών. Συγγενεύοντας Ιδεολογικά με το χιτλερισμό οι τάξεις αυτές στάθηκαν ανίκανες να ηγηθούν του λαού τους και να οργανώσουν την άμυνα της χώρας τους. Αντίθετα άφησαν ανοιχτές τις πόρτες για να οργανωθούν οι αντεθνικές εκείνες δυνάμεις μέσα στον τόπο τους που καλλιεργούσαν την ηττοπάθεια και που παρέλυσαν την ενίσχυση του Εθνους. Πίστευαν έτσι πως με την ήττα θα χάσουν λιγότερα απ’ ότι θά 'χαναν όταν οι Λαϊκές Εθνικές Δυνάμεις αντιστέκονταν νικηφόρα στο γερμανοϊταλικό φασισμό, πράγμα πού θα 'φερνε στη σκηνή τους ίδιους τους Λαούς πρωταγωνιστές στην πάλη και τη νίκη κατά του φασισμού.

Έτσι και στη χώρα μας η Βασιλομεταξική δικτατορία, αποκορύφωμα αντιλαϊκών καθεστώτων που κυβέρνησαν τα τελευταία χρόνια τον τόπο μας, προπαρασκεύασε εντατικά στην ουσία την προδοσία και έκανε στραβά μάτια στην οργάνωση της πέμπτης φάλαγγας στη χώρα μας.

Ο ίδιος ο Μεταξάς με την κλίκα του παζάρευε από το 1937 το ξεπούλημα της ’Ελλάδας στο Χίτλερ.Είναι γνωστή η υπόθεση της δακτυλογράφου του υπουργείου των Εξωτερικών Ροδοκανάκη που καταδικάστηκε σε θάνατο γιατί έδωσε σε πράκτορα ξένης δύναμης απόρρητο έγγραφο του Υπουργείου Εξωτερικών. Επρόκειτο για τις διαπραγματεύσεις του Μεταξά με τον Χίτλερ που η Ροδονακάκη έδωσε σε πράκτορα ξένης δύναμης αντίθετη προς τη Γερμανία, πράγμα που προκάλεσε έντονες διαμαρτυρίες της δύναμης αυτής και είχε μια σειρά συνέπειες.

Ενώ ο πόλεμος έφθανε στις πόρτες μας η δικτατορία άφηνε τον τόπο τελείως απαράσκευο πολεμικά, έπαιρνε άχρηστο πολεμικό υλικό από τη Γερμανία και εξακολουθούσε να κρατάει έξω από το στράτευμα εμπειροπόλεμους Αξιωματικούς και να καταδιώκει εκατοντάδες χιλιάδες Ελληνες για τα πολιτικά και κοινωνικά τους φρονήματα

Και όμως ήξερε καλά πως οι Κομμουνιστές θα ήσαν, όπως το απόδειξαν, οι πιο συνεπείς αγωνιστές της Εθνικής λευτεριάς που μέσα από τη φυλακή με το στόμα του ηρωικού αρχηγού τους πάλευαν από τότε για την Εθνική ενότητα για το Εθνικό μέτωπο για να αποκρούσουμε τον ξένο επιδρομέα.

Ετσι η κυβέρνηση της Βασιλομεταξικής δικτατορίας, αποδείχτηκε στην πράξη ο μεγαλύτερος πράκτορας του Χίτλερ και του Μουσολίνι στη χώρα μας προπαρασκευάζοντας με όλους τους τρόπους την ήττα και την υποδούλωση του Ελληνικού Λαού. Στις πιο εμπιστευτικές θέσεις του Κράτους τοποθετούνταν πληρωμένοι πράκτορες του Χίτλερ και του Μουσολίνι ή στην επιεικέστερη εκδοχή άνθρωποι με πολύ ελαστική εθνική συνείδηση.

Ενώ ο Μεταξάς στις 28/10/40 έλεγε το θεατρινίστικό του «όχι» τα συγκεκριμένα γεγονότα μιλούσαν καθαρά και εξηγούσαν την αληθινή σημασία του Μεταξικού «Όχι». (σ.σ Τότε που γραφόταν το βιβλίο τα πραγματικά περιστατικά που αναφέρουμε στην αρχή της ανάρτησής μας ότι δηλαδή ο Ιταλός πρέσβης του παρέδωσε ένα τελεσίγραφο πολέμου και άρα δεν υπήρξε κανένα "οχι" δεν ήταν γνωστά).

Ο Αρχιστράτηγος Παπάγος με την κήρυξη του πολέμου καλούσε τον Συν/χη Γεωργούλη για να του αναθέσει το Επιτελείο του Σώματος Στρατού του Πίτσικα. Να τι είπε επί λέξει ο Αρχιστράτηγος Παπάγος στο Γεωργούλη: «Εχουμε πλήρη επίγνωση πώς ή ’Ιταλία, είναι μεγάλη δύναμις με την όποια δε μπορούμε να πολεμήσουμε, αλλά πρέπει να ρίξουμε μερικές ντουφεκιές εκεί επάνω για την τιμή των όπλων μας».

Τα ίδια πίστευε και ο Υφυπουργός των Στρατιωτικών της Βασιλομεταξικής δικτατορίας Παπαδήμας.Οταν επισκέφτηκε στον «Ευαγγελισμό» που νοσηλευόταν ο Συν/χης Δαβάκης του είπε: «Εμείς περιμέναμε να τελειώσει ο πόλεμος σε τρεις μέρες. Αυτό που καταφέρατε σεις είναι ένα θαύμα».Έτσι εκφράζονταν οι ποιο υπεύθυνοι στρατιωτικοί Αρχηγοί που είχαν τοποθετηθεί στην κορυφή της στρατιωτικής ηγεσίας του έθνους. Οι δηλώσεις αυτές είναι ιστορικά ντοκουμέντα που δείχνουν καθαρά τις προθέσεις της δικτατορίας. Δεν είχαν στο vου τους παρά να πολεμήσουν τρεις μέρες και να παραδώσουν χωρίς πόλεμο το Λαό μας στην πιο επαίσχυντη δουλεία και καταστροφή, ενώ αυτοί ετοιμάζονταν να φύγουν για έξω αποκομίζοντας μαζί τους το χρυσάφι που θα τους εξασφάλιζε την καλοπέρασή τους.

Κάτω από αυτό το πνεύμα το καθεστώς της 4ης Αυγούστου τοποθετούσε στην ανώτερη στρατιωτική ιεραρχία στελέχη αφοσιωμένα στην υπόθεση της προδοσίας. Το αν ο Αντιφασιστικός Λαός μας τους χάλασε τα σχέδια, όπως χάλασε τα σχέδια του Χίτλερ και του Μουσολίνι και επέδρασε αποφασιστικά πάνω στην τύχη του και στην πορεία του πολέμου γενικά είναι άλλο ζήτημα.

Στα χέρια μας σήμερα βρίσκονται έγγραφα Γερμανών κατασκόπων που ρίχνουν φως στη δουλειά της Γερμανικής στρατιωτικής κατασκοπείας στη χώρα μας, Δείχνουν τις επαφές τους με μια σειρά ανώτατα στελέχη του στρατού που τους έδιναν εκθέσεις για την στρατιωτική κατάσταση της χώρας.

Μπορούμε να βεβαιώσουμε κατηγορηματικά πως ο υποστράτηγος Γ. Μπάκος, διοικητής της Β.' Μεραρχίας ήταν πληρωμένος κατάσκοπος της Γερμανικής κατασκοπείας και πρόδιδε μαζί με μια σειρά από συνεργάτες του όλα τα στρατιωτικά μυστικά της χώρας.

Ο ίδιος ο Μπάκος βρίσκεται σήμερα στην Αίγυπτο στο ίδιο 4αύγουστιανό περιβάλλον του Γκλύξμπουργκ. Ετσι μπορούμε σήμερα να εξηγήσουμε τις συγκεκριμένες πράξεις προδοσίας των πιο υπευθύνων στρατιωτικών παραγόντων της χώρας.

Αυτοί που μας κατηγορούν πως είμαστε όργανα των Βουλγάρων, άφηναν ελεύθερο το Βούλγαρο στρατιωτικό Ακόλουθο να πηγαίνει στο Ξεν. της Μ. Βρετανίας κάθε μέρα μέσα στο Βασιλικό καταφύγιο. Εκεί παρακολουθούσε όλες τις συζητήσεις, είχε τους στενούς του φίλους και φεύγοντας πήγαινε κατ’ ευθείαν στη Γερμανική Πρεσβεία, όπου έδινε αναφορά για όλες τις συζητήσεις. Φυσικά όλα διαβιβάζονταν στο Ιταλικό Στρατηγείο. Το πόσο στοίχιζαν στο Λαό και στην όλη διεξαγωγή του πολέμου οι εκθέσεις αυτές του Βούλγαρου Στρατιωτικού Ακολούθου, αυτό ήταν ζήτημα που καθόλου δεν ενδιέφερε τους ασφαλισμένους στο Βασιλικό καταφύγιο της Μ. Βρετανίας μανδαρίνους του Επιτελείου,

Αυτόπτες μάρτυρες βεβαιώνουν το καταπληκτικό επεισόδιο που προκάλεσε ο Αυλάρχης Μερκάτης στο βασιλικό καταφύγιο δύο μέρες ύστερα από την κήρυξη του πολέμου από τη Γερμανία εναντίον μας. Με κυνικότητα δήλωνε εκεί μέσα τα έξης: «Ω! Αυτοί οι παλιάνθρωποι οι Αμερικανοί, οι έμποροι του θανάτου. Αυτοί είναι όλοι Εβραίοι και δεν αφήνουν να τελειώσει αυτός ο πόλεμος». Οι δηλώσεις αυτές από τόσο επίσημο στόμα που μόνο πληρωμένος πεμπτοφαλαγγίτης θα μπορούσε να κάνει, προκάλεσε τότε την Αντίδραση κάποιας κυρίας πού του είπε: «Ντροπή σας κύριε Μερκάτη να εκφράζεστε έτσι».

Και δεν ήταν ο μόνος από το στενό περιβάλλον του Γεωργίου που με τόση κυνικότητα εκφραζόταν έτσι για τον πόλεμο. Έχουμε συγκεκριμένες πράξεις προδοσίας που στοίχισαν ακριβά και σε μας και στους συμμάχους μας Άγγλους από τον υπασπιστή του Βασιλιά I. Τέτση. Ο υπασπιστής αυτός του Βασιλιά,πράκτορας πουλημένος στους Γερμανούς είχε διοριστεί από το επιτελείο, φυσικό με την υποστήριξη άλλων ανωτάτων πρακτόρων των Γερμανών, σαν σύνδεσμος του Γενικού Στρατηγείου μας με τους Αγγλους.

Όλα τα σχέδια της κοινής δράσης Αγγλων και Ελλήνων στον πόλεμο τα παρέδινε καθημερινά στους Γερμανούς. Το δήλωσε ο ίδιος ξετσίπωτα ύστερα από την κατοχή σε φίλους του και έτσι βγήκε στη φόρα η δράση του. Ο ίδιος ο Βασιλιάς εκ των υστέρων αναγκάστηκε να μιλήσει εναντίον του και να τον αποκαλέσει προδότη.

Για το Λαό μας σημασία έχει το γεγονός πως η Βασιλομεταξική δικτατορία στις πιο υπεύθυνες στρατιωτικές θέσεις τοποθετούσε πράκτορες πουλημένους του εχθρού. και όχι οι εκ των υστέρων δηλώσεις. Αξιωματικοί εμπειροπόλεμοι και πραγματικοί πατριώτες που πήγαιναν να ζητήσουν να πολεμήσουν δέχονταν από το Μανιαδάκη και τον Άντύπα τις εξής απαντήσεις: «Τι τα θέλετε αυτά, καθίστε στις δουλειές σας. Ο πόλεμος τελειώνει σε μερικές μέρες».

Ο Βόρσας, γνωστός σ' όλους γερμανόφιλος Αξιωματικός του Επιτελείου, τοποθετημένος για τις πολεμικές πληροφορίες του πολέμου, ήταν πολύ ευχαριστημένος και γελαστός όταν οι ειδήσεις από τα μέτωπο ήσαν κακές. Πολλοί τόξεραν αυτό και έλεγαν. «Χαρούμενος δυστυχώς είναι πάλι ο Βόρσας σήμερα. Κακά μαντάτα θάχουμε».

Ο Βόρσας, υστέρα από το τέλος του πολέμου μαζί με το Μπαλή έγιναν σύνδεσμοί των 'Αξιωματικών με τους Ιταλούς και καλλιέργησαν το πνεύμα της υποταγής στους Αξιωματικούς φροντίζοντας ταυτόχρονα να δημιουργήσουν τεράστια περιουσία με τις συναλλαγές τους με τους καταχτητές.

Αυτό ήταν το πεμπτοφαλαγγίτικο περιβάλλον του Ξενοδοχείου της Μ. Βρετανίας και του Επιτελείου που έκανε τον πόλεμο. Μπορεί κανείς να το συγκρίνει με την ορμή με την οποία ο Λαός μας πολεμούσε για τη λευτεριά του πάνω στα Αλβανικά βουνά, Ανάλογα με αυτό το πνεύμα που διοχέτευαν από το Ξενοδοχείο της Μ. Βρετανίας. ενεργούσαν και πολλοί Διοικητές Σωμάτων και Μεραρχιών και Ανώτεροι Αξιωματικοί.

Ο υποστράτηγος Ζωιόπουλος Διοικητής Μεραρχίας Δράμας. είχε γυναίκα Γερμανίδα. Σήμερα ξέρουμε πολύ καλά τη δράση της Γερμανίδας αυτής και του στρατηγού και τις σχέσεις τους εδώ με τους γερμανούς Αξιωματικούς και μπορούμε να εξηγήσουμε για ποιό σκοπό η κυρία και ο κύριος Ζωιόπουλος ταξίδευαν συχνά με το αυτοκίνητό τους στα οχυρά μας στη Μακεδονία και έπαιρναν φωτογραφίες των οχυρών αυτών. Ο Ζωιόπουλος από την πρώτη στιγμή που μας κήρυξαν τον πόλεμο οι Γερμανοί εγκατέλειψε τα παιδιά μας μέσα στα προδομένα απ' αυτόν οχυρά και μαζί με τον Επιτελάρχητου και τον Υπασπιστή του πήγε στην Καβάλα και με αντιτορπιλικό έφθασε στον Πειραιά.

Ο αντικαταστάτης του Συν/χης Ρεβύθης έδινε τις ποιο αυστηρές διαταγές να μην πειραχθεί τίποτε από το πολεμικό υλικό και από τις αποθήκες τροφίμων γιατί έπρεπε λέει να παραδοθούν ανέπαφα στους Γερμανούς και στους Βουλγάρους. Αντιμετώπισε το Λαό με πολυβόλα γιατί ο Λαός είχε αντίθετη γνώμη από τον Ρεβύθη, και πήγε να σπάσει τις αποθήκες να πάρει τρόφιμα και όπλα για να μην πεθάνει της πείνας και να συνεχίσει την ένοπλη αντίσταση και τον κλεφτοπόλεμο για τη λευτεριά του.

Ο Στρατηγός Δέδες εμπόδιζε τούς Αξιωματικούς και φαντάρους να διαφύγουν μέσω Χαλκιδικής στην ελεύθερη ακόμα Ελλάδα για να συνεχίσουν τον πόλεμο στο πλευρό των συμμάχων μας, ενώ υπήρχαν όλες οι δυνατότητες διαφυγής. Στους διαμαρτυρόμενους ’Αξιωματικούς και φαντάρους έλεγε. «Δεν θα φύγει κανείς, θα περιμένουμε τους Γερμανούς να μας πουν τί θα κάνουμε».

Ο υποστράτηγος Λιούμπας, Διοικητής μηχανοκινήτου Μεραρχίας, εγκατέλειψε κρυφά τη μονάδα του χωρίς να εμπλακεί σε μάχη και ήρθε να παραλάβει Φρούραρχος στην Αθήνα. Ο γνωστός Συνχης Κουρκουλάκος που σήμερα παίρνει όπλα από τους Γερμανούς και βρίσκεται στην υπηρεσία τους επικεφαλής Συντάγματος Τσολιάδων στην Πάτρα, εγκατέλειψε τη θέση του με την κήρυξη του πολέμου από τη Γερμανία. Πήγε στα Γιάννενα και υπό τη σκέπη του Πιτσίκα προπαγάνδιζε ξετσίπωτα υπέρ των Γερμανών.

Ο Παπαδόγκωνας άλλος γνωστός προδότης, κατόρθωσε να φέρει την Επιμελητεία της Μεραρχίας Παπαστεργίου στην Τρίπολη. Μεγάλες ποσότητες γαλέτας, ρυζιού, οσπρίων. ελιών, λαδιών τα αποθήκευσε στα υπόγεια της Παιδαγωγικής Ακαδημίας της Τρίπολης, και αφού έδιωξε τούς φαντάρους, έγινε ο πρώτος και μεγαλύτερος μαυραγορίτης θησαυρίζοντας. Αυτά είναι γνωστό σ’ όλη την Τρίπολη.

Ολα αυτά που δίνουμε είναι μερικά στοιχεία για το ποιόν των ανθρώπων που τοποθετήθηκαν στις πιο υπεύθυνες θέσεις για να υπερασπίσουν το έθνος από την υποδούλωση. Δεν ξεχνάμε φυσικά και την υπέροχη στάση πολλών ηγετών που δεν τους είχε μολύνει το πεμπτοφαλαγγίτικο δηλητήριο. Ο Λαός μας θα ζητήσει μια μέρα ευθύνες για όλα αυτά και θα αποδώσει στον καθένα κατά τα έργα του.

Εκείνο που συνέβαινε με το στρατό, γινόταν φυσικά και σ' όλους τους άλλους κλάδους της δημόσιας ζωής την εποχή αυτή. Αναφέρουμε ένα παράδειγμα της δράσης της πέμπτης φάλαγγας πάνω στο οικονομικό επίπεδο. Πρόεδρος της Κρατικής Επιτροπής Προμηθειών ήταν ο γνωστός στρατηγός Α. Πουρνάρας γερμανόφιλος ως το κόκκαλο.

Είναι γνωστός ο ρόλος της Επιτροπής στις προμήθειες υλικού κλπ. από τη Γερμανία. Γύρω από την Επιτροπή αυτή οι φίλοι του Πουρνάρα ήταν μια σειρά από Γερμανούς κατασκόπους σαν τονΚχμχάουζεν, Σόιμπελ, Κλόεμπε, Χαίλεμεν, Γκαΐγκεο, Ζάϊτε και άλλοι. Όλοι αυτοί αποδείχτηκαν Γερμανοί πράκτορες. Ήταν αξιωματικοί που δρούσαν στο Ελληνικά μετόπισθεν προστατευόμενοι από το καθεστώς της 4ης Αυγούστου.

Ο Μανιαδάκης χρησιμοποίησε τον πιο πιστό του άνθρωπο τον Αστυνόμο Παξινό, σαν Διοικητή της Γενικής Ασφάλειας. Επειτα τον τοποθέτησε στο κέντρο Αλλοδαπών για να σκεπάζει από τη θέση του αυτή όλους τους Γερμανούς κατάσκοπους και οργανωτές της πέμπτης φάλαγγας.

Με την είσοδο των Γερμανών ο Παξινός φιλοξενούνταν στο σπίτι του γνωστού κατασκόπου Τόμας Χάουζεν στο Ψυχικό και διέδιδε κατάλληλα πως κρυβόταν από τους Γερμανούς. Κατά πολύ περίεργο τρόπο πιάστηκε από τους Γερμανούς και δραπέτευσε από τα χέρια τους για το Κάιρο. Δεν έχουμε καμιά αμφιβολία πως πήγε εκεί για να συνεχίσει την πεμπτοφαλαγγίτικη δράση του. Η γυναίκα του Παξινού που έμεινε εδώ είχε στενότατες σχέσεις με τους Γερμανούς και με γερμανικές κούρσες και Γερμανούς αξιωματικούς πηγαινοερχόταν στην Κόρινθο.

Έτσι με τη βοήθεια του αρχικατασκόπου Παξινού διευκολύνονταν η δράση εκατοντάδων πρακτόρων των Γερμανών. Αναφέρουμε μερικούς ιδιαίτερα από εκείνους που έπαιξαν έναν απαίσιο ρόλο υστέρα από την κατοχή. Ό Λέον διατηρούσε εργοστάσιο από κονσέρβες στο Θησείο. Ο Βρόντε ήτο Διευθυντής της Αρχαιολογικής Εταιρείας, ο Κίρστεν το ίδιο Αρχαιολόγος, ο Μπέρτραμ είχε αντιπροσωπεία αυτοκινήτων στη Λεωφόρο Συγγρού.

Ολοι αυτοί μαζί με όσους ντόπιους κατασκόπους είχαν οργανώσει, βασάνισαν χιλιάδες Ελληνες. Οι πράκτορες τους σήμερα βρίσκονται μέσα στο Γκεστάπο και μέσα στις φασιστικές οργανώσεις που δημιούργησαν. Ο Ευταξίας, ο Βουλπιώτης, ο Αγήνορας, ο Μποδοσάκης, ο Μπάκος, ο Σκανδάλης, η Ζίτσα Καραϊσκάκη, η κυρία Εβερτ, ο Δικηγόρος Κρυστάλλης και δύο χιλιάδες (2000) άλλοι γκεσταπίτες, αυτοί και τα απαίσια όργανά τους βρίσκονται κάτω απ’ την άγρυπνη παρακολούθησή του αγωνιζόμενου Εθνους μας και θα πληρώσουν πολύ σύντομα το αίμα που έχυσαν και χύνουν.

Οι μαυροφορεμένες οικογένειες και ο Λαός θα τους παραλάβει σύντομα από τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο και θα τους δικάσει και θα τους τιμωρήσει μ’ όλη την αυστηρότητα που χρειάζεται.

Από το ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ.

Πέμπτη 27 Οκτωβρίου 2016

Συμφωνία CETA: Οι Πολυεθνικές θα βρίσκονται πλέον υπεράνω κάθε νόμου

Από ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ :

Γράφει ο mitsos175.

Η συμφωνία CETA είναι μια εμπορική συμφωνία της Ευρωπαϊκής Ένωσης με τον Καναδά και τις ΗΠΑ, όπου ο μόνος ωφελημένος είναι οι αυτοκινητοβιομηχανίες, ενώ, αν εφαρμοστεί, θα υπάρξει αύξηση ανεργίας, κλείσιμο εταιριών άλλων κλάδων, ίσως ακόμη και μείωση του ΑΕΠ.
Το χειρότερο όμως είναι ότι συμφωνία παρακάμπτει τους νόμους των Κρατών και την Δικαιοσύνη.

Οι αποφάσεις για το πώς θα διατίθενται τα προϊόντα, τι θα αναγράφουν, η φορολογία και άλλα σοβαρά θέματα (καταστροφή περιβάλλοντος, μονοπώλια) θα γίνονται μέσω του μηχανισμού επίλυσης διαφορών ISDS που "ΕΠΙΤΡΕΠΕΙ ΣΤΙΣ ΠΟΛΥΕΘΝΙΚΕΣ ΝΑ ΖΗΤΑΝΕ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΗ ΑΠΟ ΤΑ ΚΡΑΤΗ ΓΙΑ ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ ΒΛΑΠΤΕΙ ΤΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΤΟΥΣ"!

Έτσι οι Πολυεθνικές θα βρίσκονται πλέον υπεράνω κάθε νόμου. Όποτε θέλουν, θα μηνύουν οποιοδήποτε, ακόμα και κράτη, ενώ οι διαφορές δεν θα λύνονται στα δικαστήρια, αλλά σε… διαιτησία ελεγχόμενη από τις ίδιες τις Πολυεθνικές!!!

Αν έχει ως τώρα μπλοκαριστεί η συμφωνία, οφείλεται στο τοπικό Κοινοβούλιο της Βαλλωνίας, τη γαλλόφωνη περιοχή του Βελγίου. Η ελληνική κυβέρνηση, όπως και οι υπόλοιπες, υπέγραψαν ήδη το κατάπτυστο κείμενο. Όλοι οι υπόλοιποι λοιπόν έπεσαν πάνω στους Βαλλώνους, για να τους πείσουν να υπακούσουν στις πολυεθνικές.

Περιττό να πούμε, ότι χρειάζονται συνεχείς, δυναμικές, Λαϊκές Κινητοποιήσεις κατά της νέας λυσσασμένης επίθεσης των αρπακτικών, που θα θέσει σε κίνδυνο όχι μόνο Εργασιακά Δικαιώματα, αλλά την ίδια την Ελευθερία και την Υγεία των πολιτών παραδίνοντας την Εκτελεστική και Δικαστική εξουσία στα Μονοπώλια των Πολυεθνικών.

Πόσο μάλλον όταν από πλευράς ΣΥΡΙΖΑ υποστηρίζουν ότι "διαπραγματεύτηκαν" και ότι "βελτίωσαν" τη συμφωνία. Όλοι πια γνωρίζουμε τι θα πει αυτό: Χειρότερη δεν μπορεί να γίνει.

Από ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ.

Το ΣτΕ ήταν πάντα εκφραστής, τοποτηρητής, υπερασπιστής των συμφερόντων του Κράτους.

Από ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ :

Της Αλέκας Ζορμπαλά

Το ΣτΕ, από τη φύση και τον προορισμό του, ήταν πάντα εκφραστής, τοποτηρητής, υπερασπιστής των συμφερόντων του Κράτους.

Στα χρόνια της βαρβαρότητας, στα χρόνια των μνημονίων, στα χρόνια που βίαια πάρθηκαν πίσω και αυτές ακόμα οι ελάχιστες κατακτήσεις των εργαζομένων και της κοινωνίας, το ΣτΕ υπήρξε “υπερήφανος” αρωγός των κυβερνήσεων, σε αυτή την απροσχημάτιστη κατάλυση δικαιωμάτων και ελευθεριών.

Κρίνοντας συνταγματικά τα μνημόνια, τις περικοπές μισθών, συντάξεων, εκας, το ξεπούλημα και την υποθήκευση της δημόσιας περιουσίας, το ξεπούλημα του Ελληνικού, την Fraport (χθεσινό και αυτό..)και, και, και... χάριν του “υπέρτερου δημοσίου συμφέροντος” (ποιο να είναι αυτό άραγε;;;)
Ενώ, αντίθετα, έκρινε ως αντισυνταγματικές τις περικοπές στους μισθούς των δικαστικών και των ενστόλων.. (πυλώνες του Κράτους, γαρ)

Η κρίση περί αντισυνταγματικότητας του νόμου για τις αδειοδοτήσεις των καναλιών δεν προκαλεί κατάπληξη, ούτε έρχεται σε αντίφαση με τα προηγούμενα.
Η δικαστική εξουσία στο σύνολό της, και ειδικότερα η ανώτατη βαθμίδα της, όπως και το ΣτΕ, δεν είναι τίποτα άλλο, από μια εξουσία, που πάει χέρι χέρι με την εκτελεστική, σκληρά και ταξικά προσανατολισμένη, ενάντια στα συμφέροντα της κοινωνίας και το αποδεικνύει καθημερινά, με τον πιο ανάλγητο τρόπο, μέσα στις δικαστικές αίθουσες.

Σε μια διαπάλη συμφερόντων, σε μια προσπάθεια οικοδόμησης, από πλευράς κυβέρνησης, μιας νέας κατάστασης στο χώρο των μήντια, μιας νέας διαπλοκής δηλαδή, σε μια διαπάλη συμφερόντων, το ΣτΕ στάθηκε ξεκάθαρα, όντως, ενάντια στις πολιτικές επιλογές μιας κυβέρνησης, γεγονός ασύνηθες στην ιστορία και στη λειτουργία του
όχι γιατί έπρεπε να “θεραπεύσει” την αντισυνταγματικότητα της ρύθμισης
όχι γιατί δεν ανέχθηκε τις “αφόρητες πιέσεις” και τις κυβερνητικές παρεμβάσεις στο έργο της “ανεξάρτητης δικαιοσύνης”
όχι μόνον, γιατί τα “βρήκε” με την αστεία αντιπολίτευση του κ.Μητσοτάκη και της Ν.Δ.
Όχι μόνον, γιατί τάσσεται με τον Βαρδινογιάννη, έναντι του Μαρινάκη

Αλλά για όλα αυτά,(εν μέρει), και για κάτι ακόμα:
γιατί λόγω της διαπιστωμένης απονομιμοποίησης της κυβέρνησης, λόγω αντιπολίτευσης επιπέδου “παιδικής χαράς”, λόγω της διαβλεπόμενης επερχόμενης εκλογικής ήττας, η δικαστική εξουσία βρίσκει χώρο και λειτουργώντας με “σχετική αυτονομία” έναντι της εκτελεστικής εξουσίας, δηλώνει “παρούσα” παίρνοντας θέση υπέρ των “άλλων”, υπηρετώντας όμως πάντα πιστά τα συμφέροντα του Κράτους.

Δεν “πόνεσα”, που θα “έκλεινε” το Μέγκα, δεν “πονάω” για το “χαστούκι” στη κυβέρνηση.

Τις “λύσεις” ήδη τις βρήκαν, επ΄ωφελεία όλων τους με τις προσωρινές αδειοδοτήσεις όλων έναντι τιμήματος!

Μόνο που και αυτό το τίμημα, δεν πρόκειται να πάει στα παιδάκια..