Σαν σήμερα, 5 Μαΐου 1981, πέθανε μετά από 66 ημέρες απεργίας πείνας ο
Gerard Robert «Bobby» Sands, 25 ετών μέλος του ΙRΑ αλλά και εκλεγμένος
στο Βρετανικό Κοινοβούλιο, στην φυλακή Maze προκαλώντας παγκόσμια
συγκίνηση.
Οι κινητοποιήσεις των κρατούμενων του ΙRΑ απέναντι στο ειδικό καθεστώς φυλάκισής τους ξεκίνησε το 1980. Η βρετανική κυβέρνηση της Μάργκαρετ Θάτσερ είχε κατατάξει τους Ιρλανδούς κρατούμενους στη Βόρεια Ιρλανδία σε μία ειδική κατηγορία χωρίς δικαιώματα. Οι κρατούμενοι αντιδρώντας σε αυτό το καθεστώς ξεκίνησαν τη «διαμαρτυρία της κουβέρτας», αρνούμενοι να φορούν τις στολές της φυλακής και παρέμεναν γυμνοί, ή έφτιαχναν ρούχα από τις κουβέρτες τους.
Ο Bobby Sands ήταν ο ηγέτης της απεργίας πείνας του 1981 κατά την οποία άλλοι εννέα κρατούμενοι των φυλακών έχασαν τη ζωή τους αγωνιζόμενοι για την άρση του ειδικού καθεστώτος κράτησης των Ιρλανδών πολιτικών κρατουμένων.
Την 1η Μάρτη του 1981 ξεκίνησε νέα απεργία πείνας με κύριο αίτημα να χαρακτηριστούν οι κρατούμενοι πολέμου ως πολιτικοί κρατούμενοι. Ο Bobby Sands ήταν ο πρώτος που αρνήθηκε την τροφή. «Δεν θα με σπάσουν καθώς η επιθυμία για ελευθερία και για την ελευθερία του Ιρλανδικού λαού βρίσκεται στην καρδιά μου. Θα φθάσει η μέρα όπου όλος ο λαός της Ιρλανδίας θα έχει την επιθυμία για ελευθερία. Τότε θα αλλάξουν τα πράγματα. Πιστεύω και στηρίζω το θεόσταλτο δικαίωμα του Ιρλανδικού έθνους στην κυρίαρχη ανεξαρτησία και το δικαίωμα κάθε Ιρλανδού και Ιρλανδής να στηρίξει αυτό το δικαίωμα με την ένοπλη επανάσταση» υποστήριζε ο Sands.
Η κυβέρνηση της Βρετανίας, δια της πρωθυπουργού, Μάργκαρετ Θάτσερ, απέρριψε το συμβιβασμό με τους κρατούμενος. Λίγο πριν την έναρξη της απεργίας, ο ανεξάρτητος Ιρλανδός βουλευτής Tyrone πέθανε. Ο Sands ήταν υποψήφιος και έλαβε τη θέση του στις 9 Απριλίου του 1981. Ωστόσο παρέμεινε βουλευτής για κάτι λιγότερο από ένα μήνα καθώς στις 5 Μαΐου του 1981 πέθανε στο νοσοκομείο της φυλακής μετά από 66 μέρες απεργίας πείνας.
Μετά τον σάλο και την συγκίνηση που προκάλεσε παγκοσμίως ο θάνατος του Bobby Sands, η βρετανική κυβέρνηση ικανοποίησε κάποια από τα αιτήματα των κρατουμένων, χωρίς, ωστόσο, να τους χαρακτηρίσει ποτέ πολιτικούς κρατούμενους. Η απεργία πείνας ενίσχυσε το κύρος του IRA καθώς συγκέντρωσε το ενδιαφέρον των ΜΜΕ αλλά και της κοινής γνώμης.
Οι κινητοποιήσεις των κρατούμενων του ΙRΑ απέναντι στο ειδικό καθεστώς φυλάκισής τους ξεκίνησε το 1980. Η βρετανική κυβέρνηση της Μάργκαρετ Θάτσερ είχε κατατάξει τους Ιρλανδούς κρατούμενους στη Βόρεια Ιρλανδία σε μία ειδική κατηγορία χωρίς δικαιώματα. Οι κρατούμενοι αντιδρώντας σε αυτό το καθεστώς ξεκίνησαν τη «διαμαρτυρία της κουβέρτας», αρνούμενοι να φορούν τις στολές της φυλακής και παρέμεναν γυμνοί, ή έφτιαχναν ρούχα από τις κουβέρτες τους.
Ο Bobby Sands ήταν ο ηγέτης της απεργίας πείνας του 1981 κατά την οποία άλλοι εννέα κρατούμενοι των φυλακών έχασαν τη ζωή τους αγωνιζόμενοι για την άρση του ειδικού καθεστώτος κράτησης των Ιρλανδών πολιτικών κρατουμένων.
Την 1η Μάρτη του 1981 ξεκίνησε νέα απεργία πείνας με κύριο αίτημα να χαρακτηριστούν οι κρατούμενοι πολέμου ως πολιτικοί κρατούμενοι. Ο Bobby Sands ήταν ο πρώτος που αρνήθηκε την τροφή. «Δεν θα με σπάσουν καθώς η επιθυμία για ελευθερία και για την ελευθερία του Ιρλανδικού λαού βρίσκεται στην καρδιά μου. Θα φθάσει η μέρα όπου όλος ο λαός της Ιρλανδίας θα έχει την επιθυμία για ελευθερία. Τότε θα αλλάξουν τα πράγματα. Πιστεύω και στηρίζω το θεόσταλτο δικαίωμα του Ιρλανδικού έθνους στην κυρίαρχη ανεξαρτησία και το δικαίωμα κάθε Ιρλανδού και Ιρλανδής να στηρίξει αυτό το δικαίωμα με την ένοπλη επανάσταση» υποστήριζε ο Sands.
Η κυβέρνηση της Βρετανίας, δια της πρωθυπουργού, Μάργκαρετ Θάτσερ, απέρριψε το συμβιβασμό με τους κρατούμενος. Λίγο πριν την έναρξη της απεργίας, ο ανεξάρτητος Ιρλανδός βουλευτής Tyrone πέθανε. Ο Sands ήταν υποψήφιος και έλαβε τη θέση του στις 9 Απριλίου του 1981. Ωστόσο παρέμεινε βουλευτής για κάτι λιγότερο από ένα μήνα καθώς στις 5 Μαΐου του 1981 πέθανε στο νοσοκομείο της φυλακής μετά από 66 μέρες απεργίας πείνας.
Μετά τον σάλο και την συγκίνηση που προκάλεσε παγκοσμίως ο θάνατος του Bobby Sands, η βρετανική κυβέρνηση ικανοποίησε κάποια από τα αιτήματα των κρατουμένων, χωρίς, ωστόσο, να τους χαρακτηρίσει ποτέ πολιτικούς κρατούμενους. Η απεργία πείνας ενίσχυσε το κύρος του IRA καθώς συγκέντρωσε το ενδιαφέρον των ΜΜΕ αλλά και της κοινής γνώμης.
Από Zoygla.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου