Από ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ:
Ξεχασμένη από τους περισσότερους παλαιότερους, άγνωστη στους νεότερους, η εισβολή αμερικανικών στρατευμάτων στο νησιωτικό κράτος της Καραϊβικής Γρενάδα, στις 25 Οκτωβρίου 1983, αποτέλεσε μία από τις πρώτες πρακτικές εφαρμογές της νέας επιθετικής πολιτικής που εγκαινίασαν οι ΗΠΑ, μετά την άνοδο στην προεδρία του Ρόναλντ Ρίγκαν, το 1981.
Παρά τις αλλεπάλληλες ήττες του ιμπεριαλισμού σε άλλα σημεία του πλανήτη, κατά τη δεκαετία του 1970 (Ινδοκίνα, Αγκόλα, Μοζαμβίκη κ.λπ.), στη Λατινική Αμερική και την Καραϊβική ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός είχε κατορθώσει, μέχρι το 1979, να ανακόψει τα επαναστατικά αντιιμπεριαλιστικά κινήματα, κυρίως με την επιβολή στρατιωτικών δικτατοριών. Έτσι, το επαναστατικό καθεστώς της Κούβας παρέμενε απομονωμένο στην αμερικανική ήπειρο και η απειλή της επέκτασης του κουβανικού παραδείγματος έμοιαζε απομακρυσμένη.
Εντούτοις, το 1979 η απειλή επανεμφανίστηκε με τη νίκη της σαντινιστικής επανάστασης στη Νικαράγουα και την κατάληψη της εξουσίας στη Γρενάδα από το επαναστατικό κίνημα που είχε συγκροτηθεί υπό την ηγεσία του Μόρις Μπίσοπ.
Η Γρενάδα (αποτελούμενη από το ομώνυμο νησί και κάποια μικρότερα, συνολικής έκτασης 344 τ.χλμ.), ήταν μέχρι το 1974 βρετανική αποικία. Η ανακήρυξή της ως κράτους ανεξάρτητου – μέλους της Βρετανικής Κοινοπολιτείας, δεν άλλαξε τίποτε στη ζωή του λαού της. Η πολιτική εξουσία και ο έλεγχος της οικονομίας παρέμενε στα χέρια της λευκής μειονότητας, την οποία εκπροσωπούσε ο πρωθυπουργός σερ Έρικ Γκέρι, ενώ η τεράστια πλειονότητα των περίπου 100.000 κατοίκων, την οποία αποτελούσαν απόγονοι αφρικανών σκλάβων, συνέχιζε να ζει σε ένα καθεστώς ιδιότυπου απαρτχάιντ.
Ανατρέποντας την κυβέρνηση Γκέρι, το νέο επαναστατικό καθεστώς κατάργησε κάθε φυλετική διάκριση, προχώρησε σε εθνικοποιήσεις, κατοχύρωσε τα εργασιακά δικαιώματα, αναγνώρισε την πλήρη ισότητα των γυναικών, ενώ ταυτόχρονα η πλειονότητα του λαού της Γρενάδα εντάχθηκε σε μαζικές οργανώσεις, οι οποίες συμμετείχαν, μέσα από λαϊκές συνελεύσεις, στη λήψη των πολιτικών αποφάσεων. Εξαιρετικά μαζική ήταν και η Λαϊκή Πολιτοφυλακή, που ανέλαβε τη δημόσια τάξη και την άμυνα της χώρας.
Η αμερικανική στρατιωτική επέμβαση πραγματοποιήθηκε με πρόσχημα την κατασκευή διεθνούς αεροδρομίου, που χαρακτηρίστηκε από τις ΗΠΑ και τη Μ. Βρετανία της Μάργκαρετ Θάτσερ, «σοβιετική στρατιωτική βάση», ενώ ήδη είχε εκφραστεί η αντίθεσή τους στις σχέσεις που ανέπτυξε η επαναστατική κυβέρνηση Μπίσοπ με την Κούβα και τη σαντινιστική Νικαράγουα.
Η ευκαιρία για την αμερικανική επέμβαση δόθηκε όταν στις 19 Οκτωβρίου ξέσπασε κρίση στην κυβέρνηση της Γρενάδα, στην οποία συμμετείχαν και υποστηρικτές μιας μετριοπαθούς πολιτικής έναντι των ιμπεριαλιστών. Την ανατροπή του Μπίσοπ και την εκτέλεση του ίδιου και άλλων μελών της επαναστατικής κυβέρνησης, ακολούθησε στις 25 Οκτωβρίου η εισβολή 1.800 αμερικανών πεζοναυτών και 300 άλλων από γειτονικά νησιά ελεγχόμενα από τους Βρετανούς.
Η ανατροπή του επαναστατικού καθεστώτος δεν συνοδεύτηκε από αναίρεση του μεγαλύτερου μέρους των λαϊκών κατακτήσεων, σε μια προσπάθεια των Αμερικανών και των Βρετανών να αποφύγουν παρατεταμένη λαϊκή εξέγερση. Αν και αναιρέθηκαν οι εθνικοποιήσεις, η Γρενάδα ενισχύθηκε ποικιλοτρόπως και κυρίως με την τόνωση της τουριστικής της ανάπτυξης, ώστε να καμφθούν οι λαϊκές αντιστάσεις. Επιπλέον, σχετικά πρόσφατα, το 2009, το αεροδρόμιο που αποτέλεσε το πρόσχημα για την ιμπεριαλιστική επέμβαση ονομάστηκε «Μόρις Μπίσοπ», προς τιμή του ηγέτη της Επανάστασης του 1979.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου