Πέμπτη 30 Νοεμβρίου 2017
«Ιπτάμενοι άνθρωποι» μπαίνουν σε αεροπλάνο εν κινήσει [ΒΙΝΤΕΟ]
Ένα εκπληκτικό βίντεο κατέγραψε κάμερα, που δείχνει το θάρρος μερικών ανθρώπων.
Δύο άντρες φορούσαν τα «wingsuits» τους και πήγαν στις Ελβετικές Άλπεις. Βούτηξαν στο κενό από ύψος 13.000 ποδιών και στη συνέχεια με κάποιο μαγικό τρόπο, εκμεταλλευόμενοι τα ρεύματα αέρα, μπήκαν ξανά στο αεροπλάνο που τους έριξε.
Σημειώνεται, ότι το αεροπλάνο κινούνταν με 85 μίλια την ώρα. Το κατόρθωμά τους καταγράφηκε από δύο κάμερες.
Από το tvxs.
Αγριες συγκρούσεις μπάτσων - διαδηλωτών στο Ειρηνοδικείο (Βίντεο)
Μια γεύση του τι πρόκειται να συμβεί αν η ανάλγητη και αδίστακτη αυτή άθλια συγκυβέρνηση επιμείνει να υλοποιήσει τους απάνθρωπους εγκληματικούς σχεδιασμούς της για να περάσει η λαϊκή περιουσία στα νύχια τραπεζιτών – «κορακιών», παίρνουμε από το βίντεο που παραθέτουμε με τα επεισόδια που έγιναν σήμερα στο Ειρηνοδικείο Αθήνας.
Για «σκηνές πρωτοφανούς αγριότητας» κάνει λόγο ο τηλεοπτικός ρεπόρτερ ενώ παρακολουθούμε μάχες σώμα με σώμα μεταξύ αστυνομικών και διαδηλωτών ενώ οι μπάτσοι δεν δίστασαν να ρίξουν ακόμα και χημικά μέσα σε έναν κλειστό χώρο. Εχουν αναφερθεί τουλάχιστον τρεις τραυματισμοί με τον πρώην δήμαρχο Καισαριανής Θανάση Μπαρτσώκας, να έχει μεταφερθεί στον Ευαγγελισμό με αναπνευστικά προβλήματα και τον επικεφαλής του κινήματος «Δεν πληρώνω» Λεωνίδα Παπαδόπουλο να σοσηλεύεται με τραύματα στο κεφάλι και στα χέρια στο Σισμανόγλειο.
Από ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ.
Τετάρτη 29 Νοεμβρίου 2017
1964: Δολοφονική έκρηξη στο Γοργοπόταμο
Στις 29 Νοέμβρη 1964 ορίστηκε για πρώτη φορά ο γιορτασμός της επετείου του Γοργοπόταμου με κυβερνητική ευθύνη (κυβέρνηση Ενωσης Κέντρου). Τούτος ο γιορτασμός δεν ήταν σαν τους άλλους. Η συμμετοχή του κόσμου ήταν μεγαλύτερη παρά ποτέ. Σε χιλιάδες υπολογίζονται τα πλήθη που κατέκλυσαν το χώρο κάτω από τη γέφυρα και τις γύρω πλαγιές. Παρούσα με τις οργανωμένες δυνάμεις της η ΕΔΑ και η «Νεολαία Λαμπράκη», παρόντα τα σωματεία της ΕΑΜικής Αντίστασης με χιλιάδες αντιστασιακούς αγωνιστές. Εκεί και ο στρατηγός Αυγερόπουλος του ΕΛΑΣ, καθώς και ο εκπρόσωπος αγωνιστών του ΕΔΕΣ στρατηγός Κοσίντας. Την κυβέρνηση εκπροσωπούσε ο υφυπουργός Αμυνας Μιχ. Παπακωνσταντίνου.
Ενταση προκλήθηκε όταν απαγορεύτηκε στους εκπροσώπους του ΕΛΑΣ και του ΕΔΕΣ να καταθέσουν στεφάνι. Το πανδαιμόνιο που ακολουθεί καλύπτεται από έναν εκκωφαντικό κρότο και πυκνός καπνός κάλυψε τα πάντα. Τι είχε συμβεί; Μια νάρκη που είχε σκάσει προκάλεσε το θάνατο 13 ατόμων και τον τραυματισμό 45.
Ο δημοσιογράφος- ιστορικός Γιώργος Πετρόπουλος στο προλογικό του σημείωμα στο βιβλίο «Οι δίκες του Γοργοπόταμου (1964-1966). Αγνωστα ντοκουμέντα απ’ την πολύκροτη υπόθεση», αναφέρεται σε σειρά στοιχείων που κλονίζουν την επίσημη τότε κυβερνητική εκδοχή περί νάρκης του Εμφυλίου. Σημειώνει ότι σύμφωνα με εκθέσεις του υπουργείου Αμύνης είχαν προηγηθεί τρεις εκκαθαρίσεις του ναρκοπεδίου της περιοχής (1951, 1955, 1957). Αναφέρει, ακόμη, έγγραφο των αμερικανικών υπηρεσιών, το οποίο δημοσιεύτηκε στο «Εθνος» στις 5 Αυγούστου 1965 και το οποίο έλεγε ότι την αιματοχυσία στο Γοργοπόταμο οργάνωσαν πράκτορες της CIA που είχαν έρθει από τη Δ. Γερμανία και καταλήγει: «Το μετεμφυλιακό καθεστώς φρόντισε να κλείσει την υπόθεση, θεωρώντας ενόχους, ουσιαστικά, τα θύματα της αιματοχυσίας. Συγκεκριμένα 17 αντιστασιακοί παράγοντες- ανάμεσά τους ο στρατηγός Γεράσιμος Αυγερόπουλος (του ΕΛΑΣ) και ο στρατηγός Ν. Κοσίντας (του ΕΔΕΣ) – και άλλοι απλοί πολίτες βρέθηκαν ξαφνικά κατηγορούμενοι για τα «γεγονότα του Γοργοπόταμου». Αρκετοί από αυτούς προφυλακίστηκαν και στις 26 Μαΐου 1965 άρχισε στη Λαμία η σχετική δίκη αποτέλεσμα της οποίας ήταν 12 από τους 18 κατηγορούμενους να καταδικαστούν και 6 να αθωωθούν».
29.11.1964. Δολοφονική έκρηξη στο Γοργοπόταμο
Του Κώστα Παπαϊωάννου, από την «Αυγή» (6/9/2009)
Η κυβέρνηση της Ενώσεως Κέντρου του Γεωργίου Παπανδρέου, που είχε θριαμβεύσει στις εκλογές της 16ης Φεβρουαρίου 1964 με 52,72% και 171 έδρες, αποφασίζει να γιορτάσει με επισημότητα την επέτειο της ανατίναξης της γέφυρας του Γοργοπόταμου. Συμμετείχαν εκπρόσωποι της κυβέρνησης (Μιχ. Παπακωνσταντίνου, υφυπουργός Εθν. Άμυνας), της Βουλής (ο αντιπρόεδρος Ε. Μπακλατζής), όλων των κομμάτων, αντιστασιακών οργανώσεων, καθώς και οι τοπικές αρχές. Η γιορταστική εκδήλωση, στην οποία συμμετείχαν 20.000 άνθρωποι, εξελίχθηκε σε τραγωδία: εξερράγη μια νάρκη, που σκόρπισε τον θάνατο – 13 νεκροί (μεταξύ τους κι ένα 12χρονο κορίτσι!) και πάνω από 80 τραυματίες! Η έκρηξη σημειώθηκε στη 1.30 το μεσημέρι, όταν είχαν αρχίσει να δημιουργούνται επεισόδια επειδή η Χωροφυλακή δεν άφηνε να καταθέσουν στεφάνια αντιστασιακοί που δεν περιλαμβάνονταν στο επίσημο πρόγραμμα. Η ατμόσφαιρα ήταν ηλεκτρισμένη και οι επίσημοι αποχωρούσαν… Η αριστερά θρηνούσε θύματα σε καιρό ειρήνης και με το Κέντρο στην εξουσία!…
Μετά την πολιτική θύελλα που ξεσηκώθηκε, βρεθήκαμε μπροστά σ’ έναν απίστευτο «καταμερισμό ευθυνών»:
Για τη νάρκη που προκάλεσε την αιματοχυσία το πόρισμα της 8μελούς επιτροπής αξιωματικών, αναφέρει ότι ήταν αμερικανικού τύπου, παλιά («είχε προφανώς τοποθετηθεί προ πολλών ετών») και ο «μέγας αριθμός των θυμάτων οφείλεται αφ’ ενός μεν εις τον εις την όλην περιοχήν παρατηρηθέντα συνωστισμόν, αφ’ ετέρου δε εις το είδος της νάρκης: θραυσματοβόλος κατά προσωπικού». Συμπέρασμα; «Να θεωρηθεί το γεγονός της εκρήξεως της νάρκης ως τυχαίον συμβάν, μη συνδεόμενον με πράξεις ή ενεργείας σκοπίμους και λαβούσας χώραν κατά το πρόσφατον παρελθόν»!
Οι αξιωματικοί και οι άνδρες της Χωροφυλακής έμειναν στην ουσία ατιμώρητοι. (Πειθαρχικές ποινές).
Οι πολίτες που συμμετείχαν στον γιορτασμό πλήρωσαν το έγκλημα άλλων – κάποιος έπρεπε να δικαστεί! Δικάστηκαν λοιπόν στο Τριμελές Πλημμελειοδικείο Λαμίας (26.5 – 17.6.1965) 18 αντιστασιακοί με βαρύτατες κατηγορίες («Στάσις», «Αντίστασις», «Σωματικαί βλάβαι» κ.ά.) για τα γεγονότα που προηγήθηκαν της έκρηξης και τα όσα μέσα στον πανικό ακολούθησαν. Στόχος, αντιστασιακές οργανώσεις.
Σε 3 χρόνια φυλάκιση καταδικάστηκε ο γ.γ. της Πανελλήνιας Ένωσης Αναπήρων Τραυματιών Εθνικής Αντίστασης Κώστας Τασόπουλος και το μέλος του Δ.Σ. της Πανελλήνιας Ένωσης Θυμάτων Γερμανικής Κατοχής «Φοίνιξ» Άννα Σολωμού, που έφυγε από τη ζωή την περασμένη εβδομάδα κι ο θάνατός της στάθηκε αφορμή για το σημείωμα αυτό: η Άννα της Αντίστασης και της ΕΠΟΝ, της ΕΔΑ και του αντιδικτατορικού αγώνα, συγκλόνισε με την απολογία της το δικαστήριο, καθώς διάβασε την έκθεση που έγραψε το παιδί της στο σχολείο για τα γεγονότα του Γοργοπόταμου κι αναρωτήθηκε πώς ήταν δυνατόν αν η αριστερά οργάνωνε επεισόδια ή αν γνώριζε ότι θα γίνουν, οι… δράστες να έπαιρναν μαζί, στον γιορτασμό, τα μικρά παιδιά τους;
Σε 2,5 χρόνια φυλάκιση ο γηραιός στρατηγός Γ. Αυγερόπουλος (ΕΛΑΣ) και ο Σπύρος Μπέκιος, που είχε λάβει μέρος στην ανατίναξη της γέφυρας το 1942, ως μαχητής του ΕΛΑΣ.
Σε 2 χρόνια (ερήμην) ο Κώστας Βαρσαμής, σε 17 μήνες ο Λουκάς Σωτηρόπουλος, σε 9 μήνες ο δήμαρχος Δάφνης Χρήστος Μιχαλόπουλος (με δικαίωμα εξαγοράς), σε 7 μήνες με 3ετή αναστολή ο γηραιός στρατηγός του ΕΔΕΣ Νικόλαος Κοσίντας και σε διάφορες ποινές οι Φωτεινή Σπυράτου, Ευστάθιος Καρπέτας, Δημ. Χριστόπουλος, Άγγελος Περγαντάς. (Αθωώθηκαν ο καπετάν-Νικηφόρος του ΕΛΑΣ Δ. Δημητρίου και οι Δημ. Αργυρόπουλος, Α. Καγιάς, Κ. Μαργαρίτης, Ηλ. Σπυρογιάννης και Γ. Κατσαρέλης). (Στο Εφετείο οι ποινές έπεσαν (8 μήνες στην Άννα Σολωμού, 4 μήνες στον Λ. Σωτηρόπουλο με δικαίωμα εξαγοράς, 5 μήνες με αναστολή στον Ε. Καρπέτα), ενώ οι λοιποί αθωώθηκαν, αλλά 3 από αυτούς που δεν παρέστησαν για λόγους υγείας, όταν εκδικάσθηκε η έφεσή τους (στρατηγός Αυγερόπουλος, Τασόπουλος και Βαλσαμής), έφαγαν από δυο χρόνια και οδηγήθηκαν στη φυλακή!).
Το τεράστιο θέμα της φονικής νάρκης δεν ερευνήθηκε δικαστικά και τα ερωτήματα που από την αρχή γεννήθηκαν έμειναν αναπάντητα: ήταν πράγματι παλιά ή είχε τοποθετηθεί (κι από ποιους;) για να προκαλέσει το μακελειό; Το επίσημο κράτος επέμενε στην άποψή του. Σύμφωνα με ανακοίνωση του υπουργείου Άμυνας, στην περιοχή υπήρχαν δύο ναρκοπέδια από την εποχή του εμφυλίου πολέμου, τα οποία εκκαθαρίστηκαν αργότερα:
Ένα με αριθμό ΕΘ7. Δημιουργήθηκε το 1948, με 182 νάρκες και 20 φωτοπαγίδες, και εκκαθαρίστηκε το 1957 (23.11 – 6.12), βρέθηκαν δηλαδή και αφαιρέθηκαν 182 νάρκες και 20 φωτοπαγίδες – το «σύνολον των εν τω μητρώων στρώσεως αναγραφομένων ναρκών και φωτοπαγίδων».
Δεύτερο, με αριθμό ΑΒ10. Δημιουργήθηκε το 1949, με 88 νάρκες, οι οποίες αφαιρέθηκαν τμηματικά από το 1951 (9 νάρκες) ως το 1955 (2) και το 1957 (77). Άρα, από «τας τρεις μερικάς ως άνω εκκαθαρίσεις φαίνεται αφαιρεθέν το σύνολον των 88 ναρκών». (Από αυτό το ναρκοπέδιο προερχόταν η νάρκη που εξερράγη…).
Αφού λοιπόν είχαν εκκαθαριστεί τα στρατόπεδα, πώς βρέθηκε η μοιραία νάρκη; Οι αρμόδιοι είπαν ότι… ξέφυγε – συμβαίνουν αυτά καμιά φορά… Όταν – από την έρευνα που ακολούθησε – βρέθηκε… άλλη μια νάρκη άθικτη, επανέλαβαν το ίδιο «επιχείρημα»: μια – δυο νάρκες ξέφυγαν… Όταν βρέθηκαν… άλλες δύο (!), κανένας δεν έδωσε την παραμικρή εξήγηση:
Πώς … ξέφυγε ένα… μικρό ναρκοπέδιο;
Πώς, αν οι 4 νάρκες ήταν από παλιά εκεί, δεν εξερράγησαν όλα τα χρόνια που μαζεύονταν κόσμος κάθε Νοέμβριο, στην επέτειο για τον Γοργοπόταμο, και πώς δεν έγινε κάτι τέτοιο, αφού περνούσαν χωρικοί με τα ζώα τους σχεδόν καθημερινά από το σημείο εκείνο;
Πως, αφού από τις εκκαθαρίσεις φάνηκε ότι πολλές νάρκες είχαν ήδη καταστραφεί (1951-57), βρέθηκε μια (αυτή που εξερράγη) σε τόσο καλή κατάσταση, ώστε να σκοτώσει 13 ανθρώπους; Και τελικά γιατί κανένας δεν πλήρωσε γι’ αυτό το μακελειό;
Μια «απάντηση» ήρθε εντελώς απρόσμενα από την αμερικανική πρεσβεία: το βράδυ της 4ης Αυγούστου 1965 (σημαδιακή σαν επέτειος, αλλά και για τα γεγονότα της Αποστασίας: έπεσε στη Βουλή η πρώτη βασιλική «κυβέρνηση» των αποστατών [Νόβας] με 167 – 133 ψήφους!) έφτασε στα γραφεία των εφημερίδων «Έθνος» και «Αθηναϊκή» ένα έγγραφο – βόμβα με ημερομηνία 18.6.65 (την επομένη της δίκης της Λαμίας). Ο συνταγματάρχης Ο. Κ. Μάρσαλ, στρατιωτικός ακόλουθος της πρεσβείας, ενημέρωνε την Ουάσιγκτον (υπουργείο Στρατιωτικών) για τα γεγονότα του Γοργοπόταμου, τη δίκη, και για μια «Επιχείρηση ARROW-1» («BEΛΟΣ -1»), η οποία… μπορούσε να συνεχισθεί κανονικά! Το έγγραφο δεν δημοσιεύθηκε στην «Αθηναϊκή», αλλά μόνο στο «Έθνος» κι αφού προηγουμένως ο τότε πολιτικός συντάκτης της εφημερίδας Ηλίας Δημητρακόπουλος (διαπρεπής δημοσιογράφος στις ΗΠΑ, ο «Έλληνας που νίκησε τη CIA», όπως έγινε γνωστός απ” τις διώξεις που υπέστη επί χούντας και μετά), επικοινώνησε με την πρεσβεία, η οποία χαρακτήρισε το έγγραφο πλαστό. Έτσι, ο τίτλος ήταν «Η πρεσβεία των ΗΠΑ διαψεύδει ανάμιξίν της εις τα αιματηρά γεγονότα του Γοργοποτάμου» και ο υπότιτλος: «Κατασκεύασμα χαρακτηρίζεται το “έγγραφον” του Στρατιωτικού Ακολούθου». Ο δημοσιογράφος θυμάται ακόμα ότι εκείνο το πρωί στην πρεσβεία όλα ήταν έτοιμα για τη διάψευση (κι ο Μάρσαλ παρών), λες και περίμεναν το τηλεφώνημά του! Τι έλεγε ακριβώς το «κατασκευασμένο έγγραφο»; Με δυο λόγια:
Τα γεγονότα του Γοργοπόταμου (νάρκη) ήταν δουλειά της CIA: «Εκείνοι οι οποίοι ανεμείχθησαν, ενημερώθησαν πλήρως και ενήργησαν υπό τον αυστηρόν έλεγχον των αξιωματικών της CIA»!
Οι δράστες ήρθαν από τη Γερμανία και ήταν Έλληνες (ή και Έλλήνες), αφού «ουδεμίαν είχον επαφήν με τον τοπικόν πληθυσμόν ή μετά των συγγενών των και μετεφέρθησαν αμέσως εις βάσιν, εις Γερμανίαν»!
Γύρω από το θέμα «ουδεμία διαρροή πληροφοριών» υπήρξε, ο πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου «δεν γνωρίζει τα πραγματικά γεγονότα περί της καταστάσεως» και «αι Ελληνικαί Αρχαί δεν δύνανται να παράσχουν ουσιώδη στοιχεία εναντίον των Ηνωμένων Πολιτειών» για την σφαγή!
«Λεπτομερείας της επιχειρήσεως» γνώριζαν «πέραν του πρεσβευτού» (Λαμπουίς), και «οι κ. Ανσουτς (ζ), Μπρούστερ και Πάρκερ» της πρεσβείας. (Οι δύο πρώτοι γνωστοί πράκτορες της CIA, ο Άντσουτζ ήταν επιτετραμμένος…).
Η δίκη (που μόλις είχε τελειώσει) «δεν πρόκειται να επιδράση σοβαρώς επί της δραστηριότητος μας εις την Ελλάδα» και «εν πάση περιπτώσει δεν πρόκειται να επιδράσει δυσμενώς επί της επιχειρήσεως “ARROW-1′, την οποίαν εγκρίνατε ή να παραβλάψει την θέσιν των φίλων μας εις τον Στρατόν και το Ναυτικόν» – αυτό το διαβεβαιώνει και ο υπουργός Αμύνης Π. Γαρουφαλιάς!
Και το πιο σημαντικό: «Αναμφιβόλως η επιχείρησις θα ήτο πολύ περισσότερον αποτελεσματική, εάν οι φίλοι μας [αυτοί που οροαναφέρθηκαν: «εις τον Στρατόν και το Ναυτικόν»] εξεμεταλεύοντο καταλλήλως την κατάστασιν η οποία εδημιουργήθη εις την χώραν»!
Με δυο λόγια το έγγραφο (που είχε λάθη…) έλεγε ότι η νάρκη στον Γοργοπόταμο ήταν μια προβοκάτσια της CIA, στα πλαίσια μιας επιχείρηση «ΒΕΛΟΣ-1», η οποία συνεχιζόταν και την οποία προβοκάτσια δεν εκμεταλλεύτηκαν οι «άνθρωποι των Αμερικανών» στο στράτευμα!!!
Φοβερά πράγματα, αλλά το έγγραφο ήταν πλαστό – και το θέμα έκλεισε εκεί: κανένας δεν αντέδρασε από την πλευρά των Αμερικανών, ούτε μας είπαν ποτέ ποιος (και γιατί) άραγε το κατασκεύασε. Μια μήνυση του δικηγόρου Χ. Ραχιώτη (που έχασε τη γυναίκα του Ασημούλα από την έκρηξη) εναντίον όσων μνημονεύονταν στο έγγραφο δεν προχώρησε (απαλλακτικό βούλευμα) και η δίωξη εναντίον του «Έθνους» αλλά και της «Αυγής» και του «Ανένδοτου» που αναδημοσίευσαν το θέμα δεν έφτασε ποτέ στο ακροατήριο…
Δίπλα στην επίσημη εκδοχή (4 νάρκες ξεχασμένες από το ’42!) υπήρχε από τότε – και ανεξάρτητα με το έγγραφο – η εκδοχή ότι η νάρκη είχε μπει είτε μια εβδομάδα πριν από τον γιορτασμό (22.11) είτε ένα χρόνο πριν, όταν έγινε στην περιοχή η άσκηση «Ζεύς 63», με συμμετοχή και Αμερικανών. Και ήταν μια προβοκάτσια της CIA με στόχο την ομαλή πορεία της χώρας σ’ έναν δημοκρατικότερο δρόμο με το Κέντρο (ύστερα από την 11χρονη διακυβέρνηση από τη Δεξιά) στην εξουσία, ένα δρόμο που έτσι ή αλλιώς διεκόπη, αρχικά μ’ ένα συνταγματικό πραξικόπημα (15 Ιουλίου 1965) και μετά μ’ ένα στρατιωτικό: δικτατορία στις 21 Απριλίου 1967… Ευτυχώς, σ’ αυτή την σύντομη πορεία (1964-67) δεν υπήρξαν άλλα περιστατικά τυφλής βίας. Η τραγωδία του Γοργοπόταμου δεν επαναλήφθηκε αλλά και δεν διαλευκάνθηκε – οι δολοφόνοι 13 αθώων ανθρώπων παραμένουν ατιμώρητοι…
Σημ.: Η Άννα Σολωμού έγραψε το βιβλίο «Μια ζωή μέσα στην καταιγίδα», εκδ. «Παρασκήνιο». Ο δημοσιογράφος Γιάννης Ράγκος έγραψε ένα βιβλίο – ντοκουμέντο με τίτλο «Η ΝΑΡΚΗ. Υπόθεση Γοργοπόταμος – Νοέμβριος 1964», εκδ. «ΕΝΤΟΣ». Ο Στρατής Τσίρκας στη «Χαμένη Άνοιξη», («Κέδρος») περιγράφει με λεπτομέρειες την αμερικάνικη προβοκάτσια, αλλά πρόκειται βέβαια για μυθιστόρημα, δεν μπορεί να ληφθεί υπόψη, όπως και το «κατασκευασμένο« έγγραφο, άλλωστε…
Πηγή: Ημεροδρόμος
Πέρασαν 70 χρόνια από τη διάσπαση της Παλαιστίνης
Στις 29 Νοεμβρίου 1947, πριν 70 χρόνια, η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ υιοθέτησε ένα σχέδιο για τη διάσπαση της Παλαιστίνης σε δύο κράτη, ένα εβραϊκό και ένα αραβικό, κάτι που επέτρεψε τη δημιουργία του Ισραήλ και άνοιξε για τους Παλαιστίνιους μια μακρά και τραγική περίοδο στην Ιστορία τους.
Αυτή η ιστορική ψηφοφορία του ΟΗΕ θα οδηγήσει έξι μήνες αργότερα, στις 14 Μαΐου 1948, στη γέννηση του Ισραήλ. Ωστόσο ακόμη δεν έχει ιδρυθεί ανεξάρτητο παλαιστινιακό κράτος.
Το παλαιστινιακό ζήτημα μεταφέρεται στον ΟΗΕ
Μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο η Βρετανία δεν μπορεί πλέον να ελέγξει την κατάσταση στην Παλαιστίνη, η οποία βρίσκεται υπό τη διοίκησή της έπειτα από την απόφαση της Κοινωνίας των Εθνών το 1922.
Η γενοκτονία των Εβραίων από τους ναζί, η εμπλοκή των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή, η δημιουργία του Αραβικού Συνδέσμου, η πίεση που ασκούσαν ένοπλες, μυστικές σιωνιστικές οργανώσεις άλλαξαν εντελώς το τοπικό και διεθνές σκηνικό.
Το Λονδίνο μετέφερε το παλαιστινιακό ζήτημα στον ΟΗΕ τον Φεβρουάριο του 1947.
Μια ψηφοφορία των τριών λεπτών
Στις 29 Νοεμβρίου 1947 η γενική Συνέλευση του ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη ψηφίζει υπέρ της διάσπασης της Παλαιστίνης. Η απόφαση 181 υιοθετήθηκε με 33 ψήφους υπέρ (μεταξύ αυτών οι ΗΠΑ, η Σοβιετική Ένωση και η Γαλλία), 13 ψήφους κατά (μεταξύ αυτών και τα αραβικά κράτη) και 10 αποχές (εκ των οποίων και η Βρετανία).
Η ψηφοφορία δεν διήρκησε περισσότερα από τρία λεπτά.
Η Παλαιστίνη, όπου τότε ζούσαν 1,3 εκατομμύριο Άραβες και 600.000 Εβραίοι διαχωρίστηκε σε τρεις οντότητες οι οποίες θα γίνονταν ανεξάρτητες την 1η Αυγούστου 1948.
Το εβραϊκό κράτος, που θα εκτεινόταν σε 14.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα, θα αποτελούνταν από μια λωρίδα που θα εκτεινόταν από το βόρειο δάκτυλο της Γαλιλαίας ως τη λίμνη Τιβεριάδα, την κεντρική παραλιακή περιοχή (από τη Χάιφα ως το Τελ Αβίβ) και την έρημο Νεγκέβ.
Οι Παλαιστίνιοι θα διατηρούσαν τρεις περιοχές έκτασης 11.500 τετραγωνικών χιλιομέτρων: μία στη δυτική Γαλιλαία, μία δεύτερη στη Λωρίδα της Γάζας μαζί με ένα μέρος από τα σύνορα με το Σινά και μία τρίτη στη Δυτική Όχθη.
Η Ιερουσαλήμ και οι γύρω περιοχές θα αποτελούν ξεχωριστή οντότητα με ειδικό καθεστώς, υπό τη διοίκηση του ΟΗΕ.
Οι Εβραίοι λαμβάνουν με αυτό τον τρόπο το 54% του εδάφους της Παλαιστίνης, αν και εκπροσωπούν το 30% του πληθυσμού.
ΗΠΑ και ΕΣΣΔ: κοινό μέτωπο
Η Βρετανία, αν και συγκάλεσε την ειδική αυτή συνεδρίαση της Γενικής Συνέλευσης, αρνήθηκε να συμμετάσχει στην εφαρμογή του σχεδίου. Το Λονδίνο, που δεν σταμάτησε να αλλάζει απόψεις, εμφανιζόταν την περίοδο εκείνη ευνοϊκό προς τους Άραβες, όμως επέλεξε να απέχει από τις συζητήσει εξαιτίας της ευαισθησίας του θέματος.
Ως το τέλος οι αραβικές χώρες στον ΟΗΕ ζητούσαν τη δημιουργία «ενός ενιαίου, δημοκρατικού και ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους», και προσπάθησαν να αντιταχθούν στη διάσπασή του.
Όμως ήρθαν αντιμέτωποι με μια αναπάντεχη για την περίοδο εκείνη του Ψυχρού Πολέμου συμμαχία μεταξύ των ΗΠΑ και της ΕΣΣΔ, χάρη στην οποία συγκεντρώθηκε η πλειοψηφία των δύο τρίτων που ήταν απαραίτητη για την υιοθέτηση της απόφασης.
Οι Σοβιετικοί επιθυμούσαν να εκδιώξουν τους Βρετανούς από την Παλαιστίνη και οι Αμερικανοί έλαβαν υπόψη τους την αυξανόμενη επιρροή των Εβραίων στη χώρα τους.
Όνειρο για τη μία πλευρά, εφιάλτης για την άλλη
Οι επικεφαλής των Εβραίων δέχθηκαν το σχέδιο, όμως κάποιοι πιο σκληροπυρηνικοί το απέρριψαν διότι έκριναν ότι είναι πολύ μακριά από τα σχέδιά τους για ένα Μεγάλο Ισραήλ.
Από την άλλη, οι Παλαιστίνιοι ένιωσαν ένα έντονο αίσθημα αδικίας. Οι αραβικές χώρες απέρριψαν το σχέδιο.
Έκτοτε τα επεισόδια αυξήθηκαν στην Παλαιστίνη, με κάθε μία πλευρά να προσπαθεί να βρεθεί σε θέση ισχύος.
Στις 14 Μαΐου 1948 ο Νταβίντ Μπεν Γκουριόν ανακοίνωσε τη δημιουργία του κράτους του Ισραήλ αμέσως μετά το τέλος της βρετανικής εντολής στην Παλαιστίνη.
Την επομένη ξέσπασε η πρώτη σύγκρουση μεταξύ Ισραηλινών και Παλαιστινίων. Μετά το πέρας της, το Ισραήλ κατείχε το 78% της Παλαιστίνης. Περισσότεροι από 760.000 Παλαιστίνιοι πήραν τον δρόμο της εξορίας.
Στη διάρκεια το Πολέμου των Εξι Ημερών τον Ιούνιο του 1967, το Ισραήλ θα θέσει υπό την κατοχή του, εκτός από τα συριακά υψίπεδα του Γκολάν, και το Σινά (που θα επιστραφεί στην Αίγυπτο το 1982), τη Δυτική Όχθη, την Ανατολική Ιερουσαλήμ, που θα προσαρτήσει αργότερα, και τη Λωρίδα της Γάζας, από την οποία αποσύρθηκε το 2005.
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
Αυτή η ιστορική ψηφοφορία του ΟΗΕ θα οδηγήσει έξι μήνες αργότερα, στις 14 Μαΐου 1948, στη γέννηση του Ισραήλ. Ωστόσο ακόμη δεν έχει ιδρυθεί ανεξάρτητο παλαιστινιακό κράτος.
Το παλαιστινιακό ζήτημα μεταφέρεται στον ΟΗΕ
Μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο η Βρετανία δεν μπορεί πλέον να ελέγξει την κατάσταση στην Παλαιστίνη, η οποία βρίσκεται υπό τη διοίκησή της έπειτα από την απόφαση της Κοινωνίας των Εθνών το 1922.
Η γενοκτονία των Εβραίων από τους ναζί, η εμπλοκή των ΗΠΑ στη Μέση Ανατολή, η δημιουργία του Αραβικού Συνδέσμου, η πίεση που ασκούσαν ένοπλες, μυστικές σιωνιστικές οργανώσεις άλλαξαν εντελώς το τοπικό και διεθνές σκηνικό.
Το Λονδίνο μετέφερε το παλαιστινιακό ζήτημα στον ΟΗΕ τον Φεβρουάριο του 1947.
Μια ψηφοφορία των τριών λεπτών
Στις 29 Νοεμβρίου 1947 η γενική Συνέλευση του ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη ψηφίζει υπέρ της διάσπασης της Παλαιστίνης. Η απόφαση 181 υιοθετήθηκε με 33 ψήφους υπέρ (μεταξύ αυτών οι ΗΠΑ, η Σοβιετική Ένωση και η Γαλλία), 13 ψήφους κατά (μεταξύ αυτών και τα αραβικά κράτη) και 10 αποχές (εκ των οποίων και η Βρετανία).
Η ψηφοφορία δεν διήρκησε περισσότερα από τρία λεπτά.
Η Παλαιστίνη, όπου τότε ζούσαν 1,3 εκατομμύριο Άραβες και 600.000 Εβραίοι διαχωρίστηκε σε τρεις οντότητες οι οποίες θα γίνονταν ανεξάρτητες την 1η Αυγούστου 1948.
Το εβραϊκό κράτος, που θα εκτεινόταν σε 14.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα, θα αποτελούνταν από μια λωρίδα που θα εκτεινόταν από το βόρειο δάκτυλο της Γαλιλαίας ως τη λίμνη Τιβεριάδα, την κεντρική παραλιακή περιοχή (από τη Χάιφα ως το Τελ Αβίβ) και την έρημο Νεγκέβ.
Οι Παλαιστίνιοι θα διατηρούσαν τρεις περιοχές έκτασης 11.500 τετραγωνικών χιλιομέτρων: μία στη δυτική Γαλιλαία, μία δεύτερη στη Λωρίδα της Γάζας μαζί με ένα μέρος από τα σύνορα με το Σινά και μία τρίτη στη Δυτική Όχθη.
Η Ιερουσαλήμ και οι γύρω περιοχές θα αποτελούν ξεχωριστή οντότητα με ειδικό καθεστώς, υπό τη διοίκηση του ΟΗΕ.
Οι Εβραίοι λαμβάνουν με αυτό τον τρόπο το 54% του εδάφους της Παλαιστίνης, αν και εκπροσωπούν το 30% του πληθυσμού.
ΗΠΑ και ΕΣΣΔ: κοινό μέτωπο
Η Βρετανία, αν και συγκάλεσε την ειδική αυτή συνεδρίαση της Γενικής Συνέλευσης, αρνήθηκε να συμμετάσχει στην εφαρμογή του σχεδίου. Το Λονδίνο, που δεν σταμάτησε να αλλάζει απόψεις, εμφανιζόταν την περίοδο εκείνη ευνοϊκό προς τους Άραβες, όμως επέλεξε να απέχει από τις συζητήσει εξαιτίας της ευαισθησίας του θέματος.
Ως το τέλος οι αραβικές χώρες στον ΟΗΕ ζητούσαν τη δημιουργία «ενός ενιαίου, δημοκρατικού και ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους», και προσπάθησαν να αντιταχθούν στη διάσπασή του.
Όμως ήρθαν αντιμέτωποι με μια αναπάντεχη για την περίοδο εκείνη του Ψυχρού Πολέμου συμμαχία μεταξύ των ΗΠΑ και της ΕΣΣΔ, χάρη στην οποία συγκεντρώθηκε η πλειοψηφία των δύο τρίτων που ήταν απαραίτητη για την υιοθέτηση της απόφασης.
Οι Σοβιετικοί επιθυμούσαν να εκδιώξουν τους Βρετανούς από την Παλαιστίνη και οι Αμερικανοί έλαβαν υπόψη τους την αυξανόμενη επιρροή των Εβραίων στη χώρα τους.
Όνειρο για τη μία πλευρά, εφιάλτης για την άλλη
Οι επικεφαλής των Εβραίων δέχθηκαν το σχέδιο, όμως κάποιοι πιο σκληροπυρηνικοί το απέρριψαν διότι έκριναν ότι είναι πολύ μακριά από τα σχέδιά τους για ένα Μεγάλο Ισραήλ.
Από την άλλη, οι Παλαιστίνιοι ένιωσαν ένα έντονο αίσθημα αδικίας. Οι αραβικές χώρες απέρριψαν το σχέδιο.
Έκτοτε τα επεισόδια αυξήθηκαν στην Παλαιστίνη, με κάθε μία πλευρά να προσπαθεί να βρεθεί σε θέση ισχύος.
Στις 14 Μαΐου 1948 ο Νταβίντ Μπεν Γκουριόν ανακοίνωσε τη δημιουργία του κράτους του Ισραήλ αμέσως μετά το τέλος της βρετανικής εντολής στην Παλαιστίνη.
Την επομένη ξέσπασε η πρώτη σύγκρουση μεταξύ Ισραηλινών και Παλαιστινίων. Μετά το πέρας της, το Ισραήλ κατείχε το 78% της Παλαιστίνης. Περισσότεροι από 760.000 Παλαιστίνιοι πήραν τον δρόμο της εξορίας.
Στη διάρκεια το Πολέμου των Εξι Ημερών τον Ιούνιο του 1967, το Ισραήλ θα θέσει υπό την κατοχή του, εκτός από τα συριακά υψίπεδα του Γκολάν, και το Σινά (που θα επιστραφεί στην Αίγυπτο το 1982), τη Δυτική Όχθη, την Ανατολική Ιερουσαλήμ, που θα προσαρτήσει αργότερα, και τη Λωρίδα της Γάζας, από την οποία αποσύρθηκε το 2005.
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
Τρίτη 28 Νοεμβρίου 2017
Δώρο στην τουρκική κυβέρνηση, για την επίσκεψη στην χώρα μας του Ερντογάν οι σημερινές 9 προσαγωγές (που πιθανόν θα μετατραπούν σε συλλήψεις) αντικαθεστωτικών Τούρκων;
Από ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ:
Από τις αρχές του 2013 άρχισαν στην Ελλάδα συστηματικά και παρατεταμένα οι συλλήψεις, οι προφυλακίσεις, οι απαγωγές και οι παρακολουθήσεις πολιτικών προσφύγων από την Τουρκία. Η ελληνική αστυνομία, σε αγαστή συνεργασία με τις μυστικές υπηρεσίες της Αμερικής και της Τουρκίας, έχει προβεί στη σύλληψη πολλών Τούρκων αγωνιστών είτε με ευρωεντάλματα, είτε με εντολή της τουρκικής κυβέρνησης απευθείας. Όλα αυτά συμβαίνουν γιατί ο αγώνας ενάντια στον ιμπεριαλισμό, τον καπιταλισμό και τον φασισμό βαφτίζεται από την ΕΕ και τους Αμερικανούς «τρομοκρατία» και οι αγωνιστές καταδιώκονται ως τρομοκράτες.
Οι κατηγορίες που τους προσάπτουν είναι η στήριξη της οργάνωσης DHKP-C που θεωρείται «τρομοκρατική» από τους Αμερικάνους και την ΕΕ. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του συντρόφου Ερκάν τον οποίο κατηγορούσαν ότι μάζευε χρήματα για τους Τούρκους και Κούρδους πολιτικούς κρατούμενους, αναφέραμε σε προηγούμενη ανάρτησή μας.
Οι κατηγορίες που τους προσάπτουν είναι η στήριξη της οργάνωσης DHKP-C που θεωρείται «τρομοκρατική» από τους Αμερικάνους και την ΕΕ. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του συντρόφου Ερκάν τον οποίο κατηγορούσαν ότι μάζευε χρήματα για τους Τούρκους και Κούρδους πολιτικούς κρατούμενους, αναφέραμε σε προηγούμενη ανάρτησή μας.
Η ποιο εξωφρενική περίπτωση που υπήρξε ήταν η κοινή ελληνοτουρκική «αντιτρομοκρατική» επιχείρηση με θύμα τον Τούρκο αντικαθεστωτικό Μπουλούτ Γιαϊλά, 26 ετών, που έγινε το 2013. Αυτός απήχθη τελείως παράνομα από ομάδα της λεγόμενης Αντιτρομοκρατικής στο κέντρο της Αθήνας. Οι Ελληνες μπάτσοι τον παρέδωσαν σε Τούρκους συναδέλφους τους που βρισκόταν στην Ελλάδα, κατά παράβαση του Συντάγματος και κάθε κανόνα του Δικαίου, για να καταλήξει τελικά σε μπουντρούμι φυλακής στην Κωνσταντινούπολη. (Δείτε εδώ)
Η είδηση που προβάλουν τώρα όλα τα ΜΜΕ αναφέρει ότι ομάδες μελών της «Αντιτρομοκρατικής» έχουν κάνει εφόδους σε τρία διαμερίσματα στις περιοχές του Παγκρατίου και του Νέου Κόσμου όπου κατοικούν άτομα τουρκικής υπηκοότητας και έχουν προσάγει στο κτίριο της κεντρικής ασφάλειας οκτώ άνδρες και μία γυναίκα.
Τα καθεστωτικά ΜΜΕ επικαλούμενα πηγές της ΕΛ.ΑΣ, ισχυρίζονται ότι οι προσαχθέντες είναι μέλη του Επαναστατικού Λαϊκού Απελευθερωτικού Κόμματος (DHKP-C), και πιθανόν να σχεδίαζαν κάποιο τρομοκρατικό χτύπημα στη χώρα μας ενόψει της επίσκεψης του Τούρκου προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.
Σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες, οι αστυνομικοί βρήκαν και έστειλαν στα εργαστήρια του Εγκληματολογικού, συσκευές USB και ηλεκτρονικούς υπολογιστές, καθώς και ένα βάζο με μια άγνωστη ύλη.
Προσπαθούμε να συγκεντρώσουμε δικές μας πληροφορίες και για ότι νεότερο θα επανέλθουμε.
Γαλλία: Εισβολή ακτιβιστών της Greenpeace σε πυρηνικό σταθμό
Μέλη της οργάνωσης Greenpeace εισέβαλαν τα ξημερώματα της Τρίτης στις εγκαταστάσεις του πυρηνικού σταθμού του Κρουά-Μες, στη νότια Γαλλία, και ορισμένοι αναρριχήθηκαν σε ένα από τα κτίριά του, ανακοίνωσε η οργάνωση για την προστασία του περιβάλλοντος.
«Θέλουμε να δείξουμε τα κενά ασφαλείας στις δεξαμενές εναπόθεσης του χρησιμοποιημένου καυσίμου, που είναι κατασκευασμένες όπως στα κανονικά κτίρια με χαμηλού βαθμού προστασία. Αρκεί να γίνει μία τρύπα για να έχουμε φωτιά στα καύσιμα», εξήγησε στο Γαλλικό Πρακτορείο (AFP) ο Γιανίκ Ρουσελέ, υπεύθυνος πυρηνικής καμπάνιας της Greenpeace που βρίσκεται επί τόπου.
«Θέλουμε να δείξουμε τα κενά ασφαλείας στις δεξαμενές εναπόθεσης του χρησιμοποιημένου καυσίμου, που είναι κατασκευασμένες όπως στα κανονικά κτίρια με χαμηλού βαθμού προστασία. Αρκεί να γίνει μία τρύπα για να έχουμε φωτιά στα καύσιμα», εξήγησε στο Γαλλικό Πρακτορείο (AFP) ο Γιανίκ Ρουσελέ, υπεύθυνος πυρηνικής καμπάνιας της Greenpeace που βρίσκεται επί τόπου.
Στη σημερινή ενέργεια της Greenpeace συμμετείχαν τρεις ομάδες, με 22 ακτιβιστές συνολικά. Η πρώτη ομάδα κατευθύνθηκε προς την αστυνομική δύναμη για να εξηγήσει τους στόχους της επιχείρησης και συνελήφθη, η δεύτερη ομάδα κατευθύνθηκε προς τον αντιδραστήρα αριθμό 4 και η τρίτη κατευθύνθηκε προς τη δεξαμενή εναπόθεσης του χρησιμοποιημένου καυσίμου.
Τέσσερις ακτιβιστές παρέμειναν κρεμασμένοι στο κτίριο της δεξαμενής δύο ώρες μετά την έναρξη της επιχείρησης.
Η Αρχή Πυρηνικής Ασφάλειας (ASN), ανεξάρτητος οργανισμός, και η EDF διαβεβαίωσαν μετά το περιστατικό ότι η είσοδος των ακτιβιστών της Greenpeace στις εγκαταστάσεις του πυρηνικού σταθμού δεν είχε καμία επίπτωση στην ασφάλεια των εγκαταστάσεων, καθώς οι εισβολείς παρέμειναν μακριά από την πυρηνική ζώνη του σταθμού.
Γιγάντια αγάλματα ζώων...από ρύζι
Το ότι στην Ιαπωνία τρώνε πολύ ρύζι, το ξέρει σχεδόν όλος ο κόσμος. Σκηνές με ρυζοχώραφα έχουμε δει σε άπειρες ιαπωνικές κινηματογραφικές ταινίες. Αυτό, όμως, που δεν σκεφτόμαστε είναι το πού πάνε τα στάχυα του ρυζιού. Ε, λοιπόν, σε μια περιοχή της χώρας του Ανατέλλοντος Ηλίου, τα στάχυα ρυζιού είναι υλικό για έργα τέχνης!
Εδώ και εννιά χρόνια, οι φοιτητές του Πανεπιστημίου Τέχνης Musashino του Τόκιο παρουσιάζουν κάθε χρόνο γιγάντια γλυπτά από στάχυα ρυζιού στο πάρκο Ουασεγκικάτα. Στο πλαίσιο του Wara Art Festival. Όπου «wara», στην ιαπωνική σημαίνει «στάχυ ρυζιού», το οποίο απομένει μετά το αλώνισμα που ακολουθεί τον θερισμό. Και αντί να χρησιμοποιήσουν τα στάχυα με τον παραδοσιακό τρόπο, είτε για να φτιάξουν σκεπές είτε για ζωοτροφές, αυτά τα δημιουργικά άτομα τα έχουν ως υλικό για να φιλοτεχνήσουν, εφέτος, γιγάντια αγάλματα ζώων: έναν γορίλα, έναν ρινόκερο, ένα λιοντάρι που είναι έτοιμο να εφορμήσει, έναν κροκόδειλο, έναν μαινόμενο ταύρο...
Το 2006, οι κάτοικοι της περιοχής Niigata απευθύνθηκαν στο Πανεπιστήμιο Τέχνης Musashino, να τους δώσουν συμβουλές για το πώς θα μπορούσαν να κάνουν τέχνη από τις τεράστιες ποσότητες σταχυών ρυζιού που απέμεναν μετά από το αλώνισμα. Το πρώτο Wara Art Festival διοργανώθηκε το 2008. Από τότε, και κάθε χρόνο, το πανεπιστήμιο στέλνει φοιτητές στην περιοχή για να βοηθήσουν στη δημιουργία γλυπτών από στάχυα ρυζιού.
Πηγή: ΑΠΕ - ΜΠΕ
Εδώ και εννιά χρόνια, οι φοιτητές του Πανεπιστημίου Τέχνης Musashino του Τόκιο παρουσιάζουν κάθε χρόνο γιγάντια γλυπτά από στάχυα ρυζιού στο πάρκο Ουασεγκικάτα. Στο πλαίσιο του Wara Art Festival. Όπου «wara», στην ιαπωνική σημαίνει «στάχυ ρυζιού», το οποίο απομένει μετά το αλώνισμα που ακολουθεί τον θερισμό. Και αντί να χρησιμοποιήσουν τα στάχυα με τον παραδοσιακό τρόπο, είτε για να φτιάξουν σκεπές είτε για ζωοτροφές, αυτά τα δημιουργικά άτομα τα έχουν ως υλικό για να φιλοτεχνήσουν, εφέτος, γιγάντια αγάλματα ζώων: έναν γορίλα, έναν ρινόκερο, ένα λιοντάρι που είναι έτοιμο να εφορμήσει, έναν κροκόδειλο, έναν μαινόμενο ταύρο...
Το 2006, οι κάτοικοι της περιοχής Niigata απευθύνθηκαν στο Πανεπιστήμιο Τέχνης Musashino, να τους δώσουν συμβουλές για το πώς θα μπορούσαν να κάνουν τέχνη από τις τεράστιες ποσότητες σταχυών ρυζιού που απέμεναν μετά από το αλώνισμα. Το πρώτο Wara Art Festival διοργανώθηκε το 2008. Από τότε, και κάθε χρόνο, το πανεπιστήμιο στέλνει φοιτητές στην περιοχή για να βοηθήσουν στη δημιουργία γλυπτών από στάχυα ρυζιού.
Πηγή: ΑΠΕ - ΜΠΕ
Δευτέρα 27 Νοεμβρίου 2017
Οπαδοί του Ατρόμητου και της Παναχαϊκής απάντησαν στους χουντικούς του ΑΠΟΕΛ
Oι οπαδοί της Παναχαϊκής και του Ατρόμητου δεν άφησαν αναπάντητο το πανό που σήκωσαν ακροδεξιοί οπαδοί του ΑΠΟΕΛ για το Πολυτεχνείο.
Υπενθυμίζεται ότι το εν λόγω πανό σήκωσαν οι οπαδοί του ΑΠΟΕΛ στον αγώνα με την Ομόνοια, ανήμερα της επετείου του Πολυτεχνείου. Το πανό έγραφε: «Πολυτεχνείο 1973 - 2017, 44 χρόνια ψέματα».
Οι οπαδοί του Ατρόμητου ετοιμάσαν το δικό τους πανό - απάντηση (κεντρική φωτό), το οποίο και σήκωσαν στο χθεσινό ματς με τον Παναθηναϊκό, στο οποίο έγραψαν: «Υμνητές και προδομένοι της Χούντας, ξεχνάτε και γκεμπελίζετε. Τιμή και δόξα στους νεκρούς του Πολυτεχνείου...».
Στο ματς της περασμένης Κυριακής με τον ΑΟΧ Κισσαμικό, οι Navajo της Παναχαϊκής είχαν απαντήσει στους ακροδεξιούς οπαδούς του ΑΠΟΕΛ με πανό, το οποίο έγραφε: «Είστε της Κύπρου η ντροπή, είναι ψέματα το πραξικόπημα και η εισβολή;».
Πηγή: gazzetta.gr
Μπρους Λι: Το ποπ είδωλο μιας ολόκληρης γενιάς
Σαν σήμερα, στις 27 Νοεμβρίου του 1940 γεννήθηκε στο Σαν Φρανσίσκο των ΗΠΑ, ο άνθρωπος που αναδείχθηκε σε είδωλο μιας ολόκληρης γενιάς, ο Μπρους Λι. Η πορεία του πέρασε από το σινεμά, την διδασκαλία πολεμικών τεχνών και την συγγραφή. Αρκετοί είναι εκείνοι που αμφιβάλλουν για την επίσημη εκδοχή του θανάτου του, κατά την οποία πέθανε από εγκεφαλικό οίδημα στο ξενοδοχείο που διέμενε στις 20 Ιουλίου 1973.
Από το Χόνγκ Κόνγκ στις ΗΠΑ
Ο Μπρους Λι, λόγω της εργασίας του πατέρα του, πέρασε τα παιδικά του χρόνια στο Χονγκ Κονγκ. Μελετούσε πολεμικές τέχνες και λάμβανε μέρος σε σχολικούς αγώνες Wing Chun και πυγμαχίας. Ακόμα, όπως ο ίδιος παραδέχτηκε αργότερα, τα βράδια εφάρμοζε τις τέχνες αυτές σε γειτονικές συμμορίες από την ηλικία των 11 χρόνων.
Στα 18 του χρόνια μετακόμισε στην Αμερική για σπουδές πάνω στη φιλοσοφία, εξασκώντας ταυτοχρόνως και το Κουνγκ Φου. Στο Πανεπιστήμιο του Σιάτλ γνώρισε τη μετέπειτα σύζυγό του Λίντα, με την οποία απέκτησε δύο παιδιά. Ο αθλητής των πολεμικών τεχνών ίδρυσε το 1967 ένα σύστημα πολεμικών τεχνών το Jeet Kune Do, έναν συνδυασμό Wing Chun και πυγμαχίας, ιδρύοντας τρεις σχολές πολεμικών τεχνών.
Σε μια επίδειξη πολεμικών τεχνών στην Καλιφόρνια, το ταλέντο και το μοναδικό στιλ του έγινε αντιληπτό από έναν διάσημο κομμωτή του Χόλιγουντ, ο οποίος μίλησε για τον Λη σε έναν παραγωγό ταινιών.
Η φιλμογραφία
Έτσι ο Λι, που από πολύ μικρή ηλικία έπαιζε σε δραματικές ταινίες μεγάλου μήκους, υπέγραψε πενταετές συμβόλαιο για την τηλεόραση, πρωταγωνιστώντας στη σειρά «The Green Hornet». Κατά τα γυρίσματα της σειράς αυτής, διαπίστωσε ότι η έλξη που ένιωθε από την ηθοποιία ήταν μεγάλη και έτσι δημιούργησε στο Χόνγκ Κόνγκ μια δική του εταιρεία παραγωγής.
Από το Χόνγκ Κόνγκ στις ΗΠΑ
Ο Μπρους Λι, λόγω της εργασίας του πατέρα του, πέρασε τα παιδικά του χρόνια στο Χονγκ Κονγκ. Μελετούσε πολεμικές τέχνες και λάμβανε μέρος σε σχολικούς αγώνες Wing Chun και πυγμαχίας. Ακόμα, όπως ο ίδιος παραδέχτηκε αργότερα, τα βράδια εφάρμοζε τις τέχνες αυτές σε γειτονικές συμμορίες από την ηλικία των 11 χρόνων.
Στα 18 του χρόνια μετακόμισε στην Αμερική για σπουδές πάνω στη φιλοσοφία, εξασκώντας ταυτοχρόνως και το Κουνγκ Φου. Στο Πανεπιστήμιο του Σιάτλ γνώρισε τη μετέπειτα σύζυγό του Λίντα, με την οποία απέκτησε δύο παιδιά. Ο αθλητής των πολεμικών τεχνών ίδρυσε το 1967 ένα σύστημα πολεμικών τεχνών το Jeet Kune Do, έναν συνδυασμό Wing Chun και πυγμαχίας, ιδρύοντας τρεις σχολές πολεμικών τεχνών.
Σε μια επίδειξη πολεμικών τεχνών στην Καλιφόρνια, το ταλέντο και το μοναδικό στιλ του έγινε αντιληπτό από έναν διάσημο κομμωτή του Χόλιγουντ, ο οποίος μίλησε για τον Λη σε έναν παραγωγό ταινιών.
Η φιλμογραφία
Έτσι ο Λι, που από πολύ μικρή ηλικία έπαιζε σε δραματικές ταινίες μεγάλου μήκους, υπέγραψε πενταετές συμβόλαιο για την τηλεόραση, πρωταγωνιστώντας στη σειρά «The Green Hornet». Κατά τα γυρίσματα της σειράς αυτής, διαπίστωσε ότι η έλξη που ένιωθε από την ηθοποιία ήταν μεγάλη και έτσι δημιούργησε στο Χόνγκ Κόνγκ μια δική του εταιρεία παραγωγής.
Η πρώτη του ταινία «Το Μεγάλο Αφεντικό» κατέρριψε κάθε ρεκόρ σε πωλήσεις μόλις στο πρώτο τριήμερο της προβολής του. Ακολούθησαν οι παραγωγές του «Ματωμένες γροθιές του Καράτε» του 1972, «Ο κίτρινος πράκτωρ εναντίον της Μαφίας» επίσης το 1972, και «Ο κίτρινος πράκτωρ του Χονγκ Κονγκ» το 1973.
Ένας περίεργος θάνατος
Η επίσημη εκδοχή θανάτου του Μπρους Λι, στην ηλικία των 33 ετών, αναφέρει ότι βρέθηκε νεκρός στο δωμάτιο του ξενοδοχείου που διέμενε, στις 20 Ιουλίου 1973. Αιτία θανάτου ήταν εγκεφαλικό οίδημα, έπειτα από αλλεργία που παρουσίασε σε φάρμακο για τον πονοκέφαλο, που του είχε χορηγήσει μια ηθοποιός από το Χόνγκ Κόνγκ.
Μια άλλη, ανεπίσημη, εκδοχή αναφέρει, ότι πέθανε στη διάρκεια των γυρισμάτων της τελευταίας του ταινίας όταν σε μια σκηνή που υποτίθεται ότι θα τον πυροβολούσαν, κάποιος άλλαξε την ψεύτικη σφαίρα με αληθινή. Ο λόγος που αυτή η εκδοχή έγινε πιστευτή είναι επειδή θα μπορούσε να συμβεί κάτι τέτοιο ήταν αφού όπως ακουγόταν τότε υπήρχαν πολλοί που τους ενοχλούσε η δόξα και η φήμη που είχε δημιουργήσει ο Μπρους Λι. Επίσης λένε ότι και ο γιος του, Μπράντον, πέθανε με τον ίδιο ακριβώς τρόπο κ´ αυτός από σφαίρα στα γυρίσματα της δικής του ταινίας, «Το Κοράκι», το 1993.
Ο θάνατος του Μπρους Λη, την περίοδο μάλιστα της μέγιστης ακμής του, συνέβη υπό αρκετά παράξενες συνθήκες, οι οποίες ακόμη και σήμερα συνεχίζουν να τροφοδοτούν διάφορα σενάρια συνωμοσίας. Ένα από αυτά κάνει λόγο για δολοφονία από μαφιόζους του Χόνγκ Κόνγκ γιατί ο Λι αρνήθηκε να τους πληρώσει χρήματα για προστασία.
Πάντως αρκετοί θεωρούν ότι τον σκότωσαν επειδή μέσα από τις ταινίες του αποκάλυπτε μυστικά των πανάρχαιων ασιατικών πολεμικών τεχνών.
Μία τρίτη θεωρία αναφέρει ότι ο άσος των πολεμικών τεχνών πέθανε από λήψη υπερβολικής ποσότητας ναρκωτικών. Κάποιοι μίλησαν για δαίμονες και διαβολικά πνεύματα που προκάλεσαν την εξόντωσή του, ενώ άλλοι πίστευαν ότι ήταν καταραμένος. Η θεωρία της «κατάρας του Μπρους Λι» ενισχύθηκε ακόμη περισσότερο με τον θάνατο του γιου του.
Η επίσημη εκδοχή θανάτου του Μπρους Λι, στην ηλικία των 33 ετών, αναφέρει ότι βρέθηκε νεκρός στο δωμάτιο του ξενοδοχείου που διέμενε, στις 20 Ιουλίου 1973. Αιτία θανάτου ήταν εγκεφαλικό οίδημα, έπειτα από αλλεργία που παρουσίασε σε φάρμακο για τον πονοκέφαλο, που του είχε χορηγήσει μια ηθοποιός από το Χόνγκ Κόνγκ.
Μια άλλη, ανεπίσημη, εκδοχή αναφέρει, ότι πέθανε στη διάρκεια των γυρισμάτων της τελευταίας του ταινίας όταν σε μια σκηνή που υποτίθεται ότι θα τον πυροβολούσαν, κάποιος άλλαξε την ψεύτικη σφαίρα με αληθινή. Ο λόγος που αυτή η εκδοχή έγινε πιστευτή είναι επειδή θα μπορούσε να συμβεί κάτι τέτοιο ήταν αφού όπως ακουγόταν τότε υπήρχαν πολλοί που τους ενοχλούσε η δόξα και η φήμη που είχε δημιουργήσει ο Μπρους Λι. Επίσης λένε ότι και ο γιος του, Μπράντον, πέθανε με τον ίδιο ακριβώς τρόπο κ´ αυτός από σφαίρα στα γυρίσματα της δικής του ταινίας, «Το Κοράκι», το 1993.
Ο θάνατος του Μπρους Λη, την περίοδο μάλιστα της μέγιστης ακμής του, συνέβη υπό αρκετά παράξενες συνθήκες, οι οποίες ακόμη και σήμερα συνεχίζουν να τροφοδοτούν διάφορα σενάρια συνωμοσίας. Ένα από αυτά κάνει λόγο για δολοφονία από μαφιόζους του Χόνγκ Κόνγκ γιατί ο Λι αρνήθηκε να τους πληρώσει χρήματα για προστασία.
Πάντως αρκετοί θεωρούν ότι τον σκότωσαν επειδή μέσα από τις ταινίες του αποκάλυπτε μυστικά των πανάρχαιων ασιατικών πολεμικών τεχνών.
Μία τρίτη θεωρία αναφέρει ότι ο άσος των πολεμικών τεχνών πέθανε από λήψη υπερβολικής ποσότητας ναρκωτικών. Κάποιοι μίλησαν για δαίμονες και διαβολικά πνεύματα που προκάλεσαν την εξόντωσή του, ενώ άλλοι πίστευαν ότι ήταν καταραμένος. Η θεωρία της «κατάρας του Μπρους Λι» ενισχύθηκε ακόμη περισσότερο με τον θάνατο του γιου του.
Από το tvxs.
Κυριακή 26 Νοεμβρίου 2017
Ο σύμβουλος του Nixon παραδέχθηκε ότι ο πόλεμος κατά των ναρκωτικών στόχευε τους μαύρους
της Hilary Hanson (μετάφραση: Afterwards)
Από το Barikat.gr
«Ξέραμε ότι λέγαμε ψέματα για τα
ναρκωτικά; Φυσικά και το ξέραμε»
Ένα αποκαλυπτικό σχόλιο του πρώην συμβούλου του Πρόεδρου Richard Nixon αποκαλύπτει τα πραγματικά κίνητρα του πολέμου κατά των ναρκωτικών στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Ο John Ehrlichman, που εξέτισε 18 μήνες
στη φυλακή για τον κεντρικό ρόλο που είχε στο σκάνδαλο Watergate, ήταν ο
επικεφαλής σύμβουλος του Nixon, όταν ο πρόεδρος κήρυξε «Πόλεμο κατά των ναρκωτικών» το 1971. Η κυβέρνηση ανέφερε ένα υψηλό
ποσοστό θανάτων και τις αρνητικές κοινωνικές επιδράσεις των ναρκωτικών για να
εξηγήσει την εξάπλωση των ομοσπονδιακών ελέγχων για ναρκωτικά. Με αυτή την
ενέργεια αυτή έστησε επί δεκαετίες ένα σκηνικό κοινωνικών και οικονομικά
καταστροφικών πολιτικών.
Ο δημοσιογράφος Dan Baum ανέφερε στο κεντρικό θέμα του Harper’s, στο
τεύχος Απριλίου, πώς πήρε συνέντευξη από τον Ehrlichman το 1994, ενώ δούλευε
πάνω σε ένα βιβλίο για την απαγόρευση των ναρκωτικών. Ο Ehrlichman έδωσε μια σοκαριστικά ειλικρινή σκοπιά για τα κίνητρα του πολέμου
κατά των ναρκωτικών.
Απόσπασμα από το Harper’s:
«Θέλεις πραγματικά να μάθεις για ποιο
λόγο έγιναν όλα αυτά;» ρώτησε με την ευθύτητα ενός άντρα, που μετά το δημόσιο εξευτελισμό και
τον εγκλεισμό σε ομοσπονδιακή φυλακή, δεν είχε πολλά να προστατέψει.
«Η καμπάνια του Nixon το 1968 και ο
Λευκός Οίκος αμέσως μετά, είχαν δύο εχθρούς: την αντιπολεμική Αριστερά και τους
μαύρους. Καταλαβαίνεις τι εννοώ; Ξέραμε ότι δεν μπορούσε να είναι
παράνομος ο πόλεμος κατά των μαύρων. Αν, όμως, ο κόσμος συνέδεε τους χίπηδες με τη μαριχουάνα και τους μαύρους με την
ηρωίνη, και ποινικοποιούσαμε αυστηρά και τους δύο, θα μπορούσαμε να διαταράξουμε
αυτές τις κοινότητες. Θα μπορούσαμε να συλλάβουμε τους αρχηγούς τους, να
εισβάλουμε στα σπίτια τους, να διακόψουμε τις συναντήσεις τους και να τους
διασύρουμε κάθε μέρα στις ειδήσεις. Ξέραμε ότι λέγαμε
ψέματα για με τα ναρκωτικά; Φυσικά και το ξέραμε.»
Με άλλα λόγια, η έντονη φυλετική στοχοποίηση, που έγινε συνώνυμο
του πολέμου κατά των ναρκωτικών, δεν ήταν μια παράπλευρη απώλεια- αυτός ήταν ο
στόχος.
Όλα ξεκίνησαν με τη φράση του Baum «Νομιμοποιήστε τα όλα» στο τεύχος του Απριλίου 2016 του Harper’s,
Ο Baum εξήγησε στην εφημερίδα The Huffington Post γιατί δε
συμπεριέλαβε τη φράση στο βιβλίο, με τίτλο Smoke and Mirrors: The War on Drugs and the Politics of Failure., που έγραψε το 1996,
«Δεν υπάρχουν συγγραφικές συνεντεύξεις [στο Smoke and Mirrors]. Γράφτηκε για να βάλει τον αναγνώστη στο θέμα καθώς αποκαλύπτονται τα
γεγονότα», είπε ο Baum σε ένα email. «Ως εκ τούτου η φράση δεν ταίριαζε. Άλλαξε
όλη την έρευνα που έκανα για το βιβλίο και τον τρόπο που δούλεψα αργότερα.»
Ωστόσο, η φράση εμφανίζεται στο βιβλίο με τίτλο The Moment που γράφτηκε το
2012, μια συλλογή «ιστοριών που αλλάζουν τη ζωή» από συγγραφείς και
καλλιτέχνες.
Επίσης, ο Baum είπε στη HuffPost γιατί ο Ehrlichman παραδέχθηκε
κάτι τέτοιο με τόσο ωμό τρόπο.
«Με δίδαξε ότι συχνά οι άνθρωποι θέλουν
να ξαλαφρώσουν, όταν δεν έχουν πια τίποτα να χάσουν», είπε ο Baum. «Αυτός
που παίρνει συνέντευξη πρέπει να έχει υπομονή και να ρωτάει σωστά. Έτσι κάποιοι
γίνονται απίστευτα ειλικρινείς, αν τους δοθεί η ευκαιρία».
Το Δικαίωμα στην Αυτοάμυνα είναι Δικαίωμα στη Ζωή
Από το news247:
Κατά της έμφυλης βίας και για την αναγνώριση του δικαιώματος στην γυναικεία αυτοάμυνα διαδήλωσε στο κέντρο της Αθήνας πλήθος κόσμου με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών
Η έμφυλη βία και το δικαίωμα των γυναικών στην αυτοάμυνα τέθηκαν στο επίκεντρο συγκέντρωσης και πορείας που πραγματοποίησαν φεμινιστικές συλλογικότητες και οργανώσεις για τα lgbtq+ δικαιώματα με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών.
Με βασικό σύνθημα ‘Το Δικαίωμα στην Αυτοάμυνα είναι Δικαίωμα στη Ζωή-Ούτε μία λιγότερη-Χτυπούν μία οργανωνόμαστε όλες’, εκατοντάδες άτομα ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα που απηύθυνε η “Δικτύωση για το Δικαίωμα στη Γυναικεία Αυτοάμυνα”, η οποία συναποτελείται από τις συλλογικότητες Καμία Ανοχή, Sabbat – Burn the Rich not the Witch και τη γυναικεία ομάδα του Ροσινάντε.
“Στο πλαίσιο της κρίσης η έμφυλη βία έχει αυξηθεί σε πολύ μεγάλο βαθμό. Στόχος μας είναι να νοηματοδοτήσουμε την σημερινή ημέρα όχι μόνο ως προς την έμφυλη βία αλλά προτάσσοντας το δικαίωμα των γυναικών στην αυτοάμυνα”, ανέφερε στο news24/7 μέλος της συλλογικότητας “Καμία Ανοχή”.
Αφορμή, τρεις πρόσφατες δικαστικές υποθέσεις, δύο εκ των οποίων κατέληξαν σε καταδίκη των γυναικών που, στην προσπάθειά τους να αμυνθούν απέναντι στην βία των συντρόφων τους ή και αγνώστων, τραυμάτισαν ή προκάλεσαν τον θάνατο τους.
“Με βάση τις τρεις τελευταίες υποθέσεις, γίνεται καταφανές ότι το δικαστικό σύστημα δεν αποδέχεται το δικαίωμα των γυναικών στην αυτοάμυνα απέναντι σε κακοποιητικούς συντρόφους και σε περιστατικά σεξουαλικών παρενοχλήσεων, οπότε εμείς θέτουμε το ζήτημα της νομικής αναγνώρισης της γυναικείας αυτοάμυνας σε μία κοινωνία όπου η έμφυλη βία είναι πάρα πολύ έντονη”, δήλωσε χαρακτηριστικά το ίδιο άτομο.
Το κάλεσμα ήταν για τις 12 το μεσημέρι στην Καπνικαρέα, όπου σε μία κατάμεστη Ερμού, μέλη των διαφόρων συλλογικοτήτων ενημέρωναν και επιχειρούσαν να ευαισθητοποιήσουν τους περαστικούς με πανό, συνθήματα και μουσικές. Το πλήθος του κόσμου που ανταποκρίθηκε αυξανόταν συνεχώς και περίπου στη 1 και μισή ξεκίνησε η πορεία εκατοντάδων ατόμων.
Σημαντική ήταν και η παρουσία τόσο οργανώσεων της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς (ΑΝΤΑΡΣΥΑ) και του αντιεξουσιαστικού χώρου, όσο και της lgbtq+ κοινότητας, τα μέλη της οποίας βιώνουν επίσης έντονα την έμφυλη βία.
“Δεν θα μπορούσαμε να λείπουμε γιατί μπορεί να έχουμε 2017 όμως δεν υπάρχει ισότητα ανάμεσα στα φύλα, τα οποία είναι πολύ περισσότερα από δύο. Και τα άτομα ακόμα που ετεροπροσδιορίζονται ως γυναίκες, υφίστανται διακρίσεις σε όλους τους τομείς. Η κουλτούρα του βιασμού παραμένει διάχυτη, από την γλώσσα μέχρι τον τρόπο συμπεριφοράς ανδρών απέναντι σε γυναίκες. Δεν γίνεται να κατηγορούμε το θύμα εξετάζοντας αν αντιστάθηκε όσο έπρεπε. Κάθε άτομο έχει το δικαίωμα ακόμη και στην άσκηση βίας προκειμένου να αμυνθεί και να σώσει τον εαυτό του”, δήλωσε το Jason-Αντιγόνη που δραστηριοποιείται ακτιβιστικά υπέρ των ανθρωπίνων και ζωικών δικαιωμάτων και πρόσφατα βρέθηκε στο επίκεντρο της δημοσιότητας διεκδικώντας την διαγραφή του φύλου του από τη ληξιαρχική πράξη γέννησής του.
Με συνθήματα που στρέφονταν κατά της πατριαρχίας και των κυρίαρχων αντιλήψεων για τους ρόλους των φύλων, το πλήθος της πορείας κατέληξε γύρω στις 3 το απόγευμα στην Πλατεία Κλαυθμώνος μέσω της οδού Αθηνάς και της Σταδίου.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)