Ο ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΣ ΨΕΥΤΗΣ...

ΚΟΡΑΚΙΑΣΕ Ο ΤΣΙΠΡΑΣ

Φάντασμα σε αγώνα ποδοσφαίρου;

Κατά την διάρκεια της μετάδοσης ενός αγώνα ποδοσφαίρου, το τηλεοπτικό δίκτυο FOX κατέγραψε ένα από τα πιο περίεργα περιστατικά που έχουν γίνει σε κερκίδα ποδοσφαίρου.

Κατά την διάρκεια ποδοσφαιρικού αγώνα στις 17 Απριλίου ανάμεσα στις ομάδες The Strongest και Defensor Sporting, έκανε την εμφάνιση του ένα... φάντασμα!

Πιο συγκεκριμένα, λίγα λεπτά πριν από το τελευταίο σφύριγμα του αγώνα, η κάμερα εστίασε σε ένα σημείο της κερκίδας και τότε εμφανίστηκε μία φιγούρα που έτρεξε από την μία άκρη στην άλλη, ενώ πέρασε και το διαχωριστικό πλέγμα.

Πολλοί είναι εκείνοι που υποστηρίζουν ότι πρόκειται για φάντασμα καθώς το γήπεδο έχει χτιστεί σε σημείο που παλαιότερα βρίσκονταν ένα νεκροταφείο. Μάλιστα, ενισχύουν την θεωρία τους αναφέροντας πως την δεκαετία του '50 κατέρρευσε ένα τμήμα της κερκίδας, παρασύροντας στον θάνατο 500 θεατές.

Από το T Ragiko.net

Ιβάο Τακαμότο 1925 – 2007

Αμερικανός κομίστας, ιαπωνικής καταγωγής, που σχεδίασε χαρακτήρες του Σκούμπι Ντου (Scooby-Doo), των Φλίντστουνς (The Flintstones) και των Τζέτσονς (The Jetsons).

Ο Ιβάο Τακαμότο (Iwao Takamoto) γεννήθηκε στις 29 Απριλίου του 1925 στο Λος Άντζελες και κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου παρέμεινε έγκλειστος σε στρατόπεδα συγκέντρωσης στην Καλιφόρνια, λόγω της ιαπωνικής καταγωγής του. Εκεί έμαθε πολλά για το κόσμο των κόμικς και των κινουμένων σχεδίων από άλλους αμερικανοϊάπωνες συγκρατούμενούς του.

Μετά τον πόλεμο εργάστηκε ως μαθητευόμενος σκιτσογράφος στα στούντιο της Ντίσνεϊ και μετείχε στο επιτελείο σχεδιασμού των ταινιών κινουμένων σχεδίων Σταχτοπούτα, Πίτερ Παν, Τα 101 Σκυλιά της Δαλματίας, Η Λαίδη και ο Αλήτης κ.ά. Το 1961 ξεκίνησε τη συνεργασία του με τα στούντιο «Χάνα-Μπάρμπερα», που αργότερα εντάχθηκαν στο δυναμικό της Γουόρνερ.

Στα τέλη της δεκαετίας του '60, ο Τακαμότο σχεδίασε τον περίφημο σκύλο Σκούμπι Ντου, το δειλό αφεντικό του Σάγκι και όλη την υπόλοιπη παρέα, τη Βέλμα, τη Δάφνη και τον Φρεντ. Το όνομα του μεγαλόσωμου γερμανικού μολοσσού το εμπνεύστηκε από ένα αυτοσχεδιασμό του Φρανκ Σινάτρα στο τέλος του τραγουδιού Strangers in the night.

Ο Τακαμότο είχε αδυναμία στα σκυλιά και για το λόγο αυτό σχεδίασε τον αστείο σκύλο Μότλι, που εμφανίζεται σε πολλές παραγωγές κινουμένων σχεδίων, αλλά και τον Άστρο, τον οικογενειακό σκύλο της φουτουριστικής οικογένειας των Τζέτσονς. Επίσης, ήταν ο δημιουργός του Μεγάλου Γκαζού, του συμπαθέστατου πράσινου εξωγήινου, που εμφανίζεται στη σειρά κινουμένων σχεδίων με πρωταγωνιστές την παλαιολιθική οικογένεια των Φλίντστοουνς.

Μέχρι το θάνατό του στις 8 Ιανουαρίου του 2007, ο Ιβάο Τακαμότο ήταν αντιπρόεδρος των στούντιο παραγωγής κινουμένων σχεδίων της Γουόρνερ.

ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr

Motoball: Ποδόσφαιρο με μοτοσικλέτες!

Το Motoball είναι ένα μηχανοκίνητο άθλημα ιδιαίτερα διαδεδομένο στη Ρωσία αλλά και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες που απαιτεί ικανότητες στην οδήγηση μοτοσικλέτας αλλά και στο σκοράρισμα! Πρόκαιται για ποδόσφαιρο με μοτοσικλέτες όπου σκοπός βέβαια των ομάδων είναι να τερματίσουν νικήτριες, βάζοντας τα περισσότερα γκολ στα δίχτυα. Ένας αγώνας Motoball παίζεται σε ένα κλασικό γήπεδο ποδοσφαίρου, από δύο ομάδες των πέντε παικτών η καθεμία – τέσσερις αναβάτες και έναν τερματοφύλακα, ο οποίος είναι ο μόνος που δεν κινεί μοτοσικλέτα.

Οι παίκτες στις μοτοσικλέτες οφείλουν να κυνηγούν μια μεγάλη μπάλα, 40 εκατοστά σε διάμετρο και 1 κιλό περίπου σε βάρος με σκοπό όταν φτάσουν στο σωστό σημείο να επιβραδύνουν την ταχύτητα και με το πόδι τους να σκοράρουν.  Ο αγώνας χωρίζεται σε τέσσερις περιόδους των 20 λεπτών με διαλείμματα ανάμεσά τους. Αξίζει να σημειωθεί ότι το πρώτο παιχνίδι Motoball παίχτηκε το 1929 στη γαλλική πόλη της Ντιζόν, ενώ κατέληξε να είναι τόσο δημοφιλής ώστε εξαπλώθηκε μέσα σε μια δεκαετία στην Αγγλία, την Ολλανδία, την Ισπανία και το Βέλγιο. Το πρώτο επίσημο παιχνίδι έλαβε χώρα το 1963 στην τότε Σοβιετική Ένωση.

Από το perierga.gr

«Τα ρομπότ θα μας παίρνουν τις δουλειές»

Επαγγελματική άνοδο των ανδροειδών μέσα στις επόμενες τρεις δεκαετίες προβλέπουν μελλοντολόγοι, υποστηρίζοντας μάλιστα ότι θα είναι τόσο ραγδαία, ώστε οι άνθρωποι θα ανταγωνίζονται τα ρομπότ για θέσεις εργασίας και θα υποβάλλονται σε επεμβάσεις, που θα παντρεύουν τον ανθρώπινο οργανισμό με τις νέες τεχνολογίες, για να μπορούν να ανταποκρίνονται στις νέες εργασιακές συνθήκες τόσο αποδοτικά όσο οι μηχανές.

Κάνουν συγκολλήσεις, κολλήσεις, καρφώνουν και συναρμολογούν... Αντε να τους ανταγωνιστείςΤις εκτιμήσεις κάνουν ορισμένοι από τους πιο έγκριτους επιστήμονες στους τομείς των κοινωνικών επιστημών, της τεχνολογίας και της επαγγελματικής αποκατάστασης απαντώντας σε σχετική έρευνα, που διεξήγαγε η ιστοσελίδα xpatjobs.com, για αναζήτηση εργασίας σε όλο τον κόσμο. «Θα εκπλαγείτε με τις απίστευτες αλλαγές που μας περιμένουν», λέει ο Ρις Μάντοκς, διευθυντής της XPat Jobs, υποστηρίζοντας ότι μπορεί η τεχνολογία και οι υπολογιστές να έχουν μπει για τα καλά στη ζωή μας, όμως «μια νέα τεχνολογική επανάσταση είναι στα σκαριά και θα ολοκληρωθεί μέσα στα επόμενα 20 χρόνια».

Οι ειδικοί εκτιμούν ότι όλα τα οχήματα του μέλλοντος θα έχουν ανδροειδή για οδηγούς, τα καταστήματα θα μετατραπούν σε εκθεσιακούς χώρους, χωρίς πωλητές και οι αγορές θα πραγματοποιούνται αποκλειστικά ονλάιν, ενώ έξυπνα ανδροειδή θα εργάζονται σε όλα τα τηλεφωνικά κέντρα.

Κομβικό σημείο στα εργασιακά του μέλλοντος θα αποτελέσει επίσης η αύξηση των ωρών εργασίας - από 37.4 (περίπου) την εβδομάδα σε τουλάχιστον 50 ώρες. Ετσι οι εργαζόμενοι του μέλλοντος: θα είναι μονίμως συνοφρυωμένοι καθώς θα επεξεργάζονται δεδομένα, θα έχουν προβλήματα στην όραση (κουρασμένα μάτια από την οθόνη των υπολογιστών) και συρρικνωμένα όργανα αναπαραγωγής γιατί η «ενισχυμένη» εργασιακή εβδομάδα θα οδηγήσει σε ακόμη μεγαλύτερη αποξένωση και πολύ λιγότερες ερωτικές επαφές.

«Για να επιβιώσουμε στη νέα εργασιακή πραγματικότητα, θα στραφούμε στην επιστήμη για λύσεις», λέει ο Ντέρεκ Γουντγκέιντ, επικεφαλής της συμβουλευτικής εταιρείας «The Futures Lab», για τις τάσεις του μέλλοντος, υποστηρίζοντας ότι η ενίσχυση του ανθρώπινου οργανισμού με βιονικά εμφυτεύματα θα είναι κάτι «συνηθισμένο». Ετσι σύμφωνα με τον Γουντγκέιντ, οι χειρουργοί του μέλλοντας θα μπορούν να μας «προσθέσουν εγκεφαλικά εμφυτεύματα, ακόμη και βιονικά άκρα ώστε να μπορούμε να εργαζόμαστε τόσο γρήγορα όσο οι έξυπνες μηχανές».

(ΠΗΓΕΣ: WWW.DAILYMAIL.CO.UK, XPATJOBS.COM)

Προφυλακτικό που παίζει μουσική

Ένας Ουκρανός εφευρέτης ο Grigoriy Chausovskiy σκέφτηκε να δημιουργήσει ένα προφυλακτικό που θα παίζει μουσική κατά τη διάρκεια του σεξ! Σίγουρα θα σας ακούγεται περίεργο και όμως είναι αληθινό και μάλιστα ήδη μεγάλη εταιρία προφυλακτικών της Αγγλίας έχει ενδιαφερθεί να προωθήσει την «πατέντα» του.

Το προφυλακτικό παίζει μουσική και όσο πιο δυνατό και έντονο είναι το σεξ τόσο πιο δυνατή και έντονη γίνεται η μουσική. Για την ακρίβεια το λάτεξ του προφυλακτικού είναι συνδεδεμένο με μικροσκοπικούς αισθητήρες που συνδέονται ασύρματα με μια μινι ηλεκτρονική συσκευή (που την τοποθετούμε δίπλα στο κρεβάτι) η οποία παράγει δυνατή μουσική.

Όσο πιο γρήγορη και όσο πιο άγρια και έντονη είναι η επαφή τόσο περισσότερα μηνύματα λαμβάνουν οι αισθητήρες και τα μεταφέρουν στην συσκευή που με τη σειρά της ανεβάζει την ένταση των τραγουδιών που έχει ήδη αποθηκευμένα. (μπορούμε να φορτώσουμε τα τραγούδια που θέλουμε στη συσκευή (σαν mp3) και εκείνα να παίζουν κατά τη διάρκεια του σεξ).

Το συγκεκριμένο προφυλακτικό στοιχίζει κατά 20% περισσότερο από τα κοινά προφυλακτικά.

Από Zoygla.

ΔΕΝ ΤΟΥ ΜΙΛΑΕΙ...

Ο Βομβαρδισμός της Γκουέρνικα

Η Γκουέρνικα μετά τον βομβαρδισμό

Πολύνεκρη αεροπορική επίθεση κατά της βασκικής πόλης Γκουέρνικα από γερμανούς και ιταλούς εθελοντές αεροπόρους, που συνεργάζονταν με τους εθνικιστές του στρατηγού Φράνκο κατά τη διάρκεια του Ισπανικού Εμφύλιου Πολέμου (1936-1939). Έλαβε χώρα το απόγευμα της 26ης Απριλίου 1937 κι έμεινε στην ιστορία κυρίως χάρις στον πίνακα του μεγάλου ισπανού ζωγράφουΠάμπλο Πικάσο, που αποτύπωσε μοναδικά τη φρίκη του πολέμου.

Την άνοιξη του 1937 οι εθνικιστές του Φράνκο, έχοντας υπό τον έλεγχό τους το μεγαλύτερο μέρος της Ισπανίας, θέλησαν να διασφαλίσουν την κυριαρχία τους και στο βορά, με την κατάληψη του Μπιλμπάο, της μεγαλύτερης πόλης των ανυπότακτων Βάσκων, που συνεργάζονταν με τη δημοκρατική κυβέρνηση της Μαδρίτης. Το μεγαλύτερο εμπόδιο ήταν η Γκουέρνικα (Γκερνίκα η σωστή της προφορά στα ισπανικά), που βρισκόταν σε στρατηγικό σημείο στο δρόμο για το Μπιλμπάο. Η Γκουέρνικα, στην οποία ζούσαν 5.000 άνθρωποι, αλλά και χιλιάδες Δημοκρατικοί πρόσφυγες. ήταν σημαντική πόλη για τους Βάσκους, γιατί κάτω από μια βελανιδιά στο κέντρο της πόλης συνήθιζε να συνεδριάζει η Βουλή τους.

Η εντολή για τον βομβαρδισμό της Γκουέρνικα δόθηκε από τους φρανκιστές στον αντισμήναρχο Βόλφραμ Φράιχερ φον Ριχτχόφεν, που ήταν επικεφαλής των γερμανών εθελοντών, οι οποίοι είχαν συγκροτήσει τη «Λεγεώνα Κόνδωρ». Τυπικά, η ναζιστική Γερμανία ήταν ουδέτερη στον Ισπανικό Εμφύλιο. Συμμετείχε, όμως, ουσιαστικά στις επιχειρήσεις με μια ομάδα εθελοντών, που ήταν όλοι τους έμπειροι αεροπόροι της Λουτβάφε και πιλοτάριζαν τελευταίου τύπου αεροπλάνα. Όπως παραδέχθηκε αργότερα ο αρχιναζιστής Χέρμαν Γκέρινγκ στη Δίκη της Νυρεμβέργης, οι νεαροί πιλότοι είχαν σταλεί με διαταγή του Ράιχ για να εμποδίσουν την εξάπλωση του Κομμουνισμού, αλλά και να δοκιμαστούν σε συνθήκες μάχης.

Στην επιχείρηση που σχεδίασε ο Ριχτχόφεν θα έπαιρναν μέρος 20 γερμανικά μαχητικά και 3 ιταλικά, τα οποία αποτελούσαν τμήμα του ιταλικού εθελοντικού σώματος, που είχε στείλει ο Μουσολίνι για την υποστήριξη του ομοϊδεάτη του Φράνκο. Τα αεροπλάνα θα επιχειρούσαν πέντε κύματα επιθέσεων, πρώτα στα περίχωρα και στη συνέχεια μέσα στη Γκουέρνικα, με βόμβες των 250 και 50 κιλών και εμπρηστικές του ενός κιλού.

Η Γκουέρνικα φλέγεται μετά την επιδρομή των βομβαρδιστικών του Χίτλερ και του Μουσολίνι

Η Επιχείρηση Επίπληξη (Operation Rugen), όπως ήταν η κωδική της ονομασία, πραγματοποιήθηκε από τις 4:30 το απόγευμα έως τις 7 το βράδυ της 26ης Απριλίου 1937. Ήταν κυριολεκτικά ένας περίπατος για τους πιλότους, καθώς η πόλη ήταν ανοχύρωτη. Οι βομβαρδισμοί ήταν καταιγιστικοί και ανηλεείς, με αποτέλεσμα η πόλη σχεδόν να ισοπεδωθεί και από τις μεγάλες πυρκαϊές που ακολούθησαν. Τα θύματα από τους βομβαρδισμούς ανήλθαν σε 1654 νεκρούς και 889 τραυματίες, σύμφωνα με τα στοιχεία που έδωσαν οι αρχές. Πρόσφατες έρευνες μειώνουν τον αριθμό των νεκρών, το πολύ στους 300.

Αυτό δεν μειώνει σε τίποτα τη φρίκη της επίθεσης, που ήταν ένα κλασσικό έγκλημα πολέμου, ένα τυφλό χτύπημα και μια πράξη τρομοκρατίας, αφού η επίθεση δεν εκδηλώθηκε κατά στρατιωτικού στόχου. Σύμφωνα με εικασίες που αναπτύχθηκαν αργότερα, οι Γερμανοί θα πρέπει να υπερέβησαν τις οδηγίες των Ισπανών και να εκδήλωσαν την επίθεση με περισσή ένταση, ως αντίποινα για το λιντσάρισμα από Δημοκρατικούς, ενός γερμανού πιλότου, το αεροπλάνο του οποίου είχε πέσει κοντά στο Μπιλμπάο, λίγες ημέρες νωρίτερα.

Οι εθνικιστές, χωρίς να αρνηθούν τον βομβαρδισμό της Γκουέρνικα, έριξαν τις ευθύνες για τις μεγάλες πυρκαϊές και τις εκτεταμένες καταστροφές στους υποχωρούντες Δημοκρατικούς και στις τακτικές της «καμμένης γης» που εφάρμοζαν. Δημοσιογραφικές μαρτυρίες από πρώτο χέρι τούς δικαιώνουν εν μέρει.

Όπως και σε ανάλογες περιπτώσεις την Ελλάδα, η Δημοκρατική Γερμανία ζήτησε συγγνώμη για τις ωμότητες που διέπραξαν οι ναζιστές στην Ισπανία. Στην 60η επέτειο του βομβαρδισμού της Γκουέρνικα το 1997, ο γερμανός πρόεδρος Ρόμαν Χέρτζοχ, με επιστολή τους προς του επιζώντες, τους «έτεινε χείρα φιλίας και συμφιλίωσης, εξ ονόματος του γερμανικού λαού». Το 1998 η γερμανική Βουλή με απόφασή της αφαίρεσε όλα τα ονόματα των μελών της Λεγεώνας Κόνδωρ, που είχαν δοθεί σε γερμανικά στρατόπεδα.

Η Γκουέρνικα του Πικάσο

Την εποχή του βομβαρδισμού της Γκουέρνικα, ο μεγάλος ισπανός ζωγράφος Πάμπλο Πικάσο ετοίμαζε ένα πίνακα, παραγγελία της Δημοκρατικής Κυβέρνησης της Μαδρίτης, που θα κοσμούσε το Ισπανικό Περίπτερο στη Διεθνή Έκθεση των Παρισίων. Μόλις πληροφορήθηκε τη μεγάλη σφαγή, ονόμασε τον πίνακα Γκουέρνικα, θέλοντας να εκφράσει την απέχθειά του προς τους στρατιωτικούς «που βύθισαν την Ισπανία στον ωκεανό του πόνου και του θανάτου».

Το έργο του Πικάσο είναι μία τεράστια ελαιογραφία (3,49 x 7,77 μ.), που περιγράφει την απανθρωπιά, τη βιαιότητα και την απόγνωση του πολέμου. Δείχνει ένα σκηνικό θανάτου, με διαμελισμένα ζώα και ανθρώπους, γυναίκες να κλαίνε, κρατώντας νεκρά μωρά και κατεστραμμένα κτίρια. Αρχικά, ο Πικάσο πειραματίστηκε με χρώμα, αλλά τελικά κατέληξε στο άσπρο, το μαύρο και το γκρι, καθώς θεώρησε ότι έτσι δίνει μεγαλύτερη ένταση στο θέμα.

Ο πίνακας εκτέθηκε τον Ιούλιο του 1937 στη Διεθνή Έκθεση των Παρισίων και συγκέντρωσε το γενικό ενδιαφέρον. Στη συνέχεια, περιόδευσε σε μεγάλες πρωτεύουσες του κόσμου, προκειμένου να συγκεντρωθούν χρήματα για την προάσπιση της Δημοκρατίας στην Ισπανία. Μετά την επικράτηση του Φράνκο, το 1939, η Γκουέρνικα βρήκε προσωρινό καταφύγιο στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της Νέας Υόρκης (ΜΟΜΑ).

Το 1968 ο Φράνκο εξέφρασε την επιθυμία να εκτεθεί ο πίνακας στην Ισπανία. Ο Πικάσο αρνήθηκε και εξουσιοδότησε το ΜΟΜΑ να επιστρέψει τον πίνακα στην Ισπανία, μόλις αποκατασταθεί η Δημοκρατία. Αυτό έγινε το 1975, όταν πέθανε ο Φράνκο κι ενώ ο Πικάσο είχε φύγει από τη ζωή, δύο χρόνια νωρίτερα. Το 1981 η «Γκουέρνικα» επέστρεψε στα πάτρια εδάφη και αποτέλεσε ένα από τα σπουδαιότερα εκθέματα του Μουσείου «Πράδο» της Μαδρίτης. Από το 1992 κοσμεί το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης Βασίλισσα Σοφία της Μαδρίτης.

ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr

Στον κουρέα μετά από 11 χρόνια… λόγω Λίβερπουλ

Ο Ούκε Κρασνίκι είχε υποσχεθεί στον εαυτό του να μην πατήσει το πόδι του στον κουρέα έως ότου η Λίβερπουλ κόψει πρώτη το νήμα του πρωταθλήματος...

Έκτοτε, πέρασαν 11 ολόκληρα χρόνια και φαίνεται ότι ήρθε η ώρα που θα περάσει την είσοδο του κουρείου για να αποχωριστεί τις μπούκλες του.



Η ομάδα είναι αρκετούς βαθμούς μπροστά στην Πρέμιερ Λιγκ και εκτός συγκλονιστικού απροόπτου θα αναδειχθεί πρωταθλήτρια για πρώτη φορά από το 1989.

Από το Zoygla.

Απέβαλαν προπονητή γιατί φλέρταρε με την 25χρονη επόπτη του αγώνα

Για τις ικανότητές του στο φλερτ κατάφερε να γίνει γνωστός ο προπονητής της βραζιλιάνικης ποδοσφαιρικής ομάδας «Santa Catarina», που αγωνίζεται στις μικρές κατηγορίες της χώρας.

Ο Celso Teixeira την ώρα του αγώνα επέλεξε να σταματήσει να δίνει εντολές στην ομάδα του και άρχισε να φλερτάρει με την 25χρονη επόπτη Maira Americano Labes.



Η ερωτική του διάθεση όμως έγινε αντιληπτή από τους άνδρες ασφαλείας του γηπέδου με αποτέλεσμα να τον «τσακώσουν» και να τον αποβάλουν από τον αγώνα.

Ο άτυχος προπονητής κινδυνεύει επίσης να τιμωρηθεί και με απαγόρευση εισόδου σε αγωνιστικούς χώρους για αρκετές ημέρες.

Από ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ.

Βραζιλία: Ετοιμασίες για το Μουντιάλ με φόντο τις βίαιες συγκρούσεις

Στο επίκεντρο τα επεισόδια στις φαβέλες του Ρίο και της Κόπακαμπάνα

Μπορεί οι ομάδες που διακινούν ναρκωτικά στις φαβέλες να έχουν υποστεί ισχυρό πλήγμα, ωστόσο, δεν έμειναν αμέτοχες, καθώς «μεταφέρθηκαν» σε άλλα σημεία της πόλης από όπου συνεχίζουν τις δραστηριότητές τους. ( Πηγή: REUTERS/Pilar Olivares)

Μπραζίλια 

Λιγότερο από δύο μήνες έμειναν για την έναρξη του Μουντιάλ και η Βραζιλία διαπιστώνει ότι το γύρο του κόσμου δεν κάνουν φωτογραφίες από τα έτοιμα -έστω και με προβλήματα- στάδια, αλλά από τα επεισόδια στις φαβέλες του Ρίο και της Κόπακαμπάνα.

Όπως διαπιστώνει ο ανταποκριτής της ισπανικής El Pais στη χώρα, ούτε οι «επιχειρήσεις ασφάλειας» των τελευταίων πέντε ετών, ούτε καν το μεγάλο γεγονός ότι το Μουντιάλ επιστρέφει στη χώρα με τα περισσότερα κύπελλα δεν έλυσαν το πρόβλημα.

Μπορεί οι ομάδες που διακινούν ναρκωτικά στις φαβέλες να έχουν υποστεί ισχυρό πλήγμα, ωστόσο, δεν έμειναν αμέτοχες, καθώς «μεταφέρθηκαν» σε άλλα σημεία της πόλης από όπου συνεχίζουν τις δραστηριότητές τους.

Δύο είναι οι παράγοντες που φέρνουν τη Βραζιλία σε ένα εξαιρετικά ευαίσθητο σημείο: οι ίδιοι οι άνθρωποι που ζουν στις φαβέλες αποφάσισαν ουσιαστικά να σπάσουν τη σιωπή τους.

Η δημοσιότητα που έχει αποκτήσει η χώρα, λόγω Μουντιάλ, αλλά και η ευρύτατη κάλυψη των διαδηλώσεων του περασμένου έτους, είναι μια μοναδική ευκαιρία να εκφράσουν την οργή τους απέναντι σε ένα πολιτικό σύστημα που παραδοσιακά τούς αντιμετωπίζει ως πολίτες β΄κατηγορίας, αλλά και απέναντι στις ακρότητες των δυνάμεων καταστολής.

Ο δεύτερος παράγοντας ακούει σε μια λέξη σχεδόν μαγική για εκατομμύρια ανθρώπους: Κόπακαμπάνα, η βιτρίνα της τουριστικής βιομηχανίας της πόλης.

Για πρώτη ίσως φορά τα επεισόδια και οι συγκρούσεις διαδηλωτών με την Αστυνομία έφτασαν μέχρι την παραλία.  Είναι χαρακτηριστικό, όπως αναφέρει η ισπανική εφημερίδα, ότι οι ιδιοκτήτες δύο ξενοδοχείων έφτασαν σε σημείο να ζητήσουν από τους πελάτες τους να μην βγουν έξω, τουλάχιστον μέχρι να εκτονωθεί η ένταση.

Αρκετοί φοβούνται και έναν ακόμα απρόβλεπτο για την ώρα παράγοντα: πώς θα αντιδράσουν οι βραζιλιάνοι σε περίπτωση που η Εθνική αποκλειστεί νωρίς από το Παγκόσμιο Κύπελλο.

«Γνωρίζοντας πώς συμπεριφέρονται οι βραζιλιάνοι σε περιόδους Μουντιάλ, θα πρέπει να αναμένουμε ένταση, σε περίπτωση αποκλεισμού στις πρώτες φάσεις. Αντίθετα, αν η Βραζιλία σηκώσει την Κούπα, η ευφορία θα κάνει σχεδόν αδύνατη οποιαδήποτε διαδήλωση»σημείωσε ο κοινωνιολόγος, ειδικός σε θέματα ασφάλειας, Ιγκάσιο Κάνου.

Το τιτάνιο στο εξής έργο της κυβέρνησης είναι να ελέγξει όσο περισσότερο μπορεί τις διαδηλώσεις όσο πλησιάζει η ώρα για το πρώτο «σφύριγμα» στα γήπεδα της χώρας.

Από ΤΟ ΒΗΜΑ.

Κακούργημα η «αναγκαστική εξαφάνιση»

«Ακόμα και κατάσταση ή απειλή πολέμου δεν δικαιολογεί τη διάπραξη του εγκλήματος»

Τη θέσπιση της αξιόποινης πράξης της «αναγκαστικής εξαφάνισης» σε βαθμό κακουργήματος, το οποίο θα επισύρει ακόμη και ισόβια κάθειρξη, προβλέπει το νομοσχέδιο του υπουργείου Δικαιοσύνης, το οποίο κατατέθηκε προς δημόσια διαβούλευση μέχρι τις 29 Απριλίου.

Η τροποποίηση του υπάρχοντος Ποινικού Κώδικα στόχο έχει την εναρμόνιση με τη διεθνή σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για την τιμωρία του επίμαχου αδικήματος, το οποίο θεσπίζεται πρώτη φορά στην Ελλάδα. Μάλιστα, η πράξη της «αναγκαστικής εξαφάνισης προσώπου από κρατικά όργανα ή ομάδες» μπαίνει στον κατάλογο των βασικών αδικημάτων για την πράξη της εγκληματικής οργάνωσης.

Οπως αναφέρεται σε σχετικό άρθρο, «καμία συνθήκη ακόμα και κατάσταση ή απειλή πολέμου δεν δικαιολογεί τη διάπραξη του εγκλήματος», ακολουθώντας τη Διεθνή Σύμβαση, κατά την οποία «κανείς δεν υπόκειται σε αναγκαστική εξαφάνιση και καμία απολύτως εξαιρετική περίσταση, είτε κατάσταση πολέμου είτε απειλή πολέμου, εσωτερική πολιτική αστάθεια ή οποιαδήποτε άλλη δημόσια έκτακτη ανάγκη, δεν μπορεί να προβληθεί ως δικαιολογία για αναγκαστική εξαφάνιση».

Σύμφωνα με το νομοσχέδιο, ως αναγκαστική εξαφάνιση θεωρείται η σύλληψη, κράτηση, αρπαγή ή οποιαδήποτε άλλη μορφή στέρησης της ελευθερίας από όργανα του κράτους ή από πρόσωπα ή ομάδες προσώπων που ενεργούν με την άδεια, υποστήριξη ή συναίνεση του κράτους, η οποία ακολουθείται από άρνηση παραδοχής της στέρησης της ελευθερίας ή από απόκρυψη της τύχης ή του τόπου όπου βρίσκεται το εξαφανισμένο πρόσωπο. Αξίζει να σημειωθεί ότι κατά διαστήματα, την ελληνική Δικαιοσύνη έχουν απασχολήσει σχετικές υποθέσεις, όπως η δικογραφία που σχηματίστηκε έπειτα από καταγγελίες Πακιστανών υπηκόων το 2006 για παράνομες δραστηριότητες ελληνικών και ξένων μυστικών υπηρεσιών.

Η ποινική μεταχείριση που προβλέπεται για τους καταδικασθέντες φτάνει μέχρι και τα ισόβια, ενώ στο νομοσχέδιο περιλαμβάνονται και άρθρα για τους ηθικούς αυτουργούς. Συγκεκριμένα, αναφέρεται ότι όποιος διαπράττει το αδίκημα της αναγκαστικής εξαφάνισης θα τιμωρείται με ποινές κάθειρξης, ενώ σε περίπτωση που ο απαχθείς έχει χάσει τη ζωή του, επιβάλλεται η ποινή της ισόβιας κάθειρξης.

Καθείρξεις δέκα ετών προβλέπονται και για τον ιεραρχικά ανώτερο, ο οποίος έδωσε την εντολή της αρπαγής, καθώς επίσης και όταν το θύμα είναι έγκυος, ανήλικος ή άτομο με αναπηρία ποσοστού από 67% και άνω. Αντίστοιχα, με ποινή κάθειρξης τιμωρείται και ο κατηγορούμενος που είχε τον έλεγχο και τη γνώση της αξιόποινης πράξης, αλλά δεν απέτρεψε την τέλεσή της. Στην ίδια κατηγορία ανήκουν και όσοι δεν έλαβαν όλα τα αναγκαία και εύλογα μέτρα, εντός της εξουσίας τους, για την πρόληψη ή την καταστολή της τέλεσης μιας αναγκαστικής εξαφάνισης ή για την παραπομπή του ζητήματος στις αρμόδιες αρχές προς έρευνα και ποινική δίωξη.

Τέλος, το νομοσχέδιο προβλέπει και ευνοϊκές ρυθμίσεις, καθώς κατηγορούμενοι σε τέτοιες υποθέσεις που θα εισφέρουν στοιχεία για τον εντοπισμό των θυμάτων ή των δραστών και τη διαλεύκανση της έρευνας, θα λαμβάνουν μειωμένες ποινές.

Από Enet.gr

ΤΟ ΠΡΩΙΝΟ ΤΟΥ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ

Ο ΣΑΜΑΡΑΣ ΚΑΙ Η ΜΠΟΥΖΑ...

25 χρόνια Game Boy

Τα 25 χρόνια κυκλοφορίας συμπλήρωσε στις 21 Απριλίου το Game Boy της Nintendo, μια συσκευή που άφησε το δικό του σημάδι στην ιστορία του gaming. Το Game Boy κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 1989 και άντεξε μέχρι το 2003 έχοντας υποστεί τρεις μεγάλες αλλαγές που πούλησαν συνολικά 118.69 εκατομμύρια κομμάτια. Πρόκειται για το Play It Loud το οποίο είχε τα ίδια τεχνικά χαρακτηριστικά αλλά πρόσφερε θήκες σε διάφορα χρώματα, το Game Boy Pocket το οποίο αποτελούσε μια μικρότερη και ελαφρύτερη έκδοση και το Game Boy Light που κυκλοφόρησε μόνο στην Ιαπωνία. Μαζί με το Game Boy η Νintendo δημιούργησε για την συσκευή και 716 παιχνίδια εκ των οποίων μόνο το Τetris πούλησε 35 εκατομμύρια αντίτυπα, ενώ ήταν το πρώτο παιχνίδι που ήταν συμβατό με το Link Cable που έδινε τη δυνατότητα multiplayer μεταξύ των Game Boy. Από ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ.

Μηχανή του Χρόνου: "Όταν βλέπετε την ταινία το Βαθύ Λαρύγγι, παρακολουθείτε το βιασμό μου. Έπαιζα με το πιστόλι στον κρόταφο"

Ο κόσμος δεν την υποδέχτηκε ως μία φτηνή, πορνογραφική παραγωγή, αλλά ως ένα απελευθερωμένο έργο με πολλές «πικάντικες» στιγμές. Ήταν η πρώτη πορνογραφική ταινία, που κανείς δεν ντρεπόταν να παραδεχτεί ότι είχε παρακολουθήσει. Προβλήθηκε στο σπίτι του Φρανκ Σινάτρα και ανάμεσα στο κοινό υπήρχε ο αντι-πρόεδρος της Αμερικής, Σπύρος Άγκνιου. Η ταινία διανεμήθηκε σε όλη την Αμερική με τη χρηματοδότηση της μαφίας και κανείς, ούτε καν ο συντηρητικός Πρόεδρος Νίξον, δεν μπόρεσε να εμποδίσει την προβολή της. Η παραγωγή κόστισε μόλις 30 χιλιάδες δολάρια και τα κέρδη υπολογίζεται ότι έφτασαν τα 600 εκατομμύρια. Ήταν μία αδιαμφισβήτητη επιτυχία, που απογείωσε την «ταλαντούχα» πρωταγωνίστρια, Λίντα Λάβλεϊς.

 

Η «Αγία» με το «Βαθύ Λαρύγγι»

Το παρατσούκλι της Λάβλεϊς στο σχολείο ήταν «Δεσποινίς Αγία», γιατί ήθελε να γίνει καλόγρια. Η οικογένειά της ήταν καθολική και πολύ αυστηρών αρχών. Μεγαλώνοντας, η Λάβλεϊς ακολούθησε την κλίση της που δεν ήταν η μοναχική ζωή, αλλά η ερωτική. Σε ηλικία 20 ετών απέκτησε το πρώτο της παιδί, το οποίο αναγκάστηκε να δώσει για υιοθεσία. Η τάση της να εμπιστεύεται τους λάθος ανθρώπους συνεχίστηκε και το 1971, όταν ήταν 22 χρόνων και παντρεύτηκε τον φερόμενο επιχειρηματία, Τσακ Τέινορ.

 

Ο Τσακ ήταν οξύθυμος, βίαιος και απαιτούσε τυφλή υπακοή από τη νεαρή σύζυγό του. Με την πρόφαση ότι είχαν ανάγκη τα χρήματα, την έπεισε να συμμετέχει σε μικρού μήκους πορνογραφικές ταινίες, ακόμα και σε σκηνές κτηνοβασίας. Αυτή ήταν και πραγματική του επιχειρηματική δραστηριότητα.

 Η Λίντα Λάβλεϊς στην ταινία «Βαθύ Λαρύγγι»

Ο Τέινορ υποστήριξε ότι η γυναίκα του είχε ένα ταλέντο στον στοματικό έρωτα και θέλησε να το εκμεταλλευτεί εμπορικά. Ο κομμωτής Τζέραρντ Νταμιάνο σκόπευε να γυρίσει μία χιουμοριστική πορνοταινία, με χρήματα από τις συνδέσεις του με τη μαφία.

 

Όταν γνώρισε τη Λίντα, αποφάσισε να βασίσει όλη την ταινία πάνω της και να της δώσει ένα λιτό, αλλά περιγραφικό τίτλο: «Βαθύ Λαρύγγι». Τα γυρίσματα ολοκληρώθηκαν σε λιγότερο από μία βδομάδα, σε ένα φτηνό μοτέλ στη Φλόριντα. Η Λάβλεϊς πήρε μόλις 1.200 δολάρια για τον πρωταγωνιστικό ρόλο, αλλά δεν την απασχόλησε πολύ ο μισθός. Όπως δήλωσε αργότερα: «Δεν πληρώθηκα καλά, αλλά είμαι διάσημη, οπότε όλα είναι εντάξει». Το όνομα της Λάβλεϊς έγινε γνωστό σε όλο τον κόσμο, είχε μόνιμη πρόσκληση από τον Χιου Χέφνερ στην έπαυλη του Playboy και καταξιωμένοι κριτικοί κινηματογράφου υμνούσαν το «ταλέντο της». Έγραφαν: «Η ταινία δεν έχει τόσο πολύ σχέση με την απόλαυση του σεξ όσο με τις φυσικές ικανότητες και την ανατομία της Λάβλεϊς».

"Όταν βλέπετε την ταινία, παρακολουθείτε το βιασμό μου"

 Το 1974, η Λάβλεϊς πήρε διαζύγιο απ’ τον Τέινορ και αποκάλυψε τη δική της εκδοχή για τα γεγονότα. Λάβλεϊς και Τέινορ Λάβλεϊς και Τέινορ Ο σύζυγός της, την κρατούσε φυλακισμένη «σαν να ήταν στο Αλκατράζ» και την ανάγκαζε να πηγαίνει με αγνώστους, απειλώντας την με το πιστόλι στον κρόταφο. Η μύηση της στην πορνογραφία, κατά τα λεγόμενά της, έγινε με τον ομαδικό βιασμό από πέντε άντρες, ενώ ο Τέινορ παρακολουθούσε οπλισμένος.

 

Όσο για την ταινία που την έκανε διάσημη, η Λάβλεϊς είπε τα εξής: «Όταν βλέπετε την ταινία, παρακολουθείτε το βιασμό μου. Είναι έγκλημα που προβάλλεται ακόμα η ταινία. Είχα ένα πιστόλι στον κρόταφο καθ’ όλη τη διάρκεια των γυρισμάτων». Τα γέλια όσων εκθείαζαν την πονηρή ταινία ως μία «γαργαλιστική αταξία», κόπηκαν απότομα. Η συμμετοχή της στην ταινία, όπως και σε όλες τις άλλες παραγωγές που πήρε μέρος, πραγματοποιήθηκαν μετά από ξυλοδαρμούς και απειλές θανάτου.

Οι δηλώσεις της Λάβλεϊς προκάλεσαν την οργή των πρώην συνεργατών της. Όλοι γνώριζαν ότι ο Τέινορ την χτυπούσε, αλλά επέμεναν ότι συμμετείχε με τη θέλησή της στις ταινίες. Ο συμπρωταγωνιστής σε μία απ’ τις ταινίες, Έρικ Έντουαρντς, την αποκάλεσε «σεξουαλικό υπερ-φρικιό χωρίς όρια» και «παθολογική ψεύτρα». Η Λάβλείς με την αυτοβιογραφία της, "Ordeal" Η Λάβλείς με την αυτοβιογραφία της, «Ordeal» Σύμφωνα με τη Λαβλεϊς, ο Τέινορ την υπνώτιζε για να αυξήσει τις σεξουαλικές της ορέξεις και κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων, βρισκόταν υπό την επήρεια ναρκωτικών. Οι ισχυρισμοί της Λάβλεϊς επιβεβαιώθηκαν από την συμπρωταγωνίστρια της στην ταινία «Βαθύ Λαρύγγι 2», Άντρεα Τρου, που χαρακτήρισε «σαδιστή» τον Τέινορ. Πέρασε μέχρι και τεστ αλήθειας, το οποίο έκρινε ότι η Λάβλεϊς ήταν ειλικρινής, αλλά δεν δικαιώθηκε ποτέ.

 

Προσπάθησε να συνεχίσει την καριέρα της στον κινηματογράφο, αλλά απέτυχε παταγωδώς. Δεν ήταν κανονική ηθοποιός. Μετά το διαζύγιο με τον Τέινορ, αφοσιώθηκε στην καταπολέμηση της πορνογραφίας. Παντρεύτηκε και απέκτησε δύο παιδιά, ενώ απέφευγε τη δημοσιότητα που κάποτε κυνηγούσε. Αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα υγείας και τα ιατρικά έξοδα τη γονάτισαν. Χώρισε και με τον δεύτερο σύζυγό της και ισχυρίστηκε ότι ήταν αλκοολικός και βίαιος. Το 2001, μετά από χρόνια πολέμου εναντίον της πορνογραφίας, φωτογραφήθηκε ημίγυμνη για αντρικό περιοδικό.

Ήταν 52 χρονών και δήλωσε: «Δεν είναι κακό να φαίνεσαι σέξι, αν γίνεται με κομψό τρόπο». Οι γνωστοί της υπέθεσαν ότι είχε τεράστια ανάγκη τα χρήματα. Πέθανε στις 22 Απρίλιο του 2002, σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα. Τρεις μήνες μετά, την ακολούθησε και ο πρώην σύζυγός της, Τσακ Τέινορ. Η αδερφή της Λάβλεϊς, Μπάρμπαρα, δήλωσε: «Κρίμα που πέθανε πριν προλάβω να τον σκοτώσω».

Από το news247.

Ο ΓΑΤΟΣ ΚΑΙ Ο... ΑΡΟΥΡΑΙΟΣ

Συγκάλυψη για τα βασανιστήρια της CIA

Οι επικεφαλής της υπηρεσίας προέβαλλαν επί τρία χρόνια κάθε λογής εμπόδια στην έρευνα της Γερουσίας

Σε αυτή τη φωτογραφία από τον Μάρτιο του 2008 εμφανίζεται ένας κρατούμενος με κουκούλα σε φυλακή της Μοσούλης. Ο προηγούμενος επικεφαλής της CIA Λίον Πανέτα έχει αναγνωρίσει τις «σοβαρές ευθύνες της Υπηρεσίας» για τις μεθόδους ανάκρισης των κρατουμένων

«Είπατε ψέματα στην Επιτροπή, είπατε ψέματα στον πρόεδρο, είπατε ψέματα στον αμερικανικό λαό» ακουγόταν μια γυναικεία δυνατή φωνή. Τη διέκοψε μια ανδρική:«Κρίναμε ότι προηγείτο η ασφάλεια των εμπιστευτικών πληροφοριών μας». Και πάλι η γυναικεία φωνή, αυτή τη φορά εντονότερη: «...Και έπρεπε να τις παραποιήσετε, να καταφύγετε σε ψέματα; Σε ψέματα;».

Ο διάλογος - αν μπορούμε να τον ονομάσουμε έτσι - διεξήχθη στις 11 του περασμένου Μαρτίου στην αίθουσα μιας επιτροπής της Γερουσίας μεταξύ δύο: της Νταϊάν Φαϊνστάιν, προέδρου της Επιτροπής Πληροφοριών της Γερουσίας, και του αρχηγού της CIA Τζον Μπρέναν. Μόλις είχε τερματιστεί η συζήτηση, σε κλειστή συνεδρίαση, στην ολομέλεια της Επιτροπής για τα βασανιστήρια σε φυλακές του Ιράκ και τον ρόλο της CIA σε αυτά. Θέμα γνωστότατο, και μάλιστα πολυσυζητημένο στις ΗΠΑ και διεθνώς, από εποχής προεδρίας Τζορτζ Γ. Μπους. Εκείνο που δεν ήταν ως σήμερα γνωστό είναι οι προσπάθειες που κατέβαλε όλος σχεδόν ο μηχανισμός των υπηρεσιών πληροφοριών της Αμερικής για να ωραιοποιηθεί η «απάνθρωπη μεθόδευση ανακρίσεων» και να εμφανιστεί ότι τα βασανιστήρια «απέδωσαν θετικούς καρπούς» στην αντιτρομοκρατική εκστρατεία, όπως ισχυρίστηκε ο κ. Μπρέναν στην αρχική κατάθεσή του στην Επιτροπή της κυρίας Φαϊνστάιν.

Κατά τον αρθρογράφο του «American Conservative» ουδέποτε ως σήμερα κρατική υπηρεσία «εν γνώσει της παραποίησε σε τέτοιον βαθμό, σε τέτοια έκταση εθνικής σημασίας πληροφορίες (...), τις οποίες μάλιστα διοχέτευε χωρίς διακοπή ως και στον Λευκό Οίκο».Αποκαλύπτεται τώρα ότι οι ανακριτικές μέθοδοι της CIA δεν είχαν ποτέ την έγκριση του υπουργείου Δικαιοσύνης, όπως απαιτεί ο νόμος, είτε κάποιας αρμόδιας Αρχής. Οταν το 2011 οι σχετικές δραστηριότητες της CIA άρχισαν να διαρρέουν, ο πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα διέταξε να γίνει «έρευνα σε βάθος» και ακολούθησε ανάλογη εντολή της Επιτροπής Πληροφοριών κατ' ευθείαν στον αρχηγό της, με τη σημείωση η έκθεση να είναι«όσο το δυνατόν πλήρης» και να ετοιμαστεί «σε διάστημα μηνών».

Το τι ακολούθησε είναι μια κωμικοτραγική φάρσα η οποία οπωσδήποτε θα έχει πολιτικές επιπτώσεις (άρχισαν ήδη να εκδηλώνονται). Το γεγονός ότι τρία και πλέον χρόνια μετά τις εντολές για την έρευνα δεν είναι ακόμη έτοιμη η έκθεση - 6.000 σελίδες το προσχέδιό της - δείχνει ασφαλώς κάτι περισσότερο από την απροθυμία των αρμοδίων να φέρουν στη δημοσιότητα τον μεγάλο αριθμό «περιπτώσεων αδικαιολόγητης κακοποίησης»κρατουμένων και τις «παρατυπίες σε βαθμό κακουργήματος» εκ μέρους κρατικών αξιωματούχων («Economist»).

Ας παρακολουθήσουμε τις γενικές γραμμές αυτού του νέου δείγματος επικίνδυνης απειθαρχίας και εθνικής σκοπιμότητας μιας από τις πιο σημαντικές υπηρεσίες του αμερικανικού κράτους, όπως το παρουσίασαν εκλεκτικά ο Τύπος και τα αμερικανικά ΜΜΕ.

Τον Ιανουάριο του 2009 ο Μπαράκ Ομπάμα προτού ορκιστεί πρόεδρος δηλώνει ότι είναι«αντίθετος στην αναμόχλευση του παρελθόντος». Τέσσερις μήνες αργότερα αλλάζει γνώμη - αλλά δεν θα τιμωρήσει στελέχη της CIA -, καθώς έρχονται στο φως νέα στοιχεία για τις «απάνθρωπες ακρότητες» στις ανακρίσεις μουσουλμάνων κρατουμένων. Είχε προηγηθεί η απόφαση της Επιτροπής Πληροφοριών της Γερουσίας να ερευνήσει την υπόθεση και«να έχει αποτέλεσμα εντός ενός έτους».

Τον Αύγουστο η πρόεδρος της Επιτροπής κυρία Φαϊνστάιν, στην οποία η CIA είχε παραδώσει «ακατέργαστο υλικό 6.000 σελίδων ηλεκτρονικών καταχωρίσεων», ζητεί από τον υπουργό Δικαιοσύνης Ερικ Χόλντερ να μην ανοίξει τον «φάκελο πιθανών παρεκτροπών» της CIA επειδή, όπως αφήνει να εννοηθεί, μπορεί να μην υπάρξει αποτέλεσμα «καθαρό από νομικής πλευράς». Ο υπουργός απάντησε ότι έχει καθήκον να κάνει ανακρίσεις. Η Επιτροπή Φαϊνστάιν είχε επισημάνει «κάποιες περίεργες ενέργειες»αξιωματούχων της CIA.

Τον Φεβρουάριο του 2010 η Επιτροπή διαπιστώνει ότι «εξαφανίστηκαν 870 έγγραφα από υπολογιστή» και τον Μάιο ανακαλύπτει την «αδικαιολόγητη εξαφάνιση 60 ακόμη εγγράφων». Ο Λευκός Οίκος προκαλεί τη γέννηση ερωτημάτων όταν σπεύδει να ανακοινώσει ότι δεν ευθύνεται για τις εξαφανίσεις και η CIA εκφράζει τη λύπη της για τις«απώλειες εγγράφων αλλά δεν ευθύνεται γι' αυτές».

Ανάμεσα στα έγγραφα που «εξαφανίστηκαν» ήταν και η έκθεση για τα βασανιστήρια που είχε συνταχθεί όταν αρχηγός της CIA ήταν ο Λίον Πανέτα («Εκθεση Πανέτα»), στην οποία ρητά τονιζόταν ότι υπάρχουν «σοβαρές ευθύνες της υπηρεσίας» για τις ανακρίσεις κρατουμένων. Τον Ιούλιο του 2011 το υπουργείο Δικαιοσύνης «κλείνει την ανακριτική διαδικασία» αλλά δεν ανακοινώνει τα συμπεράσματά του ούτε καν στην Επιτροπή της Γερουσίας. Λίγες ημέρες αργότερα από την Επιτροπή διοχετεύονται στα ΜΜΕ πληροφορίες σύμφωνα με τις οποίες «δεν υπάρχουν αποδείξεις» ότι τα βασανιστήρια της CIA απέδωσαν «πολύτιμες πληροφορίες», όπως ισχυρίζονται οι άνθρωποι της υπηρεσίας.

Το ζήτημα επανέρχεται με δήλωση των γερουσιαστών Φαϊνστάιν και Καρλ Λέβιν ότι «η προωθημένη τεχνική ανακρίσεων της CIA» δεν βοήθησε στην ανακάλυψη τρομοκρατών, καταρρίπτοντας έτσι τους ισχυρισμούς της CIA ότι χάρη σε αυτή την «προωθημένη τεχνική», δηλαδή τα βασανιστήρια, η υπηρεσία «άντλησε πολύτιμες πληροφορίες» -ισχυρισμούς στους οποίους είχε καταφύγει ο πρόεδρος Τζορτζ Μπους και διατύπωσαν στην Επιτροπή Φαϊνστάιν τα ρεπουμπλικανικά μέλη της. Τον Δεκέμβριο του 2012 η Επιτροπή αποφασίζει - με μειοψηφία των Ρεπουμπλικανών - να αρχίσει ο αποχαρακτηρισμός των 6.000 εγγράφων, ελπίζοντας ότι θα ολοκληρωθεί σε έναν χρόνο. Τον Ιανουάριο του 2013 καλείται να καταθέσει στην Επιτροπή ο νέος αρχηγός της CIA Τζον Μπρέναν αλλά προκαλεί αίσθηση όταν δηλώνει ότι δεν είναι «απολύτως ενήμερος»για το ζήτημα των ανακρίσεων. Τον βοηθά η Επιτροπή, του δίνει «σημείωμα» περίπου 300 σελίδων με τα «πρώτα συμπεράσματα (...) από την ανάγνωση μερικών εγγράφων», και όταν ο Μπρέναν επανέρχεται στην Επιτροπή τον Φεβρουάριο ομολογεί ότι «η ανάγνωση του σημειώματος δημιουργεί σοβαρά ερωτήματα. Δεν γνωρίζω τι είναι γεγονός και τι δεν είναι αλήθεια. Θα πρέπει να μελετήσω τα έγγραφα...».

Πόλεμος δηλώσεων
Αλληλοκατηγορίες για χάκερ
Τον Ιούνιο του 2013 παρενέβη στην υπόθεση των βασανιστηρίων το Στέιτ Ντιπάρτμεντ. Με «άκρως απόρρητη» επιστολή στην Νταϊάν Φαϊνστάιν ζητεί από την επιτροπή της να μην προχωρήσει στον αποχαρακτηρισμό των εγγράφων επειδή υπάρχει «κίνδυνος να αποκαλυφθεί η συνεργασία της CIA με ξένες υπηρεσίες πληροφοριών, να απειληθούν αμερικανοί διπλωμάτες και να θιγούν οι διεθνείς σχέσεις μας». Την ίδια ημέρα Ρεπουμπλικανοί γερουσιαστές κατηγορούν την κυρία Φαϊνστάιν ότι διοχετεύει στα ΜΜΕ«ανακριβείς πληροφορίες» και ότι «θέτει σε κίνδυνο» τους αμερικανούς διπλωμάτες στο εξωτερικό. Η «απάντηση» έρχεται με τη μορφή δηλώσεων ανώνυμης πηγής: Η CIA δεν έκανε χρήση προειδοποιήσεων των ίδιων των υπαλλήλων της οι οποίοι «αναγνωρίζουν λάθη και απαράδεκτες μεθοδεύσεις» στις ανακρίσεις. Στο σημείο αυτό, φθινόπωρο 2013, ξεσπά ένας αστείος πόλεμος μεταξύ επιτροπής και CIA. Η CIA αρνείται να παραδώσει στην επιτροπή την «έκθεση Πανέτα», την κατηγορεί ότι «έβαλε χάκερ» στο ηλεκτρονικό δίκτυο της Υπηρεσίας και η κυρία Φαϊνστάιν απαντά ότι είναι η CIA που χρησιμοποιεί χάκερ στα ηλεκτρονικά της επιτροπής και ότι «παρακολουθεί τα μέλη της».

Υποσχέσεις
Πόντιος Πιλάτος ο Ομπάμα
Τον περασμένο Φεβρουάριο είχαμε μια όχι πολύ διακριτική παρέμβαση του Λευκού Οίκου. Να μην αποχαρακτηριστούν όλα τα έγγραφα της CIA, να μη δοθούν στη δημοσιότητα τα συμπεράσματα της επιτροπής και την τελική επιλογή να την κάνει ο πρόεδρος Ομπάμα. Ο αρχηγός της CIA Τζον Μπρέναν ομολόγησε ότι «έγιναν απαράδεκτης μορφής ανακρίσεις» και ότι «έλαβε μέτρα» αλλά η δημοκρατική πλειοψηφία της επιτροπής δεν υποχώρησε. Στις 11 Μαρτίου η κυρία Φαϊνστάιν καταγγέλλει τη CIA ότι παραβιάζει το Σύνταγμα καθώς και την «προεδρική απόφαση η οποία απαγορεύει στη CIA να ενεργεί παρακολουθήσεις και έρευνες στο εσωτερικό».

Ο πρόεδρος Ομπάμα δηλώνει ότι «δεν παρεμβαίνει στη διαμάχη της επιτροπής με τη CIA»αλλά δέχεται επίθεση από τους Ρεπουμπλικανούς. Στις 31 Μαρτίου η «Washington Post» αποκαλύπτει ότι η επιτροπή Φαϊνστάιν διαπίστωσε ότι «η CIA επανειλημμένα και σκόπιμα είπε ψέματα στο Κογκρέσο για τα βασανιστήρια» και την επομένη η επιτροπή με ψήφους 11-3 ενέκρινε τον αποχαρακτηρισμό της έκθεσης των 6.208 σελίδων και της 481 σελίδων περίληψης.

Τον αποχαρακτηρισμό θα κάνει η CIA και ελπίζεται το «τελικό πακέτο» να είναι έτοιμο ως τις εκλογές του Νοεμβρίου, αν δεν υπάρξουν πάλι «περίεργες παρεμβάσεις».

Από ΤΟ ΒΗΜΑ.

Χαμένες ζωές στα έργα του Μουντιάλ της Βραζιλίας

Στο βωμό

Η πίεση για να ολοκληρωθούν τα 12 ποδοσφαιρικά στάδια στην Βραζιλία εγκαίρως για το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου τον Ιούνιο μεταφράζεται σε εξοντωτικά ωράρια εργασίας – μέχρι και 18 ώρες, κάτι που αυξάνει τον κίνδυνο ατυχημάτων και θανάτων. Μέχρι στιγμής εννέα εργάτες έχουν σκοτωθεί στα εργοτάξια – επτά σε ατυχήματα και δυο από ανακοπή καρδιάς.

Το πιο πρόσφατο ατύχημα έγινε στις 19 Μαρτίου στο Σάο Πάολο στην Arena Corinthians, όταν ο 23χρονος Φάμπιο Χάμιλτον ντα Κρούζ έπεσε από ύψος από μια σκαλωσιά ύψους 8 μέτρων.

Ο θάνατός του οδήγησε στην προσωρινή διακοπή εργασιών με εντολή της δικαιοσύνης, που ζητούσε αποδείξεις από την κατασκευαστική εταιρία ότι δεν παραβιάστηκαν οι κανόνες ασφαλείας.

Στις 7 Απριλίου, όμως, το Υπουργείο Εργασίας ενέκρινε την επανέναρξη των εργασιών, επειδή το στάδιο πρέπει να είναι έτοιμο στις 12 Ιουνίου για τον εναρκτήριο αγώνα του Κυπέλλου.

Στις 7 Φεβρουαρίου έχασε την ζωή του ο Πορτογάλος, Αντόνιο Χοσέ Πίτα Μαρτινς, 55 ετών. Τραυματίστηκε στο κεφάλι αποσυρναμολογώντας ένα γερανό στην Arena da Amazonia στην πόλη Μανάους.

Στο ίδιο εργοτάξιο, στις 14 Δεκεμβρίου στις 4 το πρωί, έπεσε από ύψος 35 μέτρων όταν έσπασε ένα σκοινί ο 22χρονος Μαρκλεούντο νε Μέλο Φερέιρα. Δουλεύοντας στην αίθουσα συνεδριάσεων του Arena da Amazonia, επίσης στις 14/12 πέθανε από ανακοπή καρδιάς ο 49χρονος Χοσέ Αντόνιο ντα Σίλβα Νασιμέντο. Η οικογένειά του διαμαρτυρήθηκε για τις άθλιες συνθήκες εργασίας και τα ωράρια από «Κυριακή σε Κυριακή».

To στάδιο του Μανάους, όμως, πήρε και την ζωή του Ραϊμούντο Νονάτο Λίμα ντα Κόστα, ενός 49χρονου εργάτη που απεβίωσε ύστερα από σοβαρούς τραυματισμούς στο κεφάλι, όταν στις 28 Μαρτίου του 2013 έπεσε από ύψος πέντε μέτρων.

Στο Σάο Πάολο, στο στάδιο των Corinthians – καλύτερα γνωστό ως «Itaquerão» - στις 27 Νοεμβρίου του 2013 σκοτώθηκαν δυο εργάτες, ο 42χρονος Φάμπιο Λουίζ Περέιρα και ο 44χρονος Ρονάλντο Ολιβέιρα ντος Σάντος, όταν κατέρρευσε ένας γερανός.

Ακόμη, στο Μπέλο Οριζόντε, στο Minas Arena – γνωστό κυρίως ως «Mineirão» - στις 19 Ιουλίου του 2012 πέθανε από καρδιακή ανεπάρκεια ο 55χρονος Αμπελ ντε Ολιβέιρα.

Το πρώτο θανατηφόρο ατύχημα έγινε στις 11 Ιουνίου του 2012 όταν ο 21χρονος Χοσέ Αλφόνσο νε Ολιβέιρα Ροντρίγκεζ έπεσε από ύψος 30 μέτρων στο Brazilia National Stadium.

Σύμφωνα με το σωματείο των οικοδόμων του Σάο Πάολο, Sintracon-SP, υποστήριξε πως οι εργάτες είχαν προειδοποιήσει για πιθανή κατάρρευση του γερανού στο στάδιο των Corinthians, καθώς δεν είχε στηριχθεί σε τσιμεντένια βάση αλλά είχε θαφτεί στο χώμα βιαστικά. Το πόρισμα της έρευνας για τον θάνατο των δυο εργατών ποτέ δεν δημοσιεύθηκε.

Τον περασμένο Δεκέμβριο το Υπουργείο Εργασίας και η Odebrecht, η εργολάβος εταιρία, υπέγραψαν συμφωνία που ορίζει ότι οι εργάτες σε γερανούς δεν θα δουλεύουν υπερωρίες ή βραδινές ώρες. Σύμφωνα με την ίδια συμφωνία, το ωράριο για τους υπόλοιπους εργάτες δεν θα πρέπει να υπερβαίνει τις επτάμιση ώρες, συμπεριλαμβανομένου διαλείμματος για μεσημεριανό μιας ώρας, και οι υπερωρίες δεν θα μπορούν να είναι περισσότερες από δυο ώρες την ημέρα.

Το σωματείο, όμως, καταγγέλλει πως δεν τηρείται η συμφωνία και έχει καταθέσει σχετική μηνυτήρια αναφορά. Παράλληλα, δηλώνει ότι μια από τις μεγαλύτερες αδικίες στα εργοτάξια του Σάο Πάολο είναι ότι οι εργάτες έχουν προσληφθεί με σύμβαση έργου. «Όταν ο εργάτης πληρώνεται με την ολοκλήρωση συμφωνημένου έργου, παρακάμπτονται οι εργασιακοί νόμοι που αναφέρονται στα επιδόματα. Όλοι το ξέρουν αυτό αλλά κανείς δεν μπορεί να το αποδείξει», σχολιάζει ο πρόεδρος του σωματείου, Αντόνιο ντα Σούζα Ραμάλχο στο IPS.

Βέβαια, σύμφωνα με το σωματείο Sinduscon-AM στην περιοχή Amazonas, ανέφερε ότι οι θάνατοι στο Arena da Amazonia είναι λάθος των ίδιων των εργαζομένων, οι οποίοι χρησιμοποιούσαν εξοπλισμό ασφαλείας. Όμως το σωματείο επισημαίνει πως τα εξοντωτικά ωράρια εργασίας αυξάνουν τον κίνδυνο ατυχημάτων.

Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, στην Βραζιλία ο τομέας των κατασκευών είναι αυτός που προσφέρει τις περισσότερες θέσεις εργασίας. Μόνο το 2013 άνοιξαν 3,12 εκατομμύρια νέες θέσεις. Όμως είναι και ο κλάδος με τα περισσότερα εργατικά ατυχήματα: από 55.000 το 2010 αυξήθηκαν σε 62.000 το 2012. Στο Σάο Πάολο, τα εργατικά ατυχήματα ήταν 1386 το 2012. Όμως το 2013 καταγράφηκαν 7133.

Κατά την Διεθνή Οργάνωση Οικοδόμων και Ξυλουργών, 60 εργάτες έχασαν την ζωή τους στα εργοτάξια του Σότσι στην Ρωσία, και κανένας σε εκείνα των Ολυμπιακών Αγώνων του Λονδίνου του 2012. 

Από το tvxs

Ο ΑΛΕΞΗΣ ΠΕΡΝΑΕΙ ΚΑΛΑ

Oικογένεια Σίμσον

Τηλεοπτική σειρά κινουμένων σχεδίων για ενήλικες, η πλέον επιτυχημένη και μακροβιότερη στην ιστορία της αμερικάνικης τηλεόρασης. Πρόκειται για ιδιότυπη σάτιρα της μεσοαστικής Αμερικής, με ήρωες τα μέλη μιας απίθανης οικογένειας, των Σίμσον, που την αποτελούν ο πατέρας Χόμερ, η μητέρα Μαρτζ και τα τρία παιδιά τους, Μπαρτ, Λίζα και Μάγκι. Δημιουργός της σειράς είναι ο σπουδαίος σύγχρονος καρτουνίστας Ματ Γκρέινιγκ («Futurama», «Life in Hell»), γεννημένος στο Πόρτλαντ του Όρεγκον το 1954.

Η Oικογένεια Σίμσον (The Simpsons) εμφανίσθηκε για πρώτη φορά στη μικρή οθόνη στις 19 Απριλίου 1987, ως ένθετο στο εβδομαδιαίο βαριετέ The Tracey Ullman Show, που παρουσίαζε στο δίκτυο Fox η γνωστή τραγουδίστρια της ποπ Τρέισι Ούλμαν. Η επιτυχία ήταν άμεση και δύο χρόνια αργότερα τα σκετσάκια των Σίμσον αυτονομήθηκαν και απέκτησαν τη μορφή της ημίωρης εκπομπής στο ίδιο κανάλι, σε ώρα μεγάλης ακροαματικότητας. Το πρώτο επεισόδιο προβλήθηκε στις 17 Δεκεμβρίου 1989.

Οι Σίμσον είναι μια δυσλειτουργική μεσοαστική οικογένεια, που ζει στο Σπρίνγκφιλντ, μία φανταστική πόλη των ΗΠΑ. Μοναδικός εργαζόμενος της οικογένειας είναι ο πατέρας, ο καλοκάγαθος Χόμερ, που είναι επιθεωρητής ασφαλείας σ' ένα πυρηνικό εργοστάσιο. Η γυναίκα του Μαρτζ είναι μητέρα και νοικοκυρά. Ο δεκάχρονος Μπαρτ είναι ένας ταραξίας, που θεωρεί τον εαυτό του επαναστάτη. Η οκτάχρονη Λίζα είναι ακτιβίστρια της αριστεράς και αγαπά να παίζει σαξόφωνο. Η Μάγκι είναι το μωρό της οικογένειας, που βυζαίνει την πιπίλα της, δεν στέκεται καλά στα πόδια του και δεν μιλά ακόμη. Η οικογένεια Σίμσον διαθέτει σκύλο (Santa's Little Helper), γάτα (Snowball II) και περιστασιακά, άλλα κατοικίδια.

Τους πρωταγωνιστές της σειράς πλαισιώνουν χαρακτήρες με πολλές παραξενιές, όπως συνάδελφοι του Χόμερ, δάσκαλοι των παιδιών, οικογενειακοί φίλοι, συγγενείς και τοπικές προσωπικότητες του Σπρίγκφιλντ. Ως γκεστ-σταρ έχουν εμφανισθεί λαμπερά ονόματα της σόου-μπιζ και της επιστήμης. Ενδεικτικά, αναφέρουμε τους Στινγκ, Μέριλ Στριπ, U2, Στιβ Μάρτιν, Μελ Γκίμπσον, Μπεν Στίλερ, Ριζ Γουίδερσπουν, Χιου Χέφνερ, Ντένις Ρόντμαν, Μετάλικα, Λάρι Κινγκ, Λιζ Τέιλορ, Μάικλ Τζάκσον, 50 Cent, Αντρέ Άγκασι, Μάτζικ Τζόνσον, και ο φυσικός Στίβεν Χόκινγκ.

Το Σπρίνγκφιλντ, που βρίσκεται σε μία ακαθόριστη πολιτεία των ΗΠΑ, είναι μία μικρογραφία του κόσμου. Με αυτό τον τρόπο, οι δημιουργοί της σειράς μπορούν να θίξουν τα προβλήματα που απασχολούν τις σύγχρονες κοινωνίες και όχι μόνο της αμερικανικής. Τα θέματα του περιβάλλοντος, της ομοφυλοφιλίας, του εθνικισμού, της εκπαίδευσης, αλλά και τα μίντια, βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της κριτικής τους. Έτσι, μπορεί να εξηγηθεί και η μεγάλη επιτυχία της σειράς σε όλο τον κόσμο. Οι «Σίμσον» ιδεολογικά κλείνουν επ' αριστερά, αν και πολλές φορές φθάνουν ως τον μηδενισμό. Κάθε εξουσία και μεγάλη επιχείρηση παρουσιάζεται με απόλυτα αρνητικό τρόπο. Η πολιτική είναι βουτηγμένη στη διαφθορά, η αστυνομία είναι ανίκανη και η εκκλησία αδιάφορη για το ποίμνιό της.

Οι «Σίμσον» βρέθηκαν στο στόχαστρο των συντηρητικών κύκλων σχεδόν από την αρχή της προβολής τους. Ο ταραξίας Μπαρτ, που συχνά ξεφεύγει χωρίς τιμωρία, οδήγησε κάποιους συλλόγους γονέων να κατηγορήσουν τους δημιουργούς της σειράς ότι «εκπέμπουν» αρνητικά πρότυπα για τα παιδιά. Ο ίδιος ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Τζορτζ Μπους, που συχνά διακωμωδείται από τους Σίμσονς, ασχολήθηκε μαζί τους σε μία ομιλία του: «Στόχος της κυβέρνησής μου είναι η ενδυνάμωση της αμερικανικής οικογένειας, με τον τρόπο των «Γουόλτονς» και όχι με των «Σίμσον». Οι «Γουόλτονς» ήταν μια αμερικανική τηλεοπτική σειρά της δεκαετίας του '70, με θέμα τη ζωή μιας αγροτικής οικογένειας με ισχυρούς δεσμούς.

Στη Ρωσία, η σειρά κατηγορήθηκε ότι προάγει τη βία και την κτηνωδία, προπαγανδίζει τα ναρκωτικά και το σεξ, με αποτέλεσμα να είναι επικίνδυνη για την ψυχική υγεία των θεατών της. Μάλιστα, ένας γονέας κινήθηκε δικαστικά εναντίον των δημιουργών της, ζητώντας αποζημίωση για ηθική βλάβη.

Οι «Σίμσον», που δεν διστάζουν να εκφέρουν άποψη επί παντός του επιστητού, αποφάσισαν να «πάρουν θέση» ακόμα και για το Κυπριακό, εξοργίζοντας του Τούρκους. Ο Χόμερ (Όμηρος, δηλαδή), ο πατέρας της οικογένειας, τα βάζει με μια ομάδα Τούρκων, οι οποίοι απήγαγαν τα δύο παιδιά του σ' ένα επεισόδιο της σειράς του 2005. Ο Χόμερ εξοργίζεται και τους αποκαλεί «Cyprus-splitting jerks», κάτι σαν «άθλιοι, που διχοτομήσατε την Κύπρο»! Τα σχόλια σε βάρος των Τούρκων συνεχίζονται και από τη γυναίκα του, τη Μαρτζ: «Και η Κωνσταντινούπολη τώρα λέγεται Ιστανμπούλ!».

Μεγάλος είναι και ο πολιτιστικός αντίκτυπος της εκπομπής. Το ενοχλητικό γρύλισμα του Χόμερ «D' oh!» έχει περάσει ως νεολογισμός στο λεξικό της Οξφόρδης, με την εξήγηση: «Εκφράζω αγανάκτηση όταν τα γεγονότα δεν έχουν πάει όπως αναμενόταν ή όταν κάποιος λέει ή κάνει κάτι ανόητο». Άλλες εκφράσεις έχουν περάσει στο καθημερινό λεξιλόγιο, όπως η τραβηγμένη εκφορά της λέξης excellent (eeexcellent), η κοροϊδευτική κραυγή «Ha-ha!» του Νέλσον Μαντζ και το θριαμβευτικό «Woohoo!» του Χόμερ. Η φράση ενός ήρωα της σειράς για τους Γάλλους «Cheese-eating surrender monkeys» (κάτι σαν «Μαϊμούδες παραδομένες στην τυροφαγία»), χρησιμοποιήθηκε κατά κόρο από σοβαρούς συντηρητικούς αναλυτές και δημοσιογράφους για να λοιδορήσουν τους Γάλλους, όταν αντιτάχθηκαν στον πόλεμο του Ιράκ.

Στοιχεία για τη σειρά

• Για την παραγωγή ενός επεισοδίου, διάρκειας 20-23 λεπτών, χρειάζονται 6-9 μήνες.
• Απασχολεί 16 σεναριογράφους.
• Το μουσικό θέμα της σειράς υπογράφει ο Ντάνι Έλφμαν, που έχει προταθεί τρεις φορές για Όσκαρ μουσικής.
• Έχει κερδίσει αναρίθμητα βραβεία, μεταξύ αυτών 23 Emmy (τηλεοπτικά), 22 Annie (καρτούν) και 1 Peabody (ραδιοφωνικά).
• Το 1998, το έγκριτο περιοδικό TIME ονόμασε τους «Σίμσονς» ως την κορυφαία τηλεοπτική σειρά του 20ου αιώνα.
• Από το ίδιο περιοδικό, ο Μπαρτ Σίμσον επιλέχθηκε στον κατάλογο των 100 προσώπων με τη μεγαλύτερη επιρροή στον 20ο αιώνα. Ήταν το μοναδικό φανταστικό πρόσωπο.
• Το μαλλί του Μπαρτ έχει 9 καρφάκια.
• Τα ονόματα των πρωταγωνιστών Χόμερ, Μαρτζ, Λίζα και Μάγκι είναι τα πραγματικά ονόματα των γονιών και των αδελφών του Ματ Γκρέινινγκ.
• Το σήριαλ τιμήθηκε το 2000 με ένα αστέρι στον περίφημο Πεζοδρόμιο της Δόξας στο Λος Άντζελες.
• Τα έσοδα από τις πωλήσεις αναμνηστικών ξεπερνούν το 1 δισεκατομμύριο δολάρια.
• Στην Ελλάδα, προβάλλεται από το κανάλι «Μακεδονία TV», κάθε βράδυ στις 8, Δευτέρα με Παρασκευή.
• Στις 27 Ιουλίου 2007 θα δοθεί η παγκόσμια πρεμιέρα της πρώτης μεγάλου μήκους ταινίας των Σίμσον, «The Simpsons Movie», σε σκηνοθεσία του παραγωγού της σειράς Ντέιβιντ Σίλβερμαν.

Οι κορυφαίες ατάκες της σειράς

• «Αν κάνω κάτι κακό και δεν υπάρχει εκεί κανένας να με πιάσει, αυτό
  με κάνει Θεό;» Μπαρτ
• «Έβαλες τα δυνατά σου και απέτυχες οικτρά. Το ηθικό δίδαγμα είναι
  να μην προσπαθείς ποτέ». Χόμερ
• «Δεν μπορώ να υποσχεθώ ότι θα προσπαθήσω. Αλλά θα
  προσπαθήσω να προσπαθήσω». Μπαρτ

ΠΗΓΗ: http://www.sansimera.gr