Τηλεφωνικοί θάλαμοι –βιβλιοθήκες

Η αλήθεια είναι ότι οι δηµόσιοι τηλεφωνικοί θάλαµοι, ακόµα κι όταν ήταν απόλυτα χρήσιµοι, ήταν ο πρώτος στόχος διαφόρων βανδάλων που ξεσπούσαν επάνω τους. Και η αλήθεια είναι ότι στη χώρα µας, όπως και παντού, ακόµα και όταν τα κινητά τηλέφωνα ήταν εφαρµογή επιστηµονικής φαντασίας, δεν υπήρχε περίπτωση να βρεις δηµόσιο τηλέφωνο σε λειτουργία.
Η ραγδαία ανάπτυξη της κινητής τηλεφωνίας κατέστησε, όµως, τους τηλεφωνικούς θαλάµους παντελώς άχρηστους. Παρ’ όλα αυτά συνεχίζουν να βρίσκονται σε καίρια σηµεία σε όλες τις πόλεις και σε πολλές περιπτώσεις αποτελούν εστία µόλυνσης.
Στη Βρετανία, το Λος Άντζελες και τη Νέα Υόρκη, όµως, αποφάσισαν να δώσουν νέα ζωή στους παροπλισµένους τηλεφωνικούς θαλάµους, προσπαθώντας να κινητοποιήσουν πολίτες και καλλιτέχνες.
Η πρώτη προσπάθεια έγινε στη Βρετανία από τον βρετανικό οργανισµό τηλεπικοινωνιών, που σκέφθηκε ότι θα ήταν κρίµα να οδηγηθούν στα σκουπίδια οι εµβληµατικοί κόκκινοι τηλεφωνικοί θάλαµοι, τη στιγµή µάλιστα που το κόστος τους ήταν πάνω από 700 λίρες. Έτσι αποφάσισαν να κάνουν διαγωνισµό ιδεών µε αντικείµενο τη µετάλλαξη των τηλεφωνικών θαλάµων. Στη συνέχεια «έτρεξαν» το πρόγραµµα «Υιοθετήστε έναν τηλεφωνικό θάλαµο» µε το συµβολικό ποσό της 1 λίρας.
Το αποτέλεσµα ήταν εξαιρετικό αφού οι τηλεφωνικοί θάλαµοι άρχισαν να µετατρέπονται σε χαριστικές βιβλιοθήκες αλλά και σε µίνι γκαλερί για εκθέσεις έργων τέχνης και φωτογραφιών.
Την ιδέα των Βρετανών υιοθέτησε το Λος Άντζελες, που άρχισε να µετατρέπει τους χαλασµένους δηµόσιους τηλεφωνικούς θαλάµους σε µικρές βιβλιοθήκες, ενώ αµέσως µετά ακολούθησε και η Νέα Υόρκη. Στις δυο αµερικανικές µεγαλουπόλεις, η πρωτοβουλία δεν ανήκει στις αρχές, αλλά στους πολίτες, που άρχισαν τη µετατροπή µε τις δικές του δυνάµεις. Στη Νέα Υόρκη, η πρόταση είναι πιο «επαγγελµατική» αφού ο αρχιτέκτονας John Locke έκανε ένα σχέδιο για την εύκολη και καλαίσθητη µετατροπή των πάνω από 13.500 τηλεφωνικών θαλάµων που υπάρχουν στο Μεγάλο Μήλο.
Η νέα «ζωή» των τηλεφωνικών θαλάµων δεν είναι βέβαια χωρίς προβλήµατα, αφού οι βάνδαλοι πάντα καραδοκούν. Και βέβαια το πιο συχνό φαινόµενο είναι ότι τα βιβλία εξαφανίζονται αφού ελάχιστοι ακολουθούν τους άγραφους κανόνες µιας δηµόσιας - ανοικτής βιβλιοθήκης που µπορεί να λειτουργήσει µόνο µε σεβασµό προς την κοινότητα.
Αλλά, πάλι, µικρό το κακό. Ακόµα και όταν ένα βιβλίο που έχει χαριστεί στην κοινότητα, κλαπεί, σίγουρα κάποιος θα το διαβάσει, σίγουρα σε κάποιου τη βιβλιοθήκη θα µπει, οπότε ο στόχος έχει επιτευχθεί
.





Από ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ.