«Εξοντωτικές συνθήκες κράτησης»

Καταγγελία των κρατούμενων γυναικών στις φυλακές Ελαιώνα Θηβών

Είμαστε κρατούμενες στις φυλα­κές Ελαιώνα Θήβας. Με αυτήν την επιστολή καταγγέλλουμε δημόσια τις άθλιες συνθήκες διαβίωσής μας, την άθλια και εκδικητική διοί­κηση της φυλακής από την περιβόητη πλέον διευθύντρια της φυλακής Κουτσομιχάλη Χαρά (υπεύθυνη για τον θάνατο της Κατερίνας Γκουλιώνη) και την αδυναμία ή ανικανότητα του επιστη­μονικού προσωπικού της φυλακής. Η καταγγελία μας αυτή είναι καταγγελία εναντίον του δήθεν «σωφρονιστικού συστήματος» της χώρας, της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου Δικαιοσύνης και των υπεύθυνων κυβερνήσεων γι’ αυτές τις άθλιες και απάνθρωπες συν­θήκες κράτησης.
Συγκεκριμένα για τις φυλακές του Ελαιώνα:

1 Σχεδόν ανύπαρκτη ιατρική περί­θαλψη. Ένας παθολόγος μια φορά κάθε δεκαπέντε μέρες (για 400 περί­που γυναίκες), ο οποίος είναι αδύνατο να ανταποκριθεί στην πληθώρα των αιτήσεων για μια στοιχειώδη εξέταση. Ανυπαρξία προφανώς και εφημερεύο­ντος γιατρού. Οι αιτήσεις που κάνουμε για γιατρούς διάφορων ειδικοτήτων μένουν συνήθως στα αζήτητα. Αυτόν τον χειμώνα που μας «θέρισαν» οι ιώ­σεις και η γρίπη, τα περισσότερα πε­ριστατικά αντιμετωπίστηκαν με παυ­σίπονα. Υπάρχουν γυναίκες οι οποίες περιμένουν μια απλή εξέταση αίματος 3-4 μήνες. Τα παραπεμπτικά, απλά ή επείγοντα, ξεχασμένα στα συρτάρια.

2 Φαρμακευτική περίθαλψη μηδα­μινή. Αυτό σχετίζεται και με την έλλειψη γιατρών. Ακόμη και σε έκτα­κτα περιστατικά, αν κάποια κρατούμε­νη δεν αισθανθεί καλά τη στιγμή που η φυλακή είναι κλειστή, στην καλύτε­ρη περίπτωση της δίνεται ένα ντεπόν ή της λένε να κάνει υπομονή έως το πρωί που περνάει το φαρμακείο από τις πτέρυγες για να διανείμει φάρμα­κα. Το πρωί, χωρίς εξέταση γιατρού και με «αυτοδιάγνωση» τις περισσότε­ρες φορές, θα διανείμουν παυσίπονα.

3 Έλλειψη ειδών πρώτης ανάγκης ιδιαίτερα για τις άπορες κρατού­μενες (π.χ. ρούχα, παπούτσια, είδη ατομικής υγιεινής κ.λπ.). Μετά από μεγάλες πιέσεις μπορεί να δοθούν κάποια είδη. Για αυτόν τον λόγο, όταν κάποιες εθελοντικές ή φιλανθρωπικές οργανώσεις διανέμουν είδη πρώτης ανάγκης, θα πρέπει να τα διανέμουν στις κρατούμενες οι ίδιες ή με την επο­πτεία τους.
4 Ανυπαρξία προσωπικού για τη φροντίδα και τη δημιουργική απα­σχόληση βρεφών και παιδιών που δια­μένουν στη φυλακή μαζί με τις μητέ­ρες τους. Έλλειψη υπαλληλικού προ­σωπικού και για άλλες απαραίτητες λειτουργίες του καταστήματος κρά­τησης.

5 Ασφυκτικός περιορισμός του προ­σωπικού χώρου των κρατουμέ­νων, με «στοίβαγμα» ράντζων μέσα στους θαλάμους. Μπροστά σε αυτό το πρόβλημα της «σαρδελλοποίησης» των κρατουμένων η αδίστακτη διευθύντρια προχώρησε σε μια διπλή εγκληματική ενέργεια. Μετέτρεψε τη Β’ πτέρυγα τοξικομανών σε πτέρυγα κράτησης υπόδικων και δικασμένων γυναικών. Έτσι από τη μια πλευρά οι τοξικομανείς- οι οποίοι χρήζουν ιδι­αίτερης μεταχείρισης και αυτό απαι­τεί ιδιαίτερο χώρο – διασκορπίζονται σε πτέρυγες και θαλάμους με διαφο­ρετικά είδη ποινών (π.χ. οικονομικά, κλοπές κ.λπ.) ενώ από την άλλη πλευ­ρά κρατούμενες με ισόβια κάθειρξη βρίσκονται στον ίδιο θάλαμο με κρα­τούμενες που είτε είναι υπόδικες ανή­λικες ή μη, είτε έχουν ποινές από 3 μήνες έως 5 χρόνια. Και αυτό δεν συμ­βαίνει μόνο στη Β’ πτέρυγα, αλλά σε ολόκληρη τη φυλακή. Το αποτέλεσμα είναι η απόλυτη κόλαση και το χάος.

6 Έλλειψη επαρκούς θέρμανσης τον χειμώνα και ζεστού νερού για μπά­νιο. Ο καθένας μπορεί να φανταστεί τι σημαίνει να ανάβουνε τον χειμώνα τα καλοριφέρ μια ώρα το πρωί και μια ώρα το απόγευμα, όταν θα πρέπει να προλάβουν τετρακόσιες κρατούμενες να κάνουν μπάνιο με νερό που δεν εί­ναι παγωμένο. Ένας τραγικός αγώνας δρόμου με βραβείο ζεστό νερό, που επαρκεί όμως για πολύ λίγες τυχερές κρατούμενες.

7 Ανύπαρκτη επικοινωνία με τους εισαγγελείς, τη διεύθυνση και την κοινωνική υπηρεσία. (Σε αιτήσεις, ανταποκρίνονται μετά από 3 μήνες).
Τα παραπάνω είναι μερικά από τα εκρηκτικά προβλήματα λόγω συμφό­ρησης και φτώχειας στις φυλακές. Αυ­τά δημιουργούν ένα άθλιο περιβάλ­λον, που αρκετές φορές μας δίνει μια ιδέα για το πώς είναι η κόλαση. Αυτό που παρατηρούμε όμως, είναι ότι η κατάσταση πάει από το κακό στο χει­ρότερο.
Ένα πράγμα ρωτάμε: Κύριοι των υπουργείων και της κυβέρνησης, μή­πως θεωρείτε ότι το να έχει μια χώρα ζωντανούς κρατούμενους (κρατούμε­νους τους περισσότερους από τους οποίους δημιούργησε η κοινωνική αθλιότητα και η μίζερη ζωή την οποία εσείς έπρεπε να διορθώσετε), σε μια εποχή οικονομικής κρίσης, είναι πολυ­τέλεια;
Μήπως θέλετε να μας εξοντώσε­τε για λόγους οικονομικούς; Αν είναι έτσι, θα ήταν χρήσιμο να μας το δηλώ­νατε καθαρά και ξάστερα.
Τότε ίσως θα μπορούσαμε να υπε­ρασπιστούμε την αξιοπρέπεια που μας έχει απομείνει, χωρίς αυταπάτες.

ΥΓ.: Μετά την ψήφιση του απάν­θρωπου και εκδικητικού νόμου Δένδια για τις άδειες είδαμε ξαφνικά να κόβεται η γέφυρα επικοινωνίας μας με τον έξω κόσμο, σε σημείο που έγκριτοι νομικοί και εγκληματολόγοι να μιλούν για ουσιαστική κατάργηση του ίδιου του θεσμού. Αυτή είναι η δημοκρατία σας!
Ντροπή σας.

Γυναίκες κρατούμενες
του Ελαιώνα Θηβών
27.4.2012

Από ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ.